Dediklerinizin %10 unu anladığımı sanıyorum zaten onun da %10 unu aklımda tutmaya çalışıyorum ve sonuçta hadi ne anladın desen Analdığımı sandığım şeyin aklınımda kaldığını düşündüğüm kısmının %10unu bile anlatamam. Kısacası sizi hala niye dinliyorum bilmiyorum. Büyük ihtimalle bir kaç video sonra pes ederim. Fakat anlamak ve çözmek istediğim sorun şu. Farzedin ki 30 bin yıl önce bir mağaranın ağzında durmuşum. Karnım tok bir de eşim var. Ateşi de yakmışım ve barınma, beslenme ihtiyacım yok. Hatta sevdiğim birisi var ve seviliyorum da. 30 bin yıl önceki o ben çevreme göz gezdiriyorum ve o sırada ne düşünüyorum. Ağaçları, gökyüzünü, otları, kuş seslerini, uzaktaki nehirin akışnı vs... bunları algılıyorum. Hayattayım ve hayatta kalmaya devam edeceğim. Bu aşamadaki ben ne oldu da Kant'a kadar düştüm. Ne oldu da kendinde şeylere, imgeleme, kavrama geldim. Dünyayı anlayayım derken neden bu kadar sapıttım? Neden basit olanı zora çevirdim? İnsan olarak derdim ne? Bir korkunun üstesinden gelemedim diye başıma ne işler açtım? Neden korkak bir canlı olduğumu kabul edemedim de tanrıları yarattım? Sonra yok kavrammış, yok akılmış, yok tanrısalmış, yok muhayyileymiş, tözmüş, tinmiş, kendindeymiş, kendilikmiş... Bu yaptığımız şeyleri yaptığımız için bugün buradayız biliyorum. Bunlar sebep değil sonuç onu da biliyorum ama sanki karmaşıklaştırdıkça iyi bir halt ettiğimizi sanıyoruz yanılgısına da düşüyoruz gibi. Yahu tamam anladık zekiyiz, akıllıyız, böyle karmaşık ve soyut şeyleri düşünebilecek kapasitemiz var ama Can Yücel'i hatırlamadan edemiyorum. Popoya da popo diyelim olsun bitsin. Birileri olmayan birşeylerin peşine düştü diye bu kadar zeki insanın bu kadar zamanını boşa harcamasına dayanamıyorum. Yok işte kardeşim, yok. Boşuna uğraşmayın, bin dereden su getirip de olmayan birşeyi var etmek için yormayın kendinizi. Korktuğunuzu ve güçsüz olduğunuzu biliyoruz. Sakin olun öleceksiniz, Kabul edin ve rahatlayın. Kendinizi avutmak için çare aramayı bırakın da daha iyi nasıl yaşayabilirsiniz ona kafa yorun. Yazık, gerçekten yazık.
Anladığım kadarıyla soru sormayı bırakalım,sadece hayatta kalmaya ve bundan zevk almaya odaklanalım diyorsun.Tamam sen uygula bunu.Kendin için en uygun hayat tarzı bu ise ne istiyorsan onu yap.Ama ben soru sormayı bıraktığımda hayattan zevk alamayan birisiyim.Böyle bir hayat benim için çekilmez olur.Ben de mi senin gibi davranmalıyım yani? .. Senin bin dereden su getirilerek var etmeye çalıştığımızı söylediğin olmayan şey,benim gözümün önünden hiç gitmeyen, var olduğundan en fazla emin olduğum şey...Kısacası,ne olur,ne ben senin ne de sen benim hayatım için "yazıklar" çekmeyelim.Senin hayatın sana,benim hayatım bana...
Allah razı olsun, keyifle izliyoruz, hocamız kalite
Dediklerinizin %10 unu anladığımı sanıyorum zaten onun da %10 unu aklımda tutmaya çalışıyorum ve sonuçta hadi ne anladın desen Analdığımı sandığım şeyin aklınımda kaldığını düşündüğüm kısmının %10unu bile anlatamam. Kısacası sizi hala niye dinliyorum bilmiyorum. Büyük ihtimalle bir kaç video sonra pes ederim.
Fakat anlamak ve çözmek istediğim sorun şu. Farzedin ki 30 bin yıl önce bir mağaranın ağzında durmuşum. Karnım tok bir de eşim var. Ateşi de yakmışım ve barınma, beslenme ihtiyacım yok. Hatta sevdiğim birisi var ve seviliyorum da. 30 bin yıl önceki o ben çevreme göz gezdiriyorum ve o sırada ne düşünüyorum.
Ağaçları, gökyüzünü, otları, kuş seslerini, uzaktaki nehirin akışnı vs... bunları algılıyorum. Hayattayım ve hayatta kalmaya devam edeceğim. Bu aşamadaki ben ne oldu da Kant'a kadar düştüm. Ne oldu da kendinde şeylere, imgeleme, kavrama geldim. Dünyayı anlayayım derken neden bu kadar sapıttım? Neden basit olanı zora çevirdim?
İnsan olarak derdim ne? Bir korkunun üstesinden gelemedim diye başıma ne işler açtım? Neden korkak bir canlı olduğumu kabul edemedim de tanrıları yarattım? Sonra yok kavrammış, yok akılmış, yok tanrısalmış, yok muhayyileymiş, tözmüş, tinmiş, kendindeymiş, kendilikmiş... Bu yaptığımız şeyleri yaptığımız için bugün buradayız biliyorum. Bunlar sebep değil sonuç onu da biliyorum ama sanki karmaşıklaştırdıkça iyi bir halt ettiğimizi sanıyoruz yanılgısına da düşüyoruz gibi. Yahu tamam anladık zekiyiz, akıllıyız, böyle karmaşık ve soyut şeyleri düşünebilecek kapasitemiz var ama Can Yücel'i hatırlamadan edemiyorum. Popoya da popo diyelim olsun bitsin. Birileri olmayan birşeylerin peşine düştü diye bu kadar zeki insanın bu kadar zamanını boşa harcamasına dayanamıyorum.
Yok işte kardeşim, yok. Boşuna uğraşmayın, bin dereden su getirip de olmayan birşeyi var etmek için yormayın kendinizi. Korktuğunuzu ve güçsüz olduğunuzu biliyoruz. Sakin olun öleceksiniz, Kabul edin ve rahatlayın. Kendinizi avutmak için çare aramayı bırakın da daha iyi nasıl yaşayabilirsiniz ona kafa yorun. Yazık, gerçekten yazık.
Anladığım kadarıyla soru sormayı bırakalım,sadece hayatta kalmaya ve bundan zevk almaya odaklanalım diyorsun.Tamam sen uygula bunu.Kendin için en uygun hayat tarzı bu ise ne istiyorsan onu yap.Ama ben soru sormayı bıraktığımda hayattan zevk alamayan birisiyim.Böyle bir hayat benim için çekilmez olur.Ben de mi senin gibi davranmalıyım yani? ..
Senin bin dereden su getirilerek var etmeye çalıştığımızı söylediğin olmayan şey,benim gözümün önünden hiç gitmeyen, var olduğundan en fazla emin olduğum şey...Kısacası,ne olur,ne ben senin ne de sen benim hayatım için "yazıklar" çekmeyelim.Senin hayatın sana,benim hayatım bana...