Jacek Kaczmarski Doswiadczenie Marzec '68
Вставка
- Опубліковано 1 кві 2009
- Jutrzenka moich politycznych wrażeń:
Beztroska wiosna życia jedenasta,
Rok sześćdziesiąty ósmy, miesiąc marzec,
Przy placu Unii, prawie centrum miasta.
Widziałem z okna kuchni dom "Riviera",
Skarpę, ogródek, szkołę i boisko -
Mój zabaw teren, zajmowany teraz
Przez tłum ruchomy. Wszystko było blisko.
Przyleciał po mnie mój kolega "Jujo"
- Idziemy patrzeć! - rozkazał - ty ciapo!
Wiesz co jest grane? Studenci demonstrują!
(Gestapo! - brzmiało zza okien - Gestapo!)
Pobiegliśmy wpierw na ulicę Polną,
Gdzie grał warkot drukarń "Życia Warszawy".
Przejść przez ulicę nie było nam wolno,
Kolumna wozów ZOMO, garść ciekawych.
Stały z niebieskiej blachy ciężarówki,
Paru gliniarzy ze znudzoną miną.
Wzdłuż Polnej lśniły czarnych butów skuwki
I usłyszałem czyjś szept - "Golędzinów".
Było tak cicho i nic się nie działo,
Żeśmy pobiegli bez namysłu dalej.
Szczeniakom wrażeń przecież zawsze mało,
Zwłaszcza, że lęku nie czuliśmy wcale.
A pod "Rivierą" (gdzie róg Waryńskiego)
Latały w słońcu deski i kamienie,
Walka uliczna wrzała na całego,
Krzyk był i gwizdy, krew i podniecenie.
W poprzek ulicy autobus czerwony
Leżał jak mamut, a za nim studenci
Wołali - "Wolność" - i na wszystkie strony
Szła wieść niezdrowa, że się coś tu święci.
Z daleka ludzie cisi, przestraszeni
Patrzyli, jak się patrzy na ognisko
Z tą fascynacją szaleństwem płomieni
Do których lepiej nie podchodzić blisko.
A potem mama "Juja" nas zabrała
Ciągnąc do domu, za rozgrzane uszy...
- Nie wiecie - łkała - co ja przeżywałam!
A nam - pytania krążyły po duszy.
Jacek Kaczmarski
18.3.1989
jedno z niewielu poetyckich świadectw Marca i bardzo piękne
😂Ale super filmik, bardzk mi sie podobał. Daje łapke w góre😊😊😊.!!!
po Marcu szybko nadeszła epoka Gierka i błyskawiczny rozwój kraju. Ogromne inwestycje i rozmach. Dosłownie z dnia na dzień kraj, wcześniej pogrążony w szaroburym marazmie, zakwitł wszystkimi kolorami i odcieniami i dał społeczeństwu nadzieję na lepszy żywot już całkiem zbliżony do tego, jaki albo widzieli albo słyszeli na Zachodzie. Stosunki z Izraelem zostały zamrożone natomiast kwitły kontakty z krajami arabskimi, dokąd wysyłaliśmy nasze przemysły. Polska była silna i miała potężną armię więc nikt nam podskoczyć nie mógł, choć oczywiście byli obszczekiwacze. Szkoda, że tan pięknie rysujący się sen wkrótce prysł, ale i świat w ciągu tamtej dekady zmienił się diametralnie.