Είναι από αυτές τις Κυριακές μπαλκόνι και ζεστος καφές Δυο γουλιες τσιγάρο να φύγει το κεφάλι από το χθες Και λίγος χρόνος να μιλήσουμε για όλα αυτά που δεν θες Εμμονές γίνανε ρουτίνα και ζεις μεσα από αυτές Ψάχνω χώρο να βρω στο μπιτ να πατήσω Ψάχνω χώρο σαν λουλουδι να ανθησω πριν να σαπισω Στα μέρη εκείνα που αγάπησα χωρίς καν να τα ζήσω Γραφω για ματια που ερωτεύτηκα χωρίς να γνωρίσω Μου είπανε να φτύσω και θα είναι φωτιά Με καινε ολα αυτα που τα λες περιττά Γουσταρω τα βλέμματά τα αληθινά εκείνα τα αλαζονικα Και όσο ζω και αναπνέω θα το γράφω για τα απλα παιδιά Και όσο δεν μιλάμε θα σε βρίσκω μεσα από τα χαρτιά Αυτοί μου είπαν δεν θέλει κόπο μα τον τρόπο δεν μου δείξανε Στο πρώτο λαθος χλευασανε στο δεύτερο με ρίξανε Όσοι πίσω μείνανε αδέρφια δικα μου Όσοι με βάλανε στο σπίτι τους με όλα τα στραβά μου Για αυτές τις Κυριακές και καναδυο δεύτερες Για μια μικρή στιγμή χαράς και άλλες τόσες ξενερες Για τους χειμώνες που μας ζεστανανε 2 χέρια Αυτά αναπολούμε τόσες Κυριακές χαμένες Τοσες μέρες σαν και αυτές που μας τρώνε οι ενοχές Εχεις πνίξει στο μπουκάλι όσα δεν έγραψες στο βερς Έλα πες Πως Κυριακές σαν και αυτές Δεν γεμίζουνε τα κενά σου αυτωνων οι συμβουλές Φωναζω από το πάτωμα το χαραμα Αναθεμα Παλι το ίδιο σκάλωμα κάτω από ψηλοτάβανα Παντα κατι μου έφταιγε και τα εχανα Οτι με εχει γαμησει σήμερα χθες μόνος το έκανα Μου λένε μετα το γραψιμο περιμένεις παράσημο Εκθέτω στις σελίδες τον εαυτό μου τον άσχημο Χρόνου χάσιμο λένε αυτό το μπάσιμο Αν τους άκουγα θα εμενα στάσιμος Δεν θελω να είμαι διάσημος να γράφω το ποιος είμαι Θέλω να βρίσκουν στα γραπτά μου το ποιοι είναι εκείνοι θέλω Να μην βάλω τελεια σε αυτό το μπούρδελο Να αγγίζω καρδιές με ένα κουπλε κακογραμμένο Φυγην αδύνατον λένε το πεπρωμένο Χαραξα στην παλάμη μου την πουτσα μου τιμή μου Αν δεν μπορω να το αποφύγω.οπως θέλω θα το ζησω Δεν περιμένω να το ακούσουν ποτε μου
Ηχογραφω σε ένα κελί με δαίμονες Εδω μεσα οι μέρες είναι ατελειωτες Εδω οσα γράφουμε στον τοίχο ανεξιτηλα Κρίθηκα από μια αδυναμία τιμωρηθηκα Για συτο και είμαι εδώ Πιάνω στυλο αφου μου απαγόρευψανε τον προαυλισμο Μπηκα στον πειρασμό για να δούμε κόψω τον λαιμό και μέχρι να το κάνω θα το έχω μεσα μου καημό Εδω οι πτωσεις μας δεν έχουνε αποχρώσεις Είναι ολόμαυρες κατραμι Και το χάπι δεν με πιάνει Σαν ναυαγος αράζω δεν βρίσκω λιμάνι Η σχεδια μου είναι φτιαγμένη από ότι με φτιάχνει Γεμίζω με αδράνεια το κενό και κλείνω τρύπες Φυσάω με μανία τον καπνό από τις μύτες Οσα μου είπες άκουσα για αυτο και άρχισα τις κούπες Στον ελεύθερο μου χρόνο ακόυω τις ίδιες λουπες Δεν βγαίνει κάτι από αυτό Δεν υπάρχει γυρισμός Ζω για την μέρα που θα μου επιτρέψουνε και με την πρώτη θα παω να φουνταρω από τον γκρεμό Βαζω τα συναισθηματα σε μια σακούλα σκουπιδιών και με μανία τα πετάω από τον 1ο οροφο Με στοιχειωσες πουτανα ωστοσο φταίω και εγώ δεν αρκέστηκα στο απλό και λάτρεψα το ιδιόμορφο Θα περνούσα από τον ντοκτορ Ρίτσι μα του τελείωσε το τσάι Η απλα βαρέθηκε να ακούει και ειπε ποιος τον γαμαει Πίνει πια δεν μετραει και ξεσπαει Οπου βρει κατουραει οταν μεθαει Οτι πω δεν θα τελειώσει εδώ και θα πιω οτι αφήσω μισο και δεν πω Θέλω ησυχία οταν ηχογραφω Όταν στούντιο μπω Να το ξέρεις αυτό Βλέπω με διαφορετικό χρώμα ίδιο ουρανο Τον βλέπω ματωμενο αν εσυ τον βλέπεις γαλανό Βγάζω καπνούς από το στόμα και αναπνέω από τα αυτιά Περιττά λόγια πια Ζωγραφίζω στα σκοτεινά Σε έναν καμβά λερωμένο Και σε έναν κόσμο ξιπασμενο Εδω κοιμάσαι δωρεάν και ξυπνάς καταχρεομενος Συνηθίσαμε την γεύση του μενους
real shit! keep it up
Είναι από αυτές τις Κυριακές μπαλκόνι και ζεστος καφές
Δυο γουλιες τσιγάρο να φύγει το κεφάλι από το χθες
Και λίγος χρόνος να μιλήσουμε για όλα αυτά που δεν θες
Εμμονές γίνανε ρουτίνα και ζεις μεσα από αυτές
Ψάχνω χώρο να βρω στο μπιτ να πατήσω
Ψάχνω χώρο σαν λουλουδι να ανθησω πριν να σαπισω
Στα μέρη εκείνα που αγάπησα χωρίς καν να τα ζήσω
Γραφω για ματια που ερωτεύτηκα χωρίς να γνωρίσω
Μου είπανε να φτύσω και θα είναι φωτιά
Με καινε ολα αυτα που τα λες περιττά
Γουσταρω τα βλέμματά τα αληθινά εκείνα τα αλαζονικα
Και όσο ζω και αναπνέω θα το γράφω για τα απλα παιδιά
Και όσο δεν μιλάμε θα σε βρίσκω μεσα από τα χαρτιά
Αυτοί μου είπαν δεν θέλει κόπο μα τον τρόπο δεν μου δείξανε
Στο πρώτο λαθος χλευασανε στο δεύτερο με ρίξανε
Όσοι πίσω μείνανε αδέρφια δικα μου
Όσοι με βάλανε στο σπίτι τους με όλα τα στραβά μου
Για αυτές τις Κυριακές και καναδυο δεύτερες
Για μια μικρή στιγμή χαράς και άλλες τόσες ξενερες
Για τους χειμώνες που μας ζεστανανε 2 χέρια
Αυτά αναπολούμε τόσες Κυριακές χαμένες
Τοσες μέρες σαν και αυτές που μας τρώνε οι ενοχές
Εχεις πνίξει στο μπουκάλι όσα δεν έγραψες στο βερς
Έλα πες
Πως Κυριακές σαν και αυτές
Δεν γεμίζουνε τα κενά σου αυτωνων οι συμβουλές
Φωναζω από το πάτωμα το χαραμα
Αναθεμα
Παλι το ίδιο σκάλωμα κάτω από ψηλοτάβανα
Παντα κατι μου έφταιγε και τα εχανα
Οτι με εχει γαμησει σήμερα χθες μόνος το έκανα
Μου λένε μετα το γραψιμο περιμένεις παράσημο
Εκθέτω στις σελίδες τον εαυτό μου τον άσχημο
Χρόνου χάσιμο λένε αυτό το μπάσιμο
Αν τους άκουγα θα εμενα στάσιμος
Δεν θελω να είμαι διάσημος να γράφω το ποιος είμαι
Θέλω να βρίσκουν στα γραπτά μου το ποιοι είναι εκείνοι θέλω
Να μην βάλω τελεια σε αυτό το μπούρδελο
Να αγγίζω καρδιές με ένα κουπλε κακογραμμένο
Φυγην αδύνατον λένε το πεπρωμένο
Χαραξα στην παλάμη μου την πουτσα μου τιμή μου
Αν δεν μπορω να το αποφύγω.οπως θέλω θα το ζησω
Δεν περιμένω να το ακούσουν ποτε μου
An eime egw esu tha efevga apo xtes.
Kai grafw oti pou aniki ti mou les.
Apo poly pou skame xoris kafe,
Malon re adelfe dn exw epiloges.
Feat?😂😂 Plaka kanw😂
@@paranoyaaka3967 χαχαχα παμε φιτ αδερφε 😂
@@teo-xp1xw doulia eime giafto dn grafw kala
Dwrean gia non profit?
Nn , gia non profit simenei mono yt Kai SoundCloud Kai ennoeite vazeis onoma paragwgou ston titlo
@@romanos2780 τέλεια βρο
Ηχογραφω σε ένα κελί με δαίμονες
Εδω μεσα οι μέρες είναι ατελειωτες
Εδω οσα γράφουμε στον τοίχο ανεξιτηλα
Κρίθηκα από μια αδυναμία τιμωρηθηκα
Για συτο και είμαι εδώ
Πιάνω στυλο αφου μου απαγόρευψανε τον προαυλισμο
Μπηκα στον πειρασμό για να δούμε κόψω τον λαιμό και μέχρι να το κάνω θα το έχω μεσα μου καημό
Εδω οι πτωσεις μας δεν έχουνε αποχρώσεις
Είναι ολόμαυρες κατραμι
Και το χάπι δεν με πιάνει
Σαν ναυαγος αράζω δεν βρίσκω λιμάνι
Η σχεδια μου είναι φτιαγμένη από ότι με φτιάχνει
Γεμίζω με αδράνεια το κενό και κλείνω τρύπες
Φυσάω με μανία τον καπνό από τις μύτες
Οσα μου είπες άκουσα για αυτο και άρχισα τις κούπες
Στον ελεύθερο μου χρόνο ακόυω τις ίδιες λουπες
Δεν βγαίνει κάτι από αυτό
Δεν υπάρχει γυρισμός
Ζω για την μέρα που θα μου επιτρέψουνε και με την πρώτη θα παω να φουνταρω από τον γκρεμό
Βαζω τα συναισθηματα σε μια σακούλα σκουπιδιών και με μανία τα πετάω από τον 1ο οροφο
Με στοιχειωσες πουτανα ωστοσο φταίω και εγώ δεν αρκέστηκα στο απλό και λάτρεψα το ιδιόμορφο
Θα περνούσα από τον ντοκτορ Ρίτσι μα του τελείωσε το τσάι
Η απλα βαρέθηκε να ακούει και ειπε ποιος τον γαμαει
Πίνει πια δεν μετραει και ξεσπαει
Οπου βρει κατουραει οταν μεθαει
Οτι πω δεν θα τελειώσει εδώ και θα πιω οτι αφήσω μισο και δεν πω
Θέλω ησυχία οταν ηχογραφω
Όταν στούντιο μπω
Να το ξέρεις αυτό
Βλέπω με διαφορετικό χρώμα ίδιο ουρανο
Τον βλέπω ματωμενο αν εσυ τον βλέπεις γαλανό
Βγάζω καπνούς από το στόμα και αναπνέω από τα αυτιά
Περιττά λόγια πια
Ζωγραφίζω στα σκοτεινά
Σε έναν καμβά λερωμένο
Και σε έναν κόσμο ξιπασμενο
Εδω κοιμάσαι δωρεάν και ξυπνάς καταχρεομενος
Συνηθίσαμε την γεύση του μενους