Vroeger kon je lachen (4/8)

In 1983 maakte Bert Haanstra een avondvullende film over schrijver Simon Carmiggelt. In dit vierde fragment leest de schrijver een gedicht voor over zijn in de oorlog omgekomen broer Jan Carmiggelt.

[@marjanmarianne]

In de trein
Bij Vught dacht ik: ‘Hier is broer Jan gestorven.’
En ‘k zag mijn vader, met zijn oud gezicht
rood opgezwollen, toen het doodsbericht
zijn late leven toch nog had bedorven.
Voor moeder kwam een eind aan haar pakketten.
Zij streed, zolang Jan zat, met eigen wapen,
stond aan ‘t fornuis haar moed bijeen te rapen,
zond zeven broden, zeven tegenzetten.
En ook het reizen was achter de rug.
Ze gingen met de trein. Daar ligt het kamp.
Daar zit hij in. Daar woont die ramp.
Dan zuchtten ze en gingen maar weer terug.
Ziet ge de boer de vredesakker ploegen?
Mijn moeder heeft Jans foto op de kast gezet.
Mijn vader geeft in ‘t graf ‘n antwoord aan die vroegen:
‘En de oude man, hoe draagt hij het?’

[@guidomotshagen7541]

Vught. De zwartste plek van Neerlands Historie. Niet zo erg ver verwijderd van het buitenland waar G.W. vandaan komt.
Ik attendeer jullie er maar op...