Відео

Καλά ας μην παίρνουμε στα σοβαρά πλέον τους αριστερούς. Έχουμε 21ο αιώνα. Αυτοί την Κυριακή αγιοποιούσαν τους ηγέτες τους και την Δευτέρα τους έλεγαν προδότες

μηπως εννοεις να βιωσεις το χαος; ποιος ερωτευεται για την αρμονια;

@@usernotfound1818 Η έλξη είναι αρμονία. Αν σου βρωμάει ο άλλος δε γίνεται τίποτα. Από κει και πέρα το χάος.. Ανθρώπινα ράκη.

@@usernotfound1818 Mipos na mathis na agapas ton pono "xaos opos onomazis" kai etsi na min ponesis oute mia fora ksana? " Oste h armonia opos onmazis na einai to apotelesma alla oxi o stoxos? (Den enow na agapas ton pono san mazoxistis alla san ena meso pou tha se feri stin alithia)? Osous exo di na kinigane san erotiloi gia mia katastasi (armonia,eftixia,euphoria) toso pio poli fevgune apo aftes, sto kato kato afta einai katastasis kai oxi tropos zois oute stoxos, extos kai an eisai hidonistis alla kai afto pragma apiasto giati einai apotelesmata kai oxi tropoi zois. (Sinxoresteme gia ta greeklish mou alla den meno ellada kai den milao katholu ellinika epi kathimerinis vasis edo kai xronnia...)

Για την Γλύκαντζη-Αρβελέρ , τον Καραμανλή, και τον Καζαντζάκη συμφωνώ πα’ντως

δεν σου εμπνεουν εμπιστοσυνη ο Ρενος και ο Ηρκος, και σου εμπνεουν οι αλλοι? και ειδικα ο καραμανλης... πες οτι εισαι κομματοσκυλο και ασε της τριχες. (με ολο το σεβασμο)

@@giorgospapatolis4395 Με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό σας η επιχειρηματολογία σας είναι ανόητη. Καλή συνέχεια.

@@ΛΙΖΑΔ να σαι καλα!!! καλη σου ημερα!!!

Και ο Ιησούς είναι διεθνώς αναγνωρισμένος αλλά δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν το ότι ξέρουμε την ιστορία και το έργο του, όπως τουλάχιστον θέλουν να το παρουσιάζουν. Δεν λέει τίποτα η "διεθνής αναγνώριση". Τα πιο ανούσια πράγματα είναι συνήθως και τα πιο αποδεκτά.

Dude ... He is introducing a new worldview that not everybody is familiar with.

γαμω τον κομμουνισμο

Απολλώνιε Έλληνα πάλι καλά που γράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες και ορθογραφημένα. Σιγά-σιγά μπορεί να γράψεις και κάτι πιο βαθύ στην ελληνική γλώσσα.

I also find this a point of some confusion. But I think it is necesarry for him that something is left over within any entity, outside of the relationships in which it is engaged at any specific moment in time. That there is always the possibility for new relationships in any future state of any entity then shows that there is some 'capacity' that can be engaged in the future and which was not engaged in a present state (because in his terms it is withdrawn). If any 'thing' is merely the sum of it's effects then what would cause any change in relationships (and thus effects?) I think the problem he has with this is that the engagement of a change would then have to come out of the relational network itself and this is the step he does not want to take in order to avoid the 'overmining'. This is of course not a completely correct articulation, just some thoughts

When you say 'thing', you're implying that our 'knowledge' of the thing is the totality of perspectives, and not the 'thing in itself'. He's talking about the ontology of the object and not the epistemological access to it. Even art or literature as an object has an ontological dimension which itself is subject to change because there is a potentiality implicit in the object that simply cannot be reduced to its perceptions or the social relations within which it is embedded (which is the the upward reduction or overmining as he calls it).. the word 'change' is meant here in the way Parmenides used it (who said that change is impossible since 'something' can't be produced from 'nothing' and therefore it's only the relations that shift). Aristotle attacks this by introducing the idea of potentialities, or that which is implicit but not yet actual. So, it's not merely the perspectival shifts that bring about the change, even in arts. Change is already implicit objectively in the art work which ofcourse can only be perceived (or understood/seen) through subjective mediation and thereby relations that actualize this new meaning. But the object and its trajectory of evolution has a semi-autonomous existence on its own, and in this sense, the new meaning is just as much discovered as it is invented or constructed.. It's closely connected with the concept of emergence. Harman rehashes some of the ideas from the works of Roy Bhaskar, who has provided a better analytical account of realism. Hope that helps

@@lokayatavishwam9594 That does help. Nietzsche's perspectivism has problems with self reference.

@@lokayatavishwam9594 Thanks.

Μόνο που δεν το λέει ο Ηρκος αυτό αλλά ο ίδιος ο Νιτσε. Γι' αυτα ακριβώς τον "επικρίνει" μες στα έργα του, κυρίως στο "Λυκόφως των Ειδώλων". Διαφώνησε όσο θες, αλλά να έχεις τη γνώση ότι διαφωνείς με τον Νίτσε, με τη φιλοσοφία δηλαδή (με τη σημασία της φιλοσοφικής παράδοσης) :Ρ

@@Corona_borealis Λέει περίπου ο Ήρκος: "Ε, όχι ρε Σωκράτη. Δεν θα βάλω την Πολιτεία και τους νόμους πάνω από τη μάνα μου και τον πατέρα μου". Μπορείς, σε παρακαλώ, να μου υποδείξεις βιβλίο και χωρίο που γράφει ο Νίτσε αυτά τα πράγματα? Ίσως εγώ δεν τα έχω υπόψιν μου και κρίνω άδικα τον Ήρκο.

@@ΔημήτρηςΚοργιαλάς-θ6γ, "Ψεύτικες παραλίες και ψεύτικες ασφάλειες σάς δίδαξαν οι καλοί. Στο ψέμα των καλών γεννηθήκατε και ανατραφήκατε. Όλα, ως το βάθος τους, τα ψεύτισαν και τα χάλασαν οι καλοί" (ιδού η Πολιτεία ή αν θες, η ιδανική Πολιτεία) "Τι θα πει πατρίδα( Πολιτεία)! Το τιμόνι μας θέλει να πάμε κεί πού είναι η γη των παιδιών μας! Κατά κει, πιο φουρτουνιασμένη από τη θάλασσα, φουρτουνιάζει η μεγάλη λαχτάρα μας" από το "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα" του Φρ. Νίτσε Δεν ξέρω αν κρίνεις άδικα ή όχι τον Ήρκο, αλλά σίγουρα, αυτόν τον Νίτσε, δεν το είχες υπόψιν σου..

τόσο πολύ ταυτίστηκε ο Σωκράτης με την Πόλη και η Πόλη με αυτόν, που τον εξανάγκασε (μετά από παμπόνηρη παρότρυνση του ίδιου του Σωκράτη) να πιεί το κώνειο. Μάλιστα, προτείνει (με ειρωνεία και προκλητικότητα) αντί να τιμωρηθεί, να του δοθεί ισόβια σίτιση στο πρυτανείο (σαρκάζοντας αυτόν τον νόμο, που προοριζόταν για Ολυμπιονίκες και άλλες προσωπικότητες, παρομοιάζοντας τους με πτώματα..)

@@Χάος Αγαπητέ φίλε, είναι μέρος της δουλειάς μου να ξέρω τον Νίτσε. Μια χαρά τον ξέρω. Είστε πολύ άτυχοι ορισμένοι, διότι πολλές φορές μιλάτε σε κάποιον χωρίς να ξέρετε ποιο είναι το επάγγελμά του κλπ. Λυπάμαι. ΥΓ: Δεν απαντάς σε ό,τι τεκμηριωμένα υποστήριξα παραπάνω.

Και στον Χίτλερ το ίδιο.

Άστοχο ! Ο Χίτλερ έγραψε ιστορία ο Ηρκος την διδάσκει !

Η απολυτοτητα είναι κάτι που σιχαινοταν ο Νίτσε... Οπότε είναι εύλογο να φαίνεται άστοχο. Ήταν πολύ ωραία παρατήρηση.

ναι ναι ο γιγαντας που εκανε την ελλαδα αντρο εγκληματιων και λαθρομεταναστων

poexania ήρθε και ο Ρουσώ στην συζήτηση, εύγε

Οταν εχεις διαβασει στην ζωη σου μονο ενα βιβλιο οπως την βιβλο αποβλακωνεσαι, Και ως γνωστον η βλακεια ειναι κακια,.

Εαν δεν σε ενδιαφερει η αποψη του τοτε γιατι τον ακους? Ποσο μπερδεμενος εισαι μεσα σου,

Επιτέλους ένα σωστό σχόλιο. Νομίζω πως ο Αποστολίδης θέλει να μας "ενεργοποιήσει" επιτέλους, ναι να διαφωνήσουμε μαζί του ή και να υψώσουμε τον τόνο μας. Φυσικά και γω δε συμφωνώ με ότι λέει. Η ουσία είναι να ξεκινήσει μια συζήτηση δρασης-αντιδρασης! Σιγά τώρα, θίχτηκαν όλοι για τον τόνο του..

Η συγκεκριμένη απάντηση σύμφωνα με την οποία το άτομο είναι καθαρά βιολογικό προϊόν και δεν αποτελεί κοινωνικό προϊόν ήταν λανθασμένη σίγουρα. Δεν βρίσκω άλλο λάθος όμως στον Νιτσεϊκό τρόπο σκέψης που τον διέπει, εκτός ίσως από μια μεγαλομανία και εγωκεντρισμό που μπορούμε να του προσάψουμε.

Η μεγαλομανία καθ' εαυτή εκφεύγει της αξιολόγησης· λαμβάνει αρνητικό ή θετικό πρόσημο, ανάλογα με την αξία αυτού που την φέρει. Στο _Λυκόφως των Ειδώλων_ [Ακροβολισμοί ενός Παράκαιρου Ανθρώπου, 33], αναφέρει ο Nietzsche: «Η φιλαυτία αξίζει τόσο όσο αξίζει, από φυσιολογική άποψη, εκείνος που την έχει: μπορεί να αξίζει πάρα πολύ, μπορεί επίσης να μην αξίζει τίποτε και να είναι αξιοκαταφρόνητη». Ο εγωκεντρισμός ενός φελλού σαν αυτόν που διακρίνω εγώ στο πρόσωπο του Ήρκου (ήδη ο πατέρας του ήταν δευτεροκλασάτος, ως πνευματική φυσιογνωμία, αλλά τουλάχιστον εκεί υπήρχε μία εμβάθυνση στην πραγμάτευση του έργου π.χ. διαφόρων Ελλήνων ποιητών, η δε θεατρικότητα στην απαγγελία των στίχων, αν και κάπως παρωχημένη σήμερα, είχε τη γοητεία της) παραμένει ο εγωκεντρισμός ενός φελλού. Η ένσταση μου έγκειται ακριβώς στη σχέση της σκέψης του με τον "εγωτικό αναρχισμό" και τον Nietzsche ή τον Stirner. Εγώ εδώ βλέπω μία καρικατούρα "νιτσεϊσμου", όλως παραδόξως κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της νεοελληνικής μικροαστικής ψυχοσύνθεσης. Δες επ' αυτού και το παραλήρημα που τον πιάνει κάπου προς το τέλος για «αυτά τα καθάρματα που κυβερνούν», γαρνιρισμένο με τις γνωστές κοινοτοπίες περί αυτοδημιούργητου ελεύθερου επαγγελματία που δεν τα τρώει από το δημόσιο.

Σύμφωνα με τον Λακάν δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γνωρίσουμε πραγματικά τον Άλλον, οπότε δεν θα ήθελα εγώ προσωπικά να προβώ σε χαρακτηρισμούς αλλά συμφωνώ σε γενικές γραμμές. Συμφωνώ όμως και με τον Ήρκο όσον αφορά στην ποιότητα των μεταφράσεων του σε σύγκριση με τις έτερες ελληνικές. Τώρα να σου πω την αλήθεια μου προσωπικά το ύφος του στη συγκεκριμένη διάλεξη δεν μου αρέσει και εμένα, πολύ κακό για το τίποτα. Υ.Γ. Επειδή είμαι σχετικά νέος στον κόσμο της Φιλοσοφίας (περίπου έναν χρόνο με κυρίως Υπαρξιστικά διαβάσματα Καμύ, Σαρτρ και λίγο από Νιτσε), και μου φαίνεται πως είσαι ιδιαίτερα εμβριθής, κάποιες καλές προτάσεις για ενα philosophy starter's pack?

Τις μεταφράσεις των έργων του Nietzsche στις εκδόσεις Gutenberg τις έχει κάνει ο Β. Δουβαλέρης· ο Ήρκος έχει τη φιλολογική επιμέλεια. Ως φιλόλογος μπορεί να είναι αξιόλογος, δεν μπορώ να ξέρω. Επίσης, δεν έχω διαβάσει τα βιβλία που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια (τον Αντίχριστο, ας πούμε), οπότε δεν έχω γνώμη για την ποιότητα (συνολικά, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη μετάφραση) των εκδόσεων αυτών. Και του Σαρίκα, πάντως, οι μεταφράσεις από τις εκδόσεις Πανοπτικόν εμένα δε μου φαίνονται κακές: και σημειώσεις έχει στο τέλος, κάποιοι γερμανικοί όροι που θέλουν προσοχή επεξηγούνται κατά κανόνα, συνήθως υπάρχει και κάποια εισαγωγή από τη γαλλική έκδοση κ.λπ. Για προτάσεις, τι να σου πω; Δεν είμαι κανένας ινστρούχτορας (με "χ" βεβαίως!) και δεν πιστεύω στα (φιλοσοφικά ή λόγοτεχνικά, αδιάφορο) "must read", "a starter's guide to..." και τα υπόλοιπα διαφημιστικά τρικ των λιστών με τα ευπώλητα. Για να γίνω ακόμα πιο banal: φαντάζομαι πως προαπαιτείται μία εξοικοίωση με την φιλοσοφική ορολογία και τον ειδικώς φιλοσοφικό τρόπο του σκέπτεσθαι· δοσμένων αυτών, νομίζω ο καθένας μπορεί να προσεγγίσει τα περισσότερα έργα, πλην κάποιων ελάχιστων πολύ τεχνικών εξαιρέσεων. Μια και ανέφερες ότι έχεις υπαρξιστικά κυρίως διαβάσματα, έχεις καθόλου επαφή με τον Kierkegaard; Θεωρείται ο "πατέρας" του υπαρξισμού και λοιπά κλισέ, αλλά μάλλον ο υπαρξισμός κατέληξε να διαστρεβλώσει τη σκέψη του. Για τον Wittgenstein, ο Kierkegaard ήταν ο πιο βαθύς στοχαστής του 19ου αιώνα, και μπορεί πράγματι κανείς να διακρίνει κάποιες ομοιότητες στη σκέψη τους, π.χ. σε ό,τι αφορά την (α)δυνατότητα έκφρασης αυτού που κείται πέραν των ορίων της γλώσσας (για να χρησιμοποιήσω μια πιο μοντέρνα ορολογία βέβαια, ο Kierkegaard δεν θα το εξέφραζε έτσι!). Το "Είτε - Είτε" είναι από τα σημαντικότερα έργα του, αλλά δεν έχει μεταφραστεί ολόκληρο στα ελληνικά. "Η Ασθένεια προς Θάνατον" επίσης είναι εξαιρετικό (και σε πολύ καλή έκδοση στα ελληνικά), όπως και το "Φόβος και Τρόμος". Αλλά δεν κάνουν όλα για όλους. Εγώ οδηγήθηκα μόνος μου προς τα εκεί, γιατί κάτι βρήκα που να με αφορά (και) σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο (το ίδιο ισχύει και με τον Pessoa και το "Βιβλίο της Ανησυχίας"), εσένα απ' την άλλη μπορεί να μη σου πει τίποτα.

Johannes de Silentio Με τη γενικότερη σκέψη του Kierkegaard έχω έρθει σε επαφή αλλά συγκεκριμένα το φόβος και τρόμος μου είχε φανεί λίγο δύσκολο σαν ανάγνωσμα. δεν ξέρω αν είναι δικό μου φταίξιμο ή οχι, πάντως σίγουρα με τον δικό του τρόπο και την έννοια του "angst" συνέβαλε τα μέγιστα στη διαμόρφωση του υπαρξισμού.

oti ponaei...den aresei..ponane oi alh8eies

Εσύ που τον χαρακτηρίζεις έτσι τι είσαι;

απο ποια αποψη;

@@usernotfound1818 Απο αυτην του σκυλου, που οταν δεν κατανοει γαυγιζει οπως ελεγε και ο Διογενης.

Μηπως εισαι λιγο βλακας βρο;

Bravo !!! τον έχεις διαβάσει !!! Ο κύριος (ΟΧΙ ο δούλος) είναι σαν τον προμηθέα !!!

pwpw diavastero m eisai...

Πράγματι, τι θα 'ταν ο ήλιος χωρίς τον άνθρωπο; Τίποτα το σπουδαίο. Στην πράξη, δεν θα υπήρχε καν..