Η καλύτερη συζήτηση που έχεις κάνει. Σκέτη απόλαυση. Μ' έναν χειμαρρώδη και εμπνευσμένο φιλόσοφο. Είμαι στην 3η φορά που βλέπω το βίντεο, κάθε φορά το απολαμβάνω και παραπάνω
Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και θέσεις και από τους δύο, όπως πάντα. Προσωπικά μου αρέσει πολύ όταν ανεβάζεις συζητήσεις με έντονα στοιχεία φιλοσοφίας, και είναι όμορφο να ακούς και εντελώς διαφορετικές, απελευθερωμένες ερμηνείες από μελετητές όπως ο κ. Ροζάνης. Θα μου άρεσε πολύ να δω κι άλλα τέτοια βίντεο. Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!
Aπίθανη "συνέντευξη"!Όλες του οι απαντήσεις (του έκανες και ωραίες ερωτήσεις),είναι γεμάτες δυναμική και ελπίδα εν τέλει.Διατηρεί ανοιχτές όλες τις πνευματικές διόδους επινοώντας έναν άνθρωπο-μεταάνθρωπο (για να τον μιμηθώ στις έννοιες :),τον οποίο φορτίζει πλήρως με προσωπική ευθύνη ενώ ταυτόχρονα τον αποφορτίζει με συμπόνια αποδεχόμενος τη φύση του.Κι εκεί έγκειται και όλη του η δυναμική.Όμορφα συγκρουσιακές καταστάσεις!Γειά σου Ελευθεριακέ! :)
Η ανεργία(απόλυση) αλλά και η απεργία είναι μια κατάστασης κρίσης κι ανατροπής των φαινομένων. Η τοπολογία της είναι η αγορά και το αστικό περιβάλλον. Η θέση της δε είναι σκληρά ταξική κι απελευθερωτική του είναι(εαυτού) ως προς το θεσμό της εργασίας. Είναι γενεαλογικά(ηθικά) μοναδική κι επαναστατικά(ειδικά) δίκαιη. ''Ως προς το ερώτημα για τους δυο απολυμένους'' Θεωρώ ότι μπορούν να συνεργαστούν
"Ελευθερια δεν υπαρχει ...παρα μεταβαλλομενες μορφες δουλείας" Αυτο πρεπει να γραφτει σε πετρα... Κοινωνια,εργασια,οικογενεια,το αλλο φύλο,θεσμοι,πρέπει,δεν πρεπει και πόσα ακομα που μας κρατανε δούλους ενω καμαρωνουμε γιά λεύτεροι....
Χορταστικότατος ο Στέφανος, μου έλυσε αρκετές απορίες για τους ρομαντικούς. Εύχομαι να υπάρξουν και άλλες πολλές ακόμα μαζί του. Μπράβο, συνέχισε την πάρα πολύ καλή δουλειά Ελευθεριακέ.
Η ουτοπία δεν είναι κάτι που πραγματοποιείται από την άλλη πλευρά ομως η ουτοπία θέλει λατι να χτίσει και η ουτοπία χτίζει επειδή δε πραγμστοποιει!! Είναι η συνεργεία αυτού που είναι με αυτού που δεν είναι ακόμα. Μέσα από το πόθο του να αλλάξεις εσένα τον ίδιο και και κατά συνέπεια το κόσμο σε κάνει να βλέπεις αυτί που δεν υπάρχει ακομα και να συνεργάζεσαι με αυτό που δεν υπάρχει ακόμα και να αναδεικνύεις αυτό που δεν υπάρχει ακομα.Αυτο είναι εξέγερση και είναι ατομικό γεγονός. Πολύ ωραία συζήτηση!
@@ELEYTHERIAKOS εχουμε αναγκη από τέτοιες συνεντεύξεις με ανθρώπους που έχουν εντρυφήσει στο περιεχόμενο τους, άσχετα αν δε συμφωνούμε σε όλα,εννοείται. Και πολύ ωραίες ερωτήσεις. Το έχω κοινοποιήσει γιατί αξίζει πραγματικά την προσοχή όλων. Αναμένουμε για περισσότερες! Καλή συνέχεια!
Εξαιρετική συζήτηση. Πολλά συγχαρητήρια! Σε μια επόμενη συνομιλία θα ήθελα τεθεί το ερώτημα για το αν θεωρει πως ο ρομαντισμός επηρέασε την επανάσταση του 21 (μέσω του Μπάιρον και του Σελλει για παράδειγμα) όντας ωστόσο μια θεσμιμενη επανάσταση και όχι μια ατομική εξέγερση όπως ο ίδιος την ορίζει. Γιατί προσωπικά θεωρώ πως ο πόθος για αντίσταση και απελευθέρωση που εκφράζει ο ρομαντισμός βρήκαν την ακριβή εφαρμογή τους. Ποια είναι η δική σου άποψη?
Καταρχάς σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Τώρα, η αλήθεια είναι ότι δεν εχω σαφή απ'αντηση στο ερώτημα σου, δεν ξέρω αν η ατομική εξέγερση έχει ιστορικά συμβαδίσει με την θεσμισμένη επανάσταση ή αν η επανάσταση του 21 ήταν αποτοκο του ρομαντισμού. Πιστεύω ότι ήταν επηρεασμένη. Πάντως σε καθε περίπτωση το στοιχημα παραμένει: ατομική εξέγερση μέσα στα πλαίσια θεσμισμένης επανάστασης. Γίνεται; Δεν μπορώ να απαντήσω, αλήθεια.
Ο Ροζάνης θεωρεί τον Σολωμό ξεκάθαρα Ρομαντικό και συγκινούν δοχείο με τον Ευρωπαϊκό Ρομαντισμό. Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί με τον Ρομαντισμό (σχεδόν ιδεοληπτικά) βρίσκω βαθύτατα Ρομαντικό τον Σολωμό. Από την άλλη ο Ροζάνης χαρκτηρίζει τον Αθηναϊκό Ρομαντισμό (που συνέβαλε στην αναζήτηση της εθνικής μας ταυτότητας) ως αδέξια μίμηση του Ρομαντισμού (βλ. μουσική, ουτοπία και νεωτερικότητα Σ. Ροζάνης, Θ. Σλιώμης). Πάντως σίγουρα το Νεοελληνικό Κράτος Ρομαντικό δεν το λες.
Διαφωνώ μαζί του σε πάρα πολλά, όπως πχ ότι ταυτίζει την θεσμοθεσία με την εξουσία. Η θεσμοθεσία μπορεί και να γίνει από αναρχικές κοινότητες -συλλογικότητες χωρίς εξουσία. Δεν παύει όμως να είναι εξαιρετικός, δάσκαλος θα έλεγα, που δίνει αφορμές για την σκέψη.
Νομιζω οτι επικεντρωνεται (και πολυ σωστα κατα τη γνωμη μου) στο ατομο μεσα σε μια συλλογικοτητα και στην πιθανη γραφειοκρατικοποιηση ακομα και μιας ελευθεριακης ομαδας. Σιγουρα η θεσμοθετηση δεν ειναι ταυτοσημη με την εξουσια, αλλα θελει εγρηγορση δικη μας, ωστε η πιθανη ταυτιση να μην πραγματοποειταιι τελικα. Ειναι μια συνεχης προσπαθεια νομιζω.
44:47 μία κορύφωση για μένα της συζήτησης.. Το άρρητο με το λεκτικό, η συνεργία των δύο. Πράγματι δια-φαίνεται μεγάλη η σημαντικότητα του Ρομαντισμού..
Έμεινα προσηλωμένος σε όλες τις αναλύσεις, πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Οφείλω να ομολογήσω οτι το συγκεκριμένο κανάλι έχει γίνει κάπως δεύτερη φύση μου τον τελευταίο καιρό.
Ελευθεριακέ η εργασία σου θαυμαστή. Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να κάνω μια διευκρίνηση σχετικά με τον λανθασμένο τρόπο που, κατά τη γνώμη μου, ο αγαπητός Στέφανος Ροζάνης χρησιμοποιεί τον όρο "θεσμός". Χρειάζεται να έχουμε στο νου μας ότι η ιστορία, εδώ ως αυτοεκδίπλωση της κοινωνίας, είναι δημιουργία· ποτέ καθορισμένη μα πάντα καθορίσιμη. Ο θεσμός, ως η δημιουργική στιγμή του ανώνυμου συλλογικού, συνιστά τον τρόπο ιστορικής συνέχισης στοιχείων βασικών για την ανθρώπινη ζωή. Π.χ η γλώσσα αποτελεί έναν θεσμό και μάλιστα αδιάκοπο αφού κάθε στιγμή δημιουργούνται καινούργιες εκφράσεις. Στη δική μας περίπτωση, μια επαναστατική κοινωνία δεν μπορεί παρά να αυτοθεσμίζεται ρητά αλλάζοντας ένα μέρος των θεσμών της, ποτέ όλους. Η αριθμητική, το δίκαιο, η αλληλοβοήθεια, η εθνότητα, η κοινότητα, η αναρχία, η εξουσία, οι σχέσεις των δύο φύλων, τα φλιτζάνια που πίνουμε καφέ, ο ελευθεριακός κομμουνισμός, οι αναρχικές κολεκτίβες στην ισπανική εξέγερση του 1936-39 κ.ο.κ συνιστούν ανθρώπινους θεσμούς πραγματωμένους εντός των κοινωνιών μας. Δίχως θεσμούς οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι αδύνατες, και πολύ περισσότερο, ουτοπικές. Αυτούς τους ανύπαρκτους τόπους ας τους αφήσουμε στη φαντασία των ανθρώπων έτσι όπως εκφράζονται στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στη ζωγραφική ή όπου αλλού, με σκοπό να εμπνέουν τους δικούς μας "συγκεκριμένους"/ελευθεριακούς τόπους..
@@ELEYTHERIAKOS θες απάντηση από δω; γιατί είμαι ακόμα στο mood του Τέο. Προσωπικά, όσες συνεντεύξεις έχω παρακολουθήσει μένω συχνά με το αίσθημα του ανικανοποίητου, όχι γιατί υστερείς εσύ κάπου, αλλά να με τόσους εκλεκτούς, ιδιοφυείς ανθρώπους θες πάντα κι΄αλλο, κι΄ άλλο, εξού και πιστεύω πως η θεματολογία σου εκ προοιμίου είναι αστείρευτη , αμφιβάλεις;
@@amorfati8936 κοίτα, σίγουρα υστερω, επειδη δεν υπάρχει κάτι τέλειο, ειμαστε ατελείς, κι όχι μόνο για αυτό βέβαια, αλλά επειδή δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Οπότε, το ανκανοπο'ίητο ειναι με΄σα στη ζωή μας κι ευτυχω΄ς. Στειλε μου mail με ερωτησεις που θα έκανες στον ροζανη, γιατί όταν ενώνονται ανικανοποιητα φτιαχνουν κάτι ικανοποιητικό.
Σαφέστατη και συμπυκνωμένη παρουσίαση. Μου έδωσε όλα τα επιχειρήματα για να αντιπαρατεθώ στην ουτοπία και τον ρομαντισμό που τα αντιπαθώ (σχεδόν) "θανάσιμα". Επίσης μου άνοιξε τα μάτια για εκλεκτικές συγγένειες που αγνοούσα.
Μπραάβο για άλλη μια φορά Ελευθεριακέ για την ποιότητα της συνεντευξης.Μακάρι να μπορέσεις να μίλησεις ξανά μαζί του για ενα part 2. Θα ήθελα να κάνω μια διαπίστωση και ταυτόχρονα ερώτηση για να ξεκινήσω ενα διάλογο. ο Λ.Μαμφορντ στο έργο του ο Μύθος της Μηχανης αναφέρει οτι η ουτοπία έχει δύο χαρακτηριστικά. 1. κυριαρχεί επι της φύσης 2. είναι ολιγαρχική . Αν συνδέσουμε τη θεώρηση αυτή με το έργο του Ροζάνη θα μπορούσαμε να πούμε οτι αυτά τα χαρακτηριστικά ενεργοποιούνται όταν η ουτοπία θεσμίζεται; Και αν ναι, τότε η θεσμισμένη ουτοπία ειναι υπέρ του εξορθολογισμού και άρα αντι ρομαντική; πως μπορούμε όμως να αποφύγουμε τη θέσμιση της;
Καταρχάς σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν το ξέρω αυτό που λες, γιατί φαντάζομαι ότι για τον Ροζανη μια θεσμισμένη ουτοπία δεν είναι πλέον ουτοπία. Και συμφωνώ σε αυτό, γιατί η ουτοπία είναι κάτι που συνεχώς αναγεννάται και ανανεώνεται. Να την προσπαθείς συνεχώς ναι, να την θεσμοθετήσεις όχι, δεν νομίζω ότι γίνεται, δεν μπορεί μάλλον να συμβεί αυτό, είναι επικίνδυνο και μάλλον καταλήγει σε δυστοπία. Αν τώρα συνδυάζεται η άποψη του Ροζάνη με αυτή του Μάμφορντ περί ουτοπίας, πραγματικά δεν το γνωρίζω καθόλου αλλά είναι σημαντικό αυτό το ερώτημα που θέτεις
Ερώτηση. Ένας επιστήμονας ο οποίος έχει καταπιαστεί με μια εφεύρεση, οχι για να βγάλει χρήματα, αλλά γιατί έχει ως όραμα να αλλάξει έστω και λίγο τον κόσμο (βλ. Τέσλα) είναι κατεξοχήν ρομαντικός; Γιατί όλοι διατυμπανίζουν ότι οι επιστήμονες πρέπει να είναι ορθολογιστές ώστε να προοδεύουμε κλπ.
@@ELEYTHERIAKOS Ναι, μάλλον έτσι είναι. Απλά είχε τόσες πολλές πληροφορίες το βίντεο που σε κάποιο σημείο το 'χασα. Πολύ ωραία και ευχάριστη συζήτηση πάντως, ανυπομονώ και για τις επόμενες, άμα κάνεις.
Με ιδιαιτερη ευκολια υποστηριζει οτι ο Ποπερ συσχετισε τον φασισμο με τον Πλατωνα επειδη ο Πλατων υποστηριξε τους Σπαρτιατες. Ο κυριος λογος που το υποστηριξε ο Ποπερ δεν εχει καμια σχεση με αυτο και ειναι πολυ ουσιαστικος και επικαιρος. Αν οι ιδεες του Ποπερ ηταν λιγο περισοτερο αποδεκτες στην Ελλαδα (σε αντιθεση με αυτες του Χεγκελ και αντιστοιχων φιλοσοφων) θα ειχαμε λιγοτερη βια, ομαδες Ε, ρατσισμο κ.α. Παρολα αυτα, πολυ ωραια και ενδιαφερουσα συνεντευξη και πολυ ωραιος ομιλητης. Μπραβο σου.
Να σαι καλα, σε ευχαριστώ. Νομίζω ότι σχηματικά αναφέρθηκε στον Πόπερ, με την έννοια ότι ο φασισμός είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει παντού. Αυτό κατάλαβα τουλάχιστον.
Αναρωτιέμαι ποιά είναι η γνώμη του κου Ροζάνη για τον κο Καραμπελιά, που διατηρεί το εναλλακτικό βιβλιοπωλείο, διατηρεί σχέσεις με τον Χαριτόπουλο και πολλούς πολλούς άλλους μέσω του Ιανού. Από την άλλη ο Καραμπελιάς έχει πάρει τν ιδέα του Lowy για τον ρομαντισμό και την έχει μετατρέψει σε νεοορρθόδοξο συντηρητικό πρόταγμα για να μν πω χειρότερα πράγματα. Κάπως έτσι έχει καταλήξει η μισή αριστερά και αναρχία να διαβάζει Ουελμπεκ. Αρκετά περίπλοκο ζήτημα ο ρομαντισμός με την έννοια της χρήσης του στο σήμερα... Για μένα δεν μπορείς να εργαλειοποιήσεις μια ταυτότητα προς χρήση στο σήμερα. Η ταυτότητα είναι προιον της κυριαρχίας αλλά και αποτέλεσμα μιας διαδικασίας χειραφέτησης. Είναι παράγωγο δηλαδή. Δεν μπορείς να την εργαλειοποιήσεις. Όταν την εργαλειοποιείς γίνεται αυτό που λέει ο Ρανσιερ για την αστυνομία. Αντί να εκφράσει το νέο, ομογενοποιεί παραστάσεις και τις ταξινομεί, ό,τι δηλαδή κάνει ο καπιταλισμός. Συγχαρητήρια για την συνέντευξη πάντως. Ακολουθώ το κανάλι σου με πολύ ενδιαφέρον.
@@ELEYTHERIAKOS Καλημέρα, ο Γ. Καραμπελιάς έχει μεταφράσει το βιβλίο του Lowy Εξέγερση και Μελαγχολία. Έχει διαφοροποιηθεί κατα τη γνώμη μου από τον Lowy. Ο Lowy μεταξύ άλλων αναλύει την επιστροφή στην ιστορία κάποιων ταυτοτήτων στη Βραζιλία που έχουν να κάνουν με τα τραύματα της αποικιοκρατίας, από τη δεκαετία του 70 και έπειτα, ως ένα δείγμα ενός επαναστατικού ρομαντισμού. Εκεί όμως τίθεται το ζήτημα του συστημικού ρατσισμού ως μετασχηματισμού και προιόν της αποικιοκρατίας και δουλοκτησίας με βάση το χρώμα, χαρακτηριστικά κρανίου ... κλπκλπ ό,τι κληρονόμησαν οι αποικίες από την ευγονική του 19ου και 20ου αιώνα. Αυτό που έχει κάνει ο Καραμπελιάς είναι να πάρει την ιδέα της μελαγχολίας (στη Βραζιλία το λένε μάλλον saudade), της ενατένισης του παρελθόντος κλπ προσβλέποντας στον δικό μας χαμένο πια μεσαίωνα (το βυζάντιο) ή ακόμα και τη Μικρά Ασία πριν το κίνημα των νεοτουρκων και να προσβλέπει σ αυτό. Έτσι καταλήγει όμως κανείς να θεσμοθετεί μια συντηρητική καρικατούρα. Ο Lowy απλως βγάζει ένα συμπέρασμα για τη Βραζιλία, ο Καραμπελιάς το μεταφέρει και το εργαλειοποιεί, το θεσμοθετεί. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα για τη φυλετικοποίηση που οι ίδιοι οι Έλληνες εφάρμοσαν στον εαυτό τους για να αποδείξουν ότι είναι ευρωπαίοι και ταυτόχρονα έχουν υποτίθεται 3000 χρόνια ιστορίας σε ευθεία γραμμή, για να αποδείξουν ότι δικαιούνται να κάνουν επανάσταση με βάση τα ευρωπαικά κριτήρια. Για να το καταλάβει κανείς αυτό θα πρέπει να μιλήσει για την ιδέα της "λευκότητας" . ΓΙ αυτό ο Καραμπελιάς αμα ψαξεις ωρύεται ενάντια στο wokism που είνα λίγο πολύ η ιδέα της ανάλυσης του συστημικού ρατσισμού και πατριαρχίας που μεταφέρεται στην Ελλάδα κυρίως με επιρροές από τις ΗΠΑ και τα cultural studies. Όπως και να έχει η συνέντευξη του Ροζάνη είναι εκπληκτική, μου αρέσει που παίρνει απόσταση από τον Lowy με την έννοια ότι και ο Lowy νιώθει αυτή την ανάγκη να μετατραπεί η εξέγερση σε θεσμό.
@@ELEYTHERIAKOS συμφωνώ. Έχουν τεράστια διαφορά. Απλώς λέω ότι ο Ροζανης παίρνει απόσταση από τον Lowy για έχει ακριβώς αυτή τη τάση για θέσμιση όπως και ο Καστοριάδης (κατα την ερμηνεία του Ροζάνη)
![(2) (18-5-2013) Εκδ. "Ελεύθερος Τύπος" [Μια Νέα Συζήτηση Με Τον Γ. Γαρμπή]](http://i.ytimg.com/vi/536I-UshI1c/mqdefault.jpg)
![(2) (18-5-2013) Εκδ. "Ελεύθερος Τύπος" [Μια Νέα Συζήτηση Με Τον Γ. Γαρμπή]](/img/tr.png)
" Η εξέγερση είναι ατομικό γεγονός " ! Από αυτήν και μόνο τη φράση καταλαβαίνεις πόσο σημαντικός είσαι!
Απερίγραπτη δομή συλλογισμού και σκέψης.
Εξαιρετικός!
Αληθεια ειναι. Καταπληκτικο μυαλο.
Εξαιρετική συνέντευξη !
ειναι πολύ καλός ο Ροζάνης, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Η καλύτερη συζήτηση που έχεις κάνει. Σκέτη απόλαυση. Μ' έναν χειμαρρώδη και εμπνευσμένο φιλόσοφο. Είμαι στην 3η φορά που βλέπω το βίντεο, κάθε φορά το απολαμβάνω και παραπάνω
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Όντως ο Στέφανος είναι χειμαρρώδης.
Aπο τις καλύτερες ομιλίες,που τελευταία εχω παρακολουθήσει.Μπράβο,σας ευχαριστούμε!
εγω σε ευχαριστω που την παρακολουθησες.
Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση και θέσεις και από τους δύο, όπως πάντα. Προσωπικά μου αρέσει πολύ όταν ανεβάζεις συζητήσεις με έντονα στοιχεία φιλοσοφίας, και είναι όμορφο να ακούς και εντελώς διαφορετικές, απελευθερωμένες ερμηνείες από μελετητές όπως ο κ. Ροζάνης. Θα μου άρεσε πολύ να δω κι άλλα τέτοια βίντεο. Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Καλή συνέχεια και σε 'σένα. Θα το παλέψω και για άλλες συζητήσεις.
Χαρισματικός ομιλητής. Δεν είχα ιδέα επί του θέματος και παρόλα αυτά τον παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συνεχίστε έτσι!
Όντως χαρισματικός.Σε ευχαριστώ που είδες τη συζητηση Κώστα
Συμπαθέστατος και εξαίρετος!
Συμφωνω απολυτα
Aπίθανη "συνέντευξη"!Όλες του οι απαντήσεις (του έκανες και ωραίες ερωτήσεις),είναι γεμάτες δυναμική και ελπίδα εν τέλει.Διατηρεί ανοιχτές όλες τις πνευματικές διόδους επινοώντας έναν άνθρωπο-μεταάνθρωπο (για να τον μιμηθώ στις έννοιες :),τον οποίο φορτίζει πλήρως με προσωπική ευθύνη ενώ ταυτόχρονα τον αποφορτίζει με συμπόνια αποδεχόμενος τη φύση του.Κι εκεί έγκειται και όλη του η δυναμική.Όμορφα συγκρουσιακές καταστάσεις!Γειά σου Ελευθεριακέ! :)
Γειά και σε ΄σέενα και σε ευχαριστώ που παρακολουθείς και σχολιάζεις. Δεν τον είχα σκεφτεί όπως το θέτεις.αλλά έχεις δίκιο.
Η ανεργία(απόλυση) αλλά και η απεργία είναι μια κατάστασης κρίσης κι ανατροπής των φαινομένων. Η τοπολογία της είναι η αγορά και το αστικό περιβάλλον. Η θέση της δε είναι σκληρά ταξική κι απελευθερωτική του είναι(εαυτού) ως προς το θεσμό της εργασίας. Είναι γενεαλογικά(ηθικά) μοναδική κι επαναστατικά(ειδικά) δίκαιη. ''Ως προς το ερώτημα για τους δυο απολυμένους'' Θεωρώ ότι μπορούν να συνεργαστούν
"Ελευθερια δεν υπαρχει ...παρα μεταβαλλομενες μορφες δουλείας"
Αυτο πρεπει να γραφτει σε πετρα...
Κοινωνια,εργασια,οικογενεια,το αλλο φύλο,θεσμοι,πρέπει,δεν πρεπει και πόσα ακομα που μας κρατανε δούλους ενω καμαρωνουμε γιά λεύτεροι....
Χορταστικότατος ο Στέφανος, μου έλυσε αρκετές απορίες για τους ρομαντικούς. Εύχομαι να υπάρξουν και άλλες πολλές ακόμα μαζί του. Μπράβο, συνέχισε την πάρα πολύ καλή δουλειά Ελευθεριακέ.
Να σαι καλα, σε ευχαριστώ
Πανεμορφη η κουβεντα σας...δν χορταινεται ...μπραβο ρε ελευθεριακε!!!υπεροχη η δουλεια σου
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Η ουτοπία δεν είναι κάτι που πραγματοποιείται από την άλλη πλευρά ομως η ουτοπία θέλει λατι να χτίσει και η ουτοπία χτίζει επειδή δε πραγμστοποιει!!
Είναι η συνεργεία αυτού που είναι με αυτού που δεν είναι ακόμα.
Μέσα από το πόθο του να αλλάξεις εσένα τον ίδιο και και κατά συνέπεια το κόσμο σε κάνει να βλέπεις αυτί που δεν υπάρχει ακομα και να συνεργάζεσαι με αυτό που δεν υπάρχει ακόμα και να αναδεικνύεις αυτό που δεν υπάρχει ακομα.Αυτο είναι εξέγερση και είναι ατομικό γεγονός.
Πολύ ωραία συζήτηση!
Να σαι καλα, σε ευχαριστώ πολύ
Φοβερή συνέντευξη! Μπράβο!
Να σαι καλα Λούη
@@ELEYTHERIAKOS εχουμε αναγκη από τέτοιες συνεντεύξεις με ανθρώπους που έχουν εντρυφήσει στο περιεχόμενο τους, άσχετα αν δε συμφωνούμε σε όλα,εννοείται. Και πολύ ωραίες ερωτήσεις. Το έχω κοινοποιήσει γιατί αξίζει πραγματικά την προσοχή όλων. Αναμένουμε για περισσότερες! Καλή συνέχεια!
Καλη συνέχεια και σε 'σένα Λούη, σε ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια.
Πολύ ωραίο βίντεο και γενικά υπέροχη γωνία του ίντερνετ αυτό το κανάλι
Να 'σαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου
Εξαιρετική συζήτηση. Πολλά συγχαρητήρια! Σε μια επόμενη συνομιλία θα ήθελα τεθεί το ερώτημα για το αν θεωρει πως ο ρομαντισμός επηρέασε την επανάσταση του 21 (μέσω του Μπάιρον και του Σελλει για παράδειγμα) όντας ωστόσο μια θεσμιμενη επανάσταση και όχι μια ατομική εξέγερση όπως ο ίδιος την ορίζει. Γιατί προσωπικά θεωρώ πως ο πόθος για αντίσταση και απελευθέρωση που εκφράζει ο ρομαντισμός βρήκαν την ακριβή εφαρμογή τους. Ποια είναι η δική σου άποψη?
Καταρχάς σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Τώρα, η αλήθεια είναι ότι δεν εχω σαφή απ'αντηση στο ερώτημα σου, δεν ξέρω αν η ατομική εξέγερση έχει ιστορικά συμβαδίσει με την θεσμισμένη επανάσταση ή αν η επανάσταση του 21 ήταν αποτοκο του ρομαντισμού. Πιστεύω ότι ήταν επηρεασμένη. Πάντως σε καθε περίπτωση το στοιχημα παραμένει: ατομική εξέγερση μέσα στα πλαίσια θεσμισμένης επανάστασης. Γίνεται; Δεν μπορώ να απαντήσω, αλήθεια.
Ο Ροζάνης θεωρεί τον Σολωμό ξεκάθαρα Ρομαντικό και συγκινούν δοχείο με τον Ευρωπαϊκό Ρομαντισμό. Προσωπικά έχοντας ασχοληθεί με τον Ρομαντισμό (σχεδόν ιδεοληπτικά) βρίσκω βαθύτατα Ρομαντικό τον Σολωμό. Από την άλλη ο Ροζάνης χαρκτηρίζει τον Αθηναϊκό Ρομαντισμό (που συνέβαλε στην αναζήτηση της εθνικής μας ταυτότητας) ως αδέξια μίμηση του Ρομαντισμού (βλ. μουσική, ουτοπία και νεωτερικότητα Σ. Ροζάνης, Θ. Σλιώμης). Πάντως σίγουρα το Νεοελληνικό Κράτος Ρομαντικό δεν το λες.
Το τελευταίο που έγραψες είναι το μόνο σίγουρο.
Πολυ ωραια συζήτηση
να 'σαι καλα
Διαφωνώ μαζί του σε πάρα πολλά, όπως πχ ότι ταυτίζει την θεσμοθεσία με την εξουσία. Η θεσμοθεσία μπορεί και να γίνει από αναρχικές κοινότητες -συλλογικότητες χωρίς εξουσία. Δεν παύει όμως να είναι εξαιρετικός, δάσκαλος θα έλεγα, που δίνει αφορμές για την σκέψη.
Νομιζω οτι επικεντρωνεται (και πολυ σωστα κατα τη γνωμη μου) στο ατομο μεσα σε μια συλλογικοτητα και στην πιθανη γραφειοκρατικοποιηση ακομα και μιας ελευθεριακης ομαδας. Σιγουρα η θεσμοθετηση δεν ειναι ταυτοσημη με την εξουσια, αλλα θελει εγρηγορση δικη μας, ωστε η πιθανη ταυτιση να μην πραγματοποειταιι τελικα. Ειναι μια συνεχης προσπαθεια νομιζω.
44:47 μία κορύφωση για μένα της συζήτησης..
Το άρρητο με το λεκτικό, η συνεργία των δύο.
Πράγματι δια-φαίνεται μεγάλη η σημαντικότητα του Ρομαντισμού..
Απίστευτη συνέντευξη
Είναι ωραίος ο Στέφανος Ροζάνης
Εκπληκτικη συζήτηση/ συνεντευξη !!
Θέλω να καπνίσω.
υπέροχος!
Project A ναι, ειναι ωραιος ο ροζανης
Συνεντευξάρα!
Να σαι καλα, σε ευχαριστώ
Έμεινα προσηλωμένος σε όλες τις αναλύσεις, πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση. Οφείλω να ομολογήσω οτι το συγκεκριμένο κανάλι έχει γίνει κάπως δεύτερη φύση μου τον τελευταίο καιρό.
Ο Στέφανος είναι εξαιρετικός. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λογια
Ελευθεριακέ η εργασία σου θαυμαστή. Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να κάνω μια διευκρίνηση σχετικά με τον λανθασμένο τρόπο που, κατά τη γνώμη μου, ο αγαπητός Στέφανος Ροζάνης χρησιμοποιεί τον όρο "θεσμός".
Χρειάζεται να έχουμε στο νου μας ότι η ιστορία, εδώ ως αυτοεκδίπλωση της κοινωνίας, είναι δημιουργία· ποτέ καθορισμένη μα πάντα καθορίσιμη. Ο θεσμός, ως η δημιουργική στιγμή του ανώνυμου συλλογικού, συνιστά τον τρόπο ιστορικής συνέχισης στοιχείων βασικών για την ανθρώπινη ζωή. Π.χ η γλώσσα αποτελεί έναν θεσμό και μάλιστα αδιάκοπο αφού κάθε στιγμή δημιουργούνται καινούργιες εκφράσεις. Στη δική μας περίπτωση, μια επαναστατική κοινωνία δεν μπορεί παρά να αυτοθεσμίζεται ρητά αλλάζοντας ένα μέρος των θεσμών της, ποτέ όλους. Η αριθμητική, το δίκαιο, η αλληλοβοήθεια, η εθνότητα, η κοινότητα, η αναρχία, η εξουσία, οι σχέσεις των δύο φύλων, τα φλιτζάνια που πίνουμε καφέ, ο ελευθεριακός κομμουνισμός, οι αναρχικές κολεκτίβες στην ισπανική εξέγερση του 1936-39 κ.ο.κ συνιστούν ανθρώπινους θεσμούς πραγματωμένους εντός των κοινωνιών μας. Δίχως θεσμούς οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι αδύνατες, και πολύ περισσότερο, ουτοπικές. Αυτούς τους ανύπαρκτους τόπους ας τους αφήσουμε στη φαντασία των ανθρώπων έτσι όπως εκφράζονται στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στη ζωγραφική ή όπου αλλού, με σκοπό να εμπνέουν τους δικούς μας "συγκεκριμένους"/ελευθεριακούς τόπους..
Δεν θα διαφωνω καθόλου. Το αντίθετο.
55:03 Ποιος είναι αυτός ο αυστριακός αρχιτέκτονας; Πώς γράφεται κανονικά το όνομα του;
Νομίζω ότι είναι ο Φρίντενσραϊχ Χουντερτβάσερ - Friedensreich Hundertwasser
Θέλουμε sequel με Ροζάνη, κάνε τα κουμάντα σου Ηλία!
ακομα κι αν εκανα κατι τετοιο, τι θεματολογια θα προτεινες;
@@ELEYTHERIAKOS θες απάντηση από δω; γιατί είμαι ακόμα στο mood του Τέο. Προσωπικά, όσες συνεντεύξεις έχω παρακολουθήσει μένω συχνά με το αίσθημα του ανικανοποίητου, όχι γιατί υστερείς εσύ κάπου, αλλά να με τόσους εκλεκτούς, ιδιοφυείς ανθρώπους θες πάντα κι΄αλλο, κι΄ άλλο, εξού και πιστεύω πως η θεματολογία σου εκ προοιμίου είναι αστείρευτη , αμφιβάλεις;
@@amorfati8936 κοίτα, σίγουρα υστερω, επειδη δεν υπάρχει κάτι τέλειο, ειμαστε ατελείς, κι όχι μόνο για αυτό βέβαια, αλλά επειδή δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Οπότε, το ανκανοπο'ίητο ειναι με΄σα στη ζωή μας κι ευτυχω΄ς. Στειλε μου mail με ερωτησεις που θα έκανες στον ροζανη, γιατί όταν ενώνονται ανικανοποιητα φτιαχνουν κάτι ικανοποιητικό.
@ma ono φυσικά και να τις στείλεις. Στο eleftheriahtipota@gmail.com Σε ευχαριστώ πολύ.
Σαφέστατη και συμπυκνωμένη παρουσίαση. Μου έδωσε όλα τα επιχειρήματα για να αντιπαρατεθώ στην ουτοπία και τον ρομαντισμό που τα αντιπαθώ (σχεδόν) "θανάσιμα".
Επίσης μου άνοιξε τα μάτια για εκλεκτικές συγγένειες που αγνοούσα.
συνεπώς είχες ήδη τα επιχειρήματα, άρα μάλλον δεν σου χρησίμευσε η συζήτηση.
@@ELEYTHERIAKOS Τα περισσότερα επιχειρήματα δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν σοφιστή.
Άρα, ως σοφιστής, εχεις επιχειρήματα και υπέρ της ουτοπίας και του ρομαντισμού
@@ELEYTHERIAKOS έχω επιχειρήματα υπέρ όποιου (ρεύματος ή προσώπου) θέλω εγώ και με συμφέρει.
@@ELEYTHERIAKOS και δυστυχώς για ΄σένα μπορεί να έχω καλύτερα επιχειρήματα από εσένα για τον αναρχισμό αλλά δεν στα διαθέτω προς χρήση.
Μπραάβο για άλλη μια φορά Ελευθεριακέ για την ποιότητα της συνεντευξης.Μακάρι να μπορέσεις να μίλησεις ξανά μαζί του για ενα part 2. Θα ήθελα να κάνω μια διαπίστωση και ταυτόχρονα ερώτηση για να ξεκινήσω ενα διάλογο. ο Λ.Μαμφορντ στο έργο του ο Μύθος της Μηχανης αναφέρει οτι η ουτοπία έχει δύο χαρακτηριστικά. 1. κυριαρχεί επι της φύσης 2. είναι ολιγαρχική . Αν συνδέσουμε τη θεώρηση αυτή με το έργο του Ροζάνη θα μπορούσαμε να πούμε οτι αυτά τα χαρακτηριστικά ενεργοποιούνται όταν η ουτοπία θεσμίζεται; Και αν ναι, τότε η θεσμισμένη ουτοπία ειναι υπέρ του εξορθολογισμού και άρα αντι ρομαντική; πως μπορούμε όμως να αποφύγουμε τη θέσμιση της;
Καταρχάς σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν το ξέρω αυτό που λες, γιατί φαντάζομαι ότι για τον Ροζανη μια θεσμισμένη ουτοπία δεν είναι πλέον ουτοπία. Και συμφωνώ σε αυτό, γιατί η ουτοπία είναι κάτι που συνεχώς αναγεννάται και ανανεώνεται. Να την προσπαθείς συνεχώς ναι, να την θεσμοθετήσεις όχι, δεν νομίζω ότι γίνεται, δεν μπορεί μάλλον να συμβεί αυτό, είναι επικίνδυνο και μάλλον καταλήγει σε δυστοπία. Αν τώρα συνδυάζεται η άποψη του Ροζάνη με αυτή του Μάμφορντ περί ουτοπίας, πραγματικά δεν το γνωρίζω καθόλου αλλά είναι σημαντικό αυτό το ερώτημα που θέτεις
Ερώτηση.
Ένας επιστήμονας ο οποίος έχει καταπιαστεί με μια εφεύρεση, οχι για να βγάλει χρήματα, αλλά γιατί έχει ως όραμα να αλλάξει έστω και λίγο τον κόσμο (βλ. Τέσλα) είναι κατεξοχήν ρομαντικός;
Γιατί όλοι διατυμπανίζουν ότι οι επιστήμονες πρέπει να είναι ορθολογιστές ώστε να προοδεύουμε κλπ.
αλλο η διαδικαδια για να φτασεις σε μια εφευρεση κι αλλο το γιατι θαες να το κανεις. αυτο νομιζω
@@ELEYTHERIAKOS Ναι, μάλλον έτσι είναι. Απλά είχε τόσες πολλές πληροφορίες το βίντεο που σε κάποιο σημείο το 'χασα. Πολύ ωραία και ευχάριστη συζήτηση πάντως, ανυπομονώ και για τις επόμενες, άμα κάνεις.
@@tolou1479 εννοείς επόμενες με τον Ροζάνη;
@@ELEYTHERIAKOS όχι, για τις συζητηαεις γενικα λεω.
@@tolou1479 έχω κάνει ήδη αρκετές από τότε.
Με ιδιαιτερη ευκολια υποστηριζει οτι ο Ποπερ συσχετισε τον φασισμο με τον Πλατωνα επειδη ο Πλατων υποστηριξε τους Σπαρτιατες. Ο κυριος λογος που το υποστηριξε ο Ποπερ δεν εχει καμια σχεση με αυτο και ειναι πολυ ουσιαστικος και επικαιρος. Αν οι ιδεες του Ποπερ ηταν λιγο περισοτερο αποδεκτες στην Ελλαδα (σε αντιθεση με αυτες του Χεγκελ και αντιστοιχων φιλοσοφων) θα ειχαμε λιγοτερη βια, ομαδες Ε, ρατσισμο κ.α. Παρολα αυτα, πολυ ωραια και ενδιαφερουσα συνεντευξη και πολυ ωραιος ομιλητης. Μπραβο σου.
Να σαι καλα, σε ευχαριστώ. Νομίζω ότι σχηματικά αναφέρθηκε στον Πόπερ, με την έννοια ότι ο φασισμός είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει παντού. Αυτό κατάλαβα τουλάχιστον.
Αναρωτιέμαι ποιά είναι η γνώμη του κου Ροζάνη για τον κο Καραμπελιά, που διατηρεί το εναλλακτικό βιβλιοπωλείο, διατηρεί σχέσεις με τον Χαριτόπουλο και πολλούς πολλούς άλλους μέσω του Ιανού. Από την άλλη ο Καραμπελιάς έχει πάρει τν ιδέα του Lowy για τον ρομαντισμό και την έχει μετατρέψει σε νεοορρθόδοξο συντηρητικό πρόταγμα για να μν πω χειρότερα πράγματα. Κάπως έτσι έχει καταλήξει η μισή αριστερά και αναρχία να διαβάζει Ουελμπεκ. Αρκετά περίπλοκο ζήτημα ο ρομαντισμός με την έννοια της χρήσης του στο σήμερα... Για μένα δεν μπορείς να εργαλειοποιήσεις μια ταυτότητα προς χρήση στο σήμερα. Η ταυτότητα είναι προιον της κυριαρχίας αλλά και αποτέλεσμα μιας διαδικασίας χειραφέτησης. Είναι παράγωγο δηλαδή. Δεν μπορείς να την εργαλειοποιήσεις. Όταν την εργαλειοποιείς γίνεται αυτό που λέει ο Ρανσιερ για την αστυνομία. Αντί να εκφράσει το νέο, ομογενοποιεί παραστάσεις και τις ταξινομεί, ό,τι δηλαδή κάνει ο καπιταλισμός. Συγχαρητήρια για την συνέντευξη πάντως. Ακολουθώ το κανάλι σου με πολύ ενδιαφέρον.
Καλημερα και σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια και το σχολιο.να ρωτησω κατι: για ποια ιδεα τοτ lowy, που εχει παρει ο καραμπελιας μιλας?
@@ELEYTHERIAKOS Καλημέρα, ο Γ. Καραμπελιάς έχει μεταφράσει το βιβλίο του Lowy Εξέγερση και Μελαγχολία. Έχει διαφοροποιηθεί κατα τη γνώμη μου από τον Lowy. Ο Lowy μεταξύ άλλων αναλύει την επιστροφή στην ιστορία κάποιων ταυτοτήτων στη Βραζιλία που έχουν να κάνουν με τα τραύματα της αποικιοκρατίας, από τη δεκαετία του 70 και έπειτα, ως ένα δείγμα ενός επαναστατικού ρομαντισμού. Εκεί όμως τίθεται το ζήτημα του συστημικού ρατσισμού ως μετασχηματισμού και προιόν της αποικιοκρατίας και δουλοκτησίας με βάση το χρώμα, χαρακτηριστικά κρανίου ... κλπκλπ ό,τι κληρονόμησαν οι αποικίες από την ευγονική του 19ου και 20ου αιώνα. Αυτό που έχει κάνει ο Καραμπελιάς είναι να πάρει την ιδέα της μελαγχολίας (στη Βραζιλία το λένε μάλλον saudade), της ενατένισης του παρελθόντος κλπ προσβλέποντας στον δικό μας χαμένο πια μεσαίωνα (το βυζάντιο) ή ακόμα και τη Μικρά Ασία πριν το κίνημα των νεοτουρκων και να προσβλέπει σ αυτό. Έτσι καταλήγει όμως κανείς να θεσμοθετεί μια συντηρητική καρικατούρα. Ο Lowy απλως βγάζει ένα συμπέρασμα για τη Βραζιλία, ο Καραμπελιάς το μεταφέρει και το εργαλειοποιεί, το θεσμοθετεί. Στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα για τη φυλετικοποίηση που οι ίδιοι οι Έλληνες εφάρμοσαν στον εαυτό τους για να αποδείξουν ότι είναι ευρωπαίοι και ταυτόχρονα έχουν υποτίθεται 3000 χρόνια ιστορίας σε ευθεία γραμμή, για να αποδείξουν ότι δικαιούνται να κάνουν επανάσταση με βάση τα ευρωπαικά κριτήρια. Για να το καταλάβει κανείς αυτό θα πρέπει να μιλήσει για την ιδέα της "λευκότητας" . ΓΙ αυτό ο Καραμπελιάς αμα ψαξεις ωρύεται ενάντια στο wokism που είνα λίγο πολύ η ιδέα της ανάλυσης του συστημικού ρατσισμού και πατριαρχίας που μεταφέρεται στην Ελλάδα κυρίως με επιρροές από τις ΗΠΑ και τα cultural studies. Όπως και να έχει η συνέντευξη του Ροζάνη είναι εκπληκτική, μου αρέσει που παίρνει απόσταση από τον Lowy με την έννοια ότι και ο Lowy νιώθει αυτή την ανάγκη να μετατραπεί η εξέγερση σε θεσμό.
παντως, δεν νομιζω οτι ευθυνεται ο lowy για τις ερμημευτικες παπαριες του καραμπελια.
@@ELEYTHERIAKOS συμφωνώ. Έχουν τεράστια διαφορά. Απλώς λέω ότι ο Ροζανης παίρνει απόσταση από τον Lowy για έχει ακριβώς αυτή τη τάση για θέσμιση όπως και ο Καστοριάδης (κατα την ερμηνεία του Ροζάνη)
Σωστα, ναι
Η εκπομπη με τον Ροζανη, τον Ιωαννιδη και τον Μαλλιαρη ειναι απ τις καλυτερες κατα την γνωμη μου
Να εισαι καλα