Ja też kiedyś ciągle "zamartwiałam się" wszystkim. Najbardziej tym co ktoś pomyśli o moich działaniach, bo wszyscy powtarzali mi jak dobrze się uczę, mam same piątki w szkole, a ja cholernie bałam się zawieść te oczekiwania. Teraz mam to gdzieś, nie wyjdzie to trudno, działam dalej, tyle razy odbijałam się od dna to teraz ufam sobie, że zawsze sobie poradzę 😁 Dzięki temu robię to co kocham, czyli piszę bajki i to zarówno na zlecenia prywatne, jak i na własny kanał, który mam nadzieję, że w końcu się rozwinie, a inni mi mówią "kurczę masz fajnie, praca zdalna, masz czas na rozwój i pasję, też bym chciał/chciała" - no tak, ale ja skończyłam "zamartwiać się" i myśleć o wszystkim zamiast robić. Poza tym kiedy oni wszyscy mówili, poczekaj nie zaczynaj najpierw się naucz dopracuj, ja stwierdziłam DOŚĆ. Zaczęłam tu gdzie jestem, z tym co mam tak naprawdę to dzięki Tobie Ania, dziękuję ☺
Powiem Ci, Aniu, że to jest coś co potrzebowałam usłyszeć 😄 Od dawna nad tym pracuję - jestem po leczeniu farmakologicznym, nadal w terapii. Będę używać Twoich sposobów, bardzo ze mną zarezonowały i samo wyobrażenie sobie ich w praktyce dało spokój ❤
Pamiętam, jak pierwszą noc w Bangkoku spędziłam na zamartwianiu się, jak zdobędę kartę sim i czy się nie zgubię w tym wielkim mieście. Na następny dzień wyszłam z hotelu uzbrojona w mapy offline, obiecując sobie, że ani na chwilę nie stracę z oczu bezpiecznych drzwi prowadzących do mojego hotelu. Przerażona wyszłam na gwarną ulicę China Town i... kupiłam kartę z internetem dosłownie 50m dalej. Potem okazało się, że google maps nawet na drugim końcu świata dają radę, a jeśli nie, to zawsze mogę poprosić kogoś o pomoc. To był taki przełom - uzmysłowiłam sobie, jak wiele lęków tkwi w mojej głowie!
Tez jestem osoba analityczna.ja znagam z odc czy osobowością schizoidala nie mylic z schizofrenia to dwa różne zaburzenia.wcześniej to byla padaczka co miałem w czasie egzaminów w sesji liceum dla dorosłych.poruszysz temat demotywacji,prokrasycnacji czy syndroma oszusta.
Zamarwianie sie to moja bolaczka. U mnie odkryłam podczas zakupu mieszkania (ciagle dziewczaly mi w uszach slowa mamy o denominacji ktora uniemozliwiala im budowe domu) i jak zaczela sie pandemia martwilam sie. Majac duzo kasy martwilam sie ze wszystko strace (straca one wartosc)
![Jak się dorobić, naiwny przepis [chodźmy pogadać podcast] odc 3](http://i.ytimg.com/vi/nvYdHm4ITtY/mqdefault.jpg)
![NV [#474] Ciagle się zamartwiasz? Co wtedy robić?](http://i.ytimg.com/vi/SNSdPcObi90/mqdefault.jpg)
Zamartwianie się to moja codzienność. Czas coś z tym zrobic, a ten podcast to idealny punkt zwrotny. Zapiszę się na terapię
powodzenia!!!
Ja też kiedyś ciągle "zamartwiałam się" wszystkim. Najbardziej tym co ktoś pomyśli o moich działaniach, bo wszyscy powtarzali mi jak dobrze się uczę, mam same piątki w szkole, a ja cholernie bałam się zawieść te oczekiwania. Teraz mam to gdzieś, nie wyjdzie to trudno, działam dalej, tyle razy odbijałam się od dna to teraz ufam sobie, że zawsze sobie poradzę 😁 Dzięki temu robię to co kocham, czyli piszę bajki i to zarówno na zlecenia prywatne, jak i na własny kanał, który mam nadzieję, że w końcu się rozwinie, a inni mi mówią "kurczę masz fajnie, praca zdalna, masz czas na rozwój i pasję, też bym chciał/chciała" - no tak, ale ja skończyłam "zamartwiać się" i myśleć o wszystkim zamiast robić. Poza tym kiedy oni wszyscy mówili, poczekaj nie zaczynaj najpierw się naucz dopracuj, ja stwierdziłam DOŚĆ. Zaczęłam tu gdzie jestem, z tym co mam tak naprawdę to dzięki Tobie Ania, dziękuję ☺
Ale miło coś takego przeczytać
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
Powiem Ci, Aniu, że to jest coś co potrzebowałam usłyszeć 😄 Od dawna nad tym pracuję - jestem po leczeniu farmakologicznym, nadal w terapii. Będę używać Twoich sposobów, bardzo ze mną zarezonowały i samo wyobrażenie sobie ich w praktyce dało spokój ❤
Życzę ci przepracowania tego, bo te lęki nie są racjonalne ani osadzone w rzeczywistości :(
Pamiętam, jak pierwszą noc w Bangkoku spędziłam na zamartwianiu się, jak zdobędę kartę sim i czy się nie zgubię w tym wielkim mieście. Na następny dzień wyszłam z hotelu uzbrojona w mapy offline, obiecując sobie, że ani na chwilę nie stracę z oczu bezpiecznych drzwi prowadzących do mojego hotelu. Przerażona wyszłam na gwarną ulicę China Town i... kupiłam kartę z internetem dosłownie 50m dalej. Potem okazało się, że google maps nawet na drugim końcu świata dają radę, a jeśli nie, to zawsze mogę poprosić kogoś o pomoc. To był taki przełom - uzmysłowiłam sobie, jak wiele lęków tkwi w mojej głowie!
Jeśli startowałaś z China Town to na grubo zaczęłaś :D
@@Aniamaluje91 hah przynajmniej głodna nie chodziłam 🤣
Tez jestem osoba analityczna.ja znagam z odc czy osobowością schizoidala nie mylic z schizofrenia to dwa różne zaburzenia.wcześniej to byla padaczka co miałem w czasie egzaminów w sesji liceum dla dorosłych.poruszysz temat demotywacji,prokrasycnacji czy syndroma oszusta.
Mam te tematy w szkicach :) u mnie ta analitycznosc to autyzm. Pozdrowienia!
Ja jestem jeszcze introwertykiem
Ja znam ten problemem od dawien dawna.
Bardzo mi przykro ze się z tym mierzysz
Zamarwianie sie to moja bolaczka. U mnie odkryłam podczas zakupu mieszkania (ciagle dziewczaly mi w uszach slowa mamy o denominacji ktora uniemozliwiala im budowe domu) i jak zaczela sie pandemia martwilam sie. Majac duzo kasy martwilam sie ze wszystko strace (straca one wartosc)
:( martwienie się to trudny do wyplenienia nawyk :(