Co do Dory Wilk polecam przeczytać pozostale książki o tej bohaterce, nie chodzi mi o ten główny cykl, tylko jednotomowe historię. Tam jest mniej romansów.
Z serii które rozpocząłem, jak na razie nie chcę wracać do "szklanego tronu" od Maas, chociaż z drugiej strony chciałem poznać zakończenie. Nie chcę też wracać do Księgi całości Feliksa Kresa, po przeczytanych dwóch tomach. Zobaczymy, może dam jeszcze temu szansę. Chyba tyle :) Drugi tom prawdodziejki mam na półce, pierwszy przeczytam w eBooku i zobaczę, czy mi siądzie.
Kuba czy mógłbyś polecić jakieś sci-fi na początek? Chciałabym zacząć ale nie wiem po jaką książkę sięgnąć żeby się nie zrazić. (Z chęcia bym obejrzała taki format filmu).
Pomysł na film już sobie zapisuje, chociaż nie wiem czy czytałem wystarczająco sci-fi, żeby sensownie go zrealizować, ale będę miał to na uwadze. Pytanie też na jakim sci-fi Ci zależy, bardziej w stronę nauki czy wartkiej akcji, ale na start zawsze polecam "Relację z pierwszej ręki" Zajdla, czyli zbiór ponad 30 opowiadań, jest to bardzo klasyczne podejście do sci-fi, jako że Zajdel tworzył w 60-80 zeszłego stulecia, ale dzięki temu, że jest to zbiór opowiadań, można sobie popróbować wielu stosunkowo krótkich historii. Jeśli chodzi o coś z trochę większą ilością akcji a mniej naukowym podejściem to wydaje mi się, że "Przebudzenie Lewiatana", czyli pierwszy tom serii Ekspansji może być okay na start. Trochę tam kryminału, jest intryga polityczna, więc może się spodoba, chociaż początek dosyć wolno się rozkręca.
Z wymienionych w filmie książek to ja się odbiłem od Trylogii maltańskiej I Sybirpunka. W Maleficjum nie kupili mnie bohaterowe oraz zawiedziony byłem, że książka nie skupia się tak na zakonikach i wątkach historycznych, jak miałem nadzieje. W Sybirpunku nie porwał mnie klimat i zbyt duża ilość mniej lub bardziej przyziemnych wątków pobocznych, które finalne nie były powiązanie z głównym wątkiem (mówiem tu tylko o Vol. 1), choć wyobrażam sobie, że gdyby świat książki bardzie mnie urzekł, to były by dla mnie bardziej interesujące. Co do love interest głównego bohatera to tutaj mamy takie telegrafowanie, że naprawdę zdziwił bym się gdyby nie okazało się, żę pracuje dla głównego złego. A tak na marginesie brakuje mi "punka" w tym cyberpunku. Znaczy ja wiem, że teraz ten "punk" to stracił originalne znaczenie w nazwach settingów, ale kurcze, myślę że bardziej podobał by mi się jakiś "młody gniewny" jak główny bohater zamiast wymęczonego życiem, za przeproszeniem, starego dziada. Z tych niewymienionych w filme to osobiście przedwczesnie zakonczyłem przygodę z Trylogią husycką. Ani humor, ani bohaterowe, ani fabuła mi nie siadła, choć wiedźminskie opowiadania lubię, jak również powieści historyczne. I te elementy fantasyczne jak dla mnie zdawały się miejscami tak na siłę dodane. To moje domysły, ale nie zdziwił bym się gdyby Sapkowski początkowo chciał napisać cykl czysto historyczny, ale wydawca powiedział mu żeby dodał elementy magiczne, bo seria sprzeda się lepiej jako fantasy. I jeszcze mniej znana seria, Piastowskie fantasy Rafała Dębskiego. Pierwszy tom rozgrywa się podczas pogańskiej insurekcji za czasów Mieszka II. Tutaj nawet nie skończyłem pierwszego tomu. Poddałem się po połowie książki. Czułem się jakbym czytał fabułe do gry strategicznej. Postacie bez osobowości i motywów poza wojną oraz masa scen walki, które nawet nie są tak dobrze napisane. Naprawdę po tych 200 stronach nie mogę nawet powiedzieć kto jest głównym bohaterem. Czyli w sumie wychodzi na to, że i mi nie podchodzi historyczne fantasy. Albo przynamniej jeszcze nie trafiłem na książke z tego podgatunku, która by mnie kupiła.
Przypominało mi się, że w sumie jest jedna seria historycznego fantasy, która mi się podobała. Seria Marcina Sindera, z tego co patrzę nazywa się Trylogia starosłowiańska albo cykl Wróżda, od tytułu pierwszego tomu. Tam te elementy fantastyczne są fajne wkomponowanie, możliwe przez to że sama akcja rozgrywa się w samych sobie mistycznych czasach przedmieszkowych. Przy czym najwięcej tych elementów występuje w pieszym tomie. Im dalej w trylogii tym jest ich mniej. Pełno tutaj jatki i walk, ale w odróżnieniu od Piastowskich fantasy postacie są o wiele bardziej wyraziste i interesujące (choć niekonieczne głębokie), i czyta się to nieźle. Polecam.
Nie ma dużo serii, od których się odbiłam ale kilka się znajdzie. Na pewno nie będę kontynuować serii "Kwiat Datury" Kamili Goszczyńskiej chociaż autorka ciekawie o niej opowiadała. Niestety "Iskra" nie bardzo mi się podobała mimo, że czytałam ją na początku mojej przygody z fantasy. Kolejną serią, która po za pięknym wydaniem niczego więcej nie oferuje jest "Leszygród" Elwiry Dresler-Janik. Nie spodobał mi się również "Okrutny książę" Holly Black i nie zamierzam kontynuować tej serii. Są jeszcze dwie, do których spróbuję podejść kolejny raz czyli "Czarny język" i ... "Kane" ale raczej nie w najbliższym czasie. Wiem, "Kane" to klasyka ale chyba miałam za wysokie oczekiwania po lekturze "Archiwum Burzowego Światła" czy "Pierwszego Prawa" i powieść wydała mi się bardzo prosta i banalna. Bardzo jestem ciekawa czy spodoba mi się "Maleficjum" i "Dżin" ponieważ książka "Miecz i kwiaty" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła a to podobne klimaty.
Ja natomiast mam zadziwiająco dużo takich serii. Większość z nich należy do pewnego typu literatury, określanej jako serie młodzieżowe fantazy z wątkiem niezwykłej szkoły lub instytucji do której uczęszczają uczniowie o mniej lub bardziej niezwykłych talentach. na szczęście są tam też serie które uważam za bardzo dobre lub przynajmniej znośne. Tylko kilka z nich zamierzam kontynuować. Natomiast z innej "dorosłej" literatury z wątkami fantazy lub s. f. też mam kilka, których nie będę kontynuował.
Seria o Dorze Wilk - warto przebrnąć przez pierwsze tomy, gdyż potem jest dużo lepiej, ciekawiej i mroczniej. Nie wszyscy są fanami samej Dory, ale pojawiają się inni bohaterowie, chociażby Witkacy czy wampir Roman, którego bardzo lubię.
@@PierwiastekZKreta Całą serię wysłuchałam ciągiem, więc wszystkie książki zlewają mi się w całość (była jeszcze Nikita i Witkacy, plus opowiadania, ostatnio jeszcze Katia). Pamiętam, że bywało trudno i wątek romantyczny mnie drażnił. Ale nie żałuję poświęconego czasu. Było to już kilka lat temu... Planuję reread.
@@aaga. Znaczy ja jestem po szamańskiej serii i po katii, Nikitę mam w planie, ale no zastanawiam się czy opłaca się dalej ciągnąć Dore kiedy muszę zatrzymywać co chwilę audiobook z cringu xddd Bo z jednej strony jest tragedia ale z drugiej wiem że pani Jadowska potrafi i ciągle daje jej z Dora szansę
@@PierwiastekZKretaJeżeli styl Pani Jadowskiej Ci odpowiada to widocznie masz problem z samą Dorą. Wiele osób za nią nie przepada. Albo to nie jest odpowiedni czas. Jeżeli chcesz poznać i odhaczyć całe uniwersum to trzeba się "przemęczyć" 😉
Co do Dory Wilk polecam przeczytać pozostale książki o tej bohaterce, nie chodzi mi o ten główny cykl, tylko jednotomowe historię. Tam jest mniej romansów.
Też się odbiłam od Dory, a szkoda bo szamańska serie uwielbiam i to zdecydowanie mój faworyt wśród książek pani Jadowskiej
Z serii które rozpocząłem, jak na razie nie chcę wracać do "szklanego tronu" od Maas, chociaż z drugiej strony chciałem poznać zakończenie. Nie chcę też wracać do Księgi całości Feliksa Kresa, po przeczytanych dwóch tomach. Zobaczymy, może dam jeszcze temu szansę. Chyba tyle :) Drugi tom prawdodziejki mam na półce, pierwszy przeczytam w eBooku i zobaczę, czy mi siądzie.
Kuba czy mógłbyś polecić jakieś sci-fi na początek? Chciałabym zacząć ale nie wiem po jaką książkę sięgnąć żeby się nie zrazić. (Z chęcia bym obejrzała taki format filmu).
Pomysł na film już sobie zapisuje, chociaż nie wiem czy czytałem wystarczająco sci-fi, żeby sensownie go zrealizować, ale będę miał to na uwadze.
Pytanie też na jakim sci-fi Ci zależy, bardziej w stronę nauki czy wartkiej akcji, ale na start zawsze polecam "Relację z pierwszej ręki" Zajdla, czyli zbiór ponad 30 opowiadań, jest to bardzo klasyczne podejście do sci-fi, jako że Zajdel tworzył w 60-80 zeszłego stulecia, ale dzięki temu, że jest to zbiór opowiadań, można sobie popróbować wielu stosunkowo krótkich historii.
Jeśli chodzi o coś z trochę większą ilością akcji a mniej naukowym podejściem to wydaje mi się, że "Przebudzenie Lewiatana", czyli pierwszy tom serii Ekspansji może być okay na start. Trochę tam kryminału, jest intryga polityczna, więc może się spodoba, chociaż początek dosyć wolno się rozkręca.
A coś bliżej space opery? Tu polecam Podlewskiego.
To prawda, Głębia też jest super, chociaż mam wrażenie, że nie jest najlepsza na start z sci-fi. Wydaje mi się, że może być trochę dezorientująca.
Z wymienionych w filmie książek to ja się odbiłem od Trylogii maltańskiej I Sybirpunka. W Maleficjum nie kupili mnie bohaterowe oraz zawiedziony byłem, że książka nie skupia się tak na zakonikach i wątkach historycznych, jak miałem nadzieje. W Sybirpunku nie porwał mnie klimat i zbyt duża ilość mniej lub bardziej przyziemnych wątków pobocznych, które finalne nie były powiązanie z głównym wątkiem (mówiem tu tylko o Vol. 1), choć wyobrażam sobie, że gdyby świat książki bardzie mnie urzekł, to były by dla mnie bardziej interesujące. Co do love interest głównego bohatera to tutaj mamy takie telegrafowanie, że naprawdę zdziwił bym się gdyby nie okazało się, żę pracuje dla głównego złego. A tak na marginesie brakuje mi "punka" w tym cyberpunku. Znaczy ja wiem, że teraz ten "punk" to stracił originalne znaczenie w nazwach settingów, ale kurcze, myślę że bardziej podobał by mi się jakiś "młody gniewny" jak główny bohater zamiast wymęczonego życiem, za przeproszeniem, starego dziada.
Z tych niewymienionych w filme to osobiście przedwczesnie zakonczyłem przygodę z Trylogią husycką. Ani humor, ani bohaterowe, ani fabuła mi nie siadła, choć wiedźminskie opowiadania lubię, jak również powieści historyczne. I te elementy fantasyczne jak dla mnie zdawały się miejscami tak na siłę dodane. To moje domysły, ale nie zdziwił bym się gdyby Sapkowski początkowo chciał napisać cykl czysto historyczny, ale wydawca powiedział mu żeby dodał elementy magiczne, bo seria sprzeda się lepiej jako fantasy.
I jeszcze mniej znana seria, Piastowskie fantasy Rafała Dębskiego. Pierwszy tom rozgrywa się podczas pogańskiej insurekcji za czasów Mieszka II. Tutaj nawet nie skończyłem pierwszego tomu. Poddałem się po połowie książki. Czułem się jakbym czytał fabułe do gry strategicznej. Postacie bez osobowości i motywów poza wojną oraz masa scen walki, które nawet nie są tak dobrze napisane. Naprawdę po tych 200 stronach nie mogę nawet powiedzieć kto jest głównym bohaterem.
Czyli w sumie wychodzi na to, że i mi nie podchodzi historyczne fantasy. Albo przynamniej jeszcze nie trafiłem na książke z tego podgatunku, która by mnie kupiła.
Przypominało mi się, że w sumie jest jedna seria historycznego fantasy, która mi się podobała. Seria Marcina Sindera, z tego co patrzę nazywa się Trylogia starosłowiańska albo cykl Wróżda, od tytułu pierwszego tomu. Tam te elementy fantastyczne są fajne wkomponowanie, możliwe przez to że sama akcja rozgrywa się w samych sobie mistycznych czasach przedmieszkowych. Przy czym najwięcej tych elementów występuje w pieszym tomie. Im dalej w trylogii tym jest ich mniej. Pełno tutaj jatki i walk, ale w odróżnieniu od Piastowskich fantasy postacie są o wiele bardziej wyraziste i interesujące (choć niekonieczne głębokie), i czyta się to nieźle. Polecam.
Nie ma dużo serii, od których się odbiłam ale kilka się znajdzie. Na pewno nie będę kontynuować serii "Kwiat Datury" Kamili Goszczyńskiej chociaż autorka ciekawie o niej opowiadała. Niestety "Iskra" nie bardzo mi się podobała mimo, że czytałam ją na początku mojej przygody z fantasy. Kolejną serią, która po za pięknym wydaniem niczego więcej nie oferuje jest "Leszygród" Elwiry Dresler-Janik. Nie spodobał mi się również "Okrutny książę" Holly Black i nie zamierzam kontynuować tej serii. Są jeszcze dwie, do których spróbuję podejść kolejny raz czyli "Czarny język" i ... "Kane" ale raczej nie w najbliższym czasie. Wiem, "Kane" to klasyka ale chyba miałam za wysokie oczekiwania po lekturze "Archiwum Burzowego Światła" czy "Pierwszego Prawa" i powieść wydała mi się bardzo prosta i banalna.
Bardzo jestem ciekawa czy spodoba mi się "Maleficjum" i "Dżin" ponieważ książka "Miecz i kwiaty" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła a to podobne klimaty.
Ja natomiast mam zadziwiająco dużo takich serii. Większość z nich należy do pewnego typu literatury, określanej jako serie młodzieżowe fantazy z wątkiem niezwykłej szkoły lub instytucji do której uczęszczają uczniowie o mniej lub bardziej niezwykłych talentach. na szczęście są tam też serie które uważam za bardzo dobre lub przynajmniej znośne. Tylko kilka z nich zamierzam kontynuować. Natomiast z innej "dorosłej" literatury z wątkami fantazy lub s. f. też mam kilka, których nie będę kontynuował.
Seria o Dorze Wilk - warto przebrnąć przez pierwsze tomy, gdyż potem jest dużo lepiej, ciekawiej i mroczniej. Nie wszyscy są fanami samej Dory, ale pojawiają się inni bohaterowie, chociażby Witkacy czy wampir Roman, którego bardzo lubię.
A z ciekawości od którego bo dotarłam do trzeciego i rozważam porzucenie jej na tym etapie xDD
@@PierwiastekZKreta Całą serię wysłuchałam ciągiem, więc wszystkie książki zlewają mi się w całość (była jeszcze Nikita i Witkacy, plus opowiadania, ostatnio jeszcze Katia). Pamiętam, że bywało trudno i wątek romantyczny mnie drażnił. Ale nie żałuję poświęconego czasu. Było to już kilka lat temu... Planuję reread.
@@aaga. Znaczy ja jestem po szamańskiej serii i po katii, Nikitę mam w planie, ale no zastanawiam się czy opłaca się dalej ciągnąć Dore kiedy muszę zatrzymywać co chwilę audiobook z cringu xddd
Bo z jednej strony jest tragedia ale z drugiej wiem że pani Jadowska potrafi i ciągle daje jej z Dora szansę
@@PierwiastekZKretaJeżeli styl Pani Jadowskiej Ci odpowiada to widocznie masz problem z samą Dorą. Wiele osób za nią nie przepada. Albo to nie jest odpowiedni czas. Jeżeli chcesz poznać i odhaczyć całe uniwersum to trzeba się "przemęczyć" 😉
Z serii fantasy na pewno nie będę kontynuować Grodziska Katarzyny Puzynskiej