Trudno uwierzyć ogladajac Ciebie w takie problemy..Wielu ludziom pomozesz.. Masz juz .12 ,4 tys subskrybentow💪 to spory sukces w pól roku...Dlatego że jestes wyjatkowa.Madra wrazliwa ciekawie opowiadasz..Masz tyle uroku i dobrej energii❤..Badż z nami dla Siebie i dla Nas
@@PatrycjaHyodo Oby to miejsce dało Ci jeszcze wieksza pewność siebie i pomogło dalej przełamywać bariery.A zdrowy egoizm? To wazne w życiu.Uczylam sie tego dosc dlugo zwlaszcza jako Matka..Moi synowie juz wiedza że mam swoje potrzeby.Czas na odpoczynek pasje i t d.Jesteśmy tacy wazni i powinniśmy tacy być dla siebie..To nielatwe ale trzeba do tego dążyć...Powodzenia i do przodu💪💪
@@PatrycjaHyodo Tak trzeba robic choć to nie jest łatwe.Szczesliwa Mama to szcześliwe Dzieci.Niech kazdy o tym pamieta bo ze strony starszej cześci Rodziny Męża nie byłlam na poczatku do końca w tym zrozumiana..Przyznali mi racje po jakimś czasie...
Dziękuję Ci ❤️ szczerze mówiąc bardzo się stresowałam i nawet przekładałam już datę publikacji tego filmiku i pojechałam do rodziców żeby się czymś zająć i o tym nie myśleć - dopiero teraz po paru godzinach odważyłam się wejść na YT - a tu takie duże wsparcie dobrych ludzi ❤️ dziękuję ❤️
@@PatrycjaHyodo Wiesz wydaje mi że świadomość wspierającej Cię społecznocści daje duże poczucie bezpieczeństwa . Chociaż Tyb na pewno pomogłaś na YT nie jednej osobie. A pomagając zmieniamy siebie i Świat.
Jeszcze raz Patrycja chciałem Ci podziękować. Wczoraj dzięki poruszaniu przez Ciebie trudnego tematu ,sam dowiedziałem się że moja partnerka w dzieciństwie miała też fobię społeczną. Myślę że Twój temat poruszył lawinę w internecie i i otworzył nowe horyzonty ludziom w myśleniu. Wydaje mi się też że komunikacja w związku jest chyba najważniejszą rzeczą. Jak sądzisz? Pozdrawiam i jeszcze raz wielkie dzieki🎉
@@adamgajowy bardzo Ci Adamie dziękuję za te słowa, wiele dla mnie znaczą ❤️ Twoją partnerka musi być zatem silną kobietą i cieszę się, że przezwyciężyła swoje lęki ❤️ z pewnością jest również bardzo wrażliwą osobą i ma wsparcie ❤️ Tak, zdecydowanie rozmowa w związku jest kluczowa. Bez niej trudno budować dobrą relację, gdy nie wiemy z czym się mierzy druga osoba. Myślę, że otwarte mówienie o swoich słabościach, uczuciach, przemyśleniach, traumach i oczekiwaniach to już jest wspaniała baza trwałej i szczerej relacji ❤️
Jestes perelka na y t Patrycjo😍Wyjatkowe miejsce ten twoj kanal . Dzieki Twojej osobowosci i wielu talentom . Niejednej osobie pomozesz tym filmikiem .Przytulam mocno!!!!
Patrycja. Myślę, że tego typu filmy są jednymi z cenniejszch na YT. Wiele filmów oglądamy dla przyjemności, a niektóre są wypełnione treściami, które zostaną z nami na zawsze, jako coś co nas motywuje, zmienia nasze postrzeganie świata i ludzi. I to jest właśnie jeden z tych filmów. Stąd nawet jak się trafia nieprzyjemne komentarze, wartośc tego filmu pozostanie dla wielu jako coś co nas poniesie przez życie. A Tobie gratuluję postawy wychodzenia ze strefy komfortu pomimo tego jak to trudne! Jesteś bardzo odważna i mądra.
Ja mam pewną teorię. Miałam podobne problemy i mi do myślenia dał pewien odcinek Ally Mcbeal gdzie ktoś mówi jej, że wydaje się dobrą osobą ale tak naprawdę to w jej głowie jest tylko ja, ja, dla mnie, moje itd. I to niestety tak chyba często jest, że za bardzo koncentrujemy się na sobie i z tego w dalszej konsekwencji wynikają kolejne problemy.
Przy czym trzeba mieć wysoką samoocenę i pewność siebie. To jest pełne niuansów:/ Ale generalnie chyba chodzi o koncentrację uwagi. I obserwacje, że inni też są tylko ludźmi z krwi, kości, jelit, włosów itd. ;)
Wszyscy jesteśmy z ciebie dumni, Patrycjo! Nawet nie wiesz, jak miło mi słyszeć, że przełamujesz swoje największe lęki, ponieważ sama taka byłam. Jeszcze 1,5 roku temu bałam się na tyle wyjść z domu, że parę dni, a nawet czasami tydzień przed planowanym wydarzeniem, nie byłam w stanie jeść, spać itd. Doskonale wiem, jak to wygląda, bo wszelkie zaburzenia lękowe, do których zalicza się w sumie fobia społeczna, ścigają mnie od dziecka. Najważniejsze, by w takiej sytuacji nie dawać lękowi szansy na większą eskalację, a co mam przez to na myśli? Dostałam kiedyś bardzo ważną wskazówkę od terapeutki, aby w sytuacjach stresowych iść od razu i się z tym zmierzyć, bo zwlekanie albo już w ogóle unikanie poszczególnych czynności powoduje wyrzut kortyzolu, gdy pojawi się podobna sytuacja. Brnij do przodu! ❤
Tak kochana masz rację! Czasami mam tak, że stresuje mnie np odpisanie komuś na wiadomość…przyznam, że miałam tak z panieńskim bliskiej mi koleżanki i zwlekałam, zwlekałam, wymyślałam coraz to nowsze powody dla których przyjść nie mogę…żyłam dosłownie w ciągłym stresie kilka miesięcy i potem żałowałam, że od razu nie powiedziałam, że nie przyjdę a z każdym dniem było coraz ciężej to zakomunikować aż się nie odważyłam i po prostu nie przyszłam… wiadomo jak to zostało odebrane :( To jest cenna rada, żeby od razu się z czymś zmierzyć bo odkładanie na później tylko potęguje stres. Ogromnie się cieszę, że coraz lepiej funkcjonujesz ❤️ jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje ❤️
@@PatrycjaHyodo Najgorsze jest właśnie pozwolenie sobie, aby wejść w spiralę lęku, ponieważ z każdą chwilą mózg znajduje coraz lepsze wymówki, by czegoś nie zrobić. Takie typowe racjonalizowanie sobie czegoś, co wcale nie jest potrzebne. Boimy się przed sobą przyznać, że coś jest nie tak. Zaburzenia lękowe są naprawdę okropne i bardzo negatywnie wpływają na cały organizm :( Ja pamiętam, że u mnie dochodziło do absurdów, gdy chodziłam bardzo często do lekarza, myśląc, że jestem na coś poważnie chora, a to była wina przewlekłego stresu. Chwała niebiosom, że mam to już za sobą i dziękuję za bardzo miłe słowa. 💖
Przynudnawy? Poruszasz bardzo ważny temat, który nadal jest tematem tabu w wielu środowiskach. Lwia część społeczeństwa nie zdaje sobie sprawy z tego, że są osoby, które borykają się z takim problemem. Super, że o tym mówisz! Jesteś wielką inspiracją ❤❤❤ Mocno trzymam za Ciebie kciuki!
Dziękuję Ci kochana ❤️ zgadzam się, większość społeczeństwa praktycznie nic nie wie o fobii społecznej albo bagatelizuje jej objawy :( co jest naprawdę przykre, zwłaszcza, gdy spotykamy się z brakiem zrozumienia ze strony bliskich :( Przytulam ❤️
Rozumiem Twój stan całkowicie. Sama cierpię na nerwicę lękowa. Wystąpiło to po wielu latach i okropnych przeżyciach. Czasami odczuwam tak okropny strach i jestem blisko paniki, chciałabym uciec gdzieś i się uspokoić ale nie mogę. To jest okropne co się dzieje wewnątrz a inny ludzie po prostu nie mogą zrozumieć tego stanu. Bardzo ciężko pracowałam nad tym i nadal to robię, jest coraz lepiej ale to nie jest tak proste i szybkie do wyeliminowania. Życzę dużo siły i zdrowia aby powoli wyjść z tego stanu ❤
Przytulam Cię ❤️ dziękuję za podzielenie się swoją historią ❤️ znam to uczucie dobrze…boli mnie często, że jestem źle odbierana przez swój lęk, w sensie ludzie nawet mi bliscy mają do mnie pretensje i z wyrzutem komentują to, że np nie pojawiłam się na imprezie panieńskiej, a nie wiedzą ile dni i nocy biłam się z myślami i chciałam a nie mogłam :(
@@PatrycjaHyodo ja też jestem z klubu "nerwica lękowa" :) dla mnie najbardziej przykre jest to, że można nawet czuć lęk wtedy, gdy już się przełamiesz, wyjdziesz, jesteś z bliskimi osobami i chcesz z nimi się spotkać, być, rozmawiać, wspierać, a w duchu szaleją sztormy, jest się na granicy omdlenia a ciało wzywa do ucieczki. nauczyłam się już mowić innym o swoim złym samopoczuciu, ale to nie wystarcza, to tylko pierwszy krok i nie potrafię wykonać dalszego czyli nie bać się ludzi i nie bać się obciążać ich moimi dziwnymi nerwowymi reakcjami. ten wymarzony "quality time" zamienia się często w "nightmare time" i niestety nie potrafię nawet czuć satysfakcji z podjętego wysiłku. niemniej zauważyłam, że wielu ludzi przyjmuje pozytywnie moje wyjaśnienia dotyczące mojej niemocy, więc warto dzielić się swoim stanem, nawet jeśli inni nie rozumieją go, a nasza sytuacja się nie zmienia w tym sensie, że gdzieś nie pójdziemy czy nie spędzimy mile czasu.podziwiam cię za podejmowane wysiłki i też za to, że mimo trudności masz swoją rodzinkę, córeczkę, pasje i nowe wyzwanie na YT. to jest fascynujące i wspaniałe, że człowiek może jednocześnie być tak kruchy i tak silny w różnych aspektach swojej egzystencji.
@@PatrycjaHyodo Wszystkie trzy dzielne Panie jesteście niesamowite. Życzę by empatii, ciepła, życzliwości nigdy nie brakowało w waszym środowisku. Pozdrawiam
Doskonale pamiętam od czego zaczęła się moja erytrofobia w wieku 15 lat (dzisiaj mam 36). Było to zdarzenie podczas przepytywania w gimnazjum. Od razu zacząłem unikać ludzi, spotkań, imprez. Dzisiaj unikam urodzin, spotkań nawet z rodziną, nie poznaję nowych ludzi, nigdy nie byłem w związku. Na spacer chodzę jedynie, gdy jest silne słońce i chodzę w okularach przeciwsłonecznych, dla mojego mózgu to pewnie działa jak maska, jak jakaś bariera. Czerwienię się dosłownie od wszystkiego, nawet teraz podczas pisania. Każda emocja, każde schylenie się, obmycie twarzy, mały wysiłek, większość kontaktów z ludźmi powoduje u mnie zaczerwienienie i często wtedy odpływam myślami, przez co czerwienię się jeszcze bardziej. 3 lata temu chciałem bardzo iść na basen na terenie otwartym. Przez 2 tygodnie oswajałem się z widokiem basenu na kamerce internetowej. Planowałem, gdzie się ulokować i gdzie jest np. toaleta. Mieszkając jeszcze z rodzicami, kiedy byli goście, to nie wychodziłem z pokoju i bywało, że godzinami męczyłem się chcąc skorzystać z ubikacji. Tak jak Patrycja nie odbieram telefonów, jak ktoś puka do drzwi to udaję, że mnie nie ma, nie wyjdę z mieszkania jak ktoś jest na klatce (chyba, że miałbym spóźnić się do pracy, no to wyjdę). Do wizyty u lekarza zbierałem się 2 lata i teraz znowu mam roczną przerwę, mimo, że nie w pełni wyzdrowiałem. Nigdy nie byłem wstanie wykonać żadnego kroku (poza zdobywaniem wiedzy, ale ona nic mi nie daje) by poprawić ten stan rzeczy. Takie życie, to po prostu trwanie. Gdyby nie PC i internet, to nic bym o życiu nie wiedział. 95% kontaktów z ludźmi jaki miałem, to komunikatory i chaty w grach online. Także tak wygląda moje życie od 21 lat. Pełne strachu i niepełne… wszystkiego innego. 21 lat robienia uników. 21 lat lęku. To tysiące, pogorszających stan myśli i reakcji organizmu. 21 lat samotności Mimo 21 lat fobii i mimo tego, że zaczęła się od wysokiego progu ona wciąż się nasila. Najgorsze co można zrobić, to jej się poddać i unikać fobicznych sytuacji, ponieważ takie postępowanie daje poczucie bezpieczeństwa teraz, ale nasila fobię. A ludzie nie zrozumieją i nie ma co się temu dziwić. Nie da się zrozumieć czegoś przez co się nie przeszło. Mogą jedynie zaakceptować nasze zachowania, odmowy i nauczyć się jak reagować, bądź jak nie reagować.
Dzięki za podzielenie się swoją historią. Trzymaj się, może to zabrzmieć lamersko ale piszę to tylko z życzliwości, jeśli nie próbowałeś psychoterapii to postaraj się na nią udać, jeśli próbowałeś to może poszukaj takiego psychoterapeuty/tki przy jakim bedziesz sie czuł najspokojniej. To że jesteś "inny" niż większość nie oznacza, że jesteś gorszy, jesteś częścią tego świata, unikalną w skali wszystkich galaktyk i Wszechświata ludzką istotą, osobą która wnosi do niego tyle dobra dla siebie i innych ile może. Życzę Ci żeby tego dobra u Ciebie i od Ciebie było jak najwięcej w Twoim życiu. Wszystkiego dobrego.
Dziękuję Ci bardzo za podzielenie się swoimi trudnościami…wiem, że to nie było łatwe… Odnośnie czerwienia się, powiem Ci, że mam podobnie, choć z pewnością w mniejszym stopniu…wydaje mi się, że pojawiło się to po raz pierwszy w szkole, w gimnazjum - nauczycielka muzyki kazała nam śpiewać solo Bogurodzicę… nie umiem śpiewać, mimo tego, że kocham muzykę, grałam na kilku instrumentach to śpiew mnie paralizuje…nawet śpiewanie sto lat to ruszanie przez mnie wargami bez wydobywania dźwięku.. wiem, że będąc w ogromnym stresie, “śpiewając” przed całą klasą mocno się zaczerwieniłam bo potem słyszałam za plecami komentarze, że świecę się jak latarnia itd…i od tamtej pory nie tylko w sytuacjach stresowych, ale przy każdej większej emocji, nawet szczęścia - się czerwienię co jest bardzo niekomfortowe… zakrywam wówczas twarz trochę włosami, odwracam się lub wychodzę, bo aż czuję gorąc na twarzy nawet przy wydawałoby się zupełnie nieuzasadnionych sytuacjach, typu ostatnio dowiedziałam się o ciąży mojej koleżanki, ucieszyłam się i już poczułam, że moje twarz się czerwieni, a przecież to nie był stres, zwykła emocja… Dziękuję Ci również za te słowa odnośnie nie pozwalania sobie na zbyt wiele, w sensie żeby stawiać sobie wyzwania bo inaczej tylko chwilowo czujemy się lepiej, a tak naprawdę staczamy się…wiem, że jest to strasznie ciężkie i sama staram się robić co mogę, żeby wychodzić z tej strefy komfortu…już zbyt wielu rzeczy żałuję, zbyt wiele szans i marzeń porzuciłam przez swoją fobię. Smuci mnie, że mówiąc o tym zostałam przez niektóre osoby obrzucona błotem, dostałam komentarze typu, że jestem trupem i co ja mam za życie, lub ze jestem kłamca bo widać przecież że nie mam fobii tylko chce na tym zarabiać, albo że jestem wstydem dla swoich rodziców i powinnam się udać na mszę o uzdrowienie… blokuje takich ludzi bo zbyt wiele nerwów i stresu kosztuje mnie patrzenie na takie raniące słowa… i idzie jednak, że zdecydowana większość ludzi to osoby wrażliwe i nawet jeśli nic nie wiedziały o fobii społecznej to napisały to i mam nadzieję, że następnym razem gdy być może bliska im osoba odmówi przyjścia na imprezę nie odbiorą tego od razu źle, nie będą zakładali złych intencji tylko pomyślą, że być może ktoś bardzo chciał, ale nie mógł bo fobią społeczną, ogólnie lęki, są tak samo ważnym powodem, uzasadnieniem jak choroba wirusowa. Życzę Ci dużo sił i zdrowia ❤️ tutaj w Internecie też jesteś nam potrzebny ❤️
Znam ten problem niestety. Przez nadmierne czerwienienie się w zupełnie błahych sytuacjach po wielu latach nabawiłam się trądziku różowatego. Dziewczynom na pewno jest łatwiej bo mogą przykryć twarz warstwą pudru lub fluidu. Jako nastolatka się nie malowałam a teraz lubię mieć na twarzy podkład bo to moja warstwa ochronna, która daje mi taki komfort w głowie, że nikt nie zobaczy gdy się mocno zaczerwienię. Teraz kosmetyki są znaczenie lepszej jakości niż gdy byłam nastolatką więc faceci pewnie też znajdą coś dla siebie. Może poeksperymentuj z podkładami mineralnymi? Cieniutka warstwa nie powinna rzucać się w oczy a takie podkłady mają dobry skład więc skóra „oddycha” w nich. Życzę powodzenia i wszystkiego dobrego dla Ciebie ❤
@@PatrycjaHyodo Wygląda na to, że żyjemy niemal tym samym życiem. Większość, jak nie wszystkie te sytuacje przeżyłem i ja. Tyle nas w życiu omija. Mam nadzieję, że się nigdy nie poddasz. Fajnie byłoby w końcu usłyszeć o kimś, kto sobie z tym poradził. Będę wyczekiwać tych wieści :)
Bardzo się cieszę że jest u Ciebie coraz lepiej ;) co prawda nie mam stwierdzonej fobii społecznej, ale to co mówiłaś na temat radości z izolacji w pandemii oraz zapisywania sobie na kartce przed wykonaniem telefonu, to jakbym widziała siebie ;) Po paru latach pandemii jestem wręcz zła jak muszę iść do biura czasem xD Nie z lenistwa, bo w domu też wykonuję pracę, ale z tego że mam poczucie jakby pójście do biura odbierało mi wolność wyboru w tym czy chcę widzieć ludzi czy nie. To moje podejście pokazało mi też jak wielką różnicę robi to czy sami wewnętrznie chcemy coś zmienić czy nie, bo w momencie kiedy cieszyłam się z pandemii to ani prośbą ani groźbą nic by się nie zmieniło z motywacji zewnętrznej a teraz to nawet sama z siebie się umówię ze znajomymi ;)
Jesteś świetna Patrycjo pod wieloma wzgledami..Twoj kanał to ciekawe cieple miejsce..Negatywne komentarze _ masz ich tak niewiele to problem wszystkich youtuberow..Nie przejmuj sie nimi.Nie warto.Wiem łatwo mówić ale to jest tak niewielka czesć komentarzy..Olewać je i tyle.Z czasem .pewnie nabierzesz dystansu..Życze sukcesu ❤ i satysfakcji z tego co tu robisz.Masz fanow coraz wiecej .Juhuhu💪
@@annaneex3843 To jest możliwe.Ale trzeba znalezc w sobie moc i metode na to..Inaczej prowadzenie kanalu na y t staje sie niemożliwe.Wierze że Patycja sobie poradzi..Negatywnych komentarzy jest mega mało na razie..Wrażliwcy maja trudniej ale Alleluja i do przodu!!
Bardzo dziękuję ❤️ dosłownie każdego dnia zmierzam się z jakimś negatywnym komentarzem, których oczywiście jest zdecydowana mniejszość i naprawdę kiedyś przez nie płakałam, a teraz - nie będę ściemniać - wciąż niektóre mnie bolą, ale szybko je olewam i o nich zapominam ❤️ To prawda - wsparcie zwłaszcza moich stałych obserwujących jest niesamowite ❤️
@@PatrycjaHyodoTe negatywne zawsze bedą..To jest y t.Czytałam je.Nie są merytoryczne ani troche...Frustraci i zazdrosnicy _ uroda szcześliwa rodzina , przystojny Maż i dobry status materialny zawsze sie znajdą...Olewać i tyle.Brawo Zuch Dziewczyna💪💪❤❤
Jesteś Wielka w tym co robisz i przełamujesz własne strachy!Pomagasz innym którzy tak jak ja mają podobne fobie z róznych powodów!Pokazujesz że się da mimo wszystko wyjść do ludzi.Dziękuję bo to dla mnie Bardzo Ważne!Pozdrawiam!
Patrycjo,ty jesteś jak ta gwiada na niebie,dobra, piękna,uczuciowa jednym słowem jesteś najlepszym przykładem że warto iść w nieznane,a sukces masz już gwarantowany,a co będzie później,to dopiero będzie przepiękny SUKCES!Każdy ma początki trudne.Śmiało jestem z Tobą Patrycjo!
Hej! Miałam tak samo jak Ty, u mnie wiele zmieniła terapia, na którą uczęszczam od końca 2019 roku. Pandemia u mnie wszystko pogorszyła, bałam się nawet wyjść wyrzucić śmieci, co teraz wydaje mi się może nie śmieszne, ale nierealne. Miałam w głowie takie lęki, że potrafiłam stać pod drzwiami wyjściowymi i nasłuchiwać, czy ktoś idzie po klatce schodowej. Nadal mam jeszcze wiele lęków nieprzepracowanych, myślę nad założeniem kanału jak Ty, żeby opowiadać o moim codziennym życiu, ale kto by tam chciał tego słuchać... Wszystkiego dobrego Pati, nie jesteś sama, jesteś inspiracją dla wielu osob takich jak ja! 😊 A tak jeszcze dodając - niewiele komentuję filmów na UA-cam, dzięki Tobie się odważyłam, bo to Twoje filmy zaczęłam komentować jakie pierwsze. Jesteś cudowną, ciepłą i wyjątkową osobą.
Bardzo się cieszę, że terapia Ci pomogła ❤️ ja chyba nie trafiłam na odpowiedniego terapeutę 😓 Dziękuję Ci za podzielenie się historią i słowa wsparcia ❤️❤️ I życzę Ci realizacji swoich marzeń i planów ❤️
Bardzo dobrze Ci idzie. Twój postęp jest ogromny i nie przejmuj sie komentarzami ludzi, którzy mają tak nudne życie że oceniają negatywnie czyjeś - anonimowo. Jakby Cie spotkali na ulicy nie powiedzieli by Ci tego w twarz bo nie mieliby odwagi. Pozdrawiam Cie serdecznie i bądź z nami jak najdłużej :)
Patrycjo, wykonujesz świetną robotę, mam nadzieje, że zauważyłaś iż te wyjście ze strefy komfortu Ci się opłaciło i tylko poszerzyło Twoje możliwości. Miałem też podobnie jak Ty, że społecznie byłem wycofany i określałem to jako moją nieśmiałość. Praca z ludźmi udowodniła mi, że większość ludzi to głupcy, mało jest wartościowych jednostek. Byłem też kilka lat stałym bywalcem baru, co pozwoliło mi na otwieranie się przed ludźmi i nawiązywanie nowych znajomości (znajomości nie przyjaźni). Jako osoba po trzydziestce powinnaś się już powoli oswajać z tym, iż nie powinno interesować Cię zdanie innych ludzi, to nie jest egoistyczne, że na pierwszym planie powinnaś dbać o dobro własne i swojej rodziny. Dodatkowo muszę Ci zostawić dość wulgarne ale prawdziwe powiedzenie: "Pszczoła nie traci czasu na tłumaczenie muchom, że miód jest lepszy niż gówno". Pamiętaj, masz jedno życie, nikt inny za Ciebie tego życia nie przeżyje, dlatego nie przejmuj się opiniami osób, które nie dbają o Twoją osobę. Mi jako fanowi bardzo się podoba jakie monumentum memori o Twojej osobie tworzysz na tym kanale.
Świetnie się ogląda Twoje filmy, są pełne pogody ducha, nad wyraz optymistyczne, to po prostu czuć, że jesteś bardzo miłą osobą i chcesz taka być. Gdzieś kiedyś usłyszałam następującą opowiastkę: "Uczeń zapytał mistrza- Mistrzu, czy przejmujesz się tym, co pomyślą o tobie ludzie? Mistrz odpowiedział: Gdy miałem 20 lat, przejmowałem się tym, co pomyślą o mnie inni ludzie, gdy miałem 40 lat, przestałem przejmować się tym, co pomyślą o mnie ludzie, teraz, gdy mam 60 lat wiem, że ludzie o mnie nie myślą". Coś w tym chyba jest, jako 40-latka już się tak nie przejmuję ludzka opinią, a kiedyś przejmowałam się bardzo i ten lęk zastopował mnie w wielu życiowych sytuacjach. Jakoś tak z wiekiem łatwiej mi przyjąć, że każdy niesie swój ciężar i głównie nim jest zajęty. Inna sprawa, że nadal słabo sobie radzę np. z bezinteresownym chamstwem czy konfrontacją z kimś uparcie do tej konfrontacji dążącym. Życzę Ci, abyś zawsze czuła, że jesteś w odpowiednim miejscu, czasie i towarzystwie. Dziękuję za film i pozdrawiam serdecznie :)!
Bardzo Ci dziękuję za te mądre słowa ❤️ Oj jak dobrze znam ten problem…również mam takie poczucie, że tak wielu szans nie wykorzystałam przez swoje lęki…dlatego staram się przełamywać, żeby nie dokładać tych żali. Chciałabym po prostu być z siebie dumna ❤️ Przytulam ❤️
Mam praktycznie identyczne problemy jak Ty, ale widząc jak mimo to się z nimi konfrontujesz i sobie z nimi radzisz jest to mega inspirujące. Jestem Ci szczerze wdzięczny za ten filmik, to naprawdę wielka motywacja żeby się nie poddawać!
Podobnie jak wielu komentujących, przekazuję Ci słowa sympatii za Twoje ciepło, naturalność i ciekawe treści - nade wszystko przepisy na moje ukochane dania japońskie. Podziwiam Twoją odwagę, by szczerze mówić o sobie - wszystkie pilnie strzeżone sekrety nie pozwalają nam być sobą i nieustannie trzymają w napięciu. Dopiero prawda nas wyzwala, daje odetchnąć pełną piersią i poczuć odprężenie, luz. Życzę Ci takiego stanu swobody, to bardzo budujące obserwować jak mądrze pracujesz nad sobą. Twoja córeczka to chłonie i w ten sposób uczysz ją siły w mierzeniu się z trudnościami. Świetnie Ci idzie i całe otoczenie z tego korzysta, również my, Twoi widzowie :-)
Hej, wielkie dzięki za ten odcinek! ❤ Ja już od kilku lat podejrzewałam u siebie fobię społeczną i słuchając Cię, utwierdziłam się w przekonaniu. Te wszystkie objawy, które opisywałaś - zupełnie jakbym widziała samą siebie. Wyjście z domu - dramat. Jeśli muszę gdzieś zadzwonić, np. umówić się do lekarza, najpierw układam sobie mniej więcej w myślach, co powiem, a przez następne 5 minut zastanawiam się, czy w ogóle tę zieloną słuchawkę nacisnąć. By znaleźć swoją pierwszą pracę po szkole średniej, zbierałam się 3 lata. Marzy mi się zrobienie studiów, nawet podchodziłam do tego dwukrotnie, ale wytrzymałam najwięcej tydzień, bo za każdym razem przychodziłam na zajęcia przerażona spotkaniem ludzi, z którymi się uczyłam. Aktualnie walczę ze sobą, by przeprowadzić się do miasta, ale też idzie mi to mozolnie. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to niewytłumaczalne poczucie wstydu, że osoby patrzące na mnie z boku, prawdopodobnie myślą sobie, że stoję ze swoim życiem w miejscu, bo jestem leniwa, choć wcale tak nie jest. Naprawdę podziwiam, że otworzyłaś się publicznie w tym temacie, bo to wymaga odwagi. Mam nadzieję, że ten film uwrażliwi jak najwięcej ludzi na kwestię socjofobii. Pozdrawiam ❤
Dziękuję Ci za te słowa i podzielenie się swoimi trudnościami, co z pewnością nie było łatwe ❤️ kochana…jakbym czytała o sobie…ze względu na fobię społeczną zrezygnowałam ze swojego marzenia: dostałam się na doktorat z pierwszego miejsca, ale zrezygnowałam przed pierwszą sesją egzaminacyjną…po prostu pękłam, nie dałam rady nawet podziękować za współpracę promotorce…wysłałam jej mail i wyłączyłam na tydzień telefon bojąc się, że będzie do mnie dzwoniła, próbując mnie przekonać, a ja nie umiem odmawiać… mam do siebie żal, choć w sumie może to po prostu było ponad moje siły i nie byłabym w tym długookresowo szczęśliwa i spokojna. Wiem, że wiele osób ta decyzja poniekąd zawiodłam…rodzina była ze mnie dumna a tu taka wiadomość, porażka… bardzo ciężkie jest życie z fobią społeczną i mam cichą, nieśmiałą nadzieję, że choć parę osób zastanowi się następnym razem, gdy jego kolega/koleżanka nie przyjdzie na panieński/urodziby/na drinka - że być może naprawdę ta osoba chciała, ale nie mogła, bo wiadomo, gdy ktoś jest chory, każdy to uszanuje, ale zaburzenia w postaci fobii równie mocno uniemożliwiają wiele czynności i chciałabym, żeby społeczeństwo było bardziej wrażliwe ❤️
8:26 nie bój się, ja też nie odbieram od nieznanych 😄. Choć to źle, bo czasem dzwoni jakiś klient w sprawie współpracy. Czyli czasem jednak warto zaryzykować. Zawsze można się w razie czego chamsko rozłączyć 😂
Właśnie najgorsze jest to, że nie potrafię się rozłączyć i przez to, że jestem łatwą osobą do zagadania bo nie potrafię stanowczo się przeciwstawiać to już miałam nieprzyjemności potem wysyłanie pisemnych odmów bo przyjmowalam pod presją jakieś oferty 🫣 ech 🫣
Dziękuję Pani za ten odcinek myślę że będzie bardzo pomocny dla wielu ludzi którzy nie mają tyle odwagi żeby się przełamać. Myślę że dzięki Pani znajdą taką odwagę u siebie. Pozdrawiam serdecznie. Super odcinek i bardzo potrzebny w dzisiejszych czasach .😊
Dziękuję, za podjęcie tak ważnego tematu. Dla wielu osób jest to nieznane i niezrozumiałe zjawisko. Życzę wielu zwycięstw na tym polu, krok po kroczku, powoli z coraz większą śmiałością. Trzymam kciuki 👍
7:43 ja z moją fobia społeczna zmagam się już ok 3 lata. Może to się wydawać dużo biorąc pod uwagę że mam 16 lat. U mnie głównym czynnikiem który "wyzwolił" tą fobie społeczną to sytuacja w rodzinie i predyspozycje genetyczne. Na szczęście jest coraz lepiej :)❤ Fajnie że wypowiadasz się na ten temat i uświadamiasz ludzią o fobii społecznej
Dziękuję Ci za podzielenie się swoim doświadczeniem i życzę Ci dużo siły ❤️ naprawdę jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje i potrafimy przezwyciężać trudności ❤️
Wspaniały filmik. Wiele znalazłam podobieństw do swojego życia. Cenny filmik dla innych którzy mają podobne problemy. Duża odwaga aby opowiedzieć o swoich problemach, które często chowamy pod dywan❤❤
Najlepszy odcinek wg mnie. Sam juz nie wiem czy mam fobie spoleczna czy jestem po prostu introwertykiem. Inspirujacy, motywujacy i dajacy do myslenia. Dziekuje za Twoje slowa. "I wiem, ze niektorzy nawet bliscy - Ci na ktorym nam zalezy, moga czasami odebrac zachowania wlasnie osob z fobia spoleczna jako takie olewajace, chamskie i niestety faktycznie dochodzimy do takiej sytuacji kiedy my... czyli osoby z fobia spoleczna po prostu nie sa w stanie wyjsc z domu (...)" w koncu ktos kto idealnie to rozumie. Tez nie odbieram tel od nieznajomych i tez zapisuje co mam powiedziec nawet jak zamawiam pizze haha😂
Dziękuję Ci ❤️ wielokrotnie spotkałam się z brakiem zrozumienia i obgadywaniem za plecami, krytyką mojego zachowania nawet ze strony bliskich, że olewam innych…podczas gdy naprawdę nie mogłam :(
@@PatrycjaHyodo Mierzę się z tym od lat i wiem jak trudne jest wytłumaczenie osobom na którym nam zależy, że to nic osobistego, że problem jest w nas a nie w niechęci do przebywania wśród bliskich, czy to rodzina czy przyjaciele.
Droga Partycjo , pierwszy raz spotkałam Ciebie na kanale brata Gabrysia , potem niezbyt regularnie oglądałam YT , więc i twoje filmiki też , ale zdecydowanie widzę zmianę na plus 👌👌👌. Też się mierzyłam z podobnym problemem kilka razy , na szczęście przejściowo , u mnie występuje coś takiego kiedy mam duży problem , tak jak opowiadasz , też najlepiej ,wyrzucić telefon , zamknąć się , byle nie mieć żadnego kontaktu z nikim. Bardzo się cieszę że z takim sukcesem potrafisz pracować nad sobą , GRATULUJĘ 👍👍
@@PatrycjaHyodo wiesz, jak usłyszałam kiedyś, że Twoja mama pochodzi z Mszany Dolnej, to jeszcze większą sympatię do Ciebie poczułam. Ja uwielbiam Podhale, gdyż w Nowym Targu chodziłam do liceum, bardzo miło wspominam te czasy. Na Kowańcu do ekonomika,, Twoja mama na pewno zna tą szkołę 😃☀️
Nie przejmuj się hejterami. Ważne, że widzisz swoje postępy. Jak się hejterom nie podoba, nikt ich nie zmusza do oglądania. Życzę sukcesów i pozdrawiam.
Bardzo cię podziwiam za twoje wyznanie, jesteś osobą tak piękną i miłą i mądrą, życzę ci żebyś śmiało i z radością przezwyciężyła trudne momenty i cieszyła się pięknym życiem
Ja Ciebie, Patrycjo❤, słucham również ze względu na piękną polszczyznę... Co o kim myślisz/mówisz, owaki, to Ty🎄🤨 sam jesteś Taaaki... 🎉🐕🦺🫎🐓 Kto kogo przezywa, ten sam taki bywa! Ja też nie jeżdżę autem, bo się boję wypadku... Patrycjo, wszyscy ludzie są braćmi, jesteśmy tacy sami; podchodź do innych ludzi - jak chcesz, by traktowano Ciebie... Najlepsza jest prostota. Niech Cię nie niepokoją, cierpienia Twe i błędy, bo wszędy są drogi proste, lecz i manowce są... wszędy.
Część! Trzymam kciuki! Wyobrażam sobie co przeżywasz (przeżywałaś)! Mam podobnie! Uwielbiam Cię ❤ nagrywaj i daj mi ( myślę, że nie tylko mi)! siłę do obcowania z innymi ludźmi! Pozdrawiam serdecznie Ania 🤗😊❤
Cześć, też ostatnio zauważyłam u siebie, że mam agorafobię. Przeżyłam depresję. Nie wychodziłam z domu. Po leczeniu zaczęłam znowu normalnie pracować i wychodzić. Ostatnio zaczęłam brać leki z powodu lęków. Pozdrawiam i życzę odwagi w przeżywaniu każdego dnia. Każdy dzień dla osoby z fobią społeczną to jak szkoła przetrwania. Jak Bilbo Baggins, który idzie w świat z małego Shire do wielkiego Śródziemia 🙂 powodzenia
Patrycjo jesteś przewspaniałą dziewczyną Mówisz bardzo mądrze aż chce się Ciebie słuchać Bardzo fajnie że poruszasz ten temat Myślę że wielu osobom tym filmikiem pomożesz Jesteś miła sympatyczna Fajnie że przezwyciężasz te fobie Trzymam za Ciebie kciuki Bądź sobą dalej nagrywaj filmiki Idzie Ci coraz lepiej 😊
Mam taką nadzieję i chyba tak jest - dostaję wiele wiadomości od osób z fobią społeczną i nie tylko - od osób, które nic o niej nie wiedziały również ❤️
Jeżeli kogoś wszyscy lubią,to nikt takiego nie traktuje poważnie!Hejt,plotki to jest,niestety przyklejka bardzo prymitywnych ludzi,którzy żywią się taką energią.Oni zawsze wybierają nietuzinkową osobę i próbują ją zniszczyć.Pani Patrycjo-świetnie idzie pani ten kanał,Alleluja i do przodu ❤❤milion łapek zostawiam.
Patrycja, dziękuję za ten filmik, masz w sobie wielkie pokłady siły. Bardzo mądrze podchodzisz do życia. Dziękuję za odwagę dzielenia się swoim doświadczeniem życia. Piękne wnioski, bardzo motywujące. ❤ 3:45 .❤❤❤ do
Dziekuje ze podzielilas sie swoja historia 😊 trzymam kciuki zebys dokonywala najlepszych dla siebie zmian i byla zadowolona ze swojego progresu i zycia ❤
Mam tak samo z telefonami, prawa jazdy nie zrobiłam a mam już ponad 30lat, boję się sama zostać w szpitalu wyjechać gdzieś zawsze stres w urzędach itp. Doszłam ostatnio że u mnie to wynika z braku wiary w siebie (pewności siebie) z nieakceptacji siebie (nie lubie swojego wyglądu a niestety z racji choroby nie moge np sprawić żeby miała więcej włosów) albo żebym pozbyła się setek pieprzyków ze swojej skóry ciała 😔 Myślę że u Ciebie będzie to inny powód bo jestes tak piękną fizycznie osobą, że to niemożliwe. Mam nadzieję że naprawdę nagrywanie na YT będzie niejako Twoją "terapia" i pomoże Ci. A ja zawsze bardzo chętnie obejrzę kazdy filmik💜
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią ❤️ Bardzo dobrze znam to uczucie lęku…u mnie poniekąd też wynika z wyglądu gdyż w przeszłości jako dziecko spotkałam się z wyśmiewaniem przez rówieśników więc naprawdę do tej pory boję się, że mnie ktoś zacznie wytykać palcami :(
Patrycja to piękna kobieta nie sposób zaprzeczyć, ale Ty na pewno patrzysz na Siebie zbyt krytycznie, jestem na 99% przekonany że jest w Tobie piękno fizyczne i duchowe które na pewno widzą Twoi bliscy.
Jestem dumna z Ciebie ❤ bardzo wartościowy filmik nagrałaś i z pewnością dużo odwagi Cię kosztował, tym bardziej wielkie brawa dla Ciebie ☺️ oby tak dalej 😉
Dziekuje za ten film, sama mierze sie z tym samym problemem i czasami mam wrazenie ze jestem z tym sama na tym świecie.. A tu wyskakujesz Ty i dajesz światełko w tunelu. Bje od Ciebie takie ciepło, wydajesz sie super sympatyczna, empatyczną osóbką ♥️ 🌻
@@mollysmile2598 dziękuję Ci 🥹 nie jesteś w tym samym, naprawdę można się często zdziwić ile osób nawet wśród naszych bliskich boryka się z podobnymi trudnościami…tylko o tym nie mówi. Ja również często przybieram pewną maskę i próbuje udawać osobę silniejszą niż jestem, zmuszając sie czasem do jakiegoś wyjścia, ale tylko ja wiem jak jest to dla mnie często niekomfortowe i ciężkie. Przytulam 🤍
Cudownie bo mądrze! Niechętnym komentarzom służy dobrze śmietnik. Tam jest miejsce dla wszystkiego co nie służy nam w życiu. I nie mam na myśli bałwochwalczego podejścia do codzienności i nas samych, ale na bezbolesny przesiew wartości . Bądź! To jest piękne!
Mam tak samo z telefonem. Nie odbieram od nieznajomych, a potem sprawdzam w necie z nadzieją, że to spam. Przed zadzwonieniem gdzieś musze sobie w głowie ułożyć rozmowę albo napisać na kartce. Nie lubię samemu wychodzić z domu, ale z kimś jest dużo prościej i swobodniej, nawet jak musze pozałatwiać jakieś sprawy. Jedzenie w miejscach publicznych to też tak trochę daj spokój. Wyjście gdzieś do klubu albo jakiegoś miejsca, gdzie normalni ludzie się socjalizują to jakaś abstrakcja jest. No więc, co to za życie? Po co i do czego to ma służyć? Ja mam to coś od dziecka i czasami rozmyślam nad tym, czy to jestem prawdziwy ja, czy w innych okolicznościach byłbym kimś innym. Tzn, bez przemocy w rodzinie, bez znęcania się psychicznego przez tych, którzy powinni mnie kochać, bez gnębienia przez inne dzieci w szkole. Być może utrwalenie i zapisanie tego wszystkiego nastąpiło przez to, że jestem trochę bardziej wrażliwy i jakoś tak po prostu mocniej wszystko odczuwam.... ale to już chyba nie ma żadnego znaczenia. Szkoda na to czasu. Kilka dni temu rozmawiałem ze swoim psychiatrą, który lekko poddenerwowany moją tępą argumentacją stwierdził coś takiego: "... ale przecież ten świat jest też dla mnie". Prawda, że ciekawe? Chciałbym przekazać, żebyś zignorowała całkowicie tych, którzy przyjdą sądzić Ciebie i mówić do czego masz prawo, jak powinnaś się czuć i co powinnaś myśleć. Pozdrawiam i ściskam resztę fobików, jak również tych, którzy "borykają" się z innymi problemami psychicznymi.
Jejku…dziękuję Ci tak bardzo za ten komentarz, za te mądre słowa i podzielenie się swoją historią ❤️ również czasami zastanawiam się, co by było gdyby…ale racja, to nie ma sensu, bo to już było i mamy wpływ tylko na teraz i jutro. Ze względu na swoje przeżycia strasznie się stresuje swoją córeczką, wiem, że czasami brakuje mi stanowczości czy wymagań, ale po prostu mam taką fobię, że muszę jej stworzyć idealne warunki żeby przypadkiem nie podnieść głosu mówiąc “nie”, żeby nie spowodować u niej jakiegoś nawet najmniejszego stresu… mnie terapeutka też kiedyś powiedziała coś podobnego, czyli że przecież nie muszę się pchać do zawodów, w których żyłabym w ciągłym stresie (odnośnie doktoratu który wówczas robiłam chcąc zostać wykładowcą - z czego zrezygnowałam ze względu na fobię społeczną) bo są zawody, w których mogłabym się spełniać bez przeciążania swojej psychiki i emocji. Jest to prawda i faktycznie odpuściłam wiele rzeczy - częściowo mam do siebie o to żal, ale raczej się cieszę pod kątem pewnego spokoju w życiu. Staram się we własnym tempie i na własnych zasadach coś zmieniać…ostatnio dostałam komentarz od jednego mężczyzny, że jestem hipokrytką bo mówię o tolerancji inności a kasuje hejterskie komentarze, a przecież inni też mają prawo do wyrażania swojego zdania. Bardzo mnie ta wiadomość zasmuciła bo no NIE…nie mam zamiaru się poświęcać, przypłacać zdrowiem, nieprzespanymi nocami po to, żeby ktoś mógł się nade mną pastwić a naprawę takich osób nie brakuje, tylko je blokuje bo już byli tacy, którzy pisali z 50 obrzydliwych komentarzy konsekwentnie zatruwając mi życie. Tak więc pracuje nad tym, żeby stawiać siebie na pierwszym miejscu ❤️ i robię małe kroczki ❤️ Pozdrawiam ❤️
Dzięki za poruszenie tego tematu. Gdyby wszyscy ludzie mieli taką wrażliwość jak Ty, to nikt nie miałby fobii społecznej, ponieważ nikt nikogo by nigdy nie zranił. Wrażliwość może i jest jakby słabością jednostki, ale jest siłą wspólnoty. Mam doświadczenie studiów na jednej z elitarnych uczelni w USA. Może objawy fobii społecznej nie zniknęły całkowicie i przybierały inne formy, ale generalnie w „90 procentach” wyzbyłem się jej tam; czułem się bardzo swobodnie i szczęśliwie wiedząc, że mogę zawsze liczyć na życzliwość, szacunek i zrozumienie ze strony praktycznie wszystkich profesorów i studentów. Tak wysoki poziom kultury przekładał się też wprost na wyniki naukowe u mnie i u wszystkich. W końcu doświadczyłem normalności, podczas gdy w Polsce miałem mylne wrażenie, jakby to ze mną było coś nie tak - a nie z tą dużą częścią społeczeństwa, która stresuje i terroryzuje innych swoim nieokrzesaniem. Gdybyśmy mogli w Polsce stworzyć więcej dobrych środowisk… to byłoby nam łatwiej i czulibyśmy siłę w grupie :). (Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, że polska kultura jest zła, a Stany są idealne; mówię tylko o pewnym uogólnieniu swoich doświadczeń, a rzeczywistość jest bardzo złożona. Zdecydowanie doceniam to, co w Polsce już teraz jest dobre i wspaniałe, bo też wielu pięknych rzeczy w tym kraju doświadczyłem; przede wszystkim szczerego i silnego wsparcia życzliwych ludzi. A z rzeczy bardziej zewnętrznych, to Warszawie na przykład widzę już coraz więcej uśmiechów i miłych wymian!)
Dziękuję Ci za podzielenie się swoim doświadczeniem ❤️ to cenne spostrzeżenia ❤️ zastanawiałam się właśnie jak wygląda ten problem w innych krajach…pod tym i inni mi filmikami byłam kilkukrotnie atakowana przez osoby ze środowiska kościelnego, “wspólnotowego”…dostawałam rady typu: jesteś wstydem rodziców idź na mszę o uzdrowienie albo psychiatra ci nie pomoże tylko kościół….wydaje mi się że to jest jednym z problemów: bagatelizowanie zaburzeń psychicznych, wyśmiewanie wrażliwości i podważanie pomocy lekarskiej - usilne wmawianie innym, że tylko kościół nas wyleczy… Żeby była jasność, jestem osobą wierzącą i tym bardziej bolą mnie takie ataki, które robią bardzo dużo złego i takie słowa krzywdzą osoby, które potrzebują wsparcia i pomocy :( Miałam przyjemność współpracowania z amerykańskimi wolontariuszami, którzy na własny koszt wydając wiele tysięcy przyjechali do Polski pomagać ukraińskim uchodźcom na początku wojny, byli to ludzie ze środowisk kościelnych i bila od nich taka dobroć, bezinteresowna chęć pomocy innym, od razu człowiek się czuł się dobrze w ich towarzystwie więc rozumiem czego mógł Pan doświadczyć i jak to mogło pomóc w przezwyciężeniu fobii społecznej. Pozdrawiam ❤️
@@PatrycjaHyodo Dziękuję Ci za miłą i pełną ważnych treści odpowiedź! ❤️ Tak, te ich pełne zarzutów wypowiedzi z elementami religijnymi są bardzo krzywdzące dla innych, dla nich samych i dla Kościoła. To chyba jasne, że praktyki duchowe i sakramenty takie jak Msza o uzdrowienie wcale nie są jedynym sposobem, w jaki Pan Bóg chce nas wspierać; On przecież daje nam rodzinę, przyjaciół, wspólnoty, a także świat nauki i specjalistów, takich jak psycholodzy. Najlepiej jest, kiedy te sposoby/obszary życia dobrze funkcjonują, a wtedy się łączą i dopełniają. Oczywiście często niektóre z nich zawodzą, a ludzkie błędy/grzechy niejako blokują wtedy działanie Boga. Ja też widziałem i doświadczyłem szorstkości ze strony innych osób wierzących i niektórych księży (wcale niemałej liczby). To przykre i szokujące, bo przecież nasza wiara polega na miłości, czyli co najmniej szacunku do każdego człowieka… Czy odprawianie nabożeństw ku czci Najświeższego Serca Pana Jezusa ma sens kiedy nie ma się serca do bliźniego? Chodzą regularnie do spowiedzi, a pozostają tak nieoszlifowani? Staram się ich jakoś zrozumieć - może nigdy nie doświadczyli lepszych wzorców (szczególnie w wieku dorastania), również z powodu niesamowicie trudnej historii naszego kraju? Jednak już od ponad 30 lat mamy wolne państwo i był czas na pracę nad sobą… Cóż, przynajmniej pod tą zimną powierzchownością jest wystarczająco dużo dobrej woli, że prowadzą chyba jednak w miarę uporządkowane życie (nie mamy w Polsce np. tak dużego problemu z bezpieczeństwem na ulicach). Ale to za mało, by czuć się naprawdę dobrze. Dlatego tak bardzo doceniam to, co robisz na tym kanale! To naprawdę świetna robota, wspaniałe przesłanie i wsparcie dla osób o podobnych doświadczeniach! Od strony duchowej takim przyjaznym kanałem na YT dla osób wrażliwych jest Akademia Szczęśliwego Życia o. Mieczysława Łusiaka. Gorąco polecam! W Polsce też jest mnóstwo fajnych ludzi, tylko trzeba ich znaleźć. Cieszę się, że znalazłem Ciebie :)
Patrzę, słucham i... trwam w zachwycie. Twój sposób bycia, mówienia, wnioskuję, ze również wrażliwość - są zniewalające! Mówisz brak Ci pewności siebie - to Ty onieśmielasz! Pomyślałem sobie, ze chętnie bym Cię poznał, ale wierz mi - na Twój widok raczej uciekł bym ze strachu przed Tobą. Ze strachu przed Twoją wielkością. Jesteś FANTASTYCZNA!
Jesteś bardzo milutka i ciepła, tylko bardzo wrażliwa ❤️. Tak, wiem, wrażliwość czasem przeszkadza. Może wywołuje strach przed ludźmi, przed odrzuceniem. Ale Ty nie musisz się bać. Wrażliwość to Twoje piękno ❤️. A jeśli komuś nie pasuje, to w sumie żaden problem 😁
Patrycja, powiedzmy szczerze Jesteś Poważną UA-camrką, jesteś Szefową, prowadzisz biznes mały " youtubowy", powinnaś oczekiwać wykonania zadań od innych, prosząc, żądaj ze swoją delikatnością i tego się trzymaj, to Ci się należy. Bądź asertywna. Włącz tryb myślenia Szefa/Szefowej- Królowej 😊 Życzę ci powodzenia ❤ Dla ukojenia stresu i żeby glowa nie bolała, bierz na noc 100mg magnezu B6, najlepszy w formie cytrynian manezu w wersji OTC. Rano do południa bierz z masłem lub oliwą z oliwek WitD3 4000 UI zimą , latem 2000 UI. Wit C 2x200 mg codziennie. Cynk 12mg przez 30dni. Spróbuj, będzesz podchodzi ze spokojem i lekkością do swoich problemów. Pozdrawiam gorąco ❤ Ciebie i Brata, znanego UA-camra. 🙏🖐️😉
Także mam ten problem i też mam na imię Patrycja ;-) podziwiam, że prowadzisz kanał w taki sposób, ja tylko czytam książki w sensie tworzę audiobooki i ewentualnie pokazuję moje zwierzęta, lub powstawanie moich obrazków. Ostatnio trochę pisałam na zakładce społeczność, o moich problemach, ale jakoś nie sądzę, żebym umiała tak jak Ty opowiadać, brawo dla Ciebie! Pozdrawiam!
Dziękuję Ci ❤️ wciąż wiele nerwów mnie to kosztuje, to nie jest tak, że nagle usiadłam i pomyślałam a pogadam coś. Wiele dni się nad tym zastanawiałam, przekładałam datę publikacji i nawet pojechałam do rodziców, żeby się czymś zająć i nie myśleć o tym filmiku i uzewnętrznianiu się, bo bałam się odbioru. życzę dużo siły ❤️
@@PatrycjaHyodo Dobrze, że są na świecie jeszcze wrażliwi ludzie i podziwiam, że potrafisz walczyć o wyjście do innych mimo strachu. Nie wiem czy znasz wiersz Dąbrowskiego myślę, że trochę oddaje to co czasem czujemy i nie potępia: Posłanie do nadwrażliwych Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi! Za waszą czułość w nieczułości świata, i za niepewność - wśród jego pewności, za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych zarażając się każdym bólem za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi - bądźcie pozdrowieni! Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi! Za wasz lęk przed absurdem istnienia i delikatność niemówienia innym tego co w nich widzicie za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego, za nieprzystosowanie do tego co jest a przystosowanie do tego co być powinno za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane ukryte w was. Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi! Za waszą twórczość i ekstazę, za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami. Bądźcie pozdrowieni! Za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane - (niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli poznać wielkości tych, co przyjdą po was) za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować że jesteście leczeni zamiast leczyć świat za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę za niezwykłość i samotność waszych dróg bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi!
Bardzo Ci kibicuję i uwielbiam oglądać Twoje filmiki 🌼 Podziwiam, że poruszyłaś tak trudny temat, myślę, że wiele osobom może to pomóc :) Ps. Czy zrobiłabyś kiedyś przegląd japońskich produktów spożywczych, które możemy dostać w PL? Nie ukrywam, że szukam dobrej zielonej herbaty japońskiej i nie wiem na którą się zdecydować 🙈
Spolecznosc ktora nas otacza nie jest tego warta aby sie nia przejmowac, zwlascza w negatywnym znaczeniu. Takie jest moje osobiste doswiadczenie a przeszedlem juz rozne fazy w moim zyciu i mysle ze u ciebie nadejdzie jeszcze inny okres...Pozdro. 😉✌🌹Uprawianie sportu moze byc tu przydatnym wsparciem...😊
Patrycjo! Cieszy mnie to, że nie jestem w tym sama, ale przykro mi, że w codziennym życiu trudno spotkać kogoś, kto to zrozumie. Moja fobia społeczna zaczęła się w 6 klasie podstawowej. Myśle że miało na to wpływ wiele rzeczy, ale głównie charakter/osobowość i zle doświadczenia z innymi ludźmi. Przez 4 lata nie wychodziłam wcale z domu i nie był to czas pandemii. Mimo że teraz normalnie żyje, wychodzę na miasto, studiuje stacjonarnie, mam kilka koleżanek - to jednak całe życie mnie to prześladuje. Chciałam zrobić prawko, złożyłam dokumenty…i spanikowałam. Umieram ze stresu na egzaminach ustnych, bo ktoś na mnie patrzy i mnie ocenia. Wstydzę się jeść publicznie, tez nigdy nie byłam w żadnym klubie, boje się gdzieś wyjeżdżać. Jak moja siostra powiedziała, ze planuje się pobrać, to moja pierwsza myśl brzmiała - o matko, będę oceniana jako siostra panny młodej, trzeba będzie pójść na wesele, być w tłumie, rozmawiać z ludźmi…i mimo, że życzę jej wszystkiego co najlepsze, to w skrytości marzę o tym, żeby nie musieć tam iść. Ta fobia ma wpływ na bardzo wiele aspektów życia. I tak podziwiam ze masz męża i dziecko - ja boje się kogoś poznać, że nie zostanę zaakceptowana… Pozdrawiam cię serdecznie - twoja bratnia dusza 😊
Proszę dać sobie szansę , bo skończy Pani jak ja . Po pięćdziesiątce , a sam jak palec bez rodziny i dzieci. No i po chorobę żyć jeszcze tych około trzydzieści lat ?.
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią. Zrobiłaś już wielkie postępy, gratuluję Ci ❤️ wiesz, rozmawiałam wczoraj o tym z moją mamą i doszłyśmy do wniosku, że kurczę…przecież nie musimy innych zadowalać i zmuszać się do udawania kogoś kim nie jesteśmy…nie lubię spotykać się zwłaszcza z obcymi ludźmi więc tego nie robię…dlaczego mamy się zmuszać do jakiś zachowań w ramach dopasowania się do społeczeństwa… musimy żyć tak, żebyśmy się same ze sobą dobrze czuły. Odnośnie wesele - doskonale wiem co czujesz…szczerze Ci powiem o moim skrywanym lęku: mam przyjaciółkę, która jeszcze nie ma narzeczonego, ale dosłownie dostaje małej paniki gdy pomyślę o tym, że chciałaby mnie na świadkową i musiałabym jej organizować panieński…sama myśl o takiej imprezie mnie paraliżuje i niestety już parę razy nie pojawiłam się na takim wydarzeniu u bliskich mi osób, co zostało źle odebrane… Myślę, że po tym co napisałaś wynika, że zrobiłaś olbrzymie postępy. Być może jakaś terapia, albo zrobienie coś dla siebie by Ci pomogło. Ja bym się chciała kiedyś zapisać na kurs ceramiczny, tak dla siebie, ale też chcę pójść w nowe miejsce, wśród obcych mi ludzi, wydaje mi się równie wrażliwych bo mam wrażenie, że artystyczne dusze są bardziej wrażliwe i spróbować czegoś nowego, małymi kroczkami ❤️
@@PatrycjaHyodo Dziękuje za tak empatyczny i wspierający komentarz ❤ Zgadzam się z opinią Twoją i Twojej Mamy, ale czasem jest to naprawdę trudne :( Nie mam pomysłu jak poradzić sobie z naszymi problemami związanymi z weselami/byciem świadkową, ale mam ogromną nadzieje, że znajdzie się jakieś rozwiązanie tych sytuacji… Podziwiam cię, że odważyłaś się prowadzić kanał, bo wiem ile odwagi musiało cię to kosztować ❤ Ceramika brzmi super! Może też poszukam zajęć/miejsca, gdzie mogłabym czuć się „bezpiecznie” a jednocześnie małymi kroczkami wyjść ze swojej strefy komfortu. Pozdrawiam Cię bardzo ciepło i dziękuje, że mi odpisałaś 😊
@@mateuszwrona8119 Panie Mateuszu, proszę nie tracić nadzieji! Życie jest naprawdę cenne i można je przeżyć na wiele sposobów. Proszę nie rezygnować z walki o swoje szczęście 😊 Trzymam kciuki za Pana (i trochę za siebie), żebyśmy spotkali kogoś na swojej drodze 😊 Pozdrawiam!
Po cichu liczę że Twoje koleżeńskie relacje pomogą poznać kolejnych znajomych, przyjaciół, kogoś kto się Tobą bezwarunkowo zachwyci i zaakceptuje, to będzie jak uderzenie pioruna. Pozdrawiam i powodzenia 👍
Podzielę się chętnie dwoma tytułami ksiazek, jakie ostatnio mam - jedna skończona, druga w połowie i baaardzo polecam - moze ktoś z widzów bedzie zainteresowany. Obydwie od psycholożki Joanny Flis, ktora dziala w Fundacji Martyny Wojciechowskiej. Jedna to "Madame Monday. Po dorosłemu" - o tym, jak być dojrzałym dorosłym - prześwietna! ❤ Drugi tytuł to " Co ze mną nie tak? O życiu w dysfunkcyjnym domu, środowisku, w Polsce i o tym, jak sobie z tym (nie) radzimy." Polecam serdecznie!
Kochana Patrycjo, fajnie wytłumaczyłaś Fobię Społeczną (FS). Często spotykam ludzi z FS, ale sam tego zjawiska nigdy (do dzisiaj) nie zrozumiałem. Myślę że sam miałem taki problem w okresie dojrzewania. Jako mały albo mlody chłopiec leczyłem ten problem fizycznie, czyli pięściami. Rodzice o niczym nie wiedzieli, chba że wołani byli do szkoły. Wtedy nie było na FS lekarza albo tabletek. Myślę że młode kobiety mają trudniej, bo problem rozgrywa się w psychice i trzeba na ten temat rozmawiać, co u chłopców nie chwyta! Jak byłem starszy, wtedy przeszedłem na "tumiwisizm", to znaczyło, że mi problem zwisa! A teraz myślę sobie, że mam problem w d...pupie! W zbijaniu negatywnych emocji pomaga też polskiemu chłopowi używanie brzydkich słów (naturalnie tylko w myślach, ale nigdy w obecności dzieci i kobiet). To tyle o sobie. Tobie i wielu innym życzę dalszej PRACY nad SOBĄ no i dobrych postępów w budowaniu zdrowej OSOBOWOŚCI! Pozdro. 🌍☘🕊
Bardzo ci kibicuję w pokonywaniu własnych ograniczeń. Rób tak, żeby tobie było dobrze. Nikogo nie krzywdzisz, a wrecz przeciwnie, swoją codzienną odwagą wspierasz i pomagasz osobom o podobnym usposobieniu..... Jestem kobietą dojrzałą i sama w pewnym sensie "wyhodowałam" swoją fobię spoleczną. Całe życie pracowałam z ludźmi i od długiego czasu czułam, że jestem otoczona, wręcz omotana sprawami innych. Brakowało mi takich chwil, które naprawdę byłyby tylko dla mnie. Ludzie mnie przebodźcowali, próbowali zagospodarować pod siebie, a ja jako dusza społeczna pozwalałam na to..... Przyszedł jednak moment, kiedy poczułam, że więcej nie wytrzymam, muszę odzyskać swoją przestrzeń.... Ograniczyłam liczę znajomych, telefonów i innych kontaktów..... Polubiłam bycie z tylko z samą sobą..... Cały czas jestem w procesie "porządkowania" rzeczywistości wokół mnie samej... Lubię wyjść na miasto i kontemplować otoczenie, bez konsultacji z kimkolwiek. Dla mnie moja "samotność" ma wręcz uzdrawiające działanie.... Jak widzisz, mozna i tak 😊.... Pozdrawiam cię Patrycjo najserdeczniej i kolejny raz dziękuję za gościnę na twoim kanale 😘🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀😘.
Bardzo dziękuję za miłe słowa oraz podzielenie się swoimi doświadczeniami ❤️ najważniejsze to czuć się dobrze z samym sobą❤️ ja poczułam w pewnym momencie, że chcę się zmienić i staram się rozwijać, przełamywać swoje ograniczenia każdego dnia, ale z pewnością nigdy nie będę przebojową ekstrawertyczką. Chcę tylko dojść do poziomu funkcjonowania, z którego będę usatysfakcjonowana, ale czy mi się uda…próbuję i się staram ❤️ przytulam ❤️
Rozumiem Cię, też mam fobię społeczną, nie potrafię nawiązywać kontaktów z nieznajomymi ludźmi, boję się rozmawiać. Od pewnego czasu jednak próbuję to naprawić regularnie wychodząc ze swojej strefy komfortu prezentując referaty na konferencjach i próbując nawiązywać kontakty. Z zewnątrz może to wyglądać jakbym to lubiła, ale tak naprawdę to ciągła walka z fobią. Trzymaj się ciepło, Twój kanał to miód na serce, taki spokój w tym zagonionym świecie ❤❤
Jejku!!! Znam to totalnie ❤️ ja również próbowałam się przełamywać wygłaszając różne referaty na konferencjach, zgłaszając się do roli przewodniczej kół naukowych, idąc na doktorat…troszkę chyba chciałam za dużo na raz i mnie to przerosło, zrezygnowałam ze szkoły doktorskiej…z perspektywy troszkę żałuję bo obecnie jestem na takim etapie życia, że byłoby mi bardzo ciężko gdybym chciała wrócić na ścieżkę naukową, ale kto wie…każdy musi w swoim tempie dojrzeć do pewnych decyzji. U mnie takim czynnikiem były narodziny córeczki, bardzo mnie to wydarzenie zmieniło, czego się nie spodziewałam bo o założeniu kanału nie myślałam wcześniej a nagrywanie byłoby zdecydowanie łatwiejsze logistycznie :) Trzymam za nas kciuki ❤️
Trudno uwierzyć ogladajac Ciebie w takie problemy..Wielu ludziom pomozesz.. Masz juz .12 ,4 tys subskrybentow💪 to spory sukces w pól roku...Dlatego że jestes wyjatkowa.Madra wrazliwa ciekawie opowiadasz..Masz tyle uroku i dobrej energii❤..Badż z nami dla Siebie i dla Nas
Dziękuję ❤️❤️❤️🥹
@@PatrycjaHyodo Oby to miejsce dało Ci jeszcze wieksza pewność siebie i pomogło dalej przełamywać bariery.A zdrowy egoizm? To wazne w życiu.Uczylam sie tego dosc dlugo zwlaszcza jako Matka..Moi synowie juz wiedza że mam swoje potrzeby.Czas na odpoczynek pasje i t d.Jesteśmy tacy wazni i powinniśmy tacy być dla siebie..To nielatwe ale trzeba do tego dążyć...Powodzenia i do przodu💪💪
@@beataabcd8745 brawo ❤️ dziękuję za te mądre słowa ❤️❤️
@@PatrycjaHyodo Tak trzeba robic choć to nie jest łatwe.Szczesliwa Mama to szcześliwe Dzieci.Niech kazdy o tym pamieta bo ze strony starszej cześci Rodziny Męża nie byłlam na poczatku do końca w tym zrozumiana..Przyznali mi racje po jakimś czasie...
Super przekaz, bardzo lubię Twoje filmiki bo jakaś taka ciepła i przyjazna atmosfera z nich płynie. Pozdrawiam
Dziękuję Ci ❤️
Samo wyznanie swoich słabości i lęków.
Jest chyba największa mocą i odwagą
Wielki szacunek dla Ciebie jesteś Wielka.
Dziękuję Ci ❤️ szczerze mówiąc bardzo się stresowałam i nawet przekładałam już datę publikacji tego filmiku i pojechałam do rodziców żeby się czymś zająć i o tym nie myśleć - dopiero teraz po paru godzinach odważyłam się wejść na YT - a tu takie duże wsparcie dobrych ludzi ❤️ dziękuję ❤️
@@PatrycjaHyodo
Wiesz wydaje mi że świadomość wspierającej Cię społecznocści daje duże poczucie bezpieczeństwa .
Chociaż Tyb na pewno pomogłaś na YT nie jednej osobie.
A pomagając zmieniamy siebie i Świat.
@@adamgajowy dziękuję 🥹 tak jest ❤️
Jeszcze raz Patrycja chciałem Ci podziękować.
Wczoraj dzięki poruszaniu przez Ciebie trudnego tematu ,sam dowiedziałem się że moja partnerka w dzieciństwie miała też fobię społeczną.
Myślę że Twój temat poruszył lawinę w internecie i i otworzył nowe horyzonty ludziom w myśleniu.
Wydaje mi się też że komunikacja w związku jest chyba najważniejszą rzeczą.
Jak sądzisz?
Pozdrawiam i jeszcze raz wielkie dzieki🎉
@@adamgajowy bardzo Ci Adamie dziękuję za te słowa, wiele dla mnie znaczą ❤️ Twoją partnerka musi być zatem silną kobietą i cieszę się, że przezwyciężyła swoje lęki ❤️ z pewnością jest również bardzo wrażliwą osobą i ma wsparcie ❤️
Tak, zdecydowanie rozmowa w związku jest kluczowa. Bez niej trudno budować dobrą relację, gdy nie wiemy z czym się mierzy druga osoba. Myślę, że otwarte mówienie o swoich słabościach, uczuciach, przemyśleniach, traumach i oczekiwaniach to już jest wspaniała baza trwałej i szczerej relacji ❤️
Jestes perelka na y t Patrycjo😍Wyjatkowe miejsce ten twoj kanal . Dzieki Twojej osobowosci i wielu talentom . Niejednej osobie pomozesz tym filmikiem .Przytulam mocno!!!!
Jejku bardzo dziękuję 🥹 te słowa wiele dla mnie znaczą ❤️ ściskam ❤️
@@PatrycjaHyodo Niech moc bedzie z Toba💪Jestes fantastyczna
Patrycja. Myślę, że tego typu filmy są jednymi z cenniejszch na YT. Wiele filmów oglądamy dla przyjemności, a niektóre są wypełnione treściami, które zostaną z nami na zawsze, jako coś co nas motywuje, zmienia nasze postrzeganie świata i ludzi. I to jest właśnie jeden z tych filmów. Stąd nawet jak się trafia nieprzyjemne komentarze, wartośc tego filmu pozostanie dla wielu jako coś co nas poniesie przez życie. A Tobie gratuluję postawy wychodzenia ze strefy komfortu pomimo tego jak to trudne! Jesteś bardzo odważna i mądra.
Jejku naprawdę wzruszyłam się czytając Twój komentarz 🥹 dziękuję za te słowa, są dla mnie niezwykle ważne, motywujące i budujące ❤️
Oglądam Panią już jakiś czas, dobrze sobie Pani radzi.😊😊
Dziękuję ❤️
Trening czyni mistrza! Trzymam kciuki! Jest ok! Będzie jeszcze lepiej. Buziaki
Tak ❤️! Dziękuję ❤️
Ja mam pewną teorię. Miałam podobne problemy i mi do myślenia dał pewien odcinek Ally Mcbeal gdzie ktoś mówi jej, że wydaje się dobrą osobą ale tak naprawdę to w jej głowie jest tylko ja, ja, dla mnie, moje itd. I to niestety tak chyba często jest, że za bardzo koncentrujemy się na sobie i z tego w dalszej konsekwencji wynikają kolejne problemy.
Przy czym trzeba mieć wysoką samoocenę i pewność siebie. To jest pełne niuansów:/ Ale generalnie chyba chodzi o koncentrację uwagi. I obserwacje, że inni też są tylko ludźmi z krwi, kości, jelit, włosów itd. ;)
I, że człowiek ma właśnie prawo być człowiekiem. To zwykle kobiety mają z tym problem bo próbują być lalkami żeby spełniać cudze oczekiwania.
Wszyscy jesteśmy z ciebie dumni, Patrycjo! Nawet nie wiesz, jak miło mi słyszeć, że przełamujesz swoje największe lęki, ponieważ sama taka byłam. Jeszcze 1,5 roku temu bałam się na tyle wyjść z domu, że parę dni, a nawet czasami tydzień przed planowanym wydarzeniem, nie byłam w stanie jeść, spać itd. Doskonale wiem, jak to wygląda, bo wszelkie zaburzenia lękowe, do których zalicza się w sumie fobia społeczna, ścigają mnie od dziecka. Najważniejsze, by w takiej sytuacji nie dawać lękowi szansy na większą eskalację, a co mam przez to na myśli? Dostałam kiedyś bardzo ważną wskazówkę od terapeutki, aby w sytuacjach stresowych iść od razu i się z tym zmierzyć, bo zwlekanie albo już w ogóle unikanie poszczególnych czynności powoduje wyrzut kortyzolu, gdy pojawi się podobna sytuacja. Brnij do przodu! ❤
Tak kochana masz rację! Czasami mam tak, że stresuje mnie np odpisanie komuś na wiadomość…przyznam, że miałam tak z panieńskim bliskiej mi koleżanki i zwlekałam, zwlekałam, wymyślałam coraz to nowsze powody dla których przyjść nie mogę…żyłam dosłownie w ciągłym stresie kilka miesięcy i potem żałowałam, że od razu nie powiedziałam, że nie przyjdę a z każdym dniem było coraz ciężej to zakomunikować aż się nie odważyłam i po prostu nie przyszłam… wiadomo jak to zostało odebrane :(
To jest cenna rada, żeby od razu się z czymś zmierzyć bo odkładanie na później tylko potęguje stres.
Ogromnie się cieszę, że coraz lepiej funkcjonujesz ❤️ jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje ❤️
@@PatrycjaHyodo Najgorsze jest właśnie pozwolenie sobie, aby wejść w spiralę lęku, ponieważ z każdą chwilą mózg znajduje coraz lepsze wymówki, by czegoś nie zrobić. Takie typowe racjonalizowanie sobie czegoś, co wcale nie jest potrzebne. Boimy się przed sobą przyznać, że coś jest nie tak. Zaburzenia lękowe są naprawdę okropne i bardzo negatywnie wpływają na cały organizm :( Ja pamiętam, że u mnie dochodziło do absurdów, gdy chodziłam bardzo często do lekarza, myśląc, że jestem na coś poważnie chora, a to była wina przewlekłego stresu. Chwała niebiosom, że mam to już za sobą i dziękuję za bardzo miłe słowa. 💖
Przepięknie się wysławiasz. Bardzo lubię Cię słuchać.
Dziękuję 🥹❤️
Przynudnawy? Poruszasz bardzo ważny temat, który nadal jest tematem tabu w wielu środowiskach. Lwia część społeczeństwa nie zdaje sobie sprawy z tego, że są osoby, które borykają się z takim problemem. Super, że o tym mówisz! Jesteś wielką inspiracją ❤❤❤ Mocno trzymam za Ciebie kciuki!
Dziękuję Ci kochana ❤️ zgadzam się, większość społeczeństwa praktycznie nic nie wie o fobii społecznej albo bagatelizuje jej objawy :( co jest naprawdę przykre, zwłaszcza, gdy spotykamy się z brakiem zrozumienia ze strony bliskich :(
Przytulam ❤️
Jesteś cudowna i wrażliwą osobą , ciszę się że tak fajnie do tego podchodzisz
Dzięki takim filmikom pomagasz osobom z podobnymi problemami
❤😊
Dziękuję 🥺❤️
Rozumiem Twój stan całkowicie. Sama cierpię na nerwicę lękowa. Wystąpiło to po wielu latach i okropnych przeżyciach. Czasami odczuwam tak okropny strach i jestem blisko paniki, chciałabym uciec gdzieś i się uspokoić ale nie mogę. To jest okropne co się dzieje wewnątrz a inny ludzie po prostu nie mogą zrozumieć tego stanu. Bardzo ciężko pracowałam nad tym i nadal to robię, jest coraz lepiej ale to nie jest tak proste i szybkie do wyeliminowania. Życzę dużo siły i zdrowia aby powoli wyjść z tego stanu ❤
Polecam akupunkture,mama uciekla przed szpitalem psychiatrycznym kilkoma sesjami
Przytulam Cię ❤️ dziękuję za podzielenie się swoją historią ❤️ znam to uczucie dobrze…boli mnie często, że jestem źle odbierana przez swój lęk, w sensie ludzie nawet mi bliscy mają do mnie pretensje i z wyrzutem komentują to, że np nie pojawiłam się na imprezie panieńskiej, a nie wiedzą ile dni i nocy biłam się z myślami i chciałam a nie mogłam :(
@@PatrycjaHyodo ja też jestem z klubu "nerwica lękowa" :) dla mnie najbardziej przykre jest to, że można nawet czuć lęk wtedy, gdy już się przełamiesz, wyjdziesz, jesteś z bliskimi osobami i chcesz z nimi się spotkać, być, rozmawiać, wspierać, a w duchu szaleją sztormy, jest się na granicy omdlenia a ciało wzywa do ucieczki. nauczyłam się już mowić innym o swoim złym samopoczuciu, ale to nie wystarcza, to tylko pierwszy krok i nie potrafię wykonać dalszego czyli nie bać się ludzi i nie bać się obciążać ich moimi dziwnymi nerwowymi reakcjami. ten wymarzony "quality time" zamienia się często w "nightmare time" i niestety nie potrafię nawet czuć satysfakcji z podjętego wysiłku. niemniej zauważyłam, że wielu ludzi przyjmuje pozytywnie moje wyjaśnienia dotyczące mojej niemocy, więc warto dzielić się swoim stanem, nawet jeśli inni nie rozumieją go, a nasza sytuacja się nie zmienia w tym sensie, że gdzieś nie pójdziemy czy nie spędzimy mile czasu.podziwiam cię za podejmowane wysiłki i też za to, że mimo trudności masz swoją rodzinkę, córeczkę, pasje i nowe wyzwanie na YT. to jest fascynujące i wspaniałe, że człowiek może jednocześnie być tak kruchy i tak silny w różnych aspektach swojej egzystencji.
@@PatrycjaHyodo Wszystkie trzy dzielne Panie jesteście niesamowite.
Życzę by empatii, ciepła, życzliwości nigdy nie brakowało w waszym środowisku.
Pozdrawiam
Doskonale pamiętam od czego zaczęła się moja erytrofobia w wieku 15 lat (dzisiaj mam 36). Było to zdarzenie podczas przepytywania w gimnazjum. Od razu zacząłem unikać ludzi, spotkań, imprez. Dzisiaj unikam urodzin, spotkań nawet z rodziną, nie poznaję nowych ludzi, nigdy nie byłem w związku. Na spacer chodzę jedynie, gdy jest silne słońce i chodzę w okularach przeciwsłonecznych, dla mojego mózgu to pewnie działa jak maska, jak jakaś bariera.
Czerwienię się dosłownie od wszystkiego, nawet teraz podczas pisania. Każda emocja, każde schylenie się, obmycie twarzy, mały wysiłek, większość kontaktów z ludźmi powoduje u mnie zaczerwienienie i często wtedy odpływam myślami, przez co czerwienię się jeszcze bardziej.
3 lata temu chciałem bardzo iść na basen na terenie otwartym. Przez 2 tygodnie oswajałem się z widokiem basenu na kamerce internetowej. Planowałem, gdzie się ulokować i gdzie jest np. toaleta.
Mieszkając jeszcze z rodzicami, kiedy byli goście, to nie wychodziłem z pokoju i bywało, że godzinami męczyłem się chcąc skorzystać z ubikacji.
Tak jak Patrycja nie odbieram telefonów, jak ktoś puka do drzwi to udaję, że mnie nie ma, nie wyjdę z mieszkania jak ktoś jest na klatce (chyba, że miałbym spóźnić się do pracy, no to wyjdę). Do wizyty u lekarza zbierałem się 2 lata i teraz znowu mam roczną przerwę, mimo, że nie w pełni wyzdrowiałem.
Nigdy nie byłem wstanie wykonać żadnego kroku (poza zdobywaniem wiedzy, ale ona nic mi nie daje) by poprawić ten stan rzeczy.
Takie życie, to po prostu trwanie. Gdyby nie PC i internet, to nic bym o życiu nie wiedział.
95% kontaktów z ludźmi jaki miałem, to komunikatory i chaty w grach online.
Także tak wygląda moje życie od 21 lat. Pełne strachu i niepełne… wszystkiego innego.
21 lat robienia uników.
21 lat lęku.
To tysiące, pogorszających stan myśli i reakcji organizmu.
21 lat samotności
Mimo 21 lat fobii i mimo tego, że zaczęła się od wysokiego progu ona wciąż się nasila.
Najgorsze co można zrobić, to jej się poddać i unikać fobicznych sytuacji, ponieważ takie postępowanie daje poczucie bezpieczeństwa teraz, ale nasila fobię.
A ludzie nie zrozumieją i nie ma co się temu dziwić. Nie da się zrozumieć czegoś przez co się nie przeszło. Mogą jedynie zaakceptować nasze zachowania, odmowy i nauczyć się jak reagować, bądź jak nie reagować.
Nie poddawaj się, życie jest darem i zawsze warto o nie walczyć i walczyć o siebie. Każdy ma swój Mount Everest.
Dzięki za podzielenie się swoją historią. Trzymaj się, może to zabrzmieć lamersko ale piszę to tylko z życzliwości, jeśli nie próbowałeś psychoterapii to postaraj się na nią udać, jeśli próbowałeś to może poszukaj takiego psychoterapeuty/tki przy jakim bedziesz sie czuł najspokojniej. To że jesteś "inny" niż większość nie oznacza, że jesteś gorszy, jesteś częścią tego świata, unikalną w skali wszystkich galaktyk i Wszechświata ludzką istotą, osobą która wnosi do niego tyle dobra dla siebie i innych ile może. Życzę Ci żeby tego dobra u Ciebie i od Ciebie było jak najwięcej w Twoim życiu. Wszystkiego dobrego.
Dziękuję Ci bardzo za podzielenie się swoimi trudnościami…wiem, że to nie było łatwe…
Odnośnie czerwienia się, powiem Ci, że mam podobnie, choć z pewnością w mniejszym stopniu…wydaje mi się, że pojawiło się to po raz pierwszy w szkole, w gimnazjum - nauczycielka muzyki kazała nam śpiewać solo Bogurodzicę… nie umiem śpiewać, mimo tego, że kocham muzykę, grałam na kilku instrumentach to śpiew mnie paralizuje…nawet śpiewanie sto lat to ruszanie przez mnie wargami bez wydobywania dźwięku.. wiem, że będąc w ogromnym stresie, “śpiewając” przed całą klasą mocno się zaczerwieniłam bo potem słyszałam za plecami komentarze, że świecę się jak latarnia itd…i od tamtej pory nie tylko w sytuacjach stresowych, ale przy każdej większej emocji, nawet szczęścia - się czerwienię co jest bardzo niekomfortowe… zakrywam wówczas twarz trochę włosami, odwracam się lub wychodzę, bo aż czuję gorąc na twarzy nawet przy wydawałoby się zupełnie nieuzasadnionych sytuacjach, typu ostatnio dowiedziałam się o ciąży mojej koleżanki, ucieszyłam się i już poczułam, że moje twarz się czerwieni, a przecież to nie był stres, zwykła emocja…
Dziękuję Ci również za te słowa odnośnie nie pozwalania sobie na zbyt wiele, w sensie żeby stawiać sobie wyzwania bo inaczej tylko chwilowo czujemy się lepiej, a tak naprawdę staczamy się…wiem, że jest to strasznie ciężkie i sama staram się robić co mogę, żeby wychodzić z tej strefy komfortu…już zbyt wielu rzeczy żałuję, zbyt wiele szans i marzeń porzuciłam przez swoją fobię. Smuci mnie, że mówiąc o tym zostałam przez niektóre osoby obrzucona błotem, dostałam komentarze typu, że jestem trupem i co ja mam za życie, lub ze jestem kłamca bo widać przecież że nie mam fobii tylko chce na tym zarabiać, albo że jestem wstydem dla swoich rodziców i powinnam się udać na mszę o uzdrowienie… blokuje takich ludzi bo zbyt wiele nerwów i stresu kosztuje mnie patrzenie na takie raniące słowa… i idzie jednak, że zdecydowana większość ludzi to osoby wrażliwe i nawet jeśli nic nie wiedziały o fobii społecznej to napisały to i mam nadzieję, że następnym razem gdy być może bliska im osoba odmówi przyjścia na imprezę nie odbiorą tego od razu źle, nie będą zakładali złych intencji tylko pomyślą, że być może ktoś bardzo chciał, ale nie mógł bo fobią społeczną, ogólnie lęki, są tak samo ważnym powodem, uzasadnieniem jak choroba wirusowa.
Życzę Ci dużo sił i zdrowia ❤️ tutaj w Internecie też jesteś nam potrzebny ❤️
Znam ten problem niestety. Przez nadmierne czerwienienie się w zupełnie błahych sytuacjach po wielu latach nabawiłam się trądziku różowatego. Dziewczynom na pewno jest łatwiej bo mogą przykryć twarz warstwą pudru lub fluidu. Jako nastolatka się nie malowałam a teraz lubię mieć na twarzy podkład bo to moja warstwa ochronna, która daje mi taki komfort w głowie, że nikt nie zobaczy gdy się mocno zaczerwienię. Teraz kosmetyki są znaczenie lepszej jakości niż gdy byłam nastolatką więc faceci pewnie też znajdą coś dla siebie. Może poeksperymentuj z podkładami mineralnymi? Cieniutka warstwa nie powinna rzucać się w oczy a takie podkłady mają dobry skład więc skóra „oddycha” w nich. Życzę powodzenia i wszystkiego dobrego dla Ciebie ❤
@@PatrycjaHyodo Wygląda na to, że żyjemy niemal tym samym życiem. Większość, jak nie wszystkie te sytuacje przeżyłem i ja.
Tyle nas w życiu omija.
Mam nadzieję, że się nigdy nie poddasz. Fajnie byłoby w końcu usłyszeć o kimś, kto sobie z tym poradził. Będę wyczekiwać tych wieści :)
Twoja subtelność jest urzekająca.❤
❤️
Twoje filmiki są super :) Masz fantastyczną energię 😍🥰❤
Bardzo Ci dziękuję 🥹
Jesteś super ❤❤❤
Dzięki Tomku, Ty też! ❤️
Jesteś cudowną KOBIETĄ Kto Cię nie zna bliżej jak rodzina ten by o tym wcale nie pomyślał że masz fobie społeczną.Twoj głos jest wspaniały
Rzeczywiście masz Patrycja piękny, bardzo kobiecy głos.
Bardzo dziękuję za te ciepłe słowa 🥹❤️
Bardzo się cieszę że jest u Ciebie coraz lepiej ;) co prawda nie mam stwierdzonej fobii społecznej, ale to co mówiłaś na temat radości z izolacji w pandemii oraz zapisywania sobie na kartce przed wykonaniem telefonu, to jakbym widziała siebie ;) Po paru latach pandemii jestem wręcz zła jak muszę iść do biura czasem xD Nie z lenistwa, bo w domu też wykonuję pracę, ale z tego że mam poczucie jakby pójście do biura odbierało mi wolność wyboru w tym czy chcę widzieć ludzi czy nie. To moje podejście pokazało mi też jak wielką różnicę robi to czy sami wewnętrznie chcemy coś zmienić czy nie, bo w momencie kiedy cieszyłam się z pandemii to ani prośbą ani groźbą nic by się nie zmieniło z motywacji zewnętrznej a teraz to nawet sama z siebie się umówię ze znajomymi ;)
Dziękuję Ci ❤️
To prawda, czasami człowiek nie chce, a musi - i potem się okazuje, że nie jest tak źle :)
Jesteś świetna Patrycjo pod wieloma wzgledami..Twoj kanał to ciekawe cieple miejsce..Negatywne komentarze _ masz ich tak niewiele to problem wszystkich youtuberow..Nie przejmuj sie nimi.Nie warto.Wiem łatwo mówić ale to jest tak niewielka czesć komentarzy..Olewać je i tyle.Z czasem .pewnie nabierzesz dystansu..Życze sukcesu ❤ i satysfakcji z tego co tu robisz.Masz fanow coraz wiecej .Juhuhu💪
Niektórzy YT-berzy piszą, że z czasem robi się coraz trudniej. Także pamiętaj o tym, i tym bardziej nie poddawaj się tylko wzrastaj w siłę i moc!
@@annaneex3843 To jest możliwe.Ale trzeba znalezc w sobie moc i metode na to..Inaczej prowadzenie kanalu na y t staje sie niemożliwe.Wierze że Patycja sobie poradzi..Negatywnych komentarzy jest mega mało na razie..Wrażliwcy maja trudniej ale Alleluja i do przodu!!
Bardzo dziękuję ❤️ dosłownie każdego dnia zmierzam się z jakimś negatywnym komentarzem, których oczywiście jest zdecydowana mniejszość i naprawdę kiedyś przez nie płakałam, a teraz - nie będę ściemniać - wciąż niektóre mnie bolą, ale szybko je olewam i o nich zapominam ❤️
To prawda - wsparcie zwłaszcza moich stałych obserwujących jest niesamowite ❤️
@@PatrycjaHyodoTe negatywne zawsze bedą..To jest y t.Czytałam je.Nie są merytoryczne ani troche...Frustraci i zazdrosnicy _ uroda szcześliwa rodzina , przystojny Maż i dobry status materialny zawsze sie znajdą...Olewać i tyle.Brawo Zuch Dziewczyna💪💪❤❤
Jesteś Wielka w tym co robisz i przełamujesz własne strachy!Pomagasz innym którzy tak jak ja mają podobne fobie z róznych powodów!Pokazujesz że się da mimo wszystko wyjść do ludzi.Dziękuję bo to dla mnie Bardzo Ważne!Pozdrawiam!
Bardzo Ci dziękuję za te dobre, motywujące słowa ❤️
Patrycjo,ty jesteś jak ta gwiada na niebie,dobra, piękna,uczuciowa jednym słowem jesteś najlepszym przykładem że warto iść w nieznane,a sukces masz już gwarantowany,a co będzie później,to dopiero będzie przepiękny SUKCES!Każdy ma początki trudne.Śmiało jestem z Tobą Patrycjo!
Dziękuję i pozdrawiam ❤️
Hej!
Miałam tak samo jak Ty, u mnie wiele zmieniła terapia, na którą uczęszczam od końca 2019 roku. Pandemia u mnie wszystko pogorszyła, bałam się nawet wyjść wyrzucić śmieci, co teraz wydaje mi się może nie śmieszne, ale nierealne. Miałam w głowie takie lęki, że potrafiłam stać pod drzwiami wyjściowymi i nasłuchiwać, czy ktoś idzie po klatce schodowej. Nadal mam jeszcze wiele lęków nieprzepracowanych, myślę nad założeniem kanału jak Ty, żeby opowiadać o moim codziennym życiu, ale kto by tam chciał tego słuchać...
Wszystkiego dobrego Pati, nie jesteś sama, jesteś inspiracją dla wielu osob takich jak ja! 😊
A tak jeszcze dodając - niewiele komentuję filmów na UA-cam, dzięki Tobie się odważyłam, bo to Twoje filmy zaczęłam komentować jakie pierwsze. Jesteś cudowną, ciepłą i wyjątkową osobą.
Bardzo się cieszę, że terapia Ci pomogła ❤️ ja chyba nie trafiłam na odpowiedniego terapeutę 😓
Dziękuję Ci za podzielenie się historią i słowa wsparcia ❤️❤️
I życzę Ci realizacji swoich marzeń i planów ❤️
@@PatrycjaHyodo dziękuję bardzo :). Ja kilkukrotnie zmieniałam terapeutę, aż trafiłam na takiego, który mi odpowiada :)
Bardzo dobrze Ci idzie. Twój postęp jest ogromny i nie przejmuj sie komentarzami ludzi, którzy mają tak nudne życie że oceniają negatywnie czyjeś - anonimowo. Jakby Cie spotkali na ulicy nie powiedzieli by Ci tego w twarz bo nie mieliby odwagi. Pozdrawiam Cie serdecznie i bądź z nami jak najdłużej :)
Dziękuję Ci ❤️❤️
Patrycjo, wykonujesz świetną robotę, mam nadzieje, że zauważyłaś iż te wyjście ze strefy komfortu Ci się opłaciło i tylko poszerzyło Twoje możliwości.
Miałem też podobnie jak Ty, że społecznie byłem wycofany i określałem to jako moją nieśmiałość. Praca z ludźmi udowodniła mi, że większość ludzi to głupcy, mało jest wartościowych jednostek. Byłem też kilka lat stałym bywalcem baru, co pozwoliło mi na otwieranie się przed ludźmi i nawiązywanie nowych znajomości (znajomości nie przyjaźni). Jako osoba po trzydziestce powinnaś się już powoli oswajać z tym, iż nie powinno interesować Cię zdanie innych ludzi, to nie jest egoistyczne, że na pierwszym planie powinnaś dbać o dobro własne i swojej rodziny.
Dodatkowo muszę Ci zostawić dość wulgarne ale prawdziwe powiedzenie:
"Pszczoła nie traci czasu na tłumaczenie muchom, że miód jest lepszy niż gówno".
Pamiętaj, masz jedno życie, nikt inny za Ciebie tego życia nie przeżyje, dlatego nie przejmuj się opiniami osób, które nie dbają o Twoją osobę.
Mi jako fanowi bardzo się podoba jakie monumentum memori o Twojej osobie tworzysz na tym kanale.
Bardzo Ci dziękuję za te mądre i motywujące słowa! ❤️ masz rację ❤️!
O tak, stawiać siebie na pierwszym miejscu. Też w końcu muszę tak zrobić. To zróbmy tak 😊
❤️❤️
Masz przepiękne włosy! Uwielbiam na nie patrzeć.❤
Świetnie się ogląda Twoje filmy, są pełne pogody ducha, nad wyraz optymistyczne, to po prostu czuć, że jesteś bardzo miłą osobą i chcesz taka być. Gdzieś kiedyś usłyszałam następującą opowiastkę: "Uczeń zapytał mistrza- Mistrzu, czy przejmujesz się tym, co pomyślą o tobie ludzie? Mistrz odpowiedział: Gdy miałem 20 lat, przejmowałem się tym, co pomyślą o mnie inni ludzie, gdy miałem 40 lat, przestałem przejmować się tym, co pomyślą o mnie ludzie, teraz, gdy mam 60 lat wiem, że ludzie o mnie nie myślą". Coś w tym chyba jest, jako 40-latka już się tak nie przejmuję ludzka opinią, a kiedyś przejmowałam się bardzo i ten lęk zastopował mnie w wielu życiowych sytuacjach. Jakoś tak z wiekiem łatwiej mi przyjąć, że każdy niesie swój ciężar i głównie nim jest zajęty. Inna sprawa, że nadal słabo sobie radzę np. z bezinteresownym chamstwem czy konfrontacją z kimś uparcie do tej konfrontacji dążącym. Życzę Ci, abyś zawsze czuła, że jesteś w odpowiednim miejscu, czasie i towarzystwie. Dziękuję za film i pozdrawiam serdecznie :)!
Bardzo Ci dziękuję za te mądre słowa ❤️
Oj jak dobrze znam ten problem…również mam takie poczucie, że tak wielu szans nie wykorzystałam przez swoje lęki…dlatego staram się przełamywać, żeby nie dokładać tych żali. Chciałabym po prostu być z siebie dumna ❤️
Przytulam ❤️
Mam praktycznie identyczne problemy jak Ty, ale widząc jak mimo to się z nimi konfrontujesz i sobie z nimi radzisz jest to mega inspirujące. Jestem Ci szczerze wdzięczny za ten filmik, to naprawdę wielka motywacja żeby się nie poddawać!
Dziękuję Ci za te słowa i życzę dużo siły ❤️
Boże jak ja Cię rozumiem!! Boję się oceany innych,to taki dziwny lęk!! Jesteś lekiem dla mnie!!!❤
Jejku ❤️ dziękuję i przytulam ❤️
Podobnie jak wielu komentujących, przekazuję Ci słowa sympatii za Twoje ciepło, naturalność i ciekawe treści - nade wszystko przepisy na moje ukochane dania japońskie. Podziwiam Twoją odwagę, by szczerze mówić o sobie - wszystkie pilnie strzeżone sekrety nie pozwalają nam być sobą i nieustannie trzymają w napięciu. Dopiero prawda nas wyzwala, daje odetchnąć pełną piersią i poczuć odprężenie, luz. Życzę Ci takiego stanu swobody, to bardzo budujące obserwować jak mądrze pracujesz nad sobą. Twoja córeczka to chłonie i w ten sposób uczysz ją siły w mierzeniu się z trudnościami. Świetnie Ci idzie i całe otoczenie z tego korzysta, również my, Twoi widzowie :-)
Jejku ❤️bardzo dziękuję za te dobre słowa ❤️❤️❤️
Hej, wielkie dzięki za ten odcinek! ❤ Ja już od kilku lat podejrzewałam u siebie fobię społeczną i słuchając Cię, utwierdziłam się w przekonaniu. Te wszystkie objawy, które opisywałaś - zupełnie jakbym widziała samą siebie. Wyjście z domu - dramat. Jeśli muszę gdzieś zadzwonić, np. umówić się do lekarza, najpierw układam sobie mniej więcej w myślach, co powiem, a przez następne 5 minut zastanawiam się, czy w ogóle tę zieloną słuchawkę nacisnąć. By znaleźć swoją pierwszą pracę po szkole średniej, zbierałam się 3 lata. Marzy mi się zrobienie studiów, nawet podchodziłam do tego dwukrotnie, ale wytrzymałam najwięcej tydzień, bo za każdym razem przychodziłam na zajęcia przerażona spotkaniem ludzi, z którymi się uczyłam. Aktualnie walczę ze sobą, by przeprowadzić się do miasta, ale też idzie mi to mozolnie. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to niewytłumaczalne poczucie wstydu, że osoby patrzące na mnie z boku, prawdopodobnie myślą sobie, że stoję ze swoim życiem w miejscu, bo jestem leniwa, choć wcale tak nie jest.
Naprawdę podziwiam, że otworzyłaś się publicznie w tym temacie, bo to wymaga odwagi. Mam nadzieję, że ten film uwrażliwi jak najwięcej ludzi na kwestię socjofobii. Pozdrawiam ❤
Dziękuję Ci za te słowa i podzielenie się swoimi trudnościami, co z pewnością nie było łatwe ❤️ kochana…jakbym czytała o sobie…ze względu na fobię społeczną zrezygnowałam ze swojego marzenia: dostałam się na doktorat z pierwszego miejsca, ale zrezygnowałam przed pierwszą sesją egzaminacyjną…po prostu pękłam, nie dałam rady nawet podziękować za współpracę promotorce…wysłałam jej mail i wyłączyłam na tydzień telefon bojąc się, że będzie do mnie dzwoniła, próbując mnie przekonać, a ja nie umiem odmawiać… mam do siebie żal, choć w sumie może to po prostu było ponad moje siły i nie byłabym w tym długookresowo szczęśliwa i spokojna. Wiem, że wiele osób ta decyzja poniekąd zawiodłam…rodzina była ze mnie dumna a tu taka wiadomość, porażka… bardzo ciężkie jest życie z fobią społeczną i mam cichą, nieśmiałą nadzieję, że choć parę osób zastanowi się następnym razem, gdy jego kolega/koleżanka nie przyjdzie na panieński/urodziby/na drinka - że być może naprawdę ta osoba chciała, ale nie mogła, bo wiadomo, gdy ktoś jest chory, każdy to uszanuje, ale zaburzenia w postaci fobii równie mocno uniemożliwiają wiele czynności i chciałabym, żeby społeczeństwo było bardziej wrażliwe ❤️
jesteś taka urocza i prawdziwa Patrycja❤
❤️
Super Patrycjo kochana, ZDRAWIAM Cię serdecznie oraz twoich bliskich ❤
❤️❤️❤️
Patrycjo, do odważnych świat należy. Masz ładny głos i bądź pewna siebie. Ludzie inteligentni za bardzo siebie krytykują.🍀Koniczynka na szczęście.
Dziękuję ❤️❤️
8:26 nie bój się, ja też nie odbieram od nieznanych 😄. Choć to źle, bo czasem dzwoni jakiś klient w sprawie współpracy. Czyli czasem jednak warto zaryzykować. Zawsze można się w razie czego chamsko rozłączyć 😂
Właśnie najgorsze jest to, że nie potrafię się rozłączyć i przez to, że jestem łatwą osobą do zagadania bo nie potrafię stanowczo się przeciwstawiać to już miałam nieprzyjemności potem wysyłanie pisemnych odmów bo przyjmowalam pod presją jakieś oferty 🫣 ech 🫣
@@PatrycjaHyodo ci ludzie od tych telefonów niestety dobrze wiedzą, jak manipulować ludźmi 😅
BRAWO! SILNA JESTEŚ 💗💗💗 I super przedstawiłaś dany problem ❤ trzymaj się 💪Jesteś super!!!
Dziękuję Ci za ciepłe słowa ❤️❤️
Dobrze, że Pani mówi o tej fobii, mojej koleżanki dzieci mają. Życzę powodzenia w walce z nią.❤❤
Dziękuję ❤️
Dziękuję Pani za ten odcinek myślę że będzie bardzo pomocny dla wielu ludzi którzy nie mają tyle odwagi żeby się przełamać. Myślę że dzięki Pani znajdą taką odwagę u siebie.
Pozdrawiam serdecznie.
Super odcinek i bardzo potrzebny w dzisiejszych czasach .😊
Bardzo dziękuję za ciepłe słowa ❤️ otrzymuje tyle dobrych słów od osób, które napisały, że moje słowa ich budują 🥹 dziękuję ❤️
Dziękuję, za podjęcie tak ważnego tematu. Dla wielu osób jest to nieznane i niezrozumiałe zjawisko. Życzę wielu zwycięstw na tym polu, krok po kroczku, powoli z coraz większą śmiałością. Trzymam kciuki 👍
Dziękuję ❤️
7:43 ja z moją fobia społeczna zmagam się już ok 3 lata. Może to się wydawać dużo biorąc pod uwagę że mam 16 lat. U mnie głównym czynnikiem który "wyzwolił" tą fobie społeczną to sytuacja w rodzinie i predyspozycje genetyczne. Na szczęście jest coraz lepiej :)❤
Fajnie że wypowiadasz się na ten temat i uświadamiasz ludzią o fobii społecznej
Trzymaj sie Dziewczyno❤️ l💪 Walcz o Siebie i swoje życie.Zycze powodzenia.Dasz rade.
Dziękuję Ci za podzielenie się swoim doświadczeniem i życzę Ci dużo siły ❤️ naprawdę jesteśmy silniejsze niż nam się wydaje i potrafimy przezwyciężać trudności ❤️
Podziwiam Cię i szanuję... Zobaczysz ,że poradzisz sobie UA-cam Ci pomoże,miej wiarę,a będzie coraz łatwiej 🍀❤️
Bardzo dziękuję 🥹❤️
Jesteś super. Jedna i jedyna.😍
Wooow, super, że o tym mówisz ❤ nigdy bym nie pomyślała
Dziękuję ❤️
Wspaniały filmik. Wiele znalazłam podobieństw do swojego życia. Cenny filmik dla innych którzy mają podobne problemy. Duża odwaga aby opowiedzieć o swoich problemach, które często chowamy pod dywan❤❤
Bardzo dziękuję za te ciepłe słowa! Ściskam! 🥰
Najlepszy odcinek wg mnie. Sam juz nie wiem czy mam fobie spoleczna czy jestem po prostu introwertykiem. Inspirujacy, motywujacy i dajacy do myslenia. Dziekuje za Twoje slowa. "I wiem, ze niektorzy nawet bliscy - Ci na ktorym nam zalezy, moga czasami odebrac zachowania wlasnie osob z fobia spoleczna jako takie olewajace, chamskie i niestety faktycznie dochodzimy do takiej sytuacji kiedy my... czyli osoby z fobia spoleczna po prostu nie sa w stanie wyjsc z domu (...)" w koncu ktos kto idealnie to rozumie.
Tez nie odbieram tel od nieznajomych i tez zapisuje co mam powiedziec nawet jak zamawiam pizze haha😂
Dziękuję Ci ❤️ wielokrotnie spotkałam się z brakiem zrozumienia i obgadywaniem za plecami, krytyką mojego zachowania nawet ze strony bliskich, że olewam innych…podczas gdy naprawdę nie mogłam :(
@@PatrycjaHyodo Mierzę się z tym od lat i wiem jak trudne jest wytłumaczenie osobom na którym nam zależy, że to nic osobistego, że problem jest w nas a nie w niechęci do przebywania wśród bliskich, czy to rodzina czy przyjaciele.
Patrycjo jesteś cudowną osobą i życzę dużo zdrowia ❤
Dziękuję 🥹❤️
Kurcze, jak bym słyszał o sobie. Jesteś niesamowita. Twoj film otworzył mi oczy i uświadomił pewne kwestie, skąd się biorą. 🙂. Dziękuję.
Dziękuję Ci za te słowa ❤️ życzę dużo siły ❤️
Jesteś niesamowita, każdy ma jakąś fobię nie musisz się martwić👍
Dziękuję Ci ❤️ tak i dlatego powinniśmy być dla siebie życzliwi 🤍
Droga Partycjo , pierwszy raz spotkałam Ciebie na kanale brata Gabrysia , potem niezbyt regularnie oglądałam YT , więc i twoje filmiki też , ale zdecydowanie widzę zmianę na plus 👌👌👌. Też się mierzyłam z podobnym problemem kilka razy , na szczęście przejściowo , u mnie występuje coś takiego kiedy mam duży problem , tak jak opowiadasz , też najlepiej ,wyrzucić telefon , zamknąć się , byle nie mieć żadnego kontaktu z nikim. Bardzo się cieszę że z takim sukcesem potrafisz pracować nad sobą , GRATULUJĘ 👍👍
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie ❤️
👏👏👏👏👏👏👏Brawo Patrycjo, rób tak dalej.
Ja Ci zawsze kibicuję🎉🎉❤👍☀️🍀
Dziękuję Ci 🥹❤️
@@PatrycjaHyodo wiesz, jak usłyszałam kiedyś, że Twoja mama pochodzi z Mszany Dolnej, to jeszcze większą sympatię do Ciebie poczułam. Ja uwielbiam Podhale, gdyż w Nowym Targu chodziłam do liceum, bardzo miło wspominam te czasy. Na Kowańcu do ekonomika,,
Twoja mama na pewno zna tą szkołę 😃☀️
Nie przejmuj się hejterami. Ważne, że widzisz swoje postępy. Jak się hejterom nie podoba, nikt ich nie zmusza do oglądania. Życzę sukcesów i pozdrawiam.
Dziękuję i pozdrawiam 🥰
Jakbym słuchała o sobie. Podziwiam Cię, że tak dobrze sobie radzisz, jesteś dla mnie inspiracją 😊
Jejku tak mi miło ❤️ dziękuję ❤️ i życzę dużo siły ❤️
Twoja subtelność jest urzekająca. Poznałem Ciebie na wywiadzie i wpadłaś mi w oko.
Bardzo cię podziwiam za twoje wyznanie, jesteś osobą tak piękną i miłą i mądrą, życzę ci żebyś śmiało i z radością przezwyciężyła trudne momenty i cieszyła się pięknym życiem
Dziękuję i przytulam ❤️
Patrycjo, cieszę że u Ciebie jest lepiej i jestem tym bardziej zadowolony, że w poprzednich filmach wraziłem osobiste wsparcie. Trzymaj się
Dziękuję Ci ❤️
Rozumiem Cie skarbie doskonale i jestem z Ciebie niesamowicie dumna ❤️🌹
❤️❤️❤️ buziaczki mamik
@@PatrycjaHyodo❤
Patrycjo, bardzo doceniam Twoją szczerość. Dziękuję za to jaka jesteś ❤
Dziękuję 🥹❤️
Ja Ciebie, Patrycjo❤, słucham również ze względu na piękną polszczyznę...
Co o kim myślisz/mówisz, owaki, to Ty🎄🤨 sam
jesteś Taaaki... 🎉🐕🦺🫎🐓
Kto kogo przezywa, ten sam taki bywa!
Ja też nie jeżdżę autem, bo się boję wypadku...
Patrycjo, wszyscy ludzie są braćmi, jesteśmy tacy sami;
podchodź do innych ludzi -
jak chcesz, by traktowano Ciebie...
Najlepsza jest prostota.
Niech Cię nie niepokoją, cierpienia Twe i błędy,
bo wszędy są drogi proste,
lecz i manowce są... wszędy.
Dziękuję Ci za te piękne słowa ❤️
Bardzo się cieszę, że przełamujesz swoje lęki i strach ❤
Dziękuję 🥹❤️
Część! Trzymam kciuki! Wyobrażam sobie co przeżywasz (przeżywałaś)! Mam podobnie! Uwielbiam Cię ❤ nagrywaj i daj mi ( myślę, że nie tylko mi)! siłę do obcowania z innymi ludźmi! Pozdrawiam serdecznie Ania 🤗😊❤
Bardzo Ci dziękuję Aniu i ściskam, życząc dużo siły ❤️
Cześć, też ostatnio zauważyłam u siebie, że mam agorafobię. Przeżyłam depresję. Nie wychodziłam z domu. Po leczeniu zaczęłam znowu normalnie pracować i wychodzić. Ostatnio zaczęłam brać leki z powodu lęków. Pozdrawiam i życzę odwagi w przeżywaniu każdego dnia. Każdy dzień dla osoby z fobią społeczną to jak szkoła przetrwania. Jak Bilbo Baggins, który idzie w świat z małego Shire do wielkiego Śródziemia 🙂 powodzenia
Dziękuję za te słowa ❤️ brawo za siłę i odwagę ❤️ życzę dużo zdrowia ❤️❤️
Moze nie mam fobi ale wielu rzeczy się boję Fajnie wiedzieć ze nie jest sie samemu...A ty kochana jesteś piekna i inspirujaca kobieta powodzenia 😊
Dziękuję za Twoją wrażliwość ❤️
Jestes szczera i UROCZA. Oglada sie Twoje filmy z przyjemnoscia! Bardzo serdecznie pozdrawiam.
Dziękuję 🥹
Patrycjo jesteś przewspaniałą dziewczyną Mówisz bardzo mądrze aż chce się Ciebie słuchać Bardzo fajnie że poruszasz ten temat Myślę że wielu osobom tym filmikiem pomożesz Jesteś miła sympatyczna Fajnie że przezwyciężasz te fobie Trzymam za Ciebie kciuki Bądź sobą dalej nagrywaj filmiki Idzie Ci coraz lepiej 😊
Bardzo dziękuję za te dobre i motywujące słowa ❤️
Twoje filmiki są super! Dziękuję za to że JESTEŚ ❤
Jejku 🥹 dziękuję 🤍
Fajnie, że o tym mówisz. Na pewno pomagasz innym, którzy mają ten problem. Pozdrowionka😁
Mam taką nadzieję i chyba tak jest - dostaję wiele wiadomości od osób z fobią społeczną i nie tylko - od osób, które nic o niej nie wiedziały również ❤️
Dziekuje Ci za poruszenie tego tematu, pozdrawiam serdecznie
❤️
Jesteś wspaniała! Cieszę się, że jesteś.
Jeżeli kogoś wszyscy lubią,to nikt takiego nie traktuje poważnie!Hejt,plotki to jest,niestety przyklejka bardzo prymitywnych ludzi,którzy żywią się taką energią.Oni zawsze wybierają nietuzinkową osobę i próbują ją zniszczyć.Pani Patrycjo-świetnie idzie pani ten kanał,Alleluja i do przodu ❤❤milion łapek zostawiam.
Dziękuję i pozdrawiam cieplutko ❤️
Bardzo dziękuję za ten film, powodzenia i radości każdego dnia ❤
Dziękuję ❤️❤️
Patrycja, dziękuję za ten filmik, masz w sobie wielkie pokłady siły. Bardzo mądrze podchodzisz do życia. Dziękuję za odwagę dzielenia się swoim doświadczeniem życia. Piękne wnioski, bardzo motywujące. ❤ 3:45 .❤❤❤ do
Bardzo dziękuję za te ciepłe i motywujące słowa ❤️
Dziekuje ze podzielilas sie swoja historia 😊 trzymam kciuki zebys dokonywala najlepszych dla siebie zmian i byla zadowolona ze swojego progresu i zycia ❤
Dziękuję ❤️❤️
Bardzo lubię Pani słuchać, dziękuję🥰
Dziękuję 🤍
Patrycjo jjestes przrmila osoba.Serdecznie pozdrawiam
Dziękuję 🥹
Mam tak samo z telefonami, prawa jazdy nie zrobiłam a mam już ponad 30lat, boję się sama zostać w szpitalu wyjechać gdzieś zawsze stres w urzędach itp. Doszłam ostatnio że u mnie to wynika z braku wiary w siebie (pewności siebie) z nieakceptacji siebie (nie lubie swojego wyglądu a niestety z racji choroby nie moge np sprawić żeby miała więcej włosów) albo żebym pozbyła się setek pieprzyków ze swojej skóry ciała 😔 Myślę że u Ciebie będzie to inny powód bo jestes tak piękną fizycznie osobą, że to niemożliwe. Mam nadzieję że naprawdę nagrywanie na YT będzie niejako Twoją "terapia" i pomoże Ci. A ja zawsze bardzo chętnie obejrzę kazdy filmik💜
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią ❤️
Bardzo dobrze znam to uczucie lęku…u mnie poniekąd też wynika z wyglądu gdyż w przeszłości jako dziecko spotkałam się z wyśmiewaniem przez rówieśników więc naprawdę do tej pory boję się, że mnie ktoś zacznie wytykać palcami :(
Patrycja to piękna kobieta nie sposób zaprzeczyć, ale Ty na pewno patrzysz na Siebie zbyt krytycznie, jestem na 99% przekonany że jest w Tobie piękno fizyczne i duchowe które na pewno widzą Twoi bliscy.
Jestem dumna z Ciebie ❤ bardzo wartościowy filmik nagrałaś i z pewnością dużo odwagi Cię kosztował, tym bardziej wielkie brawa dla Ciebie ☺️ oby tak dalej 😉
Jejku ❤️ dziękuję za te słowa 🤍
Dziekuje za ten film, sama mierze sie z tym samym problemem i czasami mam wrazenie ze jestem z tym sama na tym świecie.. A tu wyskakujesz Ty i dajesz światełko w tunelu. Bje od Ciebie takie ciepło, wydajesz sie super sympatyczna, empatyczną osóbką ♥️ 🌻
@@mollysmile2598 dziękuję Ci 🥹 nie jesteś w tym samym, naprawdę można się często zdziwić ile osób nawet wśród naszych bliskich boryka się z podobnymi trudnościami…tylko o tym nie mówi. Ja również często przybieram pewną maskę i próbuje udawać osobę silniejszą niż jestem, zmuszając sie czasem do jakiegoś wyjścia, ale tylko ja wiem jak jest to dla mnie często niekomfortowe i ciężkie.
Przytulam 🤍
Cudownie bo mądrze! Niechętnym komentarzom służy dobrze śmietnik. Tam jest miejsce dla wszystkiego co nie służy nam w życiu. I nie mam na myśli bałwochwalczego podejścia do codzienności i nas samych, ale na bezbolesny przesiew wartości . Bądź! To jest piękne!
Dziękuję 🥹🤍
Komentarz dla zasięgu ❤
Ja mam fobię społeczną oraz jestem introwertykiem od przedszkola, więc mi się wydaje że genetycznie
❤️ przytulam
Mam tak samo z telefonem. Nie odbieram od nieznajomych, a potem sprawdzam w necie z nadzieją, że to spam. Przed zadzwonieniem gdzieś musze sobie w głowie ułożyć rozmowę albo napisać na kartce. Nie lubię samemu wychodzić z domu, ale z kimś jest dużo prościej i swobodniej, nawet jak musze pozałatwiać jakieś sprawy. Jedzenie w miejscach publicznych to też tak trochę daj spokój. Wyjście gdzieś do klubu albo jakiegoś miejsca, gdzie normalni ludzie się socjalizują to jakaś abstrakcja jest. No więc, co to za życie? Po co i do czego to ma służyć?
Ja mam to coś od dziecka i czasami rozmyślam nad tym, czy to jestem prawdziwy ja, czy w innych okolicznościach byłbym kimś innym. Tzn, bez przemocy w rodzinie, bez znęcania się psychicznego przez tych, którzy powinni mnie kochać, bez gnębienia przez inne dzieci w szkole. Być może utrwalenie i zapisanie tego wszystkiego nastąpiło przez to, że jestem trochę bardziej wrażliwy i jakoś tak po prostu mocniej wszystko odczuwam.... ale to już chyba nie ma żadnego znaczenia. Szkoda na to czasu.
Kilka dni temu rozmawiałem ze swoim psychiatrą, który lekko poddenerwowany moją tępą argumentacją stwierdził coś takiego: "... ale przecież ten świat jest też dla mnie". Prawda, że ciekawe?
Chciałbym przekazać, żebyś zignorowała całkowicie tych, którzy przyjdą sądzić Ciebie i mówić do czego masz prawo, jak powinnaś się czuć i co powinnaś myśleć.
Pozdrawiam i ściskam resztę fobików, jak również tych, którzy "borykają" się z innymi problemami psychicznymi.
Jejku…dziękuję Ci tak bardzo za ten komentarz, za te mądre słowa i podzielenie się swoją historią ❤️ również czasami zastanawiam się, co by było gdyby…ale racja, to nie ma sensu, bo to już było i mamy wpływ tylko na teraz i jutro. Ze względu na swoje przeżycia strasznie się stresuje swoją córeczką, wiem, że czasami brakuje mi stanowczości czy wymagań, ale po prostu mam taką fobię, że muszę jej stworzyć idealne warunki żeby przypadkiem nie podnieść głosu mówiąc “nie”, żeby nie spowodować u niej jakiegoś nawet najmniejszego stresu… mnie terapeutka też kiedyś powiedziała coś podobnego, czyli że przecież nie muszę się pchać do zawodów, w których żyłabym w ciągłym stresie (odnośnie doktoratu który wówczas robiłam chcąc zostać wykładowcą - z czego zrezygnowałam ze względu na fobię społeczną) bo są zawody, w których mogłabym się spełniać bez przeciążania swojej psychiki i emocji.
Jest to prawda i faktycznie odpuściłam wiele rzeczy - częściowo mam do siebie o to żal, ale raczej się cieszę pod kątem pewnego spokoju w życiu. Staram się we własnym tempie i na własnych zasadach coś zmieniać…ostatnio dostałam komentarz od jednego mężczyzny, że jestem hipokrytką bo mówię o tolerancji inności a kasuje hejterskie komentarze, a przecież inni też mają prawo do wyrażania swojego zdania. Bardzo mnie ta wiadomość zasmuciła bo no NIE…nie mam zamiaru się poświęcać, przypłacać zdrowiem, nieprzespanymi nocami po to, żeby ktoś mógł się nade mną pastwić a naprawę takich osób nie brakuje, tylko je blokuje bo już byli tacy, którzy pisali z 50 obrzydliwych komentarzy konsekwentnie zatruwając mi życie. Tak więc pracuje nad tym, żeby stawiać siebie na pierwszym miejscu ❤️ i robię małe kroczki ❤️
Pozdrawiam ❤️
Jestes super, trzymamy kciuki za dalsze przełamywanie barier ❤
Bardzo Ci dziękuję 🥰
Dzięki za poruszenie tego tematu. Gdyby wszyscy ludzie mieli taką wrażliwość jak Ty, to nikt nie miałby fobii społecznej, ponieważ nikt nikogo by nigdy nie zranił. Wrażliwość może i jest jakby słabością jednostki, ale jest siłą wspólnoty. Mam doświadczenie studiów na jednej z elitarnych uczelni w USA. Może objawy fobii społecznej nie zniknęły całkowicie i przybierały inne formy, ale generalnie w „90 procentach” wyzbyłem się jej tam; czułem się bardzo swobodnie i szczęśliwie wiedząc, że mogę zawsze liczyć na życzliwość, szacunek i zrozumienie ze strony praktycznie wszystkich profesorów i studentów. Tak wysoki poziom kultury przekładał się też wprost na wyniki naukowe u mnie i u wszystkich. W końcu doświadczyłem normalności, podczas gdy w Polsce miałem mylne wrażenie, jakby to ze mną było coś nie tak - a nie z tą dużą częścią społeczeństwa, która stresuje i terroryzuje innych swoim nieokrzesaniem. Gdybyśmy mogli w Polsce stworzyć więcej dobrych środowisk… to byłoby nam łatwiej i czulibyśmy siłę w grupie :). (Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, że polska kultura jest zła, a Stany są idealne; mówię tylko o pewnym uogólnieniu swoich doświadczeń, a rzeczywistość jest bardzo złożona. Zdecydowanie doceniam to, co w Polsce już teraz jest dobre i wspaniałe, bo też wielu pięknych rzeczy w tym kraju doświadczyłem; przede wszystkim szczerego i silnego wsparcia życzliwych ludzi. A z rzeczy bardziej zewnętrznych, to Warszawie na przykład widzę już coraz więcej uśmiechów i miłych wymian!)
Dziękuję Ci za podzielenie się swoim doświadczeniem ❤️ to cenne spostrzeżenia ❤️ zastanawiałam się właśnie jak wygląda ten problem w innych krajach…pod tym i inni mi filmikami byłam kilkukrotnie atakowana przez osoby ze środowiska kościelnego, “wspólnotowego”…dostawałam rady typu: jesteś wstydem rodziców idź na mszę o uzdrowienie albo psychiatra ci nie pomoże tylko kościół….wydaje mi się że to jest jednym z problemów: bagatelizowanie zaburzeń psychicznych, wyśmiewanie wrażliwości i podważanie pomocy lekarskiej - usilne wmawianie innym, że tylko kościół nas wyleczy…
Żeby była jasność, jestem osobą wierzącą i tym bardziej bolą mnie takie ataki, które robią bardzo dużo złego i takie słowa krzywdzą osoby, które potrzebują wsparcia i pomocy :(
Miałam przyjemność współpracowania z amerykańskimi wolontariuszami, którzy na własny koszt wydając wiele tysięcy przyjechali do Polski pomagać ukraińskim uchodźcom na początku wojny, byli to ludzie ze środowisk kościelnych i bila od nich taka dobroć, bezinteresowna chęć pomocy innym, od razu człowiek się czuł się dobrze w ich towarzystwie więc rozumiem czego mógł Pan doświadczyć i jak to mogło pomóc w przezwyciężeniu fobii społecznej. Pozdrawiam ❤️
@@PatrycjaHyodo Dziękuję Ci za miłą i pełną ważnych treści odpowiedź! ❤️ Tak, te ich pełne zarzutów wypowiedzi z elementami religijnymi są bardzo krzywdzące dla innych, dla nich samych i dla Kościoła. To chyba jasne, że praktyki duchowe i sakramenty takie jak Msza o uzdrowienie wcale nie są jedynym sposobem, w jaki Pan Bóg chce nas wspierać; On przecież daje nam rodzinę, przyjaciół, wspólnoty, a także świat nauki i specjalistów, takich jak psycholodzy. Najlepiej jest, kiedy te sposoby/obszary życia dobrze funkcjonują, a wtedy się łączą i dopełniają. Oczywiście często niektóre z nich zawodzą, a ludzkie błędy/grzechy niejako blokują wtedy działanie Boga. Ja też widziałem i doświadczyłem szorstkości ze strony innych osób wierzących i niektórych księży (wcale niemałej liczby). To przykre i szokujące, bo przecież nasza wiara polega na miłości, czyli co najmniej szacunku do każdego człowieka… Czy odprawianie nabożeństw ku czci Najświeższego Serca Pana Jezusa ma sens kiedy nie ma się serca do bliźniego? Chodzą regularnie do spowiedzi, a pozostają tak nieoszlifowani? Staram się ich jakoś zrozumieć - może nigdy nie doświadczyli lepszych wzorców (szczególnie w wieku dorastania), również z powodu niesamowicie trudnej historii naszego kraju? Jednak już od ponad 30 lat mamy wolne państwo i był czas na pracę nad sobą… Cóż, przynajmniej pod tą zimną powierzchownością jest wystarczająco dużo dobrej woli, że prowadzą chyba jednak w miarę uporządkowane życie (nie mamy w Polsce np. tak dużego problemu z bezpieczeństwem na ulicach). Ale to za mało, by czuć się naprawdę dobrze. Dlatego tak bardzo doceniam to, co robisz na tym kanale! To naprawdę świetna robota, wspaniałe przesłanie i wsparcie dla osób o podobnych doświadczeniach! Od strony duchowej takim przyjaznym kanałem na YT dla osób wrażliwych jest Akademia Szczęśliwego Życia o. Mieczysława Łusiaka. Gorąco polecam! W Polsce też jest mnóstwo fajnych ludzi, tylko trzeba ich znaleźć. Cieszę się, że znalazłem Ciebie :)
Patrzę, słucham i... trwam w zachwycie. Twój sposób bycia, mówienia, wnioskuję, ze również wrażliwość - są zniewalające! Mówisz brak Ci pewności siebie - to Ty onieśmielasz! Pomyślałem sobie, ze chętnie bym Cię poznał, ale wierz mi - na Twój widok raczej uciekł bym ze strachu przed Tobą. Ze strachu przed Twoją wielkością. Jesteś FANTASTYCZNA!
Jesteś bardzo milutka i ciepła, tylko bardzo wrażliwa ❤️. Tak, wiem, wrażliwość czasem przeszkadza. Może wywołuje strach przed ludźmi, przed odrzuceniem. Ale Ty nie musisz się bać. Wrażliwość to Twoje piękno ❤️. A jeśli komuś nie pasuje, to w sumie żaden problem 😁
Dziękuję 🥹❤️
Patrycja, powiedzmy szczerze Jesteś Poważną UA-camrką, jesteś Szefową, prowadzisz biznes mały " youtubowy", powinnaś oczekiwać wykonania zadań od innych, prosząc, żądaj ze swoją delikatnością
i tego się trzymaj, to Ci się należy.
Bądź asertywna.
Włącz tryb myślenia Szefa/Szefowej- Królowej 😊
Życzę ci powodzenia ❤
Dla ukojenia stresu i żeby glowa nie bolała, bierz
na noc 100mg magnezu B6, najlepszy w formie cytrynian manezu w wersji OTC.
Rano do południa bierz z masłem lub oliwą z oliwek WitD3 4000 UI zimą , latem 2000 UI.
Wit C 2x200 mg codziennie.
Cynk 12mg przez 30dni.
Spróbuj, będzesz podchodzi ze spokojem i lekkością do swoich problemów.
Pozdrawiam gorąco ❤ Ciebie i Brata, znanego UA-camra. 🙏🖐️😉
Dziękuję bardzo za wskazówki i pozdrawiam 🥰
Brawo, tak trzymaj 👏💪🫶
❤️❤️❤️
Także mam ten problem i też mam na imię Patrycja ;-) podziwiam, że prowadzisz kanał w taki sposób, ja tylko czytam książki w sensie tworzę audiobooki i ewentualnie pokazuję moje zwierzęta, lub powstawanie moich obrazków. Ostatnio trochę pisałam na zakładce społeczność, o moich problemach, ale jakoś nie sądzę, żebym umiała tak jak Ty opowiadać, brawo dla Ciebie! Pozdrawiam!
Dziękuję Ci ❤️ wciąż wiele nerwów mnie to kosztuje, to nie jest tak, że nagle usiadłam i pomyślałam a pogadam coś. Wiele dni się nad tym zastanawiałam, przekładałam datę publikacji i nawet pojechałam do rodziców, żeby się czymś zająć i nie myśleć o tym filmiku i uzewnętrznianiu się, bo bałam się odbioru.
życzę dużo siły ❤️
@@PatrycjaHyodo Dobrze, że są na świecie jeszcze wrażliwi ludzie i podziwiam, że potrafisz walczyć o wyjście do innych mimo strachu. Nie wiem czy znasz wiersz Dąbrowskiego myślę, że trochę oddaje to co czasem czujemy i nie potępia: Posłanie do nadwrażliwych
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi!
Za waszą czułość w nieczułości świata,
i za niepewność - wśród jego pewności,
za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych
zarażając się każdym bólem
za lęk przed światem, jego ślepą pewnością, która nie ma dna
za potrzebę oczyszczenia rąk z niewidzialnego nawet brudu ziemi -
bądźcie pozdrowieni!
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi!
Za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność niemówienia innym tego co w nich widzicie
za niezaradność w rzeczach zwykłych
i umiejętność obcowania z niezwykłością
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest
a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskończone - nieznane - niewypowiedziane
ukryte w was.
Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi!
Za waszą twórczość i ekstazę,
za wasze zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.
Bądźcie pozdrowieni!
Za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane -
(niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli
poznać wielkości tych, co przyjdą po was)
za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować
że jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę
za niezwykłość i samotność waszych dróg
bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi!
@@dormitriaMyślę że Imienniczka prowadząca ten kanał będzie źródłem mobilizacji do rozwoju Twojej niezwykle delikatnej, wrażliwej osobowości.
Bardzo Ci kibicuję i uwielbiam oglądać Twoje filmiki 🌼 Podziwiam, że poruszyłaś tak trudny temat, myślę, że wiele osobom może to pomóc :)
Ps. Czy zrobiłabyś kiedyś przegląd japońskich produktów spożywczych, które możemy dostać w PL? Nie ukrywam, że szukam dobrej zielonej herbaty japońskiej i nie wiem na którą się zdecydować 🙈
Dziękuję ❤️ jeśli chodzi o zielona herbatę to możesz spróbować tych ze sklepu internetowego Nagomi, sprowadzają z Japonii 💚
@@PatrycjaHyodo dziękuję! ❤️🌼
Spolecznosc ktora nas otacza nie jest tego warta aby sie nia przejmowac, zwlascza w negatywnym znaczeniu.
Takie jest moje osobiste doswiadczenie a przeszedlem juz rozne fazy w moim zyciu i mysle ze u ciebie nadejdzie jeszcze inny okres...Pozdro.
😉✌🌹Uprawianie sportu moze byc tu przydatnym wsparciem...😊
Mój mąż mówi to samo o wartości sportu 🤭
Piękny wrażliwy Kwiatuszek
🤍
Droga Patrycjo. Tak Trzymaj. Masz Dziewczyno Jedno Życie. Siły.Sily. i JESZCZE Raz Siły. Pozdrawiam. Dziękuję. Za Zaufanie. 😊❤😊 Ems
Dziękuję i pozdrawiam ❤️❤️
Patrycjo! Cieszy mnie to, że nie jestem w tym sama, ale przykro mi, że w codziennym życiu trudno spotkać kogoś, kto to zrozumie. Moja fobia społeczna zaczęła się w 6 klasie podstawowej. Myśle że miało na to wpływ wiele rzeczy, ale głównie charakter/osobowość i zle doświadczenia z innymi ludźmi. Przez 4 lata nie wychodziłam wcale z domu i nie był to czas pandemii. Mimo że teraz normalnie żyje, wychodzę na miasto, studiuje stacjonarnie, mam kilka koleżanek - to jednak całe życie mnie to prześladuje. Chciałam zrobić prawko, złożyłam dokumenty…i spanikowałam. Umieram ze stresu na egzaminach ustnych, bo ktoś na mnie patrzy i mnie ocenia. Wstydzę się jeść publicznie, tez nigdy nie byłam w żadnym klubie, boje się gdzieś wyjeżdżać. Jak moja siostra powiedziała, ze planuje się pobrać, to moja pierwsza myśl brzmiała - o matko, będę oceniana jako siostra panny młodej, trzeba będzie pójść na wesele, być w tłumie, rozmawiać z ludźmi…i mimo, że życzę jej wszystkiego co najlepsze, to w skrytości marzę o tym, żeby nie musieć tam iść. Ta fobia ma wpływ na bardzo wiele aspektów życia. I tak podziwiam ze masz męża i dziecko - ja boje się kogoś poznać, że nie zostanę zaakceptowana…
Pozdrawiam cię serdecznie - twoja bratnia dusza 😊
Proszę dać sobie szansę , bo skończy Pani jak ja . Po pięćdziesiątce , a sam jak palec bez rodziny i dzieci. No i po chorobę żyć jeszcze tych około trzydzieści lat ?.
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią. Zrobiłaś już wielkie postępy, gratuluję Ci ❤️ wiesz, rozmawiałam wczoraj o tym z moją mamą i doszłyśmy do wniosku, że kurczę…przecież nie musimy innych zadowalać i zmuszać się do udawania kogoś kim nie jesteśmy…nie lubię spotykać się zwłaszcza z obcymi ludźmi więc tego nie robię…dlaczego mamy się zmuszać do jakiś zachowań w ramach dopasowania się do społeczeństwa… musimy żyć tak, żebyśmy się same ze sobą dobrze czuły. Odnośnie wesele - doskonale wiem co czujesz…szczerze Ci powiem o moim skrywanym lęku: mam przyjaciółkę, która jeszcze nie ma narzeczonego, ale dosłownie dostaje małej paniki gdy pomyślę o tym, że chciałaby mnie na świadkową i musiałabym jej organizować panieński…sama myśl o takiej imprezie mnie paraliżuje i niestety już parę razy nie pojawiłam się na takim wydarzeniu u bliskich mi osób, co zostało źle odebrane…
Myślę, że po tym co napisałaś wynika, że zrobiłaś olbrzymie postępy. Być może jakaś terapia, albo zrobienie coś dla siebie by Ci pomogło. Ja bym się chciała kiedyś zapisać na kurs ceramiczny, tak dla siebie, ale też chcę pójść w nowe miejsce, wśród obcych mi ludzi, wydaje mi się równie wrażliwych bo mam wrażenie, że artystyczne dusze są bardziej wrażliwe i spróbować czegoś nowego, małymi kroczkami ❤️
@@PatrycjaHyodo
Dziękuje za tak empatyczny i wspierający komentarz ❤ Zgadzam się z opinią Twoją i Twojej Mamy, ale czasem jest to naprawdę trudne :( Nie mam pomysłu jak poradzić sobie z naszymi problemami związanymi z weselami/byciem świadkową, ale mam ogromną nadzieje, że znajdzie się jakieś rozwiązanie tych sytuacji…
Podziwiam cię, że odważyłaś się prowadzić kanał, bo wiem ile odwagi musiało cię to kosztować ❤ Ceramika brzmi super! Może też poszukam zajęć/miejsca, gdzie mogłabym czuć się „bezpiecznie” a jednocześnie małymi kroczkami wyjść ze swojej strefy komfortu.
Pozdrawiam Cię bardzo ciepło i dziękuje, że mi odpisałaś 😊
@@mateuszwrona8119
Panie Mateuszu, proszę nie tracić nadzieji! Życie jest naprawdę cenne i można je przeżyć na wiele sposobów. Proszę nie rezygnować z walki o swoje szczęście 😊
Trzymam kciuki za Pana (i trochę za siebie), żebyśmy spotkali kogoś na swojej drodze 😊 Pozdrawiam!
Po cichu liczę że Twoje koleżeńskie relacje pomogą poznać kolejnych znajomych, przyjaciół, kogoś kto się Tobą bezwarunkowo zachwyci i zaakceptuje, to będzie jak uderzenie pioruna.
Pozdrawiam i powodzenia 👍
Dobrze robisz. Rozwijaj się :) Zdrowie jest najważniejsze
🤍
Podzielę się chętnie dwoma tytułami ksiazek, jakie ostatnio mam - jedna skończona, druga w połowie i baaardzo polecam - moze ktoś z widzów bedzie zainteresowany. Obydwie od psycholożki Joanny Flis, ktora dziala w Fundacji Martyny Wojciechowskiej. Jedna to "Madame Monday. Po dorosłemu" - o tym, jak być dojrzałym dorosłym - prześwietna! ❤ Drugi tytuł to " Co ze mną nie tak? O życiu w dysfunkcyjnym domu, środowisku, w Polsce i o tym, jak sobie z tym (nie) radzimy." Polecam serdecznie!
Bardzo Ci dziękuję!! ❤️❤️
Kochana Patrycjo, fajnie wytłumaczyłaś Fobię Społeczną (FS). Często spotykam ludzi z FS, ale sam tego zjawiska nigdy (do dzisiaj) nie zrozumiałem. Myślę że sam miałem taki problem w okresie dojrzewania. Jako mały albo mlody chłopiec leczyłem ten problem fizycznie, czyli pięściami. Rodzice o niczym nie wiedzieli, chba że wołani byli do szkoły. Wtedy nie było na FS lekarza albo tabletek. Myślę że młode kobiety mają trudniej, bo problem rozgrywa się w psychice i trzeba na ten temat rozmawiać, co u chłopców nie chwyta! Jak byłem starszy, wtedy przeszedłem na "tumiwisizm", to znaczyło, że mi problem zwisa! A teraz myślę sobie, że mam problem w d...pupie! W zbijaniu negatywnych emocji pomaga też polskiemu chłopowi używanie brzydkich słów (naturalnie tylko w myślach, ale nigdy w obecności dzieci i kobiet). To tyle o sobie. Tobie i wielu innym życzę dalszej PRACY nad SOBĄ no i dobrych postępów w budowaniu zdrowej OSOBOWOŚCI! Pozdro. 🌍☘🕊
Dziękuję Ci za podzielenie się swoją historią i rady 🤍 staram się każdego dnia nad sobą pracować i coraz mniej przejmuje się opiniami innych ❤️
I dobrze se radzisz, upór zawsze pomaga:)
❤️
Bardzo ci kibicuję w pokonywaniu własnych ograniczeń. Rób tak, żeby tobie było dobrze. Nikogo nie krzywdzisz, a wrecz przeciwnie, swoją codzienną odwagą wspierasz i pomagasz osobom o podobnym usposobieniu.....
Jestem kobietą dojrzałą i sama w pewnym sensie "wyhodowałam" swoją fobię spoleczną. Całe życie pracowałam z ludźmi i od długiego czasu czułam, że jestem otoczona, wręcz omotana sprawami innych. Brakowało mi takich chwil, które naprawdę byłyby tylko dla mnie. Ludzie mnie przebodźcowali, próbowali zagospodarować pod siebie, a ja jako dusza społeczna pozwalałam na to..... Przyszedł jednak moment, kiedy poczułam, że więcej nie wytrzymam, muszę odzyskać swoją przestrzeń.... Ograniczyłam liczę znajomych, telefonów i innych kontaktów..... Polubiłam bycie z tylko z samą sobą..... Cały czas jestem w procesie "porządkowania" rzeczywistości wokół mnie samej... Lubię wyjść na miasto i kontemplować otoczenie, bez konsultacji z kimkolwiek. Dla mnie moja "samotność" ma wręcz uzdrawiające działanie.... Jak widzisz, mozna i tak 😊.... Pozdrawiam cię Patrycjo najserdeczniej i kolejny raz dziękuję za gościnę na twoim kanale 😘🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀😘.
Bardzo dziękuję za miłe słowa oraz podzielenie się swoimi doświadczeniami ❤️ najważniejsze to czuć się dobrze z samym sobą❤️ ja poczułam w pewnym momencie, że chcę się zmienić i staram się rozwijać, przełamywać swoje ograniczenia każdego dnia, ale z pewnością nigdy nie będę przebojową ekstrawertyczką. Chcę tylko dojść do poziomu funkcjonowania, z którego będę usatysfakcjonowana, ale czy mi się uda…próbuję i się staram ❤️ przytulam ❤️
Rozumiem Cię, też mam fobię społeczną, nie potrafię nawiązywać kontaktów z nieznajomymi ludźmi, boję się rozmawiać. Od pewnego czasu jednak próbuję to naprawić regularnie wychodząc ze swojej strefy komfortu prezentując referaty na konferencjach i próbując nawiązywać kontakty. Z zewnątrz może to wyglądać jakbym to lubiła, ale tak naprawdę to ciągła walka z fobią. Trzymaj się ciepło, Twój kanał to miód na serce, taki spokój w tym zagonionym świecie ❤❤
Jejku!!! Znam to totalnie ❤️ ja również próbowałam się przełamywać wygłaszając różne referaty na konferencjach, zgłaszając się do roli przewodniczej kół naukowych, idąc na doktorat…troszkę chyba chciałam za dużo na raz i mnie to przerosło, zrezygnowałam ze szkoły doktorskiej…z perspektywy troszkę żałuję bo obecnie jestem na takim etapie życia, że byłoby mi bardzo ciężko gdybym chciała wrócić na ścieżkę naukową, ale kto wie…każdy musi w swoim tempie dojrzeć do pewnych decyzji. U mnie takim czynnikiem były narodziny córeczki, bardzo mnie to wydarzenie zmieniło, czego się nie spodziewałam bo o założeniu kanału nie myślałam wcześniej a nagrywanie byłoby zdecydowanie łatwiejsze logistycznie :)
Trzymam za nas kciuki ❤️
Dwie dzielne, ambitne dziewczyny.
Powodzenia 👍
Ja mam wiele do powiedzenia, aż do momentu włączenia nagrywania. Wtedy wszystko wylatuje mi z głowy. ;-)
Oj znam to 🫣
Jako osoba cierpiąca na fobię społeczną bardzo mocno Cię wspieram w przezwyciężeniu jej i byciu coraz silniejszą 😊❤
Bardzo Ci dziękuję i również życzę dużo siły ❤️ przytulam ❤️