Comprensión moderna de la mitología griega La génesis de la moderna comprensión de la mitología griega está considerada por algunos investigadores en una doble reacción de finales del siglo XVIII contra «la tradicional actitud de animosidad cristiana», en la que la reinterpretación cristiana de los mitos como una «mentira» o fábula se había conservado.En Alemania, sobre 1795, hubo un creciente interés por Homero y la mitología griega. En Gotinga Johann Matthias Gesner comenzó a revivir los estudios griegos, mientras su sucesor, Christian Gottlob Heyne, trabajó con Johann Joachim Winckelmann y sentó las bases para la investigación mitológica tanto en Alemania como en los demás lugares. Σύγχρονη κατανόηση της ελληνικής μυθολογίας Η γένεση της σύγχρονης αντίληψης της ελληνικής μυθολογίας θεωρείται από μερικούς ερευνητές σε μια διπλή αντίδραση στα τέλη του 18ου αιώνα ενάντια στην «παραδοσιακή στάση της χριστιανικής εχθρότητας», στην οποία η χριστιανική ερμηνεία των μύθων ως «ψέμα» ή μύθος Στη Γερμανία, περίπου το 1795, υπήρχε αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον Όμηρο και την ελληνική μυθολογία. Στο Γκέτινγκεν ο Johann Matthias Gesner άρχισε να αναβιώνει τις ελληνικές σπουδές, ενώ ο διάδοχός του Christian Christian Gottlob Heyne συνεργάστηκε με τον Johann Joachim Winckelmann και έθεσε τα θεμέλια για τη μυθολογική έρευνα τόσο στη Γερμανία όσο και αλλού.
Racionalismo Helenístico Durante el período helenístico, la mitología adquirió el prestigio de conocimiento elitista que señalaba a sus poseedores como pertenecientes a cierta clase. Al mismo tiempo, el giro escéptico de la edad clásica se hizo incluso más pronunciado.El mitógrafo griego Evémero fundó la tradición de buscar una base histórica real para los seres y sucesos mitológicos.66 Aunque su obra original (Escrituras sagradas) se ha perdido, se sabe mucho de ella por lo que registraron Diodoro Sículo y Lactancio. Las hermenéuticas racionalizadoras de la mitología se hicieron aún más populares bajo el Imperio romano, gracias a las teorías fisicalistas de la filosofía estoica y epicúrea. Los estoicos presentaban explicaciones de los dioses y los héroes como fenómenos físicos, mientras los evemeristas los racionalizaban como personajes históricos. Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, η μυθολογία απέκτησε το κύρος της ελιτιστικής γνώσης που έδειχνε στους κατόχους της ότι ανήκουν σε μια ορισμένη τάξη. Ταυτόχρονα, η σκεπτικιστική στροφή της κλασσικής εποχής έγινε ακόμα πιο έντονη.65 Ο Έλληνας μυθολόγος Έβεμερο ίδρυσε την παράδοση της αναζήτησης μιας πραγματικής ιστορικής βάσης για μυθολογικά όντα και γεγονότα.66 Αν και το αρχικό του έργο (Ιερές Γραφές) Έχει χάσει, πολλά είναι γνωστά γι 'αυτήν λόγω των όσων καταγράφηκαν από τους Diodorus Sulo και Lactantius. Η ορθολογική ερμηνευτική της μυθολογίας έγινε ακόμα πιο δημοφιλής κάτω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χάρη στις φυσικές θεωρίες της Στωικής και της Επίκουρης φιλοσοφίας. Οι Στωικοί παρουσίαζαν εξηγήσεις για τους θεούς και τους ήρωες ως φυσικά φαινόμενα, ενώ οι Evemerists τους εξοσκελίζουν ως ιστορικούς αριθμούς.
ua-cam.com/video/3gEFTfnZepA/v-deo.html Ayax de Troya La mitología griega ha cambiado con el tiempo para acomodar la evolución de su propia cultura, de la que la mitología es un índice, tanto expresamente como en sus asunciones implícitas. En las formas literarias conservadas de la mitología griega, como se hallan al final de los cambios progresivos, es inherentemente política.58 La mitología estaba en el corazón de la vida cotidiana en la antigua Grecia. Los griegos consideraban la mitología una parte de su historia. Usaban los mitos para explicar fenómenos naturales, diferencias culturales, enemistades y amistades tradicionales. Era una fuente de orgullo ser capaz de seguir la ascendencia de los propios dirigentes hasta un héroe mitológico o un dios. Pocos dudaban de la base real del relato de la Guerra de Troya en la Ilíada y la Odisea. Según Victor Davis Hanson y John Heath el conocimiento profundo de la épica homérica era considerado por los griegos la base de su culturización. Homero era la «educación de Grecia» (Ἑλλάδος παίδευσις) y su poesía «el Libro». Η ελληνική μυθολογία έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, ώστε να φιλοξενήσει την εξέλιξη της δικής της κουλτούρας, της οποίας η μυθολογία είναι ένας δείκτης, τόσο ρητά όσο και στις σιωπηρές υποθέσεις της. Στις διατηρημένες λογοτεχνικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας, όπως διαπιστώθηκε στο τέλος των προοδευτικών αλλαγών, είναι εγγενώς πολιτική.58 Η μυθολογία ήταν στην καρδιά της καθημερινής ζωής στην αρχαία Ελλάδα.59 Οι Έλληνες θεωρούσαν τη μυθολογία μέρος της ιστορίας τους. Χρησιμοποίησαν μύθους για να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα, τις πολιτισμικές διαφορές, τις εχθρότητες και τις παραδοσιακές φιλίες. Ήταν πηγή υπερηφάνειας για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε την καταγωγή των ίδιων των ηγετών σε έναν μυθολογικό ήρωα ή θεό. Λίγοι αμφισβητούσαν την πραγματική βάση της ιστορίας του Τρωικού Πολέμου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Σύμφωνα με τον Victor Davis Hanson και τον John Heath, η βαθιά γνώση του ομηρικού έπους θεωρήθηκε από τους Έλληνες ότι είναι η βάση της καλλιέργειας τους. Ο Όμηρος ήταν η «εκπαίδευση της Ελλάδας» (Ἑλλάδος παιδευσις) και η ποίησή του «το βιβλίο».
Conexión entre la Mitología y la Filosofía Tras el auge de la filosofía, la historia, la prosa y el racionalismo a finales del siglo V a. C. el destino de los mitos se volvió incierto y las genealogías mitológicas dieron lugar a una concepción de la historia que intentó excluir lo supernatural (tales como la historia tucididiana). Mientras los poetas y dramaturgos estaban reelaborando los mitos, los historiadores y filósofos griegos estaban empezando a criticarlos. Σύνδεση μεταξύ Μυθολογίας και Φιλοσοφίας Μετά την άνοδο της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της πεζογραφίας και του ορθολογισμού, στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Γ. Η μοίρα των μύθων έγινε αβέβαιη και οι μυθολογικές γενεαλογίες έδωσαν το έναυσμα για μια αντίληψη της ιστορίας που προσπάθησε να αποκλείσει το υπερφυσικό (όπως η ιστορία του Tucididiana) Ενώ οι ποιητές και οι θεατρικοί συγγραφείς επεξεργάζονταν τους μύθους, τους ιστορικούς και τους φιλοσόφους Οι Έλληνες άρχισαν να τις επικρίνουν. Unos pocos filósofos radicales como Jenófanes de Colofón estaban ya comenzando a etiquetar las historias de los poetas como mentiras blasfemas en el siglo VI a. C.: Jenófanes se había quejado de que Homero y Hesíodo atribuyesen a los dioses «todo lo que es vergonzoso y desgraciado entre los hombres: el robo, la comisión de adulterios y el engaño mutuo». Esta línea de pensamiento encontró su expresión más dramática en La República y las Leyes de Platón, quien creó sus propios mitos alegóricos (como el de Er en La República) atacando los relatos tradicionales de los engaños, robos y adulterios divinos como inmorales y oponiéndose a su papel central en la literatura. La crítica de Platón fue el primer desafío serio a la tradición mitológica homérica, refiriéndose a los mitos como «parloteo de mujeres viejas».63 Por su parte Aristóteles criticó el enfoque filosófico presocrático cuasi-mitológico y subrayó que «Hesíodo y los escritores teológicos estaban preocupados sólo por que les parecía plausible y no tenían respeto por nosotros [...] Pero no merece la pena tomar en serio a escritores que alardean en el estilo mitológico; respecto a aquellos que proceden a demostrar sus afirmaciones debemos reexaminarlos». Sin embargo, ni siquiera Platón logró destetar a su sociedad de la influencia de los mitos: su propia caracterización de Sócrates está basada en los patrones tradicionales homéricos y trágicos, usados por el filósofo para alabar la recta vida de su maestro Λίγοι ριζοσπαστικοί φιλόσοφοι, όπως ο Ξενοφάνης του Κολοφώνου, άρχισαν ήδη να επισημαίνουν τις ιστορίες των ποιητών ως βλάσφημα ψέματα τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Ξενοφάνης είχε διαμαρτυρηθεί ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος απέδωσαν στους θεούς «όλα όσα είναι ντροπή και ατυχία μεταξύ των ανθρώπων: κλοπή, διάπραξη μοιτών και αμοιβαία εξαπάτηση». Αυτή η γραμμή σκέψης βρήκε την πιο δραματική έκφρασή της στη Δημοκρατία και τους νόμους του Πλάτωνα, που δημιούργησαν τους δικούς του αλληγορικούς μύθους (όπως εκείνοι του Er στη Δημοκρατία), προσβάλλοντας τους παραδοσιακούς απολογισμούς, τις ληστείες και τις θλίψεις ως ανήθικες και αντίθετες ο κεντρικός του ρόλος στη λογοτεχνία Η κριτική του Πλάτωνα ήταν η πρώτη σοβαρή πρόκληση για την ομηρική μυθολογική παράδοση, αναφερόμενη στους μύθους ως «κουβεντιάζοντας παλαιές γυναίκες». Ο Αριστοτέλης επέκρινε την οιονεί-μυθολογική φιλοκρατική φιλοσοφική προσέγγιση και Τονίζει ότι «ο Ησίοδος και οι θεολόγοι συζήτησαν μόνο ότι φάνηκαν εύλογοι και δεν είχαν κανένα σεβασμό για εμάς [...] Αλλά δεν αξίζει να πάρουμε σοβαρά συγγραφείς που λατρεύουν το μυθολογικό ύφος. όσον αφορά όσους προβαίνουν να αποδείξουν τις αξιώσεις τους, πρέπει να τις επανεξετάσουμε ». Ωστόσο, ούτε καν ο Πλάτωνας κατάφερε να απογαλακτίσει την κοινωνία του από την επιρροή των μύθων: ο ίδιος ο χαρακτηρισμός του Σωκράτη βασίζεται στα παραδοσιακά ομηρικά και τραγικά πρότυπα που χρησιμοποιεί ο φιλόσοφος για να επαινέσει τη σωστή ζωή του δασκάλου του
He is not a villain. Actually, Superman (Kal el) is a Terrorist for Krypton because he fight for earth against krypton and Jod is a real Patriot for Krypton and he do all things for save krypton.🤙🤙🤙 So Acknowledge him as a patriot. Believe That!!!!🤙🤙🤙
This is true Zod was trying to save his species while Superman was trying to protect life from another planet. Zod is a patriot while Superman is a planet protector. Both were protect what they saw fit to protect in their subjective perspective of objective perfection of their role in the universe.
![Hans Zimmer: Man of Steel Main Theme [Extended by Gilles Nuytens]](http://i.ytimg.com/vi/Nutm8Nwk5xM/mqdefault.jpg)
General Zod was the soul of the movie.
Zod was best super villain. Wish they kept him around longer.
He's actually a Trajic Hero
He is NOT a villain.
More like an extremist tbh
@@dickgrayson8799 "What would you have me do, El?"
Jesus why does everyone say hes a villain AAAAAHHHHH
Wicked Mixxxx!!!!!!!!! General Zod OST - From Man of Steel - The Movie
Woah this is pretty good
Truly powerful music. I use part of it as my ringtone for my children's school system number.
i really miss the feeling of the first two DCEU movies, Zod and Lex was pure gold. sadly warner is going to other way, i'm out :(
Lex was pure something, but I wouldn't call it gold. As for Zod. He was a great character.
I love the backstory of GENERAL ZOD AND HIS PROTECTORS OF KRYPTON .it was great . And how the escaped the PHANTOM ZONE .. also kryptons story .
If I didn't already have chest hair then this music would Give me chest hair ! 👍😁
I dunno why but i giggled :D
Amazing
Comprensión moderna de la mitología griega
La génesis de la moderna comprensión de la mitología griega está considerada por algunos investigadores en una doble reacción de finales del siglo XVIII contra «la tradicional actitud de animosidad cristiana», en la que la reinterpretación cristiana de los mitos como una «mentira» o fábula se había conservado.En Alemania, sobre 1795, hubo un creciente interés por Homero y la mitología griega. En Gotinga Johann Matthias Gesner comenzó a revivir los estudios griegos, mientras su sucesor, Christian Gottlob Heyne, trabajó con Johann Joachim Winckelmann y sentó las bases para la investigación mitológica tanto en Alemania como en los demás lugares.
Σύγχρονη κατανόηση της ελληνικής μυθολογίας
Η γένεση της σύγχρονης αντίληψης της ελληνικής μυθολογίας θεωρείται από μερικούς ερευνητές σε μια διπλή αντίδραση στα τέλη του 18ου αιώνα ενάντια στην «παραδοσιακή στάση της χριστιανικής εχθρότητας», στην οποία η χριστιανική ερμηνεία των μύθων ως «ψέμα» ή μύθος Στη Γερμανία, περίπου το 1795, υπήρχε αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον Όμηρο και την ελληνική μυθολογία. Στο Γκέτινγκεν ο Johann Matthias Gesner άρχισε να αναβιώνει τις ελληνικές σπουδές, ενώ ο διάδοχός του Christian Christian Gottlob Heyne συνεργάστηκε με τον Johann Joachim Winckelmann και έθεσε τα θεμέλια για τη μυθολογική έρευνα τόσο στη Γερμανία όσο και αλλού.
☹️☹️☹️
🥸
Racionalismo Helenístico
Durante el período helenístico, la mitología adquirió el prestigio de conocimiento elitista que señalaba a sus poseedores como pertenecientes a cierta clase. Al mismo tiempo, el giro escéptico de la edad clásica se hizo incluso más pronunciado.El mitógrafo griego Evémero fundó la tradición de buscar una base histórica real para los seres y sucesos mitológicos.66 Aunque su obra original (Escrituras sagradas) se ha perdido, se sabe mucho de ella por lo que registraron Diodoro Sículo y Lactancio.
Las hermenéuticas racionalizadoras de la mitología se hicieron aún más populares bajo el Imperio romano, gracias a las teorías fisicalistas de la filosofía estoica y epicúrea. Los estoicos presentaban explicaciones de los dioses y los héroes como fenómenos físicos, mientras los evemeristas los racionalizaban como personajes históricos.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου, η μυθολογία απέκτησε το κύρος της ελιτιστικής γνώσης που έδειχνε στους κατόχους της ότι ανήκουν σε μια ορισμένη τάξη. Ταυτόχρονα, η σκεπτικιστική στροφή της κλασσικής εποχής έγινε ακόμα πιο έντονη.65 Ο Έλληνας μυθολόγος Έβεμερο ίδρυσε την παράδοση της αναζήτησης μιας πραγματικής ιστορικής βάσης για μυθολογικά όντα και γεγονότα.66 Αν και το αρχικό του έργο (Ιερές Γραφές) Έχει χάσει, πολλά είναι γνωστά γι 'αυτήν λόγω των όσων καταγράφηκαν από τους Diodorus Sulo και Lactantius.
Η ορθολογική ερμηνευτική της μυθολογίας έγινε ακόμα πιο δημοφιλής κάτω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χάρη στις φυσικές θεωρίες της Στωικής και της Επίκουρης φιλοσοφίας. Οι Στωικοί παρουσίαζαν εξηγήσεις για τους θεούς και τους ήρωες ως φυσικά φαινόμενα, ενώ οι Evemerists τους εξοσκελίζουν ως ιστορικούς αριθμούς.
Next Chars to Kreated General Zod and FAORA Mortal Kombat: Armageddon
T-1000
Universal Soldier
thegww.com/sony-developing-universal-soldier-re-imagining-with-equalizer-kraven-screenwriter-richard-wenk/
. Andrew Scot
www.microsoft.com/en-us/p/universal-soldier/8d6kgwzl5f2s
Mirónides
Espartaco
Gladiator
Leonidas
Amazonas
Anibal Barca
Heracles
Hector
Achilles
Legolas
Susan, arquera hábil de arco y flecha
Katniss Everdeen
Robin Hood
Guillermo
Filoctetes
Ulises-Odiseo
Sol Invictus
Hashepsut
Akenaton
Afrodita
Helios
Hiperión
Chars Metal Gear Solid
Solid Snake
Revolver Ocelot
Pshicomantis
Se crearan 20.000.000 de Chars
Asu degree never go will from down
Not
ua-cam.com/video/3gEFTfnZepA/v-deo.html
Ayax de Troya
La mitología griega ha cambiado con el tiempo para acomodar la evolución de su propia cultura, de la que la mitología es un índice, tanto expresamente como en sus asunciones implícitas. En las formas literarias conservadas de la mitología griega, como se hallan al final de los cambios progresivos, es inherentemente política.58
La mitología estaba en el corazón de la vida cotidiana en la antigua Grecia. Los griegos consideraban la mitología una parte de su historia. Usaban los mitos para explicar fenómenos naturales, diferencias culturales, enemistades y amistades tradicionales. Era una fuente de orgullo ser capaz de seguir la ascendencia de los propios dirigentes hasta un héroe mitológico o un dios. Pocos dudaban de la base real del relato de la Guerra de Troya en la Ilíada y la Odisea. Según Victor Davis Hanson y John Heath el conocimiento profundo de la épica homérica era considerado por los griegos la base de su culturización. Homero era la «educación de Grecia» (Ἑλλάδος παίδευσις) y su poesía «el Libro».
Η ελληνική μυθολογία έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, ώστε να φιλοξενήσει την εξέλιξη της δικής της κουλτούρας, της οποίας η μυθολογία είναι ένας δείκτης, τόσο ρητά όσο και στις σιωπηρές υποθέσεις της. Στις διατηρημένες λογοτεχνικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας, όπως διαπιστώθηκε στο τέλος των προοδευτικών αλλαγών, είναι εγγενώς πολιτική.58
Η μυθολογία ήταν στην καρδιά της καθημερινής ζωής στην αρχαία Ελλάδα.59 Οι Έλληνες θεωρούσαν τη μυθολογία μέρος της ιστορίας τους. Χρησιμοποίησαν μύθους για να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα, τις πολιτισμικές διαφορές, τις εχθρότητες και τις παραδοσιακές φιλίες. Ήταν πηγή υπερηφάνειας για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε την καταγωγή των ίδιων των ηγετών σε έναν μυθολογικό ήρωα ή θεό. Λίγοι αμφισβητούσαν την πραγματική βάση της ιστορίας του Τρωικού Πολέμου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Σύμφωνα με τον Victor Davis Hanson και τον John Heath, η βαθιά γνώση του ομηρικού έπους θεωρήθηκε από τους Έλληνες ότι είναι η βάση της καλλιέργειας τους. Ο Όμηρος ήταν η «εκπαίδευση της Ελλάδας» (Ἑλλάδος παιδευσις) και η ποίησή του «το βιβλίο».
Conexión entre la Mitología y la Filosofía
Tras el auge de la filosofía, la historia, la prosa y el racionalismo a finales del siglo V a. C. el destino de los mitos se volvió incierto y las genealogías mitológicas dieron lugar a una concepción de la historia que intentó excluir lo supernatural (tales como la historia tucididiana). Mientras los poetas y dramaturgos estaban reelaborando los mitos, los historiadores y filósofos griegos estaban empezando a criticarlos.
Σύνδεση μεταξύ Μυθολογίας και Φιλοσοφίας
Μετά την άνοδο της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της πεζογραφίας και του ορθολογισμού, στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Γ. Η μοίρα των μύθων έγινε αβέβαιη και οι μυθολογικές γενεαλογίες έδωσαν το έναυσμα για μια αντίληψη της ιστορίας που προσπάθησε να αποκλείσει το υπερφυσικό (όπως η ιστορία του Tucididiana) Ενώ οι ποιητές και οι θεατρικοί συγγραφείς επεξεργάζονταν τους μύθους, τους ιστορικούς και τους φιλοσόφους Οι Έλληνες άρχισαν να τις επικρίνουν.
Unos pocos filósofos radicales como Jenófanes de Colofón estaban ya comenzando a etiquetar las historias de los poetas como mentiras blasfemas en el siglo VI a. C.: Jenófanes se había quejado de que Homero y Hesíodo atribuyesen a los dioses «todo lo que es vergonzoso y desgraciado entre los hombres: el robo, la comisión de adulterios y el engaño mutuo». Esta línea de pensamiento encontró su expresión más dramática en La República y las Leyes de Platón, quien creó sus propios mitos alegóricos (como el de Er en La República) atacando los relatos tradicionales de los engaños, robos y adulterios divinos como inmorales y oponiéndose a su papel central en la literatura. La crítica de Platón fue el primer desafío serio a la tradición mitológica homérica, refiriéndose a los mitos como «parloteo de mujeres viejas».63 Por su parte Aristóteles criticó el enfoque filosófico presocrático cuasi-mitológico y subrayó que «Hesíodo y los escritores teológicos estaban preocupados sólo por que les parecía plausible y no tenían respeto por nosotros [...] Pero no merece la pena tomar en serio a escritores que alardean en el estilo mitológico; respecto a aquellos que proceden a demostrar sus afirmaciones debemos reexaminarlos».
Sin embargo, ni siquiera Platón logró destetar a su sociedad de la influencia de los mitos: su propia caracterización de Sócrates está basada en los patrones tradicionales homéricos y trágicos, usados por el filósofo para alabar la recta vida de su maestro
Λίγοι ριζοσπαστικοί φιλόσοφοι, όπως ο Ξενοφάνης του Κολοφώνου, άρχισαν ήδη να επισημαίνουν τις ιστορίες των ποιητών ως βλάσφημα ψέματα τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Ξενοφάνης είχε διαμαρτυρηθεί ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος απέδωσαν στους θεούς «όλα όσα είναι ντροπή και ατυχία μεταξύ των ανθρώπων: κλοπή, διάπραξη μοιτών και αμοιβαία εξαπάτηση». Αυτή η γραμμή σκέψης βρήκε την πιο δραματική έκφρασή της στη Δημοκρατία και τους νόμους του Πλάτωνα, που δημιούργησαν τους δικούς του αλληγορικούς μύθους (όπως εκείνοι του Er στη Δημοκρατία), προσβάλλοντας τους παραδοσιακούς απολογισμούς, τις ληστείες και τις θλίψεις ως ανήθικες και αντίθετες ο κεντρικός του ρόλος στη λογοτεχνία Η κριτική του Πλάτωνα ήταν η πρώτη σοβαρή πρόκληση για την ομηρική μυθολογική παράδοση, αναφερόμενη στους μύθους ως «κουβεντιάζοντας παλαιές γυναίκες». Ο Αριστοτέλης επέκρινε την οιονεί-μυθολογική φιλοκρατική φιλοσοφική προσέγγιση και Τονίζει ότι «ο Ησίοδος και οι θεολόγοι συζήτησαν μόνο ότι φάνηκαν εύλογοι και δεν είχαν κανένα σεβασμό για εμάς [...] Αλλά δεν αξίζει να πάρουμε σοβαρά συγγραφείς που λατρεύουν το μυθολογικό ύφος. όσον αφορά όσους προβαίνουν να αποδείξουν τις αξιώσεις τους, πρέπει να τις επανεξετάσουμε ».
Ωστόσο, ούτε καν ο Πλάτωνας κατάφερε να απογαλακτίσει την κοινωνία του από την επιρροή των μύθων: ο ίδιος ο χαρακτηρισμός του Σωκράτη βασίζεται στα παραδοσιακά ομηρικά και τραγικά πρότυπα που χρησιμοποιεί ο φιλόσοφος για να επαινέσει τη σωστή ζωή του δασκάλου του
Shut up bitch
I can't have yo numba? Hes a bot dont worry
2:40
BOT. NO TENGO MIEDO!!!
He is not a villain.
Actually, Superman (Kal el) is a Terrorist for Krypton because he fight for earth against krypton and Jod is a real Patriot for Krypton and he do all things for save krypton.🤙🤙🤙
So Acknowledge him as a patriot.
Believe That!!!!🤙🤙🤙
This is true Zod was trying to save his species while Superman was trying to protect life from another planet. Zod is a patriot while Superman is a planet protector. Both were protect what they saw fit to protect in their subjective perspective of objective perfection of their role in the universe.