"ПАЛАТАИ КУНҶАКӢ"-И ФАЗЛИДДИН МУҲАММАДИЕВ / ГУФТОРИ 3

Поділитися
Вставка
  • Опубліковано 7 гру 2024
  • Эҷодиёти устод Фазлиддин Муҳамма­диев аз саҳифаҳои дурахшони адабиёти садаи бисти тоҷик ба шумор меояд. Вай дар наср сабку диди тозаи бадеиро ворид овард, ки аз бисёр ҷиҳатҳо дар гузашта собиқа надошт ва насри тоҷики­ро аз ҳайси муҳтаво ва ҳунару сохтори поэтикӣ ғановати кайфӣ бахшид. Ҳар як асари тозаи устод аз ҷиҳати шаклу жанр ҳодисаи адабӣ ба шумор меомаданд. Ҳикояҳои ахлоқиву равоншиноснаи вай, қиссаҳои «Одамони куҳна», «Дар он дунё», «Зайнаббибӣ», «Шоҳии япон», «Варта» дарвоқеъ намунаҳои осори асили бадеӣ мебошанд.
    Романи «Палатаи кунҷакӣ» (1974) низ аз комёбиҳои муҳимми ҳунарии Фаз­лиддин Муҳаммадиев ва насри тоҷикии солҳои ҳафтоди асри гузашта ба шумор омадааст. Асари мазкур ягона романи устод аст, вале ба ин нигоҳ накарда, вай дар адабиёти тоҷик, хусусан насри он, аз ҳайси ибтикорот дар муҳтаво ва ҳунар аз чанд ҷиҳат ҷолиби диққат мебошад. Аввалин хусусияти романи мазкур дар он зоҳир машавад, ки як андоза тақсимоти мавзуии жанрҳоро, ки дар насри солҳои 60 асри гузашта дар адабиёти тоҷик зоҳиран ба шакли қонун даромада буд, шикаст. Хусусан дар тасвири бадеии мавзуи рӯз, масъалаҳои ахлоқӣ ва зин­дагии инсони муосир.

КОМЕНТАРІ •