RW 87: Ucieczka od ojca jako styl życia. Szczera rozmowa z Tomaszem Karolakiem
Вставка
- Опубліковано 4 січ 2024
- To drugie spotkanie z naszym wyjątkowym gościem Tomaszem Karolakiem. Inspiracją tego odcinka, jest sztuka grana przez Tomasza Karolaka w duecie z Danielem Olbrychskim pt. „Niespodziewany powrót” Serge’a Kribusa.
Sztuka grana jest w Teatrze IMKA i przedstawia trudne relacje pomiędzy ojcem i synem.
Byłyśmy i widziałyśmy wspaniałą grę aktorską, trudną historię tej relacji, szorstką miłość dwóch mężczyzn.
W tej rozmowie Tomasz Karolak dzieli się swoimi doświadczeniami związanymi ze swoimi relacjami ojciec-syn. Rozmowa dotyka trudnych tematów, takich jak poczucie krzywdy, strach, ból emocjonalny, wołanie o miłość obu stron.
Tomasz Karolak opowiada też o tym, jak metoda Radykalnego Wybaczania pomogła mu przepracować swoje trudne historie i teraz pomaga budować lepsze relacje z bliskimi.
Ten odcinek jest wyjątkowy i polecamy go każdemu, kto chce lepiej zrozumieć siebie i poprawiać swoje relacje z bliskimi.
Jakie tematy poruszamy w rozmowie:
🙌 dlaczego ojciec = strach
🙌 jak wygląda wołanie o miłość
🙌 dlaczego na terapię nigdy nie jest za późno
🙌 jak Radykalne Wybaczanie pomaga w zmianie życie na lepsze i pełniejsze.
📔 Poznaj siłę najprostszego narzędzia tej metody.
Pobierz nasz darmowy e-book “4 kroki” i naucz się jak używać tego narzędzia na co dzień.
metoda-tippinga.pl/web/ebook-lp/
Jesteśmy ciekawe Twojej opinii po jego wysłuchaniu tego odcinka.
Czekamy na wiadomość od Ciebie (można do nas śmiało pisać i dzwonić:)
I koniecznie wyślij ten odcinek mężczyźnie dla którego ten temat może być ważny.
Zapraszają:
🟣 Magdalena Czaja, Dyrektor Instytutu Metody Tippinga w Polsce, terapeutka, przedsiębiorczyni,
🔵 Ewa Turek, trener komunikacji, mówca, coach, współpracownik Instytutu.
Po wysłuchaniu tego odcinka możesz:
✅ umówić się na sesję z Magdaleną lub Ewą (info@metoda-tippinga.pl)
✅ przeczytać książkę Colina Tippinga “Radykalne Wybaczanie”
✅ sprawdzić nasze warsztaty na: www.metodatippinga.pl/web/sklep
✅podzielić się tym odcinkiem z minimum jedną osobą, której to może pomóc❤️
Radykalne Wybaczanie autorstwa Colina Tippinga to potężne i skuteczne narzędzia do pracy nad sobą, które od 20 lat przynoszą ulgę, spokój i poczucie lekkości życia milionom ludzi na świecie. Instytut Metody Tippinga to jedyny, licencjonowany ośrodek Radykalnego Wybaczania w Polsce.
Przydatne linki:
Strona Instytutu: metoda-tippinga.pl/web/
Strona Magdaleny Czaja: magdalenaczaja.com/
Strona Ewy Turek: ewaturek.com/
#radykalnewybaczanie #instytutmetodytippinga #rozwójosobisty #metodatippinga, #sesjaRadykalnegoWybaczania #terapia #wybaczanie #miłość #stres #ojciec #syn #TomaszKarolak #MagdalenaCzaja #EwaTurek - Розваги
Uwielbiam Tomka jako aktora i za pokazanie że jest takim samym człowiekiem jak większość, też jest czyimś dzieckiem i też jest rodzicem
Tak! Właśnie to w nim bardzo cenimy.
Teraz schodzą z nieba dzieci kryształowe ...to one teraz naprawia ten schorowany świat ....to są i dzieci i rodzice w jednym ....coś pięknego.....mam dwie wnuczki, aniołki....są największymi nauczycielami dla syna i synowej......🙏😇💖
Bardzo dziękuję za ten odcinek. Podziwiam szczerość Pana Tomasza. Pozdrowienia ❤
♥♥♥
Ale Tomek dobrze mówi, fenomenalnie się słucha! Dziękuję, 100% racji.
Racja :) I dziękujemy
My też miałyśmy z tej rozmowy przyjemność.
Mam 36 lat i miałam wspaniałego tatusia i nadal jest. Miałam szczęście ze byłam księżniczka dla niego. Bardzo mi to dużo dalo
Jesteś szczęściarą. Pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za ten odcinek z Panem Karolkiem, bardzo świadomy człowiek 🤗, jak najwięcej takich 🤗ale no niestety każdy ma swoją drogę i nie każdy budzi się, ale takie filmy gdy dotrą do większej rzeszy ludzi to to myślę że popłynie 🤗aż serce się raduje gdy słucha się takich mądrych wypowiedzi w tej dziedzinie 💚🤗pozdrawiam serdecznie 🤗
Dziękujemy i pozdrawiamy również!
Niezwykle szczera rozmowa, dziękuję. W wielu poruszanych wątkach odnajduje swoją historię
Bardzo się cieszymy
Dziękuję.
UA-cam taniec z gwiazdami
Tata mundurowy, 27 lat w Policji, ale czy to tylko to jest powodem - mundurowi to nie jedyni ojcowie bijący. W wielu domach rozgrywały się podobne sceny. Może u mnie bardziej bolało, może matka nie reagowała i mam za to żal ? Może reagowała za późno ? Niestety całe moje życie jest lustrem mojego wychowania, zacząłem od tych samych błędów wobec swoich dzieci , później stało się coś co było drastycznym rozliczeniem i naszym teoretycznym męskim pojednaniem. Praktycznie jest tak , że jeszcze nie "wyzdrowiałem" bo posunąłem się w tym rozliczeniu za daleko i wyszła moja ogromna agresja wobec już słabszego ojca. To mnie prześladuje. Dzięki temu co nagraliście mam ciągle nadzieję, że to kiedyś ze sobą naprawię, odważę się na pracę i znajdę czas by dużo zmienić . Wasze podcasty i to że ich słucham już są sygnałem do tego, że jest coś do przepracowania w sobie - a za tą wiedzę i świadomość powinienem Wam przekazać nagrodę ....... swoją dozgonną wdzięczność . Kolejny raz dziękuję i proszę - nie przestawajcie ❤️❤️
jeśli coś cię prześladuje , najważniejsze żebyś zdołał wybaczyć sobie.
@@meritummeritus5247 co akurat jest najtrudniejsze.
Dziękujemy ❤ Taj naprawdę w wybaczaniu najważniejsza jest decyzja...Trzymamy kciuki i może kolejnym krokiem będzie Ceremonia Wybaczania w kręgu? Najbliższa prowadzona przez Magdalenę odbędzie sie 27go kwietnia w Warszawie (więcej na www. metoda-tippinga.pl/sklep ps. Zamierzamy kontynuować ;-) 😙
@@metodatippinga nieszkodni, że najtrudniejsze, najważniejsze, że możliwe - bo naprawdę warto. Staram się widzieć szklankę do połowy pełną. Jeśli będziemy trenować nasz mózg w widzeniu jedynie trudności, wszystko będzie trudne.
A tu trafione , optymistą nie jestem :) Choć pracuje nad tym sam i z zewnątrz już coraz mniej to widać 😂
Wybaczanie to super metoda i super że ja promujecie, ale czy wiecie że ta metoda jest najlepsza od założenia Świata i Bóg promuje ja od początku naszych dziejów i całe Pismo Swiete właśnie tego naucza❤️❤️❤️
Fajnie Pan mówi, szczerość i autentyczność, wiedza i mądrość/ pokora podjęcie terapii❤
Ja nie miałam wg taty, ojczym był pedantem który mnie nie wychowywał , mama dostosowywała się do ojczyma . Zero miłości 😢 dzięki wam zaczynam rozumieć i kochać siebie i okazywać miłość 🧡
Bardzo się cieszymy
Tak trzymaj. Ty dla siebie jesteś najważniejsza. Miłość do siebie.
@@ewaturektreneremocji dziękuję słońce uczę się dopiero teraz tego 🥰
@@dagik84 jesteś na dobrej drodze
❤
Pewien aspekt rozmowy zwrócił moją uwagę i poruszył wszystkie triggery budząc mój silny sprzeciw. Magdalena wielokrotnie mówi w rozmowie do Tomka teksty w stylu: "no ale Ty Tomku miałeś lepiej, bo Twój tata jednak ...", "Ty byłeś w lepszej sytuacji", "To dzięki tacie zdobyłeś ten zasób, dzięki buntowi zrobiłeś karierę", "Ty miałeś to szczęście, bo...". Z całym szacunkiem, ale nie wydaje mi się, ze to są teksty, które są na miejscu. Nigdy nikt nie powinien mówić ofierze, że nie miała sumie najgorzej albo, że i tak miała szczęście (w domyśle w porównaniu z innymi). Jedynie sama ofiara może dojść ewentualnie to takich wniosków apropos własnej sytuacji i własnego cierpienia. Nikt inny nie powinien oceniać i walidować cudzego cierpienia, czy było ono takie czy inne, czy było nienajgorzej itp. Jest tak z kilku powodów- 1. cierpienia nie da się porównywać i mierzyć 2. nikt nie ma kompetencji do oceny jakie czyny i sytuacje spowodowały cierpienie u drugiej osoby 3. słowa -" nie miałeś i tak najgorzej" bezpośrednio deprecjonują uczucia drugiej osoby i są jedynie kontraproduktywne. Efektem może być, że owa ofiara zamknie się uznając, że tak jak mówił jej świat, nie miała zapewne bardzo trudno. A przecież chodzi o coś odwrotnego- uznanie własnego cierpienia, a do tego musi być stworzona odpowiednia przestrzeń. Dla mnie zdania tego rodzaju są niedopuszczalne. Magdaleno, nigdy nie byłaś w ciel i sercu Tomka kiedy bał się taty.
poza tymi stwierdzaniami super rozmowa.
Pełna zgoda. I z pewnością takie słowa nie padłyby na sesji kiedy ktoś jest na początku swojej drogi i sam jeszcze nie dokonał tych odkryć. My już wiemy jaką drogę przeszedł Tomek stąd i taki komentarz może się pojawić. W innym przypadku absolutnie nie. Zresztą cały czas o tym mówimy w naszych podkastach, że bardzo istotne jest pełne "przeżycie swojego świata ofiar". A tak swoją drogą "lampka na siebie" ;-) warto sobie zadać pytanie dlaczego CIEBIE tak to poruszyło? To mogą być bardzo ciekawe odkrycia...Powodzenia ❤
@@metodatippinga tak też myślałam, że wynika to z faktu, że się znacie i rozmowa nie była sesja terapeutyczną. Oczywiście wiem, dlaczego zauważyłam akurat te zdania, zostały wychwycone z prędkością światła. Nic nie dzieje się bez przyczyny.
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ serdeczności dla pięknych pań i wspaniałego Tomka 🙌🙏🌠🌠🌠cudny podkast🧡💛♥️🥰🥰🥰
Dziękujemy i przesyłamy uściski! 🧡💛♥🥰🥰🥰
Niestety, także mam ojca wojskowego, to tata wymierzał właśnie kary... i faktycznie tylko ojca się bałam. Czy wszyscy albo większość z nas miała takie dzieciństwo? OMG
Nie wszyscy, ale wiele dzieci miało takie doświadczenia. Jest nad czym pracować i nigdy nie jest za późno na terapię.
Ja wlasciwie ojca mialam tylko pare razy w zyciu, w zwiazku z tym, moja mama chciala byc dla mnie oicem karzacym...Mimo ze juz nie zyje, nadal nie potrafie sie do konca z tego otrzasnac...
♥@@elisabethherde7550 Każdy ma swoją historię, często trudną. Polecam pracę nad sobą przy pomocy Radykalnego Wybaczania.
Ja niestety tak miałam, nie z własnego wyboru nie mam żadnego kontaktu z ojcem od 2012 roku. Usłyszałam wiele strasznych słów i nie tylko słów ... gdzieś w środku kocham go, cichutko kocham
@@katarzynadworszczak3524 polecam Radykalne Wybaczanie. Pomaga ukoić ból. Pozdrawiam.
Bardzo dziękuję wam za tą rozmowę i moc wartości, prawdy i nadzieji, która z niej płynie. Słuchałam z przyjemnością i przesyłam dalej ❤
Dziękujemy
Bardzo dziękujemy.
Dziękuję za tą piękną lekcje, tak dużo mam jeszcze do przepracowania, ale już jestem na tej drodze❤.pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiamy również
Genialny wywiad, dziękuję ❤
Bardzo rzadko zdarza się zdrowa,dojrzała relacja ojca z synem i syna z ojcem.Piszę to z perspektywy człowieka przed 50tką.Nasi dziadkowie,pokolenie wojenne,powojenne,z wiadomych,przeżytych traum mogło nie umieć być dobrymi ojcami dla swoich synów.Nasi ojcowie,pokolenie PRL, zmian ustrojowych,gospodarczych też nie umieli być ojcami.Niestety następne pokolenie, ludzi w tej chwili 45-50 letni też nie umieją być dobrymi,troskliwymi,wyrozumiałymi ojcami bez nałogów. Dlaczego w większości powielamy schematy?
Lojalność rodowa, trzeba przepracować i uzdrowić temat.
Generalnie bycie rodzicem to wyzwanie. Bo dziecko wszystko może interpretować niezgodnie z intencją. To ile traum wyniesiemy z dzieciństwa zależy też od naszej wrażliwości. Pytanie jakie rany wyniosą teraz dzieci bardziej świadomych rodziców. Bo, że wyniosą to pewne.
mamy co robić jeszcze wszyscy.
Super rozmowa. Jakoś Tomek chyba przez role,które grywa wydawał mi się taki mało zdolny do refleksji....a tu taki ciekawy człowiek.....jak to łatwo oceniać powierzchownie
Oj bardzo łatwo oceniać...To chyba będzie temat kolejnego odcinka :-)
Dziękuję. Przekażę komuś ten Wasz materiał kto tego potrzebuje 😮
Dziękujemy!
Dzięki za to nagranie. To ważne.
Dziękujemy
czekałam na ten podcast ❤
❤❤❤
Bardzo się cieszymy.
Pana Tato i naszego pokolenia Rodzice to "dzieci wojny". Musimy o tym mówić, ich trauma i nikt się nie zaopiekował i często pozbawieni byli sami opieki rodziców i tak weszli w dorosłe życie.
To prawda. A naszym zadaniem jest zająć się naszymi ranymi i ostatecznie...wybaczyć...❤
Dziękuję ciekawy i tworczy wywiad... dziękuję za szczerosc i prawdę ❤
My dziękujemy za obejrzenie
Bardzo dziękujemy
Ja mam 48 lat i też się czuje wewnętrznie jak mała bojąca się wszystkiego dziewczynka. Mojemu tacie już chyba wybaczyłam bo zozumialam że nie wiedział jak być kochającym ojcem, dawał pieniądze żeby go uznawać i szanować. Nie było nigdy "kocham cie" od taty. Czuje ze problem z moim lękiem siedzi od czasu sprzed narodzin i muszę się tego dowiedzieć.
Niedawno trafiłam na Was dziewczyny i od tego czasu słucham ciągle... dziękuję za świetne przekazy ❤
Dziękujemy i mamy nadzieję, że będzie coraz lepiej
cudowna rozmowa,wdzięczność
Dziękujemy
Dziękuję ♥
Bardzo dziękuję.. temat tak bardzo potrzebny.. raczej dla wszystkuch.. ❤❤❤ tworzycie dobrą robotę..
Bardzo dziękujemy!
Wiecie co, to nawet nie na żarty jest doskonały argument, bo mężczyzna z przepracowaną traumą JEST bardziej atrakcyjny :) Trzymam kciuki za wszystkich mężczyzn, by jednoczyli się w autentyczne, głębokie grupy wsparcia. Widzę, że u kobiet ten ruch jest już mocniej żywy. I już planuję wizytę w teatrze IMKA by obejrzeć sztukę. Poczułam wielką wdzięczność za ten odcinek, bo miałam kilka momentów "aha!"
Sztukę bardzo polecam. Mężczyzna stabilny, świadomy siebie, po terapii jest bardzo atrakcyjny wg. mnie. Oby jak najwięcej takich wśród nas.
W 2020 kiedy przyszedl lockdown tak mi przyszło: Kurcze, o co tutaj chodzi??? I zaraz odpowiedź w głowie:
"To są czasy prawdy ❣"
Tak, to są piękne czasy prawdy, o mnie, o tobie, o tym, że przychodzimy tutaj doświadczyć odrzucenia i innych niewspierających przeżyć.
Ale:
To ja mam MOC aby podjąć decyzję co z tym zrobię ❣
Jakie to piękne na wstępie kiedy Tomasz mówi : "Ja mam ciągle trampki na nogach, jeszcze nie wszystko przepracowałem".
Wielu z nas ma tak samo i fajnie, że o tym mowi sie ģłosno.
Mówię do siebie i do Ciebie: nos do góry, damy radę.
Bo nagroda jest słodka to poczucie wewnętrznego spokoju i równowagi
Nic tylko miłość❤
Pięknie powiedziane ❤️
@@metodatippingabrawo ❤
Super, jestem pod wrażeniem.
Dziękujemy bardzo. Zapraszamy do pozostałych odcinków :)
Jest też kolejny problem synów/córek opuszczonych przez ojców lub którzy stracili ich. Oczywiście matek też to dotyczy. A co do kobiet - też potrafią dowalić swoim dzieciom. Ale to już na kolejną rozmowę.
Prawda..
Świetna rozmowa.Mam podobne doświadczenia z ojcem.Już jako dorosła intuicyjnie sama zaczęłam mówić rodzicom,że ich kocham.Nie zapomnę wrażenia ojca...teraz mówię,że miałam dwóch ojców.Tego despotę z dzieciństwa,dorastania i tego na kilka lat przed śmiercią.. Bardzo bym chciała,by ojciec mojego syna dojrzał albo jak mówi dzisiejszy rozmówca,rozpadł się,by pomòc synowi...Ten temat to duża rzecz..Dziękuję.🍀
Dziękujemy za Pani wyznanie
Możesz tego nie wytrzymać jesli ojciec twojego syna się rozpadnie . Ten proces czasami trwa to kilka lat i kobieta na ten czas musi stać się głową rodziny ....często nie wytrzymuje tego ciężaru....
Fantastyczny wywiad - autentyczność, szczerość i prawda zawsze się obronią i wskażą innym drogę do poszukiwania rozwiązań 👌🕊️
Bardzo dziękujemy!
Wspaniałe ❤
Dziękujemy ❤
Fajnie że miał Pan okazję porozmawiać z tatą o trudnych relacjach ja nie miałam okazji bo tato zmarł. Żal pozostał na zawsze
Pokolenie rodziców z lat 40 miało dużo traum. Codziennie walczyli o byt materialny i nie tylko bo żyli e PRL. Dobrze że nie mamy biedy i możemy zadbać o emocje
To prawda, dlatego trzeba poruszać takie tematy
Ale za to mamy wszystkiego w nadmiarze, a to też dobre nie jest
Fajnie Tomku że o tym mówisz:)
Wdzięczność ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Wdzięczność za oglądanie i serca 😊
Jestem po spektaklu
" Niespodziewany powrot"
Wspaniala, wzruszajaca
Polecam wszystkim 🎉
Polecamy I my!
Proszę o książkę napisana przez pana Karolaka
Ja w 1 klasie podstawówki dostałam taki łomot że przez 2 tyg miałam sine pregi na dupie i nie mogłam siedzieć. W sumie słusznie chyba albo i nie...nie wiem...tak się wychowywało dzieci. Po lekcjach poszłam z koleżanką na zbiórkę harcerska a potem do niej do domu. Tak się bawiłyśmy ze straciłam poczucie czasu a jej mam też jakąś dziwnie oderwana i mnie pogoniła koło 19tej do domu. Moja matka tym czasem biegała po ciemnej ulicy wzdłuż szkoły, zapłakana i mnie szukała. Bo wyszłam rano na 8 do szkoły z kluczem na szyi i jest już zmrok a mnie niet. Taki dostałam w domu wp..l że się aż poszczałam. Jako dorosła osoba zrozumiałam też że rodzice szczególnie matka układała mi życie na własną modlę. Wygarniecie prawdy skutkowało tym że mnie wypisali z parafii. Życie.... ktore wyjasnim mi moj kosmogram urodzeniowy w tym 4dom w znaku Koziorożca..takich rodzicow sobie wybrałam. Mój tata też Tadeusz 😄. Miejmy nadzieję że historia p. Tomka którego uwielbiam komuś się przyda. Pozdrawiam Panie I p. Tomka❤❤❤
Dziękujemy za Pani historię
Matka Cię tak mocno zbiła czy ojciec? Że aż pręgi, współczuję.
Dzieki panu Tomkowi, ktorego slyszalam juz wczesniej cos we mnie peo, zaczelam wiele rzeczy rozumiec. Moja relacja z ojcem byla nie przepracowana, nie potrafilam mu wybaczyc tego jak traktowal mame (jak wlasnosc, szantarzował emocjonalniw a zeby miec nad nia kontrole karmił jej nałog) i jak traktował mnie... Dziewczyne ktora za kazde przewinienie musiala klekac i odliczac razy gydy mnie okladal pasem, kablem...
Strach, to wciaz czulam spotykajac sie w moim rodzinnym domu i brak akceptacji... Odcięłam się od niego po kolejnym ciosie ktory we mnie wymierzyl gdy mialam 40 lat.. Umarl w tamtym roku, nie bylam na pogrzebie.. W moim przypadku niestety zadra jest tak wielka ze nie potrafilam wybaczyc... Najgorsze jest to ze moj brat jest ojca sobowturem... (kat psychiczny)
czy mi lzej ze to napisalam raczej nie, zazdroszcze tym ktorzy potrafili przepracowac, wybaczyc i oczyscic ducha z tych obciazen...
Przykro nam słyszeć takie historie, lecz uważamy, że da się to przepracować gdy przyjdzie odpowiedni czas. Oczywiście zapraszamy do naszego Instytutu na kursy oraz sesje indywidualne. Dziękujemy, że podzieliła się Pani z nami swoją historią, trzymamy za Panią kciuki
To o czym rozmawiacie jest sednem odnowienia swojego zycia ,to nazywa sie w chrzescijanstwie przebaczeniem.
Czy można on line zobaczyć to przedstawienie?
Proszę szukać informacji na stronach teatru IMKA :)
Moi rodzice niestety nie rozumieją co się do nich mówi, jeszcze wymuszają wdzięczność a w domu choroby psychiczne liczne
Dzięki publikacji tego wywiadu wybieram się na spektakl Tomasza.
Poczułam się nieswojo, kiedy Tomek opowiedział o tym, jak jego ojciec był molestowany jako dziecko. Przyszła mi wtedy do głowy taka myśl: on nie zapytał ojca, czy może o tym powiedzieć publicznie! (I po chwili zastosowałam metodę Byron Katie: czy to prawda?), czy jego ojciec nie poczuł y się skonsternowany tym, że tak trudne dla niego przeżycie zostało upublicznione?
Po czym dotarło do mnie, że to uczucie konsternacji należy do mnie, to we mnie ono powstało i to we mnie leży jego przyczyną, czyli przekonanie, które to uczucie wywołało do tablicy. Udało mi się dojść do tego skąd owo przekonanie pochodzi, i odkryłam, że ono nawet nie jest moje własne. I wówczas uczucie konsternacji prztransformowało się w uczucie spokoju i zrozumienia siebie samej.
Ooooo jaki piękny przykład stosowania w praktyce Byron!!! Wspaniale!
👌
Moj ojciec jest nie pijacym allkoholikiem , wcześniej tez w domu była przemoc fizyczna i psychiczna i mimo terapii mojego ojca ktira trwa do tej pory nic sie bie zmienilo ,nadal terroryzuje mnie psychicznie tyle ze nie pije .
Moja P. Psychaolog powiedziala ze nic mu nie daje terapia bo on tego nie chce i dalej mysli jak by pil .
Ja mam 43 lata a ojciec 69 od pond 20 lat nie pije
Rewelacja rozmowa.. Chciałabym mieć w domu świadomego partnera... Niestety mój ma problem z ojcem, z matką związany choćby węzłem..zaczyna być jak swój ojciec a ja już nie mam siły na nic. Rozjezdzany się na każdej płaszczyźnie.
Życzymy dużo wytrwałości i oczywiście w razie potrzeby zapraszamy do naszego Instytutu na kursy oraz sesje indywidualne
Wszystko jest mozliwe praca ze świadomością , dotarcie do wew. dziecka i praca nad tym ..Jesli w dziecku w wyniku tych traum powstanie falszywe ja . Obuduje sie skorupą mechanizmow obronnych , ktore w doroslym zyciu zawiadują w postrzeganiu siebie jak i otaczajacego swiata . Czyli w wyniku rozwoju w traumue powstaja wdzelkiego rodzaju zaburzenia osobowosci wiązki B . Lub juz kliniczne NPD
Taka okaleczona osoba nie ma szans na dojscie do takich wnioskow , ze to u niej jest problem , winni sa inni .
Zaczynaja byc glosy ze narcyzm to teraz jest modą. Nie ... Jest to wynikiem wychowywania w przemocy u wrazliwego samotnego dziecka ktore w swoej obronie aby przetrwac wyksztalcil to zaburzenie .
Nawet tak okaleczona osoba ma szansę dojścia do wniosków, które zaprowadzą ją do spokoju i pojednia ze sobą, światem, przeszłością.
@@meritummeritus5247 Okaleczona tak . Niestety zaburzona już nie . Ona nie ma wglądu w siebie , jest idealna , brak empatii i uczuć wyższych . Między innymi tym się charakteryzuje to zaburzenie . Powstaje w procesie wychowawczym gdy osoby mające wpływ na jej wychowanie również są zaburzone . Szeroki rozległy temat wielowątkowy .
Ktoś kto doświadczył życia z taką osobą narcystyczną wie jak to wygląda.
Przed laty nie było tej wiedzy i świadomości . Dzisiaj to wszystko co jest dostępne , wytłumaczone pokrywa się z tamtą rzeczywistością . Więc nie jest to moda i szufladkowanie ludzi .
@@krystynanowak2235 cóż i tak bywa. Ale sa ludzie którzy jednak są świadomi konieczności pracy ze sobą i to do nich kierujemy nasze podkasty. Pozdrawiamy!
@@metodatippinga Dokładnie tak . Takie podkasty są potrzebne . Przykład Pana Karolaka pokazuje jak bardzo potrzebne aby rozpocząć dyskusję na ten temat . Jest osobą publiczną i oby się to przebiło do coraz szerszej grupy ludzi .
Pozdrawiam serdecznie ♥️
@@krystynanowak2235 zdanie, że zaburzona osoba nie ma szans na dojście do spokoju i pojednania ze sobą, światem i przeszłością nie jest prawdziwie. Owszem ma.
U mnie było jeszcze gorzej....zimna bez uczuć matka kazała bić ojcu obie córki....a ja byłam ten ulubiony kozioł ofiarny mojej matki......no i w końcu też ojca....💖🙏😇
Brzmi jak matka kontrolująca, która sama była wychowana mocną ręką ojca. I ze swojego układnego męża zrobila tyrana, który być może z inną kobietą by taki się nie stał. Warto zajrzeć w historię dziadków. To wszystko idzie transgeneracyjnie.
Ja nie zostałem ojcem! Jestem WWO, DDA i DDD.
Jeśli to świadomy wybór to wszystko jest ok. Pozdrawiamy!
@@metodatippinga Tak Świadomy!
A wystarczyło by powiedzenie, tato rozumiem, że się starałeś najbardziej jak potrafiłeś" no ale kto by na tym zarobił?
Aby powiedzieć takie słowa trzeba najpierw przejść proces zrozumienie i wybaczenia. Inaczej będzie to tylko ściema niestety. Ps. Na tym odcinku nikt "nie zrobił". Są ludzie którzy czasami robią coś bezinteresownie.
@@metodatippinga potwierdź jak skutecznie działa rytuał rozwiązywania różnych klątw itp.
Zajmuje do kilku minut, dla świadomego jakoś tam człowieka. Kilka sekund dla świadomego i.... Hgw ile czasu dla inwentarza mówiącego. Czy taki długotrwały proces masz na uwadze. Jeżeli tak, to absolutnie podzielam.
PS strzyżenie owiec, jest jednym z procesów ratowania im życia 😉
@@metodatippinga po 3mc piszę to. Są tacy którym życie się przydaża, gdzie wszyscy są winni tylko nie zainteresowany. I promil tych co to rozumieją, że to co jest w danym momencie to optimum , które wczesniejszymi decyzjami, sławami a szczególnie intencjami sobie przygotowałem. 😁
Chciałbym nadrobić wszystkie nieprzeczytane lektury z szkoły podstawowej, gimnazjum oraz liceum. Ogromne kompleksy nie dają mi spokoju, budzę się w środku nocy, płaczę i nie mogę spać. Mój mózg przypomina i stan psychiczny przypomina raczej starte ziemniaki. Mam wrażenie, że nigdy nie przeczytałem żadnej książki. Mam dwadzieścia pięć lat i czuję się na trzynaście. Mam wrażenie, że nie uczyłem się od 11 roku życia i zmarnowałem całe dotychczasowe życie. Mam wrażenie, że 3/4 życia spędziłem przy komputerze i telefonie. Nic nie umiem i zamierzam rozwiązywać testy szóstoklasisty i testy gimnazjalne. Nigdy się nie starałem i na nic sobie nigdy w życiu nie zapracowałem. Chciałem zmontować materiał do radio, gdzie pracuję ochotniczo, lecz potwornie nie mam siły i prawie rok się męczę. Koleżanka obiecała mi pomóc. Chciałem pouczyć się Angielskiego do matury, a potem Angielskiego zawodowego który miałem w szkole policealnej, ale ledwo go zdałem. Tym razem również nie miałem siły na naukę. Od 11 roku życia czułem, że nie jestem w stanie dogonić pędzącego życia. Przede mną OGROM pracy a ja nie daję sobie rady z niczym będąc dziesięć lat w psychoterapii, najchętniej cofnąłbym się do początku narodzin. Chętnie pochodziłbym pięć razy w tygodniu do liceum.
Odczuwam przepotworny ból i nie jestem w stanie sobie z tym poradzić. To ogromnie boli, wstaję o 6:00 a nie jestem w stanie wyjść z domu. Miałem dziś iść do koleżanki, która miała mi pomóc z montażem materiału do radio. Niestety nie wezmę z sobą torby i torby na laptopa, biorąc jeszcze kule. Jestem osobą z niepełnosprawnością fizyczną i zaburzeniami osobowości. Nie jestem w stanie nic zrobić. Nie pojechałem dziś na wolne słuchanie Fizyki na UW, czuję ogromny ból. Śpię jeszcze u rodziców bo nie udało mi się wynieść na studia, nie mam matury ani pracy, mama grzebie mi w torbie a tata komentuje jak się myję. Musiałem odwołać randkę bo się na nią spóźnię i przełożyłem na następny tydzień. Boli mnie to, że nigdy już nie pojadę po raz pierwszy sam zagranicę w wieku 19 lat bo mam toksycznych rodziców, później na Maltwę, na Litwę, na Malediwy, do Mediolanu. Skoro inni mogą to ja też. Niestety ja już mniej zobaczę w życiu. Nigdy nie uprawiałem seksu, ale bardzo mocno walczę o "one night stand". Poszukuję pracy, staram się o wyjazd na Europejskie Nagrody Filmowe i Berlinale, jestem dziesięć lat w psychoterapii.
Nie jestem w stanie wytrzymać tego życia z powodu gigantycznego bólu egzystencjalnego. Mama każe mi sprzątać w własnej torbie wyrzucać według niej samej niepotrzebne rzeczy i doprowadza mnie do ogromnej ilości szału oraz bólu, w wszystko się wtrąca. Ja już tego wszystkiego nie wytrzymuje. Mam 25 lat i śpię u rodziców. Nie wierzę w jakąkolwiek efektywność tego co robię. Mam do oddania materiał do radio, ale od prawie roku nie mam siły go skończyć, pracuję za darmo w portalu teatralnym. Nie jestem w stanie się skupić, otwieram oczy i płaczę. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie oraz mam zaburzenia osobowości. Nigdy nie mogłem ubrać się tak jak chcę, byłem traktowany jak kukła, przedmiot. Kupiłem sobie koszulę raz w życiu. Czasami nie znam swoich preferencji estetycznych, ale lubię glany i Depeche Mode. Chciałbym studiować i pracować oraz mieć pokój w Łodzi, wczoraj siedzących w kawiarnii słyszałem rozmowę ludzi śmiejących się z tego, że ktoś ma 23 lata, nie ma mieszkania i studiuję na pierwszym roku. Chciałbym malować murale, studiować Fizykę i grać DJ sety, robić wizualki na koncerty, chodzę na tenisa. Nie mogę znaleźć WWF na terenie Fabryki Norblina a poszukuję pracy w przedstawicielstwie tej fundacji. Chciałbym dawać korepetycje z matematyki i fizyki, ale jej nie umiem.
Odczuwam ogromny ból psychiczny, wróciłem od neurologa i nic nie zrobiłem. Mama poszła z mną do lekarza bo jej się nudziło, poczułem się okropnie. Mam masę rzeczy do zrobienia, chciałem zmontować materiał do radio i nie mam na nic siły. Codziennie wstaję z łzami w oczach bo nigdy nie chciałem mieć takiego życia. Potwornie boli mnie to, że już nie pojadę sam na Słowację w wieku 20 - lat, a mój były znajomy, który na mnie nasrał był na pierwszych samodzielnych wakacjach zagranicą w wieku 19 lat. Chciałbym studiować i pracować, nie mam siły na naukę do matury. Jestem siedem lat do tyłu z życiem jak nie dłużej, a cały okres nastoletni przechodziłem z ogromnym metaforycznym "Nie mogę" na czole, potrafię zrobić zaledwie trzy potrawy bo rodzice mnie niczego nie nauczyli a sam ogromnie bałem się ich reakcji. Powinienem teraz być na drugim stopniu Fizyki na UŁ pracując i mając pokój, nie mam siły na chodzenie na wolne słuchanie na Uniwersytet Warszawski. Leczę się psychiatrycznie dziesięć lat, mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego.
Byłem dziś u psychiatry za 350 zł, przedłużyć receptę na leki. Mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego, przez cztery dni nie wstałem na wolne słuchanie Fizyki na UW. Nie mam nikogo w życiu, ale nie czuję się samotny tylko sam. Pani psychiatra powiedziała, że jestem uparty, że trzymam się wyidealizowanej wizji życia i że z dysocjacją mogę pożegnać się za rok bo to musi po prostu minąć. Pani powiedziała także, że nie zabiła mnie niepełnosprawność a zaburzenia osobowości i nawet spóźnień nie usprawiedliwiam niepełnosprawnością. Spóźniłem się niewiadomo czemu i zabrałem komuś 15 minut wizyty, czuję się bardzo przybity. Gdybym nie chciało mi się normalnie żyć i przejmowałbym się niepełnosprawnością to już by mnie nie było. Jestem dziesięć lat w psychoterapii, minąłem młodszych od siebie ludzi z jakiegoś biura na papierosie, potem dwie Panie mówiły o delegacjach i zebraniach. Poszukuję pracy, lecz nie mam na to wszystko siły. Marzę o zdaniu matury i pójściu na studia, zmarnowałem swoje dotychczasowe życie. Chciałbym się wynieść od rodziców do pokoju, nienawidzę siebie i swojego życia, jestem do tyłu. Gdy miałem 16 lat to nie mogłem wyjść samemu z domu, nie czuję się osobą sprawczą i odpowiedzialną.
Muszę doświadczać zupełnie nowych rzeczy, takich których zawsze chciałem a nie robiłem. Muszę wyjść z swojej strefy dyskomfortu i przełamać infantylnie proste schematy w swojej codzienności. Niestety po powrocie do domu leżę i zalewam się łzami nie mając po prostu sił, kolejny tydzień. Muszę zrobić sobie taki miesiąc, spróbować po prostu przejść tę drogę. Gdy moja siostra wyniesie się od rodziców to będę rozważać próbę samobójczą bo nigdy nie chciałem mieszkać u rodziców bez niej. Nie mam matury, nie mam pracy, nie mam prawa jazdy, śpię u rodziców a mentalnie mieszkam na ulicy. Jestem osobą z niepełnosprawnością fizyczną oraz zaburzeniami osobowości. Nie stać mnie na pokój, powinienem siedzieć teraz na doktoracie z Fizyki w Łodzi i mieć normalne życie. Nigdy nie uprawiałem seksu, ale bardzo mocno walczę o "one night stand". Kiedyś bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zaryczane i zalęknione dziecko. Pracuję w wolontariacie w radio i piśmie teatralnym. Bardzo boję się rynku pracy, bo życie jest krótkie a po pięćdziesiątce potencjalni pracodawcy traktują człowieka jak szmatę, szukam pracy. Nienawidzę siebie, nawet nie mam pojęcia czy się kiedykolwiek uczyłem po 11 roku życia. Żal mi zmarnowanego dotychczasowego życia i siebie oraz czasu.
Znowu dziś nie pojechałem na wolne słuchanie Fizyki na Uniwersytet Warszawski. Czuję się jak gówno. Jak patrzę na Dawida Czupryńskiego to przypominam sobie, że jak miałem 20 lat to nie byłem w Bursie, nie byłem na studiach, nie chodziłem na piwo czy na imprezy. Ciężko mi odnaleźć samego siebie w życiu po toksycznych rodzicach w domu, poczuciu zmarnowanego życia. Żyję z zaburzeniami osobowości oraz niepełnosprawnością fizyczną. Mój były znajomy, który na mnie nasrał był na Malcie, na Litwie, na Malediwach, 8 razy w Amsterdamie, w Mediolanie, chodził na nielegalne ravy w samoizolacji. Ja przez swoich toksycznych rodziców nigdy nie mogłem pojechać samemu zagranicę. Teraz marzę o tym by zdać dobrze 8 przedmiotów na maturze za 400 zł, uczę się do matury i jestem w dwóch wolontariatach. Chciałbym iść na Fizykę na UŁ, przestać spać u rodziców, znaleźć pracę, nie umiem gotować bo rodzice nie traktowali mnie normalnie. Marzę o nagraniu vloga z filmami z Nowych Horyzontów 2018 i wyjeździe na festiwal w Berlinie. Chciałbym normalnie żyć, to wszystko moja wina. Chciałbym uprawiać seks, spełnić swoje marzenia, szukam pracy w PAN dla maturzystów, bo przeczytałem o takim gościu w Czwórce. Chcę żyć, pracować, studiować i podróżować. Rodzice nawet nigdy nie pukali do mojego pokoju i zawsze każdy wiedział co gdzie mam, przychodzą otwierają i zamykają okna, odsłaniają i zasłaniają rolety.
Bardzo nam przykro, że tyle bólu jest w Twoim życiu...Odezwij się do nas do Instytutu: info@metoda-tippinga..pl
Usłyszałam od mojego ojca, że jestem niestety córką ...przykro mi bardzo
Tak.. współczujemy ale i dziękujemy, że jest Pani tutaj z nami.
@@metodatippinga Bardzo Wam dziękuję i dziękuję również Panu Tomaszowi, jak bardzo to co mówił jest mi bliskie...🥺
Moja znajoma opowiadała, że jej ojciec wojskowy sadzał ją i jej matkę na krześle i stał naprzeciw nich z pistoletem mierząc w nie i robił wykład krzycząc.
I tak bywało i bywa - niestety...
Wystarczy poczytać biografie ludzi sprzed 200,400 albo sprzed 100 czy 50 lat.Zawsze ludzie tacy byli . To nie jest przez traumę po wojnie .Ludzie tacy są, nie mają pojęcia jak wychowywać dzieci.Przemoc wobec dzieci jest objawem bezsilności ,niemocy.Im więcej tej niemocy,tym więcej przemocy.Przebaczamy dla siebie, bo trudno żyć z bólem w sercu ,lepiej zastąpić żal - obojętnością.Psu na buty takie pojednania po latach.Często to tylko na pokaz. Dla siebie,dla własnego komfortu psychicznego, warto wybaczać i odciąć się od toksycznych ludzi.Nie dotyczy to tylko rodziców,ale małżonków,znajomych,a nawet przyjaciół.
Można prowadzić akademickie dyskusje,tworzyć następne steorotypy . Jeżeli sami o siebie nie zawalczymy,żadne psychologiczne gdybania ,nic nie dadzą.Prawie zawsze takie NAPRAWIANIE ŚWIATA , to przeginanie w drugą stronę.Wpadamy z absurdu w inny absurd.
Nie zapominajmy ,że są wśród nas SOCJOPACI.
Zbyt upraszczamy ,bo boli nas to ,że jesteśmy częścią tego ( jeżeli chodzi o rodziców) ,czym gardzimy . To ne jest takie proste jak wynika z tej rozmowy.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Dziękujemy za podzielenie się z nami swoją opinią. Zdecydowanie zgadzamy się z tym, że zawsze warto zacząć od siebie. ZAWSZE. Pozdrawiamy i także życzymy wszystkiego co najlepsze.