Dede ile torun birbirine küstü... Hata kimde? Adem Güneş'e cevap...

#çocukpsikolojisi #AdemGüneş, #YaşlıPsikolojisi
Çocuk ve dede, anneanne psikolojisine dair çok dikkat çekici bulduğum bir hadiseyi sizlerle paylaşma ve değerlendirmelerinizi almak istiyorum. Bir anne, pedagog Adem Güneş’e babası, annesi ve kızı arasında geçen bir olayı aktarmış, çok üzüldüğünü belirtmiş ve destek istemiş. Önce bu annenin aktardığı hadiseyi olduğu gibi aktarayım size. Şöyle:
Annemler hafta sonu çay içmeye geldiler. Babam, her zaman olduğu gibi, koltuğa geçti, televizyonu açtı. Haberleri izlemeye başladı. 4 yaşındaki kızım dedesi ile oynamak istiyordu. Önce dedesinin elindeki kumandayı almak istedi. Dedesi vermedi, yukarı kaldırdı, yana çekti. Kızım bu sefer televizyonun önüne geçti. Kollarını açarak sevimli hareketlerle dedesinin önünü kapatmaya çalıştı. Babam, "Şımarma, Çekil kenara" dedi. Kızım çekilmedi. Ben "yapma kızım" demeye kalmadı, babam birden sinirlendi. Yerinden kalktı, çocuğun kolundan tuttu, sürükleyerek kenara itti. Biz ona hiç böyle davranmadığımız için, gözüme baktı, önce şaşırdı, sonra ağlayarak yanıma geldi. Kucağıma aldım. Annem "Yüz vere vere şımarttınız şu çocuğu. Kocaman adamı oynatıyor. İndir şunu kucağından" dedi. Kızım anneannesinin bu sözlerini duyunca tepinerek daha çok ağlamaya başladı. Anneme "Anne ben hallederim, sen dur." dedim. Annem "duruyoruz zaten. Durmayıp da ne yapacağız. Evinize gelmeye korkar olduk" dedi.
Anneme "anne, çocuk, dedesi ile oynamak istiyordu. dedesi kenara çekince üzüldü. Onun için ağlıyor” dedim. Babam televizyonu kapattı, "annene laf söyleyeceğine, dön kızına, deden televizyon seyrederken, önüne geçme desene” dedi. Kızım birden kucağımdan sinirlice indi. Islak gözlerini koluyla sile sile dedesinin karşısına geçti. Televizyon mu önemli ben mi? diye bağırdı. Babam çocuk gibi "televizyon önemli, Sen niye önemli olacaksın ki dedi. Kızım “o zaman evimizden gidin" dedi. Ben "kızım" demeye kalmadı, babam ayağa kalktı. anneme "kalk kalk. bunların yetiştirdiği çocuk bu kadar olur. çocuklarının elinde oyuncak olmuşlar" dedi. Ben baba yapma lütfen, o daha çocuk. Seninle oyun oynamak istiyordu "dedim ama durduramadım, gittiler. akşam eşime durumu anlattım. Eşim “Ben hallederim, Merak etme” dedi. Halledemedi Ben telefon ettim, konuşmak istedim "Yarın senin çocuğun da sana aynısını yapsın, o zaman anlarsın" dedi, dinlemedi. Çok üzülüyorum, ne yapacağımı gerçekten bilemiyorum.
Evet, hadise böyle. Ben de Adem Güneş’in paylaşımının altına konuya dair düşüncelerimi yazdım. Yaptığım paylaşıma dayalı olarak değerlendirmelerimi paylaşmak, akabinde de sizin düşüncelerinizi almak istiyorum.

[@ahmetcinkiz3107]

Ff1