2023 Nordkapp 4x4 #4 Trasa Atlantycka Trollstigen Geirangerfjord

Opuszczamy Lofoty. Prom z Moskenes do Bodo przewozi nas na ląd. Rejs trwa cztery godziny. W Bodo jesteśmy po 22-giej i zaczynamy szukanie miejsca na nocleg. Plusem jest to, że za kołem polarnym o tej porze roku zawsze się coś znajdzie przed nocą : ). Około północy jesteśmy w śpiworach na cichej leśnej polance. Rano opuszcza nas pogoda. Robi się chłodno i wilgotno. Ponownie przekraczamy krąg polarny w okolicy pola samskich, kamiennych kopczyków. Im bliżej Trondheim tym gorzej. Zaczyna lać. W takim razie robimy dzień na odgruzowanie. Noc w sympatycznym Sure Hotel w Stjordal, za całkiem przyzwoitą, jak na norweskie warunki, cenę ze śniadaniem przywraca wolę walki. Pierwszy cel Trasa Atlantycka. Archipelag małych wysepek połączonych drogą i mostami. W tym, największym w postaci ponad dwudziwestometrowego łuku umożliwiającego żegluję pod nim dużym statkom. Skaczemy, prawie dosłownie, z wysepki na wysepkę od Karwan do Vevang. Jeszcze pochmurno ale jakby się przejaśniało. Na poprawę nastroju REMA 1000 wyposaża nas w zestaw grilowy i potężną porcję norweskiego łososia na kolację. Kolejny poranek i kolejny dar losu. Niebo czyste, ciepło, tylko koronkowe kołnierzyki z chmur na górach. A w planie na dzisiaj przecież same norweskie hity: Trollstigen (Droga Trolli), Ornesvingen (Droga Orłów) i Geiranger fjord. Wrażenia bezcenne. Niezależnie od tych topowych atrakcji i tak mamy wrażenie, któryś dzień z rzędu, że jedziemy przez kraj zmontowany z samych widokówek. A jakby tego było mało to na koniec dnia, po krótkiej wspinaczce zniszczoną i nieużywaną drogą leśną znajdujemy niemal półkę tylko, ale za to w hektarach jagodzin i z widokiem na Innvikfjord. I jak tu się kłaść spać.
Dobra pogoda się kończy. Nasz czas na Skandynawię pomału też się kończy. Nie zdążymy zrobić całej pętli południowej Norwegii, ale mamy za to motywację na kolejną wyprawę. Z nocnymi chłodami i deszczem dzielnie sobie radzi namiotowe webasto. Do dziennych skoków temperatury już się przyzwyczailiśmy. Trafiamy wreszcie na cudne lasy pełne chrobotka reniferowego. O dziwo, bardziej na południu niż wyżej. Las pełen chrobotkowych dywanów to bajkowy widok, szczególnie w deszczowo-mglistych klimatach. Zawsze jestem pod wrażeniem tego mechatego zjawiska. Nie da się napatrzeć na zapas. Tak jak rosyjskie czasownie tak wrażenie robią norweskie kościółki słupowe. Drewniana, surowa architektura nasycona, nieskomplikowaną przeważnie historią, ale urzekająca drewnianą trwałością i prostotą rysunku. Przerywana takimi ozdobnikami trwa nasza droga na południe. Poza historycznymi kąskami podziwiamy całkiem współczesny świat skandynawskich tuneli, mostów, promów spiętych w całkiem skuteczny kumunikacyjny układ. Od czasu do czasu ozdobiony takimi perełkami jak najdłuższy 24-kilometrowy tunel Laerdal, inny, spiralny tunel czy kolorowe tunelowe rondo w drodze na Oslo. Niezmiennie korzystamy z leśnych, tym razem szwedzkich, noclegów. Żeby było ciekawiej drogę powrotną układamy przez najdłuższy europejski most nad Sundem z Malmo do Kopenhagi, kawałek Danii do Gedser i prom do Rostocku. Stąd, w skali całego wyjazdu, już tylko rzut beretem do domu. Cała trasa wyprawy ostatecznie zaliczyła niespełna 8 tysięcy kilometrów. Tym razem bardziej asfaltowych niż offroadowych, choć i takie piękne kawałki znalazły się w fińskiej i norweskiej tajdze i tundrze. Zmęczeni ale zadowoleni meldujemy się w domu, marząc o konkretnej, gorącej kąpieli ... ale kto wie ile człowiek w domu usiedzi?

[@rafalszwajcowski]

Super film😊Wyprawa na pewno rownież! Planuje w tym roku na 3 tygodnie wybrac sie w podobną ale cos czuje, ze miesiąc to mało

[@asoykrikri]

Dzięki. Po naszym ekspresie po Skandynawii wiemy na pewno, że trzeba tam wrócić i to nie raz. Trzy tygodnie to już fajny czas żeby się zarazić północą.

[@karolz8290]

filmy super !!!!! w jakim miesiącu państwo podróżowali ?

[@asoykrikri]

Dzięki za dobre słowo 🙂 Wyprawa zabrała nam cały lipiec a i tak zabrakło na południową Norwegię. Pozdrawiamy.