Fernando! Gniew się w sercu twym rozżalił Żal się gniewem rozzuchwalił Bo ktoś zabrał ci dziewczynę twą Szukasz wielkich słów Szukasz prostych słów By zawrócić z drogi i zatrzymać ją A dziewczyna, jak dziewczyna Wciąż o tobie zapomina Do innego już uśmiecha się Próżno wzywasz jej I na próżno mów Nie usłyszy, nie zrozumie cię Fernando, nie można zmuszać dziewczyny By zawsze cię kochała Fernando, nie można zmuszać miłości By z tobą pozostała Bo miłość Dziwnymi każe iść sercu drogami w swoje ślady Więc nie ma rady I niech już idzie, gdy chce Nie ma lekarstw ni doktorów Na najgorszą z wszystkich chorób Na tęsknotę pustych szarych dni Aż się nie chce żyć Aż się nie chce pić Kiedy rozpacz cierniem w sercu twoim tkwi Nie pomoże nawet wino Gdy się tęskni za dziewczyną Gdy się czeka na daleki znak Próżno wzywasz jej I na próżno mów Nie usłyszy nigdy, nie zrozumie cię
Głos jak żaden inny już niespotykany ❤❤❤
Super! ork. p/d J. Gerta
Głos ale jak to pokolenie cierpienie było chlebem
Muzyka Ryszard Frank & Jerzy Gert, słowa Zbigniew Drabik. Rok powstania 1939.
Fernando!
Gniew się w sercu twym rozżalił
Żal się gniewem rozzuchwalił
Bo ktoś zabrał ci dziewczynę twą
Szukasz wielkich słów
Szukasz prostych słów
By zawrócić z drogi i zatrzymać ją
A dziewczyna, jak dziewczyna
Wciąż o tobie zapomina
Do innego już uśmiecha się
Próżno wzywasz jej
I na próżno mów
Nie usłyszy, nie zrozumie cię
Fernando, nie można zmuszać dziewczyny
By zawsze cię kochała
Fernando, nie można zmuszać miłości
By z tobą pozostała
Bo miłość
Dziwnymi każe iść sercu drogami w swoje ślady
Więc nie ma rady
I niech już idzie, gdy chce
Nie ma lekarstw ni doktorów
Na najgorszą z wszystkich chorób
Na tęsknotę pustych szarych dni
Aż się nie chce żyć
Aż się nie chce pić
Kiedy rozpacz cierniem w sercu twoim tkwi
Nie pomoże nawet wino
Gdy się tęskni za dziewczyną
Gdy się czeka na daleki znak
Próżno wzywasz jej
I na próżno mów
Nie usłyszy nigdy, nie zrozumie cię