Dodam taką teorię od siebie - z bohaterami pobocznymi łatwiej nam się utożsamić w tym sensie, że możemy się utożsamić się z ich "pobocznością". Główny bohater z reguły to jednak ktoś na świeczniku, wplątany w sam środek ciekawej historii, ktoś w jakimś stopniu wyjątkowy i specjalny, którego życie wybiega ponad przeciętność. Ponieważ większość z nas to właśnie przeciętne osoby ze zwykłym życiem, będące raczej wrzucone w różne okoliczności i jakoś sobie w nich radzące, może nam być się łatwiej zidentyfikować z postacią tła, która tak jak ty jest bliżej tej przeciętności i zwykłości, niż z główną postacią, która na swój sposób musi być specjalna, szczególna, obdarzona centralną rolą w jakiś większej historii. Bo większość z nas tak nie ma, to i trochę ciężko się w kogoś takiego wczuć i o tej stojącej z boku, może trochę mniej wyjątkowej postaci łatwiej nam pomyśleć "o, jest jak ja!".
Zdecydowanie kupuję każdy argument. Podczas słuchania od razu na myśl przyszła mi instytucja headcanonu, o jakiej wspomniałaś na końcu. Bardzo dużo fanartów opartych jest nie na realnym tworze, tylko na nadbudowanym wokół niego headcanonie. Tak samo wszelkiego rodzaju fanfiki. Najczęściej są o postaciach drugoplanowych czy pobocznych. Ogromną popularnością cieszy się temat Huncwotów z HP, ich fandom jest ogromny, powstają headcanony, które fani uznają wręcz za kanony, a co wiemy realnie o Huncwotach z serii książek? Niewiele. Za młodszego uwielbiałam fantazjować o ulubionych postaciach jako o postaciach z danymi cechami, które były mi w jakiś sposób bliskie, a jakie nie wykluczały się z charakterem postaci, bo przecież skąd mamy wiedzieć, czy dany bohater na pewno nie miał tragicznego backstory, skoro o nim nie opowiadał? No i przede wszystkim, jeżeli mamy do czynienia z poboczną postacią, nikt nam nie zabroni przypisywać jej innej orientacji niż hetero, wymyślać, w kim mogłaby się zakochać i uczynić z niej swój tak zwany "comfort charakter". Baza już jest, detale należą do nas. Też jestem w trakcie pisania książki i na etapie wczesnego powstawania zarysu/pierwowzoru dwie główne postaci były absolutnie nielubialnymi, nudnymi bułami i przyjaciel jednego z nich, na początku poboczny, był tym najfajniejszym przez to, że odstawał swoim posiadaniem charakteru. W dodatku naprawdę fajnego charakteru. W tym momencie, mając czwórkę głównych postaci, mam wrażenie, że rozbijam też sam aspekt "spędzania czasu z bohaterem" na cztery, a każdy, mając inne podejście, co innego może zaoferować w tej samej historii. Ale i tak już mam feedback, że jedną z fajniejszych postaci jest Demon, który pojawił się na dosłownie jedną scenę i nie wiemy o nim zbyt wiele oprócz tego, co sam o sobie powiedział i jak się zachowywał. To naprawdę ciekawe podejście. A druga sprawa, taka już bardziej pod kątem ekranizacji i animacji: często postaci poboczne, które odgrywają jakąś tam rolę, mają ciekawszy design niż główny bohater. Może to wynikać z tego, o czym też wspominałaś - główny bohater ma nie budzić kontrowersji, by każdy miał szansę się z nim utożsamiać, tylko na tle tych innych fantastycznych postaci wygląda zupełnie nijako. O wiele łatwiej polubić kogoś, kto wyróżnia się stylem, ma niezwykłe stroje czy wyjątkową cechę wyglądu, niż postać, która jest nijaka, cały czas chodzi w nudnych i tych samych ciuchach i nie przyciąga na siebie uwagi. W każdym razie temat jest naprawdę interesujący. Filmik tak z kija wyświetlił mi się na głównej, ale chyba mój algorytm po prostu miał dość mojego oglądania w kółko jednych i tych samych materiałów i chciał się wyrwać z wiecznego deja vu. I fajnie, podoba mi się taka tematyka. Chętnie zostanę na dłużej i zapoznam się z Twoją twórczością!
W ogóle wybór głównego bohatera był dla mnie zagwozdką, więc rozumiem. :D Temat jest bardziej złożony, niż się wydaje, haha. Długo mi zajęło, by określić, która postać najlepiej by wspierała historię i ją opowiadała. Nie wiem czy to był dobry wybór z perspektywy czytelnika, ale mam nadzieję, że tak. Przynajmniej rozwija się i uczy na swoich błędach. XD Jak chcesz posłuchać o mojej drodze kombinowania z głównymi bohaterami, polecam ten o Ivett i Masaru. Zrobiłam go jakiś rok temu. Chciałam jeszcze powiedzieć, że cieszę się, że filmik spodobał Ci się na tyle, że zdecydowałaś się napisać tak długi komentarz. To wiele dla mnie znaczy.
To prawda i nie mam jak temu zaprzeczyć. Mimo tego wiele osób lubi nieco bardziej Jaskra czy zupełnie inne postaci. Ja osobiście chyba nie mam faworyta. (Niemal) każda postać w prozie Sapkowskiego zasługuje na uznanie. :)
@@echo_in_the_etherCo do Geralta to no wiadomo jest to skomplikowana postać, introwertyk. Jasne, że postacie bez wielu sprzeczności jak np. dobre i mądre, ekstrowertyczne postacie z bajek dla dzieci Andersena czy LaFontaina są bardziej lubiane.
Myślę, że to też zależy od grupy docelowej. Ja osobiście lubię złożone postaci. Moim małym hobby jest poszukiwanie schematów, które pozwoliłyby mi na wyjaśnienie pewnych rzeczy. W dodatku po namyśle stwierdzam, że może jednak najbardziej lubię Geralta, w szczególności jego komiczną część - choćby to, jak strzela focha i wszyscy inni bohaterowie wywracają na to oczami. Totalnie uderza to w moje poczucie humoru, jakie by nie było. Geralt czasem bywa zabawny bez świadomości tego. :D Grałam też w grę, ta jego śmieszność została świetnie przelana w nową historię (nawet tak absurdalne cytaty jak "zaraza"), choć niezupełnie widać, jak prostym człowiekiem tak naprawdę jest Geralt. Miło się z nim spędza czas i w książce, i w grze, choć w książce ponownie - może nie nudzi się tak bardzo przez fakt, że zmieniana jest perspektywa. Jak chodzi o baśnie i filmy animowane, myślę że tu rolę odgrywa nie tylko wiek, ale też to, ile pola do domysłu zostawiają postaci. Jak byłam mała, tata czytał mi do poduszki właśnie baśnie - prawdopodobnie oryginalne, bo niektóre były trochę straszne. Ale mniejsza o tym. W baśnie wpuszczona jest taka narracja, która opowiada głównie o historii. Bohaterowie nierzadko nie dzielą się swoimi myślami ani przeżyciami, są tylko kolejnym narzędziem do opowiedzenia historii. Disney obiera nieco inną perspektywę, ale tutaj ponownie - księżniczki (zazwyczaj) mają tak mało sprecyzowanych cech, że pozwala to na utożsamianie się. W dodatku mają ładne sukienki i pokonują życiowe trudności. Nie ma co się dziwić, że tak wiele dziewczynek zakochało się w Elsie. :D To tylko takie moje przydługie dygresje. Zgadzam się, ale dodaję przemyślenia, hahah. Przykładów można by mnożyć, zupełnie jak perspektyw.
Dodam teorię opieraną na analizie aktacyjnej i na teoriach daddyego Josepha Campbella; Zadaniem głównej postaci bohaterskiej jest przejść z punktu A do punktu B. Preferowalnie dla nas wszystkich, jeśli postać jest dynamiczna, to dodatkowym zadaniem jest jeszcze nauczyć się czegoś po drodze, co pomoże dojść z A do B. Główna postać bohaterska ma zadania do wykonania w naszej historii. Postaci poboczne nie mają takiej presji. Ich cel (jaki my, osoby autorskie im nadamy) sprowadza się albo do pomagania instytucji protagonisty albo do szkodzenia jej. Jednakże! Może być też to postać nacechowana neutralnie! Wówczas od nas, autorów, zależy jaką funkcję jej nadamy. Stąd nawet postaci, których główną funkcją jest np czysty fanservice. Albo comedic (comic?) relief! Dlatego, że te postaci mogą sobie "pozwolić" na posiadanie charakteru. A ten główny koleś? Kolesiówa? Osoba kolesiowska? Jej celem jest... mieć cel. I dążyć do niego przez czas trwania akcji. Dzięki za miły materiał! Jako student II roku twórczego pisania będe zaglądał, żeby liznąć perspektywy pisarki pasjonatki z innym backgroundem. Pozdrawiam! A NO I WUJEK IROH TO PRZEKOCHANA NAJLEPSZA POSTAĆ ZGADZAM SIĘ A Jaskier to debil i literalnie ja Xoxo
Ciekawa teoria, prawdopodobnie też po części prawdziwa. :) Może kiedyś nagram filmik o drodze bohatera, bo temat też jest mi znamy. Póki co myślałam nad materiałem na temat teorii dot. archetypów postaci. Nie umiem powiedzieć kiedy się pojawi, ale planowałam zasięgnąć pomysłów na sposób podziału postaci kilku różnych autorów i je omówić. Skoro studiujesz kreatywne pisanie, możesz mi coś doradzić. Jeżeli oczywiście chcesz. :D
Mi się wydaje, że powodem jest nieprzewidywalność tych postaci. Głównego bohatera znamy, podążamy za nim 24/7 i jesteśmy w stanie założyć, jak gdzie kiedy się zachowa. Postacie poboczne, ponieważ nie mamy z nimi styczności w takiej ilości, a jeśli nawet top uciekają nam gdzieś w tle czy w tłumie, mają ten rąbek tajemnicy którego nasz mózg pożąda.
Trudno mi ocenić. Tłumaczę to tak, że wydawca ostatecznie zdecyduje, czym to jest najbardziej, haha. Ja sama wrzuciłabym to w gatunek fantastyki, urban fantasy, horroru psychologicznego i science fiction, a dokładniej cyberpunku.
@@echo_in_the_ether okurdebele, to dużo naraz. Widzę, że koleżanka lubi balansować na granicy podgatunków. Szanuję w opór :D Na jakim etapie pisania jesteś? Jeśli oczywiście można wiedzieć
Męczę drugi draft. Jestem w połowie. Podjęłam się pisania całej książki od nowa. Później zostaje mi decydowanie, która wersja wydarzeń jest lepsza i naprawianie dziur fabularnych i logicznych. W tej chwili skończyłam pisać porównanie planu wydarzeń. Jestem zmęczona na samą myśl o dalszym procesie, ale jakoś dam sobie radę. :")
Draco to zły przykład według mnie gdyż jest on antagonistą dla Harrego i jest po prostu przystojnym badboyem więc faceci widzą w nim takiego trochę mafiozę, który bierze co chce, a dziewczyny postać typu "" can change him", wydaje mi się, że poboczni bohaterowie są raczej prostsi i mniej "wyjątkowi" i dlatego tak ich lubimy, żadne z nas nie ratuję świata i lubimy słuchać o tym jak ktoś to robi utożsamiając się z kimś obok niego jak postaci poboczne i jest ich tak sama wspomniałaś tak dużo, że łatwiej znaleźć kogś wspólnego.
@@echo_in_the_ether właśnie, czarne charaktery to trochę ck innego i właśnie o to mo chodziło, więc jego przykład tutaj nie do końca fituje, bo jest takkm mixem.
Dodam taką teorię od siebie - z bohaterami pobocznymi łatwiej nam się utożsamić w tym sensie, że możemy się utożsamić się z ich "pobocznością". Główny bohater z reguły to jednak ktoś na świeczniku, wplątany w sam środek ciekawej historii, ktoś w jakimś stopniu wyjątkowy i specjalny, którego życie wybiega ponad przeciętność. Ponieważ większość z nas to właśnie przeciętne osoby ze zwykłym życiem, będące raczej wrzucone w różne okoliczności i jakoś sobie w nich radzące, może nam być się łatwiej zidentyfikować z postacią tła, która tak jak ty jest bliżej tej przeciętności i zwykłości, niż z główną postacią, która na swój sposób musi być specjalna, szczególna, obdarzona centralną rolą w jakiś większej historii. Bo większość z nas tak nie ma, to i trochę ciężko się w kogoś takiego wczuć i o tej stojącej z boku, może trochę mniej wyjątkowej postaci łatwiej nam pomyśleć "o, jest jak ja!".
Bardzo ciekawa teoria. :)
film wyskoczył mi na głównej i bardzo mnie to cieszy! zostaję ❤
Witam :D
Zdecydowanie kupuję każdy argument. Podczas słuchania od razu na myśl przyszła mi instytucja headcanonu, o jakiej wspomniałaś na końcu. Bardzo dużo fanartów opartych jest nie na realnym tworze, tylko na nadbudowanym wokół niego headcanonie. Tak samo wszelkiego rodzaju fanfiki. Najczęściej są o postaciach drugoplanowych czy pobocznych. Ogromną popularnością cieszy się temat Huncwotów z HP, ich fandom jest ogromny, powstają headcanony, które fani uznają wręcz za kanony, a co wiemy realnie o Huncwotach z serii książek? Niewiele. Za młodszego uwielbiałam fantazjować o ulubionych postaciach jako o postaciach z danymi cechami, które były mi w jakiś sposób bliskie, a jakie nie wykluczały się z charakterem postaci, bo przecież skąd mamy wiedzieć, czy dany bohater na pewno nie miał tragicznego backstory, skoro o nim nie opowiadał? No i przede wszystkim, jeżeli mamy do czynienia z poboczną postacią, nikt nam nie zabroni przypisywać jej innej orientacji niż hetero, wymyślać, w kim mogłaby się zakochać i uczynić z niej swój tak zwany "comfort charakter". Baza już jest, detale należą do nas.
Też jestem w trakcie pisania książki i na etapie wczesnego powstawania zarysu/pierwowzoru dwie główne postaci były absolutnie nielubialnymi, nudnymi bułami i przyjaciel jednego z nich, na początku poboczny, był tym najfajniejszym przez to, że odstawał swoim posiadaniem charakteru. W dodatku naprawdę fajnego charakteru. W tym momencie, mając czwórkę głównych postaci, mam wrażenie, że rozbijam też sam aspekt "spędzania czasu z bohaterem" na cztery, a każdy, mając inne podejście, co innego może zaoferować w tej samej historii. Ale i tak już mam feedback, że jedną z fajniejszych postaci jest Demon, który pojawił się na dosłownie jedną scenę i nie wiemy o nim zbyt wiele oprócz tego, co sam o sobie powiedział i jak się zachowywał. To naprawdę ciekawe podejście.
A druga sprawa, taka już bardziej pod kątem ekranizacji i animacji: często postaci poboczne, które odgrywają jakąś tam rolę, mają ciekawszy design niż główny bohater. Może to wynikać z tego, o czym też wspominałaś - główny bohater ma nie budzić kontrowersji, by każdy miał szansę się z nim utożsamiać, tylko na tle tych innych fantastycznych postaci wygląda zupełnie nijako. O wiele łatwiej polubić kogoś, kto wyróżnia się stylem, ma niezwykłe stroje czy wyjątkową cechę wyglądu, niż postać, która jest nijaka, cały czas chodzi w nudnych i tych samych ciuchach i nie przyciąga na siebie uwagi.
W każdym razie temat jest naprawdę interesujący. Filmik tak z kija wyświetlił mi się na głównej, ale chyba mój algorytm po prostu miał dość mojego oglądania w kółko jednych i tych samych materiałów i chciał się wyrwać z wiecznego deja vu. I fajnie, podoba mi się taka tematyka. Chętnie zostanę na dłużej i zapoznam się z Twoją twórczością!
W ogóle wybór głównego bohatera był dla mnie zagwozdką, więc rozumiem. :D Temat jest bardziej złożony, niż się wydaje, haha. Długo mi zajęło, by określić, która postać najlepiej by wspierała historię i ją opowiadała. Nie wiem czy to był dobry wybór z perspektywy czytelnika, ale mam nadzieję, że tak. Przynajmniej rozwija się i uczy na swoich błędach. XD Jak chcesz posłuchać o mojej drodze kombinowania z głównymi bohaterami, polecam ten o Ivett i Masaru. Zrobiłam go jakiś rok temu.
Chciałam jeszcze powiedzieć, że cieszę się, że filmik spodobał Ci się na tyle, że zdecydowałaś się napisać tak długi komentarz. To wiele dla mnie znaczy.
Gerald jest bardzo wyrazistą postacią
To prawda i nie mam jak temu zaprzeczyć. Mimo tego wiele osób lubi nieco bardziej Jaskra czy zupełnie inne postaci. Ja osobiście chyba nie mam faworyta. (Niemal) każda postać w prozie Sapkowskiego zasługuje na uznanie. :)
Geralt
@@echo_in_the_etherCo do Geralta to no wiadomo jest to skomplikowana postać, introwertyk. Jasne, że postacie bez wielu sprzeczności jak np. dobre i mądre, ekstrowertyczne postacie z bajek dla dzieci Andersena czy LaFontaina są bardziej lubiane.
Myślę, że to też zależy od grupy docelowej. Ja osobiście lubię złożone postaci. Moim małym hobby jest poszukiwanie schematów, które pozwoliłyby mi na wyjaśnienie pewnych rzeczy. W dodatku po namyśle stwierdzam, że może jednak najbardziej lubię Geralta, w szczególności jego komiczną część - choćby to, jak strzela focha i wszyscy inni bohaterowie wywracają na to oczami. Totalnie uderza to w moje poczucie humoru, jakie by nie było. Geralt czasem bywa zabawny bez świadomości tego. :D Grałam też w grę, ta jego śmieszność została świetnie przelana w nową historię (nawet tak absurdalne cytaty jak "zaraza"), choć niezupełnie widać, jak prostym człowiekiem tak naprawdę jest Geralt. Miło się z nim spędza czas i w książce, i w grze, choć w książce ponownie - może nie nudzi się tak bardzo przez fakt, że zmieniana jest perspektywa.
Jak chodzi o baśnie i filmy animowane, myślę że tu rolę odgrywa nie tylko wiek, ale też to, ile pola do domysłu zostawiają postaci. Jak byłam mała, tata czytał mi do poduszki właśnie baśnie - prawdopodobnie oryginalne, bo niektóre były trochę straszne. Ale mniejsza o tym. W baśnie wpuszczona jest taka narracja, która opowiada głównie o historii. Bohaterowie nierzadko nie dzielą się swoimi myślami ani przeżyciami, są tylko kolejnym narzędziem do opowiedzenia historii. Disney obiera nieco inną perspektywę, ale tutaj ponownie - księżniczki (zazwyczaj) mają tak mało sprecyzowanych cech, że pozwala to na utożsamianie się. W dodatku mają ładne sukienki i pokonują życiowe trudności. Nie ma co się dziwić, że tak wiele dziewczynek zakochało się w Elsie. :D
To tylko takie moje przydługie dygresje. Zgadzam się, ale dodaję przemyślenia, hahah. Przykładów można by mnożyć, zupełnie jak perspektyw.
Geralt to cichy mruk, który bardziej obserwuje historię dziejącą się wokół niego. Od czasu do czasu jedynie dostajemy jego wewnętrzne przemyślenia
Super film! Świetnie się Ciebie słucha, dużo wzbudziłaś we mnie refleksji :) I pomysł na film też całkiem oryginalny
Dziękuję
Stara leży na podłodze xD Kocham, leci łapką w górę
Dodam teorię opieraną na analizie aktacyjnej i na teoriach daddyego Josepha Campbella; Zadaniem głównej postaci bohaterskiej jest przejść z punktu A do punktu B. Preferowalnie dla nas wszystkich, jeśli postać jest dynamiczna, to dodatkowym zadaniem jest jeszcze nauczyć się czegoś po drodze, co pomoże dojść z A do B. Główna postać bohaterska ma zadania do wykonania w naszej historii. Postaci poboczne nie mają takiej presji. Ich cel (jaki my, osoby autorskie im nadamy) sprowadza się albo do pomagania instytucji protagonisty albo do szkodzenia jej. Jednakże! Może być też to postać nacechowana neutralnie! Wówczas od nas, autorów, zależy jaką funkcję jej nadamy. Stąd nawet postaci, których główną funkcją jest np czysty fanservice. Albo comedic (comic?) relief! Dlatego, że te postaci mogą sobie "pozwolić" na posiadanie charakteru. A ten główny koleś? Kolesiówa? Osoba kolesiowska? Jej celem jest... mieć cel. I dążyć do niego przez czas trwania akcji.
Dzięki za miły materiał! Jako student II roku twórczego pisania będe zaglądał, żeby liznąć perspektywy pisarki pasjonatki z innym backgroundem. Pozdrawiam! A NO I WUJEK IROH TO PRZEKOCHANA NAJLEPSZA POSTAĆ ZGADZAM SIĘ
A Jaskier to debil i literalnie ja
Xoxo
Ciekawa teoria, prawdopodobnie też po części prawdziwa. :)
Może kiedyś nagram filmik o drodze bohatera, bo temat też jest mi znamy. Póki co myślałam nad materiałem na temat teorii dot. archetypów postaci. Nie umiem powiedzieć kiedy się pojawi, ale planowałam zasięgnąć pomysłów na sposób podziału postaci kilku różnych autorów i je omówić. Skoro studiujesz kreatywne pisanie, możesz mi coś doradzić. Jeżeli oczywiście chcesz. :D
Mi się wydaje, że powodem jest nieprzewidywalność tych postaci. Głównego bohatera znamy, podążamy za nim 24/7 i jesteśmy w stanie założyć, jak gdzie kiedy się zachowa. Postacie poboczne, ponieważ nie mamy z nimi styczności w takiej ilości, a jeśli nawet top uciekają nam gdzieś w tle czy w tłumie, mają ten rąbek tajemnicy którego nasz mózg pożąda.
Tak też może być. :D
Ciekawy filmik, zostaję na kanale po więcej
Dziękuję!
Z ciekawości, jaki gatunek tekstu piszesz? Mam na myśli np. dark fantasy/high fantasy/postapo/dystopia/horror paranormalny itd.
Trudno mi ocenić. Tłumaczę to tak, że wydawca ostatecznie zdecyduje, czym to jest najbardziej, haha. Ja sama wrzuciłabym to w gatunek fantastyki, urban fantasy, horroru psychologicznego i science fiction, a dokładniej cyberpunku.
@@echo_in_the_ether okurdebele, to dużo naraz. Widzę, że koleżanka lubi balansować na granicy podgatunków. Szanuję w opór :D
Na jakim etapie pisania jesteś? Jeśli oczywiście można wiedzieć
Męczę drugi draft. Jestem w połowie. Podjęłam się pisania całej książki od nowa. Później zostaje mi decydowanie, która wersja wydarzeń jest lepsza i naprawianie dziur fabularnych i logicznych. W tej chwili skończyłam pisać porównanie planu wydarzeń. Jestem zmęczona na samą myśl o dalszym procesie, ale jakoś dam sobie radę. :")
@@echo_in_the_ether to już mega dużo, powodzenia! Potem tylko trzeci i w zasadzie można już zaczynać działać na pełnej, więc trzymam kciuki:)
Dziękuję
Przyszedł mi na myśl poboczny bohater klasyki : "Pana Tadeusza", Gerwazy Rębajło. On na pewno był bardziej wyrazisty od tytułowego Tadeusza.
Spoko materiał
Piękna analiza, ciekawy kanał, inteligentna prowadząca - naturalnie leci subskrypcja Powodzenia w rozwoju kanału!
Bardzo dziękuję
Draco to zły przykład według mnie gdyż jest on antagonistą dla Harrego i jest po prostu przystojnym badboyem więc faceci widzą w nim takiego trochę mafiozę, który bierze co chce, a dziewczyny postać typu "" can change him", wydaje mi się, że poboczni bohaterowie są raczej prostsi i mniej "wyjątkowi" i dlatego tak ich lubimy, żadne z nas nie ratuję świata i lubimy słuchać o tym jak ktoś to robi utożsamiając się z kimś obok niego jak postaci poboczne i jest ich tak sama wspomniałaś tak dużo, że łatwiej znaleźć kogś wspólnego.
Jest antagonistyczną postacią poboczną. Dwa w jednym. Czarne charaktery to też zupełnie inny temat. :)
@@echo_in_the_ether właśnie, czarne charaktery to trochę ck innego i właśnie o to mo chodziło, więc jego przykład tutaj nie do końca fituje, bo jest takkm mixem.
Gojo xD
Jesteś piękna