What I like about this is that Benny is sitting with his wife in the regular seats in the middle of the audience. And of course it is a beautiful song and a great performance
Beaucoup d'émotion dans cette très belle interprétation. Elle persiste même dans le silence après la dernière note chantée. Très bel accompagnement des choeurs et de l'orchestre. Merci pour cette remarquable vidéo.
extraordinary, great vocal perfomances (intonation, phrasing, taste.) of this beautiful song by Benny Andersson. Lovely lyrics also. How about considering changing one single word? In the first line of the lyrics male vocal soloists ask "Tell me, where did my song go?" And in the ending female soloists quasi responds: "...you are my desire, I am a song." My suggestion: "...I am your song." (instead of ´I am song´) A great THANK YOU to all creators of this gem.
What a wonderfull moment, to listen to this fantastic musicians... I love it so much, here in Holland..It makes my rain day a very fine day..thank you all
I lost my son nearly 30 years ago and had always had a lovely soprano voice but after his death I jave not been.able to sing a note. He took my sing with him for his comfort and my loss
I am in awe: saw this live on tv, and cried my heart out that I didn't get to record it: been looking for it forever here on youtube, on Bryns releases and wherever... Why oh why hasn't he recorded this? And why not on Benny Andersson Bands newest cd in english? Thanx forever for posting it!
Tell me, where did my song go Where is my sorrow My deep desires I had a star, once, That I could follow My heart was clear as water Find me, for I have lost you The roads will lead me The trees will guide me I was a child then And I knew the music That made the birds fly You were the wind, I went to catch you You were the water, I could reach you Now I return to meet you And I'm reclaiming my song Run to my side Fill my heart, make it a river Run to my defence now Give me my song Who took my gift who deprived me of my sorrow Giving me my strength when I was a child. Love of my life In your time you have preserved me Tempo dell`amore Give me my song. Run to my side fill my heart, make it a river. You are my desire I am the song!
Paul Brown Sy was maar 'n skamele 6 jaar oud toe ek haar vir die eerste keer ontmoet het. Ek ry gewoonlik die 4 kilometer af strand toe elke keer as ek voel dat die wêreld vir my te klein begin word. Sy was besig om 'n sandkasteel of iets te bou, en toe sy opkyk, kyk ek in die pragtigste blou ogies, so blou soos die see self. "Hallo", sê sy. Ek antwoord met 'n knik van die kop, nou nie juis in 'n bui om te bodder met 'n klein dogtertjie nie. "Ek bou", sê sy. "Ja, so sien ek. Wat bou jy?" Ek gee nou nie juis om wat sy bou nie..... "Aag ek weet nie, ek voel maar net lus om in die sand te speel." Die idee trek my nogal aan, en ek trek my skoene uit. 'n Strandlopertjie sweef verby. "Dis 'n vreugde", sê sy. "Dis 'n wat?" “'n Vreugde.” Mamma sê dat 'n strandlopertjie vir 'n mens vreugde bring." Die strandlopertjie verdwyn oor die duin. "Koebaai vreugde", mompel ek vir myself, "Hallo pyn!" Ek draai om, om te loop. Depressie het aan my geknaag - my lewe was 'n gemors. "Wat is jou naam?" Hierdie dogtertjie gaan nie maklik tou opgooi nie. "Robert", sê ek, "Robert Peterson." "Ek's Wendy ..... ek is ses.""Hallo Wendy" Sy giggel. "Jy's snaaks", sê sy.Ek lag, ten spyte van die donker wolk wat oor my gemoed hang, en ek stap aan. Haar klokhelder giggel-laggie volg my."Kom weer meneer P", skree sy, "kom sodat ons nog 'n gelukkige dag kan hê!" Na 'n paar dae van onbeheerbare Boy Scouts, frustrerende vergaderings en 'n ou kranklike moeder, het die son een oggend so vrolik geskyn dat ek die skottelgoedwater van my hande afgeskud het , en toe sê ek vir myself: "Robert, jy het 'n strandlopertjie nodig." Die heerlike sout seelug wag vir my, en ek gryp my jas. Die windjie is ysig, maar ek stap maar en probeer die rustigheid van die strand indrink, daardie rustigheid wat ek so bitter nodig het. "Hallo meneer P," roep sy my, "wil jy kom speel?" "Wat het jy in gedagte?" Ek voel half vies vir hierdie inbreuk op my gedagtes."Aag, ek weet nie..... wat dink jy?""Wat van kennetjie?" vra ek half sarkasties.Haar klokhelder laggie weerklink oor die strand. "Ek ken nie daai speletjie nie.""Nou maar dan loop ons maar sommer." Ek kyk af na die lewendige klein figuurtjie, en ek kan nie help om die delikate bleek gesiggie raak te sien nie. "Waar bly jy?""Daar anderkant", sê sy, en sy beduie in die rigting van ‘n paar somerhuisies.Dis baie snaaks, dink ek. Om in die winter in somerhuisies te kom bly.... "En waar gaan jy skool?""Ek gaan nie skool toe nie - Mamma sê ons is met vakansie."Sy babbel aanmekaar terwyl ons met die strand afstap, maar my gedagtes is baie vêr weg. As ek later huis toe ry, sê Wendy vir my dat dit 'n baie lekker dag was. Ek glimlag vir haar - snaaks genoeg voel ek ook sommer baie beter.Drie weke later jaag ek af na my strand toe. Dinge het nou net te veel vir my geraak, en ek is nie in 'n bui om eers vir Wendy te groet nie. Ek sien iemand op die somerhuisie se stoep sit - seker Wendy se ma - en ek voel asof ek vir haar wil skree: "Hou jou dogtertjie asseblief vandag tuis!"Ek stap gejaag, maar Wendy haal my in. "Asseblief, nie vandag nie!", snou ek haar toe, "Ek wil vandag alleen wees!" Sy lyk vandag onnatuurlik bleek en uitasem."Hoekom?" vra sy.Ek gaan staan, draai om na haar toe en skree: "Want my ma is dood!" En skielik wonder ek waarom ek dit vir hierdie kind vertel."O", sê sy saggies, "dan is dit 'n slegte dag." "Ja", sê ek, "én gister, én eergister, en ... aag gaan tog net weg!" "Was dit seer?" sy kan net nie ophou nie."Was wát seer?" ek is moedeloos, met die dogtertjie en met myself."Toe sy dood is?""Natuurlik was dit seer!" kap ek terug, sonder om die bedoeling agter haar vraag te verstaan. Ek draai om en stap haastig weg, versonke in my eie see van gedagtes.'n Maand of wat later, toe ek weer op die strand kom, was sy nie daar nie. Ek voel skuldig en skaam oor my gedrag, en ..... ek het haar nogal gemis. Ek stap na die strandhuisie toe en klop aan die deur. 'n Vrou maak oop."Ek is Robert Peterson", sê ek, "ek mis jou dogtertjie só vandag, en ek het net gewonder waar sy is." "O ja, meneer Peterson, kom in asseblief. Wendy het so baie van jou gepraat. Ek is so jammer dat ek toegelaat het dat sy jou pla. As sy 'n oorlas was - dan vra ek om verskoning" "Aag nee wat, sy is so 'n borrelende klein dogtertjie." En skielik besef ek dat ek werklik bedoel wat ek sê. "Wendy is verlede week dood, meneer Peterson. Sy het bloedkanker gehad - het sy jou nie gesê nie?"Skielik draai die wêreld om my, en ek gryp haastig vir 'n stoel. Ek is sprakeloos..."Sy was so lief vir hierdie strand, en toe sy vra dat ons hierheen kom, toe kon ek nie nee sê nie. Sy het soveel beter hier gelyk, en hier het sy baie gelukkige dae gehad. Maar die laaste paar weke het sy baie vinnig agteruit gegaan." Haar stem bewe. "Sy het iets vir jou gelos..... as ek dit net kan opspoor. Sal jy omgee om 'n bietjie te wag - ek soek dit net gou?"Ek knik my kop - ek soek vir woorde - maar hulle ontbreek. Wat sê ek vir hierdie pragtige jong vrou?Sy gee vir my 'n vuil koevert met "MR. P" op geskryf in groot kinder letters. Binne is 'n tekening in helder kleure - 'n geel strand; 'n blou see en 'n bruin voël, en onderaan die woorde: 'n Strandlopertjie om geluk te bring" Ek kan die trane nie keer nie, en hierdie klip-hart van my wat lankal vergeet het wat dit is om lief te hê, kraak en breek. Ek neem Wendy se ma in my arms: "Ek is so jammer, so bitter, bitter jammer", is al wat ek kan uitkry, oor en oor, en saam huil ons.Daardie kosbare prentjie is geraam, en hang in my studeerkamer. Ses woorde - een vir elke jaar van haar kort lewetjie - sê vir my van harmonie, dapperheid en 'n onvoorwaardelike liefde. 'n Geskenk van 'n dogtertjie met see-blou oë en hare die kleur van die seesand - sy het my geleer van die geskenk van ware liefde. Hierdie ware verhaal is opgeteken deur Robert Peterson. Dit het meer as 20 jaar gelede afgespeel, en hierdie insident het sy lewe onherroeplik verander. Ons kan hieruit leer dat ons tyd moet maak om die lewe te geniet, en tyd moet maak vir mekaar.Die lewe is so gekompliseerd - die gejaag en elke dag se probleme en traumas kan maak dat jy fokus verloor en van die dinge wat rêrig saakmaak vergeet. Gaan gee vir die mense in jou lewe waarvoor jy lief is vandag 'n ekstra drukkie, net om te sê dat jy omgee en vir hulle lief is. En gaan stap 'n draai in die tuin, en ruik aan die blomme. Drink die skeppingswonder van God in, en gee aan Hom die eer.Wendy het nie maar toevallig op Robert se pad gekom nie - daar is nie so 'n ding soos toeval nie. Sy was daar met 'n doel. So bring die Here dinge op ons pad met 'n doel - soms is dit nie lekker nie, soms raak dit daar diep binne in jou bors, waar 'n waslap nie kan was nie, aan jou hart. Maar sien die hand van God daarin, en dank Hom daarvoor. Ek bid vir jou 'n Strandlopertjie-dag toe.
BaFlat... would be nice to have info on this recording! I am very familiar with Bryn Tyrfel but who is the beautiful woman vocalist? Who is the orchestra and the conductor? Where was this concert? Please let us know.
Lyrics: Tell me, where did my song go Where is my sorrow My deep desires I had a star, once, That I could follow My heart was clear as water Find me, for I have lost you The roads will lead me The trees will guide me I was a child then And I knew the music That made the birds fly You were the wind, I went to catch you You were the water, I could reach you Now I return to meet you And I'm reclaiming my song Run to my side Fill my heart, make it a river Run to my defence now Give me my song Who took my gift who deprived me of my sorrow Giving me my strength when I was a child. Love of my life In your time you have preserved me Tempo dell`amore Give me my song. Run to my side fill my heart, make it a river. You are my desire I am the song!
Han Ohler No its from an album with Benny Anderssons band and written for the swedish Singer Helen Sjöholm. The original title is Saknadens rum. You can find it on youtube.
A favorite composition of mine. Sir Bryn Terfel and Sissel Kerjabo have a lovely duet of this as well. Bravo
Bless this man, his Godgiven voice, and this song
The brilliance of this man's voice comes through in this song. Utterly superb singing.
This is talent not the garbage you hear on radio today. Bravo Bryn Terfel!
Zufällig entdeckt. Das Lied geht mir zu Herzen. Ich höre es immer und immer wieder.
Två av världens mest lysande sångare, Bryn Terfel och Nina Stemme i en underbar sång. Det kan inte bli bättre. Deus Soli Gloria.
I love his beautiful voice. Bryn the great baryton....💓💓💓
This is one of my favorite songs. I love the melody and everything about it in its delivery.
The Best Song of today along with The Best Baritone of today.
Ah! So good for my soul. First time I heard this song it took my breath away. Great song.
What magnificent singing by Bryn Terfel ! And a beautiful song and melodyby Benny Andersson.
What I like about this is that Benny is sitting with his wife in the regular seats in the middle of the audience. And of course it is a beautiful song and a great performance
It’s the first time I have listened to Nina Stemme, she has a lovely contralto voice. Bryn, well we all know what he can deliver.
Beaucoup d'émotion dans cette très belle interprétation.
Elle persiste même dans le silence après la dernière note chantée.
Très bel accompagnement des choeurs et de l'orchestre.
Merci pour cette remarquable vidéo.
geweldige lied en prachtige warme stemmen! wat een grootheid!!!
' A powerful Voice '. A Beautiful Sad. Song. X
extraordinary, great vocal perfomances (intonation, phrasing, taste.) of this beautiful song by Benny Andersson.
Lovely lyrics also.
How about considering changing one single word?
In the first line of the lyrics male vocal soloists ask
"Tell me, where did my song go?"
And in the ending female soloists quasi responds:
"...you are my desire, I am a song."
My suggestion: "...I am your song." (instead of ´I am song´)
A great THANK YOU to all creators of this gem.
Baflat, what a brilliant baritone voice he was gifted with..
Written from the heart, lives in the soul.
What a great song, sung by a great baritone. Bravo Terfel!!!!!
What a wonderfull moment, to listen to this fantastic musicians...
I love it so much, here in Holland..It makes my rain day a very fine day..thank you all
Dag Tini, beluister ook eens zijn duet met Sissel, zeer aanbevolen👍
Just needed another shot of a great song sung by a very talented singer.
Love this english version of Saknadens Rum / Kaleken Tids. Soul stirring stuff. Execellent voice Mr Terfel.
Absolutely wonderful what great voice and a great singer
So so beautiful!! 🇿🇦
A great song with great singers.
Takes my breath away every time.
I was there. It was even more magical than you can imagine!
A beautiful song and and wonderful voice to sing it. Awesome! N
What a magnificent voice.
Geweldig wat een fantastische stem.
I love this song
What star performance !!! All beautiful, performance, music, bravo !!!!!!
I lost my son nearly 30 years ago and had always had a lovely soprano voice but after his death I jave not been.able to sing a note. He took my sing with him for his comfort and my loss
Angel voices that make angels sing and worship - JC, Pretoria
Como siempre Terfel genial , que voz Dios mio!!!!!
what a beautful song
Vilken härlig version av Kärlekens tid & Saknadens rum.
Enig, fantastisk versjon som jeg stadig kommer tilbake til...
A great voice is such a gift.
I am welsh and my song . Thank you Bryn.
Pure Magic!
and also by Nina Stemme- two wonderful voices reaching Heaven.
Marveloso las cantores y la musica. May Bueno Snr Anderson.
I am in awe: saw this live on tv, and cried my heart out that I didn't get to record it: been looking for it forever here on youtube, on Bryns releases and wherever... Why oh why hasn't he recorded this? And why not on Benny Andersson Bands newest cd in english? Thanx forever for posting it!
he did record it, and it is on one of his CDs, have a look at Amazon xx
incredible effortless depth and peaceful
this is so heavenly
PER ASPERA AS ASTRA, WONDERFUL
That voice ♡♡♡
Goosebumps!!!💓💓💓
This is your song Mr Terkel. Bravo!
que interpretação maravilhosa. maravilhosa.
Tell me, where did my song go
Where is my sorrow
My deep desires
I had a star, once,
That I could follow
My heart was clear as water
Find me, for I have lost you
The roads will lead me
The trees will guide me
I was a child then
And I knew the music
That made the birds fly
You were the wind,
I went to catch you
You were the water,
I could reach you
Now I return to meet you
And I'm reclaiming my song
Run to my side
Fill my heart, make it a river
Run to my defence now
Give me my song
Who took my gift
who deprived me of my sorrow
Giving me my strength
when I was a child.
Love of my life
In your time you have preserved me
Tempo dell`amore
Give me my song.
Run to my side
fill my heart, make it a river.
You are my desire
I am the song!
Paul Brown Sy was maar 'n skamele 6 jaar oud toe ek haar vir die eerste keer ontmoet het. Ek ry gewoonlik die 4 kilometer af strand toe elke keer as ek voel dat die wêreld vir my te klein begin word. Sy was besig om 'n sandkasteel of iets te bou, en toe sy opkyk, kyk ek in die pragtigste blou ogies, so blou soos die see self.
"Hallo", sê sy.
Ek antwoord met 'n knik van die kop, nou nie juis in 'n bui om te bodder met 'n klein dogtertjie nie.
"Ek bou", sê sy. "Ja, so sien ek. Wat bou jy?" Ek gee nou nie juis om wat sy bou nie..... "Aag ek weet nie, ek voel maar net lus om in die sand te speel." Die idee trek my nogal aan, en ek trek my skoene uit. 'n Strandlopertjie sweef verby.
"Dis 'n vreugde", sê sy. "Dis 'n wat?" “'n Vreugde.” Mamma sê dat 'n strandlopertjie vir 'n mens vreugde bring."
Die strandlopertjie verdwyn oor die duin.
"Koebaai vreugde", mompel ek vir myself, "Hallo pyn!" Ek draai om, om te loop.
Depressie het aan my geknaag - my lewe was 'n gemors. "Wat is jou naam?" Hierdie dogtertjie gaan nie maklik tou opgooi nie. "Robert", sê ek, "Robert Peterson." "Ek's Wendy ..... ek is ses.""Hallo Wendy" Sy giggel. "Jy's snaaks", sê sy.Ek lag, ten spyte van die donker wolk wat oor my gemoed hang, en ek stap aan. Haar klokhelder giggel-laggie volg my."Kom weer meneer P", skree sy, "kom sodat ons nog 'n gelukkige dag kan hê!"
Na 'n paar dae van onbeheerbare Boy Scouts, frustrerende vergaderings en 'n ou kranklike moeder, het die son een oggend so vrolik geskyn dat ek die skottelgoedwater van my hande afgeskud het , en toe sê ek vir myself: "Robert, jy het 'n strandlopertjie nodig."
Die heerlike sout seelug wag vir my, en ek gryp my jas. Die windjie is ysig, maar ek stap maar en probeer die rustigheid van die strand indrink, daardie rustigheid wat ek so bitter nodig het.
"Hallo meneer P," roep sy my, "wil jy kom speel?" "Wat het jy in gedagte?" Ek voel half vies vir hierdie inbreuk op my gedagtes."Aag, ek weet nie..... wat dink jy?""Wat van kennetjie?" vra ek half sarkasties.Haar klokhelder laggie weerklink oor die strand. "Ek ken nie daai speletjie nie.""Nou maar dan loop ons maar sommer."
Ek kyk af na die lewendige klein figuurtjie, en ek kan nie help om die delikate bleek gesiggie raak te sien nie. "Waar bly jy?""Daar anderkant", sê sy, en sy beduie in die rigting van ‘n paar somerhuisies.Dis baie snaaks, dink ek. Om in die winter in somerhuisies te kom bly.... "En waar gaan jy skool?""Ek gaan nie skool toe nie - Mamma sê ons is met vakansie."Sy babbel aanmekaar terwyl ons met die strand afstap, maar my gedagtes is baie vêr weg.
As ek later huis toe ry, sê Wendy vir my dat dit 'n baie lekker dag was. Ek glimlag vir haar - snaaks genoeg voel ek ook sommer baie beter.Drie weke later jaag ek af na my strand toe. Dinge het nou net te veel vir my geraak, en ek is nie in 'n bui om eers vir Wendy te groet nie. Ek sien iemand op die somerhuisie se stoep sit - seker Wendy se ma - en ek voel asof ek vir haar wil skree: "Hou jou dogtertjie asseblief vandag tuis!"Ek stap gejaag, maar Wendy haal my in. "Asseblief, nie vandag nie!", snou ek haar toe, "Ek wil vandag alleen wees!" Sy lyk vandag onnatuurlik bleek en uitasem."Hoekom?" vra sy.Ek gaan staan, draai om na haar toe en skree: "Want my ma is dood!" En skielik wonder ek waarom ek dit vir hierdie kind vertel."O", sê sy saggies, "dan is dit 'n slegte dag."
"Ja", sê ek, "én gister, én eergister, en ... aag gaan tog net weg!" "Was dit seer?" sy kan net nie ophou nie."Was wát seer?" ek is moedeloos, met die dogtertjie en met myself."Toe sy dood is?""Natuurlik was dit seer!" kap ek terug, sonder om die bedoeling agter haar vraag te verstaan. Ek draai om en stap haastig weg, versonke in my eie see van gedagtes.'n Maand of wat later, toe ek weer op die strand kom, was sy nie daar nie. Ek voel skuldig en skaam oor my gedrag, en ..... ek het haar nogal gemis. Ek stap na die strandhuisie toe en klop aan die deur. 'n Vrou maak oop."Ek is Robert Peterson", sê ek, "ek mis jou dogtertjie só vandag, en ek het net gewonder waar sy is."
"O ja, meneer Peterson, kom in asseblief. Wendy het so baie van jou gepraat. Ek is so jammer dat ek toegelaat het dat sy jou pla. As sy 'n oorlas was - dan vra ek om verskoning"
"Aag nee wat, sy is so 'n borrelende klein dogtertjie." En skielik besef ek dat ek werklik bedoel wat ek sê.
"Wendy is verlede week dood, meneer Peterson. Sy het bloedkanker gehad - het sy jou nie gesê nie?"Skielik draai die wêreld om my, en ek gryp haastig vir 'n stoel. Ek is sprakeloos..."Sy was so lief vir hierdie strand, en toe sy vra dat ons hierheen kom, toe kon ek nie nee sê nie. Sy het soveel beter hier gelyk, en hier het sy baie gelukkige dae gehad. Maar die laaste paar weke het sy baie vinnig agteruit gegaan."
Haar stem bewe. "Sy het iets vir jou gelos..... as ek dit net kan opspoor. Sal jy omgee om 'n bietjie te wag - ek soek dit net gou?"Ek knik my kop - ek soek vir woorde - maar hulle ontbreek. Wat sê ek vir hierdie pragtige jong vrou?Sy gee vir my 'n vuil koevert met "MR. P" op geskryf in groot kinder letters. Binne is 'n tekening in helder kleure - 'n geel strand; 'n blou see en 'n bruin voël, en onderaan die woorde: 'n Strandlopertjie om geluk te bring"
Ek kan die trane nie keer nie, en hierdie klip-hart van my wat lankal vergeet het wat dit is om lief te hê, kraak en breek. Ek neem Wendy se ma in my arms: "Ek is so jammer, so bitter, bitter jammer", is al wat ek kan uitkry, oor en oor, en saam huil ons.Daardie kosbare prentjie is geraam, en hang in my studeerkamer. Ses woorde - een vir elke jaar van haar kort lewetjie - sê vir my van harmonie, dapperheid en 'n onvoorwaardelike liefde. 'n Geskenk van 'n dogtertjie met see-blou oë en hare die kleur van die seesand - sy het my geleer van die geskenk van ware liefde.
Hierdie ware verhaal is opgeteken deur Robert Peterson. Dit het meer as 20 jaar gelede afgespeel, en hierdie insident het sy lewe onherroeplik verander. Ons kan hieruit leer dat ons tyd moet maak om die lewe te geniet, en tyd moet maak vir mekaar.Die lewe is so gekompliseerd - die gejaag en elke dag se probleme en traumas kan maak dat jy fokus verloor en van die dinge wat rêrig saakmaak vergeet.
Gaan gee vir die mense in jou lewe waarvoor jy lief is vandag 'n ekstra drukkie, net om te sê dat jy omgee en vir hulle lief is. En gaan stap 'n draai in die tuin, en ruik aan die blomme. Drink die skeppingswonder van God in, en gee aan Hom die eer.Wendy het nie maar toevallig op Robert se pad gekom nie - daar is nie so 'n ding soos toeval nie. Sy was daar met 'n doel. So bring die Here dinge op ons pad met 'n doel - soms is dit nie lekker nie, soms raak dit daar diep binne in jou bors, waar 'n waslap nie kan was nie, aan jou hart. Maar sien die hand van God daarin, en dank Hom daarvoor. Ek bid vir jou 'n Strandlopertjie-dag toe.
Paul Brown cv. Vvvv
Paul Brown fvvvvvvv g
Paul Brown vvvvgvvgjgvhvhggvhvh
Paul Brown esd
Magnificent!
BaFlat... would be nice to have info on this recording! I am very familiar with Bryn Tyrfel but who is the beautiful woman vocalist? Who is the orchestra and the conductor? Where was this concert? Please let us know.
So schön!!!!
Peter!
It's INCREDIBLE GOOD!!!
Please, if you've got it in MP3, could you send it me by e-mail?
Many thanks!
Where can I get the sheet music for this?
Most beautiful
I am surprised that Nina Stemme is not mentioned at all. She is at least as, if not more famous than Bryn Terfel.
Lyrics:
Tell me, where did my song go
Where is my sorrow
My deep desires
I had a star, once,
That I could follow
My heart was clear as water
Find me, for I have lost you
The roads will lead me
The trees will guide me
I was a child then
And I knew the music
That made the birds fly
You were the wind,
I went to catch you
You were the water,
I could reach you
Now I return to meet you
And I'm reclaiming my song
Run to my side
Fill my heart, make it a river
Run to my defence now
Give me my song
Who took my gift
who deprived me of my sorrow
Giving me my strength
when I was a child.
Love of my life
In your time you have preserved me
Tempo dell`amore
Give me my song.
Run to my side
fill my heart, make it a river.
You are my desire
I am the song!
Wonderful
absolument magique.
Я молюся за Україну
What is the name of the male solo singer? He is brilliant.
Does anyone know where I could find the english text of this song? I can't understand all the words. Thanks, Joost (Belgium)
Meanwhile I found out that his name is Bryn Terfel.
@dangentle I think it's Italian: "tempo de l'amore"
So beautiful. I hear it's from a movie. But does anyone know the title, or can someone tell me how to buy the music and where????
it's on his album called Homeward Bound.
Han Ohler No its from an album with Benny Anderssons band and written for the swedish Singer Helen Sjöholm. The original title is Saknadens rum. You can find it on youtube.
Does anyone know what he is sing at 4:19 in the time line?
*sigh* 😇
O(kip koi uii
Whose the mezzo?
ERIC GARBUTT I am almost sure it is Nina Stemme
Yes, it is Nina Stemme.
Or should that be mezzo soprano
Hva er et vennskap
Man får gåshud. Det blir bara bättre för varje gång.Oslagbart !
??nbn!