รู้สึกเบื่องาน ทำอะไรได้ไม่นาน มันไม่มีความสุขเลย... - Highlight พุธทอล์คพุธโทร 6 เม.ย.65
Вставка
- Опубліковано 21 сер 2024
- รู้สึกเบื่องาน ทำอะไรได้ไม่นาน มันไม่มีความสุขเลย...
เข้าไปฟังเรื่องราวใน #พุธทอล์คพุธโทร สัปดาห์นี้ได้ที่
• พุธทอล์คพุธโทร [6 เม.ย...
อยากโทรเข้ามาในรายการ มาฝากเรื่องได้เลยตามช่องทางดังนี้
1. โทร. 026658373 (ทุกวันพุธ เวลา 21.00-23.00 น.)
2. Inbox มาที่ Facebook Fanpage EFM STATION
3. www.atime.live... ทีมงานรออ่านทุกเรื่องอยู่น้า
#พุธทอล์คพุธโทร #EFM94 #คลื่นวิทยุอีเอฟเอ็ม94
กดติดตาม AtimeOnline
YT : www.youtube.co...
FB : / atimeonline
IG : / atimeonline - Розваги
เคยอ่านหนังสือเจอ เขาสอนไว้ว่า เมื่อไรที่เบื่อชีวิต รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จะทำอะไร อยู่ไปแบบไม่รู้ว่าคุณค่าในตัวเองคืออะไร ให้ออกไปสร้างคุณค่าให้ผู้อื่นครับ ออกไปช่วยผู้คน ช่วยสัตว์ ช่วยเด็ก หรืออะไรก็ได้ที่มอบคุณค่าให้คนอื่น แล้วชีวิตคุณจะมีความหมายขึ้นมา ทุกวันคุณจะมีแรงผลักดันในการมีชีวิตอยู่ขึ้นมาครับ ลองดูนะครับอาจช่วยได้
ขอบคุณค่ะ จะลองดูนะคะ
คอนเฟิร์มค่ะว่าการช่วยคนอื่นฮีลจิตใจได้ดีมากๆ ถึงไม่ได้เงินแต่มีความสุขมาก รู้สึกชีวิตมีคุณค่ามากๆ
เราเป็นแบบคุณมิ้นเลยค่ะ ไม่ได้ด้อยค่าตัวเอง แต่หมดไฟที่จะทำงาน เพื่อนร่วมงาน สวัสดิการดีมากแต่มันหมดไฟจริงๆ รู้คุณค่าตัวเองเห็นคุณค่าตัวเองแต่มันหมดใจกับงานจริงๆ เราทำมา 20 ปีค่ะรู้สึกอิ่มตัวจริงๆ
เป็นไปได้ยังไงกัน ชีวิตมนุษย์ไม่ได้อยู่เพื่อตัวเอง ทำเพื่อตัวเองหรอ ทำไมการสร้างคุณค่าให้คนอื่นนั้นจึงได้ผล?
@@waiyawitjaroensiri294 ไม่เชื่อน่ะถูกแล้ว... ของแบบนี้ต้องลองพิสูจน์เองนะครับแล้วจะหายสงสัยเอง
ใช่อยู่ว่ามีงานก็ดีแล้ว แต่นี่คือปัญหาของเค้านะคะ การไม่มีงานทำก็คือปัญหา แต่ปัญหาของสายนี้คือเค้า หมดแพสชั่นในงานค่ะ อย่าเอาปัญหาของเราไปใส่เค้าค่ะ ปัญหาใครปัญหามัน
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ทำงานที่ตัวเองรัก จะเรียกว่ามีน้อยคนที่ได้ทำอาชีพในฝัน สิ่งเดียวที่ดึงไว้คือ "เงิน" เวลาเราเจออะไรที่มันทำให้เยื่อหรือเจอควาทยากมากๆจนเครียด จะอยากลาออกมาก จนมาถึงงานปัจจุบัน ลาออกไม่ได้ เกลียด แต่ต้องทำ คิดแต่เรื่องเงิน เอาเงินที่ได้ ไปทำสิ่งที่ชอบ แค่นี้
เห็นด้วยค่ะ และขอเพิ่มอีกข้อ ไม่ใช่ทุกคนจะหาตัวตนเจอ แต่ชีวิตอาจจะต้ังเป้าหมายไว้เพื่อทำให้ถึง ดีไหม เช่น เก็บเงิน ซื้อบ้านให้ได้ภายใน 5ปี หรือเก็นเงินให่ได้ 10 ล้านภายใน 5 ปี แบบนี้จะมีเป้าหมายที่ทำเองค่ะ ถ้ามองไม่เห็นวิธีการระหว่างทาง แต่ set goal ไปก่อนเลยไม่แน่อาจจะเจอระหว่างทางได้นะคะ
@น้องน้อย จิตใจดี ขออนุญาตถามได้มั้ยว่าทำงานเกี่ยวกับอะไรคะ พี่อายุ 33 ออกจากงานมาเลี้ยงลูกได้ 3 ปีแล้ว (ก่อนลาออกเป็นครูอัตราจ้าง) ตลอด3ปีคือคิดตลอดว่าอยากมีเงินเป็นของตัวเอง อยากกลับไปทำงาน แต่พอคิดถึงบรรยากาศในการทำงาน ห่างลูก เอาเวลาไปทุ่มกับงานแทนที่จะเป็นลูก ใจก็เอียงมาทางอาชีพอิสระ สองจิตสองใจมากค่ะ ขออนุญาตถามนะคะ พี่พบจิตแพทย์แล้ว แต่ก็ยังไม่ตกผลึกเรื่องนี้สักที
@@kanitkaew6008 เป็นครูสอนพิเศษที่บ้านตัวเองดีไหมครับ?
@@g-3_thanyatepbanthuk172 คิดเหมือนกันเลยค่ะ แต่ตอนนี้ลูกยังเล็กมาก คงต้องรอพวกเขาเข้าโรงเรียนก่อน คนโต 2 ขวบ 8 เดือน คนเล็ก 10 เดือนค่ะ หาอาชีพทุกวัน แต่ติดนั่นติดนี่ไปหมดเลยค่ะ ก็ด่าตัวเองทุกวันว่าห่วย ว่าไม่ได้เรื่อง จนต้องปรึกษาจิตแพทย์ออนไลน์ ช่วยได้เยอะเลยค่ะ
เราก็เคยเบื่องานประจำค่ะ แต่เรามีสิ่งที่เราชอบทำนั่นก็คือการอ่านนิยาย การอ่านนิยายทำให้เรามีความสุขมาก วันหยุดก็เอาแต่แดดิ้นอยู่บนที่นอนเพราะได้อ่านฉากที่ชอบของตัวละคร จนกระทั่งเราลองเขียนนิยายของเราเองดูบ้าง เขียนนิยายออนไลน์และขายอีบุคเป็นงานอดิเรกอยู่แรมปี จนเกิดเป็นรายได้ที่มากกว่างานประจำ จนปัจจุบันเราลาออกจากงานประจำแล้วได้ทำสิ่งที่ตัวเองมีความสุขพร้อมกับมีรายได้ไปด้วยได้แล้ว อยากบอกว่าลองหากิจกรรมที่ผ่อนคลายทำค่ะ วันนึงถ้าเกิดคุณชอบมันมากพอคุณอาจจะลองเปลี่ยนมันให้กลายเป็นอาชีพ จากนั้นงานแต่ละวันของคุณจะไม่น่าเบื่ออีกต่อไป เพื่อนเราคนนึงก็ลาออกจากงานประจำมาวาดรูปดิจิตอลขายค่ะ วงการศิลปะสมัยนี้ถ้าฝึกฝนจนเก่งและมีเอกลักษณ์ในลายเส้นก็สามารถทำเงินได้มากจนเกินคาดเลยล่ะค่ะ
เก่งมากครับ
เก่งมากๆเลยค่ะ เราก็เป็นแบบคุณเลยที่ครียดกับงาน แล้วเมื่อไหร่ที่ว่างเราก็จะเข้าสู่โลกนิยาย
เราชอบเหมือนคุณเลย แต่งานหนักจนไม่มีเวล ทำสิ่งที่รักเลย ต้องออกอย่างเดียว 😢
โทษครับรายได้จากการเขียนออนไลน์ประมาณเท่าไหร่ต่อเดือนครับ
@@biggun-pu8ig นามปากกาหลักเฉลี่ยแล้วสามถึงห้าหมื่นค่ะไม่เท่ากันอยู่ที่ความขยันนั่งพิมพ์หลังขดหลังแข็ง ถ้าออกอีบุคเรื่องใหม่ทุกเดือนก็จะอยู่ที่ห้าหมื่น ส่วนนามปากการองบางเดือนหมื่นนิดๆบางเดือนไม่ถึงค่ะ จริงๆเราถือว่าได้น้อยค่ะถ้าเทียบกับนักเขียนคนอื่นอีกหลายคน เขาได้กันเดือนละหลายแสนบาทเลย เดือนละล้านกว่าบาทก็ยังมี แต่เราไม่เก่งถึงขั้นนั้นค่ะ มือใหม่อยู่ แหะๆ
ตรงกับชีวิตตัวเองเลยอ่ะ ร้องไห้เกือบทุกวัน
เข้าใจคุณมิ้นท์ ว่าชีวิตมันดิ่งแบบไหน เราก็อยากได้เจองานที่เรารักและมีความสุขเหมือนกัน ตอนนี้ชีวิตเศร้าเกิน พลังหมด หมดไฟ ทำงาน มันเหมือนอยู่ไปวันๆ ไม่รู้อัไรที่มีความหมายกับชีวิต เวลาไปทำงานคือทุกข์ใจ นั่งรอเวลาให้เลิกงาน แต่มีแมวแล้วรู้สึกดีขึ้นนะ น้องช่วยฮีลใจได้ค่ะ 🥺ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่มีภาวะนี้นะ พวกคุณไม่ได้สู้อยู่คนเดียวค่ะ ❤
เทปนี้โคตรดี!!!!!! เชื่อว่าหลายๆคนรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน แล้วทั้ง4คำถามที่ถาม คือตรงกับที่เราคิดในใจมากเลย
ไม่รู้คุณมิ้นท์จะได้เข้ามาอ่านมั้ย แนะนำว่าถ้าไม่ไหว ให้ปรึกษคุณหมอค่ะ เราว่าการคุยกับคุณหมอในภาวะแบบนี้เราจะเข้าใจตัวเองมากขึ้น มันตอบโจทย์เราแล้วเราน่าจะดีขึ้นค่ะ
ส่วนตัวเคยเป็นภาวะแบบนี้เมื่อปีก่อนค่ะ เราทำงานที่ตรงกับสายเรียน (แต่ก็ไม่ใช่สายที่ชอบ แต่ที่บ้านอยากให้เรียน) เรารู้ว่าเราทำงานนี้ได้ ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียดงาน แต่เกลียดระบบและสังคมขององค์กร พอเราต้องเปลี่ยนสถานที่ทำงาน(ทำสายงานเดิม เปลี่ยนสถานที่) เราต้องแยกจากเพื่อนที่ทำงานเดิมที่เราเข้าขาแล้ว ต้องมาเรียนรู้วัฒนธรรมใหม่ๆ ต้องย้ายเพราะความจำยอม เพราะมันเป็นระบบย้ายตามสายงาน เราร้องไห้เกือบทุกวัน ไกลบ้าน ไกลเพื่อน คุยกับคนที่ทำงานใหม่ก็ไม่รู้เรื่อง มองฟ้ามองถนนอยากให้ค่ำไปวันๆจะได้เข้านอน กินอะไรก็อ้วก โทรหาเพื่อนก็ร้องไห้ แค่เพื่อนถามว่าที่ทำงานเป็นยังไงบ้างยังร้องไห้เลยค่ะ ด่าหัวหน้าให้เพื่อนฟัง ด่าไปร้องไห้ไป สงสารตัวเองสุด ตอนเรามีภาวะนี้เราอายุเท่าๆคุณมิ้นท์ค่ะ เบื่อทุกอย่าง เราเป็นติ่ง เราชอบอ่านนิยาย อ่านการ์ตูน ตอนนั้นเลิกทำทุกอย่าง ไม่มีสมาธิ ไม่สนุกกับอะไร บางทีโมโหตัวเองว่าทำไมเราหาความสุขจากสิ่งที่เคยชอบไม่ได้
จนเราคุยกับเพื่อนสนิท เราระบายความทุกข์ให้เพื่อนฟัง เพื่อนชวนคุยเรื่องเก่าในสิ่งที่เราเคยชอบเคยทำ ตอนนั้นรู้สึกตัวเองได้เติมไฟขึ้นมานิดนึง แต่สุดท้ายเราคุยกับเพื่อนว่าเราต้องลองทำอะไรที่เราไม่เคยทำและในชีวิตนี้เราไม่คิดที่จะทำมาก่อน เหมือนชาเล้นจ์ตัวเองด้วย เราขอให้เพื่อนพาเราออกจากcomfort zone เพื่อนพาเราไปแบกเป้เดินขึ้นเขา ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เคยอยู่ในสมองเรามาก่อน แต่มีข้อแม้คือเราต้องไปยิม ฟิตตัวเองเพื่อไปปีนเขา ละเพื่อนก็ลากเราเข้ายิมค่ะ เราเกลียดการออกกำลังกายมาก ไม่เคยคิดจะทำ แต่ก็ฝืนไป สุดท้ายทำจนมันติดยิมไปแล้ว ได้ออกกำลังกาย และได้ปีนเขา ที่เป็น2สิ่งที่ไม่เคยอยู่ในสมองมาก่อนในชีวิต
พอได้ทำ ได้เปิดตัวเองแล้วเรารู้สึกว่าเราดีขึ้นหลังจากได้ทำ2สิ่งนี้ ทั้งเข้ายิม และปีนเขา ตอนนี้คิดหาทางต่อยอดไปอยากลองวิ่งเทรล เราว่าคุณมิ้นท์อาจลองทำอะไรที่ตัวเองไม่เคยทำก่อน เริ่มจากเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ได้ค่ะ ทำแล้วไม่ชอบก็เปลี่ยนอันใหม่ อย่างน้อยมันได้มีแพชชั่นอะไรเล็กๆน้อยๆในชีวิต บางทีเราอาจเจอสิ่งใหม่ที่เราสนุกกับมัน และสนุกกับการต่อยอดมันก็ได้ค่ะคุณมิ้นท์ ตอนนี้ก็ไม่ได้ชอบงานที่ทำมากขึ้นนะคะ แต่มีจังหวะได้ทิ้งมันมาคิดเรื่องเที่ยวเขา ซื้อรองเท้าวิ่ง หาคลิปออกกำลังกายสนุกๆแทนค่ะ และตอนนี้เรากลับมาอ่านนิยายได้สนุกเหมือนเดิมแล้ว
อีกอย่างที่สำคัญนะคะคุณมิ้นท์ ลองปรับพฤติกรรมการนอน ปรับเวลานอน หาเวลาออกกำลังกาย เพื่อให้อดีนาลีนหลั่งให้มันมีความสุขขึ้นมาอีกหน่อยค่ะ
อยากเป็นกำลังใจให้มากๆนะคะ ถ้าไม่ไหวให้หาคุณหมอนะคะ และถ้าอยากเริ่มหาอะไรทำ เพื่อลองหนีจากภาวะนี้คุณมิ้นท์ลองหาทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆบางอย่างที่ท้าทายตัวเองทำดูนะคะ
เราเชื่อว่ามีคนเป็นแบบคุณมิ้นท์เยอะมากๆ โดยเฉพาะวัยปลาย20 - ต้น30 แบบเราๆค่ะ แล้วเราจะผ่านไปด้วยดีนะคะคุณมิ้นท์ ให้กำลังใจ ขอให้เจอสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ชอบเพื่อเป็นกำลังใจให้ชีวิตเรานะคะ
ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวนะคะ เห็นด้วยทุกอย่างเลย เข้าใจมากๆ
น่ารักมากเลยค่ะ🥺แนะนำดีมากๆแบบอ่านตามแล้วน้ำตาจะไหล ขอบคุณที่คอมเมนต์ให้กำลังใจคุณมินต์แล้วก็คนอื่นๆที่ผ่านมาเห็นแบบเรานะคะ ขอให้คุณเองก็มีความสุขมากๆกับการทำงานและการใช้ชีวิตค่ะ🤍
ฟังๆ เหมือนน้องจะเป็นซึมเศร้านะ มีบางช่วงน้ำเสียงคลอๆ เหมือนจะร้องไห้ ทำไรก็เบื่อ ไม่มีความสุข ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปเพื่ออะไร ควรไปพบจิตแพทย์นะคะ หรือลองหางานอดิเรกที่ได้ทำประโยชน์เพื่อช่วยผู้อื่นที่ลำบาก จะได้เห็นคุณค่าในตัวเอง และคุณค่าของตัวเองมากขึ้น
มีแนวโน้มเป็นภาวะซึมเศร้าค่ะ แนะนำให้พบจิตแพทย์ค่ะ เพราะเราก็เป็นค่ะ มีอาการเบื่องาน ไม่อยากทำอะไรเลย งานอดิเรก ไม่อยากทำ ปล่อยตัว ไม่มีเป้าหมาย ใน ชีวิต มีความกดดันในที่ทำงาน ครอบครัว หมดไฟไปเลยค่ะ เราตัดสินใจ ไปพบจิตแพทย์ และพบนักจิตวิทยาค่ะ ปัจจุบันรักษา มาเกือบปีแล้ว มันดีขึ้นเลยค่ะ สิ่งที่เคยชอบเคยทำกลับมาเหมืนเดิม มีเป้าหมายในการใช้ชีวิตมากขึ้น มีไฟ และปล่อยวาง สิ่งต่างๆมากขึ้น สู้ๆนะคะ
พอมีแพทย์แนะนำมั้ยนะครับ
เป็นเหมือนกันเลย เป็นภาวะซึมเศร้า ขั้นเริ่มต้น
เราเพิ่งผ่านความรู้สึกนี้มาได้ไม่กี่เดือนนี้เอง ช่วงกรกฎาปีที่แล้ว จนถึงมกราปีนี้ เราอาการแบบเดียวกับคุณมินท์เลย มันเป็นอาการหมดไฟ เพราะรู้สึกว่างานที่ทำมันไม่มีความสุขแล้ว มันรู้สึกไม่ success หรือรู้สึกว่าสิ่งที่ทำอยู่มันไม่ประสบสำเร็จ แล้วเราก็จะแบกความรู้สึกล้มเหลวนี้ไว้ในหัว ทำให้เบื่อหมดทุกอย่าง ไม่ใช่แค่งานที่ทำ แต่เบื่อยังชีวิตอดิเรกของตัวเอง แม้แต่นอกเวลางานก็จะมีเรื่องงานวนเวียนอยู่ในหัว ทำยังไงก็ปล่อยให้หัวโล่งไม่ได้เลย สิ่งสำคัญไม่ใช่การหาว่าตัวเองชอบอะไร หรือทำอะไรแล้วมีความสุข ตอนนี้การหาตัวเองไม่ใช่คำตอบ แต่ต้องหาว่าอะไรที่ทำให้เราไม่มีความสุข อะไรที่เป็นสิ่งที่ทำให้เราเบื่อ เช่น การที่วันๆเราไม่มีอะไรใหม่ๆเลย, การทำงานลูปเดิมๆ, การทำงานอยู่กับที่ หรือแม้แต่นโยบายขององค์กรมันล้มเหลวเกินไปสำหรับตัวเอง
เมื่อรู้ว่าอะไรที่ทำให้เราไม่มีความสุข ก็แก้ไขตรงนั้น ถึงแม้บางครั้งเราก็แก้ไขมันไม่ได้ก็ตาม
แต่อย่างน้อย เราสามารถระบายมันออกมาได้ กับใครสักคนที่เราคิดว่าเราพูดด้วยได้
องค์กรผมเปลี่ยนแปลงนโยบายใหม่ ซึ่งมันทำร้ายความรู้สึกพนักงานมากๆ และผมก็เป็นคนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบ และผมก็รู้ว่าผมแก้ไขมันไม่ได้หรอก แต่ผมไม่ใช้ชีวิตเพียงแค่อดทนให้ผ่านไปวันๆ ผมระบายมัน บ่นมันกับหัวหน้า แทบจะด่าบริษัทให้หัวหน้าฟังเลย มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้หรอกครับ แต่มันได้ระบาย เราได้ปลดปล่อยความเครียดระดับหนึ่ง
จากนั้นผมก็เปลี่ยน position ถ้าจุดที่อยู่มันไม่มีทางสำเร็จ และมันทำให้เราเบื่อ เราก็หาโอกาสที่จะย้ายไปใน positon ใหม่ๆ และพอมัน success มันก็ลดระดับความเครียดลงมา แล้ว passion ในการทำงานก็จะกลับมาเอง
เราพึ่งลาออกจากงานที่เดิมที่ทำมาเกือบ10ปี รู้สึกเครียด เหนื่อย ปัญหารุมเร้าตลอดเวลา พอเราเปลี่ยนงานใหม่ เปลี่ยนสายงานแม้องค์กรจะเล็กกว่าที่เก่า ทำให้เรารู้สึกกลับมามีแพชชั่น เริ่มกลับมามีความสุข หัวเราะกับเรื่องต่างๆได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ความสุขคืออะไร เสียงหัวเราะคืออะไร เราหามันไม่เจอเลย พอได้เปลี่ยนเราไม่รู้หรอกว่าทางข้างหน้าเป็นยังไง แต่วันนี้เราเริ่มกลับมามีความสุขได้อีกครั้ง เรารู้สึกชีวิตดีขึ้นจริงๆนะ
ที่ทำงานที่ทำตอนนี้ก็11 ปีค่ะ คงามสุขหาไม่เจอเหมือนกัน passion หายไป ไม่อยากได้อะไร อะไรก็ไม่สุขค่ะ
ยินดีด้วยนะคะ
เราก็กำลังมองหางานใหม่ที่เรามีความสุขและมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ ทุกวันนี้เครียด เหนื่อย ล้า ดิ่งมากค่ะ 😢
เราก็เป็นนะอาการแบบนี้ เบื่องานที่ทำ เบื่อกับคนรอบข้างที่เจอ เงินเดือนก็แค่พอกินพอใช้ไปเดือนๆเท่านั้น ไม่มีสวัสดิการอะไรนอกจากช่วยออกค่าประกันฯ พยายามปรับจูนความคิด อารมณ์ ความรู้สึกตัวเองมาตลอด หมดไฟมานานแล้ว ทุกวันนี้พยายามข่มใจทำงานและพยายามมองคนที่แย่กว่าตัวเรา มันก็ทำให้เราผ่านมาถึงวันนี้ได้ ช่วงแรกร้องไห้เลยล่ะโมโหตัวเองที่รู้สึกเอาดีกว่านี้ไม่ได้เแล้ว จะหางานใหม่อายุก็เกินกำหนด ไปไหนไม่ได้นอกจากต้องทนๆจนกว่าเร่จะหาจุดหมายใหม่ได้
เหมือนกันเลยค่ะ
ผมรู้สึกแบบนี้เลย แต่ผมอายุยังไม่เยอะ และรู้สึกว่าทำได้มากกว่านี้ อยากกระโดดขึ้นมากกว่านี้ อยากได้โอกาสและท้าทายกว่านี้ แต่ปัจจุบันทนอยู่เพื่อหาเงินกินข้าวครับ 😌
คุณมิ้นคะ หวังว่าคุณจะเห็นความคิดเห็นนี้นะคะ
ปกติเราไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นออนไลน์เท่าไหร่
เราเคยทำงานบริษัทที่ดีมาก ดีระดับโลก ทั้งเรื่องเงิน สวัสดิการต่างๆ
แต่พอทำงานได้ประมาณ1 ปี เราเปลี่ยนไป
จากที่เคยอารมณ์ดี มองโลกแง่ดี กลับเป็นคนหงุดหงิด ร้องไห้บ่อย
เริ่มซื้อของไปเรื่อย แบบว่าแก้เครียดไม่รู้จะหาทางออกยังไง
สุดท้ายเราดีขึ้นนะคะ
เริ่มจากงานที่ทำเป็นงานบริการค่ะ เรารับพลังงานลบจากงานเราด้วยค่ะ
เวลาเราทำงานกับลูกค้า ไม่ว่าจะลูกค้าภายในองค์กร(เพื่อนร่วมงาน เจ้านาย) หรือลูกค้านอกองค์กร
เราจะได้รับอารมณ์ลบในทุกๆวัน สิ่งที่จะช่วยได้คือ ชำระล้างจิตใจ และรู้เท่าทันสิ่งที่มารบกวนความคิดของเรา
เราไปปฏิบัติธรรมค่ะ ตอนนั้นเราเลือกที่ ยุวพุทธิกะสมาคม เพราะเค้าเน้นปฏิบัติแบบไม่ลำบาก นอนห้องแอร์
เน้นมาฝึกวิปัสนาอย่างเดียว ถ้าไม่ใช่ศาสนาพุทธก็ทำได้ค่ะ แจ้งทางสถานที่ฝึกว่าไม่ขอสวดมนต์
เชื่อเรานะ ดีจริงๆ เราไปแบบ 8 วัน เค้าไม่ให้เราพูดเลย ฝึกปฏิบัติอย่างเดียว มีสอนอย่างใกล้ชิด เราไปมา 2 ครั้ง (เว้นหลายปีอยู่ค่ะ) ครั้งละ 8 วัน
กลับมาเบาขึ้น สามารถหยุดความคิดที่ฟุ่งซ่านได้ เข้าใจจิตใจตัวเอง ลองดูนะคะ ^^
ไม่ใช่คุณมิ้นต์ แต่ขอบคุณคุณจขม.นี้มากค่ะ เราก็ได้ประโยชน์จากคำแนะนำนี้พอดีเลย
@@nan.kukikukif ยินดีค่ะ
แนะนำลองฟังคุณพศิน อินทรวงค์ เป็นธรรมะแบบเข้าใจง่าย ฟังแล้วเย็น เบา สบายค่ะ ^^
ลองปรึกษาจิตแพทย์หรือนักจิตวิทยาดูนะคะ ของเราเริ่มจากตรงนี้เลย เครียด หมดไฟ นานไปสะสมเป็นภาวะเครียด จากนั้นเราเป็นซึมเศร้า ทำงานก็ออกมาไม่ดีเลย จนช่วงนี้เริ่มกลับมาเเฮปปี้หลังจากเริ่มปรึกษาคุณหมอมาเดือนกว่าๆ ของเราบำบัดจิตกับนักจิตวิทยาสม่ำเสมอ+ทานยาควบคู่ด้วย
ใช่ ต้องปรับจากอารม
@@imbeer_8239 ใช่ค่ะ อย่ามองว่าเป็นเรื่องๆเล็กๆเลย
ใช้ครับ ควรพบจิตแพทย์ดีสุด อย่ามองข้ามว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ที่ออฟฟิตผม มีพี่ที่โดนย้ายไปอยู่อีกแผนก โดนเบื้องบนมองว่าแกมีวุฒิการศึกษา จบด้านนั่นมาโดยตรงน่าจะทำงานในแผนกนั่นได้ ผ่านไป2เดือน แกจากปกติเป็นคนร่าเริง เงัยบขลึม จากตอนเย็นหลังเลิกงานชอบมาแตะบอล หรือออกกำลังกาย แกหายไปเลยตั่วแต่โดนย้าย แกเคยบ่นว่าแกไม่มีความสุขในแผนกนั่น แกจบด้านนี้มาก็จริง แต่ไม่เคยทำงานแบบนี้มาเป็น10ปีแล้วจะลาออกก็ไม่รู้จะไปทำอะไรเพราะอายุเยอะแล้ว จนผ่านมาได้3เดือนเรามารู้ข่าวว่าแกฆ่าตัวตาย ตอนเพื่อนในออฟฟิตบอก บอกเลยว่าสงสารแกมาก
@@nong3022 จริงค่ะเรื่องพวกนี้เหมือนเป็นเรื่องเล็กๆมาก แต่ไม่ควรมองข้ามเลย มันเป็นเรื่องของความรู้สึกเป็นเรื่อง sensitive
ถูกที่สุด เคสนี้กำลังจะเป็นซึมเศร้า
อยากบอกว่าตอนนี้พี่ก็เป็นเหมือนน้องมิ้นต์ แบบเหมือน 100% จนตอนนี้ก็ยังหาทางออกไม่ได้ มาฟังเผื่อจะมีคำแนะนำดีๆ เพื่อเอามาปรับใช้ค่ะ สู้ๆไปด้วยกันค่ะน้องมิ้นต์
รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะรู้สึกหมดไฟ และกำลังใจในชีวิตหลายๆอย่าง เราถามตัวเองตลอดเลยว่าเราทำอะไรอยู่ ชีวิตเกิดมาทำไม ความสุขคืออะไร ทำไมต้องตื่นมาทำงานที่ตัวเองไม่ได้ชอบจนถึงขั้นทรมานในการทำ แต่ที่เรายังไม่ได้เปลี่ยนงานด้วยคิดว่าบริษัทมั่นคง เพื่อนร่วมงานดี เงินเดือนดี เหมือนยังติดอยู่กับความกลัวในการเริ่มต้นใหม่ แล้วสะกดจิตให้ตัวเองทนอยู่กับสิ่งนี้ แต่รู้ตัวเลยว่าทุกวันเหมือนอดอะไรตายอยากมาก จากเป็นคนที่เคยแอคทีฟ กิจกรรมเยอะ ตอนนี้กลายเป็นคนไม่อยากทำอะไรเลย เรากำลังมองหาวิธีที่ให้ตัวเองดีขึ้นเหมือนกันค่ะ สู้ๆนะคะคุณมิ้นท์ เราเชื่อว่ามีอีกหลายๆคนก็รู้สึกแบบนี้ คุณไม่ได้โดดเดี่ยวกับความรู้สึกสึกนี่คนเดียวแน่นอนค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ทุกวันเหมือน"อดอะไรตายอยากมาก" ที่จริงคือคำว่าหมดอาลัยตายอยากนะคะ
ตอนนี้กำลังเป็นอยู่เลยค่ะ ไม่รู้ทำไมรู้สึกกดดันตัวเองจนไม่อยากไปทำงาน อยากทำงานในสิ่งที่ชอบ แต่ประเด็นคือไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร หรืออยากทำอะไรถนัดอะไร มันไม่ใช่ทุกคนที่จะค้นหาตัวเองเจอ มีเป้าหมายในชีวิต แต่ไม่รู้ว่าจะมันสำเร็จไหม 😭😭😭
1.ทำงานเดิมต่อไปอาชีพนี้ซัพพอตชีวิตเราได้แล้ว
2.หางานอดิเรกเพราะหลายๆงานอดิเรกใช้เงินแต่ไม่ได้เงินคืนมีเยอะครับ
3.ชีวิตเราพึ่งคนอื่นไม่ได้เพราะงั้นจงออกไปสนุกกับการใช้ชีวิตที่เราไม่เคยลองทำเพราะประสบการณ์เราอาจจะอยุ่แต่ในที่เดิมๆจนเราไม่รู้สึกตัวว่าเราอาจจะเหมาะกับชีวิตแบบอื่นเหมือนกัน
4.คุณอาจมีภาวะเครียดสะสมนะครับน้ำเสียงบ่งบอกถึงอาการป่วยของสภาพจิตใจมากเลยนะครับควรปรึกษาจิตแพทย์หรือนักบำบัดบ้างนะครับไม่ผิดอะไรคุณอาจจะมีความสุขมากขึ้น
5.มองหา mindsets ใหม่ๆด้วยนะครับ
อายุเท่ากันเลย
เอาวิธีเราไปใช้นะ
1.พักลาหยุด นอนบนเตียงนิ่งๆแล้วคิดว่าในตอนเด็กเราชอบอะไร
2.ลองกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
ทำอะไรหลายๆอย่างที่เคยทำสมัยเด็ก
3.ไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ
ออกไปเจอผู้คนสังคมใหม่ๆ
เช่นเราชอบดูซีรีดูหนังดูเมะ
เราก็เปลี่ยนไปลองเที่ยวกับเพื่อนสายดื่มบ้าง
4.คุยในเพจในพันทิปไปหาเจอสุดยอมคอมเม้นเตเตอร์ระดับดร.เพื่อเสริมสกิลการเถียงการย้อนแย้งของจิตเรา
5.ลองดูเกมแนวสวมบทบาทหรือเกมแนวสะสมตัวอัพเวลมาเล่น
จะทำให้มีจุดหมายในแต่ละวันต้องทำ
6.ทั้งนี้ชีวิตก็ยังต้องใช้จ่าย
ลองไปช้อปปิ้งหรือหากินของ
อร่อยๆมะหรือซื้อของแพงๆสักชิ้นมาเป็นความจำว่าครั้งนี้ที่นอยๆเบื่อให้รางวัลตัวเอง
7ให้นึกถึงความรู้สึกตื่นเต้นใจเต้นว่าเราเผลอไปกับอะไร
แล้วกลับไปเทาๆขาวๆดำๆสลับบ้างเพราะชีวิตมีหลายด้าน
8.เวลาเราเบื่อจากการหาเงินในที่ทำงาน(ปกติประหยัดพอมาเป็นโควิดจะตายมาคิดได้กุเก็บเงินยังไม่ใช้จะตายเพราะโควิด)
ก็เอาเงินที่เบื่อจากงานไปหาซื้อความสุขจากสิ่งอื่น
9.หมูกะทะและยำแซ่บๆคลายเครียด
10.คุยกับครอบครัวคนที่รักเติมกำลังใจ
11.ติดตามเพจในเรื่องที่ชอบ
เพื่อให้นิสัยติดโซเชียลดึงเราออกมาจากการเบื่อ
12.ออกกำลังกายบ้าง
อย่างเรา เราจะเดินไป_กลับที่ทำงาน1กิโลเพื่อประชดชีวิตตัวเองว่าเบื่อมากก็ลาออกไปอดตายสิ แต่ถ้ามีแรงเดินฟูลเทรินในทุกเช้าก็จงหาเงินต่อไปซะ
ความฝันสูงสุดอยากมีเพนเฮ้าส์
เลี้ยงหมา นอนดูปลาคราฟว่าย
อ่านนิยาย ใช้จ่ายใกล้ห้าง
อยู่สโลวไลฟ์สวยๆรวยๆอายุสัก60แบบแข็งแรงก็พอใจละ
1. ผมเคยเบื่องานที่ทำมาก ๆ แบบคุณเลย ซึ่งผมเลือกเปลี่ยนสายงานครับ แต่มันก็กลับมาเบื่ออีก แล้วผมก็เปลี่ยนสายงานอีกครั้งครับ จนตอนนี้ผมมีความสุขกับการทำงานมากกว่าเดิมเยอะมาก ไม่ใช่เพราะเปลี่ยนงานครับ แต่เพราะผมเปลี่ยนทัศนคติในการทำงาน ผมแค่อยากเก่งขึ้นในสิ่งที่ผมยังไม่รู้ และการได้รู้อะไรใหม่ ๆ มันช่วยประดับความรู้เราครับ
2. วิธีที่มีความสุขกับงานที่ทำของผม คือ ตั้งเป้าหมายในแต่ละวัน และ Achieve ให้ได้ทุกวันตามแผน มันจะรู้สึกโล่งใจ จากนั้นก็พยายามสรุปสิ่งที่ได้เรียนรู้เพิ่มจากงานใหม่ ๆ ที่ได้เข้ามาทุกเดือน จะพบว่าเราเก่งเรื่องอะไรขึ้นบ้าง มันจะโคตรภูมิใจครับ
3. ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเก่งอะไร หรือชอบอะไร แล้วสิ่งที่ผมชอบก็ไม่ได้เป็นงานที่ผมทำในปัจจุบัน แต่ผมจะพยายามเอาสิ่งที่ผมชอบมาดัดแปลงให้เข้ากับงานของผม เช่น ผมชอบแต่งเพลง ผมก็เอาการแต่งเพลงมาใช้ในการ Present แผนการตลาด ให้ดูน่าสนใจขึ้น อะไรแบบนั้นครับ
สู้ ๆ ครับ
การหาว่าชอบอะไร ก็คือการลองทำค่ะ ลองทำหลายๆอย่าง อาจจะไปเรียนดนตรี ทำขนม งานศิลปะ เลี้ยงสัตว์ เรียนดำน้ำ อะไรก็ได้ค่ะ ที่ยังไม่เคยลอง หาไปเรื่อยๆ ใช้เวลาที่ว่างจากงานนี่แหละค่ะ หาตัวตนและความสุข หวังว่าวันนึงคุณจะเจอค่ะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ
ฟังแล้วมีประโยชน์มากๆเลยค่ะ สัมผัสได้ว่าตั้งใจให้คำปรึกษามากๆเลยแล้วก็ยังมีประโยชน์สำหรับคนฟังด้วยตอนนี้เราก็มีภาวะลักษณะคล้ายๆกันรู้สึกได้อะไรหลายๆ อย่างจากสิ่งที่พี่ๆ พูด ขอบคุณด้วยคนนะคะ //ปล. อย่างน้อยคุณมิ้นท์ยังมีความรักที่ดีๆนะคะ ตอนนี้เราเฉาๆ ทุกอย่างเลย 😫🥲😅
กอดๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ คิดซะว่าชีวิตยื่นบททดสอบมาให้ก็แล้วกันค่ะ เพียงแต่ดันมาพร้อมกัน ค่อยๆคิดค่อยๆแก้กันไป ถ้าอันไหนแก้ไม่ได้ ก็ปล่อยแม่มไปก่อนค่ะ😅🤣55555 เราก็แค่มนุษย์ธรรมดาคนนึงเอง อย่าไปกดดันตัวเอง
เป็นกำลังใจให้นะคะ เชื่อว่าคนส่วนใหญ่ก็เจอภาวะ burn outนี้เหมือนกัน ถ้าเป็นเราแนะนำว่า 1. ทำงานในสิ่งที่เราชอบ อย่างน้อยให้รู้สึกว่าสนุกที่ได้ทำงานนี้ 2. ควรมีเวลาพักผ่อน สำหรับเราสำคัญมาก เวลาพักผ่อนก็ไปดูหนัง ฟังเพลง ออกกำลังกายรับแสงแดดดีๆ ช่วยให้ร่างกายมันสดชื่น สู้ๆนะคะ ❤️❤️❤️
นาที 16 ขอบคุณรายการมากจริงๆ เราก็อารมณ์เดียวกับมิ้นท์ เบื่อทุกอย่าง แม้งานดี เพื่อนหัวหน้าลูกค้าดีหมด
แต่เบื่อชีวิต = แท้จริงเพราะทำงานในห้องรูหนูนี่เอง ท้อว่าเราซึมเศร้าซะอีก
เข้าใจมากๆ ด้วยความเรียนเก่ง ทำงานได้ (แต่ไม่ได้ดีสุดนะ) แต่คือทำได้ทุกอย่าง เลยได้ทำงานหลายอย่าง ทำจับฉ่ายไปหมด แล้วดันได้งานที่เป็นแบบนี้ด้วย คนที่เจอแบบนี้วันนึง จะมีปัญหาเรื่องตัวตนนี่แหละ แบบว่า กูทำอะไรเก่งวะ เก่งอะไรบ้าง ทำอะไรได้ดีบ้าง อยากเอาดีซักทาง แต่หาตัวตนไม่เจอว่าเราชอบทำอะไรแบบไหน พอไปนานๆก็จะเริ่มเบื่อ
อย่างที่พี่เผือกบอก ไปเที่ยว ช่วยได้ (แต่ก็เข้าใจนะ เพราะนี่ก็ไม่ได้ชอบเที่ยวขนาดนั้น ตอนเพื่อนแนะนำก็แบบ หรอวะ ช่วยได้จริงหรอ) ยิ่งการไปเที่ยวคนเดียว ผจญภัยคนเดียว แบบหยุดไปเลยยาวๆ มันทำให้เราได้คิด ได้ตัดสินใจอะไรเอง ได้อยู่กับตัวเอง ทำให้เราได้รู้ว่า เราชอบอะไร ชอบแบบไหน ชอบเจอคนแบบไหน ชอบสังคมแบบไหน เปลี่ยนงานครั้งต่อไป เราอาจจะหาอะไรแบบที่เราชอบมากขึ้นได้
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราไม่ได้เจอเหตุการณ์แบบนี้คนเดียวจริงๆด้วย
อาการเราเป็นเหมือนคุ้นมิ้นแทบทุกอย่างเลย ไม่อยากทำงาน และไม่อยากทำอะไรเลย วันหยุดคิดแต่เรื่องงาน แล้วรู้สึกผิด ยังรู้สึกว่าตัวเองทำได้กว่านี้ แต่ทำไมถึงทำไม่ได้ ถ้าอยู่คนเดียวจะร้องไห้แบบบ่อยมาก ฟังอะไรมานิดหน่อยก็ร้อง แต่พยายามจะไม่ให้ใครเห็น
ตอนนี้ยังผ่านเหตุการณ์เหล่านี้ไม่ได้
แต่จะลองปรับตามคำแนะนำของพี่ทั้ง 3 คนนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
ตอนนี้ หายยังครับ ผมเป็นเหมือนคุณเลยครับ😞
ทุกวันนี้อายุ 33 ยังไม่เคยเจอเป้าหมายของชีวิต ใช้ชีวิตไปวันๆ ทำงานแค่ให้มีเงินใช้ในชีวิตประจำวัน บริษัทเป็นบริษัทเล็กไม่มีความก้าวหน้า ทำมานานจนไม่กล้าก้าวออกไปเจอที่ใหม่ๆ อยากก้าวออกจากcomfort zone แต่ใจไม่กล้าที่จะก้าวออกไป อยากรู้วิธีที่จะก้าวออกไป
เราเป็นแบบเเดียวกันเลยค่ะ อายุก้อไล่เลี่ยกัน ทำงานแล้วไปเรียนต่อจบมาก้อยังทำงานเดิม ทำงานแบบเดิมยุที่เดิมมานานจนกลัวการออกจาก comfortzone กลัวการออกไป เพราะไม่มีจุดมุ่งหมาย แต่นะวันนี้เริ่มรุ้สึกอยากกไป เพราะรุ้สึกหมดไฟ
@@memefar9681 นี่ก็หมดไฟเหมือนกัน แต่ไม่รู้จะออกไปทำอะไร
งานไม่น่าเบื่อเหรอ เบื่อคนร่วมงานมากกว่า ใช้คำพูด..สิ้นคิด พูดไม่รักษาน้ำใจกัน อยู่ได้ไม่นานครับ
ใช่ค่ะ
จริงนะ ตอนนี้เวลามีคนถามว่าชอบอะไร เราตอบว่าเราไม่รู้ มันไม่รู้จริงๆนะ ตอนเรียนเราก็รู้สึกว่าเราชอบนะ แต่พอมาทำจริงๆมันไม่ใช่แบบที่เราคิด ความรู้สึกมันก็เปลี่ยนไป กลายเป็นว่า ไม่รู้จักตัวเองไปเลย แล้วคนรอบข้างก็จะแบบ ไม่รู้ได้ไงวะ เออ ไม่เกิดกับตัวเองก็ไม่รู้หรอก จริงๆนะ
เหมือนกันเลยค่ะ สามสิบเเล้ว ทำงานมาเยอะเเล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้จักตัวเองเลยค่ะ ว่าตกลงชอบอะไรกันเเน่
รุ่นเดียวกันเลยค่ะ เวลาได้ยินคำถามว่ามี แผนอะไร นี่อยากจะมุดดินหนีเลย พอตอบแล้วก็จะถามต่อว่า แผนสองละ ตาย แค่แผนแรกก็แทบจะคิดไม่ออกถามแผนสองอีก
@@anythinggoes276 จริงค่ะ สมัยนี้ อาจจะเพราะสังคมต้องการความชัดเจนในเป้าหมายมากๆ บางครั้ง การไม่รู้ตัวเองเลยกลายเป็นเหมือนคนที่ไร้เป้าหมายหรือความฝัน
จริงๆที่ไม่รู้เพราะอาจจะไม่เเน่ใจ หรือได้ลองเเล้วมันก็ยังไม่ใช่ตัวเราสักที การจะค้นพบตัวเอง ไม่จำเป็นต้องค้นพบในช่วงเวลาเดียวกันของชีวิตสักหน่อยนะคะ เราอาจจะค้นพบเจอตอน 40 ก็ได้ 🙂 ให้กำลังใจตัวเอง
@@findbeauty ขอบคุณนะคะ เหมือนเจอคนแบบเข้าใจสักที บางทีนึกๆเวลาคนที่บ้านว่าก็ร้องไห้ตลอดเลย
@@anythinggoes276 สังคมรอบข้างก็กดดันเราเหมือนกันค่ ทุกคนอยากให้ชีวิตเราลงตัวไวๆสักที เหมือนคนอื่นๆ เราก็อยากให้มันลงตัวไวเหมือนกัน เเต่ทำไงได้ล่ะคะ ทำได้เเค่ ล้มก็ลุกใหม่ ขอบคุณสิ่งที่มีในทุกๆวัน เพื่อให้เรามีความสุข เราก็ดีใจที่ได้เจอคนที่มีบางพาร์ทที่กำลังเผชิญอยู่เหมือนกัน รู้สึกมีเพื่อนเลย สู้กันต่อไปนะคะ ชีวิตที่เเตกต่างเเละยังไม่ลงตัว ก็น่าจะมีความสวยงามที่ซ่อนอยู่ค่ะ
บางทีอาจจะไม่ใช่เพราะงานนะคะ ลองหาสาเหตุของความรู้สึกแย่ให้ได้ก่อน ว่าจริงๆเรายังไม่พอใจในเรื่องอะไรกันแน่ และให้ลองไปโฟกัสเรื่องอื่นหรือเรื่องใหม่ๆบ้างค่ะ บางทีการใช้ชีวิตเดิมๆ อาจจะไม่ค่อยมีอะไรที่น่าตื่นเต้นเท่าไร่ เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณนะคะสำหรับ เรื่องที่ได้โทรเข้ามา ทำให้ได้ ฟังความคิดเห็นและคำแนะนำ จากหลายๆคนเลยค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ เราก็เป็น น่าจะเป็นหนักด้วย เราเบื่องาน ปลงฟังธรรมทุกวัน เหงาง่วงนอนทุกวัน นอนตลอดเวลา เบื่อดูหนังฟังเพลง งานที่เรารักเราก็ยังเบื่อ
จนวันหนึ่งเราไปหาหมอ ตรวจหมดทุกอย่างขอให้หมอตรวจสมองให้ด้วย จนหมอหาสาเหตุไม่ได้ หมอเลยจ่ายยาโรคซึมเศร้าให้ เรากลับไปเราไม่กินเลย เราเปลี่ยนชีวิตใหม่ ขายธุรกิจที่เราทำ เราไปอยู่เมืองนอกเรียนไปด้วย ใช้ชีวิตเริ่มหนึ่งใหม่ พอเจอสิ่งใหม่ๆ มันก็ทำให้เราตื่น แต่เหมือนจะช้าไป สมองเราเริ่มรับรู้ช้ากว่าจะเข้าใจอะไรๆมันก็ยากไปหมด ความจำเราไม่ดี สมาธิสั้น ความรู้เหมือนจะช้า แต่เราก็ต้องสู้เพราะอยู่เมืองนอก ตอนนี้เราดีขึ้น เพราะเราตัวคนเดียว แต่ก็คงไม่หมด เรายังคงใช้ชีวิตไปวันๆแบบงง แต่เราก็ไม่มีอาการง่วงนอนแล้ว เราพยายามหาสิ่งใหม่ๆทำ ถึงจะไม่ชอบก็ตาม มันคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิม เราภาวนาให้อย่าเป็นหนักเหมือนเรา อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองและจิตใจตัวเอง สังเกตุตัวเองบ่อยๆ ส่วนเราถ้ารู้สึกเบื่อเราจะเปลี่ยนบรรยากาศ หาที่ใหม่ๆ ย้ายที่ หาที่เที่ยวใหม่ๆที่ไม่เคยไป
มันคือ ความรู้สึกของเราในตอนนี้เลยเว้ย มันไม่สามารถตัดเรื่องงานออกจากหัวได้เลย ซึ่งเราก็พยามมากๆที่จะไม่คิด แต่มันก็มีแว๊บเข้ามาในหัวตลอด 😭
ไปพักผ่อนต่างจังหวัดค่ะ ออกไปเที่ยวบ้าง ช่วยได้ค่ะ
ตอนนี้เราอายุเท่าคุณมิ้นเลยค่ะ เราจบจากสายวิทย์สุขภาพมาหกปี เปลี่ยนงานเฉลี่ย ปีละครั้ง เรารู้สึกเหมือนกำลังหลงทางเหมือนคุณมิ้นเมื่อสามปีที่แล้วค่ะจากการลาออกจากงานที่ตรงกับสายที่เรียนมาเพราะเรารู้สึกว่าเราไม่ชอบเลย และไม่อยากกลับไปอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว รู้สึกหมดไฟ หมดหนทาง เราเลยตัดสินใจลองค่ะ ลองมันทุกงานที่เรารู้สึกว่าสนใจอยากจะทำและคิดว่าทำแล้วเราน่าจะสนุกกับมัน แล้วสุดท้ายเราก็เจอสิ่งที่เราชอบค่ะ ซึ่งมันไม่ได้ใกล้เคียงกับสายที่เรียนมาเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราเป็นแบบนี้มานานมาก ชีวิตเหมือนมันหมดความสุข ไม่มีความสุขจนกระทั่งเราไม่ไหว เลือกลาออกไปพักค่ะ แต่เราบอกตัวเองนะ ว่าต้องรับให้ได้ถ้าออกมาแล้วทำธุรกิจอาจจะไม่เวิร์ค แล้วถ้ากลับไปตำแหน่ง เงินเดือนอาจจะไม่เท่าเดิม เราเตรียมใจ และยอมรับได้ถึงออก อยากจะแนะนำว่า เอาที่ตัวเองไหว คนเราไม่เหมือนกัน การรับมือต่อความเครียด อารมณ์ ความรู้สึกต่างกัน อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครว่าเค้ายังทำงาน เค้าประสบผลสำเร็จแค่ไหน เอาที่ตัวเรา เลือกความรู้สึกตัวเอง ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ ก็ต้องยอมรับสิ่งต่างๆที่อาจจะต้องรับมือในอนาคต สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เป็นยุเลยค่ะ เข้าใจเลยว่ามันเครียดมากๆจริง
@@flowergarden6803 เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ถ้าเริ่มไม่มีความสุขกับสิ่งที่เคยทำให้เรามีความสุข (พวกงานอดิเรกต่างๆ) อันนี้ต้องเริ่มตกตะกอนกับตัวเองแล้วนะครับ เพราะเป็นสัญญาณเริ่มต้นของโรคซึมเศร้า ลองเบรกพักดู ถ้าไม่ดีขึ้นควรเปลี่ยนงานครับ บางทีอาจต้องยอมแลกกับเงินที่น้อยกว่า แต่มีความสุขมากกว่า เป็นกำลังใจให้นะครับ
เห็นด้วยกับพี่เติ้ลนะคะ ที่พี่เติ้ลพูดประมาณว่าก็ต้องลองทำอะไรไปเรื่อยๆถึงจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร แบบไม่เคยเขียนบทมาก่อนพอไปเขียนก็เขียนได้ เพราะว่าเราก็เป็นค่ะเรียนจบมาแล้วก็หมดไฟมาหลายปีมากก เพิ่งจะค้นพบอาชีพที่ชอบค่ะซึ่งก็ไม่เกี่ยวกับที่เรียน หรือที่เคยคิดจะทำงานเลย คือมันไม่เคยคิดเคยฝันเลยค่ะว่าจะมาทำงานนี้ แต่เราดันทำได้แล้วเราดันชอบด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ มันต้องลองค้นหาตัวเองและลองทำดูค่ะ ถ้าไม่ลองทำจะไม่รู้เลยค่ะว่าเราชอบทำอะไร
คนที่มี passion เยอะๆ ทำงานเก่งมากๆ อยากทำให้ดีขึ้น อยากเก่งขึ้น ทะเยอทะยานมากๆ พอนานไปเรื่อยๆ สุดท้ายคือมันจะเหนื่อยอะ แบบมันไม่ใช่การทำตามใจเรา ด้วยการทำงานในบริษัทสุดท้ายมันจะมีข้อจำกัดของมัน การทำงานออฟฟิศมันทำเพื่อคนอื่น culture ของบริษัทแต่ละบริษัทอีกที่เราต้องปรับตัวอะนะ เราว่ามันเหนื่อยจริงๆ ถ้ายังทำงานออฟฟิศอยู่อะ ต้องชอบในความเป็นระบบของมัน เราก็ไม่ได้ชอบแล้วเหมือนกัน run out of passion นี้แล้วเหมือนกัน 55555 ยากมากเลยอะ ที่ต้องทำจริงๆนะ คือพยายามสนุกกับมัน ทำใจให้สนุกในทุกวันที่ไป เช่น สนุกกับสังคมของที่ทำงาน สนุกที่ได้ถกเถียงกับคนอื่นๆ อะไรงี้ ให้ทุกงานมันท้าทายอะ ยังไงอย่างน้อยมันตอบสนองในบางอย่างของเรา เช่น เงิน ความสุขใจในการทำเสร็จ อะไรงี้ ยังไงสู้ๆนะ เราก็จะสู้เหมือนกัน
ตรงกับหนูมากค่ะ 🥺ไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิต เปลี่ยนงานมา3โรงงานแล้วค่ะ มันรู้เหนื่อย หดหู่ อยากร้องไห้ตลอด
เหมือนเราเลย ย้ายมาอยูนอร์เวย์แล้วใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีเป้าหมาย พอมีลูกเท่านั้นแหละ แกเอ้ยยยยยยยยยย ฉันจิเป็นลม
ขอบคุณค่ะ นั่งฟังในคลิปและ อ่านคอมเม้นท์แล้วเรารู้สึกดีมากๆ เหมือนมีคนปลอบใจเรามีคนเป็นแบบเรา ทกวันนี้ทำงานเพราะเงินจริงๆค่ะ อดทนให้รอวันที่เรามีโอกาสที่จะได้ออกไปทำอย่างอื่นที่เราชอบ
ผมก็เคยทำงาน ชีวิตมีแค่ตื่น7.30ทำงาน8.15เลิก 2ทุ่ม กลับมาอาบน้ำนอน เงินเดือน15000 ผมก็มานั่งคิดนี้เราต้องทนใช้ชีวิตแบบนี้จริงหรอ ผมเลยลาออกมาสอบราชการ คุณภาพชีวิตที่ดี
ตอนนี้ผมว่างงานมา2ปีละ แต่ก็สอบติดข้าราชการแล้ว ระหว่างสองปีผมไปเก็บข้อมูลจนคิด รูปแบบการเก็งกำไร 1วันผมเคยสร้างเงิน50000 จากการลงทุน90000 ผมก็รู้ว่า เราไม่ได้รวยจากงานประจำ แต่สิ่งที่ผมต้องการจากงานคือ เงินบำนาญ กับ สิทธิ์รักษา
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ คือ หมดความรู้สึกอยากทำงาน เมื่อก่อนตื่นไปทำงานแบบ happy เดียวนี้ไม่อยากไป คือไปก็ไม่รู้จะทำอะไร พยายามหางานอื่นทำภายในองค์กร เพื่อหาตัวตน ยิ่งหายิ่งไม่เจอ ยิ่งมีเพื่อนร่วมงานแบบ Toxic people เจอแบบทุกวัน(เมื่อก่อน) จนเรากลายเป็นแบบนั้น เช่นกัน จนคนที่สนิทกับเรา มองเห็นว่าเราเปลี่ยนแปลงในด้านลบ ทุกวันนี้เราเลยไปพบจิตแพทย์ เพื่อฟื้นฟูจิตใจตัวเองกลับมาอีกครั้ง 😊
เบื่อค่ะ เบื่อมานาน ทนทำมาหกปี ลองเปลี่ยนที่ทำงานแล้ว ก็ยังเบื่ออยู่ไม่ชอบเลย ไม่ชอบกฎเกณฑ์อะไรทั้งนั้น อยากอยู่เฉยๆนิ่งๆ บางทีอยากอยู่คนเดียว ไม่ก็ไปจากโลกไปเลย
เราเป็นคล้ายๆคุณเลยค่ะ ย้ายงานมาแล้ว 2 ครั้ง แต่เพราะเราเครียดและกดดันจากเจ้านาย แต่เราไม่กล้าปริปากพูด เค้าโยนงานอะไรมา ทำหมด จนวันนึงไม่ไหว เราเลยปฏิเสธที่จะทำแต่เจ้านายบอกให้ทำอยู่ดี😭 เครียด กดดัน นอนไม่พอ เอาเรื่องงานมาคิดวนในหัว น้อยใจตัวเองที่ช่วยตัวไม่ได้ รู้สึกโดนเอาเปรียบ จนบางครั้งก็คิดว่า โลกนี้มันอยู่ยากเกินไป ย้ายงานมาก็เจอแต่คนเอาเปรียบ เราอ่อนแอเกินไป หรือโลกนี้ไม่เหมาะกับเรา🥹
ขอบคุณคุณมิ้นนะคะที่โทรเข้ามา เราอยู่ ตปท.แล้วมีความรู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ 🥲
เคยดูสารคดี ประเทศสิงคโปร์นี่เป็นประเทศที่กดดันและแข่งขันกันสูงมากจากการทำงานและการเรียน ทุกคนแข่งกันเก่ง ยิ่งเจอคนเก่งมากๆอาจจะรู้สึกเฟลในตัวเองมาก
ฟังพี่หอมแล้วเข้าใจเลย ทำไมช่วงนี้เราดาวน์ คือที่ทำงานมีคนนึงที่ไม่ค่อยมีใครคุยด้วย เราก็สงสารก็มีไปกินข้าวด้วยบ้าง แต่คือเขาด่าคนอื่นตลอดเวลา นินทาตั้งแต่ยังไม่ออกจากรั้วบริษัท คือมีแต่พลังงานลบจริงๆ ต่อไปคงต้องห่างแล้วหละไม่งั้นเราจะแย่ไปอีก ไม่สงสารละ
คนไม่คุยเพราะตัวเขาทำตัวเอง นิสัยไม่น่ารักแบบนี้คุณก็ไม่มีความจำเป็นต้องสงสารเขาหรอก
เข้าใจคุณมิ้นนะ เหมือนว่าทำไมชีวิตมนุษย์ต้องใช้ชีวิตวนลูป ทำงานที่ไม่ได้อยากทำ หาเงินเพื่อมาใช้ชีวิต ว่างเปล่า ไร้จุดหมาย และไม่สนุกกับชีวิต
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ อยากลาออกมากแต่ยังออกตอนนี้ไม่ได้ จากที่ชอบวาดรูป ชอบดูซีรีส์ ดูหนัง อ่านนิยาย แต่ตอนนี้เราไม่ได้ทำอะไรที่ชอบเลย เหนื่อย เบื่อ ไม่อยากทำ ตื่นเช้ามาก่อนไปทำงานแค่คิดว่าจะต้องไปก็ร้องไห้เกือบทุกวัน เหนื่อยมาก
existential crisis ครับ ทำทุกอย่างได้ดี ทุกคนชมว่าดี ไม่มีปัญหาอะไร แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่ทำไปเพื่ออะไร
เวลาทำสิ่งที่ชอบ เล่นเกม ดูทีวี มันก็ดี แต่พอรู้สึกตัวว่าตอนนี้มีความสุขจัง ก็จะมีความคิดตามมาทันทีว่าความสุขตรงนี้จะอยู่ไม่นาน เดียวมันจะหายไป เดียวความรู้สึกดิ่งลงจะตามมาแน่
ความหมายของความสุข ณ ตอนนั้นมันก็ลดหายไปดื้อๆ โหว่งๆ กลวงๆ อยู่ในอก แล้วก็จะไม่อยากทำสิ่งที่ชอบอีก เพราะรู้ว่าปลายทางความรู้สึกแบบนั้นจะรอเราอยู่
พาลให้คิดต่อว่าไอ้ความสุขแบบนี้ มันเป็นสิ่งที่เราต้องการจริงหรอ เราทำไปทำไมวะ เราทำอะไรอยู่วะ เราทำไปเพื่อใครวะ ทำไปแล้วมันมีความหมายอะไรกับโลกนี้บ้างมั้ยวะ
การมีอยู่ของเราตรงนี้ เรามีอยู่ไปทำไมวะ
ดีขึ้นเพราะซื้อบ้านแล้วมีที่ให้ทำงานไม้ครับ
ใช่เลยครับ
เราก็พบภาวะนี้เหมือนกันค่ะ คือความสุขเราคือการได้ไปเที่ยวค่ะ แต่พอโควิดเราไปเที่ยวไม่ได้ มันยิ่งทำให้จิตตกบวกกะงานก็แย่ค่ะ ใช้คำว่า ทุกข์ระทม ได้เลย ขอบคุณที่เอามาแชร์นะคะ
ตอนนี้เป็นเหมือนน้องเลยค่ะ แต่ก่อนอยากก้าวหน้าเร็วๆ อยากโตไวๆ เปลี่ยนงานให้ได้สิ่งที่ต้องการ และเราก็ทำมันได้ดีด้วย จนปัจจุบันหน้าที่การเงินโตมากๆจนเกินความคาดหวังตัวเอง แต่รู้สึกว่าหมด passion ในการทำงาน หมดไฟ เบื่อการทำงาน เบื่อคนในที่ทำงาน และอาจจะเพราะมันเติบโตในจุดที่ตัวเองเพียงพอแล้ว ไม่อยากได้ไปมากกว่านี้แล้ว แต่ด้วยความรับผิดชอบงานมีมากขึ้นเพราะตำแหน่งงานสูง ทำให้เครียดมากๆในการทำงาน ไม่อยากทำงานแล้ว อยากทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำแต่ก็ยังนึกไม่ออก เพราะตอนนี้รู้แล้วว่างานนี้ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองชอบเลย แต่เพราะสมัยก่อนมี Passion ในการอยากเติบโต อยากได้ตำแหน่งงาน อยากได้เงินเดือนที่ดี มันเลยมีแรงกระตุ้น แต่ ณ วันนี้ passion นั้นหมดแล้ว เหลือแต่ความเครียดจากการทำงาน ไม่อยากทำ แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรเพราะยังนึกไม่ออกเช่นกัน เป็นกำลังใจให้น้องนะคะ
เราว่าปัญหาอยู่ที่สิ่งแวดล้อมรอบข้างนะ คำพูดที่ toxic แรงกดดันจากเพื่อนในที่ทำงาน ครอบครัว หรือด้วยปัจจัยอื่น แต่ถ้าเรามีวิธีจัดการความคิดที่ดี มีวิธีคิดดีๆ มีทัศนคติที่ดีต่อการทำงาน จะช่วยลดภาวะเบื่องานดีได้ เราก็เป็นคนนึงที่เคยอยู่ในภาวะ burn out เพราะเป็นงานที่หมดใจ หมดไฟกับมันแล้ว รู้สึกยิ่งทำยิ่งเป็นทุกข์ ❤️🥰 เป็นกำลังใจให้นะคะ ตอนนี้มีความสุขกับงานที่ทำงานมาก ถึงแม้จะเหนื่อยบ้างแต่ก็แฮปปี้ดี
เราก็เป็นเหมือนสายนี้ รู้สึกเหมือนกัน คิดเหมือนกัน
เคยเป็นค่ะ เป็นที่อากาศ สิ่งแวดล้อมค่ะ กินวิตามินดี เยอะๆ พี่อยู่แคนาดาจะสิบกว่าปีแล้วค่ะ สู้สู้
สำหรับผมนะ ผมเป็นเหมือนกันครับพี่ ผมไม่เคยมีเป้าหมายในการทำงาน ผมเปลี่ยนมุมมองตรงที่ เราลองคิดว่าทำอะไรใหม่ที่ไม่เคยทำสิ [แต่อย่าไปคาดหวังมาก เรามอง step by step ] น่าจะช่วยได้เยอะนะครับ
ฟิวส์เดียวกันเลย ไม่รู้ว่าเราชอบอะไร เบื่องานบ่อย ไม่อยากทำอะไรเลย
ภาวะของคุณมิ้นท์ตอนนี้เหมือนกับเพื่อนสนิทของพี่ ทุกอย่างในชีวิต ครอบครัว การเงิน สังคมเพื่อนฝูงปกติดี แต่ประสบภาวะเบื่อหน่ายกับสิ่งรอบๆตัว จากคนกินเก่ง กินอร่อย กลายเป็นทานอะไรไม่ได้เลย นอนไม่หลับเป็นเวลาหลายๆวัน สุดท้ายแล้วคือตัดสินใจพบจิตแพทย์ ซึ่งหมอจะมีวิธีการคุยให้เราค่อยๆปล่อยสิ่งที่เราวิตกกังวลออกมา เคสน้องสาวพี่สุดท้ายได้ยามาทาน ควบคู่กับการเข้าพบหมอตามนัด ตอนนี้ใช้ชีวิตได้ตามปกติ ไม่ต้องกลัวที่จะพบหมอนะคะ เป็นเรื่องปกติที่เราต้องยอมรับหากเรามีภาวะใดภาวะหนึ่งที่เกิดกับตัวเราไม่ว่ากายหรือใจ ออกมาข้างนอกสูดอากาศบ้าง คุยเรื่องบ้าๆบอกับเพื่อนบ้าง ค่อยๆทำไป หาความสุขจากสิ่งเล็กๆน้อยๆรอบตัวเราในทุกๆวันไปเรื่อยๆค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ✌️✌️
เราเคยเป็นค่ะ เคยปรึกษาเพื่อนเหมือนกัน เพื่อนแนะนำให้เราพัก เพราะเราทำงานหนักมากเกินไป แบบว่าแทบไม่มีวันหยุดเลย พอได้ไปพักผ่อน เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เออ มันดีขึ้นจริงๆ มันทำให้เราผ่อนคลายแล้วมานั่งทบทวนว่างานที่ทำอยู่เนี่ย มันใช่มั้ย เราโชคดีที่งานที่ทำอยู่คืองานที่เรารัก เราhappyกับมันมาก แต่แค่บางทีงานมันหนักแบบไม่ได้หยุดพักเลยยยย มันเลยเกิดภาวะแบบนี้
Burn out เราเป็นภาวะนี้ตอนช่วงที่ไม่ค่อยยุ่ง เพราะเหมือนกับไม่มีเป้าหมาย ไม่มีแรงผลักดัน พอจะหาอะไรที่มีช่วยเพิ่มสกิลตัวเอง แต่ก็ไม่รู้จะไปโฟกัสอะไร แต่พอตอนที่งานยุ่งกลับรู้สึกดีกว่า...บางทีมันไม่ใช่แค่เรื่องการทำงานที่ชอบ หาหาตัวตนเจอ...ลองลางานแล้วออกไปทำสิ่งใหม่ๆ เช่นปกติทำงานอย่างเดียว ไม่ได้เที่ยวเลย ก็ลองออกไปเที่ยวพักผ่อน อีกอย่างคือแยกเวลางานกับเวลาส่วนตัวให้ได้ เพราะคุณบอก คุณยังคิดเรื่องงานตอนเวลาทำงานอดิเรก ประเด็นคือต้องหาสิ่งที่ปลดปล่อยสมองตัวเองได้ และหาจุดที่สมดุลระหว่างงานกับชีวิตให้ได้
😊😊😊
เหมือนหนูโทรมาเล่าเองเลยค่ะ เป็นแบบนี้เลยค่ะ ความรู้การทำงานต่างๆคือแบบที่พี่เล่าเลย งานที่ทำมาทุกอย่างคือคิดว่าไม่ชอบเลยสักอย่าง กลายเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากจะทำงานทำอะไรเลย
คุณเบื่อกับการที่ต้องนั่งทำงานทุกวัน มองไปทางไหนทุกคนก็ทำเหมือนกันหมด มองหน้าจอ เที่ยงนั่งกินข้าว กลับมานั่งจ้องหน้าจอเหมือนเดิม มันคือกิจกรรมที่เฉื่อยๆร่างกายเราก็จะรับความรู้สึกเฉื่อย ๆ ทีนี้ถ้าเรื่องเงินคุณไม่มีปัญหา วันหยุดคุณลองหากิจกรรม out door แบบเสียเหงื่อหนักๆเลย ให้ร่างกายได้ขยับมันจะกระตุ้นความเฉื่อย ความเบื่อ เราชอบเมกามาก เพราะมันต้องรีบทำงาน เอาให้เสร็จไม่ให้มีปัญหาคือจบ จะได้ไม่กระทบวันหยุดที่เราจะต้องไปลงที่กิจกรรมที่เราชอบ ลองทำดูก่อนค่ะ
เราก็เป็นค่ะ เพราะเราก็อยู่แต่บ้าน ฮอร์โมนสารเคมีบางอย่างในร่างกายคงไม่สมดุลย์ อย่างไรคงต้องปรึกษาคุณหมอเฉพาะทางนะคะ
วิธีของเราคือออกไปรับแสงแดดตอนเช้า กินวิตามิน ออกไปทำกิจกรรม โดยเฉพาะกิจกรรมที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น เดินเล่นออกกำลังกาย
และที่สำคัญ กินอาหารที่ดี นอนให้เพียงพอและเป็นเวลา เบื่องต้นร่างกายจะค่อยๆปรับสมดุลย์เองค่ะ
เมื่อคืนชีพหัวใจตัวเองได้แล้ว จะเกิดพลังบางอย่างที่ทำให้เราพร้อมที่จะผ่านด่านชีวิต ด่านต่อไปค่ะ
เราเองก็ทนงานเก่าเกือบ 5 ปีเหมือนกันค่ะ รู้ตัวเองว่าหมดไฟมาซักพักแล้วเพราะเริ่มพฤติกรรมเปลี่ยน ปกติติดกาตูน หัวเราะง่าย นิดๆหน่อยก้มีความสุขได้แล้ว
ผ่านไปซักพักมันเริ่มกลับด้านทีละอย่าง จนวันนึงเราเปิดดูอะไรที่เคยชอบก้ไม่สนุก ไม่ตลก ลองเปลี่ยนไปดูอย่างอื่นก้ไม่รับเลย ครั้งแรกที่เกิดฟีลนี้ อีก3วันถัดมาเราบินไปเกาหลีคนเดียวเลยวีคนึง ฮีลมาก พอเข้าสภาวะนี้ครั้งที่สองเราหนีไปหัวหินวีคนึง ดีขึ้นแต่ไม่เท่าครั้งแรกละ ครั้งล่าสุดเกิดช่วงเดือนมีนาที่ผ่านมา เราลังเลว่าจะไปไหนดี แต่คำตอบที่ได้จากการตั้งใจฟังเสียงตัวเองจริงๆคือ 'ลาออกเถอะ' เพราะสุดท้ายก้ดีขึ้นได้ช่วงเดียว
ตอนที่ว่างงานกลายเป็นช่วงที่ใจเบาและฟูมาก แค่ไม่กี่วันแรกเรากลับมาเป็นคนเดิมเลย แค่ไม่ต้องคิดเรื่องที่เคยคิด ไม่ต้องเจออะไรที่ผ่านมาอีกแล้ว มันเบามากจริงๆ
เราเหมือนกันเปี๊ยบ บอกเลยว่างานอดิเรกเรามีเยอะมาก มันไม่ช่วยเลย ทำงานหลัก 5วัน/วีค 8ชม/วัน จะเอาช่วงงานอดิเรกสั้นๆมาทดแทนความสุขได้ไง ทางเดียวคือหางานใหม่ เราโชคดีมากที่ลองเปลี่ยนงานแล้วเจองานที่ชอบเลย ทุกวันนี้งานเยอะแต่มีความสุขกับการไปทำงานมาก ชีวิตเปลี่ยนจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นะ ขอให้หางานที่ชอบเจอ
ตั้งแต่เกิดมาทำงานจะ 20 ปี แล้ว ไม่เคยทำในสิ่งที่ชอบเลย คนที่ทำงานบางครั้งก็ท็อกซิก บางทีไม่อยากตื่นไปทำงานเลย ลองนึกถึงพ่อแม่ที่เราต้องรับผิดชอบ หรือหนี้ที่มี จะทำให้เราสู้ต่อได้เอง เรามีวิธีเดียวที่ทำให้อยู่ได้ คือ พอออกจากที่ทำงานเสร็จแล้วทิ้งไว้ที่ทำงานทันที ทิ้งไว้จริงๆ และมีความสุขกับสิ่งที่ชอบ พอถึงเวลาทำงานคิดใหม่ ธรรมะเค้าถึงบอกเรื่องวางสำคัญสุด มานั่งเกลียดงานตัวเอง หรือเครียดเรื่องงานที่ทำไม่ได้แก้ปัญหาเราได้ ถ้าเรามีจิตใจที่ผ่องใสเดี๋ยวปัญหาทุกอย่างแก้ได้เอง
เป็นคนหมดแพชชั่นในการทำงานเหมือนกันค่ะ แต่ก็หางานอดิเรกทำ วันหยุดเลิกคิดเรื่องงานไปเลย ออกกำลังกาย หรือลองออกไปเที่ยวดูไปหาประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ เวลาทำงานก็ทำหน้าที่ของเราพอ ใครพูดอะไรก็ไม่ต้องเอากลับมาคิดมาก
ชอบประโยคแนะนำของคุณต้นหอมค่ะ หาพลังบวกโดยเอาคนอื่นมาดึง ลองใช้แล้ว ใช้ได้จริงค่ะ จากที่ไม่สบายใจ หงุดหงิดใจอยู่ ลองคุยกับคนอื่นแล้วรู้สึกดีขึ้นจริงค่ะ
เรากำลังเป็นเลยค่ะ เราทำงานเป็นพนักงานร้านนวดใน ตปท ปีนี้เข้าสู่ปีที่6 เรารู้สึกเบื่อหน่ายและไม่อยากจะตื่นมาทำงานเลย ในวันนึงเราพูดทำว่าเบื่อบ่อยมากๆ พอหมดเวลางานกลับมาบ้าน เราไม่อยากจะทำอะไรเลยนอก วันหยุดเราอยากจะนอน อยากอยู่บ้านเฉยๆ ไม่อยากเจอใคร งานที่เราทำมันทำให้เราเหนื่อย และกลายเป็นคนขี้หงุดหงิด ด้วยความที่งานมันเกี่ยวข้องกับเวลา คน การตรงต่อเวลา เพราะลูกค้าต้องนัดเวลาเพื่อเข้ารับบริการที่ร้านล่วงหน้า แต่ก็มักจะมีลูกค้าที่ชอบมาสาย 5นาทีเรายังโอเค บางคน10 15 นาที แล้วมาถึงก็มีข้ออ้างนั่นนี่ตลอด บางคนมาสายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่เห็นชื่อในแพลนนิ่งงาน เราก็เซ็งแล้ว เพราะการมาสายมันให้ทำงานเราต้องรีบ เพราะเวลามันถูกล็อคไว้หมด พอมันสะสมเรื่อยๆ เรากลายเป็นคนนิสัยไม่ดี หน้าบึ้ง เหวี่ยง หงุดหงิดง่าย และเบื่อหน่ายกับคนมากๆ ตอนนี้เราตัดสินใจลาออกแล้วคะ ด้วยเหตุผลข้างต้นและเรื่องอื่นๆในสายงานด้วย เรารู้สึกว่าสุขภาพจิตเราแย่ และเราอยากมีความสุขในทุกๆวัน ไม่ใช่ตื่นมาแล้ว เห้อออ ยาวๆแบบนี้ทุกวัน
เราเพิ่งเกิดความรู้สึกนี้ เมื่อสักประมาณ 1-2 สัปดาห์ที่แล้ว เหนื่อยเบื่อจนพ่อแม่ชวนลาออก แล้วไปทำงานอื่นวางแผนมากมาว สุดท้ายเรา ตัดสินใจ ไม่ลาออก ของเรามีปัญหาในองค์กรมากมาบ เพื่อนร่วมงาน ต่างๆ สุดท้ายพ่อพูดกับเราว่า ลองทำงานแบบ ทำแค่งานสิลูก หมดเวลาทำงาน ก็คือจบ เลิกมองเรื่องปัญหาองค์กรต่างๆ ทำไปวันๆ พอถึงวันหยุด เราก็พัก หาที่เที่ยว หางานอดิเรกที่เราทำแล้วมีความสุข การอ่ายนิยาย คืองานอดิเรกที่ดีนะคะ ไม่รู้เป็นทางแก้ปัญหาหรือป่าว แต่เรา ก้าวข้ามมาได้เพราะคำพูดของพ่อเลยค่ะ
สิ่งที่ทำให้เบื่องานของผมคืองานที่ไม่ตรงกับบุคลิคและนิสัยของเรา เมื่อไหร่ก็ตามที่รู้สึกว่าต่อให้เป็นวันสุดท้ายของชีวิต คุณก็ไม่อยากทำมันแล้ว นั้นแหล่ะคือจุดที่คุณต้องเปลี่ยนอะไรสักอย่าง
ขึ้นชื่อว่างาน งานทุกงานมันเหนื่อยหมด แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้คือเมื่อเราทำมันสำเร็จได้ เราผ่านมันไปได้ และงานมันออกมาดี
จะทำยังใงให้มีความสุขกับงาน ?
เราต้องรู้จักตัวเอง ว่าเรามีนิสัยยังใง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เเล้วเอาความเป็นเราไปลองจับกับงานนั้นๆดูว่าเหมาะกับเรามั้ย
ชีวิตไม่จำเป็นต้องสู้ทุกปัญหา เหนื่อยก็พัก ให้เวลาตัวเองบ้าง สู้แค่ไหวพอ
งานเรา เหนื่อยมากเลย อยุ่ในโรงพยาบาล เอาตรงๆไม่ใช่งานที่รัก แต่เราทำมาได้เกือบ10ปีแล้วปีแล้ว แล้วไม่คิดจะเปลี่ยนแล้ว เบื่อเหนื่อย ยังมีมาเรื่อยๆ แต่พอเหนื่อย เราจะหยุดพักทันที เที่ยว หาความสุขให้ตัวเอง พยายามคิดบวก จนปัจจุบันก็ไม่ได้แย่นะ เรามีความสุข ณ จุดนี้ฟังเหมือนย้อนแย้ง ไม่รู้จะบอกยังไงดี หาแต่เรื่องดีๆ อย่าเอาตัวเองไปอยุ่กับความคิดลบๆเยอะ เป็นกำลังใจให้น้า เธอ
เราก็เบื่อหนัง เบื่อซีรีย์ เบื่อการ์ตูน เบื่อทุกอย่างที่เคยให้ความบันเทิงกับตัวเองมาหลายปีแล้ว ไม่ได้ดูหนังมาสามสี่ปีแล้ว เหมือนทำอะไรก็เหนื่อยไปหมด ตอนดูมันก็สนุก แต่ไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะกดเข้าไปดู เหนื่อยมากเลยค่ะ ;-;
เราคล้ายเจ้าของเรื่องเลย ทำงานที่บ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย ไม่มีสังคมเพื่อนที่ทำงานใกล้ตัว เพื่อนแถวบ้านไม่มี ไม่มีสังคมแฮงค์เอ้าท์นอกบ้าน อยู่แต่กับครอบครัวตัวเอง … เราเริ่มเบื่อชีวิต ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีจุดมุ่งหมาย รู้นะว่าเงินสำคัญเราก็ต้องกินต้องใช้ แต่ความรู้สึกมันเบื่อหน่าย ไม่อยากตื่น ไม่อยากออกไปไหน ความมีชีวิตชีวามันหายไป
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป คงถึงขั้นซึมเศร้าแล้ว รู้นะว่าไปข้างนอกบ้างสิ แค่นี้ก็ยังไม่พาตัวเองออกไปไหนเลย (แฟนมีเหมือนไม่มี อยู่คนละจว.)
เป็นกำลังใจให้น้องมิ้นท์ค่า พี่ก็เคยมีภาวะแบบนั้นละ ถ้าถามว่าแล้วผ่านมันได้อย่างไร
1 . คือความรัก และความรับผิดชอบที่เรามีให้ครอบครัวค่ะ
2. หาอะไรที่เราชอบทำค่า เช่น เลี้ยงสัตว์ ปลูกผัก ถ้าเราอยู่บ้านหรืออพาร์ตเมนต์ที่ไม่มีบริเวณมากนัก หรือหากิจกรรมพวกกีฬา ถ้าไม่ชอบเจอใครก็ วิ่งหรือเดินไปคนเดียวค่า ลองให้โอกาสชีวิตได้ลองทำสิ่งใหม่ๆ ที่ถ้าทาบด฿ค่า ให้หัวใจได้มีความเต้นเต้น ค่า แล้วทุกครั้งที่ทำอะไรใหม่ๆแล้วที่สำคัญอย่าลืม เชียร์ อัพ ตัวเองนะคะ ไม่มีใครให้กำลังใจเราได้ดี เท่าตัวเราเองค่าขอให้มิ้นท์กับมามีความสุขกับชีวิตค่า ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ❤
คุณมิ้นท์อาจจะมีสิ่งที่อยากทำแหละ แต่แค่ยังไม่กล้าลองออกไปทำหรือคิดว่าอาจจะออกมาไม่ดีก็ได้นะ อย่างเราทำงานประจำอยู่ ตอนนี้ก็มีช่วงที่เบื่อเหมือนกัน ไม่อยากเล่นเกมที่เคยชอบ ยูทูปก็ไม่มีอะไรน่าฟัง เบื่อข้าว เอาแต่นอนไถมือถือแบบไม่มีเป้าหมายอะ แต่ในใจลึก ๆ คือเราอยากลองสตรีมเกม อยากลองแต่งนิยายดู อยากออกไปถ่ายคลิปสนุก ๆ เรื่อยเปื่อยเผื่อจะมีรายได้เสริม แต่เราแค่ยังไม่กล้าออกไปทำและมีความขี้เกียจปนอยู่ด้วยแหละส่วนนึง 😂 เพราะงั้นถ้าเรายังไม่กล้าหรือขี้เกียจะอยู่ สิ่งที่เป็นกำลังใจของเราตอนนี้ก็คือแฟนค่ะ ขอแฟนกอดบ้างไรงี้ ปรึกษาบ้างว่าช่วงนี้เราเป็นยังไง ให้มันกระชุ่มกระชวยขึ้นมานิดนึงแล้วลองหาไรทำไปเรื่อย ๆ อีกรอบดู ไม่ก็ปรึกษาเพื่อน บ่นระบายให้ฟังอาจจะดีขึ้นก็ได้ค่ะ สู้ ๆ นะคะ
เป็นโรค Burnout syndrom โรคหมดไฟในการทำงาน ลองหาใน google ค่ะ จิตใจมันจะคิดกังวนเรื่องงาน อยากจะทำงานให้เสร็จ แต่ทำไปก็ไม่มีความสุข เหมือนหุนยนต์ ไม่มีความสุขกับงาน ไม่มีความสุขกับกิจกรรมที่เคยชอบ แต่งานดี เงินดี เพื่อนร่วมงานดี ทุกอย่างดี งงกับความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน หาทางออกไม่เจอ /ร้องไห้
การทำอะไรที่ตัวเองรัก คือ ฮิลใจมากๆ เลย ถ้านิ่งเปนคนขี้เบื่อ คือต้องเปลี่ยนมุมห้องบ้างจัดห้องใหม่บ้าง ช่วยได้จิงๆ😊😊
เราก็เบื่องานที่ทำมานาน ด้วยปัญหาหลายๆอย่างที่ไม่สามารถแก้ไขด้วยตัวเราเองได้ แล้วคนที่แก้ได้ก็ไม่สนใจ เราพยายามหางานใหม่ เงินไม่ต้องมากกว่าก็ได้ ขอเป็นในรูปแบบที่เราโอเค เราไม่ชอบคนเยอะ เราเลยเลือกบริษัทเล็กๆค่ะ เราว่าคุณควรหาตัวตนตัวเองก่อนอ่ะ โดยปรับเปลี่ยนความคิดบางอย่าง ว่าไม่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จ ต้องสวัสดิการดี เอามี่ตัวเองมีความสุข อาจจะเห็นอะไรชัดขึ้นนะ
ต้องมีความฝัรมีเป้าเช่น อยากเก็บเงินซื้อบ้านสวยๆนี่saveรูปบ้าน คอนโด บ้าาเเละสวน สวยๆว่าสักวันเรา มีเเรงบันดาลใจ อยากมีเงิน อยากรวย อยากไปท่องเที่ยว ต้องมีอย่างอื่นเเน่ๆ จนาดไม่อยากดูละครหนังฟังเพลง ระวังโรคซึมเศร้า ลองหารายการตลกๆยายขำดูละครบางที่ดูเเล้วก็เครียดดร่ามาไป
เห็นด้วยกับพี่เติ้ลค่ะ มีภาวะหมดไฟในการทำงานค่ะ หรืออาจจะเสี่ยงซึมเศร้า ลองปรึกษาจิตแพทย์ค่ะ หรือลองทำแบบประเมินความเสี่ยงซึมเศร้าค่ะ
เป็นแบบน้องมินท์เหมือนกันแต่ต่างตรงที่พี่มีเป้าหมายบางอย่างที่จะไปสร้างชีวิตที่ตัวเองต้องการในอนาคตนี้ ก็เลยพยายามทำงานให้ผ่านไปในแต่ละปีเพื่อเก็บเงินไปสร้างชีวิตใหม่ สู้นะคะน้องมินท์✌️✌️✌️🥰
เคยเป็นค่ะ ก่อนแต่งงานเจองานเจอเพื่อนร่วมงานที่ไม่โอเคเลย ในทุกๆวันไม่อยากตื่นไปทำงานเลย เบื่อ เหนื่อยทุกอย่าง ไม่มีพลังอะไรมาฮึบสู้ได้เลย
พอตอนนี้กำลังจะเปิดร้านของตัวเองรุ้สึกทุกอย่างมีเป้าหมายมากขึ้น
คนสิงคโปร์น่าจะมี เงิน เป็นแรงพลักดันนะคะ
ทุกอย่างแพง
ยังไงก็ต้องสู้
( สำหรับน้องที่โทรเข้ามา
น้องอายุ 29 ปี มีไฟมานาน 6 ปี มุ่งเน้น ความก้าวหน้า มาตลอด
พี่ว่าน้อง น่าจะเครียด เพื่อนน้อย เพราะงานยุ่ง
น้องลองไป เที่ยวดู ค่ะ
ทุกอาชีพมีช่วงน่าเบื่อ ลองออกไป shopping สร้างแรงบันดาลใจ เรามัน girl boss ถ้าเพื่อนร่วมงาน ยังดี ทำต่อค่ะ )
เราก็เป็น อาการหมดไฟในการทำงาน รู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆ ไม่รู้จะทำไงกับชีวิตดี😔
เป็นซึ้มเศร้าเปล่า อาการเบื้องต้นเลยนะ อะไรๆดีๆก็หาจุดนั้นนี้โน่น นี้นั่นไปเรื่อยเปื่อย
แนะนำให้ไปคุยกับจิตแพทย์/นักจิตวิทยาค่ะ เป็นเหมือนกันลักษณะคล้าย ๆ เรา Burnout แต่ของเรายังออกจากงานไม่ได้ค่ะเพราะเงิน 555 แต่ทุกวันนี้ดีขึ้นนะคะ อาจจะทำในสิ่งที่ชอบในเวลาน้อยลง แต่อย่างน้อย 10-20 นาทีก็ได้ทำ แล้วก็ยอมรับความรู้สึกตัวเอง ไม่มีความสุขคือไม่มีความสุขค่ะ สู้ๆเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณที่โทรเข้ามาในรายการ เหมือนเรามีเพื่อนเพิ่ม และขอบคุณรายการที่ทำหัวข้อนี้เหมาะกับข่วงนี้มากค่ะ
เคยเจอเหมือนกัน บางคนลาออกไปแล้ว ถ้ายังอยู่คงเสียงดังแขวะไม่เว้นแต่ละวัน นายไม่สนใจ ไม่เรียกมาเตือน เอาแต่ สั่ง ๆ ไม่เห็นใจคนมาเช้าเลย บางคนมาสาย ยอมรับมาสายบ้าง พยายามไปให้ทัน
ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ มีประโยชน์มากๆ
เราก็เหมือนกันค่ะ หมดไฟมาก หมดเรียวหมดแรง ไม่อยากทำอะไร เบื่อไปหมด
จากประสบการณ์ส่วนตัวที่เคยburnoutเหมือนกัน เราตัดสินใจลาออก เพราะเคยเปลี่ยนงานแล้วมันไม่ช่วยอะไร แล้วเอาเงินเก็บเที่ยวตจว.คนเดียวแบบไม่มีแพรนอะไรมาก เที่ยวแบบไม่ต้องคิดอะไรปล่อยสมองโล่งไปเลย และกลับมาอยู่บ้านอยู่รวมเกื่อบ3เดือน ก็กลับมาทำงานได้เหมือนเดิม แต่าเราก็คือเราไม่มีภาระครอบครัว เราตัวคนเดียว
สุดท้ายชีวิตมันก็ได้เดินหน้าด้วยเงิน แต่ถ้ามันไม่ไหวจริงแนะนำพบจิตแพทย์ดีกว่า เพราะ ภูมิคุ้มกันทางอารมณ์ ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
คุณมิ้นท์เป็นเหมือนกันเลย ไม่มีเป้าหมายในชีวิต พยายามผลักดันตัวเองจนถึงจุดนึง มันไม่มีความสุขในชีวิต
คือตอนแรกเป้าหมายคือได้งานที่ดี พอไม่ได้ก็มี passion แหละ แต่พอได้ปุ๊บไม่มีเป้าหมายที่ตะไปต่อเลยงง แหละ
ลองหาเป้าหมายในขีวิตใหม่ดูนะครับ
ลองคิดว่า ถ้าโลกนี้ไม่ต้องใช้เงินหรือเงินไม่มีความหมาย อยากจะลองทำอาชีพอะไร แล้วลองพยายามทำอาชีพนั้นดูครับ
จริงนะ คนที่ยังหาไม่เจอว่าตัวเองชอบอะไร นี่ก็เหมือนกัน เรียนบัญชีมา6ปีแล้ว ไม่ชอบเลยไมาอยากทำงานบัญชีด้วยแต่ก็ไม่รู้ว่าอยากทำอะไร ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร
เบื่อเหมือนกันคับ แต่ความจนและหนี้สินมันไม่เบื่อด้วย คงต้องอดทนต่อไป
ผมก็หมือนกันครับ งานจ่ายดี งานไม่ยาก แต่... รู้สึกเบื่องาน ทำงานมาหลายที่หลายหย่าง แต่ไม่เคยเจองานที่ชอบเลย ถึงจ่ายดีก็เบื่อ ทำไงดี😮💨 เป็นคนชอบเล่นเก็มส ดูกาตูน แต่ตอนนี้เบื่อไปหมด ไม่มีอารมทำอะไรเลย ผมรู้สึกว่าชีวิตผมเกิดมาเพื่อทำอะไรสักหย่างที่มีค่า แต่ไม่รู้มันคืออะไรครับ😮💨
เป็นเหมือนกันเลยตอนนี้เหนื่อยอะ ไม่อยากไปทำเลย ท้อๆ แต่ก็ไม่อยากย้าย ขี้เกียจเริ่มใหม่ 😞
เห็นหัวคลิปแล้วต้องเข้ามาเม้นท์ให้เจ้าของเรื่องเลยค่ะ ไม่รู้ว่าอ่านอยู่ไหม แต่เราว่าถ้าถึงขนาดคุณต้องโทรมาเล่าในรายการแสดงว่าคงอึดอัดมากๆ เมื่อไหร่ที่เริ่มรู้สึกชีวิตมันแย่ บ่นกับใครก็ไม่หาย ไม่มีใครช่วยเราได้ เราแนะนำพบจิตแพทย์/นักจิตวิทยาเลยค่ะ จริงๆถ้าเริ่มต้นเราแนะนำนักจิตวิทยามากกว่า เค้าจะมีวิธีพูดให้เราสะท้อนความคิดของตัวเองออกมาได้ดีมากๆ ส่วนมากใช้เวลากับเรามากกว่าจิตแพทย์ด้วย ถ้ายังไม่เวิร์คค่อยสคิปไปจิตแพทย์ก็ได้ ไม่แน่ใจว่าค่าใช้จ่ายจะแพงกว่าที่ไทยไหมแต่อยากแนะนำจริงๆค่ะ สุขภาพใจสำคัญไม่แพ้กายค่ะ มันแสดงอาการออกมาแล้ว เราต้องช่วยมันหน่อย เราเคยผ่านมาแล้วเข้าใจคุณดีเลย จากที่เคยขนาดแบบอยากโดดตึกให้จบๆไปจนตอนนี้หยุดยาได้แล้วค่ะ (เราไม่ได้เป็น mdd นะคะ เป็นแค่ adjustment) เรากินยา2เดือนคือดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลย เราเป็นกำลังใจให้นะคะ
คนทำงานประจำก็จะมีอารมณ์ประมาณนี้ แนะนำให้ออกจากงานประจำครับ ออกมาหางานอิสระทำครับ
หนูเป็นแบบนี้เลยอ่ะ ไปทำงานไม่มีความสุขเลย เครียดกังวลตลอดเวลา ไม่อยากทำอะไรเลยเพราะชีวิตมัวกังวลกับงาน รวมถึงเพื่อนร่วมงาน Toxic ด้วยค่ะ ทำไงดีคะ ถ้าอยากลาออก!?
ถ้าเบื่องาน ไปเที่ยวครับ ถ้าเบื่อเที่ยวอีก คุณมีโอกาสเป็นซึมเศร้า อันนี้น่าจะต้องไปหาหมอเพื่อให้เขาช่วยแนะนำจะดีกว่า