چهارمضراب ابوعطا از استاد حسین علیزاده.تکنوازی سه تار ABUATA

اجرای چهارمضراب ابتدا روی سازهای مضرابی نظیر تار، سه‌تار و سنتور متداول بوده و بعداً روی سازهای دیگر مثل ویولن رواج و توسعه پیدا کرده‌است. علی‌اکبر دهخدا در لغتنامه‌اش این حدس را مطرح می‌کند که چهارمضراب به این دلیل چنین نام گرفته که در آن بر هر چهار سیم تار نواخته می‌شود. دکتر خاچی نیز نظری مشابهی دارد؛ به عقیدهٔ او از آنجا که سیم‌های ساز تار به صورت جفتی تعبیه می‌شوند و از آنجا که در زمان چهارمضراب‌نوازی به یک جفت سیم زیر و یک جفت سیم بمتر همزمان زخمه زده می‌شود، نام چهارمضراب به آن داده شده‌است که ژان دورینگ معنای نام چهارمضراب را در نواختن چهار ضربه با مضراب بر روی یک سیم می‌داند. محمدعلی بهارلو نیز همین نظریه را مطرح کرده‌است و می‌گوید که در چهارمضراب‌های قدیمی که کوتاه هم بودند، پایهٔ چهارمضراب نیازمند چهار ضربه بود (همچنین بخش § ساختار را ببینید). فرهاد فخرالدینی هم این دیدگاه را تأیید می‌کند و می‌نویسد که قدما پایه‌های چهارمضراب را با دو ضربه بر سیم سفید، یک ضربه بر سیم زرد و یک ضربه بر سیم بم اجرا می‌کردند که مجموعاً متشکل از چهار ضربهٔ مضراب بود. البته بهارلو اشاره می‌کند که پایهٔ خیلی از چهارمضراب‌ها چهارضربی نیست، و این نام کماکان بر حسب عادت برای توصیف این فرم استفاده می‌شود اگرچه وجه تسمیه‌اش برای همهٔ مصادیق این فرم دقیقاً صادق نباشد. محمدرضا لطفی نیز به این تنوع ضرب در پایهٔ چهارمضراب‌ها اشاره کرده و می‌گوید که برای ترکیب‌های دو ضربی، سه ضربی و ... از اصطلاحاتی مثل «دو مضراب» و «سه مضراب» و ... نیز استفاده می‌شود. برونو نتل وجه تسمیهٔ آن را چنین می‌داند که چهارمضراب به قدری سریع نواخته می‌شود که گویی چهار نفر دارند با مضراب‌هایشان ساز را همزمان می‌نوازند.
The performance of chaharmezrab was initially common on plucked instruments like the tar, setar, and santur, and later became popular and developed on other instruments like the violin. Ali-Akbar Dehkhoda suggests in his dictionary that chaharmezrab is named as such because all four strings of the tar are played simultaneously. Dr. Khachi has a similar view; he believes that since the strings of the tar are paired, and since both pairs of the lower and thicker strings are plucked simultaneously during chaharmezrab playing, it is named chaharmezrab. Jean During believes the name chaharmezrab refers to playing four strokes with a plectrum on a single string. Mohammad-Ali Baharlo also presents the same theory, stating that in older, shorter chaharmezrabs, the foundation of the chaharmezrab required four strokes (see also the "Structure" section). Farhad Fakhreddini also confirms this view, writing that the ancients performed the foundations of chaharmezrab with two strokes on the white string, one stroke on the yellow string, and one stroke on the thick string, totaling four strokes of the plectrum. However, Baharlo points out that the foundation of many chaharmezrabs is not four-stroke, and this name is still used out of habit to describe this form, although the etymology is not strictly accurate for all instances of this form. Mohammad-Reza Lotfi also refers to this variety of beats in the foundation of chaharmezrabs, saying that terms like "two-mezrab" and "three-mezrab" are also used for two-beat, three-beat, and other combinations. Bruno Nettl believes the name is derived from the fact that chaharmezrab is played so fast that it seems as if four people are playing the instrument simultaneously with their plectrums.

[@rezamohammadi1094]

بسیار زیبا و دلنشین ❤

[@GhamarSobhani]

خیلی عالی عزیزم موفق باشی مهربونم🌹🌹🌹🌹

[@Farnk65]

درودها بر دستان هنرافرین شما استاد گرامی

[@mehryarkaveh549]

بسیار زیبا

[@ahmad.r.61]

خیلی لذت بردم استاد برهان عزیز 🎉🎉
Thanks

[@Arashpersianmelodies]

سپاس از شما 🌸