فریاد
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فریاد نام آلبوم موسیقی سنتی ایرانی است با صدای محمدرضا شجریان و تار حسین علیزاده که در سال ۱۳۸۱ در لس آنجلس اجرا و در سال ۱۳۸۲ منتشر شده‌است. این آلبوم در دستگاه راست پنجگاه، شور و همایون اجرا شده‌است.
هنرمندان
خواننده: محمدرضا شجریان
تار: حسین علیزاده
کمانچه: کیهان کلهر
تنبک و آواز: همایون شجریان
فهرست
روی الف
مقدمهٔ راست پنجگاه: نگارا
آواز راست پنجگاه (غزل سعدی)
ضربی نغمه
ادامهٔ آواز راست پنجگاه
تصنیف سمن بویان(ساختهٔ کیهان کلهر)
ساز و آواز (غزل حافظ)
چهارمضراب دشتی
تصنیف فریاد (شعر از اخوان ثالث)
روی ب
ساز و آواز ابوعطا (غزل حافظ)
تصنیف چهره به چهره
چهارمضراب ابوعطا (ساختهٔ حسین علیزاده)
هم آوازی در شوشتری (غزل سعدی)
تصنیف یار دلنواز (ساختهٔ حسین علیزاده)
مقدمهٔ ترکمن
قطعهٔ ترکمن همراه با آواز فریاد (ساختهٔ حسین علیزاده)
فرود به راست پنجگاه
تصنیف بوسه‌های باران (ساختهٔ حسین علیزاده)
متن شعرها
ترانهٔ یکم: هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش
شعر از سعدی؛ مشخصات عروضی: بر وزن: فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن؛ بحر: رمل مثمن مخبون
(راست پنجگاه)
هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش
نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش
(خسروانی)
آن پی مهر تو گیرد که نگیرد پی خویشش
وان سر وصل تو دارد که ندارد غم جانش
(پروانه)
هر که از یار تحمل نکند یار مگویش
هر که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش
(نغمه)
به جفایی و قفایی نرود عاشق صادق
مژه بر هم نزند گر بزنی تیر و سنانش
(نغمه)
گفتم از ورطه عشقت به صبوری به در آیم
باز می‌بینم و دریا نه پدید است کرانش
(عراق)
عهد ما با تو نه عهدی که تغیر بپذیرد
بوستانی است که هرگز نزند باد خزانش
(زنگوله فرود)
نرسد نالهٔ سعدی به کسی در همه عالم
که نه تصدیق کند که ز سر دردی ست فغانش
(بیات عجم)
گر فلاطون به حکیمی مرض عشق بپوشد
عاقبت پرده بر افتد ز سر راز نهانش
ترانهٔ دوم: بیا که رونق این کارخانه کم نشود
شعر از حافظ؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن؛ بحر: مجتث مثمن مخبون محذوف
(نیریز)
بیا که رونق این کارخانه کم نشود
به زهد همچو تویی یا به فسق همچو منی
(نیریز)
ببین در آینه جام نقش بندی غیب
که کس به یاد ندارد چنین عجب ز منی
(شکسته)
ز تند باد حوادث نمی‌توان دیدن
در این چمن که گلی بوده‌است یا، سمنی
(ادامهٔ شکسته با نام جامه دران و فرود به راست پنجگاه)
از این سَموم که بر طرف بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی
(عراق اشاره به نهیب و فرود به کرد بیات)
به صبر کوش تو ای دل که حق رها نکند
چنین عزیز نگینی به دست اهرمنی
(کرد بیات با دشتی فرود به شور)
مزاج دهر تبه شد در این بلا حافظ
کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی
ترانهٔ سوم: دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
شعر از حافظ؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن؛ بحر: مجتث مثمن مخبون محذوف
(جمله اول درآمد ابوعطا)
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند
(جملهٔ دوم درآمد ابوعطا)
عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافیِ صد جفا بکند
(جامه دران)
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
(حجاز)
ز ملک تا ملکوتش حجاب برگیرند
هر آنکه خدمت جام جهان نما بکند
(حجاز)
تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار
که رحم اگر نکند مدعی، خدا بکند
(فرود در شور)
بسوخت حافظ و بویی به زُلفِ یار نبرد
مگر دلالَتَ این دولتش صبا بکند
ترانهٔ چهارم: گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شعر از طاهر کاشی؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن؛ بحر: رجل مثمن مطوی مخبون
(رامکلی)
گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو
(رامکلی)
از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده‌ام
خانه به خانه در به در کوچه به کوچه کو به کو
(رامکلی)
مهر تو را دل حزین بافته با قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ تار به تار و پو به پو
(رامکلی)
می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده‌ام
دجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو
ترانهٔ پنجم: تو را سری است که با ما فرو نمی‌آید
شعر از سعدی؛ مشخصات عروضی: بر وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن؛ بحر: مجتث مثمن مخبون محذوف
(شوشتری)
تو را سری است که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید
(شوشتری)
کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی‌آید
(شوشتری منصوری)
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که مهربانی از آن طبع و خو نمی‌آید
(بیداد)
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است که از اوهای و هو نمی‌آید
(شوشتری فرود در همایون)
بشیر بود مگر شور عشق سعدی
که پیر گشت و تغیر در او نمی‌آید