Marina Satti & fonés - Σάββατο βράδυ | Pohoda in the Air
Вставка
- Опубліковано 12 вер 2024
- Marina Satti & fonés - Σάββατο βράδυ (Savvato Vradi) acoustic session
Filmed at Pohoda in the Air 2020
www.pohodafest...
Fonés: Virginia Fragkoúlatzi, Erasmia Markidi, Elena Papadimitriou, Eleni Pozatzidou
Drums: Sotiris Ntouvas
Mixed by Ekelon @ The Cave
Recorded @ Sierra Studio, Athens, Greece
Direction & Cinematography: Evan Maragkoudakis
Camera operating: Yannis Papanastasopoulos, Alex Masmanidis
Edited by GNP Productions
More informations: www.dionysiac-t...
Contact: booking@dionysiac-tour.com
Σάββατο βράδυ με διώξαν οι γονείς μου,
'πό το σπίτι μας καλέ μου,
ψάλτη και γραμματικέ μου.
'πό το σπίτι μας και από τ'αρχοντικό μας,
φεύγω κλαίοντας καλέ μου,
ψάλτη και γραμματικέ μου.
Φεύγω κλαίοντας, στον κάμπο κατεβαίνω,
σπίτι δεν θωρώ, λεμονιά μου με τον ψιλόν ανθό.
Σπίτι δε θωρώ, διεμονή να μείνω
μόν' ένα δέντρο
δέξου με δέντρο.
Δέξου με δέντρο, δέξου με κυπαρίσσι
να ο ίσκιος μου καλέ μου,
βάλσαμε, πλατύφυλλέ μου.
Μη(τ)ε μονή να μείνω
μαγευτικο αποτελεσμα, εχω παθει Μαρινα🤘
que lindo sona esto! wonderful
Η μουσική είναι ζωντανός οργανισμός, πάντα θα υπάρχουν διαφορετικές εκτελέσεις και παραλλαγές. Πάντα κάτι θα αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, το θέμα είναι να διασώσουμε αυτά που μπορούμε και να τα προσαρμόζουμε στις εποχές μας. Δεν είναι κακή και η εξέλιξη, με σεβασμό στο πρωτότυπο.
Εξαιρετικες !
Και ο Σωτηρης επισης !
Талантливи! 😇
😍
❤️
Καλησπερα. Αρχικα να πω πως η προσπαθεια ειναι πολυ καλη και οι φωνες αρτιες, αλλα ειναι κατι που αλλοιωνει το παραδοσιακο στοιχειο του τραγουδιου.
Οσον αφορα τους στοιχους, θα επρεπε να τα ψαξετε καλυτερα πριν επιχειρησετε να το «εκτελεσετε».
Δυο πολυ σημαντικα λαθη που εχετε κανει, που αφορουν στην διαλεκτο της Καρπαθου (δορικη), ειναι στους παρακατω στοιχους:
1. «‘πό το σπίτι μας κι από τα ΓΟΝΙΚΑ μας» και οχι «αρχοντικό»
2. Και το πιο σημαντικο, γιατι κανετε το τραγουδι να μη βγαζει νοημα, ειναι στον στοιχο που λεει: «σπίτι δε θωρώ ΜΉ(Τ)Ε μονή να μείνω» δηλαδή μήτε = ούτε, μονή = καταλυμα [αρχ.μονή, από το ρ. μένω]
Για περισσοτερες πληροφοριες των στοιχων του συγκεκριμενου αλλα και ολων των τραγουδιων της Ολυμπου Καρπαθου, μπορειτε να ανατρεξετε στο βιβλιο του κ. Μακρή Μανώλη, με τιτλο «ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΟΥ ΚΑΡΠΑΘΟΥ»
Αρχικά αντιλαμβάνομαι πως η παρατήρηση σας σχετικά με το γεγονός πως η αρτιότητα των φωνών αλλοιώνει το παραδοσιακό στοιχείο του τραγουδιού, πιθανώς αναφέρεται στην απώλεια των λεγόμενων "χρωματισμών" της φωνής, που συναντώνται συχνά σε βυζαντινές, βαλκανικές αραβικές και άλλες μουσικές παραδόσεις. Αν και συμφωνώ εν μέρει με την παρατήρηση οι "χρωματισμοί" αυτοι πιστεύω πως λείπουν για να εξυπηρετηθεί καλύτερα η πολυφωνία.
Ως αναφορά τους στίχους, αυτοί είναι οι στίχοι που διασώζονται από το Μουσικό Λαογραφικό Μουσείο της Μέλπως Μερλιέ. Τώρα αν εσείς ή ο κύριος Μακρής στο βιβλίο του έχετε ιστορικές αποδείξεις πως οι συγκεκριμένοι στίχοι είναι λάθος, καλό θα ήταν να τους παραθέτετε πριν προβείτε σε χαρακτηρισμούς όπως "το εκτελέσετε", ή "κάνετε το τραγούδι να μη βγάζει νόημα". Θεωρώ τα σχόλια αυτά πολυ άστοχα.
Τέτοιες προσπάθειες, να διατηρηθεί στην επιφάνεια η μουσική μας παράδοση και να φτάσει και σε νεότερες γενιές είναι σπάνιες, και καλό είναι να επικροτούνται, όχι να δικάζονται.
@@trabaloukas Το τραγούδι αποτελεί προφορική παράδοση, και φυσικά εμφανίζεται σε παραλλαγές. Οι φυσικοί φορείς της παράδοσης (που δεν είναι μια μικρή κοινότητα μουσικών αλλά λίγο πολύ όλη η Κάρπαθος) δεν αισθάνονται καμία δέσμευση να το λένε αυτολεξεί όπως καταγράφηκε το 1930 από τη Μέλπω Μερλιέ ή το 2000-πόσο από τον Μακρή. Ακόμη κι ο ίδιος άνθρωπος μπορεί να το πει αλλιώς μια φορά κι αλλιώς την άλλη. Μιλάμε βέβαια για μικρολεπτομέρειες στη διατύπωση.
Αυτό δεν σημαίνει πως κάθε παραλλαγή είναι αυτόχρημα σωστή. Υπάρχει και η περίπτωση να αλλοιωθεί όντως το νόημα. Αλλά μεταξύ αρχοντικού και γονικού δεν αλλάζει τίποτε το ουσιώδες. Για τη «διεμονή / μήε μονή» μάλλον έχετε δίκιο, είναι παράκουσμα.
Καλή προσπάθεια αλλά καμία σχέση με το λυρισμό,το συναίσθημα και το χρώμα των αυθεντικων τραγουδιστών της Καρπάθου οι οποίοι δε ξέρω πόσο επαγγελματίες είναι...
Aa kala
Το θέμα δεν είναι εκεί. Ο καθένας ας πειραματιστεί με τις διασκευές του και ας τις προτείνει, δεν είναι κακό. Το θέμα είναι ότι είναι άλλο ένα παραδοσιακό τραγούδι που βρισκόταν εκεί από πάντα και περίμενε, θα μπορούσε να εμπνεύσει στον οποιονδήποτε μια διασκευή, αλλά η μόνη που το πρόσεξε ποτέ ήταν η Μάρθα Φριντζήλα. Από τη Φριντζήλα και μετά το πήραν οι πάντες. Ψάξτε κάπου να βρείτε τη ΔΙΚΗ ΣΑΣ έμπνευση!! Δε θα μάθετε παραδοσιακά ΜΟΝΟ από τη Φριντζήλα.
@@kabouktli Χαλάρωσε λίγο, ο οπαδισμός τύπου Βίσση - Βανδή δεν ταιριάζει στο έντεχνο.
@@Diapontios Μα δεν το είπα οπαδικά. Το θέμα δεν είναι αν ήταν η Φριντζήλα ή κάποιος άλλος. Το θέμα είναι αν ψάχνουμε να βρούμε κάτι, ή περιμένουμε να το βρει πρώτα άλλος. Λάβε υπόψη σου ότι τα παραδοσιακά τραγούδια εν έχουν κοπιράιτ, άρα συμφέρουν. Λοιπόν, είναι μερικοί που μπορεί μεν να μην πληρώνουν, όμως δουλεύουν: ακούνε από δω, ακούνε από κει, και μέσα στα εκατοντάδες που ακούνε βρίσκουν κι ένα που λένε «ωπ, αυτό θα μπορούσα να το βγάλω σε διασκευή και να έχει ενδιαφέρον». Και για κάθε έναν που θα κάνει αυτή τη δουλειά, ξεφυτρώνουν κι άλλοι δέκα που απλώς επαναλαμβάνουν την ίδια διασκευή. Ένας ανέσυρε τον Αφούση, τσουπ όλοι τον Αφούση. Ένας το Άρωμα της Λέρου, τσουπ όλοι το Άρωμα. Τον Καύκο, το Ντουχιούν Αμάν, το Μαργούδι..., με δεκάδες παραδοσιακά έχει γίνει το ίδιο: ούτε πολλές διασκευες, ούτε πολλές επανεκτελέσεις του αρχικού, αλλά πολλές επανεκτελέσεις της πρώτης διασκευής.
@kabouktli Θεωρώ πως έχετε πέσει σε ένα σοβαρό σφάλμα που οι αγαπητοί μας κουτόφραγκοι αποκαλούν gatekeeping. Δεν καταλαβαίνω από τα λεγόμενά σας γιατί αποτελεί θέμα το ότι για πολλούς, η πρώτη επαφή με ένα παραδοσιακό τραγούδι γίνεται μέσω μιας "αυθεντικής" διασκεύης ενός καλλιτέχνη και όχι από δική του προσωπική αλληλεπίδραση με την παράδοση.
Αφενός αυτό συνέβαινε πάντα στη μουσική, ο ήχος και οι συνθέσεις εξελίσσονταν, και καλλιτέχνες νεότερων γενεών επέστρεφαν στις πολιτισμικές ρίζες της μουσικής τους και έκαναν διασκευές η εναλλακτικές εκτελέσεις με πιο σύγχρονο ήχο. Πολλές φορές "κλέβοντας" και από καλλιτέχνες της γενιάς τους το έκαναν! Αυτό μάλιστα ήταν το στάνταρ σε εποχές πρίν των "πνευματικών δικαιωμάτων" και έχει αποδειχθεί αρχαιολογικά. Είναι μάλιστα και ο βασικός λόγος που μπορούμε να συνδέσουμε, στο βάθος αιώνων της ιστορίας, σαν ήχο το ρεμπέτικο και το παραδοσιακό, με την βυζαντινή και καθ'επέκταση με την ελληνιστική-ρωμαϊκή μουσική.
Αφετέρου, τι υποννοείτε δηλαδή; Ότι έχουμε κάποιου είδους πολιτιστική αν θέλετε υποχρέωση, και εμείς αλλά και οι καλλιτέχνες να ανατρέχουμε στις παραδόσεις και να ανακαλύπτουμε ξανά και ξανά τραγούδια, που σε πολλές περιτπώσεις διασώθηκαν κατά τύχη χωρίς αρχειοθέτηση; Αυτό είναι δυστυχώς αδύνατον, δεδομένης και της εποχής που ζούμε. Επίσης η τέχνη είναι δημιουργική διαδικασία, που προϋποθέτει έμπνευση. Ο κάθε καλλιτέχνης δεν μελετά την μουσική μόνο ακαδημαϊκα, εμπνέεται ακούγοντας άλλους. Τι πιο απλό και ανθρώπινο απλά να γούσταραν αυτό το τραγούδι επειδή το άκουσαν από κάποιο αγαπημένο τους καλλιτέχνη και να είπαν, γουστάρω να το κάνω κι εγώ. Θεωρώ την τοποθέτηση αυτή πολύ άστοχη.
Περασε και δεν ακούμπησε.....καλη η πολυφωνία αλλα χάνεται η εσωτερικότητα και ακούγεται τελείως αποστειρωμενο...ακουστε το στην "απλη " του μορφη απο οχι και τοσο καλιφωνους αντρες...θα καταλάβετε