Pewność Siebie - 4 proste ćwiczenia
Вставка
- Опубліковано 10 вер 2024
- Dlaczego mamy problem z pewnością siebie? W tym odcinku chciałbym przybliżyć czym jest pewność siebie, skąd biorą się jej braki oraz dlaczego pewność siebie kobiet o raz mężczyzn jest odrobinę inna. No i oczywiście ćwiczenia na pewność siebie. Będzie o syndromie oszusta, naszym dzieciństwie oraz rodzicielstwie.
Zapraszam do mojego newslettera ► youtube.marszal...
Muzyka pojawiająca się na początku i końcu: Strange Stuff - Matt Harris
Źródła na których powstał odcinek:
Thought self-leadership: The influence of self-talk and mental imagery on performance Authors Chris P. Neck, Charles C. Manz
Gender Differences in Self-Confidence in Physical Activity: A Meta-Analysis of Recent Studies Cathy D. Lirgg Michigan State University
Personality, peer relations, and self-confidence as predictors of happiness and loneliness HELEN CHENG AND ADRIAN FURNHAM
How posture influences mood, energy, thoughts
By Kristen V. Brown
The Confidence Gap KATTY KAY AND CLAIRE SHIPMAN MAY 2014 ISSUE theatlantic.com
Subskrybuj ►tinyurl.com/jr4...
Facabook ► tinyurl.com/h8w...
Instagram ► tinyurl.com/gm2...
![Jak radzić sobie z brakiem pewności siebie? - Pytanie do Mateusza [ Mateusz Grzesiak ]](/img/n.gif)
Zapraszam do komentowania, 2 najciekawsze komentarze na temat pewności siebie nagrodzę książką. Komentarz może być o problemach, które nas spotkały, narzędziach, sytuacjach itp. Ważne aby dotykał pewności siebie :)
SUB poleciał! dziwie się tylko że jeszcze nie masz 1mln 😉 - BTW trafiłem tu przypadkiem dzięki materiałowi o "cwaniaczku" z sukces pl - był mega 💪
Witam kolegę z YouTuba. Dzięki za miłe słowa, pracuje nad tym 1mln ;)
Piotr Marszałkowski idzie coraz lepiej więc to tylko kwestia czasu. jeśli chodzi o pewność siebie to ja jestem bardzo pewny ale tylko do momentu gdy muszę powiedzieć coś publicznie nawet dla kilka osobowej grupy np. w pracy. Strasznie sobie z tym nie radzę i trwa to już od lat szkolnych a mam 31 na karku... ;)
Pierwszym krokiem do zdobycia pewności siebie to zwyczajne polubienie swojej osoby. Pozbycie się kompleksów i zaakceptowanie siebie takim jakim się jest. Ze swoimi wadami jak i zaletami. Może być to trudne, zwłaszcza że w mediach jest lansowany kult idealnego ciała, pewności siebie graniczącego z bezczelnością itd. Nie ma się co porównywać do innych. Trzeba poznać swoją wartość i tego się trzymać. Każdy ma jakieś mocne strony. Przy okazji zdobywania pewności siebie należy być też optymistą. Należy wierzyć, że się uda. Z każdej porażki wyciągać wnioski i patrzeć na świat w kolorowych barwach. Do budowania pewności siebie niezbędne jest podejmowanie prób. Nawet jeśli ma się nie udać. Działać w myśl zasady, że co mnie nie zabije to mnie wzmocni. Podsumowując:
- polubienie siebie
- optymizm
- podejmowanie prób
Pozdrawiam
Bogumił Kosiński Brzmi logicznie
A czy słowo "truizm" nie pochodzi przypadkiem od "truth" (prawda) ?
Zgadzam się. Dla mnie to nie jest truizm tylko realna orka. Trzeba się przestawić i "grać do swoich mocnych stron". Dobry komentarz Bro x) podkreślam w nim aby było wyraźniejsze, że odpowiednie myślenie to dopiero początek chodzi o akumulację doświadczeń, a i w sprawie optymizmu... jest ważny, ale musi być wsparty rozsądkiem, hurra optymizm to jedynie pompowanie się bez metody zmiany. Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję w imieniu internautów za komentarz. :D
Zgadza się. TheDrakoon34 masz rację i cieszę się, że to dla Ciebie sprawy oczywiste :) Oby dla jak największej liczby Polek i Polaków to były sprawy oczywiste. Zdarza mi się rozmawiać z osobami pełnymi pasji i naprawdę wartościowymi, ale tak mało pewnymi siebie i nieśmiałymi, że aż żal. EmergesFromTheVoid Bro :)
Bogumile obejrzyj kolejny odcinek, jest dla Ciebie niespodzianka :)
Kiedyś myślałem że pewność siebie to emanowanie energią, szybkie podejmowanie decyzji, dziarski krok i riposta na wszystko. Teraz Jestem zdania że pewność siebie to świadomość własnej wartości. Kiedy człowiek zaakceptuje swoje słabości i pozna mocne strony staje się silny. Całą krytykę przepuszcza przez sito praktyczności, a to jak się czuje ze sobą zależy nie od tego co ktoś o nim mówi a od tego co sam o sobie myśli. Pewność siebie to podążanie za swoją wizją świata mimo że innym to nie odpowiada.
Cudowna wypowiedź, ale trochę się z nią nie zgadzam. W psychologi poczucie własnej wartości i pewność siebie to rzeczy ze sobą związane, ale jednak inne. Ty mówisz o tym pierwszym. To drugie przynajmniej w pewnym stopniu nawiązuje do szybkiego podejmowania decyzji - ogólnie zdecydowania i postawy zdecydowanej.
Jestem zdania że wymieniona już tu zdecydowana postawa i szybkość podejmowania decyzji owszem są cechami pewności siebie ale przede wszystkim dla ludzi którzy widzą osobę i ją automatycznie oceniają, my sami możemy czuć się pewnie nie koniecznie okazując te cechy.
Pozdrawiam :)
Jeśli chodzi Ci o okazywanie pewności siebie vs pewność siebie to się zgadzam z Tobą. Jak najbardziej. Nie chodzi o jej okazywanie. Z tym, że jak ktoś wyjątkowo jest "niepewny siebie" to raczej to widać. W tym sensie pewność siebie to coś bazowego, co nie musi być pokazywane, ale dotkliwy w odbiorze jest jej brak. ;) Ha! wpadłem jeszcze na myśl w tej chwili, że dużo rzeczy nie jest dostrzegana, więc możemy myśleć o sobie i swoich zdolnościach jako nie pewnych - ale tak naprawdę nikt tego nie dostrzeże. Wychodzi na to, że tych opcji trochę jest. Twoja uwaga w każdym razie wnosi tu to czego mi brakowało. Dla mnie bomba. :)
Tak, nie sposób się nie zgodzić z Tobą. Swoją drogą to fascynujące ile można wyczytać z samej mowy ciała.
Ja lubię w stresowych sytuacjach wyobrażać sobie, że mój odbioraca to bliska mi osoba przed którą jestem na codzień otwarty i czuje się swobodnie (młodzsy brat / bliska przyjaciółka). Natomiast podczas przemówień publicznych zwizualizować sobie, że moji odbiorcy to grupka dzieci z podstawówki, dla której może nawet jestem autorytetem. Podnosi to w moich oczach znaczenie i status własnej osoby.
Poza tym lubię też wyobrażać sobie, że jestem Julsem lub Vincentem z Pulp Fiction. Po prostu pewny siebie i charyzmatyczny "bad matherfucker"
Korzystasz z wyobraźni by wprowadzić się w pożądany stan emocjonalny. Super! :) Mózg i świadomość nie bardzo odróżniają to co jest naprawdę od tego co dzieje się w wyobraźni. Jeśli chodzi o szczegółowe czynności to pierwszeństwo ma oczywiście realne doświadczenie, potem jednak można z dobrym skutkiem pracować z wyobraźnią.
Ciekawa metoda. Wypróbuję ja jutro. Dzięki :)
a ja żeby podnieść swoją pewność siebie powtarzam sobie takie zdanie: "Ludzie wierzą, że szczepionki wywołują autyzm, więc czemu by nie mieli uwierzyć we mnie?!" ;-)
Piękne :)
a jakie skuteczne ;-)
yui
Ja nie jestem pewny siebie chyba w najbardziej hardcorowym stopniu. Na sprawdzianach na przykład tak bardzo nie jestem pewien, czy dam radę coś obliczyć, że po prostu nie liczę i jakoś nie mogę się przemóc by zacząć. Ponadto mam wrażenie, że absolutnie nic nie umiem i nie dam rady znaleźć jakiejkolwiek pracy, bo do żadnej się nie nadaję (rozwiązaniem byłoby samozatrudnienie, ale jak mam niby własną działalność prowadzić, jak nie umiem i nie mam środków?). To są w sumie problemy które męczą mnie na co dzień. Do tego dochodzi brak kontaktów i zamykanie się w piwnicy swojego przegrywu, byleby nikomu się nie pokazywać. Najlepsze jest to, że nawet mój psychoterapeuta mnie nie rozumie i nie potrafi mi pomóc xD A tak bardzo chciałbym normalnie żyć, uczyć się, poznawać ludzi i pracować, a może i nawet prowadzić wyżej wspomnianą działalność.
Warmund No to witam klubie..
Córka koleżanki mojej mamy tak miała, że robiła zadania z matmy w domu, wszystko ok, a na testach tak się stresowała, że oblewała.
1. Musisz naprawdę chcieć zmiany. Wielu ludzi mówi, że chce coś zmienić, ale to tylko gra, bo bagno w którym siedzą daje im psychologiczny komfort, nawet psycholog tu nie pomoże. Pomyśl jakie korzyści psychologiczne możesz czerpać z obecnej sytuacji i bądź ze sobą szczery. Na przykład to, że nie poznajesz nowych ludzi... może tak naprawdę nie chcesz, boisz się, męczy Cię to, a wizja chcenia to zasłona dymna. Musisz odciąć sobie takie "wypłaty" i wyjść po za sferę komfortu. 2. Jeśli Ci terapeuta nie pomaga to go zmień. A może Ty nie potrzebujesz terapii tylko szkolenia i coucha? Konkretne problemy wymagają konkretnego działania, nie wszystko załatwisz na kozetce. Owszem czasami potrzeba kogoś kto nakieruje nasze myśli lub nam witaminę w postaci przyjaznej uwagi, ale to nie wszystko. 3. Szkoła to syf, musisz myśleć o własnej edukacji, ale samodzielnie. Być może masz w czymś zaległości, masz brak kompetencji uczenia się, środowisko działa na Ciebie deprymująco. W takim razie powinieneś to olać i nie oceniać siebie na podstawie szkoły. Tylko pracować długodystansowo nad tym właśnie by nauczyć się uczyć, nad zawieraniem kontaktów i wyznaczyć sobie jakiś cel co robić w życiu. Dalej małe kroki. To nie takie skomplikowane, choć nie mówię też że łatwe. Ktoś kiedyś powiedział, że większość przedsiębiorców (którzy napędzają nasz świat i go rozwijają) to Ci co w szkołach mieli oceny 3,2,1... i w końcu to olali i wzięli sprawę we własne ręce. 4. A i przestań wmawiać sobie, że nie jesteś pewny siebie. W filmie nie zostało o tym powiedziane, ale dużo zależy od naszego charakteru, ludzi bardziej dominujący i energetyczni będą postrzegani jako bardziej pewni siebie, ale to zły wzór do naśladowania - trzeba być sobą. A pewność siebie to nie cecha charakteru, tylko wynik pewnych zbieżnych czynników. Tak naprawdę jesteś pewny siebie. Chociażby potrafiłeś się przyznać publicznie do swojego problemu. Potrafisz sięgnąć po pomoc. Nie ma u Ciebie pewności siebie? To zapomnij o niej i skup się na wymienionych rzeczach, a pewność siebie będziesz miał gratis z czasem.
a czy np te same dzialanie potrafisz wykonać poza egzaminem i sprawdzajać z odpowiedziami są w miare ok? potrafisz się w nich poprawić? jeśli tak to spróboj to samo na egzaminie, bo jesli nic nie napiszesz i tak dostaniesz ndst
Ja mam identycznie ale z ta roznica ze nie zamykam sie na ludzi . Razem ze znajomymi smiejemy sie poprostu ze mnie ze jestem takim przegrywem ;P
Jako kobieta powiem jedno - pewność siebie to wygląd. Oczywiście nie dla każdego będzie to sukienka lub spódnica i koszula plus buty na obcasie, ale dobre ubranie jest podstawą pewności siebie w sytuacjach towarzyskich. Dużo czasu zajęło mi zrozumienie, że nie każde ciuch, który zwróci moja uwagę w sklepie, będzie dobrze rezonował ze mną i moją osobowością. Tak samo jest z makijażem - jedne kobiety czują się pewne siebie z nim, a inne bez niego. Konsekwentne podejście do wizerunku wizualnego nie tylko tworzy w nas pewność siebie (wyglądam dobrze = czuję się dobrze), ale też tworzy z nas rozpoznawalną markę (jak np. cylinder u Slasha).
Jako mężczyzna odpowiem dygresją, że kiedy widzę stosunkowo młodą kobietę zaopatrzoną w luksusową galanterię (LV, Prada, Gucci, etc.), to od razu zakładam, że pewności siebie za grosz, a bieda społeczna, emocjonalna, materialna, aż piszczy. To samo zresztą tyczy się mężczyzn. Skutki życia na pokaz.
Warto wspomnieć o uprawianiu sportu, który wzmaga poczucie pewności siebie. Rywalizacja, wysiłek, systematyczność - to wszystko pomaga. Przekłada się to też na wiele innych dziedzin życia. Pisał o tym między innymi Leszek Czarnecki w książce "Po prostu biznes". Zatem chcesz być pewny siebie - zacznij ćwiczyć, cokolwiek..
Ruch dla organizmu jest czymś nagradzającym. Jest to lepszy sposób niż branie antydepresantów. Dostrzeganie postępów i wzmocnienie postawy ciała też wpływają na pewność siebie. Słuszna uwaga. :)
Lubei Cie gościu. Gadasz tak inteligentnie a jednocześnie ciekawie i faktycznie coś z tego wynika dla oglądających.
Jakość na wielki plus. Super produkcja :)
Bardzo dobry materiał i spory kawałek przydatnej wiedzy. Jednak wydaje mi się że to powinien być cykl kilku odcinków bo według mnie aspektów związanych z pewnością siebie jest znacznie więcej i o każdym z nich można by było zrobić artykuł. Nie bez znaczenia jest z pewnością zdrowy tryb życia czyli odpowiednie odżywianie i aktywność fizyczna. Nie jestem specjalistą w tej dziedzinie, ale chciałbym podzielić się informacją co mi pozwoliło zwiększyć pewność siebie. W moim przypadku pomogło stawianie sobie małych i krótkoterminowych celów które były łatwe do zrealizowania a co za tym idzie budowały we mnie poczucie że jak chcę to mogę coś osiągnąć. Oczywiście z biegiem czasu cele stawały się coraz bardziej ambitne i trudniejsze ale najważniejsze to zacząć od małych kroczków. Problem wielu osób polega na tym że stawiają sobie zbyt ambitne cele które są trudne do zrealizowania. Następstwem tego jest często porażka a potem zniechęcenie i pogłębianie braku pewności siebie. To co trzeba zrobić to zacząć od malutkich wyzwań i stopniowo po ich realizacji stawiać kolejne i coraz bardziej ambitne. Dzięki temu że osiągniemy te pierwsze nabierzemy pewności i wiary w to że możemy a to z kolei da nam siłę i energię do bardziej ambitnych celów. W ten sposób dzięki udowodnianiu sememu sobie nabierzemy większej pewności siebie i energii żeby się nie poddawać (bo przecież jeżeli poprzednio się udało to dlaczego ma się nie udać teraz). Mi pomogło. Pozdrawiam.
Cenny i celny komentarz, dziękuję. :) Mi tu się nasuwa teoria przepływu gdzie jest mowa o tym, że najlepsze emocje czerpiemy z zadań dopasowanych do subiektywnie (i trochę obiektywnie) postrzeganego przez siebie poziomu umiejętności. W tym ujęciu warto też dodać, że zbyt proste zadania również nie będą działać na nas motywująco. Muszą to być rzeczy, które zaczynają się od średniego poziomu opanowania umiejętności w górę. upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6a/Challenge_vs_skill_pl.png/220px-Challenge_vs_skill_pl.png
100 % zgoda. Dopasowane. W moim przypadku musiałem zacząć od tych prostych:-) ale wiem że każdy człowiek startuje z różnego pułapu. Generalnie ważne aby niezależnie od poziomu umiejętności - DZIAŁAĆ! Dzięki za ciepłe słowa. Pozdrawiam.
Odpowiedź odnośnie pewności siebie:
W liceum byłem dość skrytą osobą ,ale cały czas szukałem rozwiązań wśród popularnych couchów. Nic nie pomagało. Zacząłem się więc zastawnawiać, przez 3 lata żyłem możnaby powiedzieć w "cieniu" klasy i patrzyłem na osoby, które nie miały problemów z kontaktowaniem się. W międzyczasie pod koniec I klasy przepisał się kuzyn który jak to nowa osoba nie miał łatwo nawiązać kontakt (jest on jednak 1 z bardziej komunikatywnych osób jakie znam). Patrzyłem jak po 2 miesiącach rozmawia swobodnie ze wszystkimi osobami w klasie, ja po roku miałem nadal z tym problemy. Zacząłem więc obserwować go:
- uśmiechał się do innych co bardzo pomagało (osoby nieśmiałe nie robią tego chyba że muszą)
- zagadywał do osób z klasy dla samego "small talk'u" (osoby nieśmiałe mają z tym OLBRZYMI problem)
Zacząłem więc próbować :
- starałem się pytać o godzine przechodniów, później o kierunek(po 2 tygodniach, jest to znacznie trudniejsze gdy robisz to względem płci przeciwnej i jeszcze dość spontanicznie), opowiadałem żarty(w międzyczasie; nie obchodziła mnie reakcja a sam żart przez co się nie dołowałem :) )
-odnośnie uśmiechu to początkowo gdy szedłem ze szkoły próbowałem się patrzeć w oczy osobom idącym z naprzeciwka, było to trudne ale w najgorszym wypadku byłoby mi trochę wstyd, potem zacząłem uśmiechać się do płci przeciwnej(co było ZNACZNIE trudniejsze ale dalej nic nie traciłem)
Po maturach pojechałem do Anglii i tam był skok na głęboką wodę - musiałem pytać się cały czas o kierunek, pomoc osób których kompletnie nie znałem ( czasem w innym języku którym też na początku nie władałem biegle)
Podróż zajęła mi 3 lata, w międzyczasie byłem u psychologa który pomógł mi zaakceptować sb. Efektem jest to że łatwo nawiązuje kontakt z bardziej znanymi osobami z uczelni, gdy w liceum bałem się rozmawiać z dziewczynami!
Pozdrawiam
Dobra historia, jak to się - mówi motywacyjna. Dzięki za podzielenie się nią. Pokazuje ona tylko, że można wiele, jeśli człowiek pracuje by zrealizować cel. Choć w kwestii kontaktów osobistych inaczej podszedłem do sprawy. Nie lubię small talków dla small talków. Czyli zagadywania dla zagadywania, nie lubię nawet jak mnie się zagaduje. Nie to, że w ogóle to wykluczam, bo uważam, że to też ważny element, ale szukam raczej osób z którymi mam o czym porozmawiać niż staram się z każdym stworzyć sobie kontakty. Wiem, że to podejście strasznie anty-networkingowe, ale cóż...
wiem, że tak jest łatwiej (i sam to też preferuje). Ale co np z weselami gdzie bez small talku człowiek siedzi i się nudzi. Oczywiście możesz rozmawiać o swojej pasji i taką osobę czasem natrafisz ale co w przypadku gdy siedzisz koło ciotki/ babci? Taka rozmowa tak czy siak się nie bd kleić ale sam fakt że zagadałeś (byłeś uprzejmy) zapadnie 2. osobie w pamięć na długo :)
Tak, nie przeczę :) Po prostu są osoby mnie i bardziej kontaktowe. Ja jestem tą mniej i przestałem się za to łajać :P
Ostatnio zainteresowałem się tematem pewności siebie. Moje zainteresowanie wynikło z wizyty u psychologa (wizyta w ramach badań do pracy;)). Otóż psycholog w sumie "nawiasem" stwierdziła, że powinienem popracować na swoją pewnością siebie. Dla mnie był to szok, bo chociaż za młodu nie byłem zbyt przebojowy to uznałem, że już dano to mam za sobą, w końcu funkcjonuje w społeczeństwie, mam dziewczynę, pracuje itd. Jednak uwaga psycholog spowodowała, że zainteresowałem się tematem i zacząłem analizować swoje zachowania i zgłębiać temat. I okazało się, że faktycznie występuje u mnie wspomniany w filmie syndrom oszusta i generalnie nie jestem zbyt odporny na stres, czy odważny, co źle wpływa na moje samopoczucie. Czerwienie się w towarzystwie, stresuje codziennymi sytuacjami, umniejszam swoje osiągnięcia. Postanowiłem więc sięgnąć po jakąś książkę, która pomoże mi się z problemem uporać. Po kilku nieudanych próbach trafiłem na książkę Tomasza Marca " Naturalna pewność siebie". Do książki podchodziłem sceptycznie, wiadomo kołcz, guru itd. ale postanowiłem spróbować. Książka dobra i polecam. W każdym razie autor poruszył w niej ciekawy "problem" naszych przekonań. Chodzi mniej więcej o to, że za każdą sytuacją stresową w życiu, gdzieś w naszej podświadomości siedzi sobie jakieś przekonanie, które ten stres wywołuje i które wynika z pewnych przeżyć z przeszłości, których na co dzień nie odczuwamy, nie jesteśmy ich świadomi. I tak zacząłem sobie rozkminiać, np. czemu stresuje się w obecności wielu osób. No i przypomnialem sobie, że był taki okres w młodości, że rówieśnicy śmieli się ze mnie bo nie miałem modnych ubrań (bez szczegółów). W ten sposób wyrobiło się u mnie przekonanie, że jak się odezwę w towarzystwie to wszyscy mnie wyśmieją i przez to nie czułem się pewnie w tej sytuacji, bo bałem się wyśmiania. Albo z takich jaskrawych przykładów, to odrzucenie przez płeć przeciwną, gdzie powstaje przekonanie o nieatrakcyjności. Przedstawiłem tu dość jaskrawe przykłady, żeby było jaśniej. Zastanowiłem się więc nad swoimi przekonaniami i spróbowałem je rozłożyć na części pierwsze i okazało się ze większość z nich jest totalnie bez sensu, a mimo to podświadomie mnie blokowała przed byciem sobą, zachowywaniem się w sposób naturalny, na luzie. Uważam, że jest to ciekawa kwestia i warto się jej bliżej przyjrzeć. Bo wydaje mi się, że pewność siebie to nasz naturalny stan, który przez pewne doświadczenia, które zniekształcają nasze spojrzenie na samych siebie, zostaje wypaczony . Pozdrawiam serdecznie. Super kanał :)
Powodzenia na tej drodze i dzięki za komentarz. Większości z nas przydałaby się terapia REBT zgodnie z modelem ABC czy właśnie zmiana przekonań bez sensu, na te bardziej racjonalne. :)
Swoją droge z budowaniem pewności siebie zacząłem dość nietypowo a mianowicie poprzez pracę która wymaga kontaktu z ludźmi, to był z jednej strony koszmar ale też coś co dawało niezwykłą satysfakcję w chwili w której udało mi się przełamać. Postanowiłem zaakceptować swoją niepewność to był kolejny milowy krok, z czasem zauważyłem, że przynosi to efekty, wciąż jednak wiele tracę z powodu braku swojej pewności Twoje ćwiczenie Piotrze mi to uświadomiło, mam jednak nadzieje, że jest z tym jak z jazdą na rowerze więc można się tego nauczyć.
Jak można nie być pewnym siebie, kiedy koszula ledwo dopina się na klacie? :D
Btw., mam wrażenie, że z odcinka na odcinek jest coraz lepiej z Twoim warsztatem :)
Jest siła ;) dzięki!
Tez o tym pomyślałem. Z drugiej jednak strony może to być celowy zabieg, bo przecież taki szczegół w ogóle nie wpłynie na pewność siebie, o ile rzeczywiście jesteś pewny siebie. Jeśli nie, to czy ty będziesz miał ledwo dopinającą sie koszulę, czy zajebiście dopasowaną koszulę Armaniego to ci w niczym nie pomoże.
A mnie sie podoba - i to bardzo :-) Wyglada seksownie!
Ja jestem rzekomo bardzo przystojnym facetem, chodzę na siłownię 4 razy w tygodniu i mam świetną sylwetkę. A jednak jestem niezwykle nieśmiały
Ja bardzo skutecznie stosuje ćwiczenie na pewność siebie polegające na tym, że jak mam sytuacje, w której bije się z myślami czy coś zrobić czy nie, np czy zacząć rozmowę z jakąś dziewczyną która mi się podoba to sobie myślę, że taka sytuacja z tą konkretną osobą prawdopodobnie nigdy się już nie powtórzy. Kila razy rzeczywiście zrobiłem z siebie głupka ale dużo częściej sytuacja odwróciła się na moją korzyść. A te niekomfortowe sytuacje które miałem, tak na prawdę mnie wzmocniły. Teraz jak mam przed sobą jakąś trudną rozmowę to myślę o tych swoich porażkach i że świat się od tego nie skończył, w tym momencie nikt oprócz mnie o tym nie pamięta, a ja mogę uniknąć dzięki tym doświadczeniom błędów które popełniłem wcześniej. Zawsze lepiej coś zrobić niż nic nie robić, bo doświadczenie porażki, które jest zawsze na etapie zaczynania jakieś aktywności za jakiś czas da motywację z chęci poprawienia błędów. Bierność natomiast tylko zwiększa próg wejścia na kolejne stresowe sytuacje. Podsumowując, pewność siebie wynika bardzo silnie z doświadczenia, a żeby zdobyć doświadczenie trzeba się pogodzić z tym, że się popełnia błędy, takie są prawa fizyki i trzeba to zaakceptować, żeby się móc rozwijać:)
aleksander aleksandrowicz
Dobry sposób.
Pozdrawiam.
To nie tyle dobry sposób, co jedyny prawdziwy sposób. Reszta to są tak naprawdę dodatki do tego. Dzięki za wpis. Pozdrawiam. :)
Super skuteczny praktyczny poradnik twój. Przeszedłem masę klęsk życiowych od dziecistwa, toksycznej rodziny. Strach, lęk. Potem nałogi terapie, bolesne przeżycia ze związków z bordelinkami aż po stan przed zawałowy serca i problemy z sercem i nadciśnieniem w wieku 23 lat i okres rocznej depresji i próby samobójczej. Jak wyszedłem z problemów osobowościowych? Postanowiłem uczciwie przepracować w zdrowiu trzeźwości swoje życie ''tu i teraz'' i odnaleźć jego konkretny sens. Bezustannie małymi krokami od dłuższego czasu uczę się nabieżąco ''jak żyć'' kupuję książki, nie boję się inwestycji w siebie nawet przy obecnych skromnych niskich zarobkach, świadomością awansuję krok po kroku do przodu popełniając otóż różne błędy, wierząc w to iż życie jest wieczne w podświadomości duszy i jest prawo karmiczne. Uwolnienie się od własnego ''ego'' i wewnętrzna życzliwość do każdego człowieka. Dla zdrowej siły wewnętrznej i zdrowia psychicznego zarówno fizycznego. Miłość jest twórcza. Pozdrawiam
Co do pewności siebie idzie ona w górę wraz z naszym rozwojem.Można to przełożyć na nasze doświadczenie zawodowe.Przykładowo czując się skutecznie w pracy oraz potrzebnie, czujemy się pewnie.Ta pewność również przechodzi na inne strefy życia ponieważ znamy swoje wartości, rozmawiamy o pracy z innymi-informujemy o naszych ,,walorach''.Dlatego ważnym czynnikiem pewności siebie jest praca,która między innymi jest jednym z głównych sposobów redukcji stresu u mężczyzn.Można ją porównać do statusu społecznego.W ,,robocie'' często mamy kontakty z innymi pracownikami oraz obcymi więc często wychodzimy z naszej strefy bezpieczeństwa.Przebywamy tam dość często więc wyrabiamy tam nawyki czasem dość często.Kolejnym ważnym czynnikiem jest nasze nastawienie czyli również i myśl.Więc jeśli nastawiamy się efektywność a nie tylko na ,,odwalenie roboty'' automatycznie rozwijamy swoje horyzonty w pewności siebie. Wiemy że to co robimy jest słuszne.
Faktycznie, bardzo trafna uwaga. Coś w tym jest zapewne.
Mnie wychowywała babcia i zawsze wmawiała mi, że jestem do niczego od małego( zawyżone oczekiwania ) . Teraz mam 26 lat nie mam pracy, dziewczyny, za to mam fobie społeczną i nerwicę lękową , do tego wyglądam na 17 lat co mi nie pomaga żeby aklimatyzować się w mojej grupie wiekowej ponieważ zawsze każdy się dziwi, jak mówię ile mam lat. To wywołało u mnie właśnie fobię, nie lubię mówić ile mam lat i ogólnie unikam sytuacji gdzie muszę mówić o swoim prawdziwym wieku. Cięzko w moim wypadku wypracować sobie jakąś pewność siebie jak patrzą na mnie jak na nastolatka. Uciekłem od życia społecznego zamykając się w wirtualnym ( Gry komputerowe ). Z czego żyję? MIeszkam w Niemczech i dostaje juz od paru lat zasiłek ze względu na problemy psychiczne.
+albonistaa czy masz swojego psychologa?
Miałem. Przepisał mi psychotropy i tyle, wprawdzie pomagają opanować emocję ale to działa w taki sposób, że po prostu tłumi emocje i czujesz się jak warzywko.
albonistaa dlaczego nie idziesz na terapię?
albonistaa To raczej psychiatra był, skoro psychotropy przepisal. Idź do terapeuty. Nawet jak za pierwszym razem nie trafisz na fajnego, to sprobuj z kolejnym. Naprawdę warto. I metoda małych kroków, problem zawsze przeraza jak sie patrzy na niego calosciowo. Zacznij juz wykonywać jakies mikro dzialania, ktore pomoga Ci w przyszłosci stać się tym, kim chcesz
albonistaa Jednego nie rozumiem. Masz 26 lat a wyglądasz na 17 I to jest problem? Co jest złego w tym, że wyglądasz o 10 lat mniej niż masz w rzeczywistości? Ludzie na całym świecie płacą za to.grube pieniądze.
Jednym z moich życiowych założeń jest wychodzenie z przeświadczeniem, że wolę borykać się ze skutkami jakiejś ryzykownej (w miarę rozsądku) sytuacji, niż bynajmniej nie spróbować, bo zabrakło mi jaj. Gdy w jakiejś sytuacji chcę odpuścić, szybko przypominam sobie o mojej zasadzie i działam! :)
Jestem człowiekiem od mody. Pamiętam Twoje video na temat koloru czerwonego i jest bardzo dobre. Natomiast oprócz tego w temacie wyglądu kobiet: Czerwone usta powodują, że odbiorca uważa że masz rację w tym co mówisz. Białe rękawiczki dodają również wiarygodności i psychologicznie sugerują wyższy status społeczny. Parasol, najlepiej długi nieskładany i czarny z wywiniętą rączką, jak rękojeść laski. Płaszcz - najlepiej czarny z zaostrzonym kołnierzem. Dodatkowo istnieje w makijażu coś takiego, jak trójkąt menadżerski i jest to rozświetlony trójkąt od zewnętrznych kącików oczu, które powinny być zaznaczone ciemnym, stonowanym kolorem aż do ust. Ten obszar twarzy należy rozświetlić, usta powinny być wyraziste, najlepiej czerwone. To opis klasycznego makijażu biznesowego, dzięki któremu odbiorca skupia się na tym co mówi do niego kobieta, która bez względu na stanowisko odbierana będzie jako "pani prezes". Chcę tę książkę. ^^
Pewnośc siebie to ważna cecha i bardzo przydatna, o ile no właśnie jest rozsądne. Pewność siebie pomaga w kontaktach między ludzkich, bo dzięki temu możemy się zaprezentować. Osoba zakompleksiona najzwyczajniej w świecie nie zaprezentuje swoich talentów i umiejętności, bo wstydzi się i boi się ośmieszenia. To zaowocuje nie tylko nie poznaniem być może nowych wartościowych ludzi, ale także nie poznania tej jednej jedynej osoby, a nawet zdobyciu pracy. I to jeden powód, który przekłada się na wiele czynników. Warto natomiast pamiętać, że zbyt duża pewność siebie również może być zgubna i możemy być odebrani negatywnie. Pomimo znania teorii, sam wielokrotnie łapie się na zbyt małej wierze w siebie i niejednokrotnie zauważyłem jak wiele przez to tracę :)
Zamienilabym chwalenie i nagradzanie na docenianie. Mimo tego bardzo ciesze sie,bo opracowanie dotyczace dziecinstwa oparte na badaniach i w nurtach nadal mniej u nas znanych. Dziekuje :)
Samochod z biala laska - poplakalam sie ze smiechu!
Musze przyznac, ze moja pewnosc siebie zlamala szkola... Na jednej z pierwszych lekcji, w szkole podstawowej zglosilem sie do odpowiedzi i mialem odpowiedziec na jakies proste pytanie, na ktore pozniej sie dowiedzialem ze odpowiedzialem dobrze...niestety moja wychowawczyni byla innego zdania i zgasila mnie, zmiażdżyła i zgniotla moja pewnosc siebie...mialem problem dzieki temu zdarzeniu cale zycie!
Dopoki teraz po 20 latach stalem sie pewny siebie! Ufff lepiej pozno niz wcale... ;)
sloti22
Ja kiedyś zglosilam się do odpowiedzi na bardzo trudne pytanie, które przerastalo mój rocznik o kilka lat. Nauczycielka była zaszokowana moją wiedzą. Zostałam wysmiana i ponizona przed całą klasą, bo okazało się że mam brudne ręce. Cóż, miałam może z 8 lat i byłam małym łobuzem, lecz nawet po upływie 40 lat czuję piekące ze wstydu policzki.
aluette1 niestety albo stety ksztaltujemy charakter w szkole, wsrod rowiesnikow. Musze przyznac ze największy wplyw na pozniejsze decyzje byly zwiazane z doświadczeniami szkolnymi
Moją pewność siebie, poprawia ignorowanie niektórych rzeczy które dzieją się dookoła mnie. Zamiast stresować się tym, że nie wiem o czym rozmawiać z ludźmi ze studiów, to po prostu ich olewam. Nie potrzebuje sobie robić kolejnych przyjaciół. Mam kilku zaufanych ludzi z którymi porozmawiam o wszystkim.
Ale nie tylko o kontakty międzyludzkie tutaj chodzi. Jeżeli obawiam się czegoś, to staram się na chwilę wyłączyć mózg i włączyć tryb YOLO. Załóżmy że idąc po chodniku,trafiam na wielką kałużę której nie ominę. Zamiast się przejmować tym że zmoczą mi się buty, to po prostu przez nią przechodzę. Nic mi złego się nie stanie a mokrymi butami się zajmę jak znajdę na to czas.
W moim przypadku pewność siebie pomogła mi zdobyć zasada "fake it till you make it" - zwyczajnie udawałem, że tę pewność mam i w pewnym momencie zaczęła ona być bardziej naturalna. Polecam każdemu przynajmniej na spróbowanie :)
Dzisiaj miałem ciekawą sytuację. W rozmowie z managerką lokalu, z którą chcę nawiązać współpracę rozmawiałem o tym, jakie produkty pojawiały się na rynku dla restauracji. Opowiedziała mi o sytuacji, w której pojawiły się u niej dwie osoby, z bardzo znanego czasopisma. Były ubrane niekorzystnie, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że reprezentowały czasopismo modowe. W dodatku były mało pewne siebie, jedna osobą wyrzucała z siebie jedno słowo na 10 sekund.
Uśmiechnąłem się do niej, bo w jej opowieści zauważyłem siebie... Około rok temu to byłem ja, z tym że w innym lokalu, jednak z tym samym problemem. Plątał mi się język, wiedziałem co chcę powiedzieć, jednak nie wiedziałem jak to zrobić. Wierzyłem w swój serwis Lokalowo jednak to było za mało. Szybko zaczynałem się pocić, gdy zauważyłam, że "leje wodę" i nie mówię żadnych konkretów. Rozłączałem się z mocno bijącym sercem, jak gdybym był wyśmiany przez słuchawkę. Teraz wiem, że to były bardzo cenne lekcje i uważam, że każdy powinien je przeżyć, mnie nauczyły bardzo wiele.
Dzisiaj było inaczej, zdobyłem pewność siebie. Chociaż nie, bardziej ją wypracowałem. I jestem przekonany, że to co mówiłeś Ty Piotr i niektóre osoby w komentarzach jest całkowitą prawdą. Musisz polubić siebie, zaakceptować to kim jesteś. Wykorzystać to w czym jesteś dobry, nie zwracać uwagi na swoje słabości, każdy je ma, jedynie starać się je usprawnić tak, aby nie przeszkadzały. I PRAKTYKA. Od czasu pierwszego telefonu, w którym jąkając się powiedziałem "Dzień dobry, bo ja reprezentuje start-up lokalowo..." do telefonów i spotkań, w których nie musze powtarzać nazwy swojej firmy, bo mówię ją głośno, wyraźnie i pewnym głosem, upłyneło około 6 miesięcy.
Powracając do historii z dzisiaj, z uśmiechem opowiedziałem o tej sytuacji managerce, uśmiechneła się i oboje przyznaliśmy, że kiedyś oby dwoje byliśmy dużo mniej pewni siebie. A to co nas zmieniło to nauka, doświadczenie i zawzięcie.
Z każdym kolejnym wykonanym telefonem i z każdym spotkaniem stajesz się bardziej pewny siebie, dlatego że zaczynasz zauważać reguły, zależności. Wiesz co opowiedzieć, bo pamiętasz pytania osób, z którymi parę tygodni temu miałeś problem sobie poradzić.
Ciekawy materiał!
Thanks for sharing your story with us :)
Niezwykle ciekawa książka. Mam już w domu ;)
Fajny motyw odnosił się do definicji pewności siebie jako stanu emocjonalnego, i odniesienia się do niej iż 100 % pewność siebie to już tak naprawdę nie pewność siebie a arogancja, podkreślenie iż pewność siebie daje efekty gdy potrafimy nią zarządzać a nie ją posiadać na wciąż tym samym poziomie, o czym powiedziałeś we vlogu. To co jednak dodałeś a nie zauważyłem tego w książce to to,że pewność siebie daje profity tylko naszemu samopoczuciu a nie sprawi,że w materialistyczny sposób zaczniemy mieć dookoła siebie ludzi - będziemy tylko wpływać na ich emocje a nie działać jak magnes. To bardzo ważne, bo dzisiaj gloryfikuje się pewność siebie jako klucz do czegoś co jest skrajnie subiektywnym pojęciem dla każdego z nas jakim jest uwielbiane przez coachy i mówców motywacyjnych słowo SUKCES :) Ciekawy materiał, pozdrawiam Piotrze.
Mi to też podoba się w filmach Piotra. W dzisiejszym świecie jest niesłychane parcie na "status", który mierzony jest sukcesami, a zapewnić to mają nam psychologiczne regułki niczym dogmaty w kościele świętość... A rzeczywistość to 7 miliardów i ruletka różnych czynników, które albo dadzą Ci wiatr w żagle, albo Cię zdmuchną. Myślę, że dłuższą, konkretną pracą można dojść do "czegoś" (wartościowego) w życiu. Myślę, że odpowiedzią tutaj jest inteligencja emocjonalna tudzież inteligencja praktyczna, a za nimi inteligentne życie. :)
Celne uwagi. Pozdrawiam. :D
Nagra pan kiedyś odcinek o Jakubie Czarodzieju?
Ale Ty jesteś mądry, jestem pod wrażeniem!
Tylko strasznie szybko jest to wszystko wymienione jak dla mnie, i przez to można nabrać błędnego przekonania że to tak łatwo przychodzi. Wprowadzenie każdej z tych rad to dużo pracy ze sobą :D
Najbardziej wiarygodne i sympatyczne poproszenie o subskrypcje i dzwoneczek jakie ostatnio słyszałem :)
Dziękuję Ci za to nagranie, #chapeaubas :D
Ogólnie bardzo cenię sobie to, że potrafisz, używając wzniosłych słów, stanąć w prawdzie, przedstawić ze spokojem i szacunkiem zady i walety typowe dla obu płci, wypunktować słabości mężczyzn bez dorabiania ideolo czy usprawiedliwiania. A nie jest to jedyny film na kanale, w którym to zauważyłam.
A już ad rem, badania nad pewnością siebie obu płci są b. ciekawe, jedne zostały przytoczone w tym artykuliku, mustread dla każdego kierowcy:
pl.aleteia.org/2017/05/31/konrad-kruczkowski-nie-potrzebujemy-kobiet-ale-kierowcow/. Podobny tekst dot.zglaszania się do testów na poliglotę popełniła MadamePolyglot. Sama długi czas zazdrościłam mężczyznom ich pewności, teraz stawiam sobie pytanie, czy jest czego zazdrościć (jest? Panowie? jakieś wewnętrzne rozterki powodowane pewnością?;)
Wgl warto by było zapytać, co to jest pewność siebie i czy jej definicja jest stała i niezależna od sytuacji. Znajomi postrzegają mnie jako pewną i odważną, ja sama siebie wręcz przeciwnie. Po prostu nie boje się zagadać do obcej osoby, komplementuję ludzi na ulicy, a gdy trzeba poprosić o coś w spa, barze, czy kierowcę w limuzynie na panieńskim, to jako jedna z niewielu się "nie wstydzę". Ale zakomunikować potrzeby i pokonać lęk, gdy wkurza mnie współlokator? Nope, thanks.
Czy taka osoba jest pewna, czy niepewna? Czy Donald Trump w alkowie jest nadal pewny, czy to tylko fasada? Czy każdy jest na jakimś polu niepewny, czy niektórzy mają tylko takie epizody? Tyle pytań, zero odpowiedzi ;) także podbijam prośbę z jednego z komentarzy i więcej nagrań o p.s.
Znowu widzę duży progres, Piotrze. Bardzo dobre doświetlenie, dobry dźwięk. Merytorycznie jak zawsze - ciekawie :)
Dzięki. Ciekawostka - zamówiłem nowy mikrofon, ciekawe czy różnica w jakości będzie zauważalna.
Po tym filmie utwierdziłem się w przekonaniu, że przygotowanie które wkładam przed trudnymi dla mnie wyzwaniami mają sens i budują moją pewność Siebie.
Właśnie przygotowuje się do pracy w nowej roli w międzynarodowym projekcie. Zaczynam projekt od zagranicznej delegacji na której będę musiał dobrze zaprezentować Siebie (umiejętności) oraz firmę. By czuć się komfortowo staram się odpowiedzieć na pytanie: Co sprawi, że będę się mniej stresował? W efekcie skrupulatnie przygotowuję prezentację, uczę się codziennie angielskiego, kupuję ciuchy w których będę wyglądał dobrze oraz skrupulatnie planuję podróż. Podsumowując robię wszystko to na co mam wpływ i to mi pozwoli skupić się bardziej na tym co ważne czyli kontaktach z ludźmi, na pierwszym "dobrym wrażeniu", na skutecznym przekazaniu wiedzy.
Nagranie inspirujące dzięki.
Panie Piotrze, czy mógłby Pan zrobić film o pani Beacie Pawlikowskiej? Czasem Pan o niej wspomina, niezbyt pochlebnie (już nie pamiętam w których filmach). Jestem ciekawa pełnej Pana opinii. Serdecznie pozdrawiam i ślę kciuk w górę!
Moim sposobem na zwiększenie pewności siebie jest wyobrażenie sobie i odgórne zaakceptowanie najgorszego możliwego scenariusza. Chcę podejść do tej dziewczyny i zagadać? Co najgorszego może się wydarzyć? Wyśmieje mnie? Okej, jestem na to gotowy, w sumie nie jest to takie straszne i będę w stanie się z tym pogodzić. Jeżeli rozpatrzę taki scenariusz, pozbędę się lwiej części niepokoju towarzyszącego wyzwaniom lub czasami nawet codziennemu życiu. Trzeba tylko pamiętać, żeby nie fiksować się zbytnio na tej najmniej korzystnej możliwości i pamiętać o zasadzie: "Hope for the best, but prepare for the worst".
Dużo stresu wynika z tego, że nie wiemy jak się zachować. Jeśli jesteśmy przygotowani i mamy plan B to dużo stresu automatycznie odpada. Jeśli chodzi o podchodzenie do lasek to często jest tak, że celem nie jest dostanie tego numeru, umówienie się na randkę, tylko sama rozmowa przeżycie doświadczenia nawet tej własnej reakcji na odrzucenie, tak by można było zaśmiać się jej prosto w twarz (tej reakcji, uśmiechnąć się do siebie). To na początku boli, ale to taki ból, który jeśli oswoisz to stajesz się silniejszy. I chodzi o to, ze nawet jak dostaniesz kosza, to uczysz się po sobie zostawiać dobre wrażenie, bo nigdy nie wiadomo... może ona ma koleżankę? :D Albo Twoja reakcja da jej do myślenia, lub jej sytuacja się zmieni, wtedy kolejne podejście będzie ułatwione, a wokół Ciebie powstanie odpowiednia aura. :)
Dzięki za komentarz i świetny cytat! Pozdrawiam :)
Bardzo wartościowy i rzetelny materiał. Dzięki!
Z braku pewności siebie poszedłem na studia "łatwe", a nie na te, które chciałem i które powinienem. W życiu pomaga mi technika odgrywania roli z "Nieśmiałości" Zimbardo
Proszę o filmik i analizę fachowość autora Krzysztofa Krola z kanału na yt wyzwanie 90 dni akademia biznesu. Dziekuje
Dobrym sposobem, który działa jest robienie jak najwięcej rzeczy, których się boimy. Im więcej razy przełamiemy się i zrobimy rzeczy, których się boimy, tym nasza pewność siebie będzie większa.
Jeśli chodzi o mnie to moje problemy z pewnością siebie są duże odkąd pamiętam. Szczególnie, gdy podlegam cenie osób trzecich- na egzaminach ustnych, podczas wystąpień publicznych itp. U mnie ten strach i brak pewności siebie objawia się trzęsącym głosem, suchością w gardle, odruchami wymiotnymi, w ekstremalnych warunkach trzęsienie się nóg i rąk. Od zawsze mam z tym problem, choć nadal się uczę jak to przezwyciężać i gdy myślę, że jet dobrze, to zawsze pokonują mnie wystąpienia przed komisją, nauczycielem czy publicznością. Nie ważne jak dobrze się przygotuję to zdarzają się tzw. czarne dziury w najmniej oczekiwanych momentach.
W szkole na ten stres, jąkanie i trzęsący się głos przymykano oko, ale na uczelni niestety odbierane jest to jako brak wiedzy i cierpią na tym oceny.
W pierwszym punkcie przyznam Ci Piotrze rację, bo zauważyłam, że im więcej razy przez coś przebrnę tym mniej się boję i moja pewność siebie rośnie za każdym razem. Na początku mojej edukacji każdy sprawdzian przyprawiał mnie o trzęsienie rąk i ochoty na ucieczkę. Teraz traktuję to jako normę i nie wywołuje to u mnie stresu czy wątpliwości, co do swojej wiedzy.
Jako studentka nauczyłam się, że jeśli nawet nie umiem czegoś na 100% to zawsze coś kojarzę czy z wykładów czy nawet z życia. Nigdy nie jest tak, że nic nie pamiętam, więc nie warto się poddawać tylko trzeba wierzyć we własne umiejętności i zdolność do logicznego myślenia. ;)
Mając te 21 lat, dużo się nauczyłam na błędach, dużo razy zabrakło mi wiary we własne możliwości i przegrywałam ze strachem. Jednak wraz z wiekiem uczymy się tej pewności siebie i wiem, że przede mną jeszcze dłuuuga droga do zaakceptowania siebie chociaż w 90% to trzeba walczyć i przezwyciężać swoje lęki. Ja zawsze za ostoje spokoju uważałam swojego brata. On zawsze podchodził do wszystkiego na luzie i nie stresował się tak bardzo jak ja. O wiele szybciej dostosowywał się do nowych sytuacji. Rzeczywiście ta stereotypowa pewność siebie, która przeważa u męskiej płci tutaj też się sprawdziła. Zawsze zazdrościłam mu takiego podejścia do życia i biorąc z niego przykład powoli zbliżam się do jego poziomu ;D
15:26 Jest i Szumi, który dalej nie rozumi ;)
Mam z natury dokładnie opisany przez Ciebie typ kobiecej (nie)pewności siebie. Od wczesnego dzieciństwa jeżeli nie czułam że coś umiem bardzo dobrze, to unikałam sytuacji gdzie by mogło to wyjść na wierzch. Do dziś mi się to czasem zdarza. Mam jednak starszego brata, który jest super przebojowy i pewny siebie. Więc próbowałam go naśladować. Coś w stylu "fake it till you make it". Ostatecznie to podziałało i poskutkowało to tym, że niektórzy zaczęli mnie uważać nawet za arogancką i butną, ale zaczęłam cieszyć się większym respektem i tytułem samicy alfa :) poza tym dużo lepiej się czuję, jeśli chodzi o pewność siebie, gdy regularnie uprawiam sport. Jestem wtedy dumna z siebie :) pozdrawiam!
Jeśli nie chcesz wychodzić na butną i arogancką to warto kształtować charakter w stronę ciepłej komunikacji. Kobiety bez tego mają większe prawdopodobieństwo, że źle zostanie odebrana ich pewność siebie. Ale Twój przykład potwierdza to do czego byłem przekonany, że jednak pewność siebie mimo tego "minusa" dała Ci status "samicy alfa", czyli ktoś może Cię znielubić, ale i tak siłę przebicia będziesz miała większą, a samopoczucie lepsze niż bez tej pewności siebie. Co do ciepłej komunikacji, to zgadzam się z Piotrem, że są pewne sytuację w których może skutecznie działać autorytaryzm. Wydaje mi się jednak, że ludzkie podejście jest skuteczniejszą strategią na dłuższych dystansach i w brew pozorom w firmach może działać równie skutecznie. Bo przecież można być ciepłym i asertywnym...
Dobry materiał :) . Od dzieciństwa mam duże problemy z pewnościa siebie i byla to długa droga żeby robić mentalne pożądki.
Panie Piotrku bardzo faje i wartościowe materiały pan nagrywa. Nie wiem jak się odniosą do tego inni ale jeśli się da, prosiłbym o nagrywanie krótszych odcinków, ponieważ chce je dalej oglądać ale bardzo ciężko jest znaleźć 20 min czy pół godziny w tak krótkim dniu. Jakby odcinek miał ok. 5 - 10 min na pewno łatwiej by mi było go obejrzeć.
Dzięki za feedback, niebawem odcinki będą gotowe do pobrania w formie podcastu lub mp3, aby można je było zabrać ze sobą, gdy są dłuższe.
MP3 to bardzo dobry pomysł. Super alternatywa dla radia w którym leci na okrągło to samo i w połowie reklamy.
Czy nie myślałeś, żeby zmienić nazwę kanału na „Jednakowoż”?*
*) Piszę o tym, bo najbradziej pewny siebie jestem, gdy komuś dopiekam, a więc wpis zgodny z tematem filmiku ;)
Jednakowoż nie ;)
Spoko, mam świadomość i ograniczam.
friedman narcyz Ty to masz dopiero kompleksy i niska samoocene
Panie Piotrze ja jestem chyba fenomenem medycyny... ja nigdy niczego nie jestem pewna, stresuje mnie doslownie wszystko mimo ze powtarzam dana czynnosc pare lat, ja dalej jestem zestresowana i czuje jakbym cos robila poraz pierwszy... Ja nie wiem jak ja wogole daje rade w zyciu codziennym i spolecznym , jak ja zdalam szkoly :O chyba przez moje poczucie humoru ;) inaczej bym zwariowala :)
ja jestem pewny siebie, ale warto posłuchać i zobaczyć jakie to cwiczenia , pozdrawiam
Pewność siebie często jest postrzegana przez pryzmat posiadanego typu osobowości. Esktrawertycy z reguły wydają się być pewniejsi siebie niż introwertycy. Osobiście borykam się z brakiem pewności siebie, choć staram się z tym walczyć. Dobrze jest próbować nowych rzeczy. Wychodzenie ze swojej strefy komfortu sprawia że nabywamy doświadczenia. Kto wie, może dzięki temu uda się znaleźć nowe hobby? Dodatkowo zwracam uwagę na to w jaki sposób 'mówię o sobie' w swojej głowie - staram się unikać myślenia czarno-białego i przesadnego krytycyzmu. Dobrze jest widzieć w sobie przyjaciela, a nie sędziego czy nawet kata. A jeśli popełniam błędy? Cóż, trzeba nauczyć się je sobie wybaczać, w końcu tak robią przyjaciele.
Pozdrawiam :)
Tak - są typy osobowości wyjątkowo pewne siebie. Robiłaś sobie test MBTI, jeśli tak to jakiego typu jesteś? :)
Według tego testu jestem typu ISFP (Introwertyk Percepcjonista Uczuciowiec Obserwator)i nie mogę się z tym wynikiem nie zgodzić ;) Myślę, że test jest bardzo miarodajny, wiele osób którym go również poleciłam odnajdywało sporo prawdy w otrzymanym wyniku.
Ja jestem tak pewny siebie, że powiem wprost "Bardzo chciałbym wygrać tę książkę" pozdrawiam serdecznie (wierzę w sukces prostego przekazu)
Nie zrozumiałeś przekazu filmu pewność siebie =/= sukces. Z samej pewności siebie (i tym bardziej wiary) nic nie wynika. Zresztą napisanie komentarza "ja chcę" nie wymaga pewności siebie, podzielenie się np. mega kompromitującą sytuacją z własnego życia już być może tak. No, ale powodzenia. Ja się za książkę nie obrażę, miły gest w formie nagrody za aktywność. Jeśli chodzi jednak o pewność siebie, to ja mam pewność znaleźć wszystkie potrzebne informacje na jej temat w internecie lub samemu dość do wniosków. Tak więc, czy dostanę ją czy nie to i tak cieszę się z możliwości porozmawiania sobie na ciekawy temat u Piotra w komentarzach. Tobie natomiast życzę powodzenia, bo czemu nie. ;)
Zrozumiałem ale żadna kompromitująca sytuacja z mojego życia nie przychodziła mi niestety do głowy a nie chciałem uprawiać bajkopisarstwa jak jakiś COACH;p
Pozdrawiam dziękuje za odpowiedź
Kolejny fajny materiał Piotrze!
Nie dość, że masz dużą pewność siebie to jeszcze chyba ćwiczyć nieźle, bo koszulka już przymała na klacie albo to ta pewność siebie tak Cie napompowała ;)
A wracając do sedna, ja mam jedno takie ćwiczenie co do pewności siebie i zniwelowania przy okazji stresu, że staję sobie w miejscu zamykam oczy na ok. pół minuty biorę głębokie dwa, trzy wdechy klata do przodu, barki do tyłu. I jest. Czasami to tak działa, że zapominam nawet gdzie jestem i po co tu jestem :D ale to może bardziej przez zachłyśnięcie się powietrzem ta dezorientacja :D
Największy problem sprawia mi przy pewności siebie to, że wyobrażam sobie miliony sytuacji na minutę. A co to będzie, a co jeśli, a po co, a czemu itp. itd. takie durne pytania. Wtedy (drugie narzędzie), aby odwrócić swoją głowę od tych głupich wątpliwości, nieuzasadnionych wątpliwości to myślę sobie np. "Ale dziś pięknie chyba pójdę pozbierać jabłka na działkę", mimo że pada deszcz i jest zimno. Wtedy mam wrażenie, że mój mózg trochę głupieje, i kiedy ma taką odwróconą uwagę to pakuje się tam gdzie miałem. To takie odwrócenie uwagi od głównego wątku, który mamy zamiar wykonać. Wykorzystanie momentu nieuwagi :D
Pierwsza technika to taka bardziej natury fizycznej, a druga natury umysłowej.
_____________
Pozdrawiam
Ja zawsze jestem pewny siebie kiedy mam na sobie koszulę , dlatego bardzo rzadko mam na sobie coś innego jak koszule ;)
Tego właśnie brakuje mi w filmie. Ubiór ma ogromny wpływ na to jak się czujemy i jak jesteśmy odbierani. To dlatego PUA kładą nacisk na koszulę i marynareczkę. :)
EmergesFromTheVoid Wybacz ignorancję, ale czym jest PUA ?
Pewność siebie w dzisiejszych czasach daję 100 tys zł na koncie 😎⚽
Do wszystkich oglądających - właśnie wzięliście udział w psychoterapii (psychospołecznej). To tak jakby ktoś zastanawiał się jak mniej więcej wygląda wizyta u psychologa. :)
Piotrze czy możesz zrobić film poświęcony Terapii Grupowej? Może trochę się wyglupiam w tej chwili, bo poruszasz tematy z innego zakresu ale robisz to tak ciekawie i przystępnie że postanowiłam zapytać.
Sądzę, że w rozważaniach na temat ostrożności kobiet często popełniamy swojego rodzaju błąd przesunięcia kategorialnego. Kobiety istotnie są ostrożne w doborze partnera i być może ma to swoje przyczyny w zaszłościach prehistorycznych, ale kompetencje w tej dziedzinie rzadko idą w parze w roztropnością biznesową, czy też statystycznymi metodami szacowania ryzyka. Wręcz przeciwnie, wiedza ta bywa bardzo nieintuicyjna. Zresztą intuicja prowadzi nas na manowce nawet w kwestiach stricte matrymonialnych. Bo jak na przykład z największym prawdopodobieństwem wybrać najlepszego partnera, zakładając, że życie podsuwa nam ich zupełnie losowo? Otóż należy odrzucić w ciemno pierwsze 37% adoratorów, następnie zaś wybrać pierwszego, który okaże się lepszy od pozostałych. To klasyczne zagadnienie z zakresu teorii decyzji, zwane problemem sekretarki. Ile kobiet zdaje sobie sprawę z tego rezultatu? A co, gdy przyjdzie pracować z naprawdę dużymi zbiorami danych albo przeprowadzić rekrutację wśród 5 tys. kandydatów, w bardzo ograniczonym czasie? Psycholodzy eksperymentalni zbadali zachowania decyzyjne osób w sytuacjach typu problem sekretarki i wykazały one, że ludzie mają tendencje do zaprzestawania poszukiwań zbyt wcześnie (Bearden, Murphy, and Rapoport, 2006; Bearden, Rapoport, and Murphy, 2006; Seale and Rapoport, 1997). I o ile w życiu, czy ściśle w doborze partnera, być może ma to swoje uzasadnienie (młodość i uroda szybko przemija), o tyle w biznesie liczą się słupki sprzedaży, analiza FMEA, czy wskaźnik zwrotu z inwestycji ROI, a nie szarmanckie/zachęcające usposobienie prezesa spółki.
Dzięki! Łapka w górę i wysyłam ten film żonie :D
Ad. 5 słyszałem, żeby nie mówić 'porażka', tylko 'informacja', czy jakoś tak. W sumie, to w statystyce to właśnie oznacza 'porazka'.
I to są wartościowe narzędzia! Zupełnie sprzeczne z nurtem coachingowym, którym gardzębo uczą jak stać się karykaturą samego siebie albo jak stać się sk***synem skupionym jedynie na sobie. A właściwie niewspółmiernie ze świadomością skupionym na sobie. Jeśli ktoś ma duży problem to powinien skonsultować się w poradni zdrowia psychicznego i być może podjąć terapię. A nie słuchać przygłupów. Ja kiedyś na siłę starałam się ukryć swoje zdenerwowanie i niepewność. A gdy np po chwili zaczęłam się uspokajać i np zniknął burak z twarzy i przestałam się trząść to czułam wstyd, że widać po mnie że tym bardziej widać różnicę w moim stanie emocjonalnym. Po latach doszłam do dwóch wniosków. Po pierwsze inni ludzie mają wyrąbane na moje stany emocjonalne. Po drugie wstyd, zażenowanie, strach itd to całkowicie ludzkie emocje i innym również nie są obce. Mamy prawo je odczuwać. Teraz w takich sytuacjach, uspokajam się dla siebie a nie dla innych. Nie wkładam już wysiłku w utrzymywanie jakieś pozy.
mogłes jeszcze dodac troche informacji w porownaniu do dzieci i dlaczego one wlasnie maja pewnosc siebie wieksza, mowia prawde i nie maja strachu przed czyms, bo to dosc ciekawe zagadnienie, dlaczego ta pewnosc siebie tracimy z wiekiem
Dzięki, ogólnie miałem materiału na ponad 1,5h :D więc mocno ciachałem, niestety.
Taka sugestia, jak jesteś wstanie nagrać 1,5h to dobrze jakbyś to nagrywał. Oczywiście nie mówię o publikowaniu wszystkiego, bo opublikujesz na kanale w takiej formie jak teraz ogólny materiał dla wszystkich. Za to resztę będziesz mógł wykorzystać w grupie newslatter albo na fajsie, jako materiał bonusowy, lub po jakimś grubszym zestawieniu jako produkt. Ot tak rzucam luźną myśl. Tak wiem, że to więcej pracy, ale już nie tracisz czasu na zbieranie materiałów, a nagranie iluś dodatkowych scen to chyba też już mniejsza fatyga (nie wiem do końca bo się tak bardzo nie znam).
możesz podać żródło tych badań nad CV? To bardzo ciekawe, chciałabym bliżej zgłębić temat u źródła. W ogóle kwestia różnic indywidualnych w tematyce związanej z pewnością siebie u kobiet i mężczyzn, to bardzo ciekawy dla mnie osobiście temat. I Twoje wyjaśnienie, odniesienie się do historii i tego jak nasze, kobiece zdanie było traktowane na przestrzeni wieków, zdaje się być bardzo racjonalnym wyjaśnieniem. NIemniej - gdy się rodzimy, jaki historia ma na nas wpływ? W toku socjalizacji otrzymujemy jakieś lepsze bądź gorsze wzorce z tego zakresu, ale rodzimy się chyba z taką właśnie pewnością, a potem dopiero życie to zaczyna weryfikować. Kwestia temperamentu, czy kształtującej się osobowości oczywiście ma znaczenie. Spójrzmy na roczne dziecko, które jest już w miarę mobilne, jeśli czegoś chce, to po prostu to sięga, mimo, że nie zna jeszcze konsekwencji swoich przyszłych działań. Nazwałbyś to pewnością siebie/odwagą czy czymś jeszcze innym?
Szeroka meta-analiza teamtu: blogs.scientificamerican.com/unofficial-prognosis/study-shows-gender-bias-in-science-is-real-heres-why-it-matters/
Inne popularno-naukowe artykuły dotykające tematu również ciekawe:
www.pnas.org/content/109/41/16474.abstract
blogs.scientificamerican.com/unofficial-prognosis/study-shows-gender-bias-in-science-is-real-heres-why-it-matters/
super, serdeczne dzięki za bazę opartą o naukę i badania. To zawsze najmocniej do mnie przemawia.
Świetne video. Dodam tylko, choć w całym temacie to mało istotne istotne, jeśli nie wcale, że w Arabii Saudyjskiej niestety nadal kobiety nie mają praw. Informacje podawane w mediach o niejakim postępie w ich prawach to propaganda. W 2013-2015 mieszkałam w Jeddah określanej jako kosmopolityczne miasto saudyjskie. Nic bardziej błędnego, my kobiety nie miałyśmy tam żadnych praw, nawet do chodzenia samej po ulicy.
Piotr, jeszcze raz, świetny przekaz na Twoim kanale, pozdrawiam.
Kurcze to bardzo smutne, że nic się tam nie zmienia.
ok, to dlaczego im lepiej przygotuje sie do prezentacji tym czesciej bardziej sie spinam? perfekcjonizm mnie meczy i stres przed cicha sala, ktora wlasnie mnie slucha..
Po części sam sobie odpowiedziałeś. Połowa winy to pewnie perfekcjonizm. Zbyt duża samoświadomość utrudnia pewne akcje. Pod perfekcjonizmem kryją się pewne przekonania, w dużej mierze zaczerpnięte z dzieciństwa, to w jaki sposób mówili o nas i do nas rodzice, co chwalili i ile uwagi nam poświęcali. Druga sprawa i trzecia sprawa, to kwestia w jaki sposób się przyszykowujesz, w jaki sposób projektujesz prezentacje i czy znasz tricki które się stosuje podczas przemówień publicznych. Jest jeszcze jedna sprawa. Jeśli nie jesteś obyty, to potrzebujesz dużo doświadczenia, aby ciało migdałowate odpowiedzialne za alarm i stres w psychice oswoiło się z rzadko spotykaną sytuacją. Staraj się znajdować jak najwięcej okazji do przemawiania. W wielu miastach są grupy, które się spotykają w celu uczenia się przemówień publicznych, nazwa to chyba Toastmasters poszukaj.
Dzięki za wędkę, pomyślę nad tym.
jeśli chodzi o cytowanie klasyka to chodziło o truskawkę na torcie ;)
Czy nagradzianie za staranie nie tworzy nastepnego milenialsa? Ostatnio widziałem na yt film, w którym wlasnie ten mechanizm powoduje, że dzici chwalone za sam wklad w późniejszym zyciu maja zderzenie z rzeczywistością w pracy, gdzie liczy sie wynik. Czy mozesz sie do tego odnieść?
Myślę, że nie. Dzieci wrzucone w system edukacji mają rygor - osiągnięć. Mam wrażenie to tylko teoria (czyli zderzamy dwie niesprawdzone teorie), że milenialsi mają to do siebie, że są bierni. Mam wrażenie, że rodzice nagradzali je za każde gówienko. Ideą jest by nagradzać za prawdziwy wysiłek. To powoduje, że ludziom się chce i przestają być bierni.
Piotr Marszałkowski Wow, ale ekspresowa odpowiedź :) bardzo mi się podobał fragment o syndromie oszusta, niestety YT wymieka i poza paroma filmami, reszta jest tylko kalka, jaka literature polecasz o tym zagadnieniu?
Nie ma sprawy :)
2 artykuły:
www.sciencemag.org/careers/2008/02/no-youre-not-impostor
www.news.com.au/finance/highachievers-suffering-from-imposter-syndrome/news-story/9e2708a0d0b7590994be28bb6f47b9bc
Badania:
www.paulineroseclance.com/pdf/ip_high_achieving_women.pdf
www.paulineroseclance.com/pdf/-Langford.pdf
Jakbyś czegoś szukał to pod frazą znajdziesz trochę informacji "Imposter Phenomenon"
Piotr Marszałkowski Wspaniale :) myślałem, że usuniesz post, a nie przytoczysz badań naukowych ;) ;) tak trzymać i powodzenia w rozwoju kanału :)
Dzięki :)
Za to brak pewności siebie jest traktowana odwrotnie. W przypadku mężczyzn jest podwójnie (jeśli nie w większym stopniu) nieakceptowalna niż u kobiet
15:26 kto to taki?
Od której minuty te ćwiczenia , bo usypiam.
Warto wspomnieć o tym, że kobiety są inaczej wychowywane w dzieciństwie. Niektóre choroby mogą zmieniać pewność siebie. Pewnie gdybym był od dziecka pewny siebie to miałbym już z 10-12 lat doświadczenia w karate, albo uprawiałbym inny sport, miałbym masę medali, sporo konkursów wygranych, lepsze oceny, prawdopodobnie kurs szybkiego czytania i zapamiętywanie, lepszą szkołę, może nie miałbym depresji albo bym ją przeszedł lepiej i więcej relacji towarzyskich, przyjaciół. Może miałbym już coś do wpisania do cv i doświadczenie zawodowe, realizowanym się i poświęcał pasji.
Mógłbym tak pisać i wymieniać jeszcze przez kilka minut co najmniej, to co straciłem.
Trudno to sobie wyobrazić jak na wiele rzeczy taka niby nie aż tak znacząca rzecz ma wpływ.
Ale przez nią paradoksalnie mógłbym się nie otworzyć na kilka rzeczy, które są ważne dla mnie, a to właśnie nie aż tak wielka pewność siebie mnie doprowadziła. Jednak pewność siebie by usprawnia większość elementów mojego życia.
Co do wychowywania kobiet w dzieciństwie to ja napiszę... nie wiem, może są inaczej wychowywane. Można jednak też powiedzieć swobodnie, że wszyscy byliśmy różnie wychowywani w dzieciństwie. Więc statystycznie może to jakoś wygląda, ale w rzeczywistości to zależy od tego w jakim domu się ktoś wychował. Moim zdaniem (korzystając z mojej wiedzy i doświadczenia, też w pracy z dziećmi) jest tu mechanizm całkiem odwrotny, dziewczynki z natury są bardziej grzeczne i ułożone, a przy tym zgarniają dość dużo pochwał, a jeśli się je nie chwali to się o tą pochwałę dopominają. Presja społeczna w dzisiejszych czasach właśnie jest odwrotna i mówi nam o tym "gender paradox", że w krajach w których rozwinięto prawa specjalnie dla kobiet, tak by zrównać je z mężczyznami do (nie raz) absurdów. Gdzie ideologia równouprawnienia i wyrównywania szans ma status niemal oficjalnej religii, a doktryna panująca w społeczeństwie przeczy samej nauce... to właśnie w takim środowisku, gdzie kobiety nie mają społecznego parcia, bo już się wypaliło - to wybierają zawody nie-techniczne, często dotyczące opieki i kontaktów między ludzkich, nie pchają się do kadr kierowniczych, tylko wolą stanowiska gdzie się podporządkowują, albo w ogóle wolą kariery nie robić i zajmują się rodziną. Tylko w krajach w których propaguje się wizję kobiet uciśnionych i które muszą walczyć o swoje prawa, jest niesłychana presja na robienie kariery i uczynienie z nich kierowniczek i dyrektorów. A samo dodawanie dodatkowe pewności siebie dziewczynkom, kończy się tym, że stają się zołzami i im zaczyna odp...
Choć pewnie padnie komentarz, że badania sugerują inaczej i tylko mi się wydaje. :D
Według tych badań kobiety nie mają za małej pewności siebie, tylko mają ją adekwatną. Powiedziałbym raczej, że jest problem z mężczyznami, którzy mają za mało inteligencji, a za dużo pewności siebie, która nie wynika z kompetencji.
zaakceptowanie swoich zalet i wad
Jak zawsze ciekawy materiał. Chociaż moim zdaniem, to odrobina powątpiewania w siebie jest cnotą. Pewność siebie idąca w parze z brakiem kompetencji to oszustwo.
A ludzie wciąż mówią, że kobiety przecież są traktowane identycznie jak mężczyźni, więc o co nam chodzi, że powinnyśmy się zająć krajami arabkimi
Masz małą wiedzę. Kiedyś
w dawnych czasach to kobieta była święta i była tą co miała władzę. Dopiero później przyszło ubezwłasnowolnienie przez mężczyzn. Polecam przeczytać książki ,,Kobieta bez winy i wstydu" Wojciech Eichelberger, ,,Wojna płci".
To są tylko podstawy.
I chyba powoli wracamy do tamtych czasów, kiedy to kobiety rządziły. Po prostu powoli kobiety dostając taką możliwość umiejętnie to wykorzystują.
yhy dziwne, ktos napisał inna historię, na zasadzie, ze dalej wierzysz, ze Mikolaj przynosi Ci prezenty do domu, a szczepionki wywoluja autyzm i ziemia jest płaska
1:48 - czy "ponad 12 razy" to 13 czy 97? Skąd sympatia do systemu dwunastkowego? :)
Po 12 przestałem liczyć :) jakoś tak wyszło.
„Czynnikiem umacniającym poczucie pewności siebie jest akceptowanie siebie jako wartościowej osoby.” -B. Tracy
Przejęzyczyłeś się z pięć razy, czyżby szewc bez butów :p
Nie uczę polskiego.
Pewność siebie niema nic wspólnego z umiejętnością jazdy. Gdybyś dziś zdawał egzamin to było by to tyle samo lub drugie tyle Liczy się kasa nie umiejętności
Nie, bardzo często liczy się samopoczucie egzaminatora. Za łapówkarstwo posadzili sporo osób w Trójmieście gdzie zdawałem, więc obecnie jest tam czysto.
Einstein była kobietą. Podczas gdy on pracował w urzędzie patentowym nad teoriami pracowała w domu jego żona. Ta teoria w odniesieniu do tego że miał on poczucie że na to nie zasłużył i biorąc pod uwagę wykształcenie pani Einsztainowej trzyma się kupy dość zwięźle.
Ile? 12
Piotek żółciutki psychologuś okrąglutki.
SatanicJamnic a ty zwykły cep.
#zaorane Ktoś tu się striggerował ostro. Hola hola koleszko, po co ta agresja xD Urocze jak napierw napisałeś "skurwesyn" a potem zmieniłeś na cep. Autocenzura, uzmysłowiłeś sobie, że się triggerujesz nadmiernie? Ciekawy z ciebie przypadek.
Triggerujesz? Co to za słowo? Takie "coolowe"? napisałem - "satanic, zwykły skurwesyn" Zmieniłem bo mogło to wyglądać, że to na Piotrka. A to taki fajny tekst z wiedzmin 2 :) 0 agresji, tylko stwierdzenie - jak masz krytykować, to z sensem.
Po co ci okulary w trakcie nagrywania? Bo strasznie odbijają zielone światło
Bez nich nie poznał bym własnej matki an ulicy. Zielone odbicie to kolor anty-refleksu.
Jena uwaga: Dlaczego i ty chcesz na siłę zrobić z kobiety faceta. Między nami są ewidentne różnice i ich zacieranie niczemu dobremu nie służy. Nie przyjmujesz że kobiety może lepiej się czują w innych sytuacjach i dziedzinach życia niż mężczyźni i tam powinny poszukiwać spełnienia. Mam wrażenie że robi się z kobiet takich prawiemęszczyzn i wywiera się na nie presje społeczną. Ciekawe kiedy środowiska feministyczne zaczną występować o kampanię testosteronowe dla kobiet?
W tym materiale, nie próbuje nikogo zrobić na siłę, pokazuje Ci różnice. Wiedza na temat różnic jest siłą, która może być użyteczna dla nas. Jeżeli jakaś kobieta zechce być managerem to będzie miała większą wiedzę na ten temat. Jeżeli jakaś kobieta zechce być skutecznym managerem, to mamy wolność i nie mam zamiaru nikogo kształtować pod utarty stereotyp - do kuchni. Każdy ma prawo decydować swoim losem. Jak ktoś uzna, że chce zostać jednorożcem to co mi do tego? Jednakowoż stereotypizacja sprawia, że nasza wolność bywa organiczna poprzez utarte schematy. Dlatego kobiety uzyskują niższy bonus z pewności siebie, w porównaniu z mężczyznami.