Відео

2. Bölüm: Firdevs Hanım’ın Labirenti Firdevs Hanım'ın adını duyduğumda istemsizce yutkundum. İstanbul'un görkemli balolarında, her şeyin hakimi gibi duran bu kadın, göz alıcı zarafetiyle hem hayranlık uyandırır hem de korkuturdu. Ancak Bihter Hanım'ın bakışları en ufak bir tereddüt belirtisi taşımıyordu. O, zekâsını ve iradesini bir silah gibi kullanmayı bilen bir kadındı. "Firdevs Hanım'ın evine girmemiz gerekecek," dedi. "Ama bu, sıradan bir ziyaret olmayacak. Kadın, sırrını saklamak için her şeyi yapabilecek biri." Ertesi gün, Firdevs Hanım’ın Beşiktaş’taki devasa konağının yolunu tuttuk. Malikâne, sadece zenginlik göstergesi değil, aynı zamanda bir labirent gibi inşa edilmişti. Dedikodular, konağın altındaki odalarda gizli toplantılar yapıldığını söylüyordu. Konağın ana salonunda bizi Firdevs Hanım karşıladı. Her zamanki gibi zarif ve mükemmeldi; yüzündeki gülümseme, tehlikeyi maskeliyordu. "Ah Bihter," dedi Firdevs Hanım, elini nazikçe uzatarak, "ne büyük bir onur. Bu ziyareti neye borçluyum?" Bihter, Firdevs Hanım'ın oyunlarına karşı hazırlıklıydı. Gülümseyerek, "Bir dost ziyareti," dedi. "Ancak son zamanlarda kaybolan bazı belgelerle ilgili yardımınıza ihtiyaç duyuyoruz." Firdevs Hanım bir an için duraksadı. Gözlerindeki pırıltı söner gibi oldu, ancak hemen toparlandı. "Tabii ki yardımcı olmak isterim," dedi. "Ancak bu tarz konulara pek karışmam. Siz de bilirsiniz, iş dünyası karmaşıktır." Sohbet ilerlerken Bihter, Firdevs Hanım'ın dikkatini başka yöne çekip bana işaret etti. Bu, konağı daha yakından incelemem gerektiği anlamına geliyordu. Sessizce salondan ayrıldım ve koridorlarda dolaşmaya başladım. Konağın derinliklerinde, bir bodrum katına inen dar bir merdiven buldum. Merdivenlerden aşağı indiğimde, gözlerime inanamadım. Bodrum, bir laboratuvara dönüştürülmüştü. Raflarda çeşitli aletler, haritalar ve kanatlı araba tasarımına dair eskizler vardı. Daha da önemlisi, tasarımın prototipi oradaydı. Parlak metal yüzeyi, gaz lambalarının ışığında neredeyse canlı gibi parlıyordu. Ancak o anda arkamda bir hareket hissettim. Döndüğümde, Firdevs Hanım'ın uşağı Katya’yla burun buruna geldim. Katya, elindeki tabancayı bana doğrultmuştu. "Bu kadar ileri gitmemeliydiniz," dedi soğukkanlı bir sesle. Tam o anda, Bihter Hanım ortaya çıktı. Onun ince zekâsı sayesinde Katya’yı etkisiz hale getirdik ve laboratuvardan tüm belgeleri almayı başardık. Ancak işler burada bitmiyordu. Firdevs Hanım’ın iş birliği yaptığı kişinin çok daha tehlikeli biri olduğunu öğrenmiştik: Nihal. O, masumiyet maskesi altında ustaca saklanmış bir dahi ve Firdevs Hanım’ın bu tasarımı çalmasına yardım eden kişiydi. Nihal, tasarımı daha da geliştirmiş ve kanatlı arabayı ölümcül bir makineye dönüştürmüştü. "Bihter," dedim, "bu iş bizi çok daha karanlık yerlere götürecek gibi görünüyor." Bihter, gözlerini laboratuvardaki prototipe dikti ve soğukkanlılıkla, "Behlül, sırlar katman katman açılmaya başladı. Nihal’in planlarını çözemezsek, İstanbul’un kaderi değişebilir," dedi. Artık yolumuz Nihal’e çıkıyordu. Ancak bu yol, İstanbul’un karanlık sırlarıyla doluydu ve biz daha sadece başlangıçtaydık. Devam Edecek…

3. Bölüm: Gökyüzünde Çarpışma Nihal'in izini sürmek için gecenin karanlığında Pera sokaklarına çıktık. Bihter Hanım, her zamanki gibi bir adım öndeydi. Elinde Galata’dan bir eski tüccar tarafından verilen şifreli bir mektup vardı. Mektup, Nihal’in bu gece Karaköy Rıhtımı’nda bir toplantı yapacağını söylüyordu. Ancak bu toplantı bir buluşma değil, bir test uçuşuydu. Nihal, çaldığı tasarımı hayata geçirmişti ve kanatlı arabayı çalıştırmak için hazırdı. Rıhtıma ulaştığımızda, kömür dumanıyla karışık deniz kokusu etrafı sarmıştı. Bir grup adam, devasa bir arabanın etrafında toplanmıştı. Tasarım tam karşımızdaydı. Bu, sıradan bir kanatlı araba değildi. Nihal, tasarımı bir savaş makinesine dönüştürmüş, ön kısmına namlu benzeri bir mekanizma yerleştirmişti. "Görüyorsun, değil mi Behlül?" dedi Bihter, gözlerini arabanın üzerinde gezdirerek. "Eğer bu makineyle gökyüzüne çıkarlarsa, sadece İstanbul değil, tüm dünya tehlikede." Nihal’i gözlerimle aradım ve kısa sürede onu fark ettim. Tasarımının başında duruyor, adamlarına talimat veriyordu. Masumiyetinden eser kalmamış, gözleri tehlikeli bir hırsla doluydu. "Bihter," dedim, "ona ulaşmamız gerekiyor. Bu makinenin kalkmasına izin veremeyiz." Ancak tam o sırada, Nihal makineye binip kontrol paneline geçti. Kanatlı araba, gürültüyle çalışmaya başladı. Araba, ağır bir kalkışla yerden yükselirken biz de peşine takıldık. Bihter, elindeki çantasından küçük bir cihaza benzeyen bir şey çıkardı. "Bu bir elektromıknatıs," dedi. "Makineyi etkisiz hale getirebilir. Ama önce arabaya yeterince yaklaşmamız gerekiyor." Karaköy’den başlayan kovalamaca, Boğaz’ın üzerindeki gökyüzüne taşındı. Nihal’in kanatlı arabası, bir martı gibi süzülüyor, ardından hızla dalış yaparak bizi savunmasız bırakmaya çalışıyordu. Bihter’in zekâsı ve soğukkanlılığı olmasaydı, çoktan pes ederdim. Dar bir manevrayla arabaya yaklaşmayı başardık. Bihter, elektromıknatısı çalıştırarak makinenin motorunu durdurdu. Araba, titreyerek alçalmaya başladı. Ancak Nihal, son bir hamleyle makinenin kendini yok etme mekanizmasını aktif hale getirdi. "Nihal!" diye bağırdı Bihter, "Bu makine sadece seni değil, herkesi yok edecek!" Nihal, gözlerini kısarak, "Bu teknoloji benim. Eğer ben kazanamayacaksam, kimse kazanamaz!" dedi. Son anda, Bihter zekâsını bir kez daha konuşturdu. Arabaya atladı ve mekanizmayı etkisiz hale getirdi. Ancak bu, arabayı tamamen kontrol edemeyeceğimiz anlamına geliyordu. Araç, hızla Haliç’in sularına doğru düşmeye başladı. Sonunda, araç büyük bir gürültüyle suya çakıldı. Biz kendimizi zar zor kıyıya attık. Bihter, yerdeki su damlalarını silerken soğukkanlı bir şekilde, "Teknolojiyi kurtardık, Behlül. Ama bu sadece bir başlangıç," dedi. Nihal, yakalanarak yetkililere teslim edildi. Firdevs Hanım ise malikanesindeki laboratuvarın ortaya çıkarılmasıyla şehrin gözünde düştü. Ancak benim için en büyük ders, Bihter’in dehasının bir kez daha dünyanın karanlık köşelerinde parlamış olmasıydı. "Bihter," dedim, "bu macera bizi nereye götürürse götürsün, yanında olmaktan gurur duyacağım." Bihter, gözlerini uzaklara dikerek, "Behlül, sırlar asla bitmez. Sadece daha derine inerler," dedi. Ve böylece, bir kanatlı arabayla başlayan bu yolculuk, bizi daha büyük sırların peşinden koşmaya hazırladı. Son.

Amanvermez Bihter: Firdevs’in Ölümü (Bölüm 2) Gölgenin içinden bir adım öne çıkan kişi, Beşir’den başkası değildi. Elindeki kolyenin parıltısı ay ışığında belli oluyordu. Gözlerindeki korku ve çaresizlik ise yaptığı hareketin suçluluğunu fazlasıyla ele veriyordu. Ancak Bihter’in yüzünde öfke değil, yalnızca sorgulayıcı bir ifade vardı. --- Beşir’in İtirafı “Anlat Beşir,” dedi Bihter, sakin bir sesle. “O kolye neden sende ve Firdevs Hanım’ın odasında o gece gerçekten neler oldu?” Beşir elleri titreyerek kolyeyi yere bıraktı. “Ben... Ben bir şey yapmadım,” diye kekeledi. “Sadece odaya girip kolyeyi aldım çünkü... Çünkü o kolye, Firdevs Hanım’ın ölümüne neden olan şeyi saklıyordu.” Bihter, Beşir’in üzerine yürüyerek gözlerinin içine baktı. “Kolyeyi alman için bir neden vardı, Beşir. Ya bu neden her neyse hemen anlatırsın, ya da bu işin altından kalkamazsın.” Beşir, Bihter’in karşısında daha fazla direnemedi. “O gece Firdevs Hanım odasındaydı,” dedi. “Birisi ona bir mektup getirdi. O mektubu okuduğu anda titremeye başladı ve kolyesine dokundu. Sanki içinde bir şey gizlenmiş gibiydi... Ama kolyenin bir parçasını açmayı başaramadı.” --- Gizli Mesaj Bihter, yerde duran kolyeyi aldı ve elindeki ince ustalıkla gizli bir bölmeyi ortaya çıkardı. Bölmenin içinden bir küçük kâğıt çıktı. Kâğıtta şifreli bir metin yazılıydı: “Güneş batarken eski dost buluşacak, mezar taşının altında sırlar ortaya çıkacak.” Bu mesaj, Bihter’in dikkatini tamamen üzerine çekmişti. “Bu bir tehdit değil,” dedi, kağıdı dikkatlice inceleyerek. “Bu bir çağrı... Ancak bu çağrıyı yapan kişi, Firdevs’in ölümünden sorumlu olan kişidir.” --- Hilmi Bey’in Tehditleri Ertesi sabah, Bihter Firdevs Hanım’ın yakın çevresindeki herkesi teker teker sorgulamaya başladı. İlk durağı Hilmi Bey oldu. Firdevs Hanım’la geçmişteki düşmanlıkları herkes tarafından biliniyordu. Ancak sorgu sırasında Hilmi Bey, Firdevs Hanım’ın son günlerde garip bir şekilde huzursuz olduğunu ve sık sık birinden korktuğunu itiraf etti. “Kimden korktuğunu söyledi mi?” diye sordu Bihter. “Hayır,” dedi Hilmi Bey, başını sallayarak. “Ama bana bir keresinde ‘Bazı sırlar mezara gitmez, Hilmi Bey. Onlar sizi bulur,’ dedi. Bunun ne anlama geldiğini hâlâ bilmiyorum.” --- Adnan Bey’in Suskunluğu Sıradaki sorgu, Adnan Bey’di. Firdevs Hanım’ın ölümü üzerine onun sakinliği, Bihter’in dikkatini çekmişti. Adnan Bey ise Firdevs’in geçmişine dair fazla konuşmak istemiyor gibiydi. Ancak bir noktada, ağzından kaçırdığı bir cümle Bihter’in ilgisini çekti: “Firdevs, yıllar önce bir mektubu yakmam gerektiğini söylemişti... Ama o zaman yapmadım. Belki de o yüzden korkuyordu.” Bu sözler, vakayı daha da derinleştirmişti. Firdevs Hanım’ın geçmişte sakladığı sırlar, bugünkü olayların anahtarı olabilirdi. --- Gizemli Bir Mezar Taşı Bihter, şifreli mesajdaki “mezar taşı” ifadesinin peşine düştü. Nihal’in yardımıyla, Firdevs Hanım’ın sık sık ziyaret ettiği eski bir aile mezarlığını bulduk. Akşam vakti, mezarlığa vardığımızda her şey sessiz ve karanlıktı. Ancak bir mezar taşı, diğerlerinden farklıydı. Üzerinde şu yazıyordu: “Burada yatanlar, yalnızca geçmişin yükünden kurtulmayı diler.” Bihter, taşın altını incelemeye başladı ve kısa bir süre sonra taşın altındaki bir bölmeyi açmayı başardı. Bölmeden çıkan şey, sararmış bir mektup zarfıydı. --- Firdevs’in Saklı Sırrı Mektubun içindeki yazılar, vakayı tamamen farklı bir yöne çekti. Firdevs Hanım, yıllar önce işlediği büyük bir hatayı itiraf ediyordu. Bu hata, yalnızca onu değil, tüm aileyi etkileyen bir olaydı. Mektup şöyle başlıyordu: “Eğer bu mektup bulunursa, benim için artık geri dönüş yok demektir. Bu sırrı saklamak için çok bedel ödedim. Ama şimdi, karanlık geçmişim beni buldu.” Bihter, mektubu okuduğunda yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. “Bu sır, Firdevs’in ölüm sebebini açıklıyor,” dedi. “Ama bu sırrı bilen ve onu öldüren kişi kim? İşte bu, çözmemiz gereken son parça.” --- Devamı bir sonraki bölümde...

Amanvermez Bihter: Firdevs’in Ölümü (Bölüm 3) Firdevs Hanım’ın mektubu, yıllar önce yapılan bir anlaşmayı ve bu anlaşmanın sonuçlarını ifşa ediyordu. Mektupta bahsi geçen olay, sadece Firdevs’i değil, tüm aileyi derinden etkilemişti. Ancak, bu sır tek başına bir cinayet sebebi olmaktan uzaktı. Olayın derinliklerine indikçe, işin içinde çok daha karmaşık bir ağ olduğu anlaşılıyordu. --- Mektubun İçeriği Mektup, Firdevs’in gençlik yıllarındaki bir olaydan bahsediyordu. Zengin bir aileden gelmesine rağmen, o dönemde büyük bir mali sıkıntıya düşmüştü. Bu sıkıntıdan kurtulmak için bir tefeciden borç almış ve borcun teminatı olarak aileye ait çok değerli bir arazinin belgelerini rehin bırakmıştı. Ancak, borçlarını ödemek yerine belgeleri sahte evraklarla değiştirmiş ve tefeciyi kandırmıştı. Yıllar sonra, bu olayın unutulduğunu düşünse de, bir gün tefecinin oğlu tarafından tehdit mektupları almaya başlamıştı. Bu mektuplar, Firdevs’in geçmişteki sırrını yeniden gün yüzüne çıkarmış ve onu korkuya sürüklemişti. İşte o gece, bu tehdidin doruk noktasına ulaştığı andı. --- Bihter ve Behlül’ün Planı Mektubu okuduktan sonra Bihter, suçluyu ortaya çıkarmak için bir plan hazırlamaya karar verdi. “Bu sırrı bilen çok az kişi var,” dedi. “Ama asıl soru şu: Bu sırrı bilenlerden hangisi, Firdevs’i susturmak için cinayet işledi?” Behlül, “Peki bu kişi kim olabilir? Hilmi Bey mi, Adnan Bey mi yoksa başka biri mi?” diye sordu. Bihter, mektuptaki detaylara bakarak bir süre düşündü. “Bu sırrı bilen bir kişi daha var,” dedi. “O da Firdevs’in geçmişte kandırdığı tefecinin oğlundan başkası değil.” --- Davet Bihter, şüphelileri bir araya getirmek için Firdevs Hanım’ın anısına bir akşam yemeği düzenlemeye karar verdi. Bu davete Hilmi Bey, Adnan Bey, Beşir ve diğer aile üyeleri çağrıldı. Bihter’in planı, suçlunun baskı altında itiraf etmesini sağlamaktı. Akşam yemeği boyunca herkes sessizdi. Ancak Bihter, konuşmayı yavaşça suçluyu hedef alacak şekilde yönlendirdi. “Firdevs Hanım, son günlerinde sürekli birinden korktuğunu söylüyordu,” dedi. “Bu kişinin kim olduğunu biliyor musunuz?” Hilmi Bey, “Firdevs birçok kişiyle düşman olmuş biriydi,” diye cevap verdi. “Ama kimse onu öldürmek istemezdi.” --- İtirafın Eşiği Tam bu sırada, Behlül dikkat çekici bir şekilde Beşir’in hareketlerini izlemeye başladı. Beşir, gittikçe huzursuzlanıyordu. Gözleri sürekli kapıya doğru kayıyordu. Bihter bunu fark etti ve konuşmayı Beşir’e çevirdi. “Beşir,” dedi sert bir sesle, “Firdevs Hanım’ın odasında o gece ne gördün?” Beşir bir an sustu, sonra elleriyle yüzünü kapatarak ağlamaya başladı. “O gece bir ses duydum,” dedi. “Biri odasına girmişti. Ama korktum ve sadece dışarıdan izledim. İçeriye giren kişi Hilmi Bey’di.” --- Hilmi Bey’in Planı Hilmi Bey, suçlamalar karşısında kendini kaybetti. “Evet, odasına gittim,” diye bağırdı. “Ama onu öldürmek için değil! Onunla konuşmaya çalışıyordum. Bana olan borcunu ödemesi gerektiğini söyledim. Ama o, beni tehdit etti ve sırrımı ortaya çıkaracağını söyledi.” Bihter, soğukkanlı bir şekilde Hilmi Bey’in söylediklerini dinledi. “Firdevs Hanım’ı tehdit eden mektupları sen mi gönderdin?” diye sordu. Hilmi Bey, bu soruya cevap veremedi. Ancak bu sessizlik, onun suçluluğunu kanıtlamaya yetiyordu. Bihter, Behlül’e dönerek, “Hilmi Bey’in odasında bir arama yapmalıyız,” dedi. --- Son Delil Hilmi Bey’in odasında yapılan aramada, Firdevs Hanım’a gönderilen tehdit mektuplarının kopyaları bulundu. Ayrıca, Firdevs’in ölümünden önce kullandığı ilaç şişesinin boş bir hali Hilmi Bey’in çekmecesinde saklıydı. Bihter, bulguları ortaya koyarak, “Firdevs Hanım’ı korkutmak ve sırrını saklamak için tehdit ettin,” dedi. “Ama işler kontrolden çıktı ve onu susturmak için bir adım daha ileri gittin.” Hilmi Bey, suçlamaları reddetmeye çalışsa da, deliller karşısında susmak zorunda kaldı. --- Devamı bir sonraki bölümde...

Amanvermez Bihter: Firdevs’in Ölümü (Bölüm 4) Hilmi Bey’in sessizliği odada bir soğuk rüzgar gibi esti. Herkesin gözleri suçlu olduğu artık aşikâr olan bu adamın üzerindeydi. Fakat Bihter’in bakışlarında hâlâ bir şüphe vardı. “Hilmi Bey,” dedi Bihter, oturduğu yerden kalkarak. “Evet, Firdevs Hanım’ı tehdit ettiniz, belki de sırrını saklamak için planlar yaptınız. Ama bu cinayeti gerçekten sizin işlediğinize emin değilim.” Behlül şaşkınlıkla başını çevirdi. “Bihter, bu kadar delil varken neden hâlâ şüphe duyuyorsun?” Bihter, elindeki boş ilaç şişesine bakarak bir süre sessiz kaldı. Sonra gözlerini masadaki diğer kişilere çevirdi. “Çünkü bu kadar basit bir çözüm, bu kadar karmaşık bir cinayete uymaz. Hilmi Bey’in rolü var, evet, ama o sadece bir piyon.” --- Beklenmedik İtiraf Bu sözlerin ardından odadaki sessizlik daha da derinleşti. Herkes birbirine bakarken, Bihter dikkatini Firdevs’in kızı Nihal’e çevirdi. Nihal’in yüzü bembeyazdı, elleri titriyordu. “Nihal,” dedi Bihter, sakin ama kararlı bir sesle. “Firdevs Hanım’ın sırlarının açığa çıkmasından en çok zarar görecek kişi kimdi, bir düşün bakalım.” Nihal’in dudakları titredi. “Ben... ben bir şey yapmadım!” diye bağırdı. Bihter, onun bu tepkisine aldırmadan devam etti. “Ama mektubu bulduğunu ve annenin korkusunu gördüğünü biliyorum. Sence bu sır açığa çıksaydı, senin üzerindeki etkisi ne olurdu?” Behlül, Nihal’e şaşkınlıkla baktı. “Bihter, bunu ima edemezsin. Nihal böyle bir şey yapmış olamaz!” Fakat Bihter, Nihal’in gözlerine sabit bir şekilde bakıyordu. “Peki, o gece annenle tartıştığını neden gizledin, Nihal? Kendi odanda olduğunu söyledin ama seni gören kimse olmadı.” --- Gerçek Ortaya Çıkıyor Nihal, artık daha fazla dayanamadı ve gözyaşlarına boğuldu. “Annem beni sürekli küçümsüyordu!” diye haykırdı. “Benim hayatımı kontrol etmeye çalışıyordu. O mektubu bulduğumda, onun ne kadar sahtekar biri olduğunu anladım. Ama... ama onu öldürmek istemedim! Sadece onun beni bırakmasını istedim!” Bihter, Nihal’in itirafını soğukkanlılıkla dinledi. “Onu susturmak için ilaçlarına bir şey ekledin, değil mi? Belki sadece onu hasta edeceğini düşündün. Ama işler kontrolden çıktı.” Nihal, elleriyle yüzünü kapatarak yere çöktü. “Onu öldürmek istememiştim... sadece... sadece...” --- Bihter’in Nihai Yargısı Bihter, Nihal’in suçunu kabul etmesiyle birlikte, nihayet olayı çözmüş olmanın rahatlığıyla derin bir nefes aldı. Fakat bu olay, aile üzerindeki kara bulutları dağıtmak bir yana, onları daha da içinden çıkılmaz bir hale getirmişti. Firdevs’in geçmişteki hataları, sadece kendi sonunu getirmekle kalmamış, kızını da aynı karanlığa çekmişti. Behlül, Nihal’i teselli etmeye çalışırken Bihter, pencerenin önünde durup dışarıya baktı. “Adalet her zaman keskin bir kılıçtır, Behlül,” dedi sessizce. “Ama bazen kimin elinde olduğunu kestirmek zordur.” --- Epilog Bu olay, hem ailede hem de çevresindeki insanlarda derin yaralar bıraktı. Hilmi Bey, tehdit ve şantaj suçlamasıyla tutuklanırken, Nihal’in durumu mahkemede değerlendirilecekti. Ancak herkesin aklında aynı soru vardı: Bu aile, bir daha asla eski haline dönebilecek miydi? Bihter, bu soruların cevabını bilse de bunu kendine sakladı. Çünkü o, çözülen her bir gizemin ardında yeni bir sırrın saklı olduğunu çok iyi biliyordu. SON

Amanvermez Bihter - Bölüm 4: Gizemin Derinliklerinde Bihter’in her hamlesi, bir satranç tahtasında ilerleyen bir oyuncu gibi düşünüldü. Her karar, ardında başka bir strateji, başka bir hedef barındırıyordu. Ama o an, gözlerindeki kararlılık bana yalnızca bir şey söylüyordu: Bizim girdiğimiz bu yol, sonu gelmeyen bir labirentti ve bu labirentin çıkışı, ikimizin de ulaşamayacağı bir noktada saklıydı. O geceyi unutamam. Bihter, sabahın ilk ışıklarıyla birlikte, gözleri sabahın erken saatlerindeki ürkek ışıklarda kaybolmuş bir şekilde, bana sessizce bir plan sundu. Kendisini o kadar derin düşünceler içinde kaybetmişti ki, gözlerindeki o soğukkanlılık, bana bir tüy gibi hassas ama bir o kadar da kararlı bir strateji izlediğini düşündürüyordu. "Behlül, bugün her şey değişecek," dedi, her zamankinden farklı bir şekilde. "Ama bunun için önce geçmişi yeniden yaşamalıyız. Ne olursa olsun, her şeyin bir anlamı var. Ve senin de bu yolculukta yanımda olman gerek." Bihter’in söyledikleri bana her zaman bir çıkmaz sokak gibi gelirdi. Bir dedektifin bakış açısıyla bakıldığında, her ipucu başka bir gizemi doğuruyordu, her çözüm bir yeni soruyu getiriyordu. Ve bu soruların çoğu, sadece birer parça olarak kalıyordu, ama hiçbiri tamamlanmış bir bütün değildi. Bir süre sonra, mektubun ipuçlarını takip etmek için çıktık. Bihter, gece boyunca bana açıklamalar yapmadan, kendi başına adım atmaya başladı. Benim ona eşlik etmem gerekiyordu, ama içimde bir şeyler hâlâ eksikti. Bihter’in aksine, ben her zaman daha tedbirli ve dikkatli olmayı tercih etmiştim. Ama o, bir adım önde, hep en doğru yolu bulmaya çalışıyordu. O akşam, bir yanda bize ait olmayan bir dünya, diğer yanda bilinmeyen bir güç, bizi izliyordu. Havanın serinliği, içimi ürpertiyor, her adımda karanlık, daha da derinleşiyordu. Bihter, bir dedektif gibi beni de yönlendirmeye devam ediyordu, ama bir an bile olsun durmadı. Onun kararlılığı, beni daha da çok içine çekiyordu. O kadar derinlere dalmıştı ki, her an bir şeylerin patlayacağını hissediyordum. "Behlül, gizemin sırrı burada bir yerde," dedi. "Ama seni beklediğinden daha zor bir şey bekliyor." Bihter’in söyledikleri, içimde garip bir huzursuzluk yaratmıştı. Her zaman çözüme odaklanmak, Bihter için doğal bir şeydi, ama ben fark ettim ki, onun çözüm arayışları bazen daha tehlikeli oluyordu. Çünkü bu defa, sadece gizemi çözmek değil, aynı zamanda bir kaybı da beraberinde getirecekti. Gece boyunca, Bihter ile birlikte eski bir malikaneye doğru yürüdük. Orada, bir zamanlar büyük bir ailenin yaşadığı, şimdi terkedilmiş olan ve hakkında söylentiler dolan bir yerdi. Havanın kararmasıyla birlikte, her şeyin daha korkutucu hale geldiğini fark ettim. Bihter, karanlıkta bir yıldız gibi parlıyordu. Her adımı, her hareketi, her bakışı bir ipucu gibiydi. "Bu malikanede bir zamanlar büyük bir sırrın saklandığını duydum," dedi Bihter, elleriyle eski duvarları yoklarken. "Ve şimdi, o sırrı açığa çıkarma zamanı." Bihter’in sesindeki kararlılık, bu işin sadece çözülmesi gereken bir gizemden çok daha fazlası olduğunu gösteriyordu. Beni etkileyen şey, onun kendisini ne kadar derinlere gömmüş olduğuydu. O kadar ki, artık kendi güvenliğini düşünmüyor, sadece hedefe kilitleniyordu. Bir süre sonra, eski malikanenin içinde bir oda bulduk. Oda, dar bir koridorun sonunda, terkedilmiş gibi görünüyordu, ama içerideki havayı sezgilerimle hissedebiliyordum. Bihter, kapıyı açarken gözlerinde bir titreme gördüm. Bu oda, ona sadece bir sırrı değil, aynı zamanda geçmişin acı veren izlerini de hatırlatıyordu. "Behlül," dedi Bihter, oda kapısını aralarken, "Bu oda, çözülmesi gereken bir bilmecenin anahtarı." O sırada, her şey yavaşça netleşmeye başladı. Bihter’in dedektiflik yeteneği, sadece dışsal bir çözüm değil, aynı zamanda içsel bir yolculuktu. O, sadece bir sırrı çözmekle kalmıyor, aynı zamanda geçmişinin izlerini takip ederek, kendi karanlık köşelerine doğru bir yolculuğa çıkıyordu. Ve ben, her adımda onun yanında, bu karanlık yolculuğun sonuna doğru ilerliyordum. Ama bir şey vardı; Bihter’in asıl sırrı, aslında çözülmekten çok daha derin bir yerde gizliydi. Bu sır, sadece onu anlamakla değil, aynı zamanda onunla aynı karanlık yolda ilerlemekle de ilgiliydi. Bu yolculuk, sadece bir dedektiflik oyunu değildi. Aynı zamanda bir kadının içindeki karanlıkla yüzleşmesi ve bununla başa çıkabilmesinin hikayesiydi. O gece, o malikanede geçirdiğimiz zaman, bir adım daha derine inmeyi sağladı. Her şeyin bir anlamı vardı, ama o anlamları çözmek için çok geç kalmış olabilirdik.

Amanvermez Bihter - Bölüm 5: Karanlık Yolların Peşinde O gece, malikanenin karanlık duvarları arasına hapsolmuş hissediyordum. Her adımda bir başka gizem beliriyordu, her köşe başka bir sırla fısıldıyordu. Bihter’in liderliğinde, bir dedektifin soğukkanlılığıyla hareket ediyorduk ama kalbimde bir his vardı; sanki bu yolculukta bir şeyler değişecek, bir şeyler kırılacak ve her şey, bir kez daha sonsuza dek kaybolacaktı. Bihter, odanın içinde bir süre sessiz kaldı. Bir adım attı, bir duvarı yokladı, sonra eski bir dolaba yöneldi. Benim ise gözlerim, her köşeyi taramakla meşguldü. O anda bir şey fark ettim: Bihter’in gözleri, bu mekânın karanlıklarına yabancı değildi. Bir yandan çözmesi gereken gizem, diğer yandan geçmişin izleri, onu burada bir noktada köleleştirmişti. Ama ne zaman bunu hissetsem, o bana bakar ve gülerdi. Ve o gülüş, bir sırrı paylaşıyor gibiydi, ama biz sadece gölgelerin peşinden koşuyorduk. "Bihter, bu yerin sırrı nedir?" diye sordum, sesimdeki tedirginlik, ona her zaman yanıt verdiği o güven duygusunu hiç hissettirmedi. Bihter yavaşça döndü, yüzünde o maskeli, soğukkanlı ifade ile bana baktı. "Behlül, her şeyin bir nedeni var, her gizemin bir sahibi var. Bu malikanenin içinde, geçmişin kendisi saklı." Bir anda, tüm oda bir sessizliğe büründü. Korku, sanki her an patlayacakmış gibi havada asılıydı. Bihter'in elindeki anahtar, bir zamanlar bu odada kilitli kalan geçmişin kapılarını aralayacak mıydı? Kimse bilmiyordu. Ama o, her zaman olduğu gibi, bir adım öndeydi. Birden, kapalı bir dolabın kapakları aralandı ve içeriden eski bir kutu çıktı. Bihter, kutuyu eline alırken, gözlerinde bir parlama gördüm. Kutuyu dikkatle açtı, içinden sararmış, eski bir harita ve üzerinde yazılı bir mektup çıktı. Mektubun yazılı olduğu kağıt, zamanın izlerini taşıyor, kararmış köşeleri sanki geçmişin toprağına karışmış gibiydi. "Bihter, bu... ne?" diye sordum, derin bir nefes alarak. Mektubu okuması için ona uzattım. Bihter, haritayı inceledikten sonra gözlerini kaldırdı ve bana baktı. Gözleri, bir çözümün çok yakında olduğunu gösteriyordu ama asıl gerçeği ne zaman anlayacağımızdan emin değildim. O an, karanlıkta sadece biz ve geçmişin bekleyen adımları vardı. "Mektup, bir zamanlar burada yaşayanların son mesajını taşıyor," dedi Bihter, derin bir sessizlikle. "Bir lanet var Behlül. Bu malikaneye hükmeden bir gücün korkunç hatıraları." Bihter’in sesi, artık sessiz ve solgun bir hâl almıştı. Bunu söylediğinde, o anı kavrayamadım. Ancak, gözlerindeki boşlukla birlikte, bana anlatmak istediği şeyin ne kadar ağır olduğunu hissettim. Bu malikanede bir zamanlar neler yaşandıysa, Bihter her birini özümseyerek birer birer çözüme kavuşturuyordu. Ama bu çözümler, bazen kalp ağrısına dönüşüyordu. Bir anda, odanın karanlık köşesinde bir hareketlilik fark ettim. Sanki bir şeyler kayboluyordu, bir şeyler bizi izliyordu. Bihter, kutuyu dikkatle yerine koydu ve hızla bana döndü. "Behlül, şimdi geri dönmemiz gerek. Her şeyin ardında bir güç var ve bu gece bitmeden o gücün kim olduğunu öğrenmeliyiz." Adımlarımızı hızlandırarak, eski malikanenin koridorlarına doğru ilerledik. Ama içimdeki korku, her geçen saniye büyüyordu. Bihter’in kararlılığı, dışarıdaki korkuyu biraz olsun dindirse de, içimde bir şeyler daha büyük bir felaketi çağırıyordu. Bihter’in sözleri, ardında bir anlam taşıyor gibiydi ama bu anlamı öğrenmek, çoğu zaman bedel ödemek anlamına geliyordu. O malikaneden çıkarken, gözlerim hâlâ yerin derinliklerine kayıyordu. İçimden, bu geceye dair soruların cevaplarının, daha da derinlere inerek çıkacağını düşünüyordum. Ancak, Bihter’in yönlendirmesiyle, bir şeyler daha önce tahmin ettiğimizden farklıydı. Gerçek, belki de çok yakın bir gelecekte kendini gösterecekti. Bihter, bana bir bakış attı, sonra gözleriyle bir şeyleri ifade etti. "Bu bir sır değil Behlül," dedi. "Bundan sonra, bu sırrı çözmek için çok geç olacak." Ve o anda, tüm dünya sustu. Gece, karanlığını sararak bizi içine çekti ve her şeyin bir adım daha derinleşeceğini hissettik. Artık geri dönülmez bir yolculuktaydık, ama bu yolculuk nereye varacaktı, kimse bilmiyordu.

Amanvermez Bihter - Bölüm 6: Sonuçsuz Kapanış Bihter ve ben, malikanenin koridorlarında bir süre daha sessizce yürüdük. O anda her şeyin bir sona doğru gittiğini hissettim. Geçmişin karanlık sırları, adımlarımızla birlikte büyüyor ve ilerledikçe üzerimize çöküyordu. Ama Bihter, asla umutsuz bir izlenim bırakmadı. O, her zaman bir çıkış yolu bulacak, her zaman çözümün bir adım ötesinde olacaktı. Benimse zihnimde sadece bir tek soru vardı: Bu yolculuk bizi nereye götürecekti? Bihter, hızla bir odaya girdi. Ben de onu takip ettim. Oda, malikanenin en eski bölümlerinden birine açılıyordu. Yerin taşları, zamanın izlerini taşıyor, her köşe sanki tarihin derinliklerinden bir parça kopmuş gibiydi. O odanın içinde, bir zamanlar çok değerli bir şeyin saklandığı hissini duyuyordum. Ama o şey neydi? Bihter, dikkatle her bir duvarı inceledi. Herhangi bir tuhaflık, bir ayrıntı arıyordu. Sonunda, bir duvarın ortasında, eski bir yazıyı fark etti. Yavaşça okudu. Gözlerinden bir şey geçiyordu, bir anlam çözülüyordu. "Burada," dedi, "bu yazı, bütün sırrın başlangıcı. Bir zamanlar malikanenin sahipleri, bu eve hükmetmek için bir anlaşma yapmış. Ve bu anlaşmanın bedeli... bir can!" Gözlerim büyüdü. "Bir can?" diye tekrar ettim. "Kimlerin canı?" Bihter, derin bir nefes aldı, gözleri sabırsızca parladı. "Malikanenin ilk sahipleri, bu topraklarda hüküm süren güçlü bir aileydiler. Ama bu gücü korumak için bir bedel ödemek zorunda kaldılar. Bir nesil, her şeyin en karanlık tarafında bir şeyi feda etti. Ve o feda, zamanla lanet halini aldı." O anda bir şey hissettim. O an, her şeyin başlangıcıyla ilgili bir şeylerin daha netleşmeye başladığını fark ettim. Bihter’in söyledikleri, aslında hepsinin bir planın parçası olduğunu ve bu planın içinde bizim de rolümüzün olduğunu düşündürdü. O gece, malikanenin karanlık köşelerinin derinliklerinden, kaybolan her şeyin tekrar geri döneceğini biliyordum. Bihter, bir an için suskun kaldı. Odaya yayılan sessizlik, sanki zamanın kendisini dondurmuştu. Ardından, bir gülüşle konuştu. "Bütün bu sır, aslında bir başkası tarafından yazılmış bir kitaptı. Ama bu kitabın sonu, bizim kararlarımıza bağlıydı. Bu gece ya sona erer, ya da sonsuza kadar devam eder." Benim içimde bir korku kabarıyor, bedenimi saran bir ürperti hissediyordum. Bihter’in söyledikleri, sadece bir uyarı değil, bir tehditti. Ama her ne olursa olsun, her zaman olduğu gibi, onun peşinden gitmek zorundaydım. Odanın bir köşesinde, eski bir sandalye vardı. Bihter, o sandalyeye oturdu ve derin bir düşünceye daldı. Ben ise orada, o gizemli yazının ardından, malikanenin içindeki sırların derinliklerine inmeye başladım. Her köşe, her oda, her şeyin bir parçasıydı. Bihter'in sesini duyduğumda, gözlerim hala o yazıdaydı. "Behlül," dedi, "biz burada kalmalıyız. Bu gece, bu kapalı odada çözülmesi gereken bir şey var. Ve bu çözüm, seni de beni de sonuca götürecek." Bihter’in sözleri, bir şekilde son bir çağrı gibiydi. Artık çok geç olabilirdi. Ama bizimle birlikte malikanede yaşayanların hepsi, birer satranç taşıydılar. Her hamle, birilerini daha yaklaştıracak, birilerini ise uzaklaştıracaktı. Sonunda, her şeyin bir sonucu vardı. Bihter, odanın kapısını kapattığında, o geceyi hiç unutmamaya karar verdim. Bütün gizemlerin, bütün çözümlerin, sonunda sadece bir bedel ödemek anlamına geldiğini anlamıştım. Ve ben, bu bedeli ödeyen kişi olacaktım. Bihter ve ben, malikanenin odasında kalan son figürler olarak, o geceyi ardımızda bırakıyorduk. Ama asıl soru şuydu: Bir sır, biz onu çözene kadar kaybolmaz mı? Ve bu kaybolan sırrın bedeli, ne olursa olsun, her zaman ödenir mi? Gerçek, bir kez daha, Bihter’in soğukkanlı bakışlarında saklıydı. "Bir son değil," dedi. "Bir başlangıç." Ve o anda, zamanın bize sunduğu karanlıkta, her şey sona erdi.

Bölüm 2: Yeraltındaki Labirent Kapı açıldığında karşımıza çıkan manzara, insanın tüylerini diken diken edecek kadar etkileyiciydi. Uzun bir koridor, loş ışıklarla aydınlanıyordu. Duvarlarda eski yazıtlar ve semboller vardı; bunlar Osmanlı döneminden kalma görünse de, daha derin bir anlam barındırıyor gibiydi. Sanki tarihin kendisi burada mühürlenmişti. Bihter, elindeki meşaleyle dikkatlice ilerlerken, her ayrıntıyı incelemeyi ihmal etmiyordu. Ben ise onu takip ederken, hem hayranlık duyuyor hem de gittikçe artan bir korku hissediyordum. Labirentin havası ağırdı, sanki burada nefes almak bile farklı bir çaba gerektiriyordu. “Behlül,” dedi Bihter, bir an durarak. “Bu koridor, bizi sadece fiziksel bir yere değil, aynı zamanda bir bilgiye götürüyor. Ama burada bizi bekleyen gerçekler, yüzleşmeye hazır olmayan birini yok edebilir.” “Gerçeklerden bu kadar emin misiniz?” diye sordum. “Belki de sadece bir tuzakla karşı karşıyayız.” Bihter, yüzünde hafif bir gülümsemeyle cevap verdi. “Tuzaklar, yalnızca onları fark etmeyenler için tehlikelidir. Ama biz... dikkatliyiz.” --- Avni’nin Bıraktığı İpuçları Labirentin sonunda, büyük bir oda vardı. Ortada taş bir masa, üzerinde de karmaşık sembollerle işlenmiş bir harita duruyordu. Harita, İstanbul’un farklı bölgelerini gösteriyordu; ancak sıradan bir haritadan çok daha fazlasıydı. Bazı bölgeler, eski Türkçe yazılarla işaretlenmişti. Bihter, haritayı dikkatle incelerken, “Avni’nin ölmeden önce saklamak istediği sır burada gizli,” dedi. “Ama bu sır, sadece bir başlangıç. Daha fazlasını öğrenmek için bu işaretli yerleri tek tek incelemeliyiz.” Haritada en dikkat çekici işaret, Beykoz’daki eski bir sarnıçtı. Sarnıç, yıllardır kullanılmıyordu ve kimsenin ilgisini çekmeyen bir yerdi. Ancak Bihter, sarnıcın İstanbul’un karanlık tarihindeki önemli bir noktayı temsil ettiğini anlamıştı. “Behlül,” dedi. “Bize yöneltilen bilmece, bu sarnıçta çözülmeye başlayacak.” --- Sarnıçta Saklı Gerçekler Ertesi gün, Beykoz’daki sarnıca ulaştık. Burası dışarıdan bakıldığında harap bir yapı gibi görünüyordu; ama Bihter’in kararlı bakışları, buranın sıradan bir yer olmadığını gösteriyordu. Sarnıcın girişindeki taş kapı, o kadar ağırdı ki, açmak için birlikte tüm gücümüzü harcamamız gerekti. İçeri girdiğimizde, her adımımız yankılanıyor, sarnıcın devasa kubbesi uğultularla doluyordu. Tam ortada, eski bir kaide üzerinde bir sandık duruyordu. Sandığın üzerindeki semboller, Avni’nin bıraktığı mektupta geçenlerle eşleşiyordu. “Bu sandık,” dedi Bihter, “Avni’nin korumaya çalıştığı gerçeği içeriyor. Ama dikkatli olmalıyız, çünkü bu sandığın açılmasıyla birlikte, birçok şey değişebilir.” Bihter, elindeki anahtarı dikkatlice sandığın kilidine yerleştirdi. Anahtar dönerken, sarnıcın içindeki hava bile değişmiş gibiydi. Sandık açıldığında, içinden eski bir yazma çıktı. Yazma, İstanbul’un tarihine dair bilinmeyen birçok gerçeği barındırıyordu; ama aynı zamanda, bazı güçlerin hâlâ bu gerçeklerin peşinde olduğunu gösteriyordu. --- Gölgedeki Düşman Tam yazmayı incelemeye başlamıştık ki, sarnıcın içindeki sessizlik bir anda bozuldu. Gölgeler arasında beliren bir figür, tüylerimizi diken diken etti. Bu kişi, Avni’nin düşmanlarından biriydi. Ancak bu düşman, sıradan bir katil değil, Avni’nin korumaya çalıştığı sırrı ele geçirmek için her şeyi yapabilecek kadar tehlikeli biriydi. Bihter, hiç tereddüt etmeden, “Behlül, yazmayı koru,” dedi. “Bu kişiyle yüzleşmek bana düşer.” “Bihter, tek başınıza mı?!” diye itiraz etmeye çalışsam da, yüzündeki kararlılık beni susturdu. Onun zekâsı ve cesareti, bu karanlık figürle başa çıkabileceğine dair bir güven veriyordu. --- Devamı bir sonraki gönderide...

Bölüm 3: Çatışma ve İhanet Bihter, karanlık figürün karşısına dikilirken sarnıcın içindeki sessizlik, gerilimle yüklü bir havaya büründü. Elindeki meşaleyi yukarı kaldırarak gölgeleri dağıttı ve figürün yüzü görünür hale geldi. Bu kişi, Avni’nin eski yardımcısı Adnan’dı! Ancak artık Avni’nin sırlarını koruyan sadık bir dost değil, bu sırları ele geçirmeye çalışan bir ihanetkâr olduğu ortadaydı. “Adnan,” dedi Bihter, sesi sakin ama kararlıydı. “Avni’nin koruduğu bu sırlara ulaşmak için ne kadar ileri gideceksin? Onun ölümüne bile göz yumdun.” Adnan’ın yüzünde bir alay ifadesi belirdi. “Avni’nin koruduğu sırlar, bir insanın hayatından çok daha değerli. Bu sırlar, İstanbul’un yeraltındaki güçlerin anahtarı. Ve bu güç, doğru ellerde olmalı. Sadece benim ellerimde.” Bihter, hafifçe gülümsedi. “Görünüşe göre, doğru ellerin ne olduğunu anlamakta biraz zorlanıyorsun. Ama endişelenme; bunu sana göstermeye hazırım.” --- Sarnıçta Çatışma Adnan, belindeki kılıcı çıkararak Bihter’e doğru bir adım attı. Ancak Bihter, soğukkanlılığını kaybetmeden elindeki meşaleyi yere atarak sarnıcın karanlığını bir kez daha aydınlattı. Bu sırada, benim de üzerime büyük bir sorumluluk düşüyordu: Yazmayı korumak ve Bihter’in söylediği gibi, sırları güvenli bir şekilde saklamak. Adnan, Bihter’e doğru saldırıya geçtiğinde, Bihter ustalıkla geri çekilerek Adnan’ın kılıç darbelerinden kaçındı. Bihter’in elindeki ince bir hançer, Adnan’ın saldırılarına karşı mükemmel bir savunma aracıydı. Ancak bu sadece bir fiziksel çatışma değildi; zihinler de bir savaş veriyordu. Ben, sarnıcın karanlık bir köşesinde saklanmış, yazmayı koruyordum. Ancak zihnim sürekli olarak Bihter’in güvenliğiyle meşguldü. Ona yardım etmeli miydim? Yoksa yazmayı koruma görevime mi sadık kalmalıydım? Bu ikilem beni neredeyse felç ediyordu. --- İhanetin Kökeni Adnan, bir an duraklayarak nefesini topladı. “Bihter,” dedi. “Bu kadar inatçı olmana gerek yok. Bu sırları birlikte kullanabiliriz. Hem senin hem de benim hayal ettiğimiz dünyayı yaratabiliriz.” Bihter, başını iki yana salladı. “Hayal ettiğim dünya, entrikalarla değil, doğrulukla inşa edilir. Sen ise güç uğruna her şeyi feda etmeye hazırsın. Bu yüzden, seninle bir ortaklık mümkün değil.” Adnan, bir anlığına tereddüt etti. Gözlerindeki kararlılık yerini bir an için hüzne bırakır gibi oldu. Ama bu tereddüt, onun tehlikeli bir rakip olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. --- Planın Son Aşaması Tam o anda, sarnıcın derinliklerinden bir uğultu yükseldi. Sarnıcın içindeki semboller birer birer parlamaya başlamıştı. Bu, yazmanın gücünün harekete geçtiğini gösteriyordu. Adnan, bu durumu fark ederek hızla bana doğru yöneldi. “Behlül!” diye bağırdı Bihter. “Yazmayı koru, sakın bırakma!” Adnan’ın üzerime doğru geldiğini görünce içimdeki tüm korkuyu bastırmaya çalıştım. Yazmayı sıkıca kavrayarak geriye doğru çekildim. Ancak tam Adnan bana ulaşacakken, Bihter araya girdi ve onu yere serdi. “Behlül, artık buradan çıkmalıyız!” diye emretti. Ben, yazmayı sıkıca tutarak Bihter’in ardından sarnıcın çıkışına doğru koştum. --- Kaçış ve Yeni Sorular Sarnıçtan dışarı çıktığımızda, güneş yeni doğuyordu. Bihter, omuzlarından hafifçe tozları silerken, gözleri hâlâ bir sonraki adımı planlıyor gibiydi. “Bu sırlar,” dedi Bihter, “sadece bir başlangıç. Avni’nin ölümü, daha büyük bir komplonun parçası. Adnan’ın arkasında kimlerin olduğunu bulmamız gerekiyor. Ama önce, yazmayı güvenli bir yere saklamalıyız.” Ben, hâlâ olan biteni anlamaya çalışırken, Bihter’in ne kadar ileri görüşlü ve kararlı bir lider olduğunu bir kez daha fark ettim. Onun yanında olmak, hem bir ayrıcalık hem de büyük bir sorumluluktu. Ve bu sorumluluk, şimdi çok daha büyük bir hale gelmişti. --- Devamı bir sonraki bölümde...

Bölüm 4: Son Düğüm ve Yeni Başlangıç Yazmayı güvenli bir yere sakladıktan sonra, Bihter’in planlarını dinlemek için gözlerden uzak bir kafede buluştuk. Yorgun ama kararlıydık. Adnan’ın yakalanması ve yazmanın korunması bir zafer gibi görünse de Bihter’in zihninde hala çözülmesi gereken birçok soru vardı. “Adnan yalnız çalışmıyordu,” dedi Bihter, sessizliği bozarak. “Onu kimlerin desteklediğini bulmamız şart. Yazmanın gücü, sıradan bir insanın kontrol edebileceği bir şey değil. Adnan’ı yönlendiren daha büyük bir güç olmalı.” “Peki, ya Avni’nin ölümü?” diye sordum. Sesim hala tereddüt doluydu. “Bu olayın sadece bir başlangıç olduğunu düşünüyorsun, değil mi?” Bihter, kahvesinden bir yudum alıp düşünceli bir ifadeyle başını salladı. “Avni’nin ölümü, sıradan bir cinayet değil. Onun bilgeliği ve sadakati, yazmayı korumakta yeterliydi. Ama onu susturmak isteyenler, bu sırrı ele geçirmek için daha büyük planlar yapıyor.” --- Gizemli Mektup Tam bu sırada, garson masamıza bir zarf bıraktı. Zarf, hiçbir adres ya da gönderici bilgisi taşımıyordu. Bihter, sakin bir şekilde zarfı açtı ve içindeki notu okudu. Gözleri hafifçe kısıldı. Notu bana uzattı: “Yazmanın sırrı burada bitmiyor. Adnan, sadece bir piyondu. Asıl düşmanınızı bulmak için İstanbul’un derinliklerine inmelisiniz. Başlayacağınız yer: Yerebatan Sarnıcı.” “Yine sarnıç mı?” dedim. Sesimde açık bir şaşkınlık vardı. “Oradan henüz çıktık. Başka neler saklanıyor olabilir ki?” “Bilmiyorum,” dedi Bihter. “Ama bu, bir tuzak olma ihtimali kadar, gerçeğe bir adım daha yaklaşma fırsatı da olabilir. Eğer daha fazlasını öğrenmek istiyorsak, bu riski göze almalıyız.” --- Derinliklere Dönüş Bir kez daha karanlık sarnıcın yolunu tuttuk. Ancak bu kez elimizde daha fazla bilgi ve daha güçlü bir irade vardı. Adnan’ın gizli geçitlerden birini kullanarak kaçmaya çalıştığı o dar tünel, yeni bir maceranın kapılarını açıyordu. Sarnıca vardığımızda, daha önce görmediğimiz bir geçit bulduk. Geçit, karmaşık sembollerle süslenmiş taş bir kapıya açılıyordu. Kapıyı açmak için bir çözüm bulmalıydık. Bihter, yazmayı kullanarak semboller arasında bir uyum aramaya başladı. “Bu bir şifre,” dedi Bihter. “Avni’nin sakladığı sırların bir başka anahtarı. Ancak yazmayı doğru şekilde kullanmazsak, bu kapı açılmayacak.” Ben, elimden geldiğince ona yardımcı olmaya çalıştım. Ancak semboller o kadar karmaşıktı ki, her biri bir bilmece gibi görünüyordu. Sonunda, Bihter’in zekası ve yazmanın gücü birleşerek kapıyı açmayı başardı. --- Kapının Arkasındaki Gerçek Kapının arkasında devasa bir odaya ulaştık. Bu oda, antik bir tapınağı andırıyordu. Duvarlardaki semboller, daha önce gördüğümüz hiçbir şeye benzemiyordu. Ancak bu tapınak, yalnızca bir ibadet yeri değil, aynı zamanda yazmanın gerçek gücünün kaynağıydı. Bihter, duvarlardaki sembolleri incelemeye başladı. Gözleri bir noktada durakladı. “İşte burada,” dedi. “Avni’nin ölümünün ve Adnan’ın ihanetinin ardındaki gerçek: Bu tapınak, yalnızca yazmayı korumuyor. Aynı zamanda onu kontrol edebilecek olanın kim olduğunu da belirliyor.” “Kim olduğunu nasıl anlayabiliriz?” diye sordum. Bihter, yazmayı eline aldı ve tapınağın merkezindeki bir taşa yerleştirdi. Taş, yazmayla temas ettiğinde parlamaya başladı ve odanın duvarlarında bir dizi görüntü belirdi. --- Nihai Çözüm Görüntüler, Adnan’ın arkasındaki güçleri ve Avni’nin ölümünden önceki olayları gösteriyordu. Adnan, İstanbul’un yeraltındaki bir örgütle iş birliği yapmıştı. Ancak bu örgüt, yalnızca yazmayı ele geçirmekle ilgilenmiyor, aynı zamanda Bihter’in zekasını ve cesaretini de tehdit ediyordu. “Bihter,” dedim, sesimde endişe vardı. “Bu örgütle nasıl başa çıkacağız? Bu, bizim kapasitemizi aşan bir şey gibi görünüyor.” Bihter, bana dönerek hafifçe gülümsedi. “Behlül, bu yalnızca bir başlangıç. Eğer Avni’nin koruduğu sırları ve yazmanın gerçek gücünü ortaya çıkarabilirsek, bu örgütle başa çıkabiliriz. Ama bunun için önce bizim de daha güçlü olmamız gerekiyor.” --- Yeni Bir Başlangıç Sarnıçtan çıktığımızda, artık çok daha fazla şey biliyorduk. Ancak bu bilgi, aynı zamanda yeni bir yolculuğun başlangıcıydı. Bihter’in liderliği ve zekası, bizi bu yolda bir adım öne taşıyordu. Ancak önümdeki yolculuk, yalnızca bir sırların çözülmesi hikayesi değil, aynı zamanda bir bağlılık ve cesaret testi olacaktı. Bihter’in yanında olmak, hem bir ayrıcalık hem de büyük bir sorumluluktu. Ve bu sorumluluk, bizi daha büyük maceralara sürükleyecekti. SON.