πολύ ωραία παρουσίαση κ συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρηση ότι οι επισημάνσεις πρέπει να γίνονται στο τέλος της σελίδας κ όχι στο τέλος του βιβλίου..Χάνεις τον ειρμό της ανάγνωσης..
Η απαγγελία σας δεν είναι σωστή. Ακούστε το Ρένο Αποστολίδη ή έστω έναν από τους γιους του. Τουλάχιστον απαγγειλετε ένα ποίημα και μετά εξηγηστε διάφορα. Δυστυχώς ακολουθείτε έναν τρόπο ανάλυσης που κουράζει και δεν έχει αρχή και τέλος.
Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση συζήτηση. Ο κ. Δημηρούλης γνωρίζει καλά τον Καβάφη και μάλιστα παρουσιάζει καινούριες πλευρές. Διαφωνώ για την αμφισβήτηση της ελληνοκεντρικότητας του Καβάφη από τον κ. Δημηρούλη. Από πού προκύπτει αυτό; Έναν στίχο του θα θυμίσω μόνο... ''Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα;'' από το 200. π. Χ. Και είναι μονάχα μια σταγόνα ο στίχος αυτός μέσα σε τόσους άλλους που αποδεικνύουν την ελληνοκεντρικότητά του. Ένας ''μη Έλληνας'' δε θα θεωρούσε ''περίλαμπρη'' την εκστρατεία του Αλεξάνδρου. Και τόσα άλλα ας μην επεκταθούμε. Επίσης διαφωνώ με την άποψη του κ. Δημηρούλη για την α-συνέχεια του ελληνισμού. Εξ' άλλου σε άλλο σημείο της συζήτησης ο ίδιος ανέφερε περί παγανιστικών στοιχείων που έχουν διασωθεί μέσα στον χριστιανισμό. Ποιοι τα διέσωσαν αυτά; Μεταμόρφωση πολιτισμού έχουμε, όχι εξαφάνιση και όλα αυτά μέσα σε μια συνέχεια...
Όχι, φίλτατε. Δεν είναι έτσι. Όσον αφορά τουλάχιστον το ποίημα «Στα 200 π.Χ.» ξεχάστε και μην παρασύρεστε από την παρερμηνεία των Αποστολίδηδων, οι οποίοι διαβάζουν μονάχα το προφανές και τους διαφεύγει σχεδόν με εγκληματικό για φιλολόγους τρόπο η καβαφική ειρωνεία. Επίσης, μην παραθέτετε το στίχο έτσι όπως δεν τον έχει γράψει ο ποιητής: ο στίχος θέλει θαυμαστικό στο τέλος και όχι ερωτηματικό. Για μια διαφορετική ερμηνεία του ποιήματος από αυτή που έχετε υπόψη σας, δεν θα σας παραπέμψω στην έτερη προτιμητέα του διαδικτύου, αυτή του Δημήτρη Λιαντίνη. Όχι. Σας προτρέπω να αναζητήσετε την ερμηνεία που δίνει η Κατερίνα Κωστίου στο εξαιρετικό πόνημά της με τίτλο: «...ως όνομα ψιλόν - Η συγκρότηση και η λειτουργία του προσωπείου στην ποίηση του Κ. Π. Καβάφη».
πολύ ωραία παρουσίαση κ συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρηση ότι οι επισημάνσεις πρέπει να γίνονται στο τέλος της σελίδας κ όχι στο τέλος του βιβλίου..Χάνεις τον ειρμό της ανάγνωσης..
Σαν τον Ρένο Αποστολίδη και τον Λιαντίνη δεν έχω ακούσει κανέναν να απαγγέλει και να διαβάζει έτσι. Όλοι οι άλλοι απλά μιλούν χωρίς ψυχή
Ο χρόνος, κε Δημηρούλη, είναι τόπος.
Γιατί δεν είναι ελληνοκεντρικος ο Καβάφης? Δεν έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον αρχαίο ελληνικό κόσμο?
απολυτα ελληνοκεντρικος . τωρα τι ρολο παιζουν καποιοι εκδοτικοι οικοι το καταλαβαινεις
Αλλο οτι ειναι παγκσμιος ποιητής κ αλλο μη ελληνοκεντρικος άσχετο κ δν στέκει για μένα
Ιωάννης Παπαζήσης στα εξήντα του.
Η απαγγελία σας δεν είναι σωστή. Ακούστε το Ρένο Αποστολίδη ή έστω έναν από τους γιους του. Τουλάχιστον απαγγειλετε ένα ποίημα και μετά εξηγηστε διάφορα. Δυστυχώς ακολουθείτε έναν τρόπο ανάλυσης που κουράζει και δεν έχει αρχή και τέλος.
Το Ρένου μόνο. Οι γιοι είναι άλλου παπά κτλ
1:13:59 . Ελαχιστα οχι λιγοτερο. Ηκιστα, υπερθετικος.
Ποιο συκγεκριμμενα για το φαντασιακο - δεν μπορεις να το ποσοτικοποιησεις ωφελιμιστικα - αυτη ειναι και η ομορφια της τεχνης
Η μουσική το κάνει κουραστικό ' κρίμα..
Ποια μουσικη ;
Τι δάσκαλος ο κύριος Δημηρούλης
Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση συζήτηση. Ο κ. Δημηρούλης γνωρίζει καλά τον Καβάφη και μάλιστα παρουσιάζει καινούριες πλευρές. Διαφωνώ για την αμφισβήτηση της ελληνοκεντρικότητας του Καβάφη από τον κ. Δημηρούλη. Από πού προκύπτει αυτό; Έναν στίχο του θα θυμίσω μόνο... ''Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα;'' από το 200. π. Χ. Και είναι μονάχα μια σταγόνα ο στίχος αυτός μέσα σε τόσους άλλους που αποδεικνύουν την ελληνοκεντρικότητά του. Ένας ''μη Έλληνας'' δε θα θεωρούσε ''περίλαμπρη'' την εκστρατεία του Αλεξάνδρου. Και τόσα άλλα ας μην επεκταθούμε. Επίσης διαφωνώ με την άποψη του κ. Δημηρούλη για την α-συνέχεια του ελληνισμού. Εξ' άλλου σε άλλο σημείο της συζήτησης ο ίδιος ανέφερε περί παγανιστικών στοιχείων που έχουν διασωθεί μέσα στον χριστιανισμό. Ποιοι τα διέσωσαν αυτά; Μεταμόρφωση πολιτισμού έχουμε, όχι εξαφάνιση και όλα αυτά μέσα σε μια συνέχεια...
Εχω να πω κυριε δημηρουλη απτην υπερβολική αναλυση ξεφεύγουμε για στοιχεια του καβαφη αδιαλλακτα κ αναμφισβήτητα
Όχι, φίλτατε. Δεν είναι έτσι. Όσον αφορά τουλάχιστον το ποίημα «Στα 200 π.Χ.» ξεχάστε και μην παρασύρεστε από την παρερμηνεία των Αποστολίδηδων, οι οποίοι διαβάζουν μονάχα το προφανές και τους διαφεύγει σχεδόν με εγκληματικό για φιλολόγους τρόπο η καβαφική ειρωνεία. Επίσης, μην παραθέτετε το στίχο έτσι όπως δεν τον έχει γράψει ο ποιητής: ο στίχος θέλει θαυμαστικό στο τέλος και όχι ερωτηματικό. Για μια διαφορετική ερμηνεία του ποιήματος από αυτή που έχετε υπόψη σας, δεν θα σας παραπέμψω στην έτερη προτιμητέα του διαδικτύου, αυτή του Δημήτρη Λιαντίνη. Όχι. Σας προτρέπω να αναζητήσετε την ερμηνεία που δίνει η Κατερίνα Κωστίου στο εξαιρετικό πόνημά της με τίτλο: «...ως όνομα ψιλόν - Η συγκρότηση και η λειτουργία του προσωπείου στην ποίηση του Κ. Π. Καβάφη».
πολυ μουσική