Julian Przyboś, czyli słońce ze wzgórz Gwoźnicy i wiersze do Uty

Julian Przyboś. Jeden z najważniejszych poetów XX wieku? Najważniejszy twórca Awangardy Krakowskiej? Autor trudnych wierszy i metafor? Tak! To zapamiętałem ze szkoły, ale żeby odkryć Przybosia na nowo wyruszyłem do podkarpackiej Gwoźnicy, gdzie poeta przyszedł na świat. Był chłopskim synem swojej ziemi i to pochodzenie z dumą podnosił do rangi czystego źródła wyobraźni. Ale jego wiersze opisują nie tylko miłość do ziemi, ojcowizny i swojej małej ojczyzny. Bo tym, co najbardziej zainspirowało mnie do stworzenia tego odcinka była relacja Juliana Przybosia z jego najmłodszą córką Utą, dla której napisał najpiękniejsze wiersze, będące zapisem jego przeżyć i doświadczeń związanych z narodzinami dziecka, jego wychowaniem, wchodzeniem w świat, uczeniem się pierwszych słów i dorastaniem. Żeby odkryć tę nieznaną dla mnie twarz poety Przybosia odwiedziłem również warszawski dom Uty Przyboś, która tak jak ojciec została Poetką. Mam nadzieję, że dzięki tej opowieści powtórzycie za Przybosiem, że „świat nie jest. Świat się wiecznie zaczyna” i że uda się Wam odczytać Go na nowo.