Wysłuchałem do końca i nogi się podemną ugięły. Ile krzywdy można wyrządzić zwłaszcza dziecku, gdy wpaja się niewłaściwe wzorce pojęciowe. Potem ktoś dorosły zbiera żniwo szeregu błędów popełnionych przez rodziców lub innych wychowawców. Dziękuję.
Fancy seeing you here! 😂 Absolutnie się zgadzam. Ten toksyczny wstyd jest jak poczucie winy. To nie wypada, tamto nie wypada, tego nie wolno mówić, a tamtego nie wolno robić. Niektórzy rodzice tak mówią do dzieci cale życie, aż do śmierci. Jak jeden albo oboje rodzice są zaburzeni i jeszcze są z triady enneagramowej wstydu właśnie, to trzeba się spodziewać ze wstyd będzie projektowany na dziecko. Oczywiście "w dobrej intencji".
Lub całe życie byli dziećmi w ciele dorosłego. Dodajmy do tego polecenia typu: przynieś, podaj, pozamiataj. I wówczas życie rzeczywiście pozamiatane. Tylko po co? Pomyśl, że również w szkołach i na uczelniach, w pracy są osoby, które przemycają tego typu zachowania. W zasadzie wszędzie się to dzieje. Masakra.
Baaaardzo potrzebny jest film jak sobie radzić z toksycznym wstydem. To emocja, która uniemożliwia pełnowartościowe życie, nie pozwala na rozwój, zatrzymuje w miejscu i trzyma mocno. A w połączeniu z lękiem i poczuciem winy jest miażdżący. Bardzo dziękuję za filmik i czekam na ciąg dalszy. ❣
Mówisz Emilio, że bardzo trudno jest mówić nam o wstydzie... A ja w dzieciństwie na okrągło słyszałam to słowo. Tak głęboko to zaszczepiło we mnie to uczucie, że jest nie do zdarcia ze mnie. Tyranizuje mnie od zawsze, jestem nim przesiąknięta. Zabrało mi godność, człowieczeństwo. Nic mi się od świata nie należy, za wszytko muszę płacić duża cenę. Mój wstyd mi mówi: jesteś gorsza i musisz płacić.
Chodz o kontekst w jakim o tej emocji mówimy czy słyszymy: najczęściej - nie po to by zrozumieć siebie, nie po to by dać sobie pozwolenie na emocje, ale po to by np. takiego wstydu używać jako ataku, jako agresji słownej. Niestety. I widzę, z tego co piszesz, że tak właśnie wyglądało to mówienie o wstydzie w Twoim przypadku, bardzo mi przykro że doświadczyłaś tego tak mocno i dobitnie. I trzymam kciuki za Twoje kroki w stronę odzyskiwania tego co zabrał kiedyś wstyd. Tego Ci życzę. 💛
Najtrudniejsze w życiu wydają mi się te momenty, kiedy za nasze emocje przepraszamy, bo tak nas nauczono. Wstyd w naszej rzeczywistości jest wszędzie i jest niezależny od wieku. Dobrze, że się o nim mówi, o tym jaki jest destrukcyjny. Mało jest jednak wiedzy na temat jak radzić sobie z nim w praktyce.
Tak, to wszystko racja, a odnośnie jak sobie z nim radzić - będzie o tym film, kolejny o wstydzie. I jednocześnie muszę zaznaczyć, że taka wiedza jak ta, świadomość, że właśnie atakuje mnie wstyd bo mnie paraliżuję, czuję to na bieżąco, nazywam wstydem, atakiem wstydu - to wszystko już są sposoby na radzenie sobie ze wstydem. To nie oznacza, że on od razu musi przejść, zniknąć - takie wymagania są naprawdę zbyt wysokie, żeby były realne. Ale sam fakt, rozpoznania go, nazwania, świadomość i wiedza co takiego on z nami robi - już jest niezbędnym krokiem w radzeniu sobie ze wstydem.
@@emilia-mielko czy aby na pewno? Ja mam tak że jak do dostrzege ten wstyd to on się tylko nasila bo się skupiam na tym że on jest, i wstydzę się coraz bardziej tego że się wstydze i inni zobaczą
Niska samoocena, wrażliwość na krytykę, perfekcjonizm .. to wszystko wywodzi się od wstydu.. Dowiedziałem się o tym niedawno korzystając z psychoterapii lęku. Pracując nad tym, trafiłem na ten film. Dziękuję 🙏
Bardzo dziękuję za wykład 🍏 Dał mi bardzo, bardzo dużo do myślenia... Zastanawiam się bezustannie co ze mną jest nie tak - dlaczego tak bardzo boję się być sobą, rezygnuję z siebie, że juz nie chce mi się żyć, dlaczego tyle myślę o tym, jak mnie postrzegają inni i sądzę , że z pewnością widzą jaka beznadziejna jestem- i juz wiem, faktycznie, to jest wstyd 🥺 jak krzywe zwierciadło zniekształca mój świat
Tak, to racja, zamknięcie się w swoim wstydzie zniekształca rzeczywistość. To wielkie by zdać sobie z tego sprawę i otwarcie sobie to powiedzieć. Brawa 🙌
Ja się wstydzę, kiedy pozwolę sobie otwarcie wyrazić złość. Udaję przed sobą i innymi, że to nie bylam ja, że to tak samo wyskoczyło. W dzieciństwie zawstydzono mnie między innymi w zakresie wyrażania złości, smutku i strachu. W ten sposób zanegowani moje prawo do istnienia. Ten film ma bardzo uwalniające potencjał. Dziękuję
Świetnie, że Pani to nazywa, zauważa, widzi, jest tego Pani świadoma - to już jest obszar który nie jest blokowaniem tego tematu, a uwalnianiem go i siebie. 👍 brawo 👏
Emilio, bardzo dziękuję za filmik 💚 i kolejnemu z tej serii mówię ogromne TAK. Wstyd jest moja drugą skórą, która odbiera siły, blokuje działanie, wysysa lekkość i radość z życia. Jest zlany ze mną "od zawsze", czai się - stale blisko i gotowy strzelić bacikiem po plecach przy byle okazji. Czasem nie wiem gdzie kończę się ja a zaczyna on. Jeśli istnieją piekła na ziemi, to na pewno jest jego fragment. Ściskam z wdzięcznością za przekaz, który do mnie dotarł. A siebie za odwagę wysłuchania tego filmiku...💚
Brawo za otwartość, wysłuchanie, przejście przez ten temat, tym bardziej że go dobrze znasz. Podziwiam za odwagę 💛 I jednocześnie jest ona krokiem w stronę radzenia sobie ze wstydem.
Właśnie zdałam sobie sprawę, że dużo "lęku", którego czuję, to może być tak naprawdę wstyd. Często chodzą mi myśli po głowie tzw 'flashbacki' co ja zrobiłam, powiedziałam i właśnie wtedy chcę się zapaść pod ziemię mimo że na pewno nie jest to adekwatne do sytuacji tylko wkrada się moje przeświadczenie, że zrobiłam coś nie tak (na każdym kroku). Bardzo chętnie bym się więc dowiedziała jak sobie z tym radzić
Otwieranie oczu coraz szerzej to krok w dobrym kierunku, w kierunku zmian. I będzie kolejny film. Natomiast muszę nadmienić, że sama świadomość, samo przyznanie się przed sobą, a tym bardziej na forum publicznym - to już należy do technik radzenia sobie ze wstydem. Poznawanie go, jak działa, że się włącza i mówienie o tym - już wlicza się do radzenia sobie ze wstydem. 👍
Też mam w sobie dużo wstydu, pamiętam, że to w dzieciństwie byłam straszona pająkami i innymi niebezpiecznymi ludźmi, wyśmiewana, kiedy Coś mi nie wychodziło i porównywana do niby lepszych koleżanek.Zostal mi potężny żal do rodziców, że tak mi zakorzenili pewne przeszkadzające emocje poprzez swoją ciemnotę, ich wstyd i kompleksy, przydałaby mi się dobrą terapia...
Przez wiele lat wlasnie wstydzilam sie byc sobą przed innymi.Musialam to , nie moglam tamtego no bo co sobie ktos pomysli.Teraz kiedy wiele juz przerobilam ze sobą wiem ,ze wstyd blokowal moja prawdziwa osobowość i charakter.Teraz nareszcie jestem w pelni szczesliwa osobą bo nic nie musze a wiele mogę❤.Dobrze teraz mi sie żyje. Caly czas mysle jeszcze o takim toksycznym wstydzie a wlasciwie jest to wychowywanie przez zawstydzanie.W wielu rodzinach to widzę. Jest to przeokropne , blokuje całą osobowosc i paralizuje dzialanie mlodego czlowieka ,ktory jesli w koncu dojdzie do samoswiadomosci ma okazje cos z tym zrobić i zyc pelnia życia. Pozdrawiam serdecznie❤❤
Ten odcinek jest taki dobitny i ukazujący sedno wstydu, że odsłuchuję go co jakiś czas . Wstyd mnie w życiu ograniczał i umniejszał. Czułam się całe życie nikim. Dobra robota Emilio ❤dziękuję
Dziękuję bardzo za ten film. Nie zdawałam sobie sprawy że wstyd aż tak krzywdzi i wyniszcza, unieruchamia i paraliżuje. Film o tym jak sie od niego uwolnić a może raczej uwalniać byłby czymś wspaniałym. Pozdrawiam i jeszcze raz bardzo dziękuję.
Dzięki za komentarz, już taki film powstał, zapraszam do oglądania Toksyczny Wstyd: Jak go pokonać - 4 ćwiczenia, które Ci w tym pomogą ua-cam.com/video/CB40MAzmIXc/v-deo.htmlsi=uDyvYOnlEpz53sfI
Dobry wieczór Pani Emilko ,temat wstydu jak bardzo potrzebny. Nie zdawałam sobie sprawy że wstyd może wpłynąć tak na człowieka ,jako emocja paraliżując ,odbierając nas samych. Bardzo ciekawie Pani to przekazała jak to jest ,jakie wiążą się z tym emocje ,myśli. Ciekawe też nie zawstydzając kogoś, dobierając odpowiednie słowa .Dziękuję że ten temat pojawił się , skłania do refleksji przemyśleń na temat innych ,siebie . Proszę o więcej rozwinięcia możliwości tego tematu - wstydu . Dziękuję ❤❤❤😊
Toksyczny wstyd to bardzo dobrze mi znana emocja. Czasem mam wrażenie, że bardzo we mnie wrosła i jest częścią mojej osobowości. Na pewno wynika z braku przyzwolenia na błędy. Za każdym razem, kiedy jakiś błąd skutkował na przykład zwolnienienienm z pracy, miałam wrażenie, jakbym się cofała do czasów szkolnych, kiedy dostawało się jedynkę z ważnego sprawdzianu, a nawet gorzej. Nie radziłam sobie z tym. Właściwie to cud, że nie wpadłam w depresję z powodu takiego piętrzącego się wstydu. W końcu powiedziałam sobie, że muszę odciąć się emocjonalnie na ile to możliwe, bo inaczej albo oszaleję, albo coś sobie zrobię (w sensie krzywdy w ramach takiego ukarania siebie, żeby nie musiał to robić ktoś inny - jeżeli ja się ukarzę, to będzie mniej bolało niż jak ktoś się przekona pierwszy o moim beznadziejnym wybrakowaniu). Dalej nie cierpię czegoś niedopatrzeć, wolę sprawdzić 10 razy moją pracę, zanim ktoś ją sprawdzi, wtedy jestem spokojniejsza. Toksyczny wstyd nadal gdzieś we mnie siedzi, ale nauczyłam się mimo wszystko jakoś z nim żyć. Pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za ten opis, bo pokazuje jak się wstyd wygląda, jak można sobie z nim radzić, jak można także, co jest bardzo pomocne - po części też akceptować że on się pojawia. Bardzo cenne 👍
Włączając ten film, wydawało mi się, że temat mnie nie dotyczy, że ta emocja nie ma już u mnie dużego ładunku. Zarówno cieleśnie jak i mentalnie, że wyzwoliłam się ze wstydow, których doswiadczałam jako dziecko. Czuje się swobodnie w towarzystwie osób, które czasem wspominają o swoich wstydach i krępacjach i sama też czasem wystawiam się na takie sytuacje, żeby opowiedzieć o swoim wstydzie, przez co ładunek względem tej emocji jest coraz mniejszy. Ale dzięki temu filmikowi zidentyfikowałam sytuacje w których dalej go odczuwam, to paraliżujące w niektórych sytuacjach uczucie, to właśnie on. Dzięki temu jeszcze lepiej te emocje rozumiem, dziękuję!
W takim razie gratuluję samoświadomości oraz odwagi do konfrontowania się z tym wymagającym tematem. 👍 brawo! I trzymam kciuki za dalsze rozwojowe kroki 😊
Ciężki temat, faktycznie. Kilka razy zatrzymywałem ten film... Nie rozmawia się o wstydzie, ani nawet nie myśli, że odczuwane emocje to wstyd. Trudno to zdefiniować, określić, omówić, zrozumieć i z tym walczyć. Odkąd trafiłem na ten kanał, powoli na nowo definiuję uczucia i odczucia, których wcześniej nie znałem. Lepiej późno, niż wcale. Dziękuję za przedstawienie tematu, znajdę ciąg dalszy
Pani Emilko😢łzy mi poleciały bo ile już mi lat minęło a nadal niektóre sprawy jakby były wczoraj 🫣Najbardziej ciężko było Mi w czasie i po rozwodzie Pewnie wiele to kobiet przeszło albo przechodzi Najbardziej trudno było kiedy są wywiadówki i spotkania z okazji różnych klasowych uroczystosci Podobnie dzieje się w urzędach Wychowanie samotne dziecka lub dzieci to jak ciągnięcie wyładowanego wozu pod stromą górę😒 Myślę że teraz jest jeszcze trudniej w tych czasach ogarnąć emocje dziecka 🫨Fakt mam to za sobą ale i trudne dzieciństwo różne traumy nie ułatwiało Mi życia Teraz jestem na rencie i choć zdrowie słabe to pracuję Trudno mi każdego dnia bo atmosfera jest specyficzna choć jestem tam tylko kilka godz🤔🥺 Pozdrawiam serdecznie wszystkich Dziękuję Pani Emilko za dzisiejszy wykład Nigdy nie jest za późno na zmiany albo choć zrozumienie😊😊😊
Dziękuję Pani Iwono, za podzielenie się swoją historią oraz emocjami. Bardzo doceniam, to jest wielkie. 💛 I jednocześnie oczywiście, że nigdy nie jest za późno. Życzę Pani dużo wyrozumiałości i łagodności do siebie. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za komentarz 🌷
@@emilia-mielko Miło Mi za ciepłe słowa w Pani odpowiedzi dziękuję to cenne w obecnych czasach Pani głos również działa kojąco i sprzyja skupieniu na temacie Czekam na kolejne spotkania a może na rozwinięcie tematu
Świetny materiał! Aż mi się przypomniała scenka sprzed wielu lat... Byłem zagubionym młodzieńcem o dość autodestruktywnej osobowości (wstyd tak się manifestował) i bez pomysłu na siebie samego. Przez chwilkę studiowałem resocjalizację, by szybko stwierdzić "e, to jednak nie dla mnie". Parę lat później autodestruktywność sięgnęła zenitu, nawywijałem i trafiłem za kraty. Któregoś dnia do celi wszedł wychowawca mówiąc: Przyjdę dzisiaj z praktykantkami. Zachowujcie się. Jakież było moje zdziwienie gdy wrócił z dwiema dziewczynami a jedna z nich okazała się być koleżanką z moich studiów z którą zdarzało mi się wychodzić na papierosa. Wtedy definitywnie chciałem się zapaść pod ziemię :D
Dziękuję za ten film. Bardzo dużo mi wyjaśnił. Ja dorastałam za wstydem. Miałam wstydzić się wszystkiego właściwie, łącznie z tym, że nie wyrosłam jak moja siostra 175cm. Proszę o następny film. Czekam z niecierpliwością. Pozdrawiam
Od niedawna zaczolem zwracac uwage na emocje wiekszosc z nich błędnie rozumialem ale z czasem coraz latwiej mi bylo rozpuscic te energie i kiedy zaczolem pracowac nad wstydem to jak bym zawalu dostal soaralizowalo mnie nie moglem zlapac tchu szukam pomocy sam ogladajac rozne filmy zeby znalezc rozwiazanie juz wiem ze bylem niewidzialnym dzieckiem wiem z jakiego powodu rozpracowywuje te emocje ale jest arcy trudna i byc moze bende potrzebowal pomocy jestem na wozku inwalidzkim od 8 lat niszcze wszystko co spotkam na swojej drodze strach przed odrzuceniem powoduje ze uciekam w nieskonczonosc krzywdzac siebie i innych twuj film pomaga mi sobie radzic chociaz dalej zapiera mi dech w piersiach czy da sie z tego wyjsc samemu ?czy da sie to oswoic ogladajac materialy i dazac do rozpuszczenia tej energii?
W takim razie tym bardziej mam nadzieję, że moje treści okażą Ci się pomocne. Zapraszam do oglądania. A czy da się wyjść ze wstydu samemu? - To zależy. Od osoby, okoliczności, etapu w życiu, wiele czynników się na to składa.
Świetny materiał. Interesuję się psychologią, ale ten wątek mocno mnie poruszył i odkryłam dla siebie sporo nowych rzeczy. Oj tak, doświadczałam mocno w dzieciństwie przede wszystkim wstyd, który zamykałnie na wiele pomysłów czy aktywności. Jakub Małecki w swojej książce fajnie zauważył to dość obecne zjawisko wstydu, przekazywane pokoleniowo i nawet fajnie nazwał swoich bohaterów rodziną Wstydów. To z książki pt."Saturnin".
Dziękuję,to chyba najważniejszy temat .Przeżyłem to sam i wiem że wstyd i strach potrafi nas zabić,zniszczyć nas samych,był moment w moim życiu że nie miałem ochoty żyć i cieszę się że to przeszedlem😅
Też się cieszę. I jednocześnie dzięki za zostawienie komentarza, który właśnie pokazuje co potrafi zdziałać wstyd, i dlaczego warto go zrozumieć, i nauczyć się go obsługiwać.
Tak, to racja. Temat jest poruszający, porusza różne emocje, czułe struny. Dlatego warto takie treści poznawać spokojnie, powoli, robiąc przerwy. Dziękuję za komentarz, to bardzo wspiera mój kanał 💛
Dziękuję za materiał, bardzo proszę o film jak sobie z nim radzić, będę wdzięczny. Z tego co słucham, wstyd to moje najwieksze wyzwanie obecnie, mam wrazenie, ze wstydzę sie całego siebie, od tego jak wygladam, przez to jak mówię, nie pozwla mi wchodzic w jakiekolwiek relacje, czuje go przewlekle, jest to niezwykle bolesne doświadczenie, jak na razie terapia nie daje odczuwalnych efektów, ale co robić😢
Proszę pamiętać, że ten temat jest wymagający. Dlatego sam fakt, że Pan o tym mówi, i nad nim pracuje już jest godny tego by siebie docenić. A na efekty, czasami trzeba poczekać. I dzięki za informację zwrotną, wszystko wskazuje na to, że będę kontynuować temat.
Idealny newsletter i filmik, zawsze w punkt. Na za tydzień bardzo chciałabym obejrzeć te propozycje ciągu dalszego. A całą treść oczywiście, że minie dotyczy. Większość życia byliśmy w zły sposób zawstydzani a potem za wszystko przepraszamy, powodując lęki przed światem i wszystkim. To będzie idealny temat na moją jutrzejszą sesję, na której raz wstydziłam się np czegoś wypłakać i powiedzieć co chciałabym z siebie wyrzucić. Terapeutka zapytała, czemu powstrzymuje łzy, moja odp była od razu, że się wstydzę. Zdziwiła się, bo przypomniała, że nie raz tu już płakałam, więc czemu się powstrzymuje. I tak mi to w końcu ulżyło, dałam sobie przestrzeń na to a PRM cyudowna ulgę, że nie muszę w sobie niczego już „kisić”. 😊 Dziękuję Emilio, jesteś taka doskonałą pieczątką i przypomnieniem między sesjami. Bardzo potrzebna i bardzo pomocna dla nas i dla mnie. Dobrego dnia i tygodnia. 😊
Dzięki Ewa za podzielenie się swoim spojrzeniem, oraz za jakże częsty przykład ze wstydzeniem się swoich emocji, swoich łez. I tak to właśnie bywa, kiedy ten wstyd wyjmiemy na zewnątrz, przychodzi ulga, zapala się jakieś zielone światło i to pomaga. Cieszę się, że tu zaglądasz, że znajdujesz coś dla siebie. Pozdrawiam Cię serdecznie 😊👍
Pani Emilio. Cieszę się ,że poruszyła pani ten temat. Mam wrażenie jakby to nie przypadek sprawił ,że ten film znalazł się na You Tube ,jakby pokierował panią sam Bóg lub jakaś inna siła po to żebym mógł ten film zobaczyć. Z chęcią obejrzę kolejną część materiału na ten temat. "Emilia na You Tube? Ja tę tę panią lubię".❤
Pani Emilio pozdrawiam panią serdecznie i dziękuję za film.Jescze myślę nad tym co pani powiedziała i zastanawiam się.Ja zawsze wstydziłam się za innych i tak miałam od dziecka dopóki nie uświadomiłam sobie że każdy odpowiada za siebie.Ma pani rację wstyd paraliżuje właściwie odczuwam to codziennie w młodości popełniłam błąd za który płacę do dziś.Mimo to jestem optymistką wszystko da się jakoś ukryć choć to trudne i wymaga wiele wysiłku 😊
@@emilia-mielko Mam blizny na ręce pani Emilio widoczne dla postronnych trudno mi o tym mówić zrobiłam je sobie dawno temu nie pamiętam ile miałam lat szesnaście lub mniej do dziś zastanawiam się dlaczego.Ja taka grzeczna i ułożona prawdopodobnie chciałam zwrócić na siebie uwagę tak myślę.
Witam , dla mnie osobiście bardzo wartościowy wykład, wyjaśnienie , pokazanie co robi toksyczny wstyd. Niestety doświadczam na własnej skórze go osobiście i będę bardzo wdzięczny za dalszą część tego tematu. Jak wyjść z toksycznego wstydu. Z góry dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😉
Dziękuję Pani Emilio. Bardzo chętnie odsłuchałabym kolejny filmik z tematem o toksycznym wstydzie. Potwierdziły się moje uczucia związane ze wstydem. Pozdrawiam serdecznie
Pani Emilko dziękuję ❤, wysłuchałem z uwagą, ten temat dotyczy mnie, uciekłem od wstydu zmieniając środowisko ale mam bardziej niszczącą emocję którą jest żal dotyczący mojego życia, jest tego ogrom, żal że tak się życie potoczyło. Czy będzie odcinek o żalu?
Od prawie dwóch lat płaczę nocami po śmierci kotka. Nie mam z kim o tym porozmawiać, bo to przecież wstyd. To tylko kot, weź nowego, w czym problem... Wstydzę się poprosić, żeby mnie ktoś wysłuchał co się stało i jak do tego doszło. Na pewno cały czas bym płakała podczas takiej rozmowy, więc tkwię w tej rozpaczy i wstydzie. Mam już przy sobie drugiego kotka i wstydzę się mówić jak bardzo go kocham, że tęsknię za nim gdy wyjadę gdzieś na kilka dni, bo to tylko kot...
Tak, rozumiem to. Dziękuję za to, że postanowiła Pani to tutaj opisać, podzielić się swoim ciężarem. Domyślam się, że nie było to łatwe. Doceniam. I jednocześnie rozumiem. Śmierć zwierząt ma prawo nas dotknąć tak jak śmierć członka rodziny. Przecież czasami owo zwierze bywa jedynym autentycznym członkiem rodziny. A czasami odejście zwierzęcia potrafi uruchomić jakiś smutek czy żal który przedtem był zablokowany. Jakkolwiek by nie było, warto sobie i innym dać prawo do tego by opłakiwać straty po bliskich istotach, czy są to ludzie, czy zwierzęta. 💛
Witaj Agawa, wiem dokładnie co czujesz. 28 grudnia minie rok od odejścia mojego ukochanego Kota. Ja już żadko płaczę. Chyba mój organizm zablokował te traumatyczne odczucia bo bym pewnie zwariowała. Ja o mojej rozpaczy mówiłam. Nawet w zeszłym tygodniu opowiadając niedawno poznanej osobie o moim bólu po Kocie, popłakałam się i co zrobiłam...oczywiście przeprosiłam. Po wysłuchaniu filmu Pani Emilii dowiedziałam się, że to toksyczny wstyd. Nie słuchaj tych komentarzy, że to tylko kot. Dla Ciebie Ciebie I dla mnie to byli Przyjaciele. Podziwiam Cię, że masz nowego Kotka. Ja chyba już się nie zdecyduje. Pozdrawiam serdecznie serdecznie. Poszukaj i internecie legendy o Tęczowym Moście. Czytałam ją w kółko zalewając się łzami ale dała mi ukojenie.
@@Estera-H11 Musisz odblokować swoje emocje wiem ,że to niełatwe.To wcale nie wstyd cierpieć po śmierci zwierzaka. Dowodzi temu ,że jesteś dobrym empatycznym człowiekiem. Przeżyłam już kilka razy kiedy odchodziły moje psiaki -najpierw moje od szczeniaka teraz adopciaki schroniskowe.Wszysykie kocham nad życie tak jak Ty swojego kotka.Pozwol sobie na emocje to ważne chwile Twojego życia bo ważne osoby. Pozdrawiam serdecznie💖
Dopiero tutaj usłyszałam wyraziście, stanowczo i prawdziwie, bez zmiękczania powiedziane: WSTYD KAŻE MI ZNIKNĄĆ JESTEM POTĘPIONY JESTEM WADLIWY Sposób, w jaki Pani to mówi, słowa użyte ... - wiem, że Pani wie. A słuchałam wielu terapeutów tutaj, na UA-cam
Bede wracać do tych mysli.....bardzo potrzebna wiedza dla mnie....ciagle ukrywa sie we mnie taki toksyczny wstyd...jak sobie z tym poradze?.....juz duzo wypracowalam intuicyjnie....nazwanie i qykrycie wstydu jest kluczowe.....dziekuje Emilio
Proszę bardzo 😊 Wstyd: Jak go rozpoznać, zrozumieć i efektywnie sobie z nim radzić ua-cam.com/video/YAiU_SMpKCo/v-deo.htmlsi=L3TJZnmnK-f-nJ_J oraz Jak przeżyć stratę - 3 pomocne wskazówki ua-cam.com/video/rR5H-rrUXsc/v-deo.htmlsi=iSMmX2Hry6ozpywM
Ja zostałam odrzucona i wycofana z grupy wsparcia w kościele, bo płakałam, kiedy trzeba było rozmawiać o konkretnym problemie. Nie chciałam chodzić na indywidualne spotkania, bo Mnie odrzuciło. Że nie mogę płakać.
Dziękuję za filmik, a co jeśli wstyd dotyka jestestwa. Wstydzę się za siebie, głównie to widzę same rzeczy co nie osiągam, a później zauważyłam że nie dotyczy on okoliczności, wstydzę się siebie, najchętniej schowała bym się co jest realnie nieadekwatne do sytuacji
Tak jak mówiłam wstyd właśnie na tym polega. Sięga naszego jestestwa. To nie jest wyrzut sumienia za zrobienie kroku w niewłaściwym kierunku, ale wstyd za siebie jako całości. Tym bardziej właśnie należy działać i nie dać się wstydowi: przede wszystkim poznać swój wstyd, jak się objawia, co go triggeruje, nazywać tą emocję jak się dzieje, na gorąco, mówić o niej, nie zamykać się w sobie ze wstydem. W tym może pomóc kolejny film na ten temat, który nagrałam, zapraszam ua-cam.com/video/YAiU_SMpKCo/v-deo.htmlsi=Sqwct1O5F7z_rdLI Wstyd: Jak go rozpoznać, zrozumieć i efektywnie sobie z nim radzić
Nie do końca się zgodzę, że chęć zapadnięcia się ze wstydu pod ziemię ze wstydu to coś złego. Po to się uczymy odpowiedzialności za swoje czyny (o której zresztą dużo Pani wspomina), żeby właśnie unikać sytuacji, gdzie ma się ochotę zapadnięcia pod ziemię, kiedy się wie, że się zrobiło coś niedopuszczalnego. Lepiej zapobiegać niż leczyć, jak to się mówi. Wstyd może stanowić przestrogę przed popełnieniem podobnego błędu na przyszłość, przez który nie możemy sobie spojrzeć w oczy. Pozdrawiam.
Gdy osiągniesz stan pełnej integracji ego będziesz mógł powiedzieć z ręką na sercu: "Gdybym miał przeżyć swoje życie jeszcze raz, przeżyłbym je zupełnie tak samo!" Stan pełnej integracji ego jest stanem całkowitej samoakceptacji. John Bradshaw "Toksyczny wstyd. Jak uzdrowić wstyd, który cię zniewala" s. 256
Wydaje mi się, że przepraszanie kogoś za wybuch własnych emocji( np.płaczu) to często jest przeproszenie za to, że postawiliśmy kogoś w niekomfortowej sytuacji a on nie ma nic wspólnego z naszymi emocjami. Co innego jak ta osoba jest w jakiś sposób związana z naszymi emocjami czy tylko z nami.
Tak, tak może być. I w sumie nie ma znaczenia czy dane emocje kogoś dotyczą czy nie, to bardzo pomocne jeśli potrafimy być przy kimś kto je przeżywa. Więc takie sytuacje warto zauważać, zatrzymywać się przy nich i zrozumieć co się właściwie dzieje w tych przeprosinach.
Nie wiem,jak zareagować podczas posiłków rodzinnych przy stole moja synową bezpardonowo upomina swoją córeczkę a moją wnuczkę za każde uchybienie w zachowaniu Widzę że dziecko jest spięte i usztywnia się.Nakłada kamienną maskę na twarz jakby te przykre słowa były nie do niej Co dziecko przeżywa w swoim serduszku musi być bolesne. Ja nie chcę urazić synowej i też udaję,że nie słyszę.W stosunku do synka jest o wiele bardziej łagodna.Dla mnie jest to niesprawiedliwe. Myślę że wnusia się buntuje i agresję kieruje przeciw braciszkowi.Wtedy oskarżana jest o złośliwość.Mnie to boli a co dopiero taką 9- latka.Szkoda,że takie upomnienie nie jest bez świadków na osobności,bo wiadomo,że dziecko musi być upomniane za niewłaściwe zachowanie.Jednak przy wujkach czy ciociach to zbyt krępujące. Rozmawiałam o tym z synem ale nie widzę zmian w tej materii. 😢❤
@@emilia-mielko Dziękuję za odpowiedź Zdaję sobie sprawę,że problem jest duży,bo dotyczy dziecka ale i delikatny,bo nie mogę popsuć relacji w rodzinie. Z drugiej strony nie mam najmniejszego prawa wychowywać synowej. Sytuacja trochę patowa.Może ktoś ma pomysł na moją bezradność
@@dorotagosp9550zależy, jak wnuczka to odbiera, dzieci też mają różny stopień wrażliwości, ale też od tego, jak się zachowuje. Jeżeli obiektywnie gorzej niż jej brat, to trudno się dziwić matce, że ostro reaguje. Grunt, żeby nie przeholowała i np. nie skończyło się tym, że zacznie się z bratem nienawidzić. Pozdrawiam.
Tak, to musiało być trudne. I jednocześnie dziś można nad tym pracować, mam nadzieję, że choćby z tego filmu coś okazało się pomocne. Małymi krokami można wprowadzać zmiany.
Znam jak zaczynam myśleć o sobie źle że wstydu wierząc sterotypom jak siebie pokochać myśląc codziennie pod górę ja nie dam rady Co mi pomaga a kto ma mi pomóc jak sama sobie nie pomogę i stanę za sobą i do przodu ucieczka to poddanie się
Zastanowilo mnie to,ze mozna pomylic strach ze wstydem....to jest cos nowego dla mnie....pomysle o tym i bede sie obserwowac ,zadawac pytanie...czy ty sie czegos boisz? Czy wstydzisz?
Jest nim cały film, począwszy od poznania że są różne rodzaje wstydu, nie każdy więc jest wart tego by go przezwyciężać, po poznanie mechanizmów które rządzą wstydem.
Tak, tak właśnie potrafi działać wstyd. Zresztą nie tylko wstyd, ale także inna emocja, można się przecież bać swojego strachu, albo zasmucać smutkiem, czy cieszyć radością. Warto mieć tego świadomość i poszerzać wiedzę oraz poznawanie siebie, mówienie i nazywanie własnych emocji. Dlatego dzięki za podzielenie się tą myślą tutaj w komentarzach 👍
Ja wstydzę się za swoje samotnego życie i żałosną pracę. Unikam ludzi, bo w moim życiu nie dzieje się nic. To jest zero i ty jesteś zero - dosłownie :D
Warto w tym momencie zastanowić się nad tym co Pani właśnie powiedziała, co to za tezy? skąd one wypływają? Czy tylko wtedy może Pani wyjść do ludzi kiedy coś się w Pani życiu dzieje? Czy tylko wtedy kontakt z drugi człowiekiem ma sens? Według jakich lub czyich standardów określa Pani swoje życie czy pracę takimi wyrazami jak "żałosne"? Według jakiej miarki Pani to mierzy? Czy na pewno to jest Pani własna miarka? No i przede wszystkim czy ten styl myślenia jest dla Pani pomocny? Jakie są inne alternatywne spojrzenia na to co Pani określa "zerem"? Jeśli źle się Pani obecnie czuje z tym co się dzieje w Pani życiu - jakie kroki można przedsięwziąć by sobie pomóc w tej sytuacji? (Oczywiście nie oczekuję że Pani odpowie tutaj na te prywatne pytania, zostawiam je do osobistych przemyśleń, polecam - zwłaszcza na kartce, spisując niespiesznie to co się pojawia.)
Ten wstyd to zakłamywanie samego siebie . Jak popelniamy ktorys raz blad to wstyd nie pozwala nam się do tego przyznać nawet przed samym soba . To okropne . Basia z lasu 🍀🐿️🌲🪶
Wysłuchałem do końca i nogi się podemną ugięły. Ile krzywdy można wyrządzić zwłaszcza dziecku, gdy wpaja się niewłaściwe wzorce pojęciowe. Potem ktoś dorosły zbiera żniwo szeregu błędów popełnionych przez rodziców lub innych wychowawców. Dziękuję.
Fancy seeing you here! 😂
Absolutnie się zgadzam. Ten toksyczny wstyd jest jak poczucie winy. To nie wypada, tamto nie wypada, tego nie wolno mówić, a tamtego nie wolno robić. Niektórzy rodzice tak mówią do dzieci cale życie, aż do śmierci.
Jak jeden albo oboje rodzice są zaburzeni i jeszcze są z triady enneagramowej wstydu właśnie, to trzeba się spodziewać ze wstyd będzie projektowany na dziecko. Oczywiście "w dobrej intencji".
Lub całe życie byli dziećmi w ciele dorosłego. Dodajmy do tego polecenia typu: przynieś, podaj, pozamiataj. I wówczas życie rzeczywiście pozamiatane. Tylko po co? Pomyśl, że również w szkołach i na uczelniach, w pracy są osoby, które przemycają tego typu zachowania. W zasadzie wszędzie się to dzieje. Masakra.
Baaaardzo potrzebny jest film jak sobie radzić z toksycznym wstydem. To emocja, która uniemożliwia pełnowartościowe życie, nie pozwala na rozwój, zatrzymuje w miejscu i trzyma mocno. A w połączeniu z lękiem i poczuciem winy jest miażdżący. Bardzo dziękuję za filmik i czekam na ciąg dalszy. ❣
dzięki za informację, że kolejny film by się przydał 👍
Mówisz Emilio, że bardzo trudno jest mówić nam o wstydzie... A ja w dzieciństwie na okrągło słyszałam to słowo. Tak głęboko to zaszczepiło we mnie to uczucie, że jest nie do zdarcia ze mnie. Tyranizuje mnie od zawsze, jestem nim przesiąknięta. Zabrało mi godność, człowieczeństwo. Nic mi się od świata nie należy, za wszytko muszę płacić duża cenę. Mój wstyd mi mówi: jesteś gorsza i musisz płacić.
Chodz o kontekst w jakim o tej emocji mówimy czy słyszymy: najczęściej - nie po to by zrozumieć siebie, nie po to by dać sobie pozwolenie na emocje, ale po to by np. takiego wstydu używać jako ataku, jako agresji słownej. Niestety. I widzę, z tego co piszesz, że tak właśnie wyglądało to mówienie o wstydzie w Twoim przypadku, bardzo mi przykro że doświadczyłaś tego tak mocno i dobitnie. I trzymam kciuki za Twoje kroki w stronę odzyskiwania tego co zabrał kiedyś wstyd. Tego Ci życzę. 💛
@@emilia-mielko dziękuję za Twój komentarz ❤️
Najtrudniejsze w życiu wydają mi się te momenty, kiedy za nasze emocje przepraszamy, bo tak nas nauczono. Wstyd w naszej rzeczywistości jest wszędzie i jest niezależny od wieku. Dobrze, że się o nim mówi, o tym jaki jest destrukcyjny. Mało jest jednak wiedzy na temat jak radzić sobie z nim w praktyce.
Tak, to wszystko racja, a odnośnie jak sobie z nim radzić - będzie o tym film, kolejny o wstydzie. I jednocześnie muszę zaznaczyć, że taka wiedza jak ta, świadomość, że właśnie atakuje mnie wstyd bo mnie paraliżuję, czuję to na bieżąco, nazywam wstydem, atakiem wstydu - to wszystko już są sposoby na radzenie sobie ze wstydem. To nie oznacza, że on od razu musi przejść, zniknąć - takie wymagania są naprawdę zbyt wysokie, żeby były realne. Ale sam fakt, rozpoznania go, nazwania, świadomość i wiedza co takiego on z nami robi - już jest niezbędnym krokiem w radzeniu sobie ze wstydem.
@@emilia-mielko czy aby na pewno? Ja mam tak że jak do dostrzege ten wstyd to on się tylko nasila bo się skupiam na tym że on jest, i wstydzę się coraz bardziej tego że się wstydze i inni zobaczą
Niska samoocena, wrażliwość na krytykę, perfekcjonizm .. to wszystko wywodzi się od wstydu.. Dowiedziałem się o tym niedawno korzystając z psychoterapii lęku. Pracując nad tym, trafiłem na ten film. Dziękuję 🙏
Fajnie, że film się przydał, cieszę się, pozdrawiam 👋
Bardzo dziękuję za wykład 🍏 Dał mi bardzo, bardzo dużo do myślenia... Zastanawiam się bezustannie co ze mną jest nie tak - dlaczego tak bardzo boję się być sobą, rezygnuję z siebie, że juz nie chce mi się żyć, dlaczego tyle myślę o tym, jak mnie postrzegają inni i sądzę , że z pewnością widzą jaka beznadziejna jestem- i juz wiem, faktycznie, to jest wstyd 🥺 jak krzywe zwierciadło zniekształca mój świat
Tak, to racja, zamknięcie się w swoim wstydzie zniekształca rzeczywistość. To wielkie by zdać sobie z tego sprawę i otwarcie sobie to powiedzieć. Brawa 🙌
Dziękuję za ten bardzo wartościowy przekaz. Pozdrawiam serdecznie🌻🌞
Cieszę się, że Ci się przydało, dzięki za komentarz 😊
Ja się wstydzę, kiedy pozwolę sobie otwarcie wyrazić złość. Udaję przed sobą i innymi, że to nie bylam ja, że to tak samo wyskoczyło. W dzieciństwie zawstydzono mnie między innymi w zakresie wyrażania złości, smutku i strachu. W ten sposób zanegowani moje prawo do istnienia.
Ten film ma bardzo uwalniające potencjał. Dziękuję
Świetnie, że Pani to nazywa, zauważa, widzi, jest tego Pani świadoma - to już jest obszar który nie jest blokowaniem tego tematu, a uwalnianiem go i siebie. 👍 brawo 👏
Bardzo potrzebny film jak sobie radzić
Dobrze, odnotowuję, dzięki za informację 👍
Bardzo wartościowy film, sposób w jaki Pani tłumaczy trafia prosto do serca.
Dziękuję za ten ważny przekaz ❤
Dzięki 🙏
Emilio, bardzo dziękuję za filmik 💚 i kolejnemu z tej serii mówię ogromne TAK. Wstyd jest moja drugą skórą, która odbiera siły, blokuje działanie, wysysa lekkość i radość z życia. Jest zlany ze mną "od zawsze", czai się - stale blisko i gotowy strzelić bacikiem po plecach przy byle okazji. Czasem nie wiem gdzie kończę się ja a zaczyna on. Jeśli istnieją piekła na ziemi, to na pewno jest jego fragment. Ściskam z wdzięcznością za przekaz, który do mnie dotarł. A siebie za odwagę wysłuchania tego filmiku...💚
Brawo za otwartość, wysłuchanie, przejście przez ten temat, tym bardziej że go dobrze znasz. Podziwiam za odwagę 💛 I jednocześnie jest ona krokiem w stronę radzenia sobie ze wstydem.
Właśnie zdałam sobie sprawę, że dużo "lęku", którego czuję, to może być tak naprawdę wstyd. Często chodzą mi myśli po głowie tzw 'flashbacki' co ja zrobiłam, powiedziałam i właśnie wtedy chcę się zapaść pod ziemię mimo że na pewno nie jest to adekwatne do sytuacji tylko wkrada się moje przeświadczenie, że zrobiłam coś nie tak (na każdym kroku). Bardzo chętnie bym się więc dowiedziała jak sobie z tym radzić
Otwieranie oczu coraz szerzej to krok w dobrym kierunku, w kierunku zmian. I będzie kolejny film. Natomiast muszę nadmienić, że sama świadomość, samo przyznanie się przed sobą, a tym bardziej na forum publicznym - to już należy do technik radzenia sobie ze wstydem. Poznawanie go, jak działa, że się włącza i mówienie o tym - już wlicza się do radzenia sobie ze wstydem. 👍
Też mam w sobie dużo wstydu, pamiętam, że to w dzieciństwie byłam straszona pająkami i innymi niebezpiecznymi ludźmi, wyśmiewana, kiedy Coś mi nie wychodziło i porównywana do niby lepszych koleżanek.Zostal mi potężny żal do rodziców, że tak mi zakorzenili pewne przeszkadzające emocje poprzez swoją ciemnotę, ich wstyd i kompleksy, przydałaby mi się dobrą terapia...
Bardzo wartościowy film, sposób w jaki Pani tłumaczy trafia prosto do serca ❤
Cieszę się, dzięki za te słowa 😊
Przez wiele lat wlasnie wstydzilam sie byc sobą przed innymi.Musialam to , nie moglam tamtego no bo co sobie ktos pomysli.Teraz kiedy wiele juz przerobilam ze sobą wiem ,ze wstyd blokowal moja prawdziwa osobowość i charakter.Teraz nareszcie jestem w pelni szczesliwa osobą bo nic nie musze a wiele mogę❤.Dobrze teraz mi sie żyje. Caly czas mysle jeszcze o takim toksycznym wstydzie a wlasciwie jest to wychowywanie przez zawstydzanie.W wielu rodzinach to widzę. Jest to przeokropne , blokuje całą osobowosc i paralizuje dzialanie mlodego czlowieka ,ktory jesli w koncu dojdzie do samoswiadomosci ma okazje cos z tym zrobić i zyc pelnia życia. Pozdrawiam serdecznie❤❤
Dzięki za podzielenie się swoją perspektywą, tak, to ważne by pracować w tym temacie, uwalniać się z niego - a to piszę że Pani robi, brawa! 🙌
❤też tak byłam wychowana, to mnie to dziś zadziwia jak można było własnemu dziecku tyle szkód zrobić...
Ten odcinek jest taki dobitny i ukazujący sedno wstydu, że odsłuchuję go co jakiś czas . Wstyd mnie w życiu ograniczał i umniejszał. Czułam się całe życie nikim. Dobra robota Emilio ❤dziękuję
Cieszę się, że ten odcinek Ci się przydał, i że akurat trafił w temat który Cię dotyczył.
Dziękuję. Bardzo lubię panią słuchać.🌲🌹🌲🌹🌲
bardzo dziękuję za te słowa 😊 cieszę się
Dziękuję bardzo za ten film. Nie zdawałam sobie sprawy że wstyd aż tak krzywdzi i wyniszcza, unieruchamia i paraliżuje. Film o tym jak sie od niego uwolnić a może raczej uwalniać byłby czymś wspaniałym. Pozdrawiam i jeszcze raz bardzo dziękuję.
Dzięki za komentarz, już taki film powstał, zapraszam do oglądania Toksyczny Wstyd: Jak go pokonać - 4 ćwiczenia, które Ci w tym pomogą ua-cam.com/video/CB40MAzmIXc/v-deo.htmlsi=uDyvYOnlEpz53sfI
Dobry wieczór Pani Emilko ,temat wstydu jak bardzo potrzebny. Nie zdawałam sobie sprawy że wstyd może wpłynąć tak na człowieka ,jako emocja paraliżując ,odbierając nas samych. Bardzo ciekawie Pani to przekazała jak to jest ,jakie wiążą się z tym emocje ,myśli. Ciekawe też nie zawstydzając kogoś, dobierając odpowiednie słowa .Dziękuję że ten temat pojawił się , skłania do refleksji przemyśleń na temat innych ,siebie . Proszę o więcej rozwinięcia możliwości tego tematu - wstydu . Dziękuję ❤❤❤😊
Dziękuję bardzo za informację zwrotną, zapewne będę kontynuować temat. Cieszę się, że film wniósł coś pomocnego 👍
Dziękuję za to nagranie. W końcu zrozumiałam co zrobiła z mną siostra...to okrutne. Dziękuję 💚
Świetnie, że się przydało
Bardzo dziekujemy za bardzo wartościowe treści. Czy można prosić o odcinek jak sobie radzić z wstydem toksycznym ?
Tak jest, będzie na pewno 👍 dzięki za komentarz
Bardzo ciekawy temat i chętnie więcej o nim posłucham😊
👍 ok, odnotowuję 😊 dziękuję za komentarz
Dziekuje serdecznie,swietnie wytlumaczone,pozdrawiam
Pozdrawiaki i dzięki za pozostawienie komentarza 🌼
Toksyczny wstyd to bardzo dobrze mi znana emocja. Czasem mam wrażenie, że bardzo we mnie wrosła i jest częścią mojej osobowości. Na pewno wynika z braku przyzwolenia na błędy. Za każdym razem, kiedy jakiś błąd skutkował na przykład zwolnienienienm z pracy, miałam wrażenie, jakbym się cofała do czasów szkolnych, kiedy dostawało się jedynkę z ważnego sprawdzianu, a nawet gorzej. Nie radziłam sobie z tym. Właściwie to cud, że nie wpadłam w depresję z powodu takiego piętrzącego się wstydu. W końcu powiedziałam sobie, że muszę odciąć się emocjonalnie na ile to możliwe, bo inaczej albo oszaleję, albo coś sobie zrobię (w sensie krzywdy w ramach takiego ukarania siebie, żeby nie musiał to robić ktoś inny - jeżeli ja się ukarzę, to będzie mniej bolało niż jak ktoś się przekona pierwszy o moim beznadziejnym wybrakowaniu). Dalej nie cierpię czegoś niedopatrzeć, wolę sprawdzić 10 razy moją pracę, zanim ktoś ją sprawdzi, wtedy jestem spokojniejsza. Toksyczny wstyd nadal gdzieś we mnie siedzi, ale nauczyłam się mimo wszystko jakoś z nim żyć. Pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za ten opis, bo pokazuje jak się wstyd wygląda, jak można sobie z nim radzić, jak można także, co jest bardzo pomocne - po części też akceptować że on się pojawia. Bardzo cenne 👍
Włączając ten film, wydawało mi się, że temat mnie nie dotyczy, że ta emocja nie ma już u mnie dużego ładunku. Zarówno cieleśnie jak i mentalnie, że wyzwoliłam się ze wstydow, których doswiadczałam jako dziecko. Czuje się swobodnie w towarzystwie osób, które czasem wspominają o swoich wstydach i krępacjach i sama też czasem wystawiam się na takie sytuacje, żeby opowiedzieć o swoim wstydzie, przez co ładunek względem tej emocji jest coraz mniejszy. Ale dzięki temu filmikowi zidentyfikowałam sytuacje w których dalej go odczuwam, to paraliżujące w niektórych sytuacjach uczucie, to właśnie on. Dzięki temu jeszcze lepiej te emocje rozumiem, dziękuję!
W takim razie gratuluję samoświadomości oraz odwagi do konfrontowania się z tym wymagającym tematem. 👍 brawo! I trzymam kciuki za dalsze rozwojowe kroki 😊
Piękny i mądry wykład❤Dziękuję ,że Pani jest.
Pozdrawiam serdecznie i dzięki za miłe słowa 🌼
Ciężki temat, faktycznie. Kilka razy zatrzymywałem ten film... Nie rozmawia się o wstydzie, ani nawet nie myśli, że odczuwane emocje to wstyd. Trudno to zdefiniować, określić, omówić, zrozumieć i z tym walczyć. Odkąd trafiłem na ten kanał, powoli na nowo definiuję uczucia i odczucia, których wcześniej nie znałem. Lepiej późno, niż wcale. Dziękuję za przedstawienie tematu, znajdę ciąg dalszy
dokładnie, czasami warto robić przerwy, spokojnie poznawać temat, słusznie! 👍 dzięki za podzielenie się swoimi wrażeniami, to ważne
Pani Emilko😢łzy mi poleciały bo ile już mi lat minęło a nadal niektóre sprawy jakby były wczoraj 🫣Najbardziej ciężko było Mi w czasie i po rozwodzie Pewnie wiele to kobiet przeszło albo przechodzi Najbardziej trudno było kiedy są wywiadówki i spotkania z okazji różnych klasowych uroczystosci Podobnie dzieje się w urzędach Wychowanie samotne dziecka lub dzieci to jak ciągnięcie wyładowanego wozu pod stromą górę😒 Myślę że teraz jest jeszcze trudniej w tych czasach ogarnąć emocje dziecka 🫨Fakt mam to za sobą ale i trudne dzieciństwo różne traumy nie ułatwiało Mi życia Teraz jestem na rencie i choć zdrowie słabe to pracuję Trudno mi każdego dnia bo atmosfera jest specyficzna choć jestem tam tylko kilka godz🤔🥺 Pozdrawiam serdecznie wszystkich Dziękuję Pani Emilko za dzisiejszy wykład Nigdy nie jest za późno na zmiany albo choć zrozumienie😊😊😊
Dziękuję Pani Iwono, za podzielenie się swoją historią oraz emocjami. Bardzo doceniam, to jest wielkie. 💛 I jednocześnie oczywiście, że nigdy nie jest za późno. Życzę Pani dużo wyrozumiałości i łagodności do siebie. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za komentarz 🌷
@@emilia-mielko Miło Mi za ciepłe słowa w Pani odpowiedzi dziękuję to cenne w obecnych czasach Pani głos również działa kojąco i sprzyja skupieniu na temacie Czekam na kolejne spotkania a może na rozwinięcie tematu
myślę, że rozwinięcie się pojawi 😊
Bardzo dziękuje za ten film. Proszę o więcej, bo się okazuje, że mam z tym problem. Zawsze myślałam, że to lęk, a to jednak wstyd.
Będzie więcej, dzięki za komentarz 👍
Świetny materiał! Aż mi się przypomniała scenka sprzed wielu lat... Byłem zagubionym młodzieńcem o dość autodestruktywnej osobowości (wstyd tak się manifestował) i bez pomysłu na siebie samego. Przez chwilkę studiowałem resocjalizację, by szybko stwierdzić "e, to jednak nie dla mnie". Parę lat później autodestruktywność sięgnęła zenitu, nawywijałem i trafiłem za kraty. Któregoś dnia do celi wszedł wychowawca mówiąc: Przyjdę dzisiaj z praktykantkami. Zachowujcie się. Jakież było moje zdziwienie gdy wrócił z dwiema dziewczynami a jedna z nich okazała się być koleżanką z moich studiów z którą zdarzało mi się wychodzić na papierosa. Wtedy definitywnie chciałem się zapaść pod ziemię :D
Świetny przykład tego co robi wstyd, dzięki za podzielenie się swoją historią. 👍 bardzo doceniam
Dziękuję za ten film. Bardzo dużo mi wyjaśnił. Ja dorastałam za wstydem. Miałam wstydzić się wszystkiego właściwie, łącznie z tym, że nie wyrosłam jak moja siostra 175cm. Proszę o następny film. Czekam z niecierpliwością. Pozdrawiam
Przykro mi, że tak dobrze się Pani zna ze wstydem. I tak, będzie film kolejny 👍 mam nadzieję, że znajdzie Pani w nim coś pomocnego dla siebie
Od niedawna zaczolem zwracac uwage na emocje wiekszosc z nich błędnie rozumialem ale z czasem coraz latwiej mi bylo rozpuscic te energie i kiedy zaczolem pracowac nad wstydem to jak bym zawalu dostal soaralizowalo mnie nie moglem zlapac tchu szukam pomocy sam ogladajac rozne filmy zeby znalezc rozwiazanie juz wiem ze bylem niewidzialnym dzieckiem wiem z jakiego powodu rozpracowywuje te emocje ale jest arcy trudna i byc moze bende potrzebowal pomocy jestem na wozku inwalidzkim od 8 lat niszcze wszystko co spotkam na swojej drodze strach przed odrzuceniem powoduje ze uciekam w nieskonczonosc krzywdzac siebie i innych twuj film pomaga mi sobie radzic chociaz dalej zapiera mi dech w piersiach czy da sie z tego wyjsc samemu ?czy da sie to oswoic ogladajac materialy i dazac do rozpuszczenia tej energii?
W takim razie tym bardziej mam nadzieję, że moje treści okażą Ci się pomocne. Zapraszam do oglądania. A czy da się wyjść ze wstydu samemu? - To zależy. Od osoby, okoliczności, etapu w życiu, wiele czynników się na to składa.
Świetny materiał. Interesuję się psychologią, ale ten wątek mocno mnie poruszył i odkryłam dla siebie sporo nowych rzeczy. Oj tak, doświadczałam mocno w dzieciństwie przede wszystkim wstyd, który zamykałnie na wiele pomysłów czy aktywności. Jakub Małecki w swojej książce fajnie zauważył to dość obecne zjawisko wstydu, przekazywane pokoleniowo i nawet fajnie nazwał swoich bohaterów rodziną Wstydów. To z książki pt."Saturnin".
Cieszę się, że film okazał się pomocny i wniósł coś wartościowego. 👍 dzięki za komentarz
Dziękuję,to chyba najważniejszy temat .Przeżyłem to sam i wiem że wstyd i strach potrafi nas zabić,zniszczyć nas samych,był moment w moim życiu że nie miałem ochoty żyć i cieszę się że to przeszedlem😅
Też się cieszę. I jednocześnie dzięki za zostawienie komentarza, który właśnie pokazuje co potrafi zdziałać wstyd, i dlaczego warto go zrozumieć, i nauczyć się go obsługiwać.
Dziękuję za cenny materiał.
Pozdrawiam serdecznie 👍
To bardzo poruszające. Bardzo dziękuję. ❤
Tak, to racja. Temat jest poruszający, porusza różne emocje, czułe struny. Dlatego warto takie treści poznawać spokojnie, powoli, robiąc przerwy. Dziękuję za komentarz, to bardzo wspiera mój kanał 💛
Dziękuję za materiał, bardzo proszę o film jak sobie z nim radzić, będę wdzięczny. Z tego co słucham, wstyd to moje najwieksze wyzwanie obecnie, mam wrazenie, ze wstydzę sie całego siebie, od tego jak wygladam, przez to jak mówię, nie pozwla mi wchodzic w jakiekolwiek relacje, czuje go przewlekle, jest to niezwykle bolesne doświadczenie, jak na razie terapia nie daje odczuwalnych efektów, ale co robić😢
Proszę pamiętać, że ten temat jest wymagający. Dlatego sam fakt, że Pan o tym mówi, i nad nim pracuje już jest godny tego by siebie docenić. A na efekty, czasami trzeba poczekać. I dzięki za informację zwrotną, wszystko wskazuje na to, że będę kontynuować temat.
Piekny filmik pani Emilio ,dziękuję ❤
😊 dzięki wielkie!
Idealny newsletter i filmik, zawsze w punkt. Na za tydzień bardzo chciałabym obejrzeć te propozycje ciągu dalszego. A całą treść oczywiście, że minie dotyczy. Większość życia byliśmy w zły sposób zawstydzani a potem za wszystko przepraszamy, powodując lęki przed światem i wszystkim. To będzie idealny temat na moją jutrzejszą sesję, na której raz wstydziłam się np czegoś wypłakać i powiedzieć co chciałabym z siebie wyrzucić. Terapeutka zapytała, czemu powstrzymuje łzy, moja odp była od razu, że się wstydzę. Zdziwiła się, bo przypomniała, że nie raz tu już płakałam, więc czemu się powstrzymuje. I tak mi to w końcu ulżyło, dałam sobie przestrzeń na to a PRM cyudowna ulgę, że nie muszę w sobie niczego już „kisić”. 😊 Dziękuję Emilio, jesteś taka doskonałą pieczątką i przypomnieniem między sesjami. Bardzo potrzebna i bardzo pomocna dla nas i dla mnie. Dobrego dnia i tygodnia. 😊
Dzięki Ewa za podzielenie się swoim spojrzeniem, oraz za jakże częsty przykład ze wstydzeniem się swoich emocji, swoich łez. I tak to właśnie bywa, kiedy ten wstyd wyjmiemy na zewnątrz, przychodzi ulga, zapala się jakieś zielone światło i to pomaga. Cieszę się, że tu zaglądasz, że znajdujesz coś dla siebie. Pozdrawiam Cię serdecznie 😊👍
Pani Emilio. Cieszę się ,że poruszyła pani ten temat. Mam wrażenie jakby to nie przypadek sprawił ,że ten film znalazł się na You Tube ,jakby pokierował panią sam Bóg lub jakaś inna siła po to żebym mógł ten film zobaczyć. Z chęcią obejrzę kolejną część materiału na ten temat. "Emilia na You Tube? Ja tę tę panią lubię".❤
dzięki, kolejny film będzie na pewno 👍
Emilio bardzo Dziękuję za ten film😉🙏
Super, że się przydało 👍
Pani Emilio pozdrawiam panią serdecznie i dziękuję za film.Jescze myślę nad tym co pani powiedziała i zastanawiam się.Ja zawsze wstydziłam się za innych i tak miałam od dziecka dopóki nie uświadomiłam sobie że każdy odpowiada za siebie.Ma pani rację wstyd paraliżuje właściwie odczuwam to codziennie w młodości popełniłam błąd za który płacę do dziś.Mimo to jestem optymistką wszystko da się jakoś ukryć choć to trudne i wymaga wiele wysiłku 😊
Fajnie, że film się Pani przydał 👍 choć muszę przyznać, że nie do końca rozumiem "wszystko da się jakoś ukryć".
@@emilia-mielko Mam blizny na ręce pani Emilio widoczne dla postronnych trudno mi o tym mówić zrobiłam je sobie dawno temu nie pamiętam ile miałam lat szesnaście lub mniej do dziś zastanawiam się dlaczego.Ja taka grzeczna i ułożona prawdopodobnie chciałam zwrócić na siebie uwagę tak myślę.
Trzeba to powtórzyć... Tzn wysłuchanie jeszcze raz 😅. Ale wstyd nam zabiera wartość samego siebie ...
dokładnie, tak się dzieje, wstyd odbiera wartość samego siebie, to bardzo duża cena
@@emilia-mielko jest taka piosenka Varius Manx - Wstyd.
Witam , dla mnie osobiście bardzo wartościowy wykład, wyjaśnienie , pokazanie co robi toksyczny wstyd. Niestety doświadczam na własnej skórze go osobiście i będę bardzo wdzięczny za dalszą część tego tematu. Jak wyjść z toksycznego wstydu.
Z góry dziękuję i pozdrawiam serdecznie 😉
tak jest, będzie część dalsza 👍 pozdrawiaki 😊
Dziekuje za kolejny przydatny filmik. Czekam na wiecej ❤ Jak pokonac wstyd ...
dobrze, odnotowuję, będzie 👍
To było bardzo dobre. Proszę o więcej na temat wstydu. Dziekuje...
ok, będzie ! 👍 dzięki za komentarz
Bardzo swietny material, dziekuje za to ze jestes 🌹
👍 dzięki za te słowa
@@emilia-mielko robisz swietna robote, wiedzac takich ludzi jak ty, wiem ze swiat sie zmienia na lepsze ❤️
wielkie dzięki 🙏
Dziękuję za cenne informacje.Pozdrawiam❤
pozdrawiam również 😊👍
Dziękuję Pani Emilio. Bardzo chętnie odsłuchałabym kolejny filmik z tematem o toksycznym wstydzie. Potwierdziły się moje uczucia związane ze wstydem. Pozdrawiam serdecznie
dzięki wielkie za tą informację, zapewne coś jeszcze powstanie, bo to ważny i rozległy temat, pozdrawiam serdecznie 😊
Wspaniała merytoryka! Dziękuję 😊
😊 dziękuję i pozdrawiam
Dziękuję za informację 😊
👍
Wstydzimy się, ze się wstydzimy. To wzmaga pierwotny wstyd.
Tak jest, wstyd łączy się z emocjami, włącznie ze wstydem.
Pani Emilko dziękuję ❤, wysłuchałem z uwagą, ten temat dotyczy mnie, uciekłem od wstydu zmieniając środowisko ale mam bardziej niszczącą emocję którą jest żal dotyczący mojego życia, jest tego ogrom, żal że tak się życie potoczyło. Czy będzie odcinek o żalu?
zapisuję sobie, bo to ważny temat, dzięki za tę sugestię 👍
To nagranie pomaga okazać Sobie współczucie.
taki był między innymi cel 👍
Najlepszy dla mnie odcinek ❤pozdrawiam serdecznie
Świetnie zatem że się przydał 👍
Od prawie dwóch lat płaczę nocami po śmierci kotka. Nie mam z kim o tym porozmawiać, bo to przecież wstyd. To tylko kot, weź nowego, w czym problem... Wstydzę się poprosić, żeby mnie ktoś wysłuchał co się stało i jak do tego doszło. Na pewno cały czas bym płakała podczas takiej rozmowy, więc tkwię w tej rozpaczy i wstydzie. Mam już przy sobie drugiego kotka i wstydzę się mówić jak bardzo go kocham, że tęsknię za nim gdy wyjadę gdzieś na kilka dni, bo to tylko kot...
Tak, rozumiem to. Dziękuję za to, że postanowiła Pani to tutaj opisać, podzielić się swoim ciężarem. Domyślam się, że nie było to łatwe. Doceniam. I jednocześnie rozumiem. Śmierć zwierząt ma prawo nas dotknąć tak jak śmierć członka rodziny. Przecież czasami owo zwierze bywa jedynym autentycznym członkiem rodziny. A czasami odejście zwierzęcia potrafi uruchomić jakiś smutek czy żal który przedtem był zablokowany. Jakkolwiek by nie było, warto sobie i innym dać prawo do tego by opłakiwać straty po bliskich istotach, czy są to ludzie, czy zwierzęta. 💛
Witaj Agawa, wiem dokładnie co czujesz. 28 grudnia minie rok od odejścia mojego ukochanego Kota. Ja już żadko płaczę. Chyba mój organizm zablokował te traumatyczne odczucia bo bym pewnie zwariowała. Ja o mojej rozpaczy mówiłam. Nawet w zeszłym tygodniu opowiadając niedawno poznanej osobie o moim bólu po Kocie, popłakałam się i co zrobiłam...oczywiście przeprosiłam. Po wysłuchaniu filmu Pani Emilii dowiedziałam się, że to toksyczny wstyd. Nie słuchaj tych komentarzy, że to tylko kot. Dla Ciebie Ciebie I dla mnie to byli Przyjaciele. Podziwiam Cię, że masz nowego Kotka. Ja chyba już się nie zdecyduje. Pozdrawiam serdecznie serdecznie. Poszukaj i internecie legendy o Tęczowym Moście. Czytałam ją w kółko zalewając się łzami ale dała mi ukojenie.
@@Estera-H11 Musisz odblokować swoje emocje wiem ,że to niełatwe.To wcale nie wstyd cierpieć po śmierci zwierzaka. Dowodzi temu ,że jesteś dobrym empatycznym człowiekiem. Przeżyłam już kilka razy kiedy odchodziły moje psiaki -najpierw moje od szczeniaka teraz adopciaki schroniskowe.Wszysykie kocham nad życie tak jak Ty swojego kotka.Pozwol sobie na emocje to ważne chwile Twojego życia bo ważne osoby. Pozdrawiam serdecznie💖
Dopiero tutaj usłyszałam wyraziście, stanowczo i prawdziwie, bez zmiękczania powiedziane: WSTYD KAŻE MI ZNIKNĄĆ
JESTEM POTĘPIONY
JESTEM WADLIWY
Sposób, w jaki Pani to mówi, słowa użyte ... - wiem, że Pani wie. A słuchałam wielu terapeutów tutaj, na UA-cam
Cieszę się że film się przydał, i że okazał się pomocny. Dzięki za komentarz 👍
Bede wracać do tych mysli.....bardzo potrzebna wiedza dla mnie....ciagle ukrywa sie we mnie taki toksyczny wstyd...jak sobie z tym poradze?.....juz duzo wypracowalam intuicyjnie....nazwanie i qykrycie wstydu jest kluczowe.....dziekuje Emilio
fajnie, że film Ci się przydał, cieszy mnie to, i życzę dużo cierpliwości i łagodności do siebie w tym procesie 👍
Proszę o film jak dać sobie spokój ze wstydem i pogodzić się z ogromną stratą
Proszę bardzo 😊 Wstyd: Jak go rozpoznać, zrozumieć i efektywnie sobie z nim radzić ua-cam.com/video/YAiU_SMpKCo/v-deo.htmlsi=L3TJZnmnK-f-nJ_J oraz Jak przeżyć stratę - 3 pomocne wskazówki ua-cam.com/video/rR5H-rrUXsc/v-deo.htmlsi=iSMmX2Hry6ozpywM
Tak kolejny film
Ja zostałam odrzucona i wycofana z grupy wsparcia w kościele, bo płakałam, kiedy trzeba było rozmawiać o konkretnym problemie. Nie chciałam chodzić na indywidualne spotkania, bo Mnie odrzuciło. Że nie mogę płakać.
Kościół jest często miejscem okropnej hipokryzji.Propounję zainteresować się filozofią.Bazuje na mądrości (naogół)
Dziękuję za filmik, a co jeśli wstyd dotyka jestestwa. Wstydzę się za siebie, głównie to widzę same rzeczy co nie osiągam, a później zauważyłam że nie dotyczy on okoliczności, wstydzę się siebie, najchętniej schowała bym się co jest realnie nieadekwatne do sytuacji
Tak jak mówiłam wstyd właśnie na tym polega. Sięga naszego jestestwa. To nie jest wyrzut sumienia za zrobienie kroku w niewłaściwym kierunku, ale wstyd za siebie jako całości. Tym bardziej właśnie należy działać i nie dać się wstydowi: przede wszystkim poznać swój wstyd, jak się objawia, co go triggeruje, nazywać tą emocję jak się dzieje, na gorąco, mówić o niej, nie zamykać się w sobie ze wstydem. W tym może pomóc kolejny film na ten temat, który nagrałam, zapraszam ua-cam.com/video/YAiU_SMpKCo/v-deo.htmlsi=Sqwct1O5F7z_rdLI Wstyd: Jak go rozpoznać, zrozumieć i efektywnie sobie z nim radzić
@@emilia-mielko dziękuję bardzo 🙏💜
Nie do końca się zgodzę, że chęć zapadnięcia się ze wstydu pod ziemię ze wstydu to coś złego. Po to się uczymy odpowiedzialności za swoje czyny (o której zresztą dużo Pani wspomina), żeby właśnie unikać sytuacji, gdzie ma się ochotę zapadnięcia pod ziemię, kiedy się wie, że się zrobiło coś niedopuszczalnego. Lepiej zapobiegać niż leczyć, jak to się mówi. Wstyd może stanowić przestrogę przed popełnieniem podobnego błędu na przyszłość, przez który nie możemy sobie spojrzeć w oczy. Pozdrawiam.
Tak, i dokładnie o tym jest część w której omawiałam pierwszy typ wstydu, który nazwałam wstydem przez małe "w" lub wstydem nietoksycznym.
Gdy osiągniesz stan pełnej integracji ego będziesz mógł powiedzieć z ręką na sercu: "Gdybym miał przeżyć swoje życie jeszcze raz, przeżyłbym je zupełnie tak samo!" Stan pełnej integracji ego jest stanem całkowitej samoakceptacji. John Bradshaw "Toksyczny wstyd. Jak uzdrowić wstyd, który cię zniewala" s. 256
Narcyz zawstydza , jak wyczuje słabość osoby .
Wstydze się, ze zyje tak jak zyje . Chce zyc inaczej, lepiej . Moze tak będzie ? Basia z lasu 🍀🐿️🌲🪶
Zatem trzymam kciuki za zmianę w kierunku wymarzonym. 👍
Rozwaliło mnie.Ja cały czas myślałam że się boję, a ja się wstydzę
Tak może być.
Wydaje mi się, że przepraszanie kogoś za wybuch własnych emocji( np.płaczu) to często jest przeproszenie za to, że postawiliśmy kogoś w niekomfortowej sytuacji a on nie ma nic wspólnego z naszymi emocjami. Co innego jak ta osoba jest w jakiś sposób związana z naszymi emocjami czy tylko z nami.
Tak, tak może być. I w sumie nie ma znaczenia czy dane emocje kogoś dotyczą czy nie, to bardzo pomocne jeśli potrafimy być przy kimś kto je przeżywa. Więc takie sytuacje warto zauważać, zatrzymywać się przy nich i zrozumieć co się właściwie dzieje w tych przeprosinach.
Nie wiem,jak zareagować podczas posiłków rodzinnych przy stole moja synową bezpardonowo upomina swoją córeczkę a moją wnuczkę za każde uchybienie w zachowaniu
Widzę że dziecko jest spięte i usztywnia się.Nakłada kamienną maskę na twarz jakby te przykre słowa były nie do niej
Co dziecko przeżywa w swoim serduszku musi być bolesne. Ja nie chcę urazić synowej i też udaję,że nie słyszę.W stosunku do synka jest o wiele bardziej łagodna.Dla mnie jest to niesprawiedliwe. Myślę że wnusia się buntuje i agresję kieruje przeciw braciszkowi.Wtedy oskarżana jest o złośliwość.Mnie to boli a co dopiero taką 9- latka.Szkoda,że takie upomnienie nie jest bez świadków na osobności,bo wiadomo,że dziecko musi być upomniane za niewłaściwe zachowanie.Jednak przy wujkach czy ciociach to zbyt krępujące. Rozmawiałam o tym z synem ale nie widzę zmian w tej materii. 😢❤
Przykro mi, że pojawiają się takie sytuacje. Mam nadzieję, że dalsze rozmowy na ten temat w rodzinie przyniosą zmianę.
@@emilia-mielko Dziękuję za odpowiedź
Zdaję sobie sprawę,że problem jest duży,bo dotyczy dziecka ale i delikatny,bo nie mogę popsuć relacji w rodzinie. Z drugiej strony nie mam najmniejszego prawa wychowywać synowej. Sytuacja trochę patowa.Może ktoś ma pomysł na moją bezradność
@@dorotagosp9550zależy, jak wnuczka to odbiera, dzieci też mają różny stopień wrażliwości, ale też od tego, jak się zachowuje. Jeżeli obiektywnie gorzej niż jej brat, to trudno się dziwić matce, że ostro reaguje. Grunt, żeby nie przeholowała i np. nie skończyło się tym, że zacznie się z bratem nienawidzić. Pozdrawiam.
@@peacefreedomandwealth Dziękuję za pochylenie się nad moim problemem rodzinnym i serdecznie pozdrawiam
@@dorotagosp9550pozdrawiam również
❤❤❤
Pozdrawiaki! 👍
Czy taki film powstał, jak radzić sobie ze wstydem? Dziękuję i pozdrawiam
Zapraszam serdecznie: Wstyd: Jak go rozpoznać, zrozumieć i efektywnie sobie z nim radzić ua-cam.com/video/YAiU_SMpKCo/v-deo.htmlsi=GF12wDDlbHPA8zsm
Nigdy nikt mi niczego nie tłumaczył, tylko wiecznie kary, i ciągły wstyd. Jako dorosły facet nie potrafię rozmawiać i wyrażać emocji.
Tak, to musiało być trudne. I jednocześnie dziś można nad tym pracować, mam nadzieję, że choćby z tego filmu coś okazało się pomocne. Małymi krokami można wprowadzać zmiany.
@@emilia-mielko dziękuję za podzielenie się wiedzą
Oj znam taka emocje
myślę, że każdy zna jak smakuje wstyd, to nas łączy
Bardzo chciałabym się wyleczyć z toksycznego wstydu, który mam wdrukowany od dzieciństwa.
To zrozumiałe, w takim razie trzymam kciuki 👍
Mi tez bardzo by sie przydał film 😊
super, cieszę się, dzięki za komentarz 👍
Znam jak zaczynam myśleć o sobie źle że wstydu wierząc sterotypom jak siebie pokochać myśląc codziennie pod górę ja nie dam rady Co mi pomaga a kto ma mi pomóc jak sama sobie nie pomogę i stanę za sobą i do przodu ucieczka to poddanie się
😢☹️😟🤲💓
Zastanowilo mnie to,ze mozna pomylic strach ze wstydem....to jest cos nowego dla mnie....pomysle o tym i bede sie obserwowac ,zadawac pytanie...czy ty sie czegos boisz? Czy wstydzisz?
Pozwoli to lepiej poznać siebie, zrozumieć swoje reakcje. 👍
Gdzie jest rozdział "Jak go przezwyciężyć i odzyskać pewność siebie" w tym filmie?
Jest nim cały film, począwszy od poznania że są różne rodzaje wstydu, nie każdy więc jest wart tego by go przezwyciężać, po poznanie mechanizmów które rządzą wstydem.
Wstydzę się że się wstydzę
Tak, tak właśnie potrafi działać wstyd. Zresztą nie tylko wstyd, ale także inna emocja, można się przecież bać swojego strachu, albo zasmucać smutkiem, czy cieszyć radością. Warto mieć tego świadomość i poszerzać wiedzę oraz poznawanie siebie, mówienie i nazywanie własnych emocji. Dlatego dzięki za podzielenie się tą myślą tutaj w komentarzach 👍
Ja wstydzę się za swoje samotnego życie i żałosną pracę. Unikam ludzi, bo w moim życiu nie dzieje się nic. To jest zero i ty jesteś zero - dosłownie :D
Warto w tym momencie zastanowić się nad tym co Pani właśnie powiedziała, co to za tezy? skąd one wypływają? Czy tylko wtedy może Pani wyjść do ludzi kiedy coś się w Pani życiu dzieje? Czy tylko wtedy kontakt z drugi człowiekiem ma sens? Według jakich lub czyich standardów określa Pani swoje życie czy pracę takimi wyrazami jak "żałosne"? Według jakiej miarki Pani to mierzy? Czy na pewno to jest Pani własna miarka? No i przede wszystkim czy ten styl myślenia jest dla Pani pomocny? Jakie są inne alternatywne spojrzenia na to co Pani określa "zerem"? Jeśli źle się Pani obecnie czuje z tym co się dzieje w Pani życiu - jakie kroki można przedsięwziąć by sobie pomóc w tej sytuacji? (Oczywiście nie oczekuję że Pani odpowie tutaj na te prywatne pytania, zostawiam je do osobistych przemyśleń, polecam - zwłaszcza na kartce, spisując niespiesznie to co się pojawia.)
Myśle, ze ten ogólny (toksyczny) wstyd to problem narodowy, pewnie przekazywany jest przez normy kulturowe.
mhm, dużo w tym prawdy
Ten wstyd to zakłamywanie samego siebie . Jak popelniamy ktorys raz blad to wstyd nie pozwala nam się do tego przyznać nawet przed samym soba . To okropne . Basia z lasu 🍀🐿️🌲🪶
Tak, wstyd blokuje nam ruchy, krępuje nas, a przez to przeszkadza się rozwijać