Ben bir Borderline ‘m..
Вставка
- Опубліковано 3 чер 2020
- Borderline kişilik yapılanması hakkında, proje kapsamında çekilmiş bir kısa film.
▶️ Wright Institute Los Angeles
📌 a Betsy Usher film
📌 self-regulationproject.com
Eyüp SARI TV'ye ABONE OLUN: goo.gl/PAbQVk
eyupsari.com
/ pdeyupsari
/ pdeyupsari
/ pdeyupsari
Sürekli insanlar hakkında düşüncelerin değişmesi, bir onlara empati yaparak anlamaya çalışmak bir süre sonra da tamamen kötü noktalarına odaklanıp kendinden uzaklaştırmaya çalışmak. İnsanı o kadar yoruyor ki…
Sahilden öyle çok zorluyor insanı ikili ilişkilerde çünkü çok tutarsız kılıyor Birgün konuştuğum kişiye iyi olup ertesi günü sanki hiç olmamış hiç tanışmamış gibi yok saymak onu kendimden uzaklaştırmak iğrenç bi durum
Sırf bunu yaptığım için kimseyle konuşmuyorum artık
Ben de bunu yapıyorum sadece yaşayan anlar
@@Pinkpink-jq9he Seni çok iyi anlıyorum...
Borderline bir kişiyle yaşamak dünyada cehennemi yaşamak gibi rabbim yardım etsin.
Ben de teşhisi 4 yıl önce konmuş bir borderline'ım. Fakat çocuk yaşlarımdan beri etkisi var, 4 yıl öncesine kadar hep depresyon dendi ilaç verildi ve gönderildi. Senelerce toksik ilişkiler, uyuşturucu kullanımı, yoğun alkol kullanımı, intihar düşünceleri, sosyal fobi, kendini fazlalık olarak görme hissi, annenin dahi seni sevmediğine inanmak ve daha niceleri ile mücadele ettim. Nedendir bilmem, teşhisim konduktan sonra baya toparladım. Sanırım artık sorunun ne olduğunu biliyordum ve çözüm de bulabilirdim. Son 3 yıldır uyuşturucu kullanmıyorum, nadiren alkol tüketiyorum, iniş çıkışlar ve anksiyete ile hala mücadele etmek zorunda olsam da en azından kendi kendime uyuşturucu ve intihar problemlerimi çözdüm, yaklaşık 2 senedir de neredeyse sorunsuz denecek bir ilişkim var ve kendisi hayatıma giren en "normal" insan. Şimdi evlilik arifesindeyim, sevgilim sağolsun bu konuda çok yardımcı. Yıllar içinde onun sevgi ve şefkatiyle eskiye nazaran daha da toparladım. Toparlanmama yardımcı olan en kilit noktam ise, yeğenim doğduktan sonra ona inanılmaz bir sevgi duymam ve annemin beni asla bu kadar sevmemiş olduğunu idrak etmemdi. Bunu yazmak kolay elbet fakat kabullenmek çok acı veriyor. Kabullenme sürecinden ve bu farkındalıklardan sonra ise anlamlandıramadığınız yüklerinizden arınıyorsunuz. Bu satırları okuyan psikolojik sıkıntılar yaşayan kişiler var ise lütfen kendi çocukluğunuzu didik didik edin, çok iyi analiz edin. Farkındalık inanın her şeydir..
Merhaba su anda ne durumdasın, umarım iyisindir
@@kerimcan8714 merhaba gayet iyiyim, birinin merak etmesi duygulandırdı ne ince bir tavır, ilgilenip sorduğun için teşekkür ederim 🥺🙏🏻
@@Tugba-ws4od buna sevindim , ilişkin sorunsuz bi şekilde devam ediyor mu ?
@@kerimcan8714 evet, bana en iyi gelen şey bu ilişki oldu zaten, normalde bir borderline'ın ilişkilerinin kaos dolu olması beklenir ama erkek arkadaşım sağolsun beni çok güzel idare ediyor. Kendisi aynı zamanda en iyi arkadaşım ve bu süreçteki en büyük destekçim. Sevgi her şeyin ilacıymış
@@Tugba-ws4od buna çok sevindim , Bende borderline bir kıza aşığım ve tarifsiz bir sevgi var, fakat son zamanlarda sevgisinden emin olamıyorum, koydugum kırmızı çizgiler konusunda kavga etmeye başladık, bir borderline gercekten sever mi merak ediyorum, üstelik farklı şehirlerde yaşıyoruz ne yapacağım bilmiyorum
Umut sevgi ve merhamet arıyorsun ; azar nasihat ve yargılanma değil...
Aynen
umut sevgi ve merhamet veren birine zarar verip zarar verdiğimiz için daha fazla umut sevgi ve merhamet arıyoruz ironik değil mi?
"Herhangi birinin seni sevebilmesi ise imkansızdır" can alıcı noktası tam da bu ...😔
Evet kimse seni oldugin gibi sevmez
O da var ama bu hastalığa sahip olan insanlar sevildiklerine inanmazlar, ağzınla kuş tutsan inandiramazsın
bide cinsellikle kendini sevdirmeye çalışmalar, öyle sevileceğini düşünmek
@@canangulsahin ben bir borderline ım ve haklı olabilirsin
Birisi seni sevebilir, önemli olan saf sevgiyi görebilmen
Buradaki insanların hepsini kucaklamak istiyorum. Keşke hepimiz bi şehirde birlikte yaşasak. Böyle bir telegram gurubu bile kurulabilir aslında
Sürekli yeniden başlamanın ne kadar zor olduğunu burayı okuyanlar, burada yazanlar biliyor. Aynı hayata, bazen her gün yeniden başlamak, yeni anlamlar vermek.
Her şeyin suçluluk ve utanç hissettirmesi yoruyor. 29 yılı omuzlarımda hissediyorum. dehb, borderline, kırılgan narsist. “Yaygın komorbid”. Yaygın olması sizin kolayca devam ettirebildiğiniz rutinlerinize uyum sağlayabilmek için, aptallıklarınızla baş edebilmek için, nezaketimi korumak için, korkmamak için sarfettiğim çabayı azaltmıyor. baş edemeyince kaçtığım hatalarımı düzeltmiyor.
Hiç doğmamış olmayı çok isterdim.
Merhaba bir şeyler sorabilir miyim dehb ve borderline hakkında?
Borderline ve bıpolar bozukluğu bir arada yaşıyorum.İş hayatımda 20 kişilik ekip yöneten üst düzey yöneticiyim ama kendimi yönetmekten aciz kalıyorum bazen. Ve bır adamın tam 15 yılını çöp ettim. Tam da videoda ki sahneler..
Marlyn Monroe 'ya Tek bir cümle bırakıp gidiyorum..
"Ben bu koca dünyada sevecek birini arayan küçük bir kızım sadece"
ben de aynı şekilde olan bir öğrenciyim. kendini kontrol etmek bazen değil çoğu zaman inanılmaz bir hal alıyor. o tek cümle kesinlikle beni de anlatıyor.
bu hastalıgımızın kokenı sevgısızlık ama bızde cok daha derın bunu sevgıye daha ıhtıyacı olan bıyolojı ıle dogmamıza ve dusunmemıze baglıyorum cıkarsız ve her seye ragmen sevılmek gıbı bır fantazımız var cocukluktan gelen
@@caglaozdemir6566Kökeni erken bebeklik döneminde bakimverenin tutarsız davranışları ya da çoğunlukla çocuklukta yaşanan taciz tecavüz gibi travmatik yaşantılar. Terapi alıyorum.
Bipolar ile ilgili merak ettiğim bir soruyu sormak istiyorum. Kış aylarında daha normalim yaz aylarında nedense içimde burukluk var ve depresyon yoğun oluyor sanki her an kötü bir şey olacak ve terk edileceğim korkusu. Hayatımda biri olsun veya olmasın özellikle bahar kokusu bile iğrenç geliyor uçuşan böcekler, çiçeklerin açması. Resmen bahar aylarından nefret ediyorum içimden ağlamak geliyor. Bu durumu yaşadınız mı?
@@user-xl8gv3lc1speki sana bunu doktor mu söyledi
Biktim aslinda insanlari incitmekten sonra özür dileyip sonra yine aynisini yapmaktan, dengesiz ruh halimden, bir iyi bir acimasiz olmaktan.... kirdigim üzdügüm kim.olduysa hakkinizi helal edin.. bunu cok sevdigim ve kaybettigim artik.asla geri dönüsü olmadigini bildigim dostlarim icin yaziyorum.. kendilerine yazamadim ama olur ya bir gün belki görürler.. cok zor bir hastalik burda herkese bol güc diliyorum
Benide ailem terketti eşim ve çocuklarım ve böyle bir hastalığım olduğunu yeni öğrendim,sanki kabustan uyanmış ta gerçek daha betermis gibi hissediyorum şimdi evde yanlız tek başıma duvarlara bakıp ne yapacağımı düşünüyorum sonra düşüncelerim içinde boğuluyorum öyle bir çare arıyorum ki halime şurada yazan her satırı okuyorum hiç aklıma gelmezdi birgün satır satır derdime çare ariyacagim
en dibine kadar bunların hepsini yaşadığımı hissediyorum ve kafamın içini beni tetikleyen şeyleri asla susturamıyorum tek istedigim anlaşılmak sevgi sevgi sevgi bencilce biliyorum ama bana iyi gelen tek sey anlaşılmak yorumda yasılanları satır satır okuyup bunun nasıl gecicegini bulmaya calısıyorum videodaki herşeyi en derinine kadar yasayıp hissediyorum ama çaresi ne bunun bilmiyorum psikologum tedavisine baslıcagını söyledi ama gecicek mi bilmiyorum senelerdir bu hastalıgı bilmeden bununla mücadele etmişim düzelicem düzelticem diye kendi kendime hep direndim ama meğerse sadece kandırmıs ve kandırılmışım bu benim tek basıma yapıcagım birşey değilmiş ve hayatımdaki tüm sevdiklerimi kendimden uzaklaştırmışım benim için en acısı da bu ama kendime inanmaktan hiç vazgecmedim destekle bunu yenicegimi ve hayatımın düzene gircegini hayatımdakilerin beni bırakmıcagını onları kaybetmicegimi inanıyorum başarıcam umarım sizde ve burda çare arayan düzelmek isteyen umudu olan herkes bunu yapabilir 🤲
Şu an nasilsiniz? Bende ayni sizin gibiyim. Bilmiyorum sebebini, fazla eqommu yoksa borderlinemiyim yoksa iliskide fazla bagimli oldugim icinmi bu hale geldim bilemiyorum.
Nasıl yani? İncitmek derken
Dün öğrendim Borderline olduğumu vidouyu izlerken ağlamaklı oldum. ilişkiler en zoru çok sevdiğim insanları sırf sevdiğim için uzaklaştırıyorum ve bunu istemsiz yapıyorum çok kötü bi durum:
@@imranozgun psikiyatrist söyledi
@@imranozgun tüm belirtiler vardı bende en yakın zamanda gittim
@@imranozgun ben devlete gittim ilk seansda borderline kişilik özelliklerini taşıyorsun dediler
@@imranozgun 17 yim ben 18 olmadığımdan dolayı tehşis koyulmadı
@@kaan7173 bende 17 yaşımdayım
Borderline olduğumu düşünüyorum.
bu hayatta en çok rahatsız olduğum şeylerin başını çeker oldu nasihat denen şey. ben zaten her şeyin farkındayım demek istiyorum, senin anlattıklarını zaten denedim, deniyorum, o mücadeleyi veriyorum. beni acıtan o mücadeleden her daim mağlup ayrılmış olmam. ben savaşı kaybetmişim, sen bana savaş diyorsun. yenileceğimi bile bile sayısız kez savaşmışım, sen bana kılıç kuşan diyorsun. neye nefret kusayım, kime öfkeleneyim? ben senin bile sorununun farkındayım, senden nefret etmeyi değil, seni anlamayı seçtim, bu döngüyü ancak böyle kırarım dedim. artık umut mu istiyorum, sevgi mi istiyorum ne istiyorum onu da bilmiyorum. muhtemelen hala bunları istiyorum fakat neye benziyorlardı unutmak üzereyim. bazen sadece bir gerizekalı olmak istersin ama bu kadar farkındalığın içinde zaten gerizekalı gibi davrandığını da unutursun. işte bu benim!
@@thenamars seninle uzun uzun konuşabilseydik güzel olurdu.
evet güzel olabilirdi @@ayaz4500
Öyle güzel anlatmış ki her izlediğimde kendimi görüyorum
Ne tesadüf bende
Borderline olduğumu bu video ile öğrendim. Terapistim annemin beni fiziksel olarak yok etmek( anne karnında iken öldürmek) istediğini, bunu başaramayınca ruhsal olarak yok etmeye çalıştığını söyledi. Ben bunun neden olduğu acıyla yüzleşemediğimi, durumu hissedemediğimi söyleyince terapistim bana bu videoyu gönderdi. Ben birine sarılmayı lise de arkadaşlarımdan öğrendim. Ne annem ne de babamdan pozitif bir söz duydum. Abartmıyorum gerçekten duymadım. Fiziksel ve duygusal şiddete, tacize, istismara maruz kaldım. Acaba birisi sırtımı sıvazlar mı diye saatlerce ağladım. Annem sus diye bağırırdı sadece. Abimin beni (ona su vb. İstediği şeyleri getirmedim diye ) dövmesine defalarca şahit olup elinden çekip almadı annem. O zamanlar evden kaçmak isterdim fakat nasıl yaşayacağımı çok küçük olduğumu düşünür saatlerce ağladıktan sonra susardım. Sessizce salona girerdim. Bu dünyaya gelmeyi ben tercih etmedim. Beni dünyaya getiren onlardı. Benim evimde yediler içtiler ve bulaşıkları temizlemek bana kaldı. Kendimi Allah tarafından yetişen yabani bir bitki gibi hissediyorum. Bakımsıž, değersiz, iğrenç bir pislik gibi hissediyorum. Bana verdikleri buydu. Onlara çok öfkeliyim. Borderlinem ve kimseyle paylaşamıyorum çünkü beni anlamayacaklarını biliyorum. Bu acılarla yalnız başına yüzleşmek, kabullenmek çok zor. Nasıl devam edeceğimi de bilmiyorum. İntihar etmek istemiyorum çünkü ölümden sonrası nasıl olacak bilmiyorum. Ailemin aksine kendi çocukluğum için çok emek verdim bu güne kadar. Umarım bir gün iyi olurum ve buraya gelip bu yorumumu okuduğumda ne kadar büyük bir dağı aştığım için kendimle gurur duyarım.
merhaba, aynı duygulari paylasıyoruz. konusmak ister misin?
bugün ölmek istiyorum. Çok yalnızım, ilgiye ve şefkate ihtiyacım var. Terapistim bunu başka birinden almak yerine kendi kendime karşılamayı öğrenmem gerektiğini söyledi. Ben bunun ne demek olduğunu bilmiyorum. Sevgi, şefkat, değer... Bunlar ne demek ve kendime nasıl verebilirim bilmiyorum. Elimde ekmek var ve içine zeytin peynir koymam gerekiyor. Zeytin peynir nasıl bulunur bilmiyorum ve ekmeğin içine ekmek koyup veriyorum ruhuma. Annem ve babam bana ebeveyn olmaktansa birer çocuk olup beni ebeveyn yapmak için uğraşıyor. Zaten bir bataklıktayım ve tek başıma çıkmak için çırpınıyorum. Üzerine bir de onlar yük bindiriyor. Dünyaya ne için geldim? Benim kimim var? Bu yol çok uzun ve çok zor. Yolu kolaylaştıracak ya da daha hızlı geçmesini sağlayacak kimse yok. Biri olsa da yetmiyor. Garip bir paradoks. Ve ne için çabaladığımı düşünüyorum. Kim için? Kendim için mi? Ben var mıyım ki? Olmayan biri için çabalanır mı? Olmayan birini var etmeye çalışıyorum. Başardılar ve ruhumu öldürdüler. Bedenim ise yaşamak ve ölmek arasında kararsız. Bazen yaşamın o güzel tadını hissediyorum, bazen de yaşamak için bir neden bulamıyorum. Henüz varolmadan terkedilmek bunlara mal oluyor demek ki bir bebek için. Varlığı terkedilmek... Dünyada edindiği ilk yurdundan kovulmak. Sana hayat veren kisinin, seninle hayat arasındaki bağı kesmek istemesi. En çok ihtiyacın olan kişinin seni yok etmek istemesi ve senin de ondan başka bir yolunun olmaması. Annesinin gözünün içine bakarak sevgi ilgi bekleyen acaba ben neyim var mıyım, insan mıyım taş mıyım hayvan mıyım pislik miyim diye bir türlü ne olduğunu bilmeyen masum bir bebek ve masum bir çocuktum. O bendim. Belki bir yetiskin olarak art8k masum değilim ama bir bebekken bir çocukken masumdum. Neye ve neden tutunacağımı bilmiyorum. Kendimi bir neden ve tutunmaya değen biri gibi göremiyorum. Onlara çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok çok öfkeliyim. Biliyorum onlarda da yoktu ama yine de öfkeliyim. Herkes anne baba olmamalı. Bu acıyı bilerek ya da bilmeyerek kimler çekiyor kim bilir. Umarım geçer. Umarım 🙏
@@valentinyasemin571 bunun size ya da bana iyi geleceğinden emin değilim kafam karmakarışık ve duygularım çok yoğun, sizi de bu karmaşık duygulara sürüklemek istemem. Teşekkür ederim 🙏
Çocuk olan kendimi görmeyi başardım. Bu bir son değil fakat çok iyi bir gelişme benim için. Önemli bir dağı aşmış gibi hissediyorum. Diğer yandan hala duygusal olarak çok hassasım. Yeni biri ile tanıştım ve çok ilgili birisi. O ilgi ve dikkati çok sevdim ama bu ilgi gerçek değil. Beni doyuracak ilgi başkasından gelecek ilgi değil biliyorum. Çocuk yanım beni çekiştiriyor. O ilgiyi ve dikkati kaybetmekten korkuyor. Hatta şu an kaybediyor. Buraya yeniden gelme nedenim de bu. Benden hoşlandığını söylüyor. Bense onun ilgisinden hoşlandım, ondan değil. Onun ilgisinden hoşlanan çocuk yanım. Yetişkina yanım ise daha yeni tanıdığımı, her şeyin bu kadar hızlı gelişmesinin mantıklı olmadığını söylüyor. Ona daha çok yetişkin yanımla yanıt verdim. o da geri adım attı. çocuk yanım korkuyor. Terkedilmekten korkuyor. O beni terketmesin diye onu kabul etmem gerektiğini ondan hoşlandığımı söylemem gerektiğini söylüyor. Ondan hoşlandığımı söylesem kendimi yeni bir handikapa sokacağım. Bir önceki ilişkimde olduğu gibi kıracağım belki kırılabilirim de. Çünkü o eski sevgilimden daha çok seviyor kendisini. Yeniden terkedilmeye zorlamış, terkedilmiş, terkedilmemek için terketmiş, terkedilmemek için terketmemiş, terkedilmemek için vermek istemediği şeyleri vermiş bir iç çocukla kalmak istemiyorum. Parça parça olsam da bu ilgi varken, onu reddetmişken, o ilgi benden giderken acımı çekip iç çocuğa sarılacağım. Terkedilmemek için kırk takla atan o çocuğun yanında olacağım. O ilginin benden uzaklasıyor olması beni çok üzüyor. Bu kez gitmesine izin vereceğim.
Dün kalbim patlayacak gibiydi. Çok ağladım. Benimle çok ilgilenen ve eğer vazgeçmek istiyorsan vazgeç dediğim kişi vazgeçti. Ve bu vazgeçişin hemen ardından biri ile görüşmeye başladığını ona şanş vermek istediğini, benim onu sevmediğimi ve bir ilişkiye hazır olmadığımı söylediğimi, o ise hiç pozitif bir emare olmadan beklemeyeceğini, zaten kariyeri için çok uzun vakit harcadığını, artık bir aile kurmak istediğini, bana beni sevdiğini söylerken bana pozitif enerji verdiğini, benim ise ona onu sevmediğimi söylerken ona negatif enerji verdiğimi bunun egosunu incittiğini ve gelecekte özgüvenine zarar verip hasta edebileceğini söyledi. Yeni bir ilişkiye şans verdiği kişinin duygusal olarak hazır olduğunu, doğru bir karar verdiğini söyledi, bana beni çok özlediğini ve beni öpmek istediğini söylediği videodan sonra. Ben de sevginin çabucak vazgeçilebilecek bir şey olduğunu düşünmediğimi, bizim ilişki ve aşk konusunda bakış açılarımızın çok farklı olduğunu, ona inandığımı, ilk söylediğinde de hala da bir ilişkiye hazır olmadığımı fakat onunla vakit geçirmeyi çok sevdiğimi ve daha iyi hissettiğimde deneyebileceğimizi düşündüğümü ve artık bunların bir önemi olmadığını söyledim. İşte borderline yanım. Ona aşık değilim. Onunla bir gelecek kurma ihtimalim çok düşük. Başka bir ülkede yaşıyor, uzak bir ilişki benim için çok zor hatta imkansız. Yaklaşık 1 ay vakit geçirdik ve artık ülkeden ayrıldı. Bir ilişkiyi kabul etsem en fazla ayda bir kez görebilecektim. Onu bu kadar az tanıyarak ve görerek bir ilişkiye başlayamazdım. Bunu istemiyorum. Ayrıca işi nedeniyle benim tüm düzenimi değiştirip onun ülkesine gitmem gerekecekti. Bunlar benim su anki terapi sürecimde kardıramayacağım şeyler. Bir ilişkiye başlasam daha kötü olacaktı. Ve çok bencilce biliyorum ama o ilgiyi sevdim ve hep orada olsun istedim. Bu imkansız. Kimse kimse için daima orada olmaz. O bana, vazgeçtiğini, arkadaş kalabileceğimizi ve yeni bir ilişkiye başladığını söylediğinde çok üzüldüm. Bu kadar söz verip bir anda fikrini değiştirmesi beni üzdü. Sanırım beni duygusal olarak terk etmeyeceğini düşündüm ve terk etti buna çok üzüldüm. Çocuk yanım üzüldü. Yetişkin yanım ise onun seçimine saygı duydu ve dün tanışmamızdan bu yana yaptığı her şey için teşekkür edip onunla iletişimi kopardı. Onu bir daha göremeyeceğimi, o arkadaşlığı ve ilgiyi kaybettiğimi bilmek beni çok üzdü. Hala da çok üzgünüm. Terapi sürecinde kendi çocukluğu ile barışmaya ćalışan biri olarak bir ilişkiye başlamak benim için yeni bir hüsran ve terapi sürecimi zorlaştıran bir seçenek olabilir. Onunla bir ilişkimiz olmamasına rağmen çok üzüldüm olanlara. Bir yandan da içinde bulunduğum döngüye üzüldüm. Destek olmadan, kimse olmadan bu çok zor olan süreci kendi kendime aşmam gerektiğine üzüldüm. İyi olmadan bir ilişkiye bile başlayamam. Bu kaderi kabullenmem gerek. Sonuçta bir ilişkiye başlamazken de kendimi koruyorum. İyi olduğumda çocukluğumla barıştığımda, borderline yanımı tam olarak çözdüğümde her şey daha iyi olacak inanıyorum. Çocuk yanım beni geriye doğru çekse de hayatımda bir şeylerin pozitif yönde değiştiğini de görüyorum. Bazen çok yavaşta olsa daima ilerliyorum. Ve bir gün son seansımdan sonra yazacağım yazıyı da okuyacaksınız.
kimsenin seni sevebileceğine inanmıyorsun çünkü sen sevginin ne olduğunu bilmiyorsun.
yıllardır sahibim bu hastalığa hepsi doğru anlatılmış. gerçekten aşırı zor yaşamak bizim için işkence.
@@user-iw1xw3lm1i katılıyorum. Maalesef
Her yaşadığım ilişkiden sonra genelde hiçbir şey hatırlamam rüya mıydı diye hep kendimi sorgularım. Ne hissettiğimi unutmaya başlarım dakikalar içinde. Baş edemediğim zaman bu duygularla kendime zarar veriririm. Bir şeyler hissetmek bana iyi hissettiriyor. Tabi doğru olan buysa. Kendimi hep kendimi tanımaya çalışırken bulur ve sonunda o karanlıkta kaybolurum. Tedaviyi kabul etmem hep zor oldu. Alkol alıp ilaçlarımı bıraktım. Bitti devam etmedim. Her zaman başkalarının hasta olduğunu düşünüyorum. Çocukluğumun o karanlığı zihnimde kara delik gibi dolaşır ve beni içine çeker. Tek hatırladığım acı, şiddet savunmasız küçük bir Berfin. Bazen bir sandalyede küçük olan benim oturduğunu hayal ederim. Elinde bir cam kollarında kesikler bana bakar. Ona iyi olduğunu söylerim sonra kendime bakarım. Daha da kötü olduğumu görürüm ama onun üzülmesini istemem. Yaşadığım ilişkiler yüzünden tepki toplarım. Beni kötü tanırlar. Bir borderline olmak çok zor. Ama özellikle kadın bir borderline hastasıysan..
sen ben misin
Küçükken bir şey mi oldu?
Ben 30 yıllık bir borderline hastasıyım ve inanın bununla yaşamak çok yorucu tarifi imkansız iniş çıkışlar tüm benim gibi borderline hastalarına büyük sabır dayanma gücü diliyorum
kafamın içi hiç susmuyu duvara vurarak ölmek istiyorum. bomboş yaşıyorum sadece zamn geçiyo, hayatın hiç bi anlamı yok. intihar planlarını en ileri zamana atıyorum eğer intihar edeceksem emin olmalıyım. hep düşünüyorum intiharı ama yapmamak için sürekli ilaç alıp uyuyorum. bunların yanında bir de disosiyatif durum yaşıyorum kolumu kesiyorum hatırlamıyorum, çocukluğum 2 parça anı sadece, hafızam siliniyo bunu yaşadım mı yoksa kafamda mı kurdum bilmiyorum. köprüden fln geçemiyorum bi anda kendime engel olamayıp atlamaktan korkuyorum...
burcu, seni tanımıyorum, nasıl birisin bilmiyorum ama aramızda olman şu an itibarıyla benim için önemli. çünkü acını, o boşluk hissini çok iyi anladım. Ben de zaman zaman aynı şeyleri yaşıyorum, ne kadar zor olduğunu, bazen hayatın ne derece çekilmez olabileceğini, gece yatmadan keşke yarına uyanmasam diye haykırışları ben de bizzat biliyorum. eğer hayatında bir anlam, bir amaç arıyorsan bu konuda yardımcı olabilecek çeşitli kitaplar var misal, rollo may'in, viktor frankl'ın kitapları gibi. ben de yaşadığım için bu tarz sorunları, konuyu direkt yargısızca ele alan bu yazarları okumayı seviyorum. burcu, seni tanımıyorum ama hikayen belki bir gün birilerine umut olabilir. iyi ki 'sen' aramızdasın...
@@nilufer2280 söylediğiniz yazarları mutlaka okuyacağım, yalnız olmamak iyi hissettiriyor teşekkürler
@@hd-wm3jk rica ederim:)
@@hd-wm3jk Bana ulaşır mısın?
@@selinaykalyon2883 merhaba
Farkındayım...Çok iyi biliyorum hastalığımı da yapmam gerekenleri de. Ama bir an bi bakıyorum herşey olmuş bitmiş. Ne yaşamışım ne yaşatmışım olanlar ne ara olmuş bitmiş. Hani farkındalığım. Nerde kaldı... Sanki beynimin içinde birkaç zebani var , tebelleş olmuşlar gitmeye niyetleri yok. Ara ara ortaya çıkıp yolunda giden hayatımı büyük bir zevkle bozuyorlar. Ben mücadele ettikçe onlar daha da azıtıyorlar. Farkındayım herşeyin farkındayım ama o anlarda ben ben değilim. Sanki beynim istila edilmiş gibi. Anlaşılmamak beni delirtiyor , dehşet bir acı çekiyorum. Bazen mecburiyetten kalkıp atmam gereken bir adım için bile düşünür halde buluyorum kendimi. Odaklanamıyorum...Ah kendime zarar verme lüksünü bile yaşamıyorum. Halbu ki ne kadar rahatlatıyor vücudumdan kan aktığını görmek. Ama bakmam gereken bir meleğim engelli bir evlâdım var. Hâlâ vücudumda kesik izleri yoksa ve hala hayattaysam kızım sayesindedir. Yoksa beni en çok rahatlatan düşünce ya beynime silah sıkmak ya da hastalığımın kabul görerek yargılanmadan numara yaptığım söylenmeden sevilmek. Bilmiyorlar ki iki dakika bağırlarına bassalar geçecek. Gecelerce yalvardım Rabbim e nolur dizlerine yatabileceğim saçımı okşayacak bir melek gönder diye. Ama annem babam bile okşamamışken saçımı kim neden sevsin beni. Şimdi herkes kızımı neden her kucağıma aldiğimda durmadan öptüğümü soruyor. Neden Acaba ?
Bende öyle tam kolumu kescektim va? Geçtim son anda
merhaba borderline olabilirmiyim diye düşünüyordum.20 yaşımdayım yazdıklarınıza benzer seyler yasıyor,hissediyorum.siz nasıl anladınız.benim ne yapmam gerek
@@melo9299selam. Devlet hastanesinden randevu alıp psikiyatriye gitmen daha sonra da psikologa yönlendirmesini istemen gerekiyor
Bu hayatta hiç bir zaman gerçek sevgiyi kalbimde hissetmedim herkes beni bıraktı tek kaldım yanlız kaldım.
Bana dönermisin kardesim
her cümleyi kemiklerimde hissettim. tedavisini kendisi gerceklestirmiş ve borderline ızdirabıyla on beş sene yaşamış bir insanım:(
Rica etsem sizinle iletişime geçebilir miyim bu konuyla alakalı 🙏🏻lütfen
Ulaşır mısınız bana
Dün öğrendim hastalığımi aslında çocukluktan bu yana birşeyler olduğunun farkındaydım devamlı depreyon anksiyete deniyordu ama çocukluğumdan başlıyordu hikayem . Ben annemden nefret ediyorum ve konusmamiza rağmen affedemiyorum çok ağır geliyor artık yasadiklarim galiba yolun sonuna gelmiş bulunmaktayım.
Her şey güzel olacak Ece, kendini suçlama, affetmek zorunda değilsin, kimseye ihtiyacın yok, yolun sonu dediğin yerde başka bir yol başlar ♥️
Selam bende senin gibi babama karşı aynı hislere kapıldım.Bu yıllar önce babama milyon kere şans verip onun değerlendiremedigini gördüğümde aldığım bir karar.Onu asla affedemiyorum.Ama bu onun bana yüklediği şeyle yaşamam gerektiği anlamına gelmiyor.O beni sevmedi diye başkaları da aynı şekilde olacak diye düşündüm yıllarca belki hâlâ sanrilarla bunu yaşıyorum.Ama buna değmez.Kendine odaklan.Sadece kendine.Bu senin hayatın ve başkalarının bunu mahfetmesine izin verme.Kendi yoluna bak.
Ben bipolar+borderline olan birisini sevdim, çok sevdim hem de, çok uğraştım onu düzeltmeye ama o öyle düzelecek birşey yok, yedi ay boyunca onun bunları bilerek yapmadığını düşünerek devam ettim,yedi ay sonra kötü bir olayla ayrıldık.Göğsümde,kollarımda tırnak izleri hala duruyor,agresifliği zamanla artmıştı.Ben de bipolarım bu arada,bu yüzden duruma karşı daha anlayışlı olmaya çalıştım,o hala kalbimin derinliklerinde,sonraki ilişkilerim de onunla mutlu olduğumuz zamanlardaki mutluluğu yakalayamadım.Çok zor bi hastalık borderline, niye böyle bi hastalık var ki?
Evet çok zor. Adeta bir cehennemin içinde kapana kısılmış hissedersin. Çığlık atarsın deliler gibi ama seni kimse duymaz. Duysalar bile sen duyduklarına inanmazsın. Çok zor çok.
bir kabusta sıkıştım...
Hayatı istemsizce kendimize zehir etmek.. Güvensizlik çok yüksek duygukar ve duygu değişimleri. Çok zor çok yorucu evlenmek mi mesela hayır diyorum ben yapamam hadi iui olmazsa ben baş edemem o yüzdenuzak durayım ben iyiyim koruma altına almalıyım kendimi kimse bana zarar vermemeli çünkü altından kalkamam..... ve bir çok şey.
,
Ben kendi adıma karanlığın içinde olmayı seçtim çünkü görmekten bıktım artık duymayı his etmeyi ...
evet herhangi birinin beni sevebilmesi imkansız. :(
Bana 12 yaşımda borderline teşhisi kondu hastaneye yatmam ve uzun süreli tedavi görmem gerektiği söylendi 1 hafta yattım ve elektro şok tedavisi gördüm ben 22 yaşındayım 16 yaşımın sonlarına doğru erkek arkadaşım hayat arkadaşımla tanıştım o benim hastalığımı bilmeden benden asla bıkmadı usanmadı yaptığım her eksi dönemlerimde atak dönemlerimde beni bırakmadı ona burdan çok teşekkür ediyorum ve minettarım bu hastalıkla mücadele veren herkesin karşısına Allah benim sevgilim gibi birisini çıkarsın
Ben her zaman yanında olacam hepte olcammmmm körde topalda dünyanın en çirkinde olsa sağda sağırda olsa sen benim alın yazımsın benim hayat arkadaşım bu dünyadaki tek armağanımsın iyiki varsın bir gündeğil ömür boyu bırakmayacak sen
3-4 yıldır borderline hastasıyım. 2 sene önce de teşhisim kondu. 20 yaşıma gireceğim 1 aya son 3-4 yıldır yaşamıyor gibiyim. Kendimi tüm gün dünyadan kopuk bir şekilde kafamı susturmaya çalışıp bir yandan çevremdekilere bir şey belli etmemeye çalışırken buluyorum. Bu hastalıktan önce inanın böyle değildim. İlk başlarda ne yaşadığımı bile anlamıyordum. Kafayı yiyor gibi hissediyordum. Artık anlayabiliyorum ancak bu hastalığın da etkisiyle kendimi 4 yılın ardından paramparça, darmadağın, dünyadan kopuk bir halde anlamanın da bir faydası olmuyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Gün geçtikçe eriyorum. Tükeniyorum. Kendimden iyice uzaklaşıp kendimi tüm gün birçok kez farklı temalardan oluşan ruh hali ve kişiliklerde bulmaktan çok yoruldum. Gün geçtikçe kendime olan sevgim ve birisi tarafından gelecek bir sevginin beni düzeltip mutlu edeceğine dair inancım da bitiyor. Sevgiye, hissetmeye çok önem veren biri oldum, bu aptal dünyada hissedilen hissettirilen güzel duygular harici ne var diye düşünen biriydim hep. Aslında hala buna inanır ve düşünürüm aslında. Ancak bir hayat yaşadığımı bile hissedemiyorum ki. Kendime olan sevgim de biri tarafından sevileceğim inancı da zamanla bitiyor. Sanırım her anlamda dibi görmeye ilerliyorum. Ve durduramıyorum. Aslında bu hastalıktan dolayı bu sevgi konusunu konuşmak bile lüks kalıyor artık çünkü o kadar hayatı yaşanmaz kılıyor ki bazen kafanızı susturmak için her şeyi yapabilecek hale bürünüyorsunuz. Bİr çözüm yolu var mıdır bilmem. Ancak umarım bir çözüm yolu bulabilirim(z).
Beni bu kadar iyi başka anlatamzdi heralde....BENİM TARİFİM....VE YALNIZ DEGİLİM....
Ne kimseyi tam manasıyla seviyor, ne de sevildiğimi düşünüyorum. Sanki herkes ardımdan kuyumu kazıyor benimle alay ediyor gibi… Sanki annem ,babam ,eşim ,en yakın arkadaşım , akrabalarım beni yalnızca menfaat kaynağı olarak görüyorlar gibi … İşin kötüsü psikolojik tedavi almaya cesaretim yok çünkü psikologlara dahi güvenmiyorum. Onların da hislerimi suistimal edebileceğinden korkuyorum.Herkes bu kadar bu derece kötü olamaz , belli ki sorun bende. Öyle bir çıkmaz ki , öyle dipsiz bir kuyu ki bu sadece yaşayanlar bilir . Her gece mutsuz yatmak , her sabah mutsuz ve umutsuz uyanmak . İbadetler , dualar bile teskin edemez oldu ne yazık ki, imanımın sarsılmasına engel olamıyorum:(. Bir çay bardağını dahi kaldırasım yok. Sadece sessiz bir köşede öylece oturmak istiyorum.Hayatıma dahil olan her yeni insan her seferinde hayal kırıklığı oluyor. Büyük bir ümitle başlıyorum arkadaşlıklara. Hep yeni bir umut arıyorum. Kolayca bağlanıveriyorum Ama en ufak olumsuz bir hamleleri beni büyük yıkıma uğratıyor. Soğuyorum ve çat diye kesiyorum iletişimi . Yaprak dökümü gibi tüm sevdiklerim , en iyi dostlarım son 3 yıldır hayatımda yoklar artık . Yeryüzünde cehennemi yaşamak bu his.
Herkese şifa versin Allah. Ben 12 yaşından beri borderline ile yaşıyor musun. Çeşitli tedavi sureclerim oldu. Alkol madde kullandım bide onla uğraştım hala da uğraşıyorum. Kimseye vermesin ne kişiye ne ailesine.
Daha nasılsın
Ben bir Borderline li olarak tedavilerim yarıda bıraktım. İlişkilerim hep kısa sürüyor insanlara güvenmiyorum kafamda senaryolar oynuyor en uzun ilişkim şu ana dek 3 ay sürdü genellikle ayrılan taraf ben oluyorum yalnız olmak dışlanmış gibi hissetmek tatlı bir acı veriyor bana bu hissi yaşamak hem acı veriyor hemde . Bilmiyorum benim bildiğim iyi olmadığım sadece geceleri ben ben değilim asosyalliği kendim yaratıyorum dış görünüş olarak ort üstünde bir yapım var insanların dikkatini çekiyorum ama inanın ki insanlardan nefret ediyorum. uzak kalmak bana acı veriyor ama bir yandanda mutlu ediyor.
cidden kendimin bile , kendime söyleyemediği bi şeyi okumak garip bi duygu “dışlanmış gibi hiss etmek bana tatlı bi acı veriyor ama bu hissi yaşamak bile acı veriyor”
@@fidandosdiyeva8013 sizinle konuşulacak o kadar konu varki 😑
@@Benim.Mood1 …
@@fidandosdiyeva8013 Hiç Borderline li bir arkadaşım olmadı konuşmak isterim sizinle
@@Benim.Mood1 aynen benimde olmadı ama aslında iyi ola bilir
hayat genelde iyi davranmaz, ne yazık iyi davrandığında da biz ona iyi davranamıyoruz
Bir borderline olarak söyleyebilirimki,duygularını kontrol ettiğin sürece ikili ilşkilerde ve iş hayatında başarılısındır.Bence bunun avantajlarını yaşayın.
duygularını kontrol edemezsin zaten olay bu değil mi
@@rexstral4050 bunu nöbetteyken.yazdi 😂😂
@@rexstral4050 hayir bu değil. Duygularımızı kontrol altına almak için doktora gidiyoruz zaten. Bunu başarırsak hastalık sonsuza kadar gitmiyor ama en azından daha iyi bir hayat yaşanıyor
Borderline olup duygunu kontrol edebilmen mümkün değil kontrol etmeye çalışırken kendini zorlayıp sıkışmış,bunalmış hissediyorsun.Bunu neden kendine yapasın ki.Başkaları hayatında kalsın diye mi? Hiç sanmıyorum.Başkaları için bu kadar uğraşmaya değmez.Çünkü en ufak duygu değişikliğinde senden uzaklaşırlar.Ve seni kişiliksiz olarak yargılarlar.Çünkü senin kontrol dediğin aslında numara yapmak.İçinde hissettiğim tarifsiz acıyı gormezden gelmek.Ve rol yapmak.
Zaten duygularını kontrol edebilse borderlıne olmaz insanlar:) sen de saçmalamışsın.
Eşim borderline.Evlendik ,birkaç ay sonra ailemle alakayı kesti.20 yıldır konuşmaz.Depresyon tanısıyla 3-5 sene tedavi oldu.Hastalığını anksiyete depresyon gibi nevrotik şikayetler olarak düşündük.Ta ki beni dünyanın en kötü ,namussuz bir olarak gördüğünü farkedene kadar.(8-9 yıllarda)Çoğu zaman yemek yapmıyor,kahvaltı hiç hazırlamıyordu.Her şeyi yüzeysel bir delilikle gördüğünü fark ettim.Sevilmediğini sömürğldüğünü ,kullanıldığını ,kötü davranıldığını söylüyordu.Zaman zaman durumu daha kötüleşiyordu.Genel olarak boşluktaydı.İş yaşamında bazı sorunlar yaşasada kimse hasta olduğunu farketmiyordu..Hastalığını farkedenler uzun süre yakınında yaşayanlar oluyordu.Ev genelde dağınık ,zaman zaman çöp ev oluyordu.Evliliğimizin 20 yılı boşanma davası açtım ve şu an boşandım.Ama eşim için üzülüyorum.Bir kızım var.Onun için dahada fazla üzülüyorum.Bu konularda uzman terapistler var.Eşimi doktorlara götüremedim.iki sebebi var.Birincisi sorununun farkında değil ,bana güvenmiyor,ikincisi aileside ağır sorunlu.Anne normal idi.Narsisistik bir baba ve psikopat erkek kardeşler.Kimsenin evlenmediği narsistik antisosyal özellik taşıyan ablalar.
Benimde on yıllık evliliğim bitti aynı durumdan dolayı. Senin yazdığın şeylerin aynısını yaşadım. Her halini görmezden geldim hasta dedim üstüne gitmedim bir dediğini iki etmemeye çalıştım elimden geldiğince. 49 iyiliğim olmuşsa bir hatam olduysa o 49 iyiliğe bakmazdı o bir hatayı başıma kakar dururdu. Kendinden hiçbirşey vermez hep karşıdan birşey bekler. İyiliği hep karşı tarafın yapmasını ister. Böyle biriyle evli olmayan anlayamaz ne çektiğini. Oyüzden senin ne çektiğini anlayabiliyorum.
Kardeşim seninle aynı durumdayım.Ne onerirsin.Ayrilmam mi lazım.
@@mustafakaragoz3721 evet
Ben de borderim ve ben de evlensem yapmam hiçbir şey çünkü sapknerkeklerin hepsi
@@troyy80 çünkü aldatiyosunuz hepiniz hakediyosunuz
2 yil oncesinde bir olay yasamistim ondan sonra donem donem tekrar daha ufak capli olaylar kafam da bu tarz hastaliklarla ilgili arastirma yapmami gerek duydum cok fazla bilgi ogrendim ve en bende belirtileri olan hastalik borderline kisilik bozukluydu 2020 den bu zamana aileme nasil soyleyecegimi bulamadim ve soyleyemedim bana yardim edermisiniz cok zor durumdayim bir terpaiste ihtiyacim var bu konuyu ailem ile konusamiyorum nasil dogru kelimeler kullanicagimi beni dikkate alicaklarmi bilemiyorum belki burda bana yardim eden birileri olur diye buraya yaziyorum her turlu fikri olan yazsin belki benim dusunduklerim ile aynidir belkide degildir aklima yatan bir fikiri kullanip ailem ile konusabilirim
Yemin ederim o kadar yoruldum ki hiç kimseye kendimi ifade edememekten hiç kimseye derdimi anlatıp ben tam olarak bunu yaşıyorum diyememkten yoruldum ben duygularımla savaşıp malup olmaktan yoruldum ben kendimden yoruldum ben bir borderlineyim ve bundan yoruldum bu savaşı kazanacağıma kendime söz veriyorum
Nasılsın
Çok iyi bir anlatımdı...
Beni anlattığın için sağol.😔
Bende borderline olduğumu düşünüyorum sadece bu videoyla değil okuduğum bütün makaleler ve videolarla,sebeplerle,yaşananlarla, olup bitenlerle geldiğim nokta burası. Duygularla baş edememek,dengesiz ruh hali anlık gelen mutluluk ve birden çöken hüzün... Sevdiğim adamla geçirdiğim güzel onca dakika ve bana gelemeyeceğini söylediği her anda ettiğimiz kavgalar... durduk yere yoktan sebepten çıkan öfke patlamalarım, ağlama krizlerim işim var bugün sana gelemem dediğinde intiharın eşiğine gelmem ve boşluğa düşmem hem sinirlenmem hem ağlamam sanki benim için hiç bir şey yapmamış gibi beni sevmiyorsun krizlerine girmem en kötüsü de bu farkındalığım.Allah yardımcımız olsun o kadar zor ki her şeyin sebebi sevgisizlik,istismar aile içi şiddet.
Benzer şeyleri yaşadım duygularla başedememek,krizi yönetememek,terk edeceğini düşünüp abartılı tepkiler vermek vs vs ama profesyonele danışıp kesin tanı konmadan borderlınem diyemiyorum henüz.Yine de elde olmadan yapılan bu davranışlar ve sonucu en güzel ilişkinin bitmesi üzücü tabi.
Bunun tanısını koyabilecek tek yetkili psikolog- psikiyatrist birliği.
Biz çok güçlüyüz!
Sanırım çocukluğumda yaşadığım olaylar üzerimde çok büyük bir etki bıraktı. Birikerek bu hastalığa dönüştü. Kimsenin bana inanmadığını düşünüyorum cezalandırıldığımı hissediyorum hiçbirşeyi haketmediğimi düşünerek kendime zarar veriyorum insanların istemeden kalbini kırıyorum hiç kimseye güvenmiyorum kendime bile intiharın tek çözüm olduğunu düşünüyorum psikolog falan hepsi hikaye yalancı sözlerle beni kandırıyorlar kimse bana kendimi sevdiremez. Ben zaten kendimi sevemiyorum çok fazla hayal kuruyorum bu yazı yazarken bile hayal kuruyorum hayal kurduğumun farkındayım ama elimde olmadan yine kuruyorum üniversite ye gitmek istiyorum ama ders çalışamıyorum gün çalışsam 2.gün olmuyor dikkatimi toplamyamıyorım eminim ki birgün bu patlak vericek bende o zaman gerekeni yapıp sonsuzluğa gideceğim bu yazı gibi sonsuz olacağım...
Merhaba, sizinle iletişime geçebilir miyim?
iyi misin? Ne olur cevap ver bende şuan yaşamin kıyısındayim deki iyileştim deki bak böyle yapınca iyi geliyor ne olur cevap ver
Iyiyiz
konusbilir miyiz insta var mı
Benim de sizinle aynı konularda kendimle ilgili değersizlik düşüncelerim var.En iyi birbirine benzeyen insanlar anlar birbirini.Anlatırsan veya iletişim kurmak istersen lütfen bana ulaşın .
Merhaba çok uzun tutmadan anlatacağım. (Genel sorunu ele alacağım.) Benim çok sevdiğim birisi var onunda beni sevdiğini çoğu zaman davranışlarından fark ettim ve hissettim fakat inişli çıkışlı şeyler yaşadık. En büyük problem ise yüz yüze buluştuğumuzdan sonra benden uzaklaşması. (Buluşmadan bir süre sonra kavgalar ettiğimizi, bana kırıcı şeyler söyleyip sevmediğini iddia ettiğini, bana sinirlenip kendisine zarar verdiğini hatırlıyorum.) O olay yaşandıktan sonra borderline rahatsızlığına denk geldim ve çoğu şeyin tuttuğunu fark ettim. Borderline hakkında kitap okudum ve araştırmalar yaptım fakat ona borderline hakkında bir şey söyleyemedim. (Kendisini hasta gibi etiketlemek istemedim ve uzman bir psikolog olmadığım için böyle bir şeyi demek doğru olmazdı.) Normal olarak yürütebiliyoruz fakat en büyük sorun buluşmalardan sonra uzaklaşması. (Buluşma hakkında konuşmuyorum ve buluşmadan sonra benimle konuşmak istemiyor. Duygularını ifade edemediğini biliyorum ve bana yansıtmak istemediğini de. Vakit vermeyi düşündüm fakat benden çok uzaklaşması ve gene aynı şeylerin olması beni ürkütüyor. Sorunun nerede olduğunu anlamış değilim ve ne hissedip düşündüğünü bilemiyorum.Konuşmayı denedikçe benden kaçıyor. ) Durum bundan ibaret ne yapmam gerekiyor? Tekrar aynı şeylerin olmasını istemiyorum lütfen yardımcı olur musunuz?
Hala devam ediyor mu ilişkiniz
merhaba henüz bir teşhis almış değilim ama ben de bu hastalıktan muzdarip olduğumu düşünüyorum. şuan neredeyse 1 yıllık bir ilişkideyim ve yaşadığınız şeyleri erkek arkadaşıma yaptığımı fark ettim. buluştuğumuzda gayet iyi her şey ama bazen çok minik bi şeyden bile uzaklaşabiliyorum ondan. genelde buluşma sonrasında konuşmak istemiyor canım ve uzak davranıyorum o da hep bi sorun olup olmadığını soruyor. bazen minicik bi davranışı yüzünden nefret ediyorum ondan ve onun herhangi bi eleştirisi beni çok tetikliyor. size bu konuda verebileceğim en iyi tavsiye onu eleştirmemeniz ve onunla her konuda konuşmak için çaba sarf etmeniz. muhtemelen bu ilişki sizi çok yıpratıyor ve bazen hata yaptığınızı düşünüyorsunuz ama onu bırakmak ona verebileceğiniz en büyük hasar olur. onunla konuşmak, bazen sadece konuşmadan onu anladığınızı söylemek, ona sarılmak ona nasıl hissettiğini sormak onun için en doğrusu.
Olacak tek çaren onu kabullenme,seni aldatması da buna dahil anne şefkati ile bağışlayıcı olman yani kendi hayatından Vazgeçmen not bunu Tanrı bile yapamaz bende bu hastalığımi yeni öğrendim,ve eşim ve çocuklarım beni terk etti şimdi evde boş duvarlara bakıp aklımda binlerce düşünce geçiyor ama hepsi kötü
her izlediğimde kendimi görüyorum
Umut merhamet ve sevgi
Ben bipolarım uçlarda yaşıyoruz borderlineda ağlama krizi yok bizde var terk edilmeye karşı tehtit var biz zaten hazırlıklı olduğumuz için iş ve enerjiye veriyoruz kendimizi
Peki bunla savasabılmek ıcın ıyılesebılmek ıcın ne yapmalıyız
Terapi
borderline (ya da ona benzer bir şey) olduğumu düşünüyorum .
ben de de hepsi var ama tamamen hepsi o yüzden psikoloğa gitmek istiyorum ama lgs var umarım çok etkilemez beni.bu arada her gün daha da büyüyor ve çok sinrimi bozuyor
Kilom normal olmasına rağmen (internette ideal kilondasın yazıyordu) kendimi şişman görüyorum, kendimi birkaç saat güzel buluyorum aradan birkaç saat geçince kendimi hiç sevmeyip, nefret ediyorum. Aynaya karşı kendime çirkinsin,hiç mutlu olamayacaksın, iğrençsin diyorum. Aşırı tepki gösteriyorum mutlu olunca veya üzgün olunca; örneğinn okulda sadece bir poşet yırtıldığı için kavga çıkarmıştım, tahtaya ismim yazılınca sinir krizi geçirmiştim hocalar yanıma gelmişti, dershanedeki bir kıza saldırmıştım hiçbir sebep yokken... Öfkemi kontrol edemiyorum. Mutlu oluncada aşırı tepki gösteriyorum. Yerimde duramıyorum mutlu olduğum o an kafamın içinde defalarca kez tekrarlanıyor. İnanamıyorum hayal sanıyorum. Rüyalarım aşırı gerçekçi. Rüyada mıyım değil miyim anlayamıyorum. Çoğunlukla kabus görüyorum. İyi biri olduğumu söyleyenler var ama ben kötü olduğumu düşünüyorum. Kendime zarar vermeyi ölmeyi düşündüğüm zamanlar oluyor. (ergenlikle alakası yok, ailemden ve yaşadığım bir olaydan kaynaklı) Yemek yemeyi durduramıyorum. Aşırı para harcıyorum boş yere. Çevremdeki nesneleri farklı şeylere benzetiyorum bazen. Babamın kolunu yılan sanıp korkmuştum... Hayali sesler duyduğum oluyor. Genellikle dıştan. Annemin beni çağırdığını duyup mutfağa gitmiştim ama annem beni çağırmadığını söyledi, tanımadığım birinin sesini duydum gibi hissediyorum bazen. Belkide sadece izlediğim filmden, okuduğum korku hikayelerinden kaynaklı... Bimiyorum. Arkadaşlarımı kaybetmekten aşırı korkuyorum. Onları kaybetmemek için saçma davranışlarda bulunduğum oluyor. Sevdiğim birini kaybetmemek için olmadığım biri gibi davranıyorum. Aslında... Ben gerçekten kimim? Kişiliğim nasıl? Anlayamıyorum. Neden doğduğunu düşünüyorum. Yaşamasam ne olurdu? Dünya olmasaydı ne olurdu? Kafamın içinde milyonlarca soru var. Düşüncelerim çok karışık. Odaklanma sorunu yaşıyorum. Matematik dersinin videosunu 12 kez izlememe rağmen anlamamıştım. Biri benimle konuşunca da o kişiye odaklanmak yerine kafamdaki başka bir soruna odaklandığım, dalıp gittiğim zamanlar çok oluyor.Kendimi anlayamıyorum ama insanların beni anlamamasından da aşırı şikayetçi oluyorum.Çoğu zaman boşlukta hissediyorum. Duygularımı aşırı şiddetli yaşamama rağmen bazen hissiz birine dönüyorum. Anında soğuyorum herkesten. Bir insanı çok sevip bana olan en ufak hatasında sevmemeye başlıyorum, bazende affediyorum. Kimseye güvenemiyorum. Mutlu olmak, sevilmek ne demek bilmiyorum. Aile sevgisi görmedim. Annem ve babam beni hiç sevmedi, hiç sarılmadı, hiç öpmedi, hiç arkamda durmadı, kızım demediler içtenlikle, ama her gün ölmemi diliyorlar tüm kalpleriyle.. Ölmemi istiyorlar. Bende ölmeyi istiyorum. Tükeniyorum yavaş yavaş... Şimdi ben onlara psikolağa gitmek istediğimi söylesem yine arkamda durmayacaklar. Bir yük olduğumu düşünüyorlar. Bende yük olduğumu düşünüyorum...Kafayı yemek üzereyim. Kafayı yemek üzereyim. Ne yapacağım bilmiyorum...
@@eflal3898 tamamen aynı şeyleri yaşıyoruz , sanırım tek fark benim alesitimi olmam... he bir de ben dış görünüşümü hiç takmıorum ama takarsamda tam takarm
@@louf1n aleksitimi tam olarak nedir yaşadığın bir olay ile örnek verir misin
@@elvinyyy3 aleksitimi duyguları tanımlayamama, ifade edememe, hiç hissedememe ya da az hissetme durumu . insanlarla duygusal bağ kuramıyorum , sevgiyi hissedemiyorum , üzücü ya da mutlu olunması bir olduğu zaman sadece anlamdırmaya çalışıyorum , bütün duygular yerine koskoca bir boşluk var , neyi seversin dediklerinde cevap veremiyorum , biri ben nasıl biriyim dediği zaman cevap veremiyorum , nasılsın dediklerinde uzunca düşünüyorum ama boş ,mesela korkuyu hissettiğim için değil kalp atışlarımın hızlanmasından anlıyorum gibi şeyler . duyguya bağlı olan soruların çoğuna cevap veremiyorum . psikolog duygularını hissedemiyorsun dedi psikatrise yönlendirdi o da kronik depresyon teşhisi koydu . benim yaşadığım durumlar bu ve benzeri .
Arkadaşlar ben okb ve depresyon hastasıyım. Ama borderline olduğumdan şüpheleniyorum. Bendeki belirtilerini sayarsak
-terkedilmekten asiri korku bu yüzden kendim uzaklaşıyorum insanlardan
-sürekli öfkeliyim ve pişman oluyorum daha sonra
-çok mutluyken aniden ortada bişey yokken moralim bozuluyor
-sürekli alışveriş yapıyorum
-ilişkilerim hep kavgayla bitiyor, benimle olan insanları paylaşamıyorum ve sanki başkaları onları benden almaya çalışıyor gibi hissediyorum
Bilgisi olan varsa söyleyebilir mi? Bunlar borderlineden dolayı mı oluyor psikoloğuma bu çoğu şeyi anlatamıyorum çekindiğim için lütfen yardım edin.
Burda oldugunuzda bana yazarmisiniz🙏 soyledikleriniz hepsi bana da uyuyor.
@@shabnamsh1763 merhaba siz borderline misiniz?
Bunlar borderline’a uyuyor ama bir psikiyatrdan yardım almalı onunla teşhis konmalı
@@busraaygun3852 maalesef gidecek param yok öğrenciyim
yok olmaya başlarsın
kendini yavaş yavaş yok edersin. en kötü tarafı bu daha çok acı
@@hd-wm3jk :')
Bende böyleyim vay anasını ne kötü bir durumum varmış 😒
borderline ve bipolar teşhislerim var hayatın bir cehennem olduğunu biliyorum bir insanın ne çok acı çekebileceğini de semptomlar bitmiyor evet ama oldukça azabiliyor zaten doktorlar tedaviler herkes biliyor ki benim iyileşme yolculuğum bunlarla olmadı beni iyileştiren dinlerden bağımsız şekilde maneviyat oldu ve bilinç durumum yükseldikçe algım değiştikçe düzeldim.eğer sürdürebilinir bir ilgi alanı bulunursa da fayda sağlayacaktır
Ben kendi içimde arıyorum çünkü bazen aşırı duygusalım çok güvende hissediyorum dünya sevgi dolu geliyor ve bazen inanılmaz her şeyden uzaklaşmış sinirle her şeyden nefret ediyorum sanki fazlalıkmışım gibi sevgi hak etmiyorum hiç kimse beni sevmiyormuş gibi diğeri ait değilmiş gibiyim çok yetenekli olsam da sanki çok ezik yeteneksiz gibiyim 1:30 yıl uyuşturucu kullandım bir yıl alkol kullandım neredeyse her gün kafamdaki sesler düşünceler bazen susmuyor. Kendimi haklı görüyorum çünkü çok küçük yaşta annem beni terk etti sonra babam hiç beni umursamadı ve başka bir kadınla evlendi ve üzerine her gün evde şiddet gördüm ve hiç kimse bir kere bile bizimle ilgilenmiyordu üzerine bir de evde şiddet görüyordum yapayalnızdım hiçbir ihtiyacımız doğru düzgün karşılanmıyordu annem sürekli yalan söylüyordu hala kaybolmuş gibiyim bir psikologla görüşmedim ama araştırdım ki bu belirtilerin hepsine sahibim….
Merhaba yaşadıkların için üzgünüm, gemiye hoşgeldin :) Kendi içinde aramana bayıldım ama ezik değilsin. Kendini de sev :) Sevilmiyormuş gibi hissiyle baş etmek için önce kendini sevmen lazım çünkü, bu düşüncelerden uzaklaşmak için kendini min zarar verecek yatıştırıcı tarzı şeylerde kalmanı öneririm bir de, alkol benliğini yitirmene sebep olduğundan etkisi geçtikten sonra sesleri arttırır. Psikoloğa en azından bu konu için gidebilirsin, duygu durumunu stabil tutmaya yardımcı ilaçlar var benim zorlu vakitlerimde sesleri susturmuştu. Benim annem ve babamda çocuk yetiştirrmede sınıfta kalanlardan, almamız gereken ilk, saf ve temiz sevgiyi vermesiyle yükümlü olan insanlar maalesef bocaladığında sevgisizlik hissi bizde özümüz gibi. Duygular, düşünceler karışık ve hızlı. İnsan olmayı öğrenmek gibi, farklı olduğunun bilincinde olduğunda onu kabullenip seviyorsun, günün sonunda biz tek ve anlaşılmaz olarak masada oturuyor olucaz. Bunu bilince anlaşılmadığında kızmıyorsun ya da seni anlamayanlar seni ezik hissettiremiyor.
@@thenamarsİletişime geçebilir miyiz ?
@@thenamarsyorumun çok güzel teşekkürler ben 3 hafta oldu terapiye başlayalı evet terapistim borderline ve duygu durum bozukluluğu teşhisi koydu bu gün 5 ay önceki yorumumu tekrar gördüm ve senin kini sen nasılsın umarım iyisindir ?
merhaba hiç iyi değilim aslına bakılırsa. en zor günlerimden bir tanesini yaşıyorum, kırılma noktasındayım, gitmem gereken gündeyim. biten ilişkimde milyonuncu kez diretmek yerine anama dönüyorum. şuan eşyalarımı topluyorum, yarın bu saatlerde inşallah kendi yatağımda olurum. bu sefer direksiyonu çevirmemem lazım, kendimi özledim. gidip kendime sarılıcam. terapisttin istanbuldaysa numarasını verebilir misin? sabah malum olaydan sonra terapistimi aramak istedim bir de ne göreyim doğum günümden bir gün önce vefat etmiş :( nedense çok üzüldüm bir gün terapisttime gidip ben daha iyi oluyorum demenin hayalini kuruyordum. sonra ufak bir kafa atmalı kriz hali tatlı bir burun kanaması :D işte öyle umuyorum iyisindir, eğer ama kendini benim gibi kötü hissediyorsanda hala iyi taraftayım ve mantığıma güvenmeye çalışıyorum kendime değil. yarın sabah da gün doğacak, güneş yerinde her şey yolunda :) :D@@Iloveyou.426
@@thenamars aynı şeyleri yaşadığmıza inanamıyorum , bende 1. Hafta önce eşyalarımı topaladım taşındım cevap verdiğine sevindim bu arada🙏 sosyal medyan varmı?
Merhaba. Erkeklerin borderline olmadıgını söylüyorlar, kadınlarla konuştum ama hic erkekle konuşmadım. Böyle bir erkek varsa beni bilgilendirmek amacıyla konuşabilirmiyiz?
oluyorlar ancak çok daha düşük istatistiği
Merhaba Ben borderline problemi yaşıyorum psikoloğum bana gözlerinin içiyle bir şeyler yansıttı ben o an çok kötü oldum geçmişte travmatik olaylar sırasında hissettiğim acıları tekrar hissettim ve gerçeklikten kopuş yaşadım ve daha bir çok şey yaşadım o an ve ben border problemimden ötürü hastalığımın semptomlarını tekrar yaşadım bana yansıttığı şey neydi nasıl yaptı bunu bilen var mı savcılığa suç duyurusunda bulunacağım da bundan dolayı soruyorum yanıt vermeniz benim için çok önemli teşekkürler
Merhaba öncelikle ben psikolog adayıyım psikoloji öğrencisiyim , sorunuza cevap vereyim öncelikle psikologunza sordunuz mu gözünüzün içine ne yansıttığını ondan bir cevap aldınız mı?
Şimdi bir şey sormak istiyorum video da olan belirtilerin hepsi bende var ve videodaki kadın gibiyim şimdi ben borderline miyim?
Hayır. Anlaşılmaz yaşanır. Ergenler de benzer semptomları gösteriyor. Yüksek farkındalığa sahip biri değilsen, ki yorumundan olmadığın anlaşılıyor, uzman bir psikiyatristten tanı alman gereklidir. Aslında her zaman tanı alman gerekir istisnalar kaideyi bozamaz.
Bir psikologa gidin .
Kız arkadaşımda bu problemden var. Eski kız arkadaşım aslında. Çünkü koşarak uzaklaştım bir kaç ay sonra.
Yakın, sevdiğim bir arkadaşım bu problem nedeni ile bir hafta önce intihar etti.
Bu probleme sahip olan kişilere söyleyebileceğim tek şey şu; kimse sizi anlamayacak ve aslında kimse sizi anlamak zorunda değil.
Dünyanın her yerinden İnsanlar her gün yüzlerce problem ile uğraşıyor. İnsanların problemleri ne yazık ki onları özel yapmıyor.
Bu yüzden başkalarından bir şeyler beklemekten vazgeçin ve ayağa kalkıp savaşın. Eğer savaşmazsanız kaybeden siz olacaksınız, bir başkası değil.
Sence bunu bizim bilmediğimizi mi sanıyorsun?
@@meleksipahi6603 Senin bilmen herkesin bildiği anlamına gelmiyor. Evet bunun farkında olmayan çok var.
bana bir yol gösterin artık kafayı sıyırdım nasıl savaşılır nasıl mücadele edilir ben bilmiyorum, hep yaptığım şey sadece kaçmak. kendimle başbaşa da kalamıyorum.odada bir iki saat bile yalnız kalsam zihnimi asla susturamıyorum. susturmak için saçma sapan yollara gidiyorum. yalnız kaldığım her an kafamda intihar etmemi söyleyen bir ses var. gittikçe kafayı yemeye başladım. hiçbir zaman iyileşemeyecek miyim gerçekten? bu düşünce beni çıldırtıyor. kendimden koptum ve kendimi unuttum. anlaşılmak istemeyi bıraktım artık sadece benliğime kavuşmak istiyorum
@@sezintburadaki çok bilmişlere bir şey sorma bence tedavi alabilirsin.En azından kafandaki sesler için
@@sevvalsarac8224 psikolog borderline olduğumu ve terapi almam gerektiğini söyledi ama kimseye söylemedim
Benim böyle bir arkadaşım var kendine zarar verme krizleri geldiğinde ne yapmalıyım?
sarıl ve çok şey söyleme,.biliyorum anlamıyorum ama sen çok güçlüsün merak etme diyebilirsin, onu destekleyici yalnız olmadığını düşünmesini sağlayabilirsin, başınıda okşayabilirsin
Sarıl öp sakinleştir ona bunun geçeceğini söyle
Bu dogrudur ...Mən Musəlmanam İn se Allah bu bir imtahandir bizler ucun ...Allah xestelere sefa versin...mende bundan eziyyet cekirem
@merthocanincigerininkosegeni Mən qardaş Almaniyadayam müalicə alıram...sadəce gördüyüm bir şey var ki bu dərmanla təkcə sağalan bir şey deyil.insanin bir növ xarakterində olan bir şeydir.sadece ən önəmlisi bir insan olaraq bilirsen ki sende eseb ve mərhəmət hissi adi insanlardan çox olur her iki tərəfədə de ona göre bu hala düşəndə xəstə olduğunu anlamalı düzgün qərar vermək üçün fikirlesmelisen.Ən gözəl həkim insanın özünə qayğısı diqqətlidir.bu əsasən uşaqlıqdan gələn hadisələr ve irsi bir şeydir..bəzən bir söz insanı ele xoşbext edir bəzən artıq heçnəyin yolu olmadığını insan düşünür .və netice de yanliş addımlar atır...Ən gözəli səbirli olmaq hər işdə lazımdır..
😢
Merhaba arkadaslar ben borderline oldugumdan supheleniyorum ayni zamanda okb hastasiyim. Borderline olan birisi yada psikolojiyle ilgilenen birisi yardimci olabilirse sevinirim.
Borderline de cocukluk cok onemli oradan basliyor diye biliyorum. Benim cocukluktan beri okb hastaligim var ayni zamanda anasinifi ogretmenime asiri derecede sevgi ve takinti halim vardi. Maalesef anasinifinda ogretmenimden ayrildim. Ayrildiktan sonra takinti sevgi depresif ruh halleri yasadim. Ayni zamanda cocukken annem çalışıyordu ve onun eksikliğini de hissettim evde tek kalıyordum. Çocukluğumda bu şekilde başladığını tetikledigini dusunuyorum. Cunku biliyorsunuz borderline olan kişilerde terk edilme korkusu cok asiri oluyor. Suan da bir ilişkim var ancak surekli beni kullaniyor gibi hissediuorum aslinda oyle birisi degil ama beni kullanip terkedecek gibi o yuzden ofke krizleri yasiyorum sövüyorum, bağırıyorum en sonunda az once ne yaptim diye pismanlik duyup tekrardan ozur diliyorum ne yaptigimi bilmiyorum. Surekli boyle devam ediyor artik benimle olmak istemiyor beni terkedecek diye cok korkuyorum. Benimle konusmak istemedigi ayrilmak istedigi zaman 100lerce kez ariyorum. Acmazsa kriz geçiriyorum. Ayni sekilde ruh halim de birden degisiyor mesrla aman giderse gitsin banane mutluyum havalarındayken 10 dakika sonra bir hüzün çöküyor anlık olarak sürekli boyleyim. En kucuk bir seyde bana dunyanin en kotu insani gibi geliyor sqnki beni kullaniyor beni sevmiyor gibi hissediyorum ve deliriyorum ama sonra beni ne kadar cok sevdigini dusunuyorum boyle de garip bi durumdayim. Onun haricinde aciklayamadigim boşluk duygusu beni hiç birakmıyor. Psikologa anlatamiyorum çogu seyi cunku beni yargilayacak gibi hissediyorum. Ayni zamanda asiri derecede alisverise kiyafetlere takintiliyim. Bilgisi olan yardim ederse eger çocukluğumu da goz onunde bulundurarak cok sevinirim.
hic. hic.
ben de bir borderline kişilik bozukluğu hastası olarak kız benim konuştuğum gibi konuşuyor umarım iyileşirim ama pek bir umudum yok bir kaç güne ölürüm büyük ihtimalle gücüm kalmadı artık 4 yıldır bu hastalıkla yaşıyorum ve artık sonuna geldim diye düşünüyorum.
İyi misin?
Öldün mü reis?
Bu arada bende bir bordarline'm...😶
sevilemem
kimse gerçekten sevmez
@@hd-wm3jk sevilir, ben seviyorum ama beni kimse sevemez cünkü ben iğrenc bi yaratıgım
@@merhabadunya3390 kendini sevmedikten sonra boş
. @merhaba dünya sevilmez. Insan kendini sevmezse ne sevilir ne de sevebilir. Ve evet canavarsin. Fakat seni canavar yapan sey kendine deger vermemen. Kendini üzüp kendine zarar vermen. Eger canavar olmak istemiyorsan kendini sevmekle başla guzel insan. Kisilerden seni anlamalarını bekleme sen onları anlamaya çalış ayni şekilde sevilmeyide bekleme sen sev. Ama lütfen once kendini sevmekle başla. Çünkü her sey kendini sevmekle başlar.
@@merhabadunya3390 öylesiniz çok doğru👏👏
Kimleri görüyorum burada
Ben daha hastalığmi kendim öğrendim ve aynilar peki tedavisi nas ne kadar sürüyor
Tedavisi yok ve terapi yıllarca sürüyor
Tedavi yok 😒😑
@@imranozgun belirtiler yaşananlar çok seviyorum çok fazla değer veriyorum daha birçok şey aslında da duzelicek herşey
@@imranozgun yani belirtileri var diye kendini sartlama bence ama herşeyi olumlu düşünmeye her kararı alirken çok iyi düşün bı aileysen eğer onlara tek güven bnce
@@esraklc9394
terapi de bir tedavidir
Keşke iyileşebilsem
Öyle söyleme biz hasta değiliz, kafamız olması gerektiğinden daha fazla çalışıyor diyelim. Hiç bir zaman %100 iyileşme olmayacak o yüzden sadece %100 bununla yaşayıp kabullenmesini öğrenmemiz lazım.
Borderline olmak…
Allah bu hastalığı şeytana vermesin vermesin ki. Görevini yapsın iğrenç bir hastalık 28 yaşındayım ortaokul çağlarımdan beridir yaşıtlarıma uyum sağlıyamadığımı biliyorum, kuzenlerim neden karşı cinslerinle yakın ilişkiler kırmuyorsun diye hep yargılarlar beni, ediyorum ne için yaşadığımı kimin için yaşadığımı bile bilmiyorum, ergenlik çağlarından beridir bildiğim tek bir şey var bügün mutluysam deli deli davranıp tadını çıkarıyorum ertesi gün mutsuz olduğumda aklıma sadece öfke intikam intihar boktan düşünceler gelir Allah yardımcınız olsun işin kötüsü kimsenin seni anlamaması derdini anlattığında sen gayet neşeli iyi birisin hiçbir şey umrumda değilmiş gibi yaşıyorsun hayatı neden ufak tefek şeylere üzülüyorsun diye seni teselli ederler Allah yardımcınız olsun
Aynı sorun bendede var 24 yaşındayım hayatım alt üst çok kötü bir hastalık borderline insanı tüketiyor.
Allah şifalar versin inşallah Gerçekten çok zor psikolq bile çömezemedi beni öyle yaşıyorum sessize bakalım nereye kadar gidecek böyle ☹️
@emirhan_gfb @muhammedkyak299 savaşmaya devam beyler. Çok güçlüyüz, bunu asla unutmayın. Hiç kimse anlamadığını düşündüğünüzde biz anlıyoruz ve buradayız :) Bu kendini sorgulama üst düzey hissettirebiliyor farklı ve algısı açık insanlarız. konuştuğumuz anlaşmaya çalıştığımız şeyler fazla derin ve normal insan algısı ötesinde öyle düşünün. intaharı ama kafadan silelim "bir hayatta ne kadar sınana bilirim tuşuna yanlışlıkla oturmuşuzda, neyse bu seferlik böyle olsun" demişiz düşüncesinde kalalım. Bu bir hayat ve biticek öyle ya da böyle ve bizim yaşayarak bu deneyimi bir şekilde tamamlamamız lazım. Oyun gibi level ancak böyle atlanıyor. Cennet cehennem kavramına ben inanmıyorum yeniden geldiğimiz inancım daha ağır basıyor. Bu dünya çünkü cehennem daha kötü bir yere gitmem söz konusu olamaz, hayat ağzımıza sıçarken ancak düşmüş melekler olabiliriz. İntikam duygunun bu kötülüklere karşı olduğuna da eminim adaletsiz ve basit bir şey nasıl bu kadar anlaşılmaz olabiliyorsa öyle anlaşılmaz
Borderline olup buralarda hala dolanan varsa yazabilir mi? 2 sene oldu ben hala kendimden şüpheleniyorum.
Buyur yardimci olayım ben de borderim
İntihar , self injury düşünceleriniz var mı?
@@user-xl8gv3lc1s muhtemelen buraya yorum yazmış %99 borderline hastalarının olmuştur en az 1 kere
@@user-xl8gv3lc1skendimi bildim bileli var. İntihar etme isteğim hiç geçmiyor ama yapmıyorum tabii.
@@yagmurown1387 Konuşmak gereken kişi psikolog ve psikiyatrist. Bunun uzmanı onlar.
Evet evet borderline'a acıyalım ve bizim hayatımızı cehenneme çevirsin. Kendi canı yanmasın diye bizi yaksın. Çok iyi valla
@@sevvalsarac8224 borderline'ın psikolojik şiddetine maruz kalmış biriyim, sen işine bak
@@demokritostcu7636asıl sen işine bak ,maruz kaldıysan ısrarla bu videolara girme o zaman.Anlamıyorum senin gibileri.Ben bana zararı dokunmuş biriyle ilgili konulardan kaçardım şahsen.Garip insanlarsınız.
@@sevvalsarac8224 anlamak istiyorum ki bir daha karşılaşmayayım, karşılaşırsam da daha anlayışlı olayım. Anladın mı bencil varlık?
Canımı yakmadan farkederek ne ben onu üzeyim ne o beni üzsün. Dünya kimsenin etrafında dönmek zorunda değil. Ben senin önyargılı bakışınla laf söylenebileceğin biri değilim.
@@demokritostcu7636 Önyargımı sürekli gördüğüm eski sevgili yorumları içerdi.Kendince haklısın ama çoğu böyle yorum yapan sadece nefret ettiğini belirtmek için yazıyor .Onlar da kendince haklı,kim böyle birinden nefret etmez ki? Sadece demek istediğim şey şu burada sorunlarını bulmaya çalışan insanlar var ve ben bu olumsuz yorumlardan sıkıldım.Neyse bencil olmak iyidir ,bence sende öylesin. Borderline avukatı gibi bir şey oldum
👨⚖️
Salya sümük ağladım ben bile kendimi böyle anlatamadım sanki biri içimden bir kaç hançeri geri çekti ben bunu yaşamaktan bıktım ama bu benim malesef ben buyum hemde kendimle gurur duyuyorum hemde kendimi öldürmek istiyorum iki arasında bir yaşama ulaşamıyorum ve etrafımda kimse bunu anlayacak durumda değil lanetli hayat ama lezzetli hayat
Hepsi var lan bende
:(
Borderline hastası olan kişiler ile iletişimim kurmam mümkün mü ?
Kimse tarafından tanı konulmadı ama çok araştırdım sonuç olarak borderline hastası olduğum kanısındayım psikiyastri öğrencisi misiniz ?
tabii
Yardımcı olabilecek için mi istiyorsunuz yoksa çevrenizde ki birini tanıyabilmek için mi ben iletişim açısından size yardımcı olmak isterim :)
@@sakinkalgamze8076 yardımcı olur musun
Emin misim iletişim kurmak istediğine 😊 bunu ne için istiyorsun ? Makul bur sebebi var ise benimle kurabilirsin... Borderline hastasıyım...
Çok zorlanıyorum
Borderline hastası olan birisi bana ulaşabilir mi? Yardıma ihtiyacım var
Ben de bir borderline im...
@@yagmurdaislananbalklarkoru6520 kardeşim görürsen yazarmisin
Kendim yüzünden sevemiyorum,sevilemiyorum
İşin en ironik kısmı bu
kendin olmamayı dene
Türkiye'de bpd insanlar yaygın mı? Biliyorum ki Amerika'dalar.
ask google "türkiye borderline istatistiği"
Ne yapmalıyız?
yavaş yavaş alışacaksın dengede kalmayı öğreneceksin düşe kalka yaşaya yaşaya tecrübe edineceksin
@@hd-wm3jk Zamanla düzeltiyosun kendini diyosun yani e hata yapa yapa evet öğrenilir inş hatasız normalleşilir
@@haticeyalcin9673 umarım :)) hastalıkla tanıştığım ilk yıl çok zorlanıyodum sanki zmn geçtikçe azalıyor gibi hissediyorum daha yaşım da küçük( 20) insanları tanıdıkça nerde ne durumda, nasıl davranmam gerektiğini öğrendikçe, karakterimi tam anlamıyla bulup bir yere ait olunca düzelecek mişim gibi düşünüyorum
@@hd-wm3jk Bende aynı şeyleri düşünüyorum aslında benim de yaş 20 ama sıkıntı çıktığında ailevi veya mutlu olamama 35 yaşında da olsan fazla tetikleniriz bence deniyorum belirli kalıp düşüncelere girmeye sakin olgun bir insan olmak için ama sıkıntıyla karşılaştığımda ben aynı ben hemen kendini ele veriyor ufak bişeyde acaba dedirtiyor buda beni yordu. Ufak şüphe de hemen değişiyor karşımdakini yoruyorum düşünce şeklim çoo kötü yani genelde olumsuza kayıyorum hani diyorya ya çok iyi ya çok kötü dülümcesindeler ufak bişey görsem çok kötü görüyorum işte hayatımı kötü tetikliyor her alanda böyleyim bilmiyorum yaa çok yoruldum inş düzeliriz
@@haticeyalcin9673 aslında ben asla kötüyü düşünmem hep iyiyi düşünürüm ama vücut ve düşünce yapısı yanlış tercih yapmaya odaklı belayı çekiyorum resmen. Ahh ahh inşallah
Borderliyim terapiyle duzelldim
Herhangi yapasım sey
Çok şükür ne Alkol nede uyuşturucu kullanmıyorum.Tek kötü alışkanlığım sigara.
Alkol tüketimi, sürekli cinsel ilişkiler içerisinde olma durumu, sonunda enfeksiyon kaptım. Hastalığımı kabul etmedim. İlişkilerim hep kısa sürdü. Narsist kişiliklerle beraber oldum ve bunu bile isteye yapmamıştım. Terk edilmekten deli gibi korktum. Kendimi öldürmek için cinsel ilişkiler yaşadığım oldu. Bunların başlangıcı içinde yaşadığım aile ve tecavüzdü. Herkes benim suçum olmamasına rağmen bana kirli ve orospu olduğumu söyledi. Ailem yanımda olmadı. Ben şu an kendimi berbat hissediyorum. Hiçbir ilişkim uzun sürmüyor. Hiç kimsenin beni sevmeyeceğini biliyorum. Çünkü ben bir borderline'ım. Dünyada hasta insanlara nasıl bakıldığını biliyorum. Ellerim titriyor, nefes alamıyorum. Acı çekiyorum. Neşemi günden güne kaybediyorum.
Borderline olmak çok yorucu çok yoruldum…
Savaşmaya devam et. Yalnız değilsin.
10 sene olmuş benim bazen evet yorucu ama geçmişe bakınca vay be amma güçlüymüşüm nereye gelmişiz diyorsun. Yorulmak ayrıca dinç tutar, savaşmaya devam :)
@@thenamars benim de 10 sene oldu tam. Hatta şuan kriz döneminden geçiyorum tekrar intiharı düşünmeye başladım
Çak o zaman benzer evre hissiyatını boşuna almamışım :D Hayat çok tuhaf. Kısa bir süre önce bana da gelmişlerdi "yine" sonra bir günde akıl almaz şeyler yaşadım dünyam 180 döndü ve geri geldi. Nasıl çıktığımı anlamadım bile, neyse burası başka günü konusu. İşin özü, dünyayı al aşağı etmeyi amaç belle öfkemizi kendimizden çıkarmak zorunda değiliz. Ötekilerden çıkarta biliriz, biliyorsun ki her günümüz zor geçmiyor. Ama senin ölümünden daha fazla keyif vericek şey sana bu düşünceyi yaşatmış insanın yargılandığını ya da ondan üstün olduğunu benimsediğinde (spesifik düşünme ailense ölmeleri demiyorum ama gururlanmak zorunda kalacakları an bile olabilir) göreceğin manzara. Sen kendini öldürecek kadar değersiz değilsin kuzucum, sadece fazla güçlüsün :) @@oneshotbang
Tüm hayatım boyunca yaşadıklarım tek bir kelimeye sığabiliyor" borderline "
Hayatımı mahvetti böyle biri ve toparlanamıyorum tedavi olmamak bence suç
Kolay şeyler yaşadığını mi sanıyorsun o insanın
@@adjcjdmckcjodmckd7557 gözümün önünde aldatmaya kalktı insan travma yaşıyor
@@kaantangoze7371 sert çıktığım için özür dilerim haklısın
@@adjcjdmckcjodmckd7557 instagram twitter varmı birşey sorucam
@@kaantangoze7371 yok kullanmiyorum ya
elalem bize istediği gibi davransın. saygı göstermesin. hafife alsın. dalga geçsin. bizimle olmaktan utansın. sevdiğimizi söylesek sana mı kaldık desin. ama psikolojik bozukluğu olan biz olalım. rahatsız olan biz olalım. normal olmak için doktorlara gidip ilaç kullanan biz olalım öyle mi? inadına gitmeyeceğim. inadına da düzelmeyeceğim.
Kim eder kime eden eder kendine.
Merhaba ben psikolog adayıyım psikoloji öğrencisiyim borderline kişilik bozukluğu üzerine çalışıyorum borderline olmak nasıl bir şey yorumlarınızı rica etsem mesajimin altına yazabilir misiniz 😊
İki kişiyim,birisi küçücük şeylere kahkahalarla gülüyor,etrafındaki herkesi mutlu edip büyük hayaller kuruyor.Diğeriyse yavaş yavaş kendini bitiriyor sanki.Arkadaşlarımla buluştuğumda hiç keyif almıyorum son zamanlarda.Söylediğim bir sözü düşünüyorum.Acaba aptalca gelmiş midir diye.Yanlarında gergin oluyorum çünkü her an beni sevmekten vazgeçebilirler.Nedenini bilmiyorum.Kendimi rahat ve mutlu hissettiğim bir arkadaşım var.Ama benim okulum bitince İstanbul’a döndüm.Farklı şehirlerdeyiz.Bir gün beni aramasa ya da aradığımda bir yere gidiyor,yanında biri oturuyor olsa içten içe çok üzülüyorum.”Şu an müsait değilim sonra arasam?” Cümlesi beni çok kırıyor.İhmal edilmiş üç yaşındaki çocuk gibi hissediyorum kendimi.Fakat normal şartlarda herkesin meşguliyeti olabilir.O an bunu hiç düşünmüyorum kuruluyorum.Bu beni çok yıpratıyor tabii.İlişki deneyimim daha da kötü oluyor elbette bu süreçte.Normalde benden hoşlanan biriyle ilişki içerisine girdiğimizde karşımdaki insan küçük sinyallere verdiğim inanılmaz tepkiyi fark ediyor.Ona bağımlı olmaya başladığımı ve onsuz kalmaktan çok korktuğumu anlayınca rahat davranmaya başlıyor.Gözü kapalı hatalar yapabiliyor.Başta çok sinirleniyorum ağlıyorum kendimi paralıyorum sonra o adım atıp özür dilemediğinde ilk ben özür diliyorum.Gitmesinden çok korktuğum için trip bile atamıyorum.En sonunda zaten karşımdaki insan kararlı bir şekilde benden uzak durdu.Unuttum gitti.Ama arkadaş konusunda hâlâ çok gerginim.Az çok borderline kişiliği anlamışsınızdır.Prenses gibi hissettirilmedikçe ya da netlik görmeyince hemen tribe giriyorum.Mutluyken de harcadığım para ve içtiğim alkolü anlatmıyorum bile.Üst üste geceler gidilen clublar.Allah kahretsin gerçekten
Ne eksik ne fazla hayat boyu CEHENNEM
Anldm gerçekten çok zor bir durum sizin için psikolojik destek almak için bir psikologa gitmenizi tercih ederim böylelikle daha iyi daha sağlıklı olabilirsiniz 😊
@@beyzabaloglu143 psikologa veya psikiyatriye gittiniz mi peki
@@ravzaraziyesanl8766 10 senedir gidiyorum evet.. farkındalık her şeydir ben farkındayım ama hayat boyu çocukluğumun sıkıntılarını yaşıcam gibi insan ailesini seçemiyor maalesef.
Alperen malı gelip gidip bunu izliyorum beni bu hallere getirdiğini hatırlayıp evden çıkıp oraya buraya yürüyorum sonra mecbur eve dönüyoruz ama geberince. Seni vicdan azabında bogucam vicdanın hassas noktan olduğunu öğrenmem iyi oldu.
@Lisa Manoban Olum biri icin kendini yirtman bastan hata zaten
aynı isimli kişi ve onun yüzünden çok kötü şeyler yaşadım ve cidden toparlanmakta güçlük çekiyorum bu isimi her gördüğümde iğreniyorum
Borderline olupta atlatan var mı acaba
yok :(
Kişilik bozuklukları ömür boyunca seninle gelen bir durumdur. Bundan kurtuluş, bunu tamamen yok etmek gibi bir durum mevcut değil maalesef. Ancak doğru bir terapi ve doğru insanlarla birlikte bu durumla yaşamayı öğrenip hafifletmen, normal bir hayata çok yaklaşman mümkün.
Borderline kadın aldatır mı
Evet
Ben de borderline teşhisi aldim ama abartmayın ya normal herkes bizim gibi aslinda
Size bir tavsiye Borderline görürseniz Arkanıza bile bakmadan kaçın. Sizde Delirirsiniz!
Kaçmanıza gerek yok onlar zaten sizden kaçıyorlar bi süre sonra
@@seth9577 o bir sure sonra dedigin insani deli ettikden sonra..Allah yardimcilari olsun!
bos yapma kardesim bilerek mi oluyor acaba? böyle saçma yorumlar görmek hiç hoş deil aşırı cahilce çünkü birini karnı ağrıyor diye suclamakla aynı şey. ooo bunun karnı ağrıyor hadi kaçalım.
@@rexstral4050 katılıyorum
@@rexstral4050 Kimse o kişilerin ailesi değil kimse kahrını çekmek zorunda değil gördügünüz yerde kaçmalısınız
Beylere sesleniyorum böyle bir kızla veya kadınla ilişkiye başlamayın bir gün iyi davranır bir gün soğuk davranır en sonunda dayanamaz ayrılmak istersin “neden” sorusunu kendinize sorar ve kafayı yersiniz. Bırak başkası uğraşsın bunlarla sen uğraşma hayatını böyle bir insanla uğraşmak için harcama kendini sev önce.
Selam dostum bende böyle birşey yaşıyorum. Başından geçenleri benimle paylaşır mısın. Kız arkadaşım borderline
@@cavarly6155 tartıştık ayrılmak istedim kabul etmedi başta sonra geri adım atmadım kabul etti ayrılığı ardından tekrar konuşmak istedi bir şans daha hatalarımı düzelticem falan diye zırvaladı kabul ettim sonra bambaşka bir şeye dönüştü sanki bir mutlu bir mutsuz tavrında durduk yere arıza çıkarıyor kendiliğinden ardından başka bir konu açıp gülüyor çocuklar gibi eğleniyor en sonunda yine böyle mutsuz soğuk tavırları takıldı akşam müsait olunca konuşalım dedim konuştuk bitirdik daha da konuşmadık olay bu. Yani kardeşim böyle kadınları gördüğünüzde bırakın aşık falan olamazlar size en sonunda biter ilişki bitecek olan bir ilişki için de yatırım yapmanız çok gereksiz (aşık değildim ben) ama aşkından ölseniz bile vazgeçin kaçın böyle kızlardan çünkü her hareketi belli değil hep sınırda yaşıyor sizide bunaltır hayattan keyif alamazsınız
@@mert4842 tekrar döner o öyleyse, benim tek korkum aldatıkmak o yüzden geziyorum buralarda, emin olmam lazım çünkü bu ilişkiden kaçın demeyen kalmamış
@@cavarly6155 kardeşim geri gelse bile tekrar ayrılıcaksınız değmez. Böyle hastalığı olan bir kızla ilişki yaşadığım için Farklı bir tecrübeydi benim için de bak önüne hayatına devam et. Amerikalıların da dediği gibi “Clarity” ne istediğini biliceksin.
@@mert4842 gerçekten tam anlamıyla bu tarz mı emin olmak istiyorum açıkçası, cünkğ borderline olanlar okullarını falan yarıda bırakıyorlar diyorlar bu kız iyi bir meslek edinmiş, senin eski sevgilinde durum nasıldı