Kryminały: 12 ulubionych postaci | KONKURS: wygraj książki Stefana Dardy
Вставка
- Опубліковано 2 жов 2024
- 12 ulubionych postaci kryminałów.
Konkurs zakończony: Joanna Fonfara
📌We współpracy reklamowej z Wydawnictwem Czarna Owca.
📌Można również poczytać na blogu (wersja dla osób niesłyszących):
wielkibuk.com/...
#booktube
📜 REGULAMIN KONKURSU:
Organizator: Olga Kowalska i Wydawnictwo Czarna Owca.
Nagroda: 1x "Zabij mnie, tato" i "Nie zawiedź mnie, tato" Stefan Darda.
Konkurs trwa: Od 30 czerwca do 10 lipca 2024.
Pytanie: Kto jest Twoim ulubioną postacią z kryminałów i dlaczego?
Zwycięzcy: Zwycięzca zostanie wybrany po 10 lipca 2024.
Wyniki pojawią się w opisie filmu oraz w poście dedykowanym w zakładce "społeczności/community" UA-cam.
🎵 Muzyka:
"Floating Cities" Kevin MacLeod (incompetech.com)
Licensed under Creative Commons: By Attribution 3.0 License
creativecommons...
📌 Nie zapomnijcie zajrzeć na:
Blog: wielkibuk.com/
Facebook: / wielkibuk
Twitter: / wielkibuk
Instagram: / wielkibuk
WBBingo2024: wielkibuk.com/...
Grupa na Facebooku: / 158682488145200
❗ Wszystkie recenzje i teksty publikowane na stronie WielkiBuk.com, jak również filmiki publikowane na niniejszym kanale UA-cam, są moim tworem i zastrzeżoną własnością. Chcesz użyć lub wykorzystać w dowolny sposób - zapytaj.
Moją ulubioną postacią jest Bernard Gross z serii kryminalnej Roberta Małeckiego 😁 niezwykle skrupulatny, małomówny, przeinteligentny, przenikliwy, mający niezwykłą umiejętność łączenia faktów, no i niebywale melancholijny, po ciężkich, rodzinnych traumach 😔
To ja dorzucę agentkę starling z serii o Hannibalu Lecterze autorstwa Thomasa Harrisa. Swienie wykreowana postac. Waleczna, silna kobieta. No i ten plottwist z nią związany w trzeciej części.... kocham! ❤
Nie musiałam długo się zastanawiać. Jest para bohaterów, których uwielbiam I przeczytam każdą następną książkę z nimi: Cormoran Strike i Robin Ellacot.Oczywiscie chodzi o serię Galbraitha. On jest byłym żołnierzem, który stracił nogę w trakcie wojny ,a obecnie prywatnym detektywem o wspaniałym umysle.Ale także bardzo pokręconym życiu osobistym. I nie zawsze jest pozytywnym bohaterem. A ona to początkowo dziewczyna przysłana jako pomoc biurowa,która odkrywa w sobie zdolności śledcze i z czasem staje się równorzędnym detektywem.Pomiędzy nimi jest chemia,wyraźnie są sobie przeznaczeni,ale robią wszystko, żeby związać się z kim innym.To powoduje szereg napięć i grę psychologiczną, która jest smaczkiem tych wszystkich powieści. To oni nadają jeszcze lepszy koloryt niż przestępcy, których łapią.
Moje serce skradł Hercules Poirot, klasa sama w sobie. Pozdrawiam
Moi ulubieni bohaterowie kryminałów to Myron Bolitar i Windsor Horne Lockwood III - wspaniały duet z serii książek Harlana Cobena ❤️ uwielbiam ich cięte riposty i wyjątkową przyjaźń, zawsze dobrze bawię się podczas lektury kolejnych tomów 🙂
Moim ulubionym bohaterem, jeśli chodzi o kryminały, jest komisarz Marcin Zakrzewski z powieści Mieczysława Gorzki. Na pierwszy rzut oka to taki typowy dociekliwy, twardy i nieustępliwy glina, a jednocześnie zwykły, przyzwoity facet z sąsiedztwa, którego spokojnie można by zaprosić na kawę 😉 Na drugi rzut oka okazuje się jednak, że Zakrzewski jest jak Shrek i cebula, a więc posiada warstwy i z tomu na tom staje się coraz bardziej skomplikowany. Tak jak to bywa w przypadku wielu innych kryminałów, ma problemy z ułożeniem sobie życia uczuciowego, jest ścigany przez cienie przeszłości i stopniowo pogrąża się w mroku oraz swoich własnych obsesjach, ale Gorzka nie robi z niego kolejnego klona Harry'ego Hole'a. Autor "Cieni przeszłości" i "Wściekłych psów" umiejętnie pogrywa ze znanymi czytelnikom kryminałów schematami i wyposaża swojego komisarza również w wiele oryginalnych cech, ale co najważniejsze Zakrzewskiego po prostu da się lubić i nie sposób mu nie kibicować ❤😉
Jednym z najciekawszych bohaterów powieści kryminalnych jest Sebastian Bergman z serii książek szwedzkiego duetu pisarzy Hjorth& Rosenfeldt. Cóż to jest za typ to czasami brak słów! Profiler kryminalny obdarzony ogromną wiedzą i intuicją, ale jednocześnie człowiek bardzo trudny we współpracy. Zadufany w sobie, o przykrym obejściu, bezczelny. Uzależniony od seksu, a kobiety traktuje przedmiotowo. Kiedy się jednak pozna jego przeszłość to zaczyna się rozumieć przyczyny jego zachowania. Utrata żony i córki w tragicznych okolicznościach znieczuliły Sebastiana i zrobiły z niego pustą skorupę, która próbuje zapełnić tę pustkę przypadkowymi relacjami z kobietami i alkoholem. Od czasu do czasu wyłażą z niego prawdziwe emocje, a takim wyzwalaczem jest jego koleżanka z pracy, która jest też jego córką. Dzięki trudnemu charakterowi Sebastian jak nikt rozumie psychopatów i innych popaprańców. Sam zresztą wykazuje podobne cechy. Nie zawsze stoi po stronie prawa. Zawsze z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu tej serii, bo ten bohater jest tak nieprzewidywalny, że ciekawa jestem, co znów zmaluje. A ostatni tom skończył się tak, że wprost nie mogę się doczekać. Bo wychodzi na to, że Sebastian przejdzie kolejną metamorfozę i będzie musiał diametralnie zmienić swoje życie.
Uuu nie znałam- na pewno sięgnę. Dzięki!
Chętnie bym tu dorzuciła kogos spoza Twojej listy, ale dla mnie najważniejszy jest (i chyba już zawsze będzie) Harry Hole. Kiedy czytam książki Jo Nesbo z serii z Harrym to zawsze sobie myślę że tak naprawdę to bohater z ktorym mozna się w jakimś stopniu utożsamić, bo przecież kazdy z nas ma swoje problemy. No bo tak: facet uzależniony, nie potrafiący zbudować solidnego związku, a przy tym geniusz w sprawach seryjnomprderczych i biegnący za szczęściem, ktore mu zawsze jednak jakoś tak ucieka. Postać tragiczna, może nawet antybohater?... 🤔 Zawsze trzymam za niego mocno kciuki, żeby wreszcie to szczęście dogonił, dlatego Jo Nesbo nie moze przestać pisać! 😅
Moją jedną z wielu, ulubionych postaci jest Nina Warwiłow z kryminałów Jędrzeja Pasierskiego. Jest świetną kryminolog, wykorzystuje swoją intuicje do odkrywania tajemnic śledztwa. Jest silna i może nie do końca ma szczęście w miłości, ale radzi sobie i ma 40 lat.❤
Ja bardzo lubię Harry'ego Boscha, z którym się polubiłam już od pierwszego spotkania.
A on też jest książkowy? Czy serialowy? 😁
Harry Bosch - książkowy - jest najlepszy. Ale lubię też Jacka Reachera, bo to taki komfortowy bohater, zawsze wychodzi cało z każdej opresji. I profesorowa Szczupaczyńska - nowoczesna kobieta-detektyw w tradycyjnych czasach
Detektyw Jane Rizzoli z serii książek Tess Gerritsen ❤!!
Myślę, że jedną z takich postaci jest Bruno Wilczyński z serii Izabeli Janiszewskiej. Cyniczny i niejednoznaczny. I bardzo prawdziwy.
Harris bardzo inspirował się Tedem Bundym tworząc postać Lectera
Hary Hole - bohater niezapomniany, tragiczny ale nie można go nie uwielbiać
Do trupa potrzebuje tylko Teodora Szackiego, bohatera Zygmunta Miłoszewskiego. Bardzo dobrze się czytało losy duetu przyjaciół Myrona i Wina. :) Harrym Holem to ja się przejmuję do dziś ;)
Sikora i Bielecki z serii kryminałów Piotra Kościelnego. Nieoczywisty duet śledczych, który początkowo nie miał prawa dobrze funkcjonować a w miarę pojawiania się kolejnych części zyskał w moich oczach. Petarda 🔥 🔥
Ostatnio moja ulubiona postać to patolog sądowy Jarosław Biały, który ma swój wątek w kryminalach Katarzyny Wolwowicz. Jest taki odjechany i odklejony i tak świetnie opisany, zarówno charakter zachowanie i charakterystyczny wygląd, że chce mi się śmiać non stop mimo że Biały jest mega poważny i profesjonalny 😅Wygląd Chrystusa + nawiedzony sposób wypowiedzi w połączeniu z tym że jeden ze śledczych panicznie się go boi - no po prostu rewelacyjna charyzmatyczna postać, w filmach byłby kandydatem do Oscara za rolę drugoplanowa.
Prokurator Gabriela Sawicka to moje ostatnie odkrycie. Co to za kobieta ileż razy tak strasznie mnie irytowała, ileż razy wzruszała. Przeczytałam całą serię i baaardzo mi się podobała. To taka postać niby zwykła ale jednak niezwykła. Polecam!📚📚📚😘
Dr Seweryn Zaorski. Tateł. Rokendrolowiec. Patolog.
Mistrz w rolowaniu naleśników.
Uwielbiam.
Bardzo fajna seria 👍
Sikora i Bielecki z serii Piotra Kościelnego począwszy od "Łowcy" a skończywszy na "Nagonce" . Piąty tom w drodze. Według mnie najlepszy duet śledczych ostatnich lat w polskim kryminale.
Jednym z moich ulubionych postaci z kryminałów jest Hercule Poirot, stworzony przez Agathę Christie. Uwielbiam go za jego niezwykły umysł i metodyczne podejście do rozwiązywania zagadek. Jego ekscentryczne maniery i niezachwiane przekonanie o własnych umiejętnościach dodają mu uroku. Poirot ma niesamowitą zdolność dostrzegania najmniejszych szczegółów i łączenia ich w logiczną całość, co zawsze prowadzi do zaskakujących rozwiązań. Jego postać jest również pełna humoru, co sprawia, że każda powieść z jego udziałem jest nie tylko intrygująca, ale też bardzo przyjemna do czytania.
Jack Reacher gość, który potrafi znaleźć się w każdej sytuacji, intrygujący, zaskakujący, profesjonalista w ocenie sytuacji. Lee Child świetnie go wykreował.
John Grisham 😍
Moriarty.😍😍😍
Jedną z moich ulubionych bohaterek kryminałów jest Lacey Flint z serii Sharon Bolton, jedna z ciekawszych i nieoczywistych postaci w świecie kryminałów 🖤🖤
Dopiero włączyłem. I Harry Hole i Wallander. Ciekawe czy trafie 😜
U mnie to jest: komisarz William Wisting z serii książek pisarza Jorn Lier Horst, komisarz Van Veeteren z książek Hakana Nessera, komendant Martin Servaz z książek Bernarda Miniera. O Simonie Beckett juz ktoś wspomniał w komentarzu. To moje cztery priorytety dotyczące kryminałów. Polecam te wszystkie serie, kto zacznie czytać nie pożałuje. Nie chcę brać udziału w konkursie, więc nie rozpisuję się o bohaterach.🙂🙃 Pozdrawiam Serdecznie .🦋🌸🌼🌻🐟
Uwielbiam inspektora Osicę z serii O Forście.
Ja też 😀👍
Przepiękna miniaturka 😍😍😍
Moim ulubioną postacią jest Lincoln Rhyme Deavera, a także Cotton Malone S. Berry'ego.
Ja jestem w trakcie czytania serii książek Christiny Larsson, szwedzkie kryminały, świetna seria Sekcja M :-))) Jak na takie upały to Szwecja będzie idealna :)))) Miłego wieczoru :))))
O! Atmosfera skandi jest super! :D
@@WielkiBuk Zdecydowanie tak, i świetne wątki obyczajowe! :))))
Ciekawe zastawienie. Mi na tej liście zabrakło Kuby Sobańskiego z serii o Diabełku Adriana Bednarka. Kuby Sobańskiego nie da się zapomnieć ❤
Pozdrawiam💙🌊🌊💙 Pochwalę się, dzisiaj odbyłem 20sto minutowy lot Spitfirem🙂
Łooo! To musiało byc MEGA przeżycie! :D
Nawet nie wiedziałam,że "Rzeka tajemnic" to także książka. Znam tylko film ale znam go dobrze. Jestem ciekawa jak wygląda pierwowzór.
Super odcinek i super książki 😘
Bardzo lubię czytać książki; kryminały to jeden z gatunków która bardzo lubię czytać 😘
Pozdrawiam Cię Kochana Olgo bardzo cieplutko i dużo zdrówka dla Ciebie i całej rodzinki 😘😘😘😘😘❤❤❤❤❤❤
Teraz nie mam czasu ale potem będzie oglądane ❤
Na spokojnie - filmik zaczeka na Ciebie
@@WielkiBuk tak ale zasięgi trzeba robić 😁 więc komentarze wskazane 😛😛
Och, jakie łatwe pytanie, prawie się nie musiałam zastanawiać :D.
Gunnar Barbarotti z cyklu... no, o Gunnarze Barbarottim Hakana Nessera. Prawdziwy odpoczynek po tych wszystkich posępnych twardzielach z problemem alkoholowym/narkotykowym/nikotynowym/wszystkimi naraz plus z jeszcze jakąś traumą, z rozpieprzonym (pardon) życiem osobistym i zrujnowaną psychiką. Nie silący się na oryginalność, na bycie Innym Niż Wszyscy. Po prostu fajny facet i dobry śledczy. Owszem, po rozwodzie, ale po zwykłym, ludzkim rozwodzie, który zdarza się zwykłym ludziom, a nie po Okrutnym Porzuceniu Przez Ukochaną, co zostawiło mu Traumę na Całe Życie. Z dobrym kontaktem z córką. Z poczuciem humoru. Inteligentny. Odżywcze tchnienie w świecie jednak brutalnym, jeśli weźmiemy pod uwagę, o jakim gatunku mówimy.
Z tego samego powodu lubię też Guido Guerriego z cyklu kryminałów Gianrico Carofiglio, z tym, że nie jestem pewna, czy jest to cykl kryminałów. Bohater jest adwokatem i ma co prawda traumę, ale wychodzi z niej i jest NAPRAWDĘ opisane, bardzo dobrze i wiarygodnie, a nie - jak to sie czasem zdarza w kryminałach - ma traumę i z nią walczy, ale czytelnik tego nie widzi i musi wierzyć autorowi na słowo. Poza tym jest dobrym adwokatem, całkiem interesującym człowiekiem, mężczyzną około czterdziestki wchodzącym powoli w drugą połowę życia i z wszystkimi związanymi z tym wzlotami, upadkami i momentami wewnętrznych rozliczeń, czasem niełatwym do lubienia, czasem łatwym, ale zawsze bardzo prawdziwym, bardzo wiarygodnym i bardzo NORMALNYM. Podobnie jak w przypadku Barbarottiego - żadnych udziwnień, żadnych dopisywanych na siłe interesujących hobby i życiowych katastrof... tyle tylko, że ja nie uważam tych ksiązek za stricte kryminały, dla mnie to doskonałe obyczajówki i dlatego nie wiem, czy Guerrieri się kwalifikuje :).
Adso z Melku! Bo ten młody chłopak łączy sacrum z profanum! Łączy przeszłość z teraźniejszością i teraźniejszość z przyszłością! Bo pokazuje, że w każdym czasie i w każdej przestrzeni człowiekiem targają namiętności, które kreują nasz świat, i koniec końców mogą przysłużyć się dobru, a rykoszetowo- rozwikłać największe tajemnice tak doczesne, jak ponadczasowe :P Adso z Melku to najlepszy detektyw, choć sam o tym nigdy nie wiedział!
U mnie absolutnym numerem 1 jest Piotr Langer, który w książce Remigiusza Mroza, nazwanej swoim nazwiskiem podobno nie wymaga opisu :) Coś w tym jest, bo dla Piotra Langera zwykły opis mógłby nie wystarczyć. Jego popaprany umysł i psychopatyczną osobowość można analizować bez końca i za każdym razem można odkryć coś nowego, jeszcze bardziej niepokojącego. A jednak w tym wszystkim Langer jest niezwykle inteligentny, przebiegły i błyskotliwy, co czyni go psychopatą najgorszego rodzaju, ponieważ niemal niewykonalne jest by go złapać na gorącym uczynku, a co dopiero zapobiec kolejnym zbrodniom. Przy tym wszystkim jest też bardzo charyzmatyczny i jak na psychopatę przystało świetnie operuje urokiem osobistym, przez co bardzo łatwo może omamić czytelnika :)
A ja nie przestanę polecać ci Olgo kryminałów spod pióra Anny Kańtoch, według mnie jednej z najbardziej utalentowanych polskich pisarek. Wobec tego jako jedną z ulubionych bohaterek wymienię tutaj emerytowaną policjantkę Krystynę Lesińską, bo śledczym nie przestaje się być nawet jeśli metryka sugeruje inaczej. Co moim zdaniem jest bardzo ciekawe w tej serii to jej konstrukcja, bo w tomie pierwszym tj. „Wiosna zaginionych” pani Krystyna ma lat siedemdziesiąt z plusem, i niespodziewane spotkanie w sklepie każe jej odkopać starą sprawę sprzed pięćdziesięciu lat, kiedy to jej brat zaginął w Tatrach a całość łączy się z trupem całkiem świeżym i na pierwszy rzut oka niepowiązanym. Co ciekawe, kolejne tomy zamiast iść na przód, cofają się wstecz, tj w drugim tomie pani Krystyna ma lat pięćdziesiąt i jest jeszcze czynna zawodowo, w tomie trzecim jest trzydziestolatką. Oprócz spraw kryminalnych przewodnich dla danego tomu jest jeszcze wijącą się w tle całości zagadka zaginionego brata. Inwersja czasowa jest zabiegiem bardzo oryginalnym i Anna Kańtoch doskonale wie jak i po co to robi. W ogóle bardzo lubię jej książki, ich fabuła jest wielowątkowa, przemyślana, zarazem wciągająca i nastrojowa. Jeśli Olgo nie czytałaś jeszcze nic spośród jej kryminałów to polecam „Łaskę”. Klimat zimy w PRL-u jaki tam wykreowała… Na samą myśl robi mi się chłodniej w ten upalny dzień. Zresztą jak sama autorka kiedyś wyjawiła - pisze porami roku. To jest jej cecha charakterystyczna i największy atut. Nikt tak nie buduje nastroju w kryminałach, zaręczam!:)
Uwielbiam kryminały Kantoch 😊
Na pierwszym miejscu ponad wszystkimi duet: Joona Lina i Saga Bauer i naokropniejszy, najstraszniejszy dla mnie, czarny charakter: Jurek Walter. Bezwgledny i inteligentny. Jeśli wybierze cie jako ofiare - nie masz szans. A Joona i Saga to cudowny duet po stronie prawa - tego w odcieniu szarosci. Każda część ma w sobie coś nowego, ciekawego. Nie można ich odłożyć i aż strach czytać dalej. Napisane tez przez małżeński duet pod pseudonimem: Lars Kepler, fajnie sie to sprawdza!
Kocham nad życie!
Zuza Lewandowska z serii Jacka Ostrowskiego 🤗 a może jednak jej papuga Zgaga... trudno się zdecydować 😉 A z wymienionych przez Ciebie Salander i Lecter ❤
Dr Watson ! Jest świetnym cieniem, dobrym pokornym przełamaniem zuchwalego Holmesa, niezbedny, żeby mozna bylo wyeksponowac glowna postac, ale i latwiej mu wybaczyć. To taka książkowe odzwierciedlenie czytelnika, ktory dziwi sie wciaz dokonaniami genialnego umysłu. Lekarz, wiec mocno realistyczny, wyksztalcony, a przy tym cieply, mozna powiedziec romantyczny. A jak sam o sobie mowi leniwy, uwielbiam fragmenty o jego dlugim spaniu, o apatii Holmesa.
No ja to wiadomo - panna Marple spod pióra Agathy Christie. 😍 Taka miła, starsza pani, a jaki intelekt, dociekliwość i zdolność podejścia swoich rozmówców - zdradzają szczegóły, myśląc, że nic istotnego nie powiedzieli, a puzzle wskakują od razu na swoje miejsca. Jak to powiedział najsłynniejszy polski gospodarz domu Stanisław Anioł do małżonki swej, Miećki "mądremu wystarczą dwa słowa, a głupiemu to i referatu mało". I taka właśnie jest panna Marple - dwa słowa i już rozwiązanie zagadki na widelcu. 😀
Mina Dabiri i Vincent Walder z Mentalisty Camillii Lackberg i Henrika Fexeusa :-)
Ojciec Brown Chestertona! :)
Dla mnie numerem jest cudowny Wiktor Forst jego postac i sposob rozwiazywania trudnych wyborow i sytuacji jest niesamowita😢
Cześć .Wielu bohaterów można wymienić .Powracając do Finlandii 😉to moze być Harry Hole lub Eberhard Mock .Lubię Chyłkę za Iron Maiden .Larry Foggia z Czarnego Anioła -Masterton . Wybiorę Johna Rebusa ,bohatera książek Iana Rankina . Jest kilka powodów -to Edynburg ,mroczne ulice ,którymi spacerowałem .John jest też melomanem ,byłym żołnierzem ,cynikiem . Książka Kaskady jest oparta na faktach -historia do zobaczenia w muzeum w Edynburgu .Serdecznie pozdrawiam
Ja czytałem Millenium ,mam w domu cały cykl z Brudnym.Hanibal mistrz.Ja tylko znam Zabij Mnie Tato .Mock i Popielski tak tak.Hole to dobra postać z Jo Nesbo .Mróz napisał dobrze Frosta.Wolwowicz to fajnie pisze.
Krótko i na temat:Chyłka❤Wypije,zapali,uwielbiam jej cięte riposty i ch#jem rzuci🤭🤭🤭
Moje typy jako urodzony w Cieplicach Śląskich Zdrój a dziś część miasta Jelenia Góra to. Marion Bolitar, Joanna Chmielewska w swoich wczesnych powieściach. Lizbet Salander mega dziewczyna! . John Grisham jest jak najświeższa bułeczka. No i nie mogę zapomnieć o postaci z książki Harper Lee Zabić Drozda. A szkoda, że w książce Frederycka Forsyth Dzień Szakala nasz płatny morderca nie odstrzelił głowy Charlesa de Gaulle.A gdzi miejsce dla Kena Folletta i jego nieśmiertelnej powieści Igła?!.
Komisarz Bondys z premierowych powieści Hanny S. Białys. Gość może wydawać się dziwny, bo odgradza się od ludzi, jedynie nie unika swego psa, Kodeksa. Na dodatek kocha układanie puzzli, co w pracy kryminalnej jest akurat plusem. Przecież każda sprawa ma wiele elementów, które trzeba ułożyć w sensowną całość, i to jak najszybciej. Można o nim mówić, że to polski Columbo, tylko słynnego płaszcza mu brak:)
Dla mnie Wiktor Forst. Nie jestem w stanie sie oderwac od każdej ksiażki Mroza z nim w roli głownej. Czlowiek umeczony swoim życiem, wywołujacy wiele emocji, od podziwu do wspołczucia. Każda ksiażka pokazuje wiele odsłon trudu ludzkiego życia i cierpienia. I ta nie przewidywalność jego losu.
Ale rowiez seria z Langerem od Mroza nie zostaje w odskomu. Ta psycholicznie zachwiana postać czasem mnie przeraza ale kazda ksiazka wciaga bez konca nie moge przewidziec co jeszcze nam zafunduje Remigiusz Mróz. Choc jest juz nowa ksiazka i juz mnie korci zeby ja kupić.
I zapomniałem o mistrzu u Swietlickiego. "juz nie zyjesz, powiedział ktos stojący w bramie. Ale od dawna podejrzewał, że juz nie zyje. Wzruszyl więc ramionami i wyszedł z bramy". Cytat nie dokladny bo z głowy pisalem.
Klementyna Kopp w oiesci o Lipowie ,Puzynskiej z a wyrazistość szorstki jezyk,kocham musze do niej wrócić
Uwielbiam też Teofila Olkiewicza z serii "Milicjanci z Poznania" Ryszarda Ćwirleja. Kto czytał ten wie, co to za ziółko. Zawsze wprawia mnie w dobry humor.
Ponieważ już przedstawiłaś mojego ulubionego Hanibala Lectera to ostatnio polubiłam Honoriusza Monda z serii Maxa Czornyja.Chyba dlatego że czuję jakieś punkty styczne z Hanibalem😉To bardzo nieoczywisty bohater i inteligentny mężczyzna,a nawet mężczyzna o wielu talentach bo np gra na szpinecie.Polecam!
Ciężko wybrać jedną osobę 😅 dlatego wybrałam jedną postać naszej płci i drugą przeciwnej 😊
Dla mnie detektyw Kimberly Quincy z cyklu Lisy Gardner jest the best, nie potrafi odpuścić kiedy w grę wchodzi cierpienie kobiet. Ich porywanie, zaginięcie czy morderstwa. Jej osobiste doświadczenia nie pozwalalają by ktoś jeszcze podzielił los jej matki i siostry które padły ofiarami brutalnego morderstwa. Kimberly Quincy jest bohaterką, z którą czytelnik może się utożsamić, odczuwając jej determinację, lęki i troski. Jej wewnętrzna walka między macierzyństwem a żądzą sprawiedliwości nadaje opowieści emocjonalny wymiar, który przyciąga uwagę i sprawia, że czytelnik czuje się zaangażowany w losy głównej bohaterki.
Uwielbiam także Davida Huntera z serii Simona Becketta, o człowiek z klasą, o specjalistycznej wiedzy, empatyczny i prawy. Lepiej niż żywych rozumie zmarłych, tych ostatnich potrafi skłonić do zwierzeń. Niezwykły umysł dręczony przez przygnębiające wspomnienia.
😊😊😊
Muszę w końcu serię z Hunterem nadrobić!
Czytałaś Raymonda Chandlera? To mistrz. :)
Moim ulubionym bohaterem z kryminału jest Hank Voight z serialu "Chicago P.D." , choć jest brudnym gliną, i nie zawsze gra czysto, to dla swoich najbliższych jest w stanie poruszyć niebo i ziemię. Z wielkim zaciekawieniem śledzę jego losy, i to jak ewoluuje jako człowiek i stróż prawa.
Jest GENIALNY!!! I ta jego miejscówka! Jak widzę silosy, to od razu widzę Hanka 🤣🤪
Dla mnie zawsze najlepsze postacie z kryminałów i thrillerów to te, które... nie wiedzą wszystkiego. Lubię postacie z lukami we wiedzy i osobowości. Najbardziej nie lubię jak są we wszystkim tak ogarnięte, że rozwiązują zagadkę bez pojawienia się nawet kropli potu na czole...
Co ciekawe, dla mnie Darda o wiele lepiej wypadł w tych historiach kryminalnych, niż z tego horrorowatego cyklu o Czarnym Wygonie, który mnie swego czasu mocno rozczarował.
NO CO TY GADASZ! :D
@@WielkiBuk Noooooo ;)
Takich postaci jest wiele, ale jako pierwszy przyszedł mi do głowy Honoriusz Mond z "Mortalisty" Czornyja. Jego wiedza na temat śmierci, specyficzny sposób bycia i specyficzny, aktualny zawód sprawiają, że na długo zapada w pamięć 😊
Jak Moriarty, to i jego odwieczny przeciwnik, Sherlock Holmes! :)
Harry Hole - niepokorny glina
To jeden ze sposobów wciągnięcia czytelnika w macki kryminalnych historii. Sposób stary jak świat wykorzystywany przez mistrza powieści detektywistycznych Arthura Conana Doyle’a i powielany przez innych. Co sprawia, że schemat charyzmatycznych i rozpoznawalnych bohaterów w literaturze sensacyjno-kryminalnej tak przypadł nam do gustu? Można by się pokusić o stwierdzenie, że to poniekąd lenistwo autorów. Mając ustalony model bohatera, który został przyjęty i zaakceptowany przez czytelników, autor niejako go kopiuje i tylko nadaje mu nową historię. Ma stworzony idealny wzorzec, obdarzony nietuzinkowymi cechami, który skradł czytelnikowi serce, po cóż ma więc tworzyć nowych bohaterów. Z drugiej strony odbiorca tęskni za nim, domaga się od pisarza kontynuacji dalszych przygód, nierzadko wskrzeszenia bohatera. Szybko przyzwyczajamy się do książkowych postaci i usilnie pragniemy uczestniczyć w ich dalszych przygodach, rozwiązywać z nimi kryminalne zagadki, tropić przestępców i razem przeżywać chwile, które w prawdziwym życiu nigdy by się nie zdarzyły. Najważniejszy jest schemat i model bohatera, albowiem komuż nie przypadł do gustu Sherlock Holmes, stworzony przez Doyle’a, czy postać ekscentrycznego detektywa Herkulesa Poirot Agathy Christie, a nawet (choć już nieksiążkowego) naszego peerelowskiego porucznika Borewicza. Tak wyraziste postacie posiadające szereg zalet i niepozbawione wad, mimo że są wytworami wyobraźni sprawiają czytelnikowi sporo satysfakcji, a ich indywidualizm czyni ich rozpoznawalnymi i zapadającymi na stałe w pamięci czytelnika.
Harry Hole jest kolejnym produktem, klasycznym przykładem bohatera, który ma za zadanie dostarczać nam emocjonujących chwil przy lekturze kryminałów autorstwa Jo Nesbø. Oczywiście norweski pisarz nie zrobił nic nowego. Dał światu następnego niepokornego policjanta, który dołączył do długiego szeregu książkowych bohaterów literatury sensacyjnej, przez co zyskaliśmy kolejnego bezkompromisowego glinę, przy którym nie sposób się nudzić. Zmagania naszego bohatera możemy śledzić od 1997 roku, jednak na polskim rynku wydawniczym gliniarza ze Skandynawii mogliśmy poznać dopiero w 2005 roku i w powieści „Człowiek nietoperz” śledzić jego losy przez kolejnych jedenaście części, aż do dnia dzisiejszego. Mimo iż napisałem, że Nesbø nie zrobił nic nadzwyczajnego tylko dostarczył nam następnego deszyfranta kryminalnych łamigłówek, jego książki zostały wydane w milionowych nakładach. Co takiego proponuje nam norweski pisarz? Czy to zasługa jego bohatera, że tak często sięgamy po jego dzieła? Wszystko sprowadza się do tego, że lubimy charyzmatycznych, niepokornych bohaterów, szybko się do nich przyzwyczajamy, mimo iż są pełni wad nie przeszkadza nam to, a wręcz przeciwnie stają się bardziej ludzcy, bliżsi naszym słabostką. Być może minął czas nieskazitelnych mężczyzn, rycerskich bohaterów rodem ze średniowiecznych eposów. Brutalne czasy uświadomiły nam, że tacy już nie istnieją, a postacie z problemami, które dotykają bezpośrednio również nas, stają się idealnymi i wiarygodni bohaterami. Takim bohaterem jest Harry Hole nałogowy palacz, a przy tym alkoholik, uzależniony od swojej pracy, mający to szczęście w nieszczęściu, że w domu nikt na niego nie czeka. Tak zaprogramowany przez Nesbø detektyw, nie mający nic do stracenia, jest najlepszym śledczym w norweskiej stolicy, nieprzebierającym w środkach, aby sprawiedliwości stało się zadość. Choć w żadnej części z tych książek nie spotkamy się tu z super bohaterem, bo Hole w żadnym calu takim nie jest, jednak dostarczy nam ze swoim skomplikowanym charakterem emocjonujących chwili. Hole to glina z krwi i kości, a Nesbø nie stosuje tu schematu z Jamesa Bonda, wiecznie młodego bohatera, nasz detektyw starzeje się wraz z czytelnikami, którzy nie tylko śledzą jego zmagania w walce z przestępczym światem, ale również jego sukcesy i porażki, których w życiu osobistym naszego bohatera jest znacznie więcej. Czytelnik czasami może odnieść wrażenie, że gdyby nie praca Harrego, to jego życie byłoby jedną wielką porażką. Przypomina on bardziej chandlerowskiego Philipa Marlowe’a z „Kłopoty to moja specjalność” niż norweskiego glinę. Dodatkowo jego słabość do alkoholu rodzi wiele problemów i opresji w życiu zawodowym, z których wyciąga go niejednokrotnie szef i przyjaciel znający jego zaangażowanie i prawdziwą wartość jaką sobą przedstawia i zdaje sobie sprawę, że Harry posiada w sobie to „coś” niezbędne w pracy śledczego. Nałóg Harrego konkuruje z uporem w tropieniu przestępców, zdarza się, że nasz bohater z nim przegrywa, ale to celowa zagrywka autora, potęgująca akcje i komplikująca dodatkowo życie naszego bohatera. Nesbø zgrabnie zbudował norweskiego glinę, którego z powieści na powieść poznajemy dokładniej. Można powiedzieć, że autor obnażając go do cna z jego słabości, pokazując jego wady i zalety, daje czytelnikowi zaproszenie na wspólne wędrówki z Harrym ulicami Oslo. Czy je przyjmie, sam musi zdecydować, choć po ilości sprzedanych książek nie trzeba się nad tym długo zastanawiać. Jednakże co do tych wędrówek czytelnik może mieć zastrzeżenia, bo sięgając po norweskiego autora niekoniecznie odbiorca ląduje w samej Norwegii, przez co pojawia się swoisty problem dla koneserów skandynawskich kryminałów, których Nesbø zamiast raczyć klimatami północy przenosi w egzotyczne kraje. Czy jak najbardziej skandynawski Hole ma tu za zadanie nie tylko rozwiązywać kryminalne zagadki, ale i konfrontować ze sobą te różne cywilizacje? Całe szczęście nasz bohater to nie typ podróżnika i akcja większości powieści rozgrywa się w Norwegii, co niewątpliwie jest ich niezaprzeczalnym atutem.
Każdy z pisarzy chce stworzyć ikonę bohatera, z którym czytelnik nie tyle będzie się utożsamiał, ale którego zaakceptuje i będzie z nim brnął przez karty powieści, bohatera uniwersalnego, posiadającego własny system wartości, jednak nie wykraczający poza utarte schematy. Odbiorca może zaakceptować alkoholizm bohatera i łamanie przepisów prawa, ale nigdy nie zgodzi się na niemoralnego bohatera postępującego nieetycznie. Niewątpliwie Nesbø udało się skonstruować takiego bohatera, pomimo że pełnego przeróżnych wad, dał jednak czytelnikowi nieodparte wrażenie, że nie tylko nie będzie się z nim nudził, ale że każdą sprawę Harry doprowadzi do końca.
Pierwsza.
Uściski! :D