Sam kilkutrotnie wracałem do toksycznej, zaburzonej kobiety i teraz kiedy już minęło pół roku od zastosowania zero kontaktu z mojej strony wiem, że nie mam sensu i nie powinno się wracać do takich osób. Cytując- książka przeczytana 100 razy ma zawsze to samo zakończenie. Dziękuję
Dziękuję Patryku za ważny przekaz ❤ W moim przypadku, po prostu wiem, że ponowne "zejscie się" nic nie da i nie zmieni na lepsze dla mnie samej... Ja się "obudziłam "i ocknęłam z letargu, a także zrozumiałam chyba już wszystkie swoje błędy..tzn. Brak granic i standardów, naiwność, zbyt szybkie angażowanie się, lekceważenie czerwonych flag...godzenie się na to co mi nie służy i czego NIE CHCĘ.. Jestem w drodze do samopoznania i samodoskonalenia siebie.. Uczę się jak być pierwszą dla siebie...Słyszę siebie...Czuję... Rozpoczęłam profesjonalną terapię.. A on ? Nadal w tym samym miejscu.. Nawet nie wpadł na to, że tak samo jak ja potrzebuje transformacji..
100% prawdy.. Teraz jestem w takiej sytuacji😅 Chcialam odbudowac relacje po toksycznym zwiazku, oszukujac sie nawet ze zalezy mi tylko na przyjazni Ale problemy pozostaly te same, pamiec o dobrych chwilach i dobre checi starczaja na chwile i wracamy do tych samych schematow, zali, wypominek, oskarzen.. I ja widze jak ja sie zmienilam i przemyslalam wszystko ale druga strona " zatrzymala sie w miejscu"
Odcięłam się od toksycznej relacji ponad 7 mcy temu, nadużywanie alkoholu, kontrola na każdym kroku, brak szacunku, obelgi, które były ponoć żeby mnie tylko "wkurzyć ". Teraz małżonek po tylu miesiącach przejrzał na oczy, że to nie są przelewki, że nie dam się znowu zmanipulować, że nie chce ciągnąć już tego tylko dla dobra dzieci i udawanego - wspaniałego domu, zmienił się na jakiś czas, odstawił póki co alkohol, stara się w domu wszystko robić, pomagać, zajmować się dziećmi. Tylko jak widzi, że to nie przynosi oczekiwanych rezultatów, że nie jestem już tą samą osobą, nie daje się kontrolować to pojawiają się napady złości i zarzucania, że przeze mnie ma depresję, że go niszczę, olewam.... I znowu wracamy do punktu wyjścia, że ja jestem odpowiedzialna za całe zło, bo gdybym się inaczej zachowywała to byłoby wszystko ok. Tylko nie zrozumiał jednego, że ja nie jestem już tą samą osobą. Długo wyrzucałam sobie, że niszczę wieloletni związek, że nie daje szansy na naprawę i poprawę.... Tylko pojawia się jedno ale.... Gdzie w tym wszystkim jestem ja, czy zawsze muszę wszystkich stawiać na pierwszym miejscu żeby czuł się komfortowo? Żeby nikogo nie urazić, nie zranić?? I dobrze powiedział Pan Patryk... czy nie doszukujemy się w tym wszystkim tego, że jeśli było się z kimś tyle lat, było trochę chwil radości, wspólnych wspomnień to czy nie warto byłoby dać kolejnej szansy na naprawę żeby nie przekreślać tego wszystkiego? Czy właśnie ten czas nie zaciera złych zachowań, tego co zniszczyło to, co tak mozolnie budowaliśmy... I dlatego tak dużo z nas tkwi do końca w czymś co nam nie służy, co nas od środka spala i unieszczesliwia.
"Nie wchodzi sie dwa razy do tej samej rzeki" to błędnie przetłumaczone powiedzenie, które na stałe zakorzeniło się w świadomości ludzi. Powinno się mówić "nie da się wejść dwa razy do tej samej rzeki" i tutaj mamy o wiele więcej przesłania. Wyobraź sobie punkt w rzece, wchodzisz do niego, stoisz w tym punkcie w rzece jakiś czas po czym wychodzisz. Następnie wchodzisz z powrotem w ten sam punkt w tej rzece ale to już nie jest ta sama rzeka, ponieważ woda się przemieszcza, piasek na dnie się przemieszcza. Otacza cie juz zupełnie inna woda i stoisz na zupełnie innym piasku. Rysuje się tu jasna metafora jak to ma się do związków i relacji. Jakiś związek z jakichś przyczyn się kończy. Następnie po jakimś czasie partnerzy postanawiają spróbować jeszcze raz i bardzo często robią to zbyt szybko, bez odpowiedniego przepracowania tego co nie działało, bo kieruje nimi silna tęsknota i na bazie tej tęsknoty świadomie lub podświadomie zakładają, że sam powrót wystarczy by tym razem było lepiej. Spodziewają się, że wrócą właśnie do tej samej rzeki, ze bedzie jak za pierwszym razem. No ale nie będzie, bo są oboje w innym miejscu, mają za sobą szereg doświadczeń i różnych sytuacji jakie przytrafiły się im do tej pory, które spowodowały rozpad związku i gdy nie zostało to wyjaśnione, wybaczone, przepracowane, to pojawia się frustracja i rozczarowanie, bo błędnie założyli, że wrócą do rzeki jaką znali, że będzie bezpiecznie i komfortowo ale tak nie jest, bo wrócili do zupelnie innej rzeki i nie przygotowali się na to odpowiednio. Podsumowując nie da się wejść dwa razy do tej samej rzeki ale czasami gdy się kogoś naprawdę kocha to warto wrócić do tej rzeki ale mając świadomość, że to będzie już coś nowego, a nie to co znaliśmy i pamiętaliśmy.
Tak. Zlekcewazylem problemy przez które rozpadła się moja relacja. Po prostu milczałem nie powiedziałem co mi nie pasuje i nie zapytałem partnerki co jej nie pasowało w moim zachowaniu i ponownie stało się tak samo. Żaden z nas nie starał się rozwiązać i dotrzeć do kluczowego problemu
Jesli sie daje druga szanse to trzeba byc gotowym na rozczarowanie rowniez,mozna byc nawet wscieklym na siebie ze sie bylo naiwnym wierzac ze druga osoba sie zmienila na lepsze.
Utrzymuje kontakt z osobą która łączyła mnie bliska relacja,ale już nie jestem tak naiwna jak kiedyś ,trzeba żeby obie strony podjęły ciężką pracę nad sobą aby spróbować ponownie.
Zakończylam po roku bardzo romantyczny dramat z narcyzem dzieki ogloszeniu na policji, po wielokrotnym pobiciu zadenucjowalam wreszcie narcyza za pobicie z dokumentem od lekarza, by na zawsze odciać sobie droge i juž nigdy do siebie nie powrócić. Nie potrafilam dać zwyklego zakończenia a narcyz tež nie. Wracaliśmy do siebie zawsze bardzo szcześliwi može dwadzieścia razy i zawsze bylo to cudowne, byliśmy świetna para, milość jak z filmu, a do dwu tygodni historia dokladnie sie powtórzyla, bo narcyz nudzil sie, byl wstretny, arogancki a gdy mialam tego dosyć, tak mnie pobil, dusil. Sasiedzi i policja za nas zdecydowali, že nie wolno nam do siebie wracać, bo juž nocnego halasu mieli po dziurki w nosie. Jakoś latwiej sie pogodzić z końcem zwiazku, kiedy zadecydowali obcy i wlaściwie nikt z nas nie jest winny za rozejście ani ja, ani narcyz . Jak sie mówi: "slowo ludu, slowo Bože". :) "Karma" zaskutkowala. :) Wlaściwie zostaly mi mimo wszysko piekne wspomnienia, (jego obietnice nigdy nie odbieralam powažnie), i nie mam žadnej urazy do narcyza, za jego naiwne manipulacje, ponižanie, psychiczna i fizyczna przemoc. Nie wiem jak na sytuacje patrzy "mój narcyz", pewnie nie spodziewal sie, že pójde wkońcu na policje. Próbowal mnie jeszcze sklonić, bym poszla zmienić swoja wypowiedź, že pomylilam sie, nie pamietam, jak bylo, ale nie zgodzilam sie. Na požegnanie mnie wyszydzil, že "nic mi nie zrobil", nie zlamal reki, ani nogi, wiec w žaden sposób mu powažnie nie zaszkodze, bo to, co zrobil, to tylko przeczyn obywatelski a nie karalny czyn.
Po rozstaniu z moją partnerką próbowaliśmy trzy razy na nowo stworzyć relację. Znaliśmy przyczynę rozpadu naszego związku i było to że zamknąłem się w sobie. Niestety nie wiedziałem jak na nowo się otworzyć i nie być tak zamkniętym w sobie. Niestety rozstaliśmy się ponownie i powiedziała mi że to koniec i nie ma możliwości już powrotu. Zapisałem się na terapię aby móc mówić o swoich uczuciach aby znaleźć bodziec który spowodowla że się zamknąłem. Marzę o tym że jak otworze się na nowo to stworzymy już prawdziwą rodzinę. Trzeba rozmawiać o wszystkim a jeśli siedzi coś nam w głowie sami sobie z tym nie poradzimy udajmy się do specjalisty i poprośmy o pomoc ja tego nie zrobiłem i dziś jestem tu gdzie jestem widzę jak moja ukochana stara ułożyć sobie życie na nowo.
Witam bardzo dobrze sie pana slucha natomiast mam putanie 5 lat trwal moj zwiazek w ktorym partnerka byla cieplą dobra osobą i trzy miesiace mijaja od zakonczenia poniewaz synowie maja nie odcieta pepowine dorosle osoby tak sentyment mam do ciebie itd co robic pisze w duzym skrucie jest mi ciezko poprostu dramat
Potrzebujesz wsparcia? Zapisz się na indywidualne konsultacje online:
www.psychologianawynos.pl/konsultacje-psychologiczne-patryk-wojcik
Sam kilkutrotnie wracałem do toksycznej, zaburzonej kobiety i teraz kiedy już minęło pół roku od zastosowania zero kontaktu z mojej strony wiem, że nie mam sensu i nie powinno się wracać do takich osób. Cytując- książka przeczytana 100 razy ma zawsze to samo zakończenie. Dziękuję
Też tak robiłam ale już czas to skończyć.Pozdrawiam
Dziękuję Patryku za ważny przekaz ❤
W moim przypadku, po prostu wiem, że ponowne "zejscie się" nic nie da i nie zmieni na lepsze dla mnie samej...
Ja się "obudziłam "i ocknęłam z letargu, a także zrozumiałam chyba już wszystkie swoje błędy..tzn.
Brak granic i standardów, naiwność, zbyt szybkie angażowanie się, lekceważenie czerwonych flag...godzenie się na to co mi nie służy i czego NIE CHCĘ..
Jestem w drodze do samopoznania i samodoskonalenia siebie..
Uczę się jak być pierwszą dla siebie...Słyszę siebie...Czuję...
Rozpoczęłam profesjonalną terapię..
A on ? Nadal w tym samym miejscu..
Nawet nie wpadł na to, że tak samo jak ja potrzebuje transformacji..
Miałam napisać komentarz,ale ten jest w punkt. Popieram zdanie nt.ex. Mój jest taki sam...
100% prawdy..
Teraz jestem w takiej sytuacji😅
Chcialam odbudowac relacje po toksycznym zwiazku, oszukujac sie nawet ze zalezy mi tylko na przyjazni
Ale problemy pozostaly te same, pamiec o dobrych chwilach i dobre checi starczaja na chwile i wracamy do tych samych schematow, zali, wypominek, oskarzen..
I ja widze jak ja sie zmienilam i przemyslalam wszystko ale druga strona " zatrzymala sie w miejscu"
Jesteśmy dorosłymi ludźmi, kiedy związek trwał to wtedy był czas na jego ratowanie. A jeśli mimo to się rozpadł, to nie warto go reanimować.
Odcięłam się od toksycznej relacji ponad 7 mcy temu, nadużywanie alkoholu, kontrola na każdym kroku, brak szacunku, obelgi, które były ponoć żeby mnie tylko "wkurzyć ". Teraz małżonek po tylu miesiącach przejrzał na oczy, że to nie są przelewki, że nie dam się znowu zmanipulować, że nie chce ciągnąć już tego tylko dla dobra dzieci i udawanego - wspaniałego domu, zmienił się na jakiś czas, odstawił póki co alkohol, stara się w domu wszystko robić, pomagać, zajmować się dziećmi. Tylko jak widzi, że to nie przynosi oczekiwanych rezultatów, że nie jestem już tą samą osobą, nie daje się kontrolować to pojawiają się napady złości i zarzucania, że przeze mnie ma depresję, że go niszczę, olewam.... I znowu wracamy do punktu wyjścia, że ja jestem odpowiedzialna za całe zło, bo gdybym się inaczej zachowywała to byłoby wszystko ok. Tylko nie zrozumiał jednego, że ja nie jestem już tą samą osobą. Długo wyrzucałam sobie, że niszczę wieloletni związek, że nie daje szansy na naprawę i poprawę.... Tylko pojawia się jedno ale.... Gdzie w tym wszystkim jestem ja, czy zawsze muszę wszystkich stawiać na pierwszym miejscu żeby czuł się komfortowo? Żeby nikogo nie urazić, nie zranić?? I dobrze powiedział Pan Patryk... czy nie doszukujemy się w tym wszystkim tego, że jeśli było się z kimś tyle lat, było trochę chwil radości, wspólnych wspomnień to czy nie warto byłoby dać kolejnej szansy na naprawę żeby nie przekreślać tego wszystkiego? Czy właśnie ten czas nie zaciera złych zachowań, tego co zniszczyło to, co tak mozolnie budowaliśmy... I dlatego tak dużo z nas tkwi do końca w czymś co nam nie służy, co nas od środka spala i unieszczesliwia.
Bardzo wartościowy film, dał mi dużo do myślenia, dziękuję :)
na poczatku bylo super a potem wychodzily te same problemy
"Nie wchodzi sie dwa razy do tej samej rzeki" to błędnie przetłumaczone powiedzenie, które na stałe zakorzeniło się w świadomości ludzi. Powinno się mówić "nie da się wejść dwa razy do tej samej rzeki" i tutaj mamy o wiele więcej przesłania. Wyobraź sobie punkt w rzece, wchodzisz do niego, stoisz w tym punkcie w rzece jakiś czas po czym wychodzisz. Następnie wchodzisz z powrotem w ten sam punkt w tej rzece ale to już nie jest ta sama rzeka, ponieważ woda się przemieszcza, piasek na dnie się przemieszcza. Otacza cie juz zupełnie inna woda i stoisz na zupełnie innym piasku. Rysuje się tu jasna metafora jak to ma się do związków i relacji. Jakiś związek z jakichś przyczyn się kończy. Następnie po jakimś czasie partnerzy postanawiają spróbować jeszcze raz i bardzo często robią to zbyt szybko, bez odpowiedniego przepracowania tego co nie działało, bo kieruje nimi silna tęsknota i na bazie tej tęsknoty świadomie lub podświadomie zakładają, że sam powrót wystarczy by tym razem było lepiej. Spodziewają się, że wrócą właśnie do tej samej rzeki, ze bedzie jak za pierwszym razem. No ale nie będzie, bo są oboje w innym miejscu, mają za sobą szereg doświadczeń i różnych sytuacji jakie przytrafiły się im do tej pory, które spowodowały rozpad związku i gdy nie zostało to wyjaśnione, wybaczone, przepracowane, to pojawia się frustracja i rozczarowanie, bo błędnie założyli, że wrócą do rzeki jaką znali, że będzie bezpiecznie i komfortowo ale tak nie jest, bo wrócili do zupelnie innej rzeki i nie przygotowali się na to odpowiednio. Podsumowując nie da się wejść dwa razy do tej samej rzeki ale czasami gdy się kogoś naprawdę kocha to warto wrócić do tej rzeki ale mając świadomość, że to będzie już coś nowego, a nie to co znaliśmy i pamiętaliśmy.
Bardzo mi się podoba Twoje podsumowanie
Tak. Zlekcewazylem problemy przez które rozpadła się moja relacja. Po prostu milczałem nie powiedziałem co mi nie pasuje i nie zapytałem partnerki co jej nie pasowało w moim zachowaniu i ponownie stało się tak samo. Żaden z nas nie starał się rozwiązać i dotrzeć do kluczowego problemu
Dziękuję za bardzo interesujace i wyczerpujace temat filmiki. Pozdrawiam
Jesli sie daje druga szanse to trzeba byc gotowym na rozczarowanie rowniez,mozna byc nawet wscieklym na siebie ze sie bylo naiwnym wierzac ze druga osoba sie zmienila na lepsze.
Potrzeba czasu by poznać drugiego człowieka.Grunt żeby odróżnić miłość od uzależnienia emocjonalnego.🤔
Dziękuję bardzo za piękny i mądry wykład ❤
Utrzymuje kontakt z osobą która łączyła mnie bliska relacja,ale już nie jestem tak naiwna jak kiedyś ,trzeba żeby obie strony podjęły ciężką pracę nad sobą aby spróbować ponownie.
Zakończylam po roku bardzo romantyczny dramat z narcyzem dzieki ogloszeniu na policji, po wielokrotnym pobiciu zadenucjowalam wreszcie narcyza za pobicie z dokumentem od lekarza, by na zawsze odciać sobie droge i juž nigdy do siebie nie powrócić. Nie potrafilam dać zwyklego zakończenia a narcyz tež nie. Wracaliśmy do siebie zawsze bardzo szcześliwi može dwadzieścia razy i zawsze bylo to cudowne, byliśmy świetna para, milość jak z filmu, a do dwu tygodni historia dokladnie sie powtórzyla, bo narcyz nudzil sie, byl wstretny, arogancki a gdy mialam tego dosyć, tak mnie pobil, dusil. Sasiedzi i policja za nas zdecydowali, že nie wolno nam do siebie wracać, bo juž nocnego halasu mieli po dziurki w nosie. Jakoś latwiej sie pogodzić z końcem zwiazku, kiedy zadecydowali obcy i wlaściwie nikt z nas nie jest winny za rozejście ani ja, ani narcyz . Jak sie mówi: "slowo ludu, slowo Bože". :) "Karma" zaskutkowala. :) Wlaściwie zostaly mi mimo wszysko piekne wspomnienia, (jego obietnice nigdy nie odbieralam powažnie), i nie mam žadnej urazy do narcyza, za jego naiwne manipulacje, ponižanie, psychiczna i fizyczna przemoc. Nie wiem jak na sytuacje patrzy "mój narcyz", pewnie nie spodziewal sie, že pójde wkońcu na policje. Próbowal mnie jeszcze sklonić, bym poszla zmienić swoja wypowiedź, že pomylilam sie, nie pamietam, jak bylo, ale nie zgodzilam sie. Na požegnanie mnie wyszydzil, že "nic mi nie zrobil", nie zlamal reki, ani nogi, wiec w žaden sposób mu powažnie nie zaszkodze, bo to, co zrobil, to tylko przeczyn obywatelski a nie karalny czyn.
Bardzo mądre ,to co Pan mówi ❤
Pozdrawiam i dziękuję za omówienie tego tematu.🙋
Dokładnie moja historia😢
Po rozstaniu z moją partnerką próbowaliśmy trzy razy na nowo stworzyć relację. Znaliśmy przyczynę rozpadu naszego związku i było to że zamknąłem się w sobie. Niestety nie wiedziałem jak na nowo się otworzyć i nie być tak zamkniętym w sobie. Niestety rozstaliśmy się ponownie i powiedziała mi że to koniec i nie ma możliwości już powrotu. Zapisałem się na terapię aby móc mówić o swoich uczuciach aby znaleźć bodziec który spowodowla że się zamknąłem. Marzę o tym że jak otworze się na nowo to stworzymy już prawdziwą rodzinę.
Trzeba rozmawiać o wszystkim a jeśli siedzi coś nam w głowie sami sobie z tym nie poradzimy udajmy się do specjalisty i poprośmy o pomoc ja tego nie zrobiłem i dziś jestem tu gdzie jestem widzę jak moja ukochana stara ułożyć sobie życie na nowo.
Witam bardzo dobrze sie pana slucha natomiast mam putanie 5 lat trwal moj zwiazek w ktorym partnerka byla cieplą dobra osobą i trzy miesiace mijaja od zakonczenia poniewaz synowie maja nie odcieta pepowine dorosle osoby tak sentyment mam do ciebie itd co robic pisze w duzym skrucie jest mi ciezko poprostu dramat
Nie ngdy !
Jeżeli w związku jest przemoc psychiczna i fizyczna a były obiecuje zmianę to nie warto
👍🏼👍🏼prawda
Jest sens wracac ale tylko na chwile na dobry sex. Z niektorymi babami po prostu inaczej sie nie da .