Wetgeving - 04. VN-Verdrag Handicap

Het VN-Verdrag inzake de rechten voor personen met een handicap, kortweg VN-Verdrag Handicap genoemd, komt voort uit de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en is in 2006 opgesteld.
Het VN-verdrag geldt voor alle VN-lidstaten die het verdrag ondertekenen en in nationale wetgeving omzetten. Nederland heeft het VN Verdrag Handicap 10 jaar later, in 2016, als een van de laatste VN-lidstaten, ondertekend. Met als direct gevolg dat in 2017 de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte werd uitgebreid naar goederen en diensten. En dat de persoon in kwestie daarvoor doeltreffende aanpassingen kan vragen. Ook voerde de overheid toen een Algemene norm toegankelijkheid in. En: de overheid stelde een College voor de Rechten van de Mens in waar je terecht kunt met vragen of klachten. Bijvoorbeeld als een gevraagde aanpassing niet is aangebracht.
Dit verdrag is de belangrijkste katalysator voor hoe wereldwijd wordt gekeken naar personen met een handicap. Voorheen bekeek men personen met een handicap als mensen die afhankelijk waren van liefdadigheid, medische behandeling of sociale bescherming. Het verdrag dwingt mensen om personen met een handicap te zien als volledig en gelijkwaardige deelnemers aan de samenleving. Mensen met mensenrechten dus.
Bij de uitvoering van het verdrag is de inbreng van ervaringsdeskundigen dan ook onmisbaar. Sterker nog, de overheid en organisaties zijn verplicht ervaringsdeskundigen te betrekken.
Doel van het VN Verdrag Handicap is dus: het bevorderen, beschermen en waarborgen van de mensenrechten van mensen met een beperking.
Deze video is de vierde video van een hele reeks waarin de wetgeving rondom toegankelijk publiceren wordt uitgelegd.