oyunlar hakkındaki sığ görüşlerimi geliştirdiğin için teşekkürler.
2 роки тому+24
Oyunlar uzun bir süre film sanıldı. Bu sebeple anlatılıp biten bir hikayeye sahip olmaları gerektiği düşünüldü ve neredeyse çıkan her popüler oyunda bir hikaye oluşu, oyunların ömrünü hikayenin süresine indirgedi. 2015'e kadar, ana akım oyunların büyük çoğunluğu, ortalama sekiz saatlik hızlı tüketilen eğlence araçları olarak tasarlandı. Tüketicinin sürece dahil edildiği filmlerdi aslında. Bunun bir pazarlama tercihi olduğunu düşünüyorum. Çünkü genel kitle sadece filmin ne olduğunu biliyordu ve onları oyunlara davet etmek, oyunu filmler üzerinden anlatarak pek mümkündü. FPS'in bir oyun değil de bir tür olarak anılmasının sebebi de bu sanırsam. Oyunun kimliğini tasarımı değil, hikayesi belirliyordu. En iyi hikaye bile bir gün biter. Hikayeyi hikaye yapan bir sonunun oluşudur. Eğer spor dallarıyla örnekleyeceksek, iyi bir oyunun bitmemesi ve tekrar oynanabilirliğinin yüksek olması gerektiğini düşünüyorum. Hala markalar oyunun tekrar oynanabilirliğini sağlamak için farklı hikaye rotalarına sahip tasarımlar yapıyorlar, bu da bir çırpınış gibi. İnternetin yaygınlaşmasıyla tüketici online iletişimin ne olduğunu daha iyi tanıdı. UA-cam gameplayleri, oyun yayınları, e-spor oyunları derken, video oyunları sırtından film olma sorumluluğunu yeni yeni atarak arınmakta. Bu sebeple günümüzde oyunlara, sonuçları reel dünyada da tartışılabilecek, online bir iletişim aracı olarak bakılıyor. Bu perspektif daha faydalı ve insanın spor dallarına bakışına daha yakın.
Güzel bi bakış açısı. Bu verdiğin oyun tipi - oyun örneğini herhangi bir filme veya müziğe de uyarlayabiliriz. Aslında deneyimlediğimiz çoğu şey önceden deneyimlediklerimizin giydirilmiş versiyonu. İlk deneyimlerin tadı başka ve bu tadı bulmak yaş aldıkça zorlaşıyor. Bu sebeple çocukluğumuzda herhangi bir şeyden aldığımız zevk ile o şeyden şimdi aldığımız zevk arasında çok fark var. Nostalji hissi bununla bağlantılı olabilir.
Teşekkürler, ben de 5-6 ay önce ilk kez oyun motoru öğrenmeye başladım. Ve oynayan gözüyle değil de yapan gözüyle görmeye başladım az da olsa ve fikirlerimde değişimler oldu bazıları bu videodaki gibiydi ilginç oluyor gerçekten bu değişimi farketmek :D. Videoda futbol örneğinde bahsettiğiniz oyun türleri konusu ise gerçekten farklı bir bakış katkı teşekkürler. Bu arada pek çok oyun stadyumdan kuma ve kumdan salona geçirirken Call of Duty sadece stadyumu değiştiriyor gibi :).
Türkiyede game design içerikleri gerçekten çok sınırlıyken, konu hakkındaki bilginizi ve tecrübelerinizi paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum. Umarım devam edersiniz konu hakkında içerik üretmeye. Çok teşekkürler
Yıllardır her türlü öne çıkan video oyununu rahatlıkla oynayabilirken izometrik kameralı strateji oyunlarını oynamayı bir türlü beceremedim. Bu sebeple isim verdiğimiz oyunların aslında oyun değil, oyunların modu oluşu bakış açısı çok hoşuma gitti. Bu da bana çocuklen bilgisayarım olmadığından konsol oyunlarıyla büyümeme bağlı olarak küçük yaşlarda izometrik kameralı strateji oyununu öğrenmediğimi, bu yüzden de bu oyunun modlarını oynamaya çalışırken zorlandığımı düşündürdü.
Sınav senemdeyim o yüzden oyuna carta curta hiç vakit ayıramıyom nerdeyse, ama haftaya sınav bitince oyun işlerine bende girişmek istiyorum. Mühendislik tarafının çok çaba ve emek gerektirdiğinin farkındayım, ve öyle bir kaç ayda çok bir ilerleme kaydetmeyeceğimi de biliyorum ama oyun tasarlamak bence çok farklı bir durum, hani oyundaki mekanikleri düşünmek için kalem kağıt dışında hiç bir şeye ihtiyacın yok sonuçta. Ben de daha basit oyunları günümüze uyarlamayı denemek istiyorum o yüzden, ne biliyim geçen sene falan gördüğüm SNKRX diye bir oyun vardı, baya benim küçükken oynadığım yılan oyununu geliştirmiş, yeni mekanikler eklemiş, yeni bir bölüm tasarımı getirmiş ve bambaşka bir iş ortaya çıkarmış adam. Ben de bu tarz "basit" oyunları yeni mekaniklerle vs. bambaşka bir deneyime dönüştürmek istiyorum. Bi şey başaramam muhtemelen ama içimde kalmaz en azından :D
Yorumuna katılıyorum ancak dediğin durumun sebebi bence tüketicinin bunu önemsememesi. Mesela oyun tasarımcısının ve türevlerinin yaptığı ancak tüketicinin umrunda olmayan çok fazla konu var ve bunlar tüketiciden tüketiciye değişiyor mesela bazıları oyun ekonomisi, hikaye dizaynı(narrative design) vb... Bir sürü öge tüketicinin bunu oyunda yapmayı tercih edip etmemesine bağlı olarak anlam kazanıyor veya önemsizleşiyor çünkü tüketici çoğu zaman oyun oynarken düşünmüyor, düşünmek istemiyor ve bundan ötürü de aklında kalan daha yüzeysel birkaç şey ile tartışıyor, konuşuyor.
oyuna yerleşmediğimiz sürece dışarıdan deneyiminin tam olarak anlaşılamaz olması ve oyun tanımı ile oyun modu ayrımı benim için de çok kullanışlı olacak gibi. tam olarak oyun kategorisine girip girmediğini bilmiyorum ama son 2 seneyi saymazsak öncesindeki 4 sene boyunca o branştan bu branşa birçok spor türünü denedim ve asla kendimi uyumlu hissedemediğim, sadece bazı açılardan uyumlu hissedebildiğim vs. birçok spor deneyimim oldu. alandaki bu garip türleşmeler beni bu kadar yıpratınca haliyle bu konu benim için bi düşünce nesnesi haline geldi ve özellikle son yıllarda iyice duymaya başladığımız şu “trans sporcular ve bu adil mi?” tartışmalarının oyunlardaki tartışmaların çıkmazına ne kadar benzer olduğunu farkettim. örneğin her bir spor türünün barındırdığı hareket kombinasyonları neden yerleşilen spor deneyimini değil de çoktan belirlenmiş fizyolojik standartların ölçümünü bu kadar önemsediğini pek de konuşmuyoruz da “kim nerde yarışsın?”ı konuşuyoruz. daha doğrusu konuşamıyoruz çünkü spor deneyimi dediğimiz şey konusunda çoğu zaman sporcuların kendisi bile çok konuşabilecek durumda değiller, yani yıllarını vermiş bir sporcu bile motivasyonlarını spor deneyiminden değil de tamamen sektörün pazarlama yatırımlarının sonucu olan “rekabet değerleri” çerçevesinde sürdürebiliyor. tam açıklayamadım derdimi muhtemelen ama sporlardaki türleşmelerin kolay ve sürdürülebilecek pazarlanabilir rekabeti sağlayan hareket kombinasyonları etrafında örgütlenmesiyle; oyun sektöründeki türleşmelerin ve tartışmaların da benzer şekilde “yerleştiğimiz” oyun türlerini değil de oyun modlarını konu almasına benzettim. oyunlarla aramın pek iyi olmamasından dolayı sadece aşırı yorum yapmış da olabilirim, bilmiyorum
Evet yorumun olabildiğince kapsayıcı. Bu da karşı tarafa kastettiğin mevzuyu büyük ölçüde, algılamaya çalışmasından alıkoyarak dikkatini bir yere toplayıp ''onaylama'' ya da ''reddetme'' arasındaki ikilemden uzaklaştırıyor. (Tam benim tarzım =D) Bilinçli kullanıldığı müddetçe bu çok faydalı bir özellik çünkü iletişime geçtiğin insan, karşıt görüşlü olsa dahi ucu açık bırakılmış onca tartışma konusundan kendisine en yakın gördüğü ya da halihazırda üzerine düşündüğü şeyi çağrıştıran konuyu seçecek. Bir nevi karşı taraf için filtre görevi görüyor diyebilirim. (Örneğin geçen ezoterizimi öven biriyle ona hiç eleştiride bulunmadan sohbet ettim. Hemde ona taban tabana zıt inancımdan aynen bu minvalde bahsettiğim halde...ve yine edeceğim ''hehe'') Halihazırda karşılaşmışken gözlemlediğim ve kendimde gördüğüm kadarını seninle paylaşmak istedim umarım ilgini çekmiştir.
sürekli kurallarına aşina olduğumuz tasarımları deneyimlemek sanatın diğer dallarında da mevcut. ve sanki her başlayan "hype"ın da bir sönme evresi var. trap müzik misal, future migos travis vs. gibi popüler anlamda başı çeken sanatçıların toplumlara bu sound'u, beat matematiğini ve autotune'a dayalı vokal tarzını alıştırmasıyla ivme kazanıp benzer işleri tetikledi. fakat bu yükselişin üzerinden 10 sene bile geçmemesine rağmen kuralları daha farklı işleyen "drill", trap'in "hit"lerine ortak oldu ve muhtemelen tahtı ele geçiremeden bir diğerine doğru kayacak ve finalde synthwave eşliğinde dünyanın sonunu izleyeceğiz eheh bu ayrı bi mesele de.. diğer yandan üretirken belli kalıpların dışına taşmayı pek tercih etmeyen müzisyenler günü geldiğinde alternatif tarzda işler sunmak istediklerinde ise ya olumlu anlamda dinleyiciyi ters köşe eden, hafızasına kazanan işler ortaya koyuyorlar ya da linkin park'ın son dönem denemeleri gibi hüsran da demeyeyim ama, beklenti altında kalan işlere imza atıyorlar ve kısa sürede toparlayamazlarsa çöküş başlıyor. sanat/tasarım aynı şeyler değil elbette ancak hedef kitlenin algılarını dürtmekten bahsediyorsak çokça kesişiyorlar aslında. öyle yazdım döktüm de nereye varacağım, bana öyle geliyor ki önceden alışık olunan patternler üzerine işin en az %50'sinde "yeni kural"ların geçerli olduğu prototipler çıkarmak, olabildiğince uyumlu harmanlamak ve bu tip ne tam "oldschool" ne de tam "deneysel" içerikleri alıcıya beğendirebilmek sanki bir "tasarımcı"nın "sanat"ını icra edebileceği en makul aralık gibi. şöyle izah edeyim: black sabbath giderayak sıkı çalışılmış bir trap/metal albüm kaydetse ve ne bileyim, bunu 8d surround ses mühendisliğiyle harmanlasa (öyle böyle sallamadım) başlı başına bir genre ortaya çıkarıp "günümüze ilham verme" açısından o efsane "paranoid" albümünün çıkışındakinden bile fazla etki yaratabilirler. sözün özü: min. %51 özgünlük, max. %49 "eskiye dayalılık" olmalı diyorum ben. kuralları da yormadan, etmeden tatlı tatlı benimsettin mi hangi dalda bir şey üretirsen üret, unutulmazlar adına adını yazdırman mümkün hale geliyor. bunu oyunlara uyarlarsak da: yeri geldiğinde cod gibi fp aksiyonlara girebileceğim, yeri geldiğinde commandos gibi kuşbakışı seyredebileceğim, yeri geldiğinde karakterin gece aldığı alkolden dolayı klozete kusup kusamamasını kontrol edebileceğim ve bununla uğraşırken "sağ dizinin kaşınmasını" bana deneyimletecek bir oyun herhalde sektörde çağ kapatıp/açardı. nerden nereye vardık yine ya, okursan ban atma ilgiyle takip ettiğim fazla kanal yok
Flash İdle oyun türleri vasat bir grafik tasarım ile birleştiği vakit, çok büyük kitlelere, çok kolay ulaşıyor. Sürdürülebilirlik veya p2e modelling için bu türün sağladığı uzun süreli istatistiksel fetish niye kullanılmaya değer görülmüyor . Oyun üreticiler ve oyuncular kendi yaşamlarını sübvanse edebileceği bir döngü ekosistemine hangi model ile geçebilir.? Tek başına tasarımdan medet ummak mucize beklemek gibi geliyor. İnsanların sıkılma veya tükenme eşiklerini hangi tip veya tasarım değiştirebilir sizce?
Ben bu durumu artık umursamıyorum. 2 hafta önce Steam'de çıktığı gün %16 beğenilen bir oyunu alıp bitirdim. On numara oyundu...İnsanlar o kadar şerefsiz ki. Desen ki "önemli olan sadece insanın oynarken zevk alması" onu da anlayamazsın. Çünkü insanlar ya algı peşinde ya da direkt ahmaklar. Örneğin Souls oyunlarına "kolaydı, zevk almadım" diyenlerle "bosslar çok zor 1 yıldız" diyenleri toplarsan fanları 5 katlar. Böyle bir dünyada yaşıyoruz. O yüzden tasarımcı para kazanmakla kendini gerçekleştirmek arasında bir denge kurmalı, o kadar. Son. dzn: imla
Peki ya genshin impact gibi oyunlardaki bulmacalar (oyunda algebra çözmeyi gerektiren bulmacalar var) veya Diablo immortal'daki mantık bulmacaları? (meşale bulmacaları var) bu oyunların kendileri ve içerdikleri bulmacalar satranç ve futbol fanları kadar farklı ama sonuçta oyunlar. Roblox bu durumda ne oluyor? Yeni kurallar içeren oyunlar yaratılmasına rağmen bunlar genshin ve diablo'daki bulmacalardan ne kadar farklı? Sonuçta ikisi de yeni kurallar içeren "oynlara" sahip.
çoğu oyunun kuralları aynıysa bu çokta farklı bir deneyim olmuyor aslında. Vereceği zevk belki fark edebilir ama insanlarda farklı bir şey beklemiyor çoğu oyunun benzer olmasından mutlular gibi.
Sorun şu ki insanlar çoğunlukla tahmin edebilecekleri, tanıdık gelen şeyler peşinde koşuyor, mesela bir oyunu oynarken bilebildiği ve yapabildiği için tatmin oluyor, yeni bir şey öğrendiği için değil. Bu yüzden eğlence sektöründe bu kadar akımlardır şudur budur uğraşıyoruz orijinal bir şey bulabilmek için.
ALLAH'ın selamını getirdim sana Nebuu. Yine ben. Aleyna. anlamsal mücadelede benden üstte koşuyorsun ama aşka erişimin yok çünkü *-aşk bir kapıdır, açman gerek* falan filan. her neyse, ben oyunları tercih ediyorum ama tüm bir hayatımı da oyun oynamaya harcayacak zihniyette biri değilim. yok öyle sürekli mutluluk falan. he işim benim de bu ki çok meslek erbabı olanlar bana katılacaktır oyun yapmanın kumar oynamaya benzemediği konusunda. herkesin oyunu kendisine ve en iyi oynayan odur. çünkü kendi kendisine anlattığı ve bambaşka ifade ettiği şey için kendi kendisine anlattığına ayna, bambaşka ifade ettiğine sır tutar. çok eşliyim derken ifade ettiğin şeyi düzgün anlayamadıysam zaten bu sırra ayna tutamadığın içindir. şiir desen güzeldi, hastane desen bombok*? her neyse, ben bu ara moth'larla konuşuyorum. biraz geç oldu, çünkü yedim içtim gezdim yattım, ama sayende büyük bir kapı açıldı. allah affetsin, Lancelot'u görünce büyük şok yaşadım. bunu ancak senin gibi biri anlayabilir. evet, tipinin önüne geçiyor yaptıkların. ama Arthur, senin gibi bir zırtapozla takılmaya devam edersem beni öldüreceğini söyledi. hem de, allah affetsin, çok fena..
Otostopçunun galaksi rehberi kitabında Dünya nın aslında başka kadim varlıklar tarafından evrenin ve bütün varlığın anlamını bulması için yapılmış en güçlü bilgisayar olduğu yazıyor.Sen konuşurken bu fantastik kurgunun gerçek olduğuna dair ciddi şüpheler oluşuyor kafamda.Sen konuşurken beynim karıncalanıyor, daha önce hiç kullanmadığım bölgelerinde nöronlar uçuşuyor.😂
Merhaba, Söylediklerinizi bir "özgün oyun" eleştirisi olarak görüyorum ve "oyun nedir?" hakkında söylediklerinizi biraz tartışmak isterim. Aslında tüm bu tartışmaya oyun tasarımı özelinde bakarsak bizdeki "oyun oynamak" ile sektörün öncüsü ABD' deki "play game" arasındaki anlayış farkına da bakmak gerekir diye düşünüyorum. Paylaştıklarınıza geri dönüp, olaya futbol oyunları üzerinden bakarsak; malum futbol oyunları, "topla oynanan bir sporun" "oyunlaştırılmış" şeklidir. Bu sporun oyunlaştırılması sırasında, her bir oyun tasarımcısı kuralları farklılaştırabileceği gibi sporun aslı ile aynı bırakabilir. Aynı bırakılmasının tek nedeni oyunun satış stratejisidir. Topla yapılan bir sporun birden fazla kez oyunlaştırılması, her birinin oyun olmadığı anlamına gelmez. Örneğin kafa topu ve benzeri oyunları ele alalım; kendi kuralları vardır, futboldur ve oyundur. Birbirine benzeyen oyunları; farklı modlar olarak görmeniz, bu oyunların "oyun" olmadığı anlamına değil, özgün olmadığı anlamına gelir. Çünkü, sizin tanımını yaptığınız "oyun" açısından, elinde balta tutan tüm oyunların kurallarının birbirinden en az bir farklılığı vardır ve bu da "oyun" olmasına yeterlidir. Elinde balta tutan tüm oyunların, benzer tuş takımı setleri kullanmasının tek nedeni, yine satış stratejisidir bence. Bir türden hoşlanan oyuncunun, o türe ait farklı oyunları oynarken, oyuna hemen alışması ve oyun içerisinde vakit geçirmesi nedeniyledir. Bu onun oyun olmadığı değil, özgün olmadığı anlamına gelebilir en fazla. Sizlerin yaptığı oyunların özgünlüğü, bahsettiğimiz oyunların özgünlüğünden fazladır. Ama bu diğerlerinin oyun olmadığı anlamına gelmez. Karışılıklı sohbet imkanı için çok teşekkürler, selamlar
Konudan bağımsız şuan aşırı şaşkınım dinlediğim borusan flarmoni orkestrasınının köçekçe performansını yıllardır sizin kanaldan dinliyormuşum tesadüfe bakk. Hep merak etmişimdir nereden kayıt aldığınızı. Selamlarr👋👋
seni oyun kanallarının yorumunda görüyordum ve aşırı sevindim bu içeriğe. lütfen game design anlatımına devam et.
oyunlar hakkındaki sığ görüşlerimi geliştirdiğin için teşekkürler.
Oyunlar uzun bir süre film sanıldı. Bu sebeple anlatılıp biten bir hikayeye sahip olmaları gerektiği düşünüldü ve neredeyse çıkan her popüler oyunda bir hikaye oluşu, oyunların ömrünü hikayenin süresine indirgedi. 2015'e kadar, ana akım oyunların büyük çoğunluğu, ortalama sekiz saatlik hızlı tüketilen eğlence araçları olarak tasarlandı. Tüketicinin sürece dahil edildiği filmlerdi aslında. Bunun bir pazarlama tercihi olduğunu düşünüyorum. Çünkü genel kitle sadece filmin ne olduğunu biliyordu ve onları oyunlara davet etmek, oyunu filmler üzerinden anlatarak pek mümkündü.
FPS'in bir oyun değil de bir tür olarak anılmasının sebebi de bu sanırsam. Oyunun kimliğini tasarımı değil, hikayesi belirliyordu. En iyi hikaye bile bir gün biter. Hikayeyi hikaye yapan bir sonunun oluşudur. Eğer spor dallarıyla örnekleyeceksek, iyi bir oyunun bitmemesi ve tekrar oynanabilirliğinin yüksek olması gerektiğini düşünüyorum. Hala markalar oyunun tekrar oynanabilirliğini sağlamak için farklı hikaye rotalarına sahip tasarımlar yapıyorlar, bu da bir çırpınış gibi.
İnternetin yaygınlaşmasıyla tüketici online iletişimin ne olduğunu daha iyi tanıdı. UA-cam gameplayleri, oyun yayınları, e-spor oyunları derken, video oyunları sırtından film olma sorumluluğunu yeni yeni atarak arınmakta. Bu sebeple günümüzde oyunlara, sonuçları reel dünyada da tartışılabilecek, online bir iletişim aracı olarak bakılıyor. Bu perspektif daha faydalı ve insanın spor dallarına bakışına daha yakın.
Güzel bi bakış açısı. Bu verdiğin oyun tipi - oyun örneğini herhangi bir filme veya müziğe de uyarlayabiliriz. Aslında deneyimlediğimiz çoğu şey önceden deneyimlediklerimizin giydirilmiş versiyonu. İlk deneyimlerin tadı başka ve bu tadı bulmak yaş aldıkça zorlaşıyor. Bu sebeple çocukluğumuzda herhangi bir şeyden aldığımız zevk ile o şeyden şimdi aldığımız zevk arasında çok fark var. Nostalji hissi bununla bağlantılı olabilir.
Teşekkürler, ben de 5-6 ay önce ilk kez oyun motoru öğrenmeye başladım. Ve oynayan gözüyle değil de yapan gözüyle görmeye başladım az da olsa ve fikirlerimde değişimler oldu bazıları bu videodaki gibiydi ilginç oluyor gerçekten bu değişimi farketmek :D. Videoda futbol örneğinde bahsettiğiniz oyun türleri konusu ise gerçekten farklı bir bakış katkı teşekkürler. Bu arada pek çok oyun stadyumdan kuma ve kumdan salona geçirirken Call of Duty sadece stadyumu değiştiriyor gibi :).
Türkiyede game design içerikleri gerçekten çok sınırlıyken, konu hakkındaki bilginizi ve tecrübelerinizi paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum. Umarım devam edersiniz konu hakkında içerik üretmeye. Çok teşekkürler
Yıllardır her türlü öne çıkan video oyununu rahatlıkla oynayabilirken izometrik kameralı strateji oyunlarını oynamayı bir türlü beceremedim. Bu sebeple isim verdiğimiz oyunların aslında oyun değil, oyunların modu oluşu bakış açısı çok hoşuma gitti. Bu da bana çocuklen bilgisayarım olmadığından konsol oyunlarıyla büyümeme bağlı olarak küçük yaşlarda izometrik kameralı strateji oyununu öğrenmediğimi, bu yüzden de bu oyunun modlarını oynamaya çalışırken zorlandığımı düşündürdü.
Sınav senemdeyim o yüzden oyuna carta curta hiç vakit ayıramıyom nerdeyse, ama haftaya sınav bitince oyun işlerine bende girişmek istiyorum. Mühendislik tarafının çok çaba ve emek gerektirdiğinin farkındayım, ve öyle bir kaç ayda çok bir ilerleme kaydetmeyeceğimi de biliyorum ama oyun tasarlamak bence çok farklı bir durum, hani oyundaki mekanikleri düşünmek için kalem kağıt dışında hiç bir şeye ihtiyacın yok sonuçta. Ben de daha basit oyunları günümüze uyarlamayı denemek istiyorum o yüzden, ne biliyim geçen sene falan gördüğüm SNKRX diye bir oyun vardı, baya benim küçükken oynadığım yılan oyununu geliştirmiş, yeni mekanikler eklemiş, yeni bir bölüm tasarımı getirmiş ve bambaşka bir iş ortaya çıkarmış adam. Ben de bu tarz "basit" oyunları yeni mekaniklerle vs. bambaşka bir deneyime dönüştürmek istiyorum. Bi şey başaramam muhtemelen ama içimde kalmaz en azından :D
Yorumuna katılıyorum ancak dediğin durumun sebebi bence tüketicinin bunu önemsememesi. Mesela oyun tasarımcısının ve türevlerinin yaptığı ancak tüketicinin umrunda olmayan çok fazla konu var ve bunlar tüketiciden tüketiciye değişiyor mesela bazıları oyun ekonomisi, hikaye dizaynı(narrative design) vb... Bir sürü öge tüketicinin bunu oyunda yapmayı tercih edip etmemesine bağlı olarak anlam kazanıyor veya önemsizleşiyor çünkü tüketici çoğu zaman oyun oynarken düşünmüyor, düşünmek istemiyor ve bundan ötürü de aklında kalan daha yüzeysel birkaç şey ile tartışıyor, konuşuyor.
oyun yaratmanın ne kadar zor olduğunu düşündüm bi an
çok güzel bir video olmuş ❤
Howard Roark’un idealizmi seninle olsun.
ama şimdi vuruş hissi diye bir şey var sol tıka bastığında masaüstünde uygulama açarkenkinden farklıymış gibi silah tutuyomuş gibinalsjflkajsşc
oyuna yerleşmediğimiz sürece dışarıdan deneyiminin tam olarak anlaşılamaz olması ve oyun tanımı ile oyun modu ayrımı benim için de çok kullanışlı olacak gibi.
tam olarak oyun kategorisine girip girmediğini bilmiyorum ama son 2 seneyi saymazsak öncesindeki 4 sene boyunca o branştan bu branşa birçok spor türünü denedim ve asla kendimi uyumlu hissedemediğim, sadece bazı açılardan uyumlu hissedebildiğim vs. birçok spor deneyimim oldu.
alandaki bu garip türleşmeler beni bu kadar yıpratınca haliyle bu konu benim için bi düşünce nesnesi haline geldi ve özellikle son yıllarda iyice duymaya başladığımız şu “trans sporcular ve bu adil mi?” tartışmalarının oyunlardaki tartışmaların çıkmazına ne kadar benzer olduğunu farkettim. örneğin her bir spor türünün barındırdığı hareket kombinasyonları neden yerleşilen spor deneyimini değil de çoktan belirlenmiş fizyolojik standartların ölçümünü bu kadar önemsediğini pek de konuşmuyoruz da “kim nerde yarışsın?”ı konuşuyoruz. daha doğrusu konuşamıyoruz çünkü spor deneyimi dediğimiz şey konusunda çoğu zaman sporcuların kendisi bile çok konuşabilecek durumda değiller, yani yıllarını vermiş bir sporcu bile motivasyonlarını spor deneyiminden değil de tamamen sektörün pazarlama yatırımlarının sonucu olan “rekabet değerleri” çerçevesinde sürdürebiliyor.
tam açıklayamadım derdimi muhtemelen ama sporlardaki türleşmelerin kolay ve sürdürülebilecek pazarlanabilir rekabeti sağlayan hareket kombinasyonları etrafında örgütlenmesiyle; oyun sektöründeki türleşmelerin ve tartışmaların da benzer şekilde “yerleştiğimiz” oyun türlerini değil de oyun modlarını konu almasına benzettim.
oyunlarla aramın pek iyi olmamasından dolayı sadece aşırı yorum yapmış da olabilirim, bilmiyorum
Evet yorumun olabildiğince kapsayıcı. Bu da karşı tarafa kastettiğin mevzuyu büyük ölçüde, algılamaya çalışmasından alıkoyarak dikkatini bir yere toplayıp ''onaylama'' ya da ''reddetme'' arasındaki ikilemden uzaklaştırıyor. (Tam benim tarzım =D)
Bilinçli kullanıldığı müddetçe bu çok faydalı bir özellik çünkü iletişime geçtiğin insan, karşıt görüşlü olsa dahi ucu açık bırakılmış onca tartışma konusundan kendisine en yakın gördüğü ya da halihazırda üzerine düşündüğü şeyi çağrıştıran konuyu seçecek. Bir nevi karşı taraf için filtre görevi görüyor diyebilirim.
(Örneğin geçen ezoterizimi öven biriyle ona hiç eleştiride bulunmadan sohbet ettim. Hemde ona taban tabana zıt inancımdan aynen bu minvalde bahsettiğim halde...ve yine edeceğim ''hehe'')
Halihazırda karşılaşmışken gözlemlediğim ve kendimde gördüğüm kadarını seninle paylaşmak istedim umarım ilgini çekmiştir.
video icin tesekkurler
Scorn oyununun felsefesi üzerine bir video yapar mısın lütfen. Yorumunu çok merak ediyorum. Teşekkür ederim.
Iütfen devam et bu seriye çok iyiii
sürekli kurallarına aşina olduğumuz tasarımları deneyimlemek sanatın diğer dallarında da mevcut. ve sanki her başlayan "hype"ın da bir sönme evresi var. trap müzik misal, future migos travis vs. gibi popüler anlamda başı çeken sanatçıların toplumlara bu sound'u, beat matematiğini ve autotune'a dayalı vokal tarzını alıştırmasıyla ivme kazanıp benzer işleri tetikledi. fakat bu yükselişin üzerinden 10 sene bile geçmemesine rağmen kuralları daha farklı işleyen "drill", trap'in "hit"lerine ortak oldu ve muhtemelen tahtı ele geçiremeden bir diğerine doğru kayacak ve finalde synthwave eşliğinde dünyanın sonunu izleyeceğiz eheh bu ayrı bi mesele de..
diğer yandan üretirken belli kalıpların dışına taşmayı pek tercih etmeyen müzisyenler günü geldiğinde alternatif tarzda işler sunmak istediklerinde ise ya olumlu anlamda dinleyiciyi ters köşe eden, hafızasına kazanan işler ortaya koyuyorlar ya da linkin park'ın son dönem denemeleri gibi hüsran da demeyeyim ama, beklenti altında kalan işlere imza atıyorlar ve kısa sürede toparlayamazlarsa çöküş başlıyor. sanat/tasarım aynı şeyler değil elbette ancak hedef kitlenin algılarını dürtmekten bahsediyorsak çokça kesişiyorlar aslında.
öyle yazdım döktüm de nereye varacağım, bana öyle geliyor ki önceden alışık olunan patternler üzerine işin en az %50'sinde "yeni kural"ların geçerli olduğu prototipler çıkarmak, olabildiğince uyumlu harmanlamak ve bu tip ne tam "oldschool" ne de tam "deneysel" içerikleri alıcıya beğendirebilmek sanki bir "tasarımcı"nın "sanat"ını icra edebileceği en makul aralık gibi. şöyle izah edeyim: black sabbath giderayak sıkı çalışılmış bir trap/metal albüm kaydetse ve ne bileyim, bunu 8d surround ses mühendisliğiyle harmanlasa (öyle böyle sallamadım) başlı başına bir genre ortaya çıkarıp "günümüze ilham verme" açısından o efsane "paranoid" albümünün çıkışındakinden bile fazla etki yaratabilirler.
sözün özü: min. %51 özgünlük, max. %49 "eskiye dayalılık" olmalı diyorum ben. kuralları da yormadan, etmeden tatlı tatlı benimsettin mi hangi dalda bir şey üretirsen üret, unutulmazlar adına adını yazdırman mümkün hale geliyor. bunu oyunlara uyarlarsak da: yeri geldiğinde cod gibi fp aksiyonlara girebileceğim, yeri geldiğinde commandos gibi kuşbakışı seyredebileceğim, yeri geldiğinde karakterin gece aldığı alkolden dolayı klozete kusup kusamamasını kontrol edebileceğim ve bununla uğraşırken "sağ dizinin kaşınmasını" bana deneyimletecek bir oyun herhalde sektörde çağ kapatıp/açardı.
nerden nereye vardık yine ya, okursan ban atma ilgiyle takip ettiğim fazla kanal yok
Baştan sona muazzam bir video yaa
Dinlemesi zevkliydi. Damn bro, I really love games
Teşekkürler
Seri kaçıncı videoda homo ludens’e baglanacak acaba :)
Candy Crash diyorum konuyu kapatıyorum=)
Flash İdle oyun türleri vasat bir grafik tasarım ile birleştiği vakit, çok büyük kitlelere, çok kolay ulaşıyor. Sürdürülebilirlik veya p2e modelling için bu türün sağladığı uzun süreli istatistiksel fetish niye kullanılmaya değer görülmüyor . Oyun üreticiler ve oyuncular kendi yaşamlarını sübvanse edebileceği bir döngü ekosistemine hangi model ile geçebilir.? Tek başına tasarımdan medet ummak mucize beklemek gibi geliyor. İnsanların sıkılma veya tükenme eşiklerini hangi tip veya tasarım değiştirebilir sizce?
❤
Teşekkürler.
Ben bu durumu artık umursamıyorum. 2 hafta önce Steam'de çıktığı gün %16 beğenilen bir oyunu alıp bitirdim. On numara oyundu...İnsanlar o kadar şerefsiz ki. Desen ki "önemli olan sadece insanın oynarken zevk alması" onu da anlayamazsın.
Çünkü insanlar ya algı peşinde ya da direkt ahmaklar.
Örneğin Souls oyunlarına "kolaydı, zevk almadım" diyenlerle "bosslar çok zor 1 yıldız" diyenleri toplarsan fanları 5 katlar. Böyle bir dünyada yaşıyoruz.
O yüzden tasarımcı para kazanmakla kendini gerçekleştirmek arasında bir denge kurmalı, o kadar. Son.
dzn: imla
Aradan bir yıl geçmiş ama merak ettim hangi oyundu acaba?
Peki ya genshin impact gibi oyunlardaki bulmacalar (oyunda algebra çözmeyi gerektiren bulmacalar var) veya Diablo immortal'daki mantık bulmacaları? (meşale bulmacaları var) bu oyunların kendileri ve içerdikleri bulmacalar satranç ve futbol fanları kadar farklı ama sonuçta oyunlar. Roblox bu durumda ne oluyor? Yeni kurallar içeren oyunlar yaratılmasına rağmen bunlar genshin ve diablo'daki bulmacalardan ne kadar farklı? Sonuçta ikisi de yeni kurallar içeren "oynlara" sahip.
çoğu oyunun kuralları aynıysa bu çokta farklı bir deneyim olmuyor aslında. Vereceği zevk belki fark edebilir ama insanlarda farklı bir şey beklemiyor çoğu oyunun benzer olmasından mutlular gibi.
Sorun şu ki insanlar çoğunlukla tahmin edebilecekleri, tanıdık gelen şeyler peşinde koşuyor, mesela bir oyunu oynarken bilebildiği ve yapabildiği için tatmin oluyor, yeni bir şey öğrendiği için değil. Bu yüzden eğlence sektöründe bu kadar akımlardır şudur budur uğraşıyoruz orijinal bir şey bulabilmek için.
UA-cam algoritmasıda bir oyun mudur? :D (içerik üreticileri için)
Oyun önerilerini isterdim
ALLAH'ın selamını getirdim sana Nebuu. Yine ben. Aleyna. anlamsal mücadelede benden üstte koşuyorsun ama aşka erişimin yok çünkü *-aşk bir kapıdır, açman gerek* falan filan. her neyse, ben oyunları tercih ediyorum ama tüm bir hayatımı da oyun oynamaya harcayacak zihniyette biri değilim. yok öyle sürekli mutluluk falan. he işim benim de bu ki çok meslek erbabı olanlar bana katılacaktır oyun yapmanın kumar oynamaya benzemediği konusunda. herkesin oyunu kendisine ve en iyi oynayan odur. çünkü kendi kendisine anlattığı ve bambaşka ifade ettiği şey için kendi kendisine anlattığına ayna, bambaşka ifade ettiğine sır tutar. çok eşliyim derken ifade ettiğin şeyi düzgün anlayamadıysam zaten bu sırra ayna tutamadığın içindir. şiir desen güzeldi, hastane desen bombok*? her neyse, ben bu ara moth'larla konuşuyorum. biraz geç oldu, çünkü yedim içtim gezdim yattım, ama sayende büyük bir kapı açıldı. allah affetsin, Lancelot'u görünce büyük şok yaşadım. bunu ancak senin gibi biri anlayabilir. evet, tipinin önüne geçiyor yaptıkların. ama Arthur, senin gibi bir zırtapozla takılmaya devam edersem beni öldüreceğini söyledi. hem de, allah affetsin, çok fena..
Futbol iki topla oynansa gercekten eglenceli olur :)
Oyun cahili olduğumun farkına vardım sayende teşekkürler
Satranç 2 gelsin yeter artık
Otostopçunun galaksi rehberi kitabında Dünya nın aslında başka kadim varlıklar tarafından evrenin ve bütün varlığın anlamını bulması için yapılmış en güçlü bilgisayar olduğu yazıyor.Sen konuşurken bu fantastik kurgunun gerçek olduğuna dair ciddi şüpheler oluşuyor kafamda.Sen konuşurken beynim karıncalanıyor, daha önce hiç kullanmadığım bölgelerinde nöronlar uçuşuyor.😂
İyi ki varsın çok teşekkürler fikirlerini paylaştığın için
Merinostan başka koyun, satrançtan başka oyun tanımam.
Merhaba,
Söylediklerinizi bir "özgün oyun" eleştirisi olarak görüyorum ve "oyun nedir?" hakkında söylediklerinizi biraz tartışmak isterim. Aslında tüm bu tartışmaya oyun tasarımı özelinde bakarsak bizdeki "oyun oynamak" ile sektörün öncüsü ABD' deki "play game" arasındaki anlayış farkına da bakmak gerekir diye düşünüyorum.
Paylaştıklarınıza geri dönüp, olaya futbol oyunları üzerinden bakarsak; malum futbol oyunları, "topla oynanan bir sporun" "oyunlaştırılmış" şeklidir. Bu sporun oyunlaştırılması sırasında, her bir oyun tasarımcısı kuralları farklılaştırabileceği gibi sporun aslı ile aynı bırakabilir. Aynı bırakılmasının tek nedeni oyunun satış stratejisidir. Topla yapılan bir sporun birden fazla kez oyunlaştırılması, her birinin oyun olmadığı anlamına gelmez. Örneğin kafa topu ve benzeri oyunları ele alalım; kendi kuralları vardır, futboldur ve oyundur. Birbirine benzeyen oyunları; farklı modlar olarak görmeniz, bu oyunların "oyun" olmadığı anlamına değil, özgün olmadığı anlamına gelir. Çünkü, sizin tanımını yaptığınız "oyun" açısından, elinde balta tutan tüm oyunların kurallarının birbirinden en az bir farklılığı vardır ve bu da "oyun" olmasına yeterlidir. Elinde balta tutan tüm oyunların, benzer tuş takımı setleri kullanmasının tek nedeni, yine satış stratejisidir bence. Bir türden hoşlanan oyuncunun, o türe ait farklı oyunları oynarken, oyuna hemen alışması ve oyun içerisinde vakit geçirmesi nedeniyledir. Bu onun oyun olmadığı değil, özgün olmadığı anlamına gelebilir en fazla. Sizlerin yaptığı oyunların özgünlüğü, bahsettiğimiz oyunların özgünlüğünden fazladır. Ama bu diğerlerinin oyun olmadığı anlamına gelmez.
Karışılıklı sohbet imkanı için çok teşekkürler, selamlar
Söylediklerimi tartışmaya açtığımı düşünmeniz çok tatlı.
Konudan bağımsız şuan aşırı şaşkınım dinlediğim borusan flarmoni orkestrasınının köçekçe performansını yıllardır sizin kanaldan dinliyormuşum tesadüfe bakk. Hep merak etmişimdir nereden kayıt aldığınızı. Selamlarr👋👋