insan hep yarımdır.

alıntı, gökhan ergür'ün yaşanmayacak kadar güzel adlı kitabından.
bana ne oluyor bilmiyorum. halledememiş gibi hissediyorum ama her şey olağan. rutine bağlanmış ama huzuru bir yerde sönük kalmış. koşmuş ama yetişememiş, vakti varmış ama hep acele etmiş, saklanmış ama aranmamış bile.
gökyüzünden başka hiçbir şey kayda değer görünmüyor gözüme. sevmek beyhude, beklemek beyhude, bakmak beyhude. en nihayetinde sevmek ve sevilmek de nasiptir ancak bu hikayenin yarım olduğuna kim inandırdı bizleri? şaibeli bir huzursuzluğu satın aldık hüzünlü şarkılarla, gittikçe yalnızlaştırdık kendimizi, sonu belli kurgularla. değer vermenin ve değer bulmanın anlamını yitirdik zira "tüketim" topluluğunun bir parçası olarak tüm manamızı kapının dışında bırakmamız söylendi bizlere. inandık. benimsediğimiz düşüncelerin, aksiyonların, kişilerin ve duyguların bize ait olduğunu sandık. ama ne zaman aynaya baksak oradaki yüz pek de tanıdık gelmedi bize. yabancıladık.
sana, en az senin kadar huzuru arayan biri olarak sesleniyorum. "düşerken tutunduğun dalı, rab belleme." düştüğünü görmen lazım gerçi, en önce.
bu metni spotify'da da dinleyebilirsiniz: open.spotify.c...