Ignacy Krasicki, czyli polskie oświecenie...

Ignacy Krasicki stwierdził, że cnotą jest nie bać się krytyki - czytamy w HUMORZE ZESZYTÓW SZKOLNYCH. Czy dziś chętnie czytamy Krasickiego? I czy jego bajki, satyry, poematy heroikomiczne i powieści wciąż nas czegoś uczą, bawią, śmieszą? Przecież od czasów oświecenia minęło 300 lat… Razem z Profesorami wsiadamy więc w wehikuł czasu, by w warszawskich Łazienkach, podkarpackim Dubiecku i Przemyślu opowiedzieć o „księciu polskich poetów”, o obiadach czwartkowych, o świecie zepsutym, który próbowano naprawić rozumem, nauką, zabawami przyjemnymi i pożytecznymi...
A cóż to jest bajka? Wszystko to być może! - Prawda, jednakże ja to między bajki włożę” - pisał X.B.W. (Xiążę Biskup Warmiński). Krasicki - poeta, powieściopisarz, publicysta, redaktor „Monitora”, uczestnik obiadów czwartkowych. Jako ksiądz, biskup i arcybiskup, ale przede wszystkim jeden z najpłodniejszych twórców oświecenia, ostrze satyry kierował przeciw ludzkim wadom, przejawom sarmatyzmu, zepsuciu obyczajów (nie oszczędzając Kościoła, wytykając wady mnichów i piętnując sprzedaż odpustów). Lubił dobry alkohol i czekoladę, zazwyczaj tonął w długach. I za to także go lubimy. Czy dziś jego utwory wciąż pozostają aktualne? Liczę na Państwa odpowiedź. I liczę na to, że i Was wzruszą, rozśmieszą, może dadzą do myślenia czytane tu fragmenty I.K. Bo: „choć bezpieczniej okręt opuścić i płynąć, podściwiej być w okręcie, ocalić lub zginąć”. I jeszcze jeden cytat, którego w tej opowieści akurat zabrakło: Wiesz, dlaczego dzwon głośny? Bo wewnątrz jest próżny…