@@bilalaras6872 Merhamet iyidir, hâlâ onlara verebilecek merhametin varsa kullan çünkü yaşadıkça ve değişmediklerine inandıkça kalmıyor pek. Neyse ben de senin gibiyim zaten, ne yaparlarsa yapsınlar merhamet edebiliyorum. Niye böyleyim ben? 😐
Bir yerden okumuştum "babalarıyla samimi olmayan kızlar hayatlarında başarılı olmazlar" hayatım boyu bu cümleyi yanlış çıkartmak için elimden geleni yapacağım
İkinizin de söylediği cümleler illa olacak diye bir şey yok olma ihtimali yüksek anlamındadır. Babasından sevgi görmeyip bütün herkese kalbini kapatan çok insan gördüm ve başarılı olanını da ama böyle olmaları gayet doğal birinde sevgi aramak güçsüzlük değildir onu da eklemiş olayım
o söz yanlış ki..insanın başarılı olması azmine, içsel gücüne bağlı. Baba eş seçiminde etkiliyor kızları..baba ile ilgili içsel problemleri halletmek gerekiyor..bu arada buraya gelmeden anne babamızı biz seçip geliyormuşuz..ruhun dersleri için..bilinmesi zor bir ilahi sistem var..
Bilinçaltı izin verirse değiştirebiliriz. Seçinlerimiz bile istek dışı halde gidip babamıza benzer kişileri çekiyor. Eksiğiz eksik kalıcaz bu değişmeyecek tek gerçek. Baba eksiğimizi ilişkilerde doldurmaya devam edicez.
23 yaşına geldim tıp okuyorum hayatta hiç bir zaman anne babam bana iyi davranmadı ilkokuldan liseye kadar derslerim hep berbattı ailem sürekli dalga geçti gerekirse dövdüler ama hiç bi zaman pes etmedim çok güzel bi bölüm kazandım. Hayatta asla ve asla anne babamı affetmeyeceğim bana genç yaşlarımda eğlenme yaşlarımda eğlendirmediler bundan sonra hayatta başarılı olsam da mutlu olamiycağımı biliyorum belki ağır bir kelime olcak ama ama onlara hakkımı helal asla etmiyorum!!!
emrecim hayatında başarılı da olacaksın mutlu da olacaksın hiç merak etme. umarım doktor olduğunda işini severek yaparsın o zaman göreceksin ki sen mutlusun ve birilerine faydalı olmak seni çok huzurlu yapacak. biz türkiyede anne babaya aşırı anlam yüklüyoruz çocukken bunu yapmak çok normal ama büyüdüğümüz zaman da bunu sürdürmeye devam ediyoruz. ben otuz yaşındayım bu kutsamayı ben de yaptım ve hayatımda her şeyi geciktirdim. hatta kendim hep aileme yakın olmak istedim ama bir baktım ki onlarla yan yana olmaya devam ettikçe çok yıpranıyorum. bu durumlarda çare onlardan mümkün olduğunca uzak olmak. senin de bu konuda muhteşem bir bahanen var. sen bir doktorsun ve meşgul olacaksın. ailenden uzak bir yerde yaşa. ben de şuan onlardan uzak bir yerde kendi hayatımı yaşayıp sağlıklı ve huzurlu bir hayat kurmak için çabalıyorum. inşaallah rabbim hayırlısıyla güzel günler nasip etsin hepimize.
Evdeki erkek çocuğun kimseye hesap vermeden istediği yere gidip istediği kadar kalması, evdeki kızın binde bir dışarıya çıkacağı zaman bir sürü sorudan geçmesi ve hatta bırakılmaması. 😒 Özellikle kız çocuklarına birer birey değil de uzuv muamelesi yapılıyor anne ve babalar tarafından.
@Mustafakemal yıldırım Eğer her anne baba oğlunu doğru yetiştirirse kadınların dışarıda tehlikede olması olasılığı oldukça düşük. Sorun kadın olmak değil, sorun erkeklerin istedikleri her şeyin sahibi olabileceklerine inandırılarak yetiştirilmesi.
@@saitdemirhan2085 Kadın ya da erkek fark etmez. Hiçbir birey böyle bir baskıyı hak etmiyor. Bu tarz muamele gören erkekler de vardır elbet ama toplumun genel yapısı itibariyle özgürlüğü en çok kısıtlanan kız çocukları oluyor. Yani aslında senin durumun nadiren karşılaşılan bir durum.
Beni o kadar rahatlatan bir cümle ki bu:Her anne baba kutsal değildir.Yıllardır dayatılan "O senin annen, o senin baban!"başlığı altında kendilerini dokunulmaz ilan eden, biyolojik katkıdan başka hiçbir halta yaramayan sözde ebeveynlerin yüzüne haykırmak istiyorum bu cümleyi.
Mustafakemal yıldırım tamam o zaman baba dövüyorsa haklıdır anne beddua ediyorsa haklıdır babandır yapar annendir eder diyip oturalım mı, bunların hepsini ben yaşıyorum da
Geçmişe ve döktüğüm gözyaşlarına bakınca ne çok yol kat ettiğimi anliyorum. 12 yaşımdan beri 70 yaşında gibi hissediyorum.Ben 13'e geldiğimde de 70 idim 14,15,16 ve nihayet 17'yegeldiğimde de hala 70 hissediyorum.Fakat çok az kaldı Böylesine zorlu bir aile yaşantısından sonra dimdik durduğum ve her işimi kendi başıma yapabildiğim için kendimle gurur duyuyorum.Her ne kadar hayatımın her alanına girseler de her konuşmamı bölseler de kendimi ifade etmemi engelleseler de beni yerle bir etmelerine izin vermedim.Okuduklarımla ve izlediklerimle işte burdayım.Hala biraz özgüven sorunlarım ve yetersizlik hissiyatlarım var fakat aşacağıma inanıyorum.Artık son düzlükteyim.Her anne baba kutsal değildir ve kimi zaman söyleyeceğiniz bir sözün bıraktığı etki tekme tokat atacağınız dayaktan çok daha derin yaralar açar insanda. Nasıl bir hayat yaşamamam gerektiğini gösteren anneme ve hayatıma nasıl bir erkek almamam gerektiğini gösteren babama sevgilerle...
Gerçekten böyle bi yorumun nasıl az beğenmesi olur anlamıyorum. Cidden artık bıktım annemin fiziksel ve psikolojik şiddetinden zaten duygusal bi insanım başımda büyük dertler okul filan eve de bakıyorum yetmiyo anneme evi terkedip gidicem bir gün bıktım ya...
01.30: Çocukluğunda ne yaşadıysan, senin suçun değil 04.20: Anne baba ile savaşmaya ve kendini ispatlamaya çalışmak boş bir çabadır 05.32: Ebeveynler büyük ihtimalle değişmez 07.33: Onlara kendini kanıtlamaya çalışma 09.35: Anne babanın eleştirici "arka sesinden" kurtulmak için bir egzersiz 12.17: Derdini güvendiğin insanlarla paylaş 12.52: Ne kadar vakit gerçerse geçsin, hiç bir duygusal beklentiye girme 13.59: Öfkelenme, affetmeye çalış "Kendine iyi bak güzel insan" :)
"kendine bir hayat kurabileceğin alanda hâlâ annenle uğraşıyosun, 30 yaşına gelmişsin hâlâ annenle uğraşıyosun. hem yaşadıkların yanına kalıyo hem de beyhude bir çaba uğruna ömrünü heba ediyosun. genelde değişmez anne babalar. denedin, baktın olmuyosa bırakmak lazım" bu cümle bizzat benim için kurulsa ancak bu kadar cuk otururdu herhalde :(
Ulan babam beni daha 3,4 yaşlarındayken yanlışlıkla bardak kırdım diye saatlerce dövmüştü.Yetmedi birde beni evden kovmakla tehdit edip 1,2 saat sokakta bekletti. Tabi ben çok korkuyordum kalbim yerinden çıkacak gibi hızlı atıyordu. Küçükken hep korksamda yinede ondan sevgi bekliyordum bazen. Ama birazcık büyünce ondan umudumu kestim. Bazen ondan öyle nefret ettim ki onu öldürmeyi bile planladım. Sonradan değmez dedim. Ve anladım ki onun sevgisine muhtaç değilim yalnızca bir an önce ondan kurtulmak ve kendi hayatımı kurmak istiyorum artık. Ve hep babalar örnek alınır derler ya ben tam tersi ondan ibret alıyorum.Asla onun gibi baba olmıyım ki çocuğum benim yaşadığımı yaşamasın.Onun gibi olucaksamda ne evlenmek isterim ne de çocuğum olsun isterim.
O kadar kötü yıllar geçirimli ol niye oldun olmaz olaydın diye en az 100 kere duydum 10 yaşındaydım kardeşimle yalnız kaldım kardeşime baktım baba annam dedem birlikte yaşadık ben 10 yaşındayken amcam gözümün önünde çırpına çırpına oldu kazadan soran olmadı iyimisin diye kardeşime baktım babaanneme dedeme b aşktım evin yükü üstümde yaşadığım acıyası yanayım terk edilmiş kardeş ve kendimemi yanayım sonunda annem babam ve en kötüsü de kardeşimin beni çok kötü bir şekilde çıkar uğruna satmasinami yanayım allah ne diyor kül hakkıyla karşıma gelme nerede annem babam kardeşim kolayını bulsalar beni evlatlıktan kardeslikten attılar gelde isyan etme annene baba için erkek bir ayrıcalık kızlar sade kötü günde evlat oluyor herkez için değil tabiki ben yaşadıklarımı söylüyorum gelde hakkını helal et böylelerine yaşamımı yaşarken cehenneme çevirenler
Nefret seni yakar..o duygu başkalarınada çevrilir..aile dizimi seanslarına gidip o nefreti şifalandırın. Sistem sizden yansıyanı geri gönderdiği için nefret dolu insanlar, yada nefret duygunuzu kabartacak durumlar karşınıza çıkartır. Yani siz kendinizi en iyi halinize revize etmeye çalışın.
1-Anne babaların çocuk yapmak için sağlaması gereken belli kişilik kriterleri olmalı. 2-Devlet tüm insanların tüm temel ihtiyaçlarıni güvence altına almali. Yada en azından ebeveyn maddi olarak önünü görebilmeli. Bu şartlar sağlanmadıkca üremek, o çocuğa karşı suç işlemektir.
Konuşmaya çok ihtiyacım var ama konuşacağım kimsem yok... Çığlık atmak istiyorum,bağırmak ve bağırarak ağlamak istiyorum ama elimde değil.Her ne kadar boyle olsa da sessizce ağlamak canımı yakıyordu. Eskiden annemle babamın canımı yaktığı zamanları düşündüm,gözlerimi kapattım ve bir tanesini seçtim. Ağlamaya başladım ve istemsizce oldu. Unuttum sanıyordum ama hala yarası o kadar tazeymiş ki...
Yorumlarda okuduğum kadarıyla söylemek istediğim bir şey var: terazinin sadece iki ucu yok. Bir ebeveynin zehirli olması için illa çok kötü, her gün çocuğunu döven evden dışarı çıkarmayan biri olması gerekmez. Asıl mücadelesi zor olan da budur ya; sana öyle ya da böyle gayet güzel anne/babalık yapmıştır, fakat belirli bir yaşa gelmene rağmen her fikrine "sen daha öğreneceksin" ya da "her şey senin sandığın gibi değil" sözleri çekmeleri, klasik "anne olunca anlarsın" güzellemelerinde bulunmaları da psikolojik şiddettir. Üniversiteden mezun olup mesleğini eline almış biri olarak anneme ayrı eve çıkmak istediğimi söylediğimde "ayrı eve çıkarsan ben de senin hayatından çıkarım" dedi. Şimdi bu psikolojik şiddet değil de nedir? İşte zamanında seni iyi yetiştirmiş yememiş yedirmiş bir insana bu sebepten kızamıyorsun, sen kızsan bile toplum senin ona kızmana izin vermiyor. Fakat bu seni içten içe yiyip bitirene kadar birey olduğun gerçeğini kabul edecekleri günü bekliyorsun. Sizi doğurup size iyi bakmış olmaları da üzerinizde söz hakkına sahip oldukları anlamına gelmez, bunu anlamaları lazım artık.
Size katılıyorum. Haddime değil belki ancak bir tavsiye ya da öneride bulunmak istiyorum. Eğer imkanınız varsa veya imkan yaratabilecekseniz en kısa zamanda kendi kişisel hayatınızı kurun. Çünkü siz Türk toplumunda ailesiyle yaşayan bir kadın olduğunuz sürece aileniz sizin yetişkin bir birey olduğunuzu kabullenmeyecek ve yetişkinliğin gerektirdiği karar ve isteklerinize saygı duymayacak, izin vermeyecekler. İsterse 5-10 yıl geçsin bu durum değişmiyor. Zaman, ne yazık ki bu durumun çözümü olmuyor. Tuhaftır ki siz ne zaman kendi bağımsız hayatınızı kurarsanız o zaman sizin bağımsız bir birey olduğunuzu kabulleniyorlar. Yani bunun için onların onay vereceği günü beklemeyin çünkü siz harekete geçmedikçe o gün gelmiyor. Kendi tecrübelerimle öğrendiklerimi sizinle de paylaşmak istedim. Umarım kırıcı olmamıştır. Saygılar.
Ama şüketmeniz gereken de bir konu olduğunu size söylemeliyim ki sizin yaşantınızı ailenizi keşke benimde öyle olsa diyebilecek birsürü insan var keşke iyi olsa da ailem ayrı eve çıkmama müsade etmese gerçekten yinede halinize şükredin ☺️
@@melikepehlivanl2357 ŞÜKRET ŞÜKRET ŞÜKRET sıkıldım artık bunu duymaktan. Bir insan kendini neden sürekli bu şekilde teselli etsin sorunun kaynağına inip çözmeye çalışmak varken. SENDEN DAHA KÖTÜ OLANLAR DA VAR evet var ama herkes kendi derdiyle ilgileniyor. İnsansız biz bencillik doğamızda var. Mümkünse bir sıkıntısından bahseden insana bir daha şükret demeyin aşırı itici oluyorsunuz ve karşınızdakiniz kendini daha iyi hissetmiyor. Hissetse bile kısa süreli hissediyor.
Bu videoyu hıçkıra hıçkıra ağlayarak dinledim hiçbir şey benim suçum değil onlar modern cahiller ve bir çocuğa azarlayarak ve aşağlayarak kendi doğrularını anlatmaları, duygusal istismar ve gaslighting kadar kırıcı bir şey yok İyi ki varsın beyhan hocam kendimi en değersiz ve hiç var olmamış gibi hissettiğimde senin videolarını dinleyip hayata tutunmam , onları haksız çıkarmam ve savaşmam gerektiğini hatırlıyorum..
Hocam bunlar senin suçun değil demişsin bizim suçumuz olmadığını biz zaten biliyoruz..önemli olan suçlu olanlara suçlarını bildirmek..keşke bu video yu ebeveynler izlese ama izleselerde zerre bişey anlayacaklarını sanmıyorum..hasta olan onlar derman arayan biz.Bu nasıl bir dünya..
Ben ailemle konustum ve yuzlestim, soyledim yaptiklari sseyleri ve ne kadar yanlis odlugunu , ozur dilediler affet dediler, cahildik dediler vs. guzel guzel anlatirsann cok iyi anliyorlar ama tabi icindeki yara yillarca kalmis ama en azindan artik yara iyilesiyor konustuktan sonra....
13 yasındayım ve kendimi bildim bileli ailem tarafından hem psikolojik hem de fiziksel siddete maruz kalıyorum. Ben onlara derdimi anlatmaya çalısmıyorum artık.. Annem bana her gün hakaret ediyo kufur ediyo beddua ediyo her gün bana bağırıp butun islerini bana yaptırıyo ve babam her zaman annen haklı diyo. Babamın herhangi bi konuda bana hak verdiğini hic hatırlamıyorum. Sadece bu kadar degil ama burda anlatamayacağim. Bu sene liseye geçtim. Baska bi sehirde yatılı fen lisesi kazandım (özellikle baska bi sehri sectim). Anne ve babamdan ayrılacağım icin cok mutluydum ama okullar acilmiyo 😥
Canım Kardeşim şimdi 13 yaşındasın 5 yıl sonra 18 yaşında olacağın o zaman bir kelebek gibi uçup gideceğin eminim ki okulda başarılı olacaksın çok güzel yerlere geleceksin gezeceksin yeni yerler yeni yüzler tanıyacaksin çokta mutlu olacaksın ama bu beş sene içerisinde yapman gereken bir kaç şey var Bir = ailenin yaptıklarını umursamayi bırak İki = onlardan beklentilerini kes Üç = şiddet görmemek için onlarla diyaloglara girme özetle sana karşı kullanmaları için ellerine koz verme dört = şimdiden kendini yalnız hayatına hazırlamaya başla ister madi olarak ister manevi olarak Beş = onlar için üzülmeyi bırak çünkü senin üzüntün onları değiştirmeyecek Yüzün hep gülsün
Çok ortak noktamız varmış.2020 şubat ayında bacağım kendiliğinden ağrımaya başladı.O dönemler yks ye hazırlandığım için anne babama ne bu rahatsızlığımdan bahsettim nede ben doktora gitmeye vaktim vardı.Sonra sınav bittikten sonra anneme söyledim, yemin ederim babam yol boyunca küfür ede ede hastaneye götürdü.Rahatsızlığım 5 aydır olmasına rağmen ve şu aralar tekrar ağrıyor ama söyleyemiyorum.Ya çıldırıcam insan çocuğunu hasteneye götürmeye üşeniyor ya.Bende üniversite kazandım sırf başka şehir yazdım.Keşke okullar açılsada bunlardan kurtulsam daha demin sofrada beni babam misafir lerin yanında aşağıladı.Artık dayanamıyorum
Babam hep bizi baskı altında tutardı. Tehdit edilerek uyutulurduk çocukken, korkuyla, kavgayla uyanırdık ablamla. Ablam 5 ben 3 yaşındaydım buna rağmen unutamıyorum. Gece korkup uyandığımda annemi mutfakta ağlarken bulurdum. Babamdan korktuğum için konuşmak bile istemezdim. Bu yüzden ablamla birbirimizin ailesi olduk. Çocukken bile çocuk olmak istemezdim çünkü yetersiz hissederdim. 5 yaşındayken bir kaç kez evden kaçtım. Şuan 22 yaşındayım hiç bir şey değişmedi. Bu yaşıma kadar hem ilişkilerimde hem arkadaşlıklarımda kötü seyler yaşadım. Sizin deyiminizle zehirli insanlarla karşılaşıp durdum. Hiç bir zaman duygusal destek bulamadım. Gözlerinin önünde feci şekilde ağladım. Babam ağlamaya devam edersen seni öldürürüm diyerek bende travma yarattı. Annemse hep bunlara kayıtsız kaldı. Artık ağlayamıyorum bile.. Eğer benden küçük arkadaşlarım okuyorsa bugün sakın haya kurmaktan vazgeçmeyin ve suçluluk hissetmeyin. ayaklarınızın üstünde durun, kendinize bir yaşam kurun. benim iyi bir eğitim hayatım da olamadı malesef. Dilerim hepimiz için her şey güzel olur ❤
Yasin fazla degil benimle yasitsin okumak icin gec kalmis degilsin hala devam edebilirsin gec kalmadan okursan en azindan kendini kurtarirsin is bulursun rahat edersin ama yas ilerledimi is bulmak zotlasiyor okulu okumus olsan bile .
@@sunshine-l5p annenle hiç konuştunuz mu peki bu konuları, ben annemle daha önce konuştum çok kez ama bir işe yaramadı.. hissettiklerim yetmiyor bir de onu gördükçe daha çok üzülüyorum ama söylememe rağmen beni yine görmezden geldiler. Sanki ebeveyn benmişim gibi hissediyorum.
@@m.m5584 teşekkür ederim tavsiyelerin ve desteğin için, eğitim hayatım oldu üniversite son sınıfım ancak sınava hazirlanirken de, okurken de hiç verim alamadım. Bu süreç çok kötü geçti.. sonucunda İstemediğim bir bölüm okudum.
Anne ya da babaların kutsal olduğu evlatları için zorluk çektiği vs. Söylenir.. Okula gönderiyor şükret senin ihtiyaçlarını karşılıyor falan denir ya.. Ya da ya seni sokakta bırakırsa ya seni evden kovarsa denir ya.. Bunu diyen ve böyle düşünenleri karşıma alıp siz hayvanlar kadar bile bize anne baba olamadınız demek istiyorum. Hiç bir kuşun o sefer uçamadı diye yavrusunu yuvadan attığını hiç bir penguenin yavrusu üzgün diye suda boğulmasını istediğini ve öl dediğini gördünüz mü duydunuz mu? Ya da bir kanıt var mı? Siz o kuş o penguen kadar olamadınız işte!
@@rana2646 peki şöyle düşün bu sadece içgüdüleriyle hareket eden hayvanların leylekleri hariç ya da bazı hayvanlar işte... Peki biz böylesine karmaşık bir sisteme içgüdülerden fazlasına sahipken neden onlardan daha farklı olamıyoruz?
Sevgi yoktu bizim evde. Aşağılama başkasının yanında küçümseme, ne hissettiğimin bir önemi yoktu elestiri eleştiri ....annem öldü babamda 70li yaşlarına geldi çok sevdiği oğulları yüzüne bakmıyorlar artık..Elimden geldiğince ben ilgileniyorum..Hayat ne garip değil mi
Anne baba kutsaldır lafını duyduğum zaman çıldırıyorum artık.Her dediklerinin doğru olduğunu düşünmeleri ve onlara karşı bir şey diyemeyecek konumda olmamız.
Anne baba kutsaldır bunu kabul etmen gerekiyor. Senin için kutsal olmasa seni çıldırtmaz. Kutsal demek sorgulanamaz demek bizim için. Eğer kutsalını sorguya alacaksan kendine yeni bir kutsal yaratman gerekiyor. Başka anne baba figürleri edinmek gibi. Fakat çok uzun zamandır senin kutsalın olduklarını kabul etmelisin. Kolay olmayacak. Sonra sakince sorgulamalısın ve daha sonra kutsalını da o sakinlik ve yavaşlıkta değiştirmelisin.
Hangi anıya gideyim hocam... O kadar çok başı okşanacak çocuk var ki o anılarda... Bazen öyle bir hâl alıyorum ki keşke ölsem ya da hiç böyle bir ebeveynlerim(?) olmasaydı yetim olsaydım diyorum. Kendi evim benim yetimhanem oldu...
@Freedom and Art inan seni o kadar iyi anlıyorum ki Ben tüm bu yaşanmışlıkları kabul ediyorum,şuan ki tek gayem kendi ailemi kurmak , gerçek bir aile huzur sevgi .. Diğer türlü hiç bir umut beni ayakta tutmuyor İnsanlar içinde ruh gibi dolaşmak Ben normal bir insan olmak istiyorum Gerçi hoş anormal olan başkası fakat , şöyle bir söz vardır Normal bir insanın düşünceleriyle oynadıktan sonra ondan normal davranmayı beklemeyin diye . Biri de benim onlardan Ama yine de hayat yaşamayı ve yaşatmayı hak ediyor..
@Freedom and Art nirvana o degil, dostum. Sizin deneyimlediginiz sey ´desensitize´ olmak, yani bir baska deyisle uyusmak. Cok dikkat etmek lazim, bu kisilik bozukluklarina kadar gidebilir. Cok okumayi, dunyanizi elinizden geldikce, durmadan daha cok genisletmeye calismayi ve biran once bulundugunuz ortamdan temelli olarak cikmanizi tavsiye ederim. Baska yolu yok cunku..
41 yaşındayım. Annem - babam için kötü diyemem ama çok dominant karakterler ikisi de ,çocukluğumu kavgalarıyla zehir ettiler. annem hala beni anne olarak es geçerseniz sizin çocuklarınızda sizi es geçecek diye manevi baskı yapabiliyor rahatlıkla. İnsan anne babasını özlemez mi, özleyemiyorum maalesef. Bence bana yaptıkları en büyük kötülük bu. Arasam çok güzel konuşuyorken onun fikirlerine uygun olmayan bir şey söylediğinde gayet rahatlıkla hala bu yaşımda beni azarlayabiliyor. Bıktım ikisinden de. Sorarsan çok seviyorlar nasıl bir sevgi bu anlayamıyorum. Bence sadece kendilerine ait bir “şey” olduğum için seviyorlar.
20 yaşındayım ve aynı şeyleri yaşıyorum sanki beni anlatmışsınız gibi çok şaşırdım. ileride belki değişir diye umutlarım vardı ama bu yorumdan sonra umudum biraz kırıldı. insanlar değişmiyor gerçekten. tek yapabileceğim şey olabildiğince uzaklaşmak ya da iki karakterli olarak yaşamak sanırım. onların her dediğine evet diyip yine kendi bildiğimi okuyacağım büyük ihtimal. başka çare yok gibi gözüküyor çünkü. ömrüm boyu iki kimlikli yaşamaya devam edecek olma düşüncesi bile beni yoruyor
@@ultraviolence8705 İki karakterli yaşamak size daha fazla zarar verir düşüncesindeyim. 20 li yaşlarıma geri dönebilseydim kendime tavsiyem şu olurdu: Kendine sağlam hedefler belirle ve bu yolda ilerle. Sağlam insanlardan oluşan güzel bir çevre edin. Kendi dünyanı kur. Başkalarının yörüngesi olma.Kendini ezdirme, zayıflıklarını belli etme. Gamsız olmaya çalış. Kimseyi kırma ama seni kırmalarına da müsade etme. Aileni olduğu gibi kabullen. Kendine güvenin onların egolarından daha yüksek olsun ki seni istedikleri yöne savuramasınlar. Her şeye rağmen ailene arkanı dönme ama beklentini de yüksek tutma.😊
Maalesef böyle konuları başkalarıyla paylaşıp içimizi dökemiyoruz, 12 yıllık arkadaşımdan ailemle yaşadığım sorunları bir kavgamızda yüzüme vurmuştu. İnsanlar size ihtiyaç duydukları sürece severler. İhtiyaç ortadan kalkmışsa ya da farklı bir çıkar söz konusuysa sizi en çok yaralayan en yakınınızdaki kişi olur.
Bunu izleyenler gerçekten akıllı ve hayatlarının ne kadar değerli olduğunun ve bunun için ne yapmaları gerektiğini öğrenmeye çalışıyor. İnanın bu emekleriniz sizi farklı bir yere taşıyacak.
Ben anne ve babam dan sadece bir birlerine iyi davranmalarını istiyorum.Çünkü onlar kavga ettikleri zaman bunu bana ve kardeşlerime yansıtıyorlar.ve bu da beni çoooook olumsuz etkiliyor😭😭
Mesela ben onlar normal sohbet ettiklerinde veya sakince tartıştıklarında bile sanki babam bağırıyormuş ve annem ağlıyormuş gibi hissediyorum😒😒 Şu ataerkil aile düzenini dünyadan kaldırmak istiyorum canıma tak etti artık.
Bende ayni seylerden gectim onlari oyle kabul edip kendini uzmemekten baska yapabilecegin bir sey yok bu onlarin sucu senin asla değil boyle bir durumda imkan varsa diger odaya gecin baska bisiyler yapin biliyorum zor ama senin üzülmeni onemsiyor gibi değiller o yuzden sen kendini be kardeslerini onemsemelisin
@@m.m5584 olmuyor kabullenemiyorum ben küçükken babamın anneme şiddet uyguladığı sahneler her gün tekrar canlanıyor kafamda, her gün biraz daha yaklaşıyorum sanki o anılara şimdi şiddet uygulamıyor ama geçmişi silemiyorum sen nasıl yaptın
Değil. Kaderimi ben belirlerim, doğduğum ev sadece bu ağacın kökleri olabilir ve ben zaman içinde istediğim kadar gelişebilirim. Cahil olmak benim kaderim olmayacak, bu kabul edilesi bir şey değil ve ben bunu kabul etmiyorum.😑
Çocuk yaptığın zaman çocuğa baktığın zaman değil çocuğa kendikinden mutlu ve huzurlu bir hayat sunduğu zaman çocuğa, işte ozaman kutsal oluyor anne baba
Araç kullanmak için bile ehliyet istenirken, bir meslek yapmak için okumak gerekirken çocuk yapıp hayatını gelişigüzel şekillendirmek herkese serbest ya, çok üzücü bir durum 😕
En yoranı ve sinsi olanı ise ebevynlerin ikiyüzlülük yapması bence. Babandan nefret ettiğini söyleyip onun yanındayken melek gibi davranması yada senin yanında ablan yada abin hakkında kötü şeyler söyleyip ablanın yada abinin yanında da tam tersini yapması. Senelerce böyle yaşadım ve şuna eminim ki ben gerçekten anne babam gibi biri olmak istemiyorum. Senelerce insanlara güvenemediğim için yalnız yaşadım hep. Sizin evde de var mı böyle biri?
@Mustafakemal yıldırım Aksine anne babamı çok severim ve sakin tabiatlı bir insanımdır. Ancak her insanda olduğu gibi onların da hataları var ve yaptıkları bu hataların çocukken kardeşlerimle beni çok yorduğuna değindim sadece. Sürekli karşılaştırılmak ve insanın kendi evinde bile doğal olamaması insanlara olan güvenimi azalttı bunu söylemek istedim
@Mustafakemal yıldırım @Mustafakemal yıldırım kardeşim iyi misin sen? Herkese atıp tutmuşsun her yorumun altında sen varsın.Lütfen boş düşüncelerini kendine sakla
@Laryssa Evet, modunu düşürürler sürekli. Dilerim çevreni güzel insanlarla kuşattığın bir hayat kurarsın. Zor ama olmaz değil. Üç-beş güzel insan olsun, yeter.
Babam tarafından hiç takdir edilmeden ve onay alamadan büyüdüm.Bu yüzden çocukluğumda hiç kendime güvenim yoktu.Okul ortamında hep değersiz hissettim kendimi ve birşeyleri başarabileceğime dair hiç inancım yoktu.Şimdi 20 yaşındayım daha yeni yeni bunları fark edip aşmaya çalışıyorum.Umarım hepimiz ilk önce fark etmekle başlayıp sonra geçmişin yüklerinden yavaş yavaş kurtulabiliriz🙏
@@furkancnar756 Küçükken ebeveyinleri tarafından psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalan insanların dertlerini psikoloğa anlatması hakkında bir dizi
Ben ailemden korunamiyorum her türlü psikolojik ve bedensel şiddeti görüyorum bu yil sinava hazırlanıyorum ama bu baskı yüzünden sürekli olmek istiyorum. Evde pantolon giymem bile yasak, kütüphaneye gitmem, arkadaslarimla bulusmam, kendi fikirlerimi söylemem, buyuklerimle fikir tartismasi yapmam, kitap okumam bile yasak ki klasikleri okuyorum kotu seylerde degil. Hocam ben ne yapacagimi şaşırdım büyük bir boslugun icindeyim😔
@Mustafakemal yıldırım kardeşim her yorumun altında varsın amacın ne bilmiyorum ama hep aynı kalıpta konuşman sinir bozucu olayı başka yerlere çekme lütfen
@Mustafakemal yıldırım Bir yoruma ailem konusunda skntim yok demissin bunlari yasamadan nasil yorum yapabiliyorsun ne aileler var bilmiyorsun .Konuşmak için konuşmayın
@Ahmet Kemal AKGÜN zihnen yaklaşmayın..duygusal olarak şifalanmak için bu metot..sarılın sevgi gösterin çoçuğa..ve bunu bir kere ile bırakmayın..onunla birlikte içinizdekiler iyileşsin..kendi hayatınızı daha iyi yaşamanız gerçekleşicek. İnsan iyi olunca gözü bile keskinleşiyor.
Sizi dinlerken o küçük kız çocuğunun karanlık günlerine gittim ve bu beni şu an ağlatmaya yetti. Ailem artık çok duyarlı, iyi ebeveyn olarak tanımlayabileceğim düzeydeler ancak ben o kötü günleri unutamıyorum. En yakınım kardeşime bu konuyu açtığımda kendisi bu tarz durumları deneyimlemediği için beni anlayamıyor ve abarttığımı, onları suçladığımı iddia ediyor. bundan dolayı kendimi son zamanlarda ayrıca ailem hakkında kötü düşündüğüm için suçluyorum. hepimize huzur diliyorum.
En kötüsüde aileden gördüğün bu zorbaliklari, psikolojik ve fiziksel şiddetlerini insanlara anlatmaya çalışınca" annesi/babasi olmayanlar ne yapsın?" " herkesin evinde sorunlar var " "anneler doverde severde " gibi igrenç cümlelerle karşılaşmak bu şekilde şiddeti normallestirmeye çalışan insanlar...
Affet , affetmeyi dene sözlerinde benim kanıma dokunuyor malesef. Affedemem affetmem. Niye heo affeden, alttan alan, unutan ben olduğumdan zarar gördüğüm halde düzelsin diye her şey yine ben affediyorum... madem düzelmeyecek affetmeyeceğim ağzımla affetsem içimden olmayacak
Kitapta okumustum, otoriter ebeveynlerin varligiyla cocuk cabuk inanan guvenen olabiliyormus. Veya en ufak kisitlamada ifke hissedebiliyormus. Bende bir miktar oldugundan aklimda kaldi tabi. Kişisel tercihlerime pek onem verilmiyordu bu benim içimde birikti haklarimi dusunsel olarak savunmsnin pesindeydim dusuncemde kesinlikle hakliydim ama fazla elestiri almaktan da aşagilik hissediyordum. Benim bu hissimin sebebi, şaka adi altinda hakaret yememden ve bardagimi masaya koysam ya bu boyle mi yapilir tarzi (enn ufak secimlerimde) elestirilmemdendi
Yapılan manupulasyondan dolayidir. Bazı karaktersiz insanlar istediği olsun diye işe Allahı bile yalan yere katarlar. Bunların hayvandan farkı yoktur. İsterse anne olsun isterse baba olsun
Yeməyi suyu itə pişiyə də verirlər mərhəmət sevgi deyil valideynlər bunu başa düşseler dünyada sağlam düşüncəli cəmiyyətə və özünə xeyirli insanların sayı artar məncə
Eğer yönetici olsam çocuk sahibi olmak isteyen kişilerin 1 2 testten geçirip ondan sonra uygunlarsa iyi anne baba olacaklarsa çocuk sahibi olmalarına izin verirdim. )
Valla! Aynı düşünüyoruz. Özellikle Aile Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığının eş güdümlü bir çalışma yapmalı demek isterdim ama ne yazık ki Aile Bakanlığı hiç bir şeye yaramıyor
Cok enterasan bi bakış acisi olmuş 3cocuk annesiyim beni evlatlarim olmadan teste tutsalardi 1.numarali anne olurum kesin ama cocuklar olduktan sonra hic kimse aynı piskolojide kalmiyorki test hic bi ışe yaramaz malesef
@@aysegulbakirtas8326 testlerde zaten onun için olurdu psikolojik olarak karakter olarak ve maddi yönden yeterlimi diye. Her çocuk güzel ve kaliteli bir biçimde yetişsin isterdim ((
Affetmek ... vay be ee. Hariçten gazellerde bugün. Celladını işkencecini çocuk katilini affedebilir misin ? Onları affetmek benim için küçük maktülün cesedini kırmızı halının altına serip katilleri beraat ettirmekle eşdeğer .
Arkadaşlar şimdi anaokul öğretmeniyim , profesyonel ressamım, bütün okuduğum okullardan derece ile mezun oldum.. yine de zehirli ailem tarafından hiç kabul görülmedim desteklenmedim, hala aklı evi güzel temizlememişsin de hala aklı evi makina yapılmamışta ikisinin de çok büyük psikolojik sorunları var bunca başarıma rağmen dışarıdaki katillerle bile kıyaslaya bilme zekasına sahipler. ben kendimi bu şekilde mesleğimi alarak kurtuldum diliyorum en güzel yerlere geliriz hepimiz🙏🏻 çok zor oldu ama hikayenin sonunda ben kazandım onlar yaşlandı,duruldular yaptıkları her şey bedenlerine hastalık olarak geri döndü üzülemedim bile...şimdi dünyanın öbür ucunda olan taşı bile affettim,savaşım kalmadı kimseyle huzurlu bir hayat sürüyorum ☺️
Beyhan Hocam çektiğiniz videoları asla küçümsemeyin ekran başından benim hayatıma dokundunuz. Aldığım kararları kendime güvenerek ve isteyerek kimsenin etkisi altında kalmadan alıyorum. Bir birey olarak kendimin farkına vardım. Çok teşekkür ederim 🙏
Hocam gerçekten çok büyük bir iş yapıyorsun belki bunları öğrenicek parası olmayan insanlara çocuklara veya 30 40 yaşındaki çocuklara onun suçu olmadığını anlatıyosunuz teşekkür ederim
her annemle kavga ettiğimizde kendimi suçluyorum, beni diğerleriyle sürekli kıyasladığında keşke öyle yapsaydım diyorum. tehditler, psikolojik bazen fiziksel şiddetler, küçümseme, kendini bok gibi hissettirme... suçum olmadığını biliyorum ama vazgeçemiyorum suçlamaktan kendimi. ayrıca kendime olan inancım sıfır. hiçbir şeyi yapabileceğime inanmıyorum nedense. bu videoyu öyle çaresizlikle açtım ki bir çözüm yolu bulurum diye başka yapacak şeyim kalmamış gibiydi. bunu yaşatan herkesten nefret ediyorum.
kendi çocuğuma hatta içimdeki çocuğa yaptığım en iyi şey annemi babamı kabullenmek oldu.bunun için çok savaştık danışmanımla.şöyle ki bu anlattığınız egzersizleri uyguladığımızda çocukken geçirdiğim zona aynı yerlerden yeniden çıktı.danışmanımın yönlendirmesiyle o korkunç anıdaki kendi çocukluğumla konuştum onu sevdim ve şefkat gösterdim.ve zona ilaç kullanmadan geçti.şimdi bin şükürle yoluma özgürlük ve huzur içinde devam ediyorum. dilerim bu huzura herkes ulaşsın. sevgiler...
Narsist bir anne ve ilgisiz bir babanın tek oğlu olarak,yaklaşık 10 seneye yakın kaygı bozukluğu ve OKB ile yasadim.Bilenler bilir,hergun ölmeyi dilersin,beynini kötü dusuncelerden kurtaramazsin.Her gün utanç,öfke,korku ve suçluluk duyguları ile geçen koca bir 10 sene ve yitip giden gençligin..Zar zor arkadaşların olur,onları da korkuların ve sorunlu kişilik yapın yüzünden kaybedersin.Kiz arkadaş meselesi zaten apayrı bir problem olur.Ama bunların hepsi sen "tamam" dedikten sonra bir bir çözülmeye başlar.Once seni olumsuz etkileyen kim varsa hayatından cikarirsin.Sonra dönersin ve kendine bakarsin,"ben aslında ne istiyorum" diye sorarsın kendine.Okursun,okursun kaygı bozukluğunu ve OKB ni kendi cabalarinla yenersin.Yalniz olmaktan korkmazsin,utanmazsin.Farkedersin ki sen o kadar guclusundur ki bu hayatta yalnız olarak başarılı olacaksindir.Digerleri gibi anne-baba desteğiyle degil,sadece SEN.Yaraticiya kizman,yaratıcının senin için nihai planını anlamanla apayrı bir boyuta taşınır.Artik yaratıcının gücüyle hareket edersin,sonra bir bakarsın herşey yerine oturmaya başlar.Eş,iş, arkadaşlıklar,özgüven..Bunların hepsi bir bir seni bulur, çünkü sen artık savasmiyorsundur,kabullenmişsindir...
Aileme olan duygusal incinmişliğimden kurtulmak için çok uğraşıyorum. Senin suçun değil güzel bir kitaptı. Ailem durduk yere gelip beni suçlayan aşırı şekilde kendilerini bana karşı savunmaya alan insanlardı. Ayrı evlerde oturmamıza rağmen hala onların yaşattıklarının etkisindeyim. Nasıl bu şoku atlatacağımı hala keşfedemedim. Dr. David Burns'ün iyi hissetmek kitabını okuyorum.
Çocuk yetiştirmeyi maddi unsurlardan ibaret zanneden, onların hiçbir sıkıntısını dinlemeyen, onları anlamayan ebeveynlerim var maalesef. Belki de bu yüzden çabuk sinirlenen, fevri bir insan oldum. Ne zaman bu konudaki şikayetimi dile getirsem, maddi olarak yaptıklarını dile getirip kendilerini üste çıkarmaya çalışıyorlar. Neredeyse 7 yıldır uğraşıyordum kendimi anlatmaya, kendimi kanıtlamaya. Ama artık bitti, kendimi gereksiz yere yormayacağım. Bir şeyi ancak canım isterse yapacağım ve bu yaptıklarını da dile getirmeyeceğim. Teşekkür edilmedikten, takdir edilmedikten sonra ben bu yaptıklarımı neden anlatmaya çalışıp kendimi yorayım ki? Son birkaç yılım kaldı. Üniversitemi bitirip istediğim mesleği yapmaya karar verdiğim anda bu mecburi bağ bitecek ve kendi paramı kazanmaya başlayacak, kendime yeni bir hayat kuracağım. Şimdilik sabrediyorum.
Seni en iyi ben anlarım. Bide başka evlatlarıda varsa onları kayırır seni ayırırlar. Senin olmayan hatanı duvara kendi dev gibi hatalarını çuvala basarlar. Karaktersizler .
@@aysenuakbas bir erkek kardeşim var ve onun hatalarını benim hatalarımdan daha fazla görmezden geliyorlar maalesef 😔 Ayrımcılık olayı da var yani O yüzden artık kendimi yormuyorum ve daha fazla içime kapanıyorum. Arkadaşlarım dışında kimseyle konuşmuyorum gerekmedikçe
bu ülke anne baba olmayı bırakın insan olmayı becerebilen kaç insan var bu ülkede??insan olmayı başarabilen ki temeli şunlar bnce samimiyetle yaratılan her canlıyı sevebilen saygı duyabilen koruyan kollayandır benim için insan...
@@furkancnar756 psikolojik baskı. Sürekli onların istediği tabloyu çizmek zorundayım onların doğrularını yaşamak zorundayım onların doğruları yüzünden kendi gençliğimi yaşayamadım
@@fenlerinhazinesi1978 bardağın dolu tarafından bak bide en azından iyi kötü ilgi görüyorsun ben anne babamla yabancı gibiyim hiç umursanmıyorum yaşama sebebim geleceğe olan umudum...
Aşağılanan çocuk başarılı olmaya bile teşebbüs edemiyor ki hocam, nasil basarili olabilsin, korkuyor, cesaret edemiyor, hep suçlanıyor, içindeki cevherler, hevesler, yetenekler, bastırılmış duygular hep hapis kalıyor, boğazında düğümleniyor ve sonra unutuyor insan, yeteneklerini, heveslerini, hayallerini... ta ki o yapmak istediklerini yapabilenlerle karşılaşıncaya kadar...
Bu yazı beni anlatıyor kendimi anlatsam bu yazı kadar güzel anlatmazdım. Az kendimden bahsedeyim: çocukluktan beri babam tarafından hep milletin yanında Aşağılanan çocuktum ve içe kapanık herkesi kendimden üstün gören kendimi değersiz gören bir çocuk oldum. Hep subay olmak istemiştim Kuleli sınavını 0.38 puan ile kaçırmıştım 2015 yılında, Sonra farklı lisede okudum ve aşagılanmam hep devam etti artık ailemin beni aşagılamasından güç bulan akrabalarda başlamıştı ve ben kendi kendime eğer çalışırsam başarısız olursam millet ailemin dediğine itibar eder dedim ve çalışmadım sonra bir arkadaşım Deniz subaylığını kazanınca dedim ki keşke kimsenin dediğine aldırış etmeseydim yani aşagılanmam beni ömrüm boyunca içimde ukte kalacak hayallerimi bile çaldı, bende ileride babam gibi olmayacağım diye kendi kendime söz verdim.yani aşagılanmak insanın başarı inancını kendine inancını kaybetmesine sebeb oluyor ve 20 li yaşlara gelince çok pişman oluyor keşke herkese kulak tıkasaydım diye kendi kendine bir pişmanlık duyuyor. ( başarmaya cesaret bile edemedim ne yazzık ki )
@@ahmetfurkanbattal2611 Başaramamak bizim hatamız değildi, başarılı olmak onlar için ne demekti ki? Komşuların, akrabaların çocuklarıyla yarışıp başı çekmek mi? bizler anne babalarımızın aynasıyız, yansımalarıyız, bize veremedikleri kendilerinde olmayanı bizden istemeye hakları yok. Bir müddet sonra onları da affetmeye, anlamaya başlıyorsunuz aslında onların ne kadar güçsüz ve zayıf görünmekten korktuklarını ve sonra kendinizin ne kadar güçlü olduğunuzun farkına varıyorsunuz. Bu kadar negatif bir ailenin içinde her şeye rağmen ne kadar sevgi dolu, sevilmeye, övgüye layık olduğunuzu anlıyorsunuz. Sanırım en önemlisi, hayatımızın diğer evrelerinde daha çok incitilmeden bu durumun bir an önce farkına varabilmek. Özellikle eşimizin yanında değerli olduğumuzun farkina varabilmek ve incinmiş örselenmiş, nazik, hassas gönlümüzü iyileştirmek, kendimizi sevmek. İnanıyorum ki o an küçücük puanla kaçırdığınız, içinizde hayranlık duyarak anımsadığınız o meslek sizi belki mutlu etmeyecekti, inanıyorum ki bu kadar güçlü bir yürek, O'nu daha mutlu edecek çok daha güzel bir meslekle buluşacak...
yıllardır anne baba kutsaldır görüşü adı altında 20 yaşımda olmama ragmen kendim olamıyorum. bu toplum herkesin anne baba olmaması gerektigini veya her anne babanın iyi olmayabilecegini anlaması daha kaç yüzyıl alır bilmiyorum fakat bizim zamanımız tükeniyor .Özellikle yaşamak için
Şu videonun altına yazılanları görünce anne ve babamın bir melek olduğuna karar verdim. Eşşek kadar olduk hala biz mutlu olalım diye uğraşıyorlar. Ama işte herkesin sınavı başka. Huzuru olanı da sağlıkla ya da başka sorunlarla yoruyor hayat.....
En sevmediğim huylardan birine sahip bir babam var. Bir işi yaparken çekil sen yapamazsın deyip elimden alıyor. Ciddi bir şekilde özgüven kaybı yaşatıyor bana. Evde bana hiçbir şey yaptırmadıktan sonra hiçbir şey yapmıyorsun diye baskı yapıyor. Gerçekten sonu kötü biticek.
Bayram günü bile ağlıyorum. Bayramlaşmaya gittim "şimdi değil yemekten sonra" diyor böyle bir anlayış nasıl olabilir ya bayramlaşmak istemediğini daha nazikçe söyleseydin keşke anne, gerçekten büyüdükçe size tahammülüm azalıyor, bunu siz yapıyorsunuz, gerçekten iyi bir insan olmaya çok çabalıyorum.
Ben cocukken cocuklugumu yasayamadim cunku annem psikopatti ,bir psikopatla zarar görmeden nasil basedebilirim diye ugrasmaktan cok buyuk manevi zarar gördum,simdi ileri yaslarda o cocuk buruk halim hep benimle..hem bir cocuk kadar hala algilarim acik..hemde o kadar kirilganim...annemi de asla affetmiyecegim hakkimda helal etmiyorum cunku simdiki depresyon ve anskiyete ve panik ataklarimin bas sebebi odur..guvenebilecegim sarilabilecegim bir annem hic bir zaman olmadi..insanlarada onun yuzunden guvenemiyorum..ve en kötusude bu yasananlarin bir telafisinin olmamasi...bir vazo kirildiktan sonra istedigin kadar toparla yapistir..eskisi gibi asla olamaz o kirik bir vazodur.
Kırık vazo metaforunu kullanınca siz Japonya'daki bir gelenek aklıma geldi. Seramikten yapılmış vazo, tabak gibi gereçler kırıldığında kırık yerleri beyaz bir madde ile özellikle belirgin bir şekilde yapıştırıyorlar ve onu saygı göstererek evlerinin güzel bir köşesinde saklıyorlar. Siz de kırık vazonun parçalarını öyle bir yapıştırırsınız ki herkes o vazoyu gördüğünde hem hayran olur hem de saygı duyar. Bunu yapabilmek için size bahşedilmiş yetenekler olduğunu düşünüyorum.
@@yesimk3088 Bu duydugum en guzel fikir...tesekkurler..Kirik bir vazonunda bir degeri , bir tarihi var....bir sey kirilmista olsa bile aslinda hala degerlidir..bana bunu hatirlattiniz...
Seni ben doğurdum diyip hayatımızın içine ediyorlar dövüyorlar sövüyorlar kırıyorlar üzüyorlar sırf bu yüzden hiç bir zaman anne olmak istemeyeceğim bu çok korkunç ... Yıllar geçti fakat on bir yaşımdan beri böyle düşünüyorum . Keşke dokuz ay karnında taşıyacağına bikere bile olsa yüreğinde taşısaydın . İmrendiğim o kadar çoçuğun hatrına senden hep nefret edeceğim ...
O doğurmadi Allah yarattı. Bu yuzden Allah için herşeyi yaparız. İşte o karaktersiz anneler de böylece kendini Allah yerine koyup bak ben seni yarattım ben olmasam bi hictin demeye getiriyor. İyi o zaman sen beni dogurduysan istediğin zaman beni oldurebiliirsin kimse de buna bişey diyemez. Var mı böyle mantık.
Ailem hiçbir zaman yaptığım şeyleri takdir etmez hep beni birileriyle kıyaslardı ki hatta bu bazen öz ablam bile olurdu. Sürekli bir kıyaslama ortamı içerisinde yarış atı gibi büyütüldüm. Okul hayatımda başarılı olmazsam bir hiçmişim gibi düşünürdüm. Üniversiteye geçtim hala bu his içimden gitmedi. Hatta sınav zamanları ellerim titriyor, ağlama krizleri, mide bulantısı, uyuyamama gibi sorunlar yaşıyorum. Hayatımda inanılmaz bir özgüven eksikliği yaşıyorum ve en ufak bir şeyi bile insanlar takdir edince günlerce bunu düşünüp sevinebiliyorum. Özgüven eksikliğimden dolayı bireysel motivasyonumda o kadar düşük ki... Bir şekilde kendi başıma üstesinden gelmeye çalışıyorum. Umarım gelebilirim de.
Çocukken yaşadığım, unutamadığım belki de travmam olan bir anım var. Dışarıda bahçede arkadaşlarımla oyun oynuyordum 8 veya 9 yaşında falanım. Annem akşam ezanından önce eve gelmemi söylemişti. Ben de kendimi oyuna kaptırdığımdan akşam ezanını duymamışım böyle oynamaya devam etmişiz vakit geçmiş. Herkes evlerine çekilmeye başladı ben de gittim çalıyorum kapıyı açmıyolar sonra annem camdan çıktı bana bağırmaya başladı eve giremessin diye. Defalarca özür diledim ısrar ettim ama beni rencide etmeye devam etti. Gittim parktaki çardağa oturdum ağlayarak. Sonra ağlamanın bir fayda getirmediğini fark edip yıldızları izledim. Karanlık çöktüğünde korkmaya başladım ama ay, sokak lambası veyıldızların ışığı az da olsa teselli etmişti beni. Sonra babamın arabasını gördüm. İşten dönmüştü. Babam hala o saatte parkta olduğumu görünce çok şaşırdı tabi ben zırıl zırıl ağlayarak anlatıyorum olanları. Neyse babam aldı beni eve giricez. Kapıdan beni içeriye sokmadı annem. Babam da anneme bir şey diyemiyordu. Bütün binaya rezil olmuştuk. Bu sefer merdivenlerde oturdum binanın içinde. Ağlasam sesim yankılancak gıkımı çıkarmıyorum. Gene vakit geçti kapı açıldı içeri aldılar beni. Acıkmıştım da. Mutfağa girdim babam su verdi. Saate baktım gece 12ye yaklaşmış. Uyku saatim geçti gidiyo. Annem aldı küçücük bir yastığı koridora fırlattı "burada uyuyacaksın" dedi. Yattım betona ağlaya ağlaya. O kadar çok ağrıma gitti ki onlar önümden yürüyerek dolaşıyolardı ben ağlayarak betonda yatarken. Kaç yaşıma gelirsem geleyim asla unutmucam bana bu yapılanı asla 9 yaşındaki ben affetmicem onları. Sırf eve 1 saat geç kaldım diye bunları yaşamak zorunda değilim/z.
Ben bıktım artık her şeyime karışıyorlar. Kıyafetime, arkadaşlarıma, telefonuma, hatta tırnaklarıma bile kızıyorlar. Odam dağınık diye az önce bana bağırdılar.büyüyünce hedefim onlardan kurtulmak umarım güzel bir mesleğim olur da yanlarından giderim.
@@alisaisakzade3287 bizim kültürde de aynı şey var fakat bir şey kültür halini alsa bile insan hayatına zarar verdikten sonra hiçbir önemi olmamalı bence. yaşınızı bilmiyorum ama elinizden geldiğince istismar ortamından kendinizi uzak tutun. kendi paranızı kazanın, kendi evinize geçin. elinizden ne geliyorsa artık... olmadı mental olarak kendinizi soyutlayın istismar ortamından. umarım güzel günler görürsünüz
Benim de 3 evladım yaşları yakın birbirine zaman zaman çileden çıkardıkları oluyar Yine de onlar benim dünyam herseyim Allah acılarını göstermesin hiç bir anneye
Ne kadar güzel, ne kadar da doğru söylediniz: "-her anne baba kutsal değildir !. " malesef. Beni doğurmak yerine taş doğurmuş olmayı dileyen, yaptığım küçücük yaramazliklar yüzünden (ben daha küçücük bir ÇOCUKtum) dayak atarak beni büyüten ve bu şiddeti babama söylersem bana sütünü haram edeceğini söyleyen bir anne ne kadar kutsal olabir ki❗❓... 🥺 😣 Bu paylaşımı yaptığınız için binlerce kez tesekkürler. Allah razı olsun sizden ..💐
Geçmişi düşününce 😔😞😭Allahım ne kadar acı bu ....asla affetmeyeceğim sebepsiz yaşattıklarını 😔😞🙏Allah affetmesin bir bedeli olsun istiyorum vicdanı hiç rahat olmasın .....😔😞
"Çocuklar hayata anne babalarını severek başlar, zamanla onları eleştirir ama nadiren affederler.” Oscar Wilde
Ben onlardan biri olmak istiyorum ama fazla marhametliyim
çocuklar hayata anne sevgisini bulmak için koklayarak başlar, o sevgiyi bulabilirse ne mutlu tutunur, bulamazsa vay haline, bir ömür arayarak geçirir.
Oscar Wilde haklı.
@@bilalaras6872 Merhamet iyidir, hâlâ onlara verebilecek merhametin varsa kullan çünkü yaşadıkça ve değişmediklerine inandıkça kalmıyor pek. Neyse ben de senin gibiyim zaten, ne yaparlarsa yapsınlar merhamet edebiliyorum. Niye böyleyim ben? 😐
@@haticetr8350 Tavsiyen falan varsa ver, yoksa susman daha iyi. Bu yazı bu tip insanları üzer, ki bunu biliyorlardır.
Kitap tavsiyesi;
"Olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları"
👌🏻
Kimin
Harika bir kitap 👍
⚘
Bu kitapla benim hayata bakışım değişti biliyor musunuz. Kalbimi bırakıyorum bu yoruma 💐
Bir yerden okumuştum "babalarıyla samimi olmayan kızlar hayatlarında başarılı olmazlar" hayatım boyu bu cümleyi yanlış çıkartmak için elimden geleni yapacağım
@@alonegirl9824 💪🏻🤜🏻🤛🏻🤲🏻💖
İkinizin de söylediği cümleler illa olacak diye bir şey yok olma ihtimali yüksek anlamındadır.
Babasından sevgi görmeyip bütün herkese kalbini kapatan çok insan gördüm ve başarılı olanını da ama böyle olmaları gayet doğal birinde sevgi aramak güçsüzlük değildir onu da eklemiş olayım
o söz yanlış ki..insanın başarılı olması azmine, içsel gücüne bağlı. Baba eş seçiminde etkiliyor kızları..baba ile ilgili içsel problemleri halletmek gerekiyor..bu arada buraya gelmeden anne babamızı biz seçip geliyormuşuz..ruhun dersleri için..bilinmesi zor bir ilahi sistem var..
@@alonegirl9824 anladım. Bu konuda doğru söylüyorsunuz...
Bilinçaltı izin verirse değiştirebiliriz. Seçinlerimiz bile istek dışı halde gidip babamıza benzer kişileri çekiyor. Eksiğiz eksik kalıcaz bu değişmeyecek tek gerçek. Baba eksiğimizi ilişkilerde doldurmaya devam edicez.
Bizimkilerin anneliği babalığı misafir varken tutuyor
Basit gibi görünse de aslında çok doğru bir cümle. :(
Misafirlerin önündeyken,sorsan en iyi anne baba onlar
insanlarin onunde cok iyi davranir annem ama evde bana cektirmedigi kalmiyo
Annem babam misafir varken efendi gidince dayak
@@azrasko_ Misafirler varken de normal haliyle olup insanların yanında küçük düşürenlerde var :)
O travmalar geçmiyor sadece bastırıyorsun bir süre o travmalar ilerleyen süreçlerde insanın karakterine katkısı oluyor güvensiz şüpheci oluyorsun
aile dizimine gidin şifalansın.
bende o travma geldiğinde kabullenip devam ediyorum ama tekrar geldiğinde her şeye sıfırdan başlıyorm
Ulan dışarıya çıkmıyom kafam rahat olsun diye ailemiz daha beter
@@ramizkaraeski4979 dünyanın en haklı cümlesi evde kanser olucaam stresten
@@yagmur-ry5tr stres yapma rahat ol dostum kralı kral yapan yaşadıklarıdır
23 yaşına geldim tıp okuyorum hayatta hiç bir zaman anne babam bana iyi davranmadı ilkokuldan liseye kadar derslerim hep berbattı ailem sürekli dalga geçti gerekirse dövdüler ama hiç bi zaman pes etmedim çok güzel bi bölüm kazandım. Hayatta asla ve asla anne babamı affetmeyeceğim bana genç yaşlarımda eğlenme yaşlarımda eğlendirmediler bundan sonra hayatta başarılı olsam da mutlu olamiycağımı biliyorum belki ağır bir kelime olcak ama ama onlara hakkımı helal asla etmiyorum!!!
emrecim hayatında başarılı da olacaksın mutlu da olacaksın hiç merak etme. umarım doktor olduğunda işini severek yaparsın o zaman göreceksin ki sen mutlusun ve birilerine faydalı olmak seni çok huzurlu yapacak. biz türkiyede anne babaya aşırı anlam yüklüyoruz çocukken bunu yapmak çok normal ama büyüdüğümüz zaman da bunu sürdürmeye devam ediyoruz. ben otuz yaşındayım bu kutsamayı ben de yaptım ve hayatımda her şeyi geciktirdim. hatta kendim hep aileme yakın olmak istedim ama bir baktım ki onlarla yan yana olmaya devam ettikçe çok yıpranıyorum. bu durumlarda çare onlardan mümkün olduğunca uzak olmak. senin de bu konuda muhteşem bir bahanen var. sen bir doktorsun ve meşgul olacaksın. ailenden uzak bir yerde yaşa. ben de şuan onlardan uzak bir yerde kendi hayatımı yaşayıp sağlıklı ve huzurlu bir hayat kurmak için çabalıyorum. inşaallah rabbim hayırlısıyla güzel günler nasip etsin hepimize.
Umarım bende böyle söyleyebilirim ileride..
@@jisooturtlerabbitkim3857 aynen umarım ...
@@jisooturtlerabbitkim3857 aynen aynı şekilde..
Annem de bana hakkını helal etmediğini söylüyor
Yeri geldi kendime anne yeri geldi kendime baba oldum
Ama gerçeğinin tadına varamadım..
Aramizdan biri grup kursada doya siya dertlessek😣
@@meryem200 bende isterim
@@meryem200 👍🏻
@@kisiselgirisim6740 Instagram: dinapsikologolmayolunda
@_wysrr
Evdeki erkek çocuğun kimseye hesap vermeden istediği yere gidip istediği kadar kalması, evdeki kızın binde bir dışarıya çıkacağı zaman bir sürü sorudan geçmesi ve hatta bırakılmaması. 😒 Özellikle kız çocuklarına birer birey değil de uzuv muamelesi yapılıyor anne ve babalar tarafından.
@Mustafakemal yıldırım Eğer her anne baba oğlunu doğru yetiştirirse kadınların dışarıda tehlikede olması olasılığı oldukça düşük. Sorun kadın olmak değil, sorun erkeklerin istedikleri her şeyin sahibi olabileceklerine inandırılarak yetiştirilmesi.
Evet malesef boyle tek caren okuyup kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak kazanana kadar mecburen idare ediceksin
@@m.m5584 haklısın
O kadar doğru ki...
@@saitdemirhan2085 Kadın ya da erkek fark etmez. Hiçbir birey böyle bir baskıyı hak etmiyor. Bu tarz muamele gören erkekler de vardır elbet ama toplumun genel yapısı itibariyle özgürlüğü en çok kısıtlanan kız çocukları oluyor. Yani aslında senin durumun nadiren karşılaşılan bir durum.
Gerçekten normal bir ailem olmasını isterdim. Her çocuk sevgiyle büyütülmeyi hak eder çünkü.
Biz olamadık ama biz öyle anne baba olmamayı başara biliriz. Doğru eş seçimi, doğru psikoloji
Beni o kadar rahatlatan bir cümle ki bu:Her anne baba kutsal değildir.Yıllardır dayatılan "O senin annen, o senin baban!"başlığı altında kendilerini dokunulmaz ilan eden, biyolojik katkıdan başka hiçbir halta yaramayan sözde ebeveynlerin yüzüne haykırmak istiyorum bu cümleyi.
Hz Allah sizi ve bizi iyi insanlarla karşılaştırsın inşallah
Mustafakemal yıldırım tamam o zaman baba dövüyorsa haklıdır anne beddua ediyorsa haklıdır babandır yapar annendir eder diyip oturalım mı, bunların hepsini ben yaşıyorum da
Geçmişe ve döktüğüm gözyaşlarına bakınca ne çok yol kat ettiğimi anliyorum. 12 yaşımdan beri 70 yaşında gibi hissediyorum.Ben 13'e geldiğimde de 70 idim 14,15,16 ve nihayet 17'yegeldiğimde de hala 70 hissediyorum.Fakat çok az kaldı Böylesine zorlu bir aile yaşantısından sonra dimdik durduğum ve her işimi kendi başıma yapabildiğim için kendimle gurur duyuyorum.Her ne kadar hayatımın her alanına girseler de her konuşmamı bölseler de kendimi ifade etmemi engelleseler de beni yerle bir etmelerine izin vermedim.Okuduklarımla ve izlediklerimle işte burdayım.Hala biraz özgüven sorunlarım ve yetersizlik hissiyatlarım var fakat aşacağıma inanıyorum.Artık son düzlükteyim.Her anne baba kutsal değildir ve kimi zaman söyleyeceğiniz bir sözün bıraktığı etki tekme tokat atacağınız dayaktan çok daha derin yaralar açar insanda. Nasıl bir hayat yaşamamam gerektiğini gösteren anneme ve hayatıma nasıl bir erkek almamam gerektiğini gösteren babama sevgilerle...
Aynen ! 👍👍
best comment ever
Bizim ülkemizdeki Anne Babalar çocuğunu dövmeyen dizini döver , yok dayak cennetten çıkma mantigiyla giderse dahaa coook çocuğun hayatı karartir
Bu iki cümleyi sıklıkla duyuyorum ailemden
Oysaki çocuğun anladi tek dil sevgi, sefkat bukadar kolay ve ücretsiz. Bizimkiler demiryumruk olmayi ana baba olmak saniyorlar
Bende. Dayağın cennetten çıkma olduğunu nerden uydurdular hala anlamadım. Yazık. Bunun da hesabi sorulacak onlardan
Gerçekten böyle bi yorumun nasıl az beğenmesi olur anlamıyorum. Cidden artık bıktım annemin fiziksel ve psikolojik şiddetinden zaten duygusal bi insanım başımda büyük dertler okul filan eve de bakıyorum yetmiyo anneme evi terkedip gidicem bir gün bıktım ya...
@@beyzanur8648 😢 canim benim yaşamayan seni anlamaz , nediycem bilemiyorum
01.30: Çocukluğunda ne yaşadıysan, senin suçun değil
04.20: Anne baba ile savaşmaya ve kendini ispatlamaya çalışmak boş bir çabadır
05.32: Ebeveynler büyük ihtimalle değişmez
07.33: Onlara kendini kanıtlamaya çalışma
09.35: Anne babanın eleştirici "arka sesinden" kurtulmak için bir egzersiz
12.17: Derdini güvendiğin insanlarla paylaş
12.52: Ne kadar vakit gerçerse geçsin, hiç bir duygusal beklentiye girme
13.59: Öfkelenme, affetmeye çalış
"Kendine iyi bak güzel insan" :)
Tesekkürler
"kendine bir hayat kurabileceğin alanda hâlâ annenle uğraşıyosun, 30 yaşına gelmişsin hâlâ annenle uğraşıyosun. hem yaşadıkların yanına kalıyo hem de beyhude bir çaba uğruna ömrünü heba ediyosun. genelde değişmez anne babalar. denedin, baktın olmuyosa bırakmak lazım" bu cümle bizzat benim için kurulsa ancak bu kadar cuk otururdu herhalde :(
Zihnini ayırmaya çalış, durumlardan yani ,kendi üzerine alındığın her şeyden sana ait olmayanı ayır
Ben konuşmuyorum annemle bıraktım ipini hayırsız ve nankör evlâdım artık kaka çocuk
Aynen
Videoyu izlerken tamda bu cümleleri söylediği yeri okumaya başladım ki o ana denk geldi. Etkilendimm su an..
@@Elif-eo5dn ayirabilsek çok iyi olurdu
Ulan babam beni daha 3,4 yaşlarındayken yanlışlıkla bardak kırdım diye saatlerce dövmüştü.Yetmedi birde beni evden kovmakla tehdit edip 1,2 saat sokakta bekletti. Tabi ben çok korkuyordum kalbim yerinden çıkacak gibi hızlı atıyordu. Küçükken hep korksamda yinede ondan sevgi bekliyordum bazen. Ama birazcık büyünce ondan umudumu kestim. Bazen ondan öyle nefret ettim ki onu öldürmeyi bile planladım. Sonradan değmez dedim. Ve anladım ki onun sevgisine muhtaç değilim yalnızca bir an önce ondan kurtulmak ve kendi hayatımı kurmak istiyorum artık. Ve hep babalar örnek alınır derler ya ben tam tersi ondan ibret alıyorum.Asla onun gibi baba olmıyım ki çocuğum benim yaşadığımı yaşamasın.Onun gibi olucaksamda ne evlenmek isterim ne de çocuğum olsun isterim.
sen harika bir baba olacaksın...
Aynı kafadayız bro senin durumlarını bende yaşadım
Ama maalesef insan en nefret ettiğine benzer azda olsa.Kendimden biliyorum asla annem gibi olmam diyordum ama bazen kendimde annemi görüyorum.
@@nur4473 bende kendimde babamı görüyorum ama bunu egale etmek senin elinde karşındaki insana göre davranmayı öğren bu çok fark yaratır
O kadar kötü yıllar geçirimli ol niye oldun olmaz olaydın diye en az 100 kere duydum 10 yaşındaydım kardeşimle yalnız kaldım kardeşime baktım baba annam dedem birlikte yaşadık ben 10 yaşındayken amcam gözümün önünde çırpına çırpına oldu kazadan soran olmadı iyimisin diye kardeşime baktım babaanneme dedeme b aşktım evin yükü üstümde yaşadığım acıyası yanayım terk edilmiş kardeş ve kendimemi yanayım sonunda annem babam ve en kötüsü de kardeşimin beni çok kötü bir şekilde çıkar uğruna satmasinami yanayım allah ne diyor kül hakkıyla karşıma gelme nerede annem babam kardeşim kolayını bulsalar beni evlatlıktan kardeslikten attılar gelde isyan etme annene baba için erkek bir ayrıcalık kızlar sade kötü günde evlat oluyor herkez için değil tabiki ben yaşadıklarımı söylüyorum gelde hakkını helal et böylelerine yaşamımı yaşarken cehenneme çevirenler
Suçluluk hissetmiyorum hem de hiç ama büyük bir nefretim var..
benimde :/
Kesinlikle ben de öyle
Sana zarar verir bu surekli hatirlayip üzülürsün bende yaptım onlarin ruhu duymadı ama bana bir faydasi da olmadı önermem
Nefret seni yakar..o duygu başkalarınada çevrilir..aile dizimi seanslarına gidip o nefreti şifalandırın. Sistem sizden yansıyanı geri gönderdiği için nefret dolu insanlar, yada nefret duygunuzu kabartacak durumlar karşınıza çıkartır. Yani siz kendinizi en iyi halinize revize etmeye çalışın.
@@miracleworld8701 haklısınız..
*doğurmakla anne olunmuyor*
Napiyorlar ki örnek verir misin
@@furkancnar756 günümüzde zehirli(cahil)(yobaz) ve kindar anne babalar yüzümden çocukların hayatı mahvoluyor
@@furkancnar756 bir çocuk doğarken hırsız yada yalancı doğmuyor, aldığı yanlış ve yetersiz eğitimle bu hale geliyor insan
@@ayse6763 ayn
....doyurmakla baba olunmuyor.
1-Anne babaların çocuk yapmak için sağlaması gereken belli kişilik kriterleri olmalı.
2-Devlet tüm insanların tüm temel ihtiyaçlarıni güvence altına almali. Yada en azından ebeveyn maddi olarak önünü görebilmeli.
Bu şartlar sağlanmadıkca üremek, o çocuğa karşı suç işlemektir.
Konuşmaya çok ihtiyacım var ama konuşacağım kimsem yok...
Çığlık atmak istiyorum,bağırmak ve bağırarak ağlamak istiyorum ama elimde değil.Her ne kadar boyle olsa da sessizce ağlamak canımı yakıyordu.
Eskiden annemle babamın canımı yaktığı zamanları düşündüm,gözlerimi kapattım ve bir tanesini seçtim.
Ağlamaya başladım ve istemsizce oldu.
Unuttum sanıyordum ama hala yarası o kadar tazeymiş ki...
Yorumlarda okuduğum kadarıyla söylemek istediğim bir şey var: terazinin sadece iki ucu yok. Bir ebeveynin zehirli olması için illa çok kötü, her gün çocuğunu döven evden dışarı çıkarmayan biri olması gerekmez. Asıl mücadelesi zor olan da budur ya; sana öyle ya da böyle gayet güzel anne/babalık yapmıştır, fakat belirli bir yaşa gelmene rağmen her fikrine "sen daha öğreneceksin" ya da "her şey senin sandığın gibi değil" sözleri çekmeleri, klasik "anne olunca anlarsın" güzellemelerinde bulunmaları da psikolojik şiddettir. Üniversiteden mezun olup mesleğini eline almış biri olarak anneme ayrı eve çıkmak istediğimi söylediğimde "ayrı eve çıkarsan ben de senin hayatından çıkarım" dedi. Şimdi bu psikolojik şiddet değil de nedir? İşte zamanında seni iyi yetiştirmiş yememiş yedirmiş bir insana bu sebepten kızamıyorsun, sen kızsan bile toplum senin ona kızmana izin vermiyor. Fakat bu seni içten içe yiyip bitirene kadar birey olduğun gerçeğini kabul edecekleri günü bekliyorsun. Sizi doğurup size iyi bakmış olmaları da üzerinizde söz hakkına sahip oldukları anlamına gelmez, bunu anlamaları lazım artık.
Size katılıyorum. Haddime değil belki ancak bir tavsiye ya da öneride bulunmak istiyorum. Eğer imkanınız varsa veya imkan yaratabilecekseniz en kısa zamanda kendi kişisel hayatınızı kurun. Çünkü siz Türk toplumunda ailesiyle yaşayan bir kadın olduğunuz sürece aileniz sizin yetişkin bir birey olduğunuzu kabullenmeyecek ve yetişkinliğin gerektirdiği karar ve isteklerinize saygı duymayacak, izin vermeyecekler. İsterse 5-10 yıl geçsin bu durum değişmiyor. Zaman, ne yazık ki bu durumun çözümü olmuyor. Tuhaftır ki siz ne zaman kendi bağımsız hayatınızı kurarsanız o zaman sizin bağımsız bir birey olduğunuzu kabulleniyorlar. Yani bunun için onların onay vereceği günü beklemeyin çünkü siz harekete geçmedikçe o gün gelmiyor. Kendi tecrübelerimle öğrendiklerimi sizinle de paylaşmak istedim. Umarım kırıcı olmamıştır. Saygılar.
@@zeynepa1516 kesinlikle katiliyorum!!
Ama şüketmeniz gereken de bir konu olduğunu size söylemeliyim ki sizin yaşantınızı ailenizi keşke benimde öyle olsa diyebilecek birsürü insan var keşke iyi olsa da ailem ayrı eve çıkmama müsade etmese gerçekten yinede halinize şükredin ☺️
Cahil güvensiz ebeveynler belki onlar farkında değil ama tamamen psikolojik bir şiddet ben de aynı durumda sayılırım.
@@melikepehlivanl2357 ŞÜKRET ŞÜKRET ŞÜKRET sıkıldım artık bunu duymaktan. Bir insan kendini neden sürekli bu şekilde teselli etsin sorunun kaynağına inip çözmeye çalışmak varken. SENDEN DAHA KÖTÜ OLANLAR DA VAR evet var ama herkes kendi derdiyle ilgileniyor. İnsansız biz bencillik doğamızda var.
Mümkünse bir sıkıntısından bahseden insana bir daha şükret demeyin aşırı itici oluyorsunuz ve karşınızdakiniz kendini daha iyi hissetmiyor. Hissetse bile kısa süreli hissediyor.
Bu videoyu hıçkıra hıçkıra ağlayarak dinledim hiçbir şey benim suçum değil onlar modern cahiller ve bir çocuğa azarlayarak ve aşağlayarak kendi doğrularını anlatmaları, duygusal istismar ve gaslighting kadar kırıcı bir şey yok İyi ki varsın beyhan hocam kendimi en değersiz ve hiç var olmamış gibi hissettiğimde senin videolarını dinleyip hayata tutunmam , onları haksız çıkarmam ve savaşmam gerektiğini hatırlıyorum..
Hocam bunlar senin suçun değil demişsin bizim suçumuz olmadığını biz zaten biliyoruz..önemli olan suçlu olanlara suçlarını bildirmek..keşke bu video yu ebeveynler izlese ama izleselerde zerre bişey anlayacaklarını sanmıyorum..hasta olan onlar derman arayan biz.Bu nasıl bir dünya..
Ben ailemle konustum ve yuzlestim, soyledim yaptiklari sseyleri ve ne kadar yanlis odlugunu , ozur dilediler affet dediler, cahildik dediler vs. guzel guzel anlatirsann cok iyi anliyorlar ama tabi icindeki yara yillarca kalmis ama en azindan artik yara iyilesiyor konustuktan sonra....
allah onların belalarını versin
@@demislost3340 ebeveynlerimden birtanesi maalesef kabul etmiyor yaptığı hataları
@@demislost3340o senin anlattığın binde bir ihtimal bile değil
Ülkenin IQ ortalaması orangutanlardan sadece bir puan yukarıda bir de onlar eski kafalı ne anlatabilirsin ki anlatamıyosun da zaten…
13 yasındayım ve kendimi bildim bileli ailem tarafından hem psikolojik hem de fiziksel siddete maruz kalıyorum. Ben onlara derdimi anlatmaya çalısmıyorum artık.. Annem bana her gün hakaret ediyo kufur ediyo beddua ediyo her gün bana bağırıp butun islerini bana yaptırıyo ve babam her zaman annen haklı diyo. Babamın herhangi bi konuda bana hak verdiğini hic hatırlamıyorum. Sadece bu kadar degil ama burda anlatamayacağim.
Bu sene liseye geçtim. Baska bi sehirde yatılı fen lisesi kazandım (özellikle baska bi sehri sectim). Anne ve babamdan ayrılacağım icin cok mutluydum ama okullar acilmiyo 😥
Canım Kardeşim şimdi 13 yaşındasın 5 yıl sonra 18 yaşında olacağın o zaman bir kelebek gibi uçup gideceğin eminim ki okulda başarılı olacaksın çok güzel yerlere geleceksin gezeceksin yeni yerler yeni yüzler tanıyacaksin çokta mutlu olacaksın ama bu beş sene içerisinde yapman gereken bir kaç şey var
Bir = ailenin yaptıklarını umursamayi bırak
İki = onlardan beklentilerini kes
Üç = şiddet görmemek için onlarla diyaloglara girme özetle sana karşı kullanmaları için ellerine koz verme dört = şimdiden kendini yalnız hayatına hazırlamaya başla ister madi olarak ister manevi olarak
Beş = onlar için üzülmeyi bırak çünkü senin üzüntün onları değiştirmeyecek
Yüzün hep gülsün
İnstegramini versene yardımcı olmaya çalışalım güzel insan
@@basvaryenmi6234 onun kaderini yaşayan tonla insan var hangimize yetişeceksiniz
Hakkında hayırlısı olsun rabbim yardımcın olsun dua ila
Çok ortak noktamız varmış.2020 şubat ayında bacağım kendiliğinden ağrımaya başladı.O dönemler yks ye hazırlandığım için anne babama ne bu rahatsızlığımdan bahsettim nede ben doktora gitmeye vaktim vardı.Sonra sınav bittikten sonra anneme söyledim, yemin ederim babam yol boyunca küfür ede ede hastaneye götürdü.Rahatsızlığım 5 aydır olmasına rağmen ve şu aralar tekrar ağrıyor ama söyleyemiyorum.Ya çıldırıcam insan çocuğunu hasteneye götürmeye üşeniyor ya.Bende üniversite kazandım sırf başka şehir yazdım.Keşke okullar açılsada bunlardan kurtulsam daha demin sofrada beni babam misafir lerin yanında aşağıladı.Artık dayanamıyorum
Daha az önce tartıştık ve gözlerim ağlamaktan şişti :/ O kadar güzel bir zamanda geldi ki...
Aynı durumdayım:(
Babam hep bizi baskı altında tutardı. Tehdit edilerek uyutulurduk çocukken, korkuyla, kavgayla uyanırdık ablamla. Ablam 5 ben 3 yaşındaydım buna rağmen unutamıyorum. Gece korkup uyandığımda annemi mutfakta ağlarken bulurdum. Babamdan korktuğum için konuşmak bile istemezdim. Bu yüzden ablamla birbirimizin ailesi olduk. Çocukken bile çocuk olmak istemezdim çünkü yetersiz hissederdim. 5 yaşındayken bir kaç kez evden kaçtım. Şuan 22 yaşındayım hiç bir şey değişmedi. Bu yaşıma kadar hem ilişkilerimde hem arkadaşlıklarımda kötü seyler yaşadım. Sizin deyiminizle zehirli insanlarla karşılaşıp durdum. Hiç bir zaman duygusal destek bulamadım. Gözlerinin önünde feci şekilde ağladım. Babam ağlamaya devam edersen seni öldürürüm diyerek bende travma yarattı. Annemse hep bunlara kayıtsız kaldı. Artık ağlayamıyorum bile.. Eğer benden küçük arkadaşlarım okuyorsa bugün sakın haya kurmaktan vazgeçmeyin ve suçluluk hissetmeyin. ayaklarınızın üstünde durun, kendinize bir yaşam kurun. benim iyi bir eğitim hayatım da olamadı malesef. Dilerim hepimiz için her şey güzel olur ❤
Senin yaşadıklarına yakın şeyler yaşıyorum. Ama az kaldı kurtulacağım destek verdiğin için teşekkür ederim güzel insan
Yasin fazla degil benimle yasitsin okumak icin gec kalmis degilsin hala devam edebilirsin gec kalmadan okursan en azindan kendini kurtarirsin is bulursun rahat edersin ama yas ilerledimi is bulmak zotlasiyor okulu okumus olsan bile .
Gece korkup uyandığımda,annemi mutfakta ağlarken bulurdum..yaş 28. Halâ sürüyor çilem.
@@sunshine-l5p annenle hiç konuştunuz mu peki bu konuları, ben annemle daha önce konuştum çok kez ama bir işe yaramadı.. hissettiklerim yetmiyor bir de onu gördükçe daha çok üzülüyorum ama söylememe rağmen beni yine görmezden geldiler. Sanki ebeveyn benmişim gibi hissediyorum.
@@m.m5584 teşekkür ederim tavsiyelerin ve desteğin için, eğitim hayatım oldu üniversite son sınıfım ancak sınava hazirlanirken de, okurken de hiç verim alamadım. Bu süreç çok kötü geçti.. sonucunda İstemediğim bir bölüm okudum.
Anne ya da babaların kutsal olduğu evlatları için zorluk çektiği vs. Söylenir.. Okula gönderiyor şükret senin ihtiyaçlarını karşılıyor falan denir ya.. Ya da ya seni sokakta bırakırsa ya seni evden kovarsa denir ya.. Bunu diyen ve böyle düşünenleri karşıma alıp siz hayvanlar kadar bile bize anne baba olamadınız demek istiyorum. Hiç bir kuşun o sefer uçamadı diye yavrusunu yuvadan attığını hiç bir penguenin yavrusu üzgün diye suda boğulmasını istediğini ve öl dediğini gördünüz mü duydunuz mu? Ya da bir kanıt var mı? Siz o kuş o penguen kadar olamadınız işte!
Var leylekler zayif olan yavruyu yuvadan atiyo
@@rana2646 peki şöyle düşün bu sadece içgüdüleriyle hareket eden hayvanların leylekleri hariç ya da bazı hayvanlar işte... Peki biz böylesine karmaşık bir sisteme içgüdülerden fazlasına sahipken neden onlardan daha farklı olamıyoruz?
@@rana2646 ayrıca o yuvadan atıyo bizimkiler ölmekten beter ediyor anasını satayım
@@vante7875 ben sen haksizsin demedim zaten haklisin sadece var mi demissin ondan dedim yani konudan bagimsiz
@@rana2646 anladım 😂😂😂
Sevgi yoktu bizim evde. Aşağılama başkasının yanında küçümseme, ne hissettiğimin bir önemi yoktu elestiri eleştiri ....annem öldü babamda 70li yaşlarına geldi çok sevdiği oğulları yüzüne bakmıyorlar artık..Elimden geldiğince ben ilgileniyorum..Hayat ne garip değil mi
:(
Babam nə yapsada Boyle yapmam vicdan azabi cekerm
hayatta başarılı olan insanlara bakın hep ailelerin desteğiyle başarılı olmuşlar sevginin olmadığı yerde ne başarı ne huzur ne de güven vardır
Kendimizi bu kadar çok ailelere bağlmamaliyız bence.Onlar olmasa da başarı huzur mutluluk gelir.Her şey kişinin kendisine bağlı.
Yo bende başarılar elde ettim madalya kazandım o kadar ailemin tek dediği şeyde 'boş boş şeylerle ugrasma' :D
Anne baba kutsaldır lafını duyduğum zaman çıldırıyorum artık.Her dediklerinin doğru olduğunu düşünmeleri ve onlara karşı bir şey diyemeyecek konumda olmamız.
Anne baba kutsaldır bunu kabul etmen gerekiyor. Senin için kutsal olmasa seni çıldırtmaz. Kutsal demek sorgulanamaz demek bizim için. Eğer kutsalını sorguya alacaksan kendine yeni bir kutsal yaratman gerekiyor. Başka anne baba figürleri edinmek gibi.
Fakat çok uzun zamandır senin kutsalın olduklarını kabul etmelisin. Kolay olmayacak. Sonra sakince sorgulamalısın ve daha sonra kutsalını da o sakinlik ve yavaşlıkta değiştirmelisin.
@@metinbasar3902 hayır kutsal değiller onlar da insan.
@@metinbasar3902kutsal birşey sorgulanamaz kendin ile çelişiyon
Her dedikleri doğru değil kendilerini hep haklı göremezler.
3. Dünya ülkesinden ne bekliyorsun ki?
Beyhan Bey, lütfen serinin devamı gelsin.
Buna ihtiyacımız var
Hangi anıya gideyim hocam...
O kadar çok başı okşanacak çocuk var ki o anılarda...
Bazen öyle bir hâl alıyorum ki keşke ölsem ya da hiç böyle bir ebeveynlerim(?) olmasaydı yetim olsaydım diyorum.
Kendi evim benim yetimhanem oldu...
Bazen bir insanın başına gelen en kötü şey annesidir
Yada babası
Ayn
Bazende ikisi artık canıma kıymaya az kaldı. Umarım sen ıyısındır guzel insan
@@bahsah3048 hiç olmadığım kadar kötüyüm ve sen haklısın tam olarak ikisi
+
Gerçek anne babası olan ne şanslı :-(
@Freedom and Art acılarla şans yaratmak,inan bu bir o kadar zor ama bir o kadar da güzel..
@Freedom and Art inan seni o kadar iyi anlıyorum ki
Ben tüm bu yaşanmışlıkları kabul ediyorum,şuan ki tek gayem kendi ailemi kurmak , gerçek bir aile huzur sevgi ..
Diğer türlü hiç bir umut beni ayakta tutmuyor
İnsanlar içinde ruh gibi dolaşmak
Ben normal bir insan olmak istiyorum
Gerçi hoş anormal olan başkası fakat , şöyle bir söz vardır
Normal bir insanın düşünceleriyle oynadıktan sonra ondan normal davranmayı beklemeyin diye .
Biri de benim onlardan
Ama yine de hayat yaşamayı ve yaşatmayı hak ediyor..
@Freedom and Art 😂😂😂
@Freedom and Art Bir yanlışlık oldu .Komik bisey olmadığı ve çok acı olduğu kesin yazılanların kusura bakmayin
@Freedom and Art nirvana o degil, dostum. Sizin deneyimlediginiz sey ´desensitize´ olmak, yani bir baska deyisle uyusmak. Cok dikkat etmek lazim, bu kisilik bozukluklarina kadar gidebilir. Cok okumayi, dunyanizi elinizden geldikce, durmadan daha cok genisletmeye calismayi ve biran once bulundugunuz ortamdan temelli olarak cikmanizi tavsiye ederim. Baska yolu yok cunku..
41 yaşındayım. Annem - babam için kötü diyemem ama çok dominant karakterler ikisi de ,çocukluğumu kavgalarıyla zehir ettiler. annem hala beni anne olarak es geçerseniz sizin çocuklarınızda sizi es geçecek diye manevi baskı yapabiliyor rahatlıkla. İnsan anne babasını özlemez mi, özleyemiyorum maalesef. Bence bana yaptıkları en büyük kötülük bu. Arasam çok güzel konuşuyorken onun fikirlerine uygun olmayan bir şey söylediğinde gayet rahatlıkla hala bu yaşımda beni azarlayabiliyor. Bıktım ikisinden de. Sorarsan çok seviyorlar nasıl bir sevgi bu anlayamıyorum. Bence sadece kendilerine ait bir “şey” olduğum için seviyorlar.
Aramızda neredeyse 35 yaş var ama seninle aynı kaderi paylaşıyorum. Umarım Herșey birgun düzelir
20 yaşındayım ve aynı şeyleri yaşıyorum sanki beni anlatmışsınız gibi çok şaşırdım. ileride belki değişir diye umutlarım vardı ama bu yorumdan sonra umudum biraz kırıldı. insanlar değişmiyor gerçekten. tek yapabileceğim şey olabildiğince uzaklaşmak ya da iki karakterli olarak yaşamak sanırım. onların her dediğine evet diyip yine kendi bildiğimi okuyacağım büyük ihtimal. başka çare yok gibi gözüküyor çünkü. ömrüm boyu iki kimlikli yaşamaya devam edecek olma düşüncesi bile beni yoruyor
@@ultraviolence8705 İki karakterli yaşamak size daha fazla zarar verir düşüncesindeyim. 20 li yaşlarıma geri dönebilseydim kendime tavsiyem şu olurdu: Kendine sağlam hedefler belirle ve bu yolda ilerle. Sağlam insanlardan oluşan güzel bir çevre edin. Kendi dünyanı kur. Başkalarının yörüngesi olma.Kendini ezdirme, zayıflıklarını belli etme. Gamsız olmaya çalış. Kimseyi kırma ama seni kırmalarına da müsade etme. Aileni olduğu gibi kabullen. Kendine güvenin onların egolarından daha yüksek olsun ki seni istedikleri yöne savuramasınlar. Her şeye rağmen ailene arkanı dönme ama beklentini de yüksek tutma.😊
Maalesef böyle konuları başkalarıyla paylaşıp içimizi dökemiyoruz, 12 yıllık arkadaşımdan ailemle yaşadığım sorunları bir kavgamızda yüzüme vurmuştu. İnsanlar size ihtiyaç duydukları sürece severler. İhtiyaç ortadan kalkmışsa ya da farklı bir çıkar söz konusuysa sizi en çok yaralayan en yakınınızdaki kişi olur.
Doğru
@Elif Özkan yazik ya cidden :(
@Elif Özkan üzüldüm maalesef oluyor böyle şeyler.
Bu durumu kimseye anlatma eşin bile kalkıyor kaldiki qrkadas
@@duruk3004 Kime anlatacağız peki...
Söz veriyorum,başaracağım,mutlu olacağım,hepsinden kurtulacağım..
🙂
Ne durumdasın nasilsinnn
Bunu izleyenler gerçekten akıllı ve hayatlarının ne kadar değerli olduğunun ve bunun için ne yapmaları gerektiğini öğrenmeye çalışıyor. İnanın bu emekleriniz sizi farklı bir yere taşıyacak.
Ailemden feci şekilde psikolojik şiddet görüyorum 😓 :’(
yalnız değilsin
@merve bulut :’)
Canım benim kendine güven ve suçlama❤️ sen çok iyi bir insansın💜
Büşra Sulak mutluluktan ağlıyorum şu an❤️❤️❤️❤️
Büşra Sulak :’)sende hep mutlu ol,her şey gönlüne göre olsun inşallah.❤️❤️❤️
Ben anne ve babam dan sadece bir birlerine iyi davranmalarını istiyorum.Çünkü onlar kavga ettikleri zaman bunu bana ve kardeşlerime yansıtıyorlar.ve bu da beni çoooook olumsuz etkiliyor😭😭
Mesela ben onlar normal sohbet ettiklerinde veya sakince tartıştıklarında bile sanki babam bağırıyormuş ve annem ağlıyormuş gibi hissediyorum😒😒
Şu ataerkil aile düzenini dünyadan kaldırmak istiyorum canıma tak etti artık.
Bende ayni seylerden gectim onlari oyle kabul edip kendini uzmemekten baska yapabilecegin bir sey yok bu onlarin sucu senin asla değil boyle bir durumda imkan varsa diger odaya gecin baska bisiyler yapin biliyorum zor ama senin üzülmeni onemsiyor gibi değiller o yuzden sen kendini be kardeslerini onemsemelisin
@@m.m5584 olmuyor kabullenemiyorum ben küçükken babamın anneme şiddet uyguladığı sahneler her gün tekrar canlanıyor kafamda, her gün biraz daha yaklaşıyorum sanki o anılara şimdi şiddet uygulamıyor ama geçmişi silemiyorum sen nasıl yaptın
@@yagmur-ry5tr ben dusunmemeye calisiyorum gelecegime odaklanmaya calisiyorum bol bol kitap okuyorum muzik dinliyorum
@@m.m5584 teşekkürler bende bu konular hakkında kitap almayı düşünüyorum
Doğduğun ev kaderindir.
Bu o kadar dogru ki!!
İnsan keşke anna babasını kendi seçe bilse 💔
@@tuna_kurt aynen iki daire üstteki ailede doğsam çok daha farklı olurdu
@@ayse6620 kesinlikle
Değil. Kaderimi ben belirlerim, doğduğum ev sadece bu ağacın kökleri olabilir ve ben zaman içinde istediğim kadar gelişebilirim. Cahil olmak benim kaderim olmayacak, bu kabul edilesi bir şey değil ve ben bunu kabul etmiyorum.😑
Çocuk yaptığın zaman çocuğa baktığın zaman değil çocuğa kendikinden mutlu ve huzurlu bir hayat sunduğu zaman çocuğa, işte ozaman kutsal oluyor anne baba
Araç kullanmak için bile ehliyet istenirken, bir meslek yapmak için okumak gerekirken çocuk yapıp hayatını gelişigüzel şekillendirmek herkese serbest ya, çok üzücü bir durum 😕
En yoranı ve sinsi olanı ise ebevynlerin ikiyüzlülük yapması bence. Babandan nefret ettiğini söyleyip onun yanındayken melek gibi davranması yada senin yanında ablan yada abin hakkında kötü şeyler söyleyip ablanın yada abinin yanında da tam tersini yapması. Senelerce böyle yaşadım ve şuna eminim ki ben gerçekten anne babam gibi biri olmak istemiyorum. Senelerce insanlara güvenemediğim için yalnız yaşadım hep. Sizin evde de var mı böyle biri?
@Mustafakemal yıldırım Aksine anne babamı çok severim ve sakin tabiatlı bir insanımdır. Ancak her insanda olduğu gibi onların da hataları var ve yaptıkları bu hataların çocukken kardeşlerimle beni çok yorduğuna değindim sadece. Sürekli karşılaştırılmak ve insanın kendi evinde bile doğal olamaması insanlara olan güvenimi azalttı bunu söylemek istedim
@Mustafakemal yıldırım @Mustafakemal yıldırım kardeşim iyi misin sen? Herkese atıp tutmuşsun her yorumun altında sen varsın.Lütfen boş düşüncelerini kendine sakla
@Laryssa Evet, modunu düşürürler sürekli. Dilerim çevreni güzel insanlarla kuşattığın bir hayat kurarsın. Zor ama olmaz değil. Üç-beş güzel insan olsun, yeter.
Evet aynısı. Herkes arkasından pis konuşur ama yanlarında melek.
Aahh sorma sorma bilader aynısı anasını satiyim
Babam tarafından hiç takdir edilmeden ve onay alamadan büyüdüm.Bu yüzden çocukluğumda hiç kendime güvenim yoktu.Okul ortamında hep değersiz hissettim kendimi ve birşeyleri başarabileceğime dair hiç inancım yoktu.Şimdi 20 yaşındayım daha yeni yeni bunları fark edip aşmaya çalışıyorum.Umarım hepimiz ilk önce fark etmekle başlayıp sonra geçmişin yüklerinden yavaş yavaş kurtulabiliriz🙏
Yorumları okurken dinlemeyi kaçırıyorum
Kırmızı Oda'ya bakınca daha iyi anlaşılıyor ebeveyinlerin davranışlarının önemi
Napiyorlar ki örnek verir misin
@@furkancnar756 Küçükken ebeveyinleri tarafından psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalan insanların dertlerini psikoloğa anlatması hakkında bir dizi
full time MAT tv8 de yayınlanıyor
👌👌👌
Banu Khalil 바누 izlemeni öneririm çok güzel
Ben ailemden korunamiyorum her türlü psikolojik ve bedensel şiddeti görüyorum bu yil sinava hazırlanıyorum ama bu baskı yüzünden sürekli olmek istiyorum. Evde pantolon giymem bile yasak, kütüphaneye gitmem, arkadaslarimla bulusmam, kendi fikirlerimi söylemem, buyuklerimle fikir tartismasi yapmam, kitap okumam bile yasak ki klasikleri okuyorum kotu seylerde degil. Hocam ben ne yapacagimi şaşırdım büyük bir boslugun icindeyim😔
@Mustafakemal yıldırım Ne alaka dupeduz bu ailenin yaptigi despotluk nefes de almasin bu cocuk ?
@Mustafakemal yıldırım çevreyi olusturan insanlar ve insanlar da bizleriz. Herkes kendi zihnini korusa bu daha mantikli olur
@Mustafakemal yıldırım Allahaskina Stefan Zweig okuyorum diye dayak yedim bir seyi savunmak icin savunma be kardeşim
@Mustafakemal yıldırım kardeşim her yorumun altında varsın amacın ne bilmiyorum ama hep aynı kalıpta konuşman sinir bozucu olayı başka yerlere çekme lütfen
@Mustafakemal yıldırım Bir yoruma ailem konusunda skntim yok demissin bunlari yasamadan nasil yorum yapabiliyorsun ne aileler var bilmiyorsun .Konuşmak için konuşmayın
O çocuğun yanına gittiğimde hiçbir şey diyemem sarılıp ağlarım herhalde. Sonrasında ne yapacağımı hiç bilmiyorum.
en güzeli sevgi göstermek..sarılıp ağlamakda insanı rahatlatır..duygularınız nasıl dökülüyorsa..
@Ahmet Kemal AKGÜN zihnen yaklaşmayın..duygusal olarak şifalanmak için bu metot..sarılın sevgi gösterin çoçuğa..ve bunu bir kere ile bırakmayın..onunla birlikte içinizdekiler iyileşsin..kendi hayatınızı daha iyi yaşamanız gerçekleşicek. İnsan iyi olunca gözü bile keskinleşiyor.
Bende öyle yaptım
O çocuğun yaşamasını istemezdim çünkü ileride ne kadar sıkıntı dert ve zorluk çekeceğini ona nasıl söylerim..
ben yaptim, cocuklugunu affetme diye videolar var, offf resmen o ana gittim,
cok agladim ama cok
24 dislike zehirli anne ve babalar
Ve bide bu saçmalıklara inanmayan ben
@@ferhatbalta8602 Saçmalık değil sonucta herkes aynı şartlarda büyümüyor
@@ferhatbalta8602 eğer Böyle bi ailede büyüseydin anlardin zaten herkes senin gibi şansli değil oyüzden boş yapma burda
@@ferhatbalta8602 anne ve baba severde döverde tam o zihniyettesin gerçekten çook yazik
@@ferhatbalta8602 bizim çektiklerimi sende çekseydin görürdün
Cahil olmak ayrıdır kötü olmak ayrıdır
Cahil olmak cok kötüdür ama
@@psikopppsififi9921 cahil olupta merhametli olan insanlar gördüm ama kötü insanın kalbinde merhamet olmuyor
Kesinlikle dogru tespit!!
Sizi dinlerken o küçük kız çocuğunun karanlık günlerine gittim ve bu beni şu an ağlatmaya yetti. Ailem artık çok duyarlı, iyi ebeveyn olarak tanımlayabileceğim düzeydeler ancak ben o kötü günleri unutamıyorum. En yakınım kardeşime bu konuyu açtığımda kendisi bu tarz durumları deneyimlemediği için beni anlayamıyor ve abarttığımı, onları suçladığımı iddia ediyor. bundan dolayı kendimi son zamanlarda ayrıca ailem hakkında kötü düşündüğüm için suçluyorum. hepimize huzur diliyorum.
Keşke toplanıp sarılabilsek
Psikoloğa gitmek istememi bile küçümseyen izin vermeyen ömrümü yiyen annem seni affetmeyeceğim
En kötüsüde aileden gördüğün bu zorbaliklari, psikolojik ve fiziksel şiddetlerini insanlara anlatmaya çalışınca" annesi/babasi olmayanlar ne yapsın?" " herkesin evinde sorunlar var " "anneler doverde severde " gibi igrenç cümlelerle karşılaşmak bu şekilde şiddeti normallestirmeye çalışan insanlar...
Şuan yaşadığım durumu açıklamışsın...
Keşke anne babasız olsaydım. En azından kafam rahat olurdu.
Affet , affetmeyi dene sözlerinde benim kanıma dokunuyor malesef. Affedemem affetmem. Niye heo affeden, alttan alan, unutan ben olduğumdan zarar gördüğüm halde düzelsin diye her şey yine ben affediyorum... madem düzelmeyecek affetmeyeceğim ağzımla affetsem içimden olmayacak
Ayni annem anneler doverde severde diyordu babamda buyuyunce bak ne yapiyorum...Yapmiyorum🥱
Ben çocukken büyüklerin çok kutsal, hatasız , hep doğru konuşan sanıp, her sözlerine inanir, güvenirdim...nasıl böyle düşündümse..
damla k Büyükler ya, her halleriyle büyük olduklarını varsaydık. Gerçekler hiç te öyle değilmiş meğer, geç öğrendik ya da kabul etmek zaman aldı..
Aynen büyük oldukları için bu kadar inandık, hatasız gördük...:)
Kitapta okumustum, otoriter ebeveynlerin varligiyla cocuk cabuk inanan guvenen olabiliyormus. Veya en ufak kisitlamada ifke hissedebiliyormus. Bende bir miktar oldugundan aklimda kaldi tabi. Kişisel tercihlerime pek onem verilmiyordu bu benim içimde birikti haklarimi dusunsel olarak savunmsnin pesindeydim dusuncemde kesinlikle hakliydim ama fazla elestiri almaktan da aşagilik hissediyordum. Benim bu hissimin sebebi, şaka adi altinda hakaret yememden ve bardagimi masaya koysam ya bu boyle mi yapilir tarzi (enn ufak secimlerimde) elestirilmemdendi
Yapılan manupulasyondan dolayidir. Bazı karaktersiz insanlar istediği olsun diye işe Allahı bile yalan yere katarlar. Bunların hayvandan farkı yoktur. İsterse anne olsun isterse baba olsun
Beyin ykkaama
Valla Anne Baba cok önemli bazen kendi sorunlarını çokcuklara çok yansıtıyorlar sonra ortaya mutsuz hatta bazen psikopat insanlar çıkıyor 😔
Napiyorlar ki örnek verir misin
@@furkancnar756 sende herkezden isteme daha çok üzüyorsun insanları her şeyi sorma
@@elifnazsahin9207 amacim o değil acaba aynı şeyler mi diye sordum
@@furkancnar756 napabilirler sence bu nasıl soru psikopatın anlamını biliyor musun
@@elifnazsahin9207 sanane kardeşim sana mı sorduk soruyu bi git işine
Serinin devamında "zehirli anne babalarımıza benzememek için ne yapmalıyız?" olursa çok güzel olur.
Kesinlikle.
✋
Evettt
Bazıları yemek su vererek anne baba olundugunu sanıyorlar😔
TEK BENIMKILER BOYLE SANARDIM. MEGER HERKESINKI BOYLEYMIS. HER FIRSATTA, AÇ MI BIRAKTIK SOKAĞA MI ATTIK DERLER.
Yeməyi suyu itə pişiyə də verirlər mərhəmət sevgi deyil valideynlər bunu başa düşseler dünyada sağlam düşüncəli cəmiyyətə və özünə xeyirli insanların sayı artar məncə
Onu çocuk esirgeme kurumları da yapıyor.
Allah hepinizin yardımcısı olsun
Amin
EV ADI ALTINDA ŞU AN YAŞADIĞIM HAPİSHANEDEN KURTULACAĞIM...
UMARIM KURTULURSUN BIR AN ÖNCE. VE UMARIM ŞUAN IYISINDIR 🙏
😂
"genelde değişmez anne babalar.."
@@snd23jn66 çocukluk bir anlamda kendini bulmaya çalışmanın adıdır.
Eğer yönetici olsam çocuk sahibi olmak isteyen kişilerin 1 2 testten geçirip ondan sonra uygunlarsa iyi anne baba olacaklarsa çocuk sahibi olmalarına izin verirdim. )
Valla! Aynı düşünüyoruz. Özellikle Aile Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığının eş güdümlü bir çalışma yapmalı demek isterdim ama ne yazık ki Aile Bakanlığı hiç bir şeye yaramıyor
@@hamzapekdemir Aile bakanlığı çıkardıkları bazı yasalar ile aileleri dağıtıyor bırak işe yaramamasını :D hayırlısı bakalım.
Cok enterasan bi bakış acisi olmuş 3cocuk annesiyim beni evlatlarim olmadan teste tutsalardi 1.numarali anne olurum kesin ama cocuklar olduktan sonra hic kimse aynı piskolojide kalmiyorki test hic bi ışe yaramaz malesef
@@aysegulbakirtas8326 testlerde zaten onun için olurdu psikolojik olarak karakter olarak ve maddi yönden yeterlimi diye. Her çocuk güzel ve kaliteli bir biçimde yetişsin isterdim ((
100% KATILIYORUM
Annemi babamı Allaha havale ediyorum inanın şimdi onları düşünürken videoyu gördüm,bnm annem ve babam hayatımı mahvetti
En güzeli Allah'a sığınmaktır👍
Anne baba travmalarından kurtulamazsın. Ama onları affedip yoluna devam edebilirsin.
aynen ama zor onlari afetmek .
Onları affetmek bana saygısızlık olur. Acı çekeceğimi bilsem de affetmeyecegim
Affetmek ... vay be ee. Hariçten gazellerde bugün. Celladını işkencecini çocuk katilini affedebilir misin ? Onları affetmek benim için küçük maktülün cesedini kırmızı halının altına serip katilleri beraat ettirmekle eşdeğer .
Affetmeyeceğim.
Ne affetmesi ya ıyı mısın??
Dert çekmemış gelmıs burda affet dıyor
Arkadaşlar şimdi anaokul öğretmeniyim , profesyonel ressamım, bütün okuduğum okullardan derece ile mezun oldum.. yine de zehirli ailem tarafından hiç kabul görülmedim desteklenmedim, hala aklı evi güzel temizlememişsin de hala aklı evi makina yapılmamışta ikisinin de çok büyük psikolojik sorunları var bunca başarıma rağmen dışarıdaki katillerle bile kıyaslaya bilme zekasına sahipler. ben kendimi bu şekilde mesleğimi alarak kurtuldum diliyorum en güzel yerlere geliriz hepimiz🙏🏻 çok zor oldu ama hikayenin sonunda ben kazandım onlar yaşlandı,duruldular yaptıkları her şey bedenlerine hastalık olarak geri döndü üzülemedim bile...şimdi dünyanın öbür ucunda olan taşı bile affettim,savaşım kalmadı kimseyle huzurlu bir hayat sürüyorum ☺️
Ama gençliğimizi çocukluğumuzu çaldılar :( nolacak şimdi?
Beyhan Hocam çektiğiniz videoları asla küçümsemeyin ekran başından benim hayatıma dokundunuz. Aldığım kararları kendime güvenerek ve isteyerek kimsenin etkisi altında kalmadan alıyorum. Bir birey olarak kendimin farkına vardım. Çok teşekkür ederim 🙏
Hocam gerçekten çok büyük bir iş yapıyorsun belki bunları öğrenicek parası olmayan insanlara çocuklara veya 30 40 yaşındaki çocuklara onun suçu olmadığını anlatıyosunuz teşekkür ederim
her annemle kavga ettiğimizde kendimi suçluyorum, beni diğerleriyle sürekli kıyasladığında keşke öyle yapsaydım diyorum. tehditler, psikolojik bazen fiziksel şiddetler, küçümseme, kendini bok gibi hissettirme... suçum olmadığını biliyorum ama vazgeçemiyorum suçlamaktan kendimi. ayrıca kendime olan inancım sıfır. hiçbir şeyi yapabileceğime inanmıyorum nedense. bu videoyu öyle çaresizlikle açtım ki bir çözüm yolu bulurum diye başka yapacak şeyim kalmamış gibiydi. bunu yaşatan herkesten nefret ediyorum.
kendi çocuğuma hatta içimdeki çocuğa yaptığım en iyi şey annemi babamı kabullenmek oldu.bunun için çok savaştık danışmanımla.şöyle ki bu anlattığınız egzersizleri uyguladığımızda çocukken geçirdiğim zona aynı yerlerden yeniden çıktı.danışmanımın yönlendirmesiyle o korkunç anıdaki kendi çocukluğumla konuştum onu sevdim ve şefkat gösterdim.ve zona ilaç kullanmadan geçti.şimdi bin şükürle yoluma özgürlük ve huzur içinde devam ediyorum. dilerim bu huzura herkes ulaşsın. sevgiler...
Herkes anne ,baba olmamali . Sevgiyi ve güveni bolca aldigima inaniyorum ailemden.
Bunca travmam varken derslere, sınavlara odaklanamıyorum tek yapabildiğim ağlayarak dua etmek
geçti mi?
@@3ce. evet üni okuyorum şu an
Narsist bir anne ve ilgisiz bir babanın tek oğlu olarak,yaklaşık 10 seneye yakın kaygı bozukluğu ve OKB ile yasadim.Bilenler bilir,hergun ölmeyi dilersin,beynini kötü dusuncelerden kurtaramazsin.Her gün utanç,öfke,korku ve suçluluk duyguları ile geçen koca bir 10 sene ve yitip giden gençligin..Zar zor arkadaşların olur,onları da korkuların ve sorunlu kişilik yapın yüzünden kaybedersin.Kiz arkadaş meselesi zaten apayrı bir problem olur.Ama bunların hepsi sen "tamam" dedikten sonra bir bir çözülmeye başlar.Once seni olumsuz etkileyen kim varsa hayatından cikarirsin.Sonra dönersin ve kendine bakarsin,"ben aslında ne istiyorum" diye sorarsın kendine.Okursun,okursun kaygı bozukluğunu ve OKB ni kendi cabalarinla yenersin.Yalniz olmaktan korkmazsin,utanmazsin.Farkedersin ki sen o kadar guclusundur ki bu hayatta yalnız olarak başarılı olacaksindir.Digerleri gibi anne-baba desteğiyle degil,sadece SEN.Yaraticiya kizman,yaratıcının senin için nihai planını anlamanla apayrı bir boyuta taşınır.Artik yaratıcının gücüyle hareket edersin,sonra bir bakarsın herşey yerine oturmaya başlar.Eş,iş, arkadaşlıklar,özgüven..Bunların hepsi bir bir seni bulur, çünkü sen artık savasmiyorsundur,kabullenmişsindir...
En ihtiyacım olan zamanda geldi. Herşey için çok teşekkürler Beyhan hocam... İyi ki varsınız! Sevgiler ve saygılar sunuyorum.😇🤗👌👍🙏
Aileme olan duygusal incinmişliğimden kurtulmak için çok uğraşıyorum. Senin suçun değil güzel bir kitaptı. Ailem durduk yere gelip beni suçlayan aşırı şekilde kendilerini bana karşı savunmaya alan insanlardı. Ayrı evlerde oturmamıza rağmen hala onların yaşattıklarının etkisindeyim. Nasıl bu şoku atlatacağımı hala keşfedemedim. Dr. David Burns'ün iyi hissetmek kitabını okuyorum.
@@Purplevioletm hiç bir şey tesadüf değildir.zamani geldiğinde ortaya çıkar
Çocuk yetiştirmeyi maddi unsurlardan ibaret zanneden, onların hiçbir sıkıntısını dinlemeyen, onları anlamayan ebeveynlerim var maalesef.
Belki de bu yüzden çabuk sinirlenen, fevri bir insan oldum. Ne zaman bu konudaki şikayetimi dile getirsem, maddi olarak yaptıklarını dile getirip kendilerini üste çıkarmaya çalışıyorlar.
Neredeyse 7 yıldır uğraşıyordum kendimi anlatmaya, kendimi kanıtlamaya. Ama artık bitti, kendimi gereksiz yere yormayacağım. Bir şeyi ancak canım isterse yapacağım ve bu yaptıklarını da dile getirmeyeceğim. Teşekkür edilmedikten, takdir edilmedikten sonra ben bu yaptıklarımı neden anlatmaya çalışıp kendimi yorayım ki?
Son birkaç yılım kaldı. Üniversitemi bitirip istediğim mesleği yapmaya karar verdiğim anda bu mecburi bağ bitecek ve kendi paramı kazanmaya başlayacak, kendime yeni bir hayat kuracağım. Şimdilik sabrediyorum.
Seni en iyi ben anlarım. Bide başka evlatlarıda varsa onları kayırır seni ayırırlar. Senin olmayan hatanı duvara kendi dev gibi hatalarını çuvala basarlar. Karaktersizler .
@@aysenuakbas bir erkek kardeşim var ve onun hatalarını benim hatalarımdan daha fazla görmezden geliyorlar maalesef 😔
Ayrımcılık olayı da var yani
O yüzden artık kendimi yormuyorum ve daha fazla içime kapanıyorum. Arkadaşlarım dışında kimseyle konuşmuyorum gerekmedikçe
@@aysenuakbas anlaşıldığıma sevindim bu arada 🌺
bu ülke anne baba olmayı bırakın insan olmayı becerebilen kaç insan var bu ülkede??insan olmayı başarabilen ki temeli şunlar bnce samimiyetle yaratılan her canlıyı sevebilen saygı duyabilen koruyan kollayandır benim için insan...
Geçmişte değil şuan yaşatıyorlar ne yapıcaz
Napiyorlar ki örnek verir misin
@@furkancnar756 psikolojik baskı. Sürekli onların istediği tabloyu çizmek zorundayım onların doğrularını yaşamak zorundayım onların doğruları yüzünden kendi gençliğimi yaşayamadım
@@fenlerinhazinesi1978 bardağın dolu tarafından bak bide en azından iyi kötü ilgi görüyorsun ben anne babamla yabancı gibiyim hiç umursanmıyorum yaşama sebebim geleceğe olan umudum...
@@mehrimamedli3046 bence sen dolu tarafından bak en azından ayağına taş koymuyorlar
@@suchasad8161 annenin hiç bir sebep yokken sana nefretle bakması, davranması hayatında 1 kere bile sarilmamasi vallahi çok iyi benimkisi 👏👏
Artık kesinlikle eminim, benim ailem de maalesef zehirli anne ve babaymış.
Psikolojisi bozuk olmayan yok nerdeyse
11:10 Ben geçmişime dönemiyorum sadece acı hissettiğimi hatırlıyorum ama anıyı hatırlamıyorum sanki zihnim geçmişi hatırlamak istemiyor
Aşağılanan çocuk başarılı olmaya bile teşebbüs edemiyor ki hocam, nasil basarili olabilsin, korkuyor, cesaret edemiyor, hep suçlanıyor, içindeki cevherler, hevesler, yetenekler, bastırılmış duygular hep hapis kalıyor, boğazında düğümleniyor ve sonra unutuyor insan, yeteneklerini, heveslerini, hayallerini... ta ki o yapmak istediklerini yapabilenlerle karşılaşıncaya kadar...
Bu yazı beni anlatıyor kendimi anlatsam bu yazı kadar güzel anlatmazdım. Az kendimden bahsedeyim: çocukluktan beri babam tarafından hep milletin yanında Aşağılanan çocuktum ve içe kapanık herkesi kendimden üstün gören kendimi değersiz gören bir çocuk oldum. Hep subay olmak istemiştim Kuleli sınavını 0.38 puan ile kaçırmıştım 2015 yılında, Sonra farklı lisede okudum ve aşagılanmam hep devam etti artık ailemin beni aşagılamasından güç bulan akrabalarda başlamıştı ve ben kendi kendime eğer çalışırsam başarısız olursam millet ailemin dediğine itibar eder dedim ve çalışmadım sonra bir arkadaşım Deniz subaylığını kazanınca dedim ki keşke kimsenin dediğine aldırış etmeseydim yani aşagılanmam beni ömrüm boyunca içimde ukte kalacak hayallerimi bile çaldı, bende ileride babam gibi olmayacağım diye kendi kendime söz verdim.yani aşagılanmak insanın başarı inancını kendine inancını kaybetmesine sebeb oluyor ve 20 li yaşlara gelince çok pişman oluyor keşke herkese kulak tıkasaydım diye kendi kendine bir pişmanlık duyuyor. ( başarmaya cesaret bile edemedim ne yazzık ki )
@@ahmetfurkanbattal2611 Başaramamak bizim hatamız değildi, başarılı olmak onlar için ne demekti ki? Komşuların, akrabaların çocuklarıyla yarışıp başı çekmek mi? bizler anne babalarımızın aynasıyız, yansımalarıyız, bize veremedikleri kendilerinde olmayanı bizden istemeye hakları yok. Bir müddet sonra onları da affetmeye, anlamaya başlıyorsunuz aslında onların ne kadar güçsüz ve zayıf görünmekten korktuklarını ve sonra kendinizin ne kadar güçlü olduğunuzun farkına varıyorsunuz. Bu kadar negatif bir ailenin içinde her şeye rağmen ne kadar sevgi dolu, sevilmeye, övgüye layık olduğunuzu anlıyorsunuz. Sanırım en önemlisi, hayatımızın diğer evrelerinde daha çok incitilmeden bu durumun bir an önce farkına varabilmek. Özellikle eşimizin yanında değerli olduğumuzun farkina varabilmek ve incinmiş örselenmiş, nazik, hassas gönlümüzü iyileştirmek, kendimizi sevmek. İnanıyorum ki o an küçücük puanla kaçırdığınız, içinizde hayranlık duyarak anımsadığınız o meslek sizi belki mutlu etmeyecekti, inanıyorum ki bu kadar güçlü bir yürek, O'nu daha mutlu edecek çok daha güzel bir meslekle buluşacak...
O kadar haklısın ki, o kadar haklısın. Hiç bişey diyemiyorum başka
yıllardır anne baba kutsaldır görüşü adı altında 20 yaşımda olmama ragmen kendim olamıyorum. bu toplum herkesin anne baba olmaması gerektigini veya her anne babanın iyi olmayabilecegini anlaması daha kaç yüzyıl alır bilmiyorum fakat bizim zamanımız tükeniyor .Özellikle yaşamak için
Tüm sevgisiz çocuklar bir araya gelip dernek kursak haklarımızı talep etsek ve bunları eğitsek
Nerden başlayalım
İç savaş çıkar ne eğitmesi
Şu videonun altına yazılanları görünce anne ve babamın bir melek olduğuna karar verdim. Eşşek kadar olduk hala biz mutlu olalım diye uğraşıyorlar. Ama işte herkesin sınavı başka. Huzuru olanı da sağlıkla ya da başka sorunlarla yoruyor hayat.....
En sevmediğim huylardan birine sahip bir babam var. Bir işi yaparken çekil sen yapamazsın deyip elimden alıyor. Ciddi bir şekilde özgüven kaybı yaşatıyor bana. Evde bana hiçbir şey yaptırmadıktan sonra hiçbir şey yapmıyorsun diye baskı yapıyor. Gerçekten sonu kötü biticek.
Benim en büyük merhemim ve en büyük yaram yine annem.
Onunla da onsuz da olmuyor.....
Bayram günü bile ağlıyorum. Bayramlaşmaya gittim "şimdi değil yemekten sonra" diyor böyle bir anlayış nasıl olabilir ya bayramlaşmak istemediğini daha nazikçe söyleseydin keşke anne, gerçekten büyüdükçe size tahammülüm azalıyor, bunu siz yapıyorsunuz, gerçekten iyi bir insan olmaya çok çabalıyorum.
30 yaşındayım hala bu travmalar devam ediyor. Ben de kendimi sakinleştirmek için youtubeda bu videoları izliyorum
Ben cocukken cocuklugumu yasayamadim cunku annem psikopatti ,bir psikopatla zarar görmeden nasil basedebilirim diye ugrasmaktan cok buyuk manevi zarar gördum,simdi ileri yaslarda o cocuk buruk halim hep benimle..hem bir cocuk kadar hala algilarim acik..hemde o kadar kirilganim...annemi de asla affetmiyecegim hakkimda helal etmiyorum cunku simdiki depresyon ve anskiyete ve panik ataklarimin bas sebebi odur..guvenebilecegim sarilabilecegim bir annem hic bir zaman olmadi..insanlarada onun yuzunden guvenemiyorum..ve en kötusude bu yasananlarin bir telafisinin olmamasi...bir vazo kirildiktan sonra istedigin kadar toparla yapistir..eskisi gibi asla olamaz o kirik bir vazodur.
Çokk doğru. 😥
Kırık vazo metaforunu kullanınca siz Japonya'daki bir gelenek aklıma geldi. Seramikten yapılmış vazo, tabak gibi gereçler kırıldığında kırık yerleri beyaz bir madde ile özellikle belirgin bir şekilde yapıştırıyorlar ve onu saygı göstererek evlerinin güzel bir köşesinde saklıyorlar. Siz de kırık vazonun parçalarını öyle bir yapıştırırsınız ki herkes o vazoyu gördüğünde hem hayran olur hem de saygı duyar. Bunu yapabilmek için size bahşedilmiş yetenekler olduğunu düşünüyorum.
@@yesimk3088 Bu duydugum en guzel fikir...tesekkurler..Kirik bir vazonunda bir degeri , bir tarihi var....bir sey kirilmista olsa bile aslinda hala degerlidir..bana bunu hatirlattiniz...
Seni ben doğurdum diyip hayatımızın içine ediyorlar dövüyorlar sövüyorlar kırıyorlar üzüyorlar sırf bu yüzden hiç bir zaman anne olmak istemeyeceğim bu çok korkunç ... Yıllar geçti fakat on bir yaşımdan beri böyle düşünüyorum .
Keşke dokuz ay karnında taşıyacağına bikere bile olsa yüreğinde taşısaydın .
İmrendiğim o kadar çoçuğun hatrına senden hep nefret edeceğim ...
O doğurmadi Allah yarattı. Bu yuzden Allah için herşeyi yaparız. İşte o karaktersiz anneler de böylece kendini Allah yerine koyup bak ben seni yarattım ben olmasam bi hictin demeye getiriyor. İyi o zaman sen beni dogurduysan istediğin zaman beni oldurebiliirsin kimse de buna bişey diyemez. Var mı böyle mantık.
Ailem hiçbir zaman yaptığım şeyleri takdir etmez hep beni birileriyle kıyaslardı ki hatta bu bazen öz ablam bile olurdu. Sürekli bir kıyaslama ortamı içerisinde yarış atı gibi büyütüldüm. Okul hayatımda başarılı olmazsam bir hiçmişim gibi düşünürdüm. Üniversiteye geçtim hala bu his içimden gitmedi. Hatta sınav zamanları ellerim titriyor, ağlama krizleri, mide bulantısı, uyuyamama gibi sorunlar yaşıyorum. Hayatımda inanılmaz bir özgüven eksikliği yaşıyorum ve en ufak bir şeyi bile insanlar takdir edince günlerce bunu düşünüp sevinebiliyorum. Özgüven eksikliğimden dolayı bireysel motivasyonumda o kadar düşük ki... Bir şekilde kendi başıma üstesinden gelmeye çalışıyorum. Umarım gelebilirim de.
Evet burda aileye denilcek en güzel şey siz ne başardınız genelde hayatta pek bir başarı elde edememiş aileler yapar böyle şeyleri
Çocukken yaşadığım, unutamadığım belki de travmam olan bir anım var.
Dışarıda bahçede arkadaşlarımla oyun oynuyordum 8 veya 9 yaşında falanım. Annem akşam ezanından önce eve gelmemi söylemişti. Ben de kendimi oyuna kaptırdığımdan akşam ezanını duymamışım böyle oynamaya devam etmişiz vakit geçmiş. Herkes evlerine çekilmeye başladı ben de gittim çalıyorum kapıyı açmıyolar sonra annem camdan çıktı bana bağırmaya başladı eve giremessin diye. Defalarca özür diledim ısrar ettim ama beni rencide etmeye devam etti. Gittim parktaki çardağa oturdum ağlayarak. Sonra ağlamanın bir fayda getirmediğini fark edip yıldızları izledim. Karanlık çöktüğünde korkmaya başladım ama ay, sokak lambası veyıldızların ışığı az da olsa teselli etmişti beni. Sonra babamın arabasını gördüm. İşten dönmüştü. Babam hala o saatte parkta olduğumu görünce çok şaşırdı tabi ben zırıl zırıl ağlayarak anlatıyorum olanları. Neyse babam aldı beni eve giricez. Kapıdan beni içeriye sokmadı annem. Babam da anneme bir şey diyemiyordu. Bütün binaya rezil olmuştuk. Bu sefer merdivenlerde oturdum binanın içinde. Ağlasam sesim yankılancak gıkımı çıkarmıyorum. Gene vakit geçti kapı açıldı içeri aldılar beni. Acıkmıştım da. Mutfağa girdim babam su verdi. Saate baktım gece 12ye yaklaşmış. Uyku saatim geçti gidiyo. Annem aldı küçücük bir yastığı koridora fırlattı "burada uyuyacaksın" dedi. Yattım betona ağlaya ağlaya. O kadar çok ağrıma gitti ki onlar önümden yürüyerek dolaşıyolardı ben ağlayarak betonda yatarken. Kaç yaşıma gelirsem geleyim asla unutmucam bana bu yapılanı asla 9 yaşındaki ben affetmicem onları. Sırf eve 1 saat geç kaldım diye bunları yaşamak zorunda değilim/z.
Merhaba simdi nasılsin ve kac yaşındasın
Ben bıktım artık her şeyime karışıyorlar. Kıyafetime, arkadaşlarıma, telefonuma, hatta tırnaklarıma bile kızıyorlar. Odam dağınık diye az önce bana bağırdılar.büyüyünce hedefim onlardan kurtulmak umarım güzel bir mesleğim olur da yanlarından giderim.
Annem bana hayatta olduğum için pişmanlık hissi yaşatıyor🙁😔
onlardan uzaklaş sen bu hayatı yaşamaya layıksın.. hem de çok mutlu olacaksın..
@@tugbac8216 uzaklasmam mumkun deyil :( bizim kulturun yasaklari izin vermiyor (((
Kuzum üzülme ya 😔 umarım herşey düzelir ❤️
@@alisaisakzade3287 bizim kültürde de aynı şey var fakat bir şey kültür halini alsa bile insan hayatına zarar verdikten sonra hiçbir önemi olmamalı bence. yaşınızı bilmiyorum ama elinizden geldiğince istismar ortamından kendinizi uzak tutun. kendi paranızı kazanın, kendi evinize geçin. elinizden ne geliyorsa artık... olmadı mental olarak kendinizi soyutlayın istismar ortamından. umarım güzel günler görürsünüz
@@realdreamer_8419 cok guzel soylediniz, tamamen katiliyorum!!
Benim babam çok insanları aşalıyor yazarken gözlerim doluyor ne ara böyle olduk 😭 Allah'ım inşallah hiç kimsenin ailesi çocuklarını aşalamaz Aminnn
Benim de 3 evladım yaşları yakın birbirine zaman zaman çileden çıkardıkları oluyar Yine de onlar benim dünyam herseyim Allah acılarını göstermesin hiç bir anneye
ne güzel annem hiçbir zaman bana her şeyimsin demedi
Ne kadar güzel, ne kadar da doğru söylediniz:
"-her anne baba kutsal değildir !. "
malesef. Beni doğurmak yerine taş doğurmuş olmayı dileyen, yaptığım küçücük yaramazliklar yüzünden (ben daha küçücük bir ÇOCUKtum) dayak atarak beni büyüten ve bu şiddeti babama söylersem bana sütünü haram edeceğini söyleyen bir anne ne kadar kutsal olabir ki❗❓... 🥺 😣
Bu paylaşımı yaptığınız için binlerce kez tesekkürler. Allah razı olsun sizden ..💐
Doğurmayın kardesim!
Yatırım amaclı napsınlar ticari zeka.. Yaşlanınca bakar, hastalanınca bakar, başım sıkışınca felanca yerde evlâdım yardımıma koşar gelir..
Ben büyümeyi çok istiyorum çünkü benim annem babam covid-19 dan daha tehlikeli.
🥺
😁😁
😁😁😁
Buyunce de acındırır kendilerini bakırdırlar. Ama uzaklaş kesinlikle uzaklaş...
Kırmızı Oda dizisindeki Mehmet karakteri aklıma geldi, izleyenler bilir.
Geçmişi düşününce 😔😞😭Allahım ne kadar acı bu ....asla affetmeyeceğim sebepsiz yaşattıklarını 😔😞🙏Allah affetmesin bir bedeli olsun istiyorum vicdanı hiç rahat olmasın .....😔😞
O kadar iyi geldi ki, içimde iyileşen ve rahatlayan şeyler oldu. Huzursuzluğum azaldı. İyi ki varsınız burada Beyhan Bey
Ailemin hatalarının bedelini çok ağır ödüyorum