Dlaczego dzielimy się WSZYSTKIM w internecie?
Вставка
- Опубліковано 25 вер 2024
- Zarejestruj się w BookBeat z kodem CHMURKA ☁️
Link: www.bookbeat.c...
[współpraca reklamowa z BookBeat]
***
Nikogo chyba już nie dziwi stwierdzenie, że jesteśmy generacyjnie uzależnieni od mediów społecznościowych. Ale zaczynamy coraz bardziej tracić kontakt z rzeczywistością, próbując dorównać w dzieleniu się swoim życiem tym, którzy robią to zawodowo. Czy jest to dla nas zdrowe? Czy przyklejony telefon do ręki to będzie już na zawsze nasz główny obrazek przed oczami podczas koncertów czy podróżowania? Czy musi tak być? Zapraszam na kolejny BABSKI WIECZÓR! #babskiwieczor
Wasza Klaudia Cloudy ☁️
***
INSTA: clooudy
TIK TOK: cloudy_t
PODCAST: @Życiowe Histerie
DRUGI KANAŁ: @Para Absurdu
Odpowiadając przedwcześnie na pytanie z odcinka - bo ludzie mają niewiarygodnie wielką potrzebe otrzymywania atencji. Sama zaczęłam sie na tym łapać, więc zrezygnowałam z publikowania w internecie jakichkolwiek moich zdjęć czy relacji na ig i odinstalowałam większość mediów społecznościowych, polecam
Miałam podobnie. NIGDY nie miałam i nie będę mieć TIK TOKa, odinstalowałem apkę FB z 5 lat temu, a na insta przestałam publikować regularnie i poszłam o lata świetlne do przodu w samopoczuciu i samoocenie. Serio, dbajmy o siebie i dozujmy sobie ten natłok wszystkiego, bo człowiek nim się obejrzy, może mieć z lekka wyprany mózg
Kto testował włoski BIOTAD PLUS ?
Ja używam fejsa czy insta do śledzenia spotted czy uczelnianych rzeczy, ale jakiekolwiek zdjęcia wrzuciłam tam 2 lata temu, więc powoli rezygnuje z tego
Nie wierze. Co brałaś ?
@@Proporcjonalny_007agent co
Wkurza mnie dzisiejsza ilość ludzi biegających z telefonami. Jeden z moich bliskich robi chociażby zawsze zdjęcia żarcia w restauracji, zawsze, nawet jeśli żre tylko w bufecie. Po prostu tego nie rozumiem. To wprawia mnie w ultra zażenowanie, bo zamiast spokojnie siedzieć, pogadać i wszamać, to siedzę jak głupia, patrząc się na tą osobę obracającą talerzem przez minutę, trzymając telefon. 🤦🏼♀️
Na wycieczce nad morze mój mąż bierze telefon i nagrywa wszystko krótkie ujęcia momentu, a później w domu pokazuje mi te nagrania i uśmiechamy się bo to miłe wspomnienia
Trzeba znać umiar we wszystkim
Wspaniała sprawa ❤️
@@KlaudiaCloudyK ja mam podobny problem jak twoi rodzice : chcę obejrzeć jakieś śliczne miejsce np : byłam w Wenecji i chciałam przypatrzeć się pięknej kamienice , a jedyne co widziałam to ... ekrany telefonów .
A tak poza tym : Uwielbiam Cię , Matiego , wasz podcast i całą waszą twórczość ❤❤❤
Twoja imienniczka ❤
Mega sie ciesze, ze zrezygnowalam z social mediów. Zrobiłam to na chwile z uwagi na zdrowie psychiczne, a finalnie nie wróciłam. Czuje sie o wiele zdrowsza nie czując presji, o której opowiadasz. Cieszę się, że "nie istnieje" 😂
Chyba jestem wyjątkiem potwoerdzającym regułę,bo nie mam social mediów, nie dziele sie zdjeciami poza malymi wyjatkami i bardzo sobie cenie ze mam zycie prywatne i jestem anonem.😂😂
to usun ytba
@@bsbss3434 może korzysta z yt w kompie na przeglądarce
"Każdy, kto nie ma zaburzonej samooceny, ma tendencję do autopromocji" - moja samoocena to takie 5/10, ale nawet gdyby była wyższa, ja po prostu nie lubię się przechwalać i nie daję wglądu w swoje życie pierwszym lepszym osobom. Nigdy nie czułam presji, by wrzucać wszystko, co robię na sociale. Jeśli nawet uwieczniam dany moment na zdjęciu, zachowuję je dla siebie, na pamiątkę. Każdy robi, co uważa za słuszne, ale coraz bardziej da się zauważyć, że wielu ludzi wystawia się "jak na talerzu", nie dbając o prywatność swoją i swoich bliskich (np. nie tak dawno było dość głośno o sharentingu). Tak jak powiedziałaś, musi być zachowany jakiś balans. PS. Tęskniłam za babskim wieczorem ❤
O jeju bylam na koncercie everglow w warszawie i to była jakaś maskara! Mimo ze specjalnie dopłaciłam za miejsca bliżej sceny to i tak niewiele bylo widać. Jedyne co było w moim polu widzenia to telefony. Nagrać dwie ulubione momenty piosenek, albo zrobić kilka zdjęć i cieszyć się obecnością tam, ale wiele osób nagrywało cały czas. Jednak na koncertach kpopowych fajnie te choreografie pooglądać, a tu niestety sie nie udało. Scena była dosyć nisko, więc to może być poniekąd kwestia tego, ale nadal.
Dzięki temu, że nie siedziałam cały czas w telefonie udało mi się spędzić ten czas z inną fanką i absolutny nie wymieniłabym tego czasu na filmik❤
Telefony na koncertach to plaga. Ja jestem uzależniona od tego urządzenia, ale mam jedną zasadę - jest nią nie używanie telefonu na koncercie. W życiu nie wymieniłabym swojej dobrej zabawy i wspomnień na gapienie się w fona. Poza tym często to pierwszy i jedyny raz, kiedy artysta jest przede mną i chcę mu poświęcić 100% czasu. Telefon mam zawsze, idola nie.
@@Vomitmattie prawda! Klika pamiątek i wspomnienia, a nie odwrotnie
Bardzo lubię twoje filmy. Zwłaszcza te z hasztagu babski wieczór. Zwłaszcza ostatnio widać zalew tego wszystkiego. Kiedy mówiłaś o swoich 70 fotkach to przypomniało mi się jak miałam sporo fotek z konwentów i zalegają mi w folderze na kompie. Więc trochę mogę zrozumieć.
A zajrzałam przez cytat z miniaturki i od razu przypomniał mi się film animowany "Iniemamocni". Trochę mi skojarzyło się z tym tekstem: "Każdy może być super. A jak wszyscy są super, to nikt nie jest".
A ja mam akurat dokładnie na odwrót bo nie lubię jak ludzie komentują moje życie i mam poczucie że gdybym tak robiła to inni cały czas by mi wypominali to co jest społecznie akceptowane a co nie i zniechęcałabym się do wielu ciekawych rzeczy przez wpływ opinii innych. Dosłownie jedno zdjęcie na profilowym od paru lat i jeszcze długo nie będę go zmienić.😅
Jak byłam na koncercie z przyjaciółką to przeżywałyśmy to wydarzenie w 100% mając potem "kaca" że to koniec. Jednak w trakcie koncertu irytowało nas to, że pełno ludzi wokół macha tymi telefonami nad głowami. Jedna para, która siedziała przed nami, nagrała CAŁY koncert. W tamtym momencie pomyślałam "kurcze...szkoda że tak to zapamiętacie...że nie skaczecie z nami, że nie śpiewacie pełną piersią z nami i nie wzruszacie się. Zapamiętacie tylko jak Was ręce bolały od trzymania telefonu przez 2 h"
Ja mam odwrotny problem: nie mam nawyku robienia zdjęć, przez co zazwyczaj nie pomyśle, aby zrobić zdjęcie w jakimś fajnym momencie i potem orientuję się, że z danego wydarzenia nie mam żadnej pamiątki :,( i Ok, teraz to pamiętam, ale za 20 lat miło byłoby siąść ze znajomymi i powspominać do czasów, które już nam się zatarły w pamięci 🤷
Totalnie się zgadzam. Sama nie mam za bardzo mediów społecznościowych, ale postanowiłam zrobić mały eksperyment; kupiłam sobie starą Nokię i mimo, że nadal mam Iphone'a, to staram się go zostawiać w domu jak wychodzę, a zabierać ze sobą tylko Nokię. A po za tym, to lubię sobie robić zdjęcia, ale nie dzielę się nimi, a raczej idą do obejrzenia na później albo do albumów, których już kilka mam...
Albumy ze zdjęciami to jest wspaniała rzecz. Trzeba zacząć wywoływać te wspomnienia!
Wraz z moim rodzeństwem mamy taką zasadę od 2016 roku, że co roku wywołujemy zdjęcie z całego roku i wreczamy rodzicom w prezencie na gwiazdkę. Na początku były to foto książki, ale wróciliśmy do tradycyjnych wywołanych zdjęć. Zdjęcia lubimy sobie robić, ale dzielimy się tym tylko z rodziną i przyjaciółmi wysyłając coś na messengerze lub whatsappie.
Chciałam jeszcze wspomnieć o zabieraniu telefonu wszędzie, owszem, gdy wychodzimy to chociaż jeden musi być, w razie gdyby coś się stało. Natomiast w zeszłe lato byłam z mężem i przyjaciółmi na bardzo dużym koncercie... Wyszliśmy w 4, a telefon był tylko jeden, właśnie po to, żeby w razie co móc zadzwonić po pomoc. Cały koncert bawiliśmy się bez telefonów, bez zdjęć i nagrań.
Polecam!
Ja prowadzę prywatnego Instagrama, który służy mi jako pamiętnik. Dałam sobie "wyzwanie" żeby codziennie dodawać post ze zdjęciami co dziś ciekawego widziałam, co przeżyłam i te zdjęcia nie są idealne, nie są edytowane, takie zwykłe życiowe zdjęcia, takie dla ziomeczków i jest to dla mnie dużo lepsze niż takie specjalne pozowane zdjęcia
Ja zwykle nie robię zdjęć wcale, a w jeśli gdzieś wyjeżdżam to ograniczam się do pojedynczych na miejsce i po latach tego żałuję, bo mało pamiętam i brakuje mi czegoś co odświeżyłoby pamięć, jakiegoś punktu odniesienia.
Tęskniłam za babskimiwieczorami 🤩
Ostatnio coraz częściej łapię się na tym, jak bardzo przytłaczają mnie media społecznościowe. Publikuję rzadziej niż kiedyś, a mimo to gdy dzieje się coś ciekawego, nadal mam z tyłu głowy, że fajnie byłoby się tym podzielić. Chociaż i tak wiem, że moje zdjęcie przepadnie za chwilę w morzu innych i zamiast zyskać na wyjątkowości stanie się jednym z wielu. A po wrzuceniu zdjęcia ma się w głowie odhaczenie zadania, już jakby przestaję doceniać chwilę obecną, bo przecież zdjęcie już jest zrobione. Docelowo żeby zapisać ważny moment, ale prawda jest taka, że rzadko do tego potem wracam. Na nowo uczę się doświadczać rzeczywistość bez telefonu, co jest zaskakująco trudne i wymaga chwili, żeby przestawić się na bycie tu i teraz.
Bardzo ważny temat! Ja mam ze swoją najlepszą przyjaciółką taką zasadę że naszych zdjęć z wspólnych chwil nie wrzucamy do internetu po to aby były tylko i wyłącznie dla nas! Uważam że jest to super i dzięki temu możemy cieszyć się chwilą bez ciągłego myślenia o tym ze musimy się nią podzielić haha
Super odcinek! Cieszę się ze wróciłaś do nagrywania babskich wieczorów ❤
Robię masę zdjęć i większości nie udostępniam w social mediach. Nie widzę problemu w tym, że ktoś lubi robić zdjęcia. Z resztą jestem artystką, głównie muzykiem, ale zdjęcia i wideo też robię. Mnie to fascynuje i widzę w tym coś więcej niż social media i nie uważam, że większość ludzi z telefonem to influencerzy lub „influencerzy”. Każdy ocenia przez pryzmat siebie 💁♀️
Świetny odcinek, bardzo brakowało mi babskich wieczorów❤❤❤ (btw. Przepięknie wyglądasz)
Jak ja się za Tobą stęskniłam!🤩 Mega odcinek, masz 100% racji, lubię social media ale czasami mam ich aż dość
Bardzo cenię sobie robienie zdjęć w najróżniejszych momentach życia. Nigdzie ich nie udostępniam, są tylko dla mnie i ewentualnie partnera czy najbliższej rodziny. Po prostu, nie wiem czemu ma kogoś interesować co robiłam, to jest ważne tylko dla mnie. Jestem osobą sentymentalną i tak jak zbieram wspomnienia w różnych pamiątkach, pamiętnikach itp, tak samo lubię zdjęcia.
Byłam raz w życiu na koncercie ulubionego zespołu, siedziałam na trybunach i całe wydarzenie nagrałam. Wracam do tych filmów baaardzo często i nie wyobrażam sobie nie mieć nagrania. Nie dlatego, że chcę się komuś pochwalić, nie dlatego aby mieć na wszelki wypadek w galerii, tylko dlatego że autentycznie słuchając i oglądając to na nowo czuję się jakbym znowu tam była.
I nie obchodzą mnie komentarze krytykujące takie zachowanie. Starałam się nikomu nie zasłaniać i nie sądzę, aby ktoś miał z tym problem i jednocześnie to, że trzymałam w ręce telefon, nie przeszkadzało mi w żaden sposób, aby patrzeć na zespół (nie na ekran) i mieć niesamowity fun.
No i wspaniale. Ciesze się, że masz takie zdrowe podejście. Badania jednak często pokazują (i obserwacje z życia również), że wiele osób na przykład nagrywając nagrania z koncertów nigdy do nich nie wraca.
Małe przemyślenia od młodej osoby bez popularnych mediów: żeby było jasne - nie uznaję tego za flex, czasem wręcz przeciwnie. Wiele razy spotkałam się z tym, że jednym z pierwszych pytań jakie dostawałam poznając kogoś nowego było "jak nazywasz się na instagramie?", a po usłyszeniu odpowiedzi osoba wręcz całkowicie traciła zainteresowanie dalszą rozmową. Ktoś mi kiedyś powiedział że nigdy bez konta nie znajdę miłości. Po prostu często czułam się wykluczona.[wiem że na myśl nasunie się: no to po prostu zainstaluj, jaki problem XD. Mam swoje powody, głownie dbam w ten sposób o swoje zdrówko psychiczne, a wcześniej była to wola moich rodziców]. Chodzi mi o to, że nawet bez większości mediów społecznościowych, odczuwam nieprzyjemną potrzebę podzielenia się z ludźmi tym co robię, z tą różnicą że u mnie wynika to z nieco innych przyczyn. Dzięki za film, pozdrawiam
Ojoj mega przykro czytać. Ale odnoszę wrażenie że zdajesz sobie doskonale sprawę że media społecznościowe to realne życie za co duży szacunek. Mam nadzieję, że nie wjadą Ci na psychikę te słabej jakości komentarze o szukaniu miłości bez konta. Jeśli ktoś ma Cię pokochać to niech pokocha Ciebie i Twój pakiet zalet i wad a nie Twoje liczby w mediach społecznościowych.
Myślę, że jesteś bardzo wartościową osobą i Podążaj w życiu za Swoimi wartościami , może nie będzie łatwo Ale serio warto. 😍
Nie rozumiem jak założenie konta z jedną fota na której cie mało widać i nie obserwowanie nikogo miało by ci wejść na psyche? Ja tak mam na fb i insta żeby móc korzystać z pisania ze znajomymi
Świetny kanał! Bardzo przyjemnie się Ciebie słucha. Cieszę się, że na Ciebie natrafiłem, będę tu wracać po więcej!
Na wakacjach, wycieczkach robimy sobie zdjęcia i jak przyjeżdżają do nas teściowie to oglądamy je razem. Jest to bardzo przyjemne, bo od razu opowiadamy o tych miejscach, ciekawostkach, wywiązuje się fajna rozmowa. Wspólne oglądanie zdjęć ze znajomymi, rodziną w albumach to również piękne wspomnienie z mojego dzieciństwa. Jeśli chodzi o ig- wstawiam tam właśnie tylko nieliczne zdjęcia z podróży. FB nie używam już od lat.
Już od paru lat waham się nad wstawieniem zdjęć na Instagramie ze swoją twarzą. Staram się zrobić ładne, pytam przyjaciół o zgodę, a ostatecznie nie wstawiam ze wstydu. Może kiedyś się przemogę. A może nigdy nie zacznę.
szczerze mówiąc mimo że poniekąd mówisz oczywistości to jest to film na twoim kanale który najbardziej mi pomógł bo trafiłaś akurat na taki moment w moim życiu że odmieniło mi to całkowicie spojrzenie na świat. Cieszę sie że wróciłas też na swój kanał bo mimo tego że oglądam live i wgl twój kanał z łukaszem(hehe) to ten kontent jets zupełnie inny i bardzo przydatny.
mega fajny odcinek! wiekszosc ludzi teraz tak ma, warto na to zwracac uwagę i samemu starać się o to zadbac
nie ma drogi :0 wlasnie szukalam czegos do obejrzenia
Mnie irytują ludzie, którzy na spotkaniach siedzą tylko w telefonie i jedynym tematem rozmowy jest to, co akurat nawinie się w telefonie np. o zobacz jaki tiktok i o niczym innym nie potrafią rozmawiać
kocham ją oglądać zawsze poprawia mi humor 😊😊
AAA! Jest nowy filmik!!!😁 Dziękuję i zaczynam ogładanie❤❤❤
yupiee
Cieszę sie że wreszcie jest babski wieczór
Szczerze mówiąc, strasznie nie lubię robic zdjęć, po części dlatego, że nie widzę w tym większego sensu, a po części dlatego, że nigdy nie oddają rzeczywistości bo nie mam do tego talentu😂 na całe szczęście mój partner jest takim cichym reporterem i potem razem ogladamy zdjęcia, które wykonuje w najróżniejszych fajnych momentach. Mamy dzięki temu co wspominać i przy czym się uśmiechać 😊 ❤
Właśnie zaczęłam oglądać twoje stare filmy, bo tęskniłam za klasycznymi pogadankami. A tu proszę taka niespodzianka❤❤❤
W serialu The legend of the blue Saa jest taka scena nad rzeką Han: są fajerwerki i główna bohaterka pyta głównego bohatera dlaczego on nie robi zdjęć i odpowiedział jej: bo mogę to zapamiętać (w sensie, że zapamiętywał to sercem). I z doświadczenia wiem, że kiedy coś się dzieje jak fajerwerki, czy coś w tym stylu dłużej zachowane są w naszej pamięci, gdy po prostu cieszymy się ich widokiem, niż gdy skupiamy się, żeby wyszło ładne zdjęcie.
Ostatnio zrobiłam sobie detoks od publikowania na story i było to bardzo uwalniające doświadczenie. Wreszcie wraca do człowieka poczucie przeżywania własnego życia tylko dla siebie
Byłam ostatnio na koncercie. Wierciłam się tak okropnie mocno w rytm muzyki, że osoby, które znajdowały się wokół mnie, nie miały nawet możliwości nagrywać koncertu. Nie dało się trzymać prosto ręki (blisko sceny bardzo duży ścisk panował) i nagrywać telefonem. Jakby chociaż na koncercie nie było tak ciemno, jeszcze by coś z tych nagrań wyszło. Czy ktoś mi zwrócił uwagę, bym się nie wierciła, by inni mogli sobie nagrywać? NIE! Po kilku minutach osoby obok mnie się poddały i zaczęły się dziko wiercić i śpiewać razem ze mną.
*Rozumiem nagrać sobie kilka storek, ulubioną piosenkę, zrobić kilka ładnych zdjęć, ale nagrywać cały koncert? Nie oszukujmy się, ale nagrania koncertu ze zwykłego telefonu nie wyglądają dobrze. Czy kiedykolwiek wraca ktoś do tych nagrań? Koncert na nagraniu i koncert na żywo to nie to samo.
Niby wszyscy to wiemy, ale bardzo przyjemnie się to oglądało i momentalnie tez sie zaśmiałam
Bądźmy autentyczni i żyjmy dla siebie ciesząc się doświadczeniami ❤
Nie mogłam się doczekać kolejnego babskiego wieczoru! Życzę wszystkim miłego oglądania
omg wkońcu film typu babski wieczór tęskniłam
Mega ważny i ciekawy temat, aczkolwiek nie spodziewałam się, że zostanie on poruszony na tym kanale (właśnie ze względu na charakter Twojej pracy). Ale brawo za podjęcie rękawicy i podejście do tematu 👍
Boże w końcu! Tęskniłam za babskim wieczorami ❤ lecę oglądać
od niedawna obserwuję z całym szacunkiem Twój kanał Twoje treści. W wolności nie pasi idę dalej, do Ciebie wracam 😍 bo ... dobrze gadasz 😉
Super film i temat, dawno film na yt nie pochłonął tak mojej uwagi xD. Wspomniałaś, że czasem jak długo nic nie wrzucasz na story, masz poczucie winy. Ja od pewnego czasu przestałem wrzucać story co drugi dzień i teraz, gdy robię to może raz na 2 tygodnie, mam poczucie, że to co wrzucę jest za słabe, że po tym czasie powinienem wrzucić coś niesamowitego xD.
Już niedługo 100k subów ❤
Wracamy do (nie)regularnej Klaudii
I feel you ze zdjęciami;/ przez te x lat nie usuwałam zdjęć i finalnie zostałam na tę chwilę z 150 tyś. i nie chce mi się nawet zaczynać usuwać te co są zbędne:))
Super odcinek! Czekałam dluuugo na nowe babskie wieczory, kocham ich format.
Kolejny świetny babski wieczór! Cieszę się, że pomimo przeprowadzki do innego kraju nadal znalazłaś dla nas czas. A pokój, w którym siedzisz jest prześliczny!( bardzo klimatyczny ) ❤❤❤
Dziękuję ❤️🥹
Po odzwyczajeniu się od mediów społecznościowych, niełatwo jest mi wrócić do tworzenia contentu (pomijając yt). Brakuje mi tego, ale też często bywam przebodźcowana i mam za dużo do zrobienia, by poświęcić czas na social media. Może nie trzeba z nich od razu całkowicie rezygnować, ale ograniczyć warto. Tym bardziej w tym wielkim wyścigu szczurów typiar i typiarzy, którzy tworząc toksyczne środowisko, pragną zostać influ idąc trupami do celu.
Myślę, że jestem w dobrym miejscu, jakieś widoczki/jedzenie itp to u mnie jedno szybkie zdjęcie, max 3 na wszelki xd, selfie oczywiście dłużej, ale najczęściej robię je na spokojnie w domu, przed jakimś wyjściem, ze znajomymi też raczej jedno szybkie zdjęcie, a na koncercie nagrywam sobie tylko początek albo refren ulubionych piosenek, a dalej cieszę się wydarzeniem, więc finalnie mam jakąś pamiątkę i nie poświęcam na to jakoś mega dużo czasu👍
I to jest super podejście!
Ja jestem jakaś inna. Na wyjazdach wszelkich robię zdjęcia, całe mnóstwo, ale wstawiam je dopiero jak wrócę do domu. Czasem tylko jedną fotkę na fejsa dam tak, żeby dać znać przyjaciołom, gdzie jestem. I nie przerabiam tych zdjęć, nie robię relacji, stories...a na pewno z prywatnego życia. Hobbystycznie jestem cosplayerką i zdjęcia w kostiumach jak najbardziej wstawiam, ale to zupełnie co innego. Na koncerty nie jeżdżę, ale na tego typu wydarzeniach to nagram jakiś fragment na pamiątkę i tyle. Nie robię też miliona selfie i nie rozumiem tego wariactwa tak szczerze. Co ze mną nie tak xD"
Och, jak bardzo zgadzam się z tym, co napisałaś... Większość życia staram się jakoś zaistnieć w internecie (spojler: z marnym skutkiem), od lat prowadzę różne konta na instagramie i robię bardzo dużo zdjęć z myślą, że je kiedyś wrzucę. I wcale nie chodzi głównie o zdjęcia mnie, fotografuję bardzo dużo krajobrazów, takich codziennych "ciekawostek". Ogólnie zawsze fascynowałam się fotografią. Ale tak, w pewnym momencie sama zaczęłam się łapać, że tłumaczę sobie, że to przecież na pamiątkę, ale tak naprawdę nie korzystam z tej chwili tu i teraz. Tylko kontent kontent kontent, a potem frustracja, że się tak staram, a efekty tego nikłe, bo mam mało lajków i obserwujących. I zaczęłam tracić radość z tego wszystkiego. Ale od jakiś czas temu zaczęłam robić zdjęcia analogowe i to jest właśnie świetne, że zrobię zdjęcie, mam w głowie, że już uwieczniłam daną chwilę i mogę się nią teraz cieszyć, a nie pstrykać milion zdjęć, sprawdzać, czy dobrze wyszły, poprawiać, a chwila umyka. Dlatego mam takie swoje małe postanowienie, żeby nie skupiać się na lajkach, tylko robić to dlatego, że to lubię. Bo całkiem zrezygnować bym nie umiała. Od ponad 16 lat obracam się w internecie i ciężko by mi było to wszystko tak nagle odciąć.
Ehhh... Jak ja strasznie tęsknię za Klaudią 😔
tak fajnie się oglądało dopóki czar prysł..: ,,sponsorem dzisiejszego odcinka jest aplikacja book beat''
ślicznie wyglądasz w okularach
Dziękuję ❤️
Zgadzam się to porównywanie najgorzej sama się na tym łapie a potem słabo się czuje
Yay ❤ nie mogłam się doczekać na kolejny film
Ja właśnie jestem typem osoby, która w ogóle nie robi zdjęć. Nie lubię tego, irytuje mnie łażenie z telefonem - wolę podziwiać widoki i zapamiętywać szczegóły. Później znajomi się pytają, czy na pewno byłam w xyz miejscu, bo nic nie wstawiłam XDD
Weszłam na yt bez oczekiwań a tu taka miła niespodzianka ❤
Czekałam na ten temat 💕
Kiedyś na wycieczce zagranicznej mój wujek robił mnóstwo zdjęć i dziwił się, że ja nie robię prawie wcale. Nie umialem mu wytłumaczyć, że ja już ten etap przeszedłem i teraz mam świadomość, że nikt do tego pierdyliona zdjęć nigdy nie zajrzy 🤷
Ja za każdym razem mam tą samą dziwną myśl na koncercie: ludzie nagrywają koncert, hmm to może ja też nagram. Zawsze się kończy tak, że nagram skrawek, a i tak tego potem nie włączę.
ja 8 godzin dziennie śpie 8 godzin chodzę przy krowach. Kiedy mam zostać tym infuenserem już chyba nigdy niedogonię wersow i julki żugaj w followach. To co jestem niewidzialny dla społeczeńśtwa ale urząd skarbowy i inne instytucje dla nich żyję xD
Sama często się nad tym zastanawiam, ja od jakiegoś czasu mam wypracowaną metodę dzielenia się zdjęciami i filmami z wakacji, że wrzucam na FB (wiem, boomer ze mnie, ale nie lubię IG ;)) taką pocztówkę dla moich znajomych, bo na posta wchodzi maks. 5-6 zdjęć (jak jest więcej, to trzeba je plusem rozlikiwać) i wybieram takie moje ulubione fotki, piszę kilka refleksji z wyjazdu i tyle. Po paru tygodniach po powrocie robię jeszcze album ze zdjęciami (taka zapomniana funkcja na FB, która jest coraz bardziej zaniedbywana :/), wtedy zdjęć jest dużo więcej, ale staram się, żeby w albumie nie było więcej niż 50 i do każdego zdjęcia robię opisy. To jest taka forma pamiętnika z podróży, głównie dla mnie, żeby wracać do tego po latach, ale wiem, że paru znajomych też to lubi i czyta i jest mi miło :) ostatnio nawet koleżanka powiedziała mi, że ona i jej mama bardzo je lubią i pytały, kiedy będzie kolejny album :) tak więc, głównie robię to dla siebie, ale wiadomo, parę serduszek i komciów trochę podbija ego :D
Wysłałem CV do Call Center w Centrum Medycznym Medicover. Miałem obdzwonić inne miejsca pracy, ale bardzo szybko się wycofałem bo w kinie akurat nie odbierano. Marzę o tym by pracować w PAN, ale bez matury nie mam czego tam szukać chociaż bardzo bym chciał aby ktoś mi coś pokazał, spróbował zoorganizować, przyjmują tam tylko studentów i to minimum trzeciego roku. Spóźniłem się do dentysty i umówiłem na inny termin. Idąc do baru mlecznego czułem tak silny ból psychiczny, że myślałem że zaraz będę na tamtym świecie. Czuję się jak gówno, zawsze w tyle z życiem. Wezmę taksówkę, pojadę na Dworzec,z powodu bólu psychicznego nie jestem w stanie iść, wrócę do rodziców, pouczę się i położę się spać o 20:00 bo czeka mnie dziś tylko wycie. Byłem umówić się na kwalifikacje do szpitala psychiatrycznego na OLZON, ale termin rozmowy z lekarzem to 9 września. Pojadę w sobotę jeszcze raz na Izbę Przyjęć i poproszę o natychmiastowe przyjęcie na ogólnopsychiatryczny, nie jestem w stanie wytrzymać w swojej rzeczywistości. Byłem dziś na wolnym słuchaniu Fizyki, ale znów dotarłem dopiero po zajęciach. Modlę się żeby jutro wstać rano i pojechać na uczelnię. Znam chłopaka, który w wieku 23 lat był w Tajlandii a do 25 roku życia był osiem razy w Amsterdamie. Nigdy niczego w życiu nie miałem. Jestem osobą z zaburzeniami psychicznymi oraz niepełnosprawnością fizyczną.
Nigdy nie uprawiałem seksu, mogłem zacząć w lipcu 2018, ale bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Bałem się ogólnego odbioru mojego sposobu bycia przez dziewczynę. Od sierpnia 2021 przełamałem się i walczę co weekend, nie wychodzi i walczę dalej. Chciałbym przeczytać wszystkie lektury szkolne, których nie przeczytałem w gimnazjum, w liceum i w szkole podstawowej. Mam ogromne. kompleksy, żal mi mojego życia oraz utraconego czasu, mam żal do siebie, do życia, do rodziców. Zmarnowałem swoje życie przy komputerze i telefonie, wiele rzeczy zawaliłem sam. Zależy mi na czterech miesiącach intensywnej pracy nad sobą. Mam 25 lat i nie mam nic. Znam faceta, który był na Malcie, na Słowacji, w Włoszech, 8 razy w Amsterdamie, w Japonii, Litwie, w Mediolanie, w Maroko, w Tajlandii i w wielu innych miejscach a ja nie mam nic. Nigdy nie byłem nawet z znajomymi na Mazurach, w Kaplicy Czaszek w Wrocławiu.
Nie wyszedłem dziś z domu i nie pojechałem na wolne słuchanie Fizyki na UW. Ogromnie mi przykro i czuję potworny ból psychiczny. Siostra mnie zapytała jakbym pojechał do Warszawy skoro nikogo nie ma w domu, to tak jakby nie mogła się chwilę zastanowić. Ona mi powiedziała, że nie mogę wychodzić z domu nie informując o tym nikogo bo nie mieszkam sam. Ja mentalnie mieszkam na ulicy, nie mieszkam nigdzie. Gdybym dorastał w zdrowej rodzinie to nie miałbym jakieś ilości swoich problemów. Było mi bardzo ciężko wstać po 14:00 a przepłakałem całą noc, przespałem prawie cały dzień. Czuję, że nie mogę sam o sobie decydować, jestem zwykłym gównem. Ona mi powiedziała, że jutro pojedziemy mierzyć ściany w jej mieszkaniu. Jutro też nie pojadę na uczelnię, bo rehabilitacja. Nie chcę mieszkać bez niej u rodziców, chcę mieszkać sam gdy ona się już wyprowadzi. Będzie mi bardzo ciężko i będę próbował się zabić, będę czuć się gorszy, wiele rzeczy w życiu zawaliłem sam. Chcę zdać maturę, dostać się na Fizykę do Łodzi i zacząć wreszcie normalnie żyć, mam poczucie, że chyba nigdy nie żyłem. W sobotę pojadę sprawdzić czy dadzą mi natychmiast miejsce na ogólnopsychiatrycznym na Sobieskiego bo dla mnie czekanie do 9 września na kwalifkację na OLZON to za długo. Zmarnowałem całe swoje dotychczasowe życie przy komputerze i telefonie. Od 13 roku życia marzę o dawaniu korepetycji z Matematyki i Fizyki, chociaż nie umiem tych przedmiotów.
Mam poczucie, że nie przeczytałem żadnej książki w życiu. Nie wiem jaka jest prawda. Jak miałem szesnaście lat to nie jeździłem do dziewczyn do innych miast jak mój kolega do swojego niegdysiejszego chłopaka. Nigdy nie byłem w stałym związku. Moja siostra rysuje sobie plan mieszkania, mnie został IPIN i wizualizacja. Czuję się jak gówno. Usiłuję uczyć się geografii do matury i oglądać festiwal filmowy w Koszalinie, nie wychodzi. Bardzo mi na sobie zależy, a wiele rzeczy w życiu zawaliłem samemu. Chciałbym mieć cztery miesiące intensywnej pracy nad sobą, może nic się nie zmieni, ale chociaż będę działać. Bardzo chciałbym normalnie żyć, często czuję się małym dzieckiem.
hm.. ja odczuwam presję w drugą stronę.. nie robię za wielu zdjęć podczas wakacyjnych wyjazdów, a jeśli już to zazwyczaj są na nich kwiatki albo kotki... ale kiedy wracam do domu i próbuję opowiedzieć o moich wrażeniach i przemyśleniach z tego wyjazdu rodzinie i znajomym to słyszę tylko "pokaż zdjęcia". :P
Jestem o tyle zadowolona, że mnie publikowanie i robienie wszystkiemu zdjęć ominęło. Jakoś skupiałam się bardziej na pisaniu i jakiś hobby. Pomimo tego sama zaczęłam odczuwać, że bycie przyklejonym do telefonu nawet by popisać z kimś jest wręcz uciążliwe i mnie ogranicza a oversharing pod wpływem emocji nie pomaga. Tik toka mam na teblecie i używam go raz na jakiś czas jak potrzebuje (taki był zamiar i o dziwo wychodzi), ig też odinstalowałam a wchodzę jak sprawdzam ludzi co grają w jakiś moich serialach na netflixie i tyle. Problemem jest messenger nad czym jeszcze pracuje. Myślałam by kupić telefon z klapką ale tu nagle pojawił się problem że ciągle jeżdżę pociągami i w razie czego musze sprawić kiedy mam tramwaj, jaki jest następny i czy mi się opłaca biec na stacje. Więc nawet jak nie media to inne rzeczy trzymają przy telefonie i to jest naprawdę niepokojące
ja tam w ogóle mam odwrotnie w sensie w ogóle nie lubię chodzić na jakieś wydarzenia, bo nie lubię tłumów czy tloku. Smuci mnie, że dość mało wydarzeń można obejrzeć przez internet. Bo niestety nie ma za bardzo musicali, sztuk teatralnych w takiej formie. Pamiętam, że kiedyś znalazłem na YT koncert evanscence i w sumie oglądając go w domu lepiej się bawiłem niż na jakimkolwiek koncercie na żywo.
Rzadko wrzucam coś na instagrama, za to wszystko muszę nagrać albo robić zdjęcia, bo w taki sposób gromadzę wspomnienia. Robię zdjęcia od kubka kawy w słoneczny dzień na mieście, przez jedzenie po miejsca w którym jestem, bo może to już się nie powtórzy, bo może już nie pojadę do tego kraju, nie zjem tego, nie pójdę do tej ślicznej kawiarni z tym chłopakiem.
Wiem że to nie na temat ale nurtuje mnie temat tego że teraz nastolatki ( oczywiszcie nie wszystkie) w wieku już 11 lat zahowują się jak dorosłe . A te kture nie doruwnują temu że trzeba być psychicznie dorosłym , są pientnowane i uważane za wariatki . Zależy mi na tym , bo sama byłam ofiarą tego że trzeba być dorosłym . Pozdrawiam .
Obejrzałam dopiero do połowy, ale muszę, bo się uduszę. Lubię robić zdjęcia. Tak po prostu, dla siebie. Lubię zrobić zdjęcie kwiatka czy ładnego widoczku, bo sprawia mi to satysfakcję. Robię to amatorsko, telefonem. Ale zdjęcia moje? Boże, całymi latami ich unikałam, bo kompleksy, bo po co, na co i dlaczego. Ale teraz jestem nieco starsza i zdałam sobie sprawę, jakie to jest smutne, że nie mam żadnych pamiątek z tego okresu. Niewiele mam zdjęć, a one przecież przywołują wspomnienia. I od tego czasu robię zdjęcia, np. na koncercie czy w jakimś miejscu, podczas spotkania czy coś, ale... nie kilkadziesiąt takich samych tylko maks. kilkanaście, jeśli to jest z kimś i w miejscu, w którym nikomu nie przeszkodzę (czyli na koncertach jest to już tylko kilka zdjęć, żadnych filmików). Ale!!! Robię to nie z myślą SM, tylko wywołania i albumu czy zastawienia ścian ramkami. Odejście od wywołanych zdjęć na rzecz pikseli na telefonie to - moim zdaniem - jedna z największych pomyłek współczesnej codzienności. Samo robienie zdjęć jest super i nie musi być uzależniające, ale, na Boga, najlepiej jak trwa niedługo i jest podporządkowane czemuś poza szukaniem atencji w Internecie, np. pamiątki i żeby za 30 lat nasze dzieci mogły znaleźć te zdjecia i wyśmiać jaka to dziwna moda była w 2024
Byłam w poniedziałek na koncercie L.U.C z Rebel Orchestra do pisenek z filmu CHLOPI. Ludzie,cos wspaniałego. Nikt nic nie nagrywałI Serio! Kazdy był dla tej chwili i słuchał. SŁUCHAŁ muzyki. W sumie nie wiem co robili ludzie za mna, ale przee mna ludzie byli dla artystów. Polecajka
Wybacz, że nie w temacie, ale jak się tym nie podzielę to wybuchnę. Oglądam Was od niedawna, jakiś max. rok, więc to jest wyjaśnienie, dlaczego o tym wcześniej nie wiedziałam. Po obejrzeniu tego odcinka (swoją drogą świetny i w 100% zgadzam się z tym, że bardziej żyjemy w internecie niż w realnym świecie) wyskoczyły mi randomowe filmy do obejrzenia. Wśród nich był jakiś odcinek Dzikiego Ucha, którego jestem fanką. Odcinek był sprzed 4 lat, więc jeszcze tak daleko nie sięgałam i nazywał się "Hity 2000-2010 vs. Studenci" a tam szok... 😂 Mega występ i współczuję Mateuszowi 😂
Edit. Słucham dalej Dzikiego Ucha i doszłam do odcinka "Klasyka Rocka vs. Studenci" 😁 Super miniaturka 😊
Mądra Dziewczynka, pamiętaj to na bieżąco😊
Nie mam presji pokazywania wszystkiego więc poza YT praktycznie nie ma mnie w internecie. Zdecydowanie bardziej cenię sobie to że jestem w danej chwili niż to czy to pokazę.
Może kiedyś jeszcze się to zmieni ale na ten moment nie tęsknię za czasem gdy wszystko musiałam pokazać i udokumentować.
Niektórzy są po prostu nieatrakcyjni fizycznie, a nie z zaburzoną samooceną i wrzucanie zdjęć to byłaby antypromocja xD
Jeden raz poszłam na koncert i nagrywałam dosłownie wszystko i stwierdziłam że nigdy więcej
Będą kolejne filmiki albo vlogi? ;x
Ja poprostu wycinam ludzi z tła, w pamukale zrobiłam to samo xD Nie dałabym się przegonić influ. Niech nauczy się fotoszopa.
Jestem dużo większym konsumentem treści na social mediach niż twórcą. Głównie dlatego, że na głównym koncie, z którego przeglądam,, obserwują mnie znajomi czy osoby ze studiów. Dużo częściej prokrastynuję i scrolluję (nie chce mi się zaczynać robić nic produktywnego) niż cokolwiek wrzucam. Do selfie zaczynam mieć podejście, że nikogo to nie obchodzi, tak samo jak mnie nie obchodzą zdjęcia innych. Z pokazywaniem samych wyidealizowanych momentów to racja, często się łapię na zazdroszczeniu ludziom czegoś. A lubię robić zdjęcia, które trzymam tylko w galerii w telefonie, z jakichś bardziej specjalnych momentów czy wyjazdów, bo potem do nich wracam, np. robiąc przegląd roku w okolicy sylwestra, i to wspomnienie jest bardziej utrwalone niż tylko w pamięci.
Ja oglądam sporo YT w domu, ale poza nim telefon jest przeważnie do płacenia. Zdjęcia robię tylko w wyjątkowych miejscach. Staram się, żeby wyszły dobrze za pierwszym razem. Nie muszą być perfekcyjne. Są dla mnie i kogoś komu je pokażę przy okazji ze swojego telefonu. Nie publikuję ich na stałe w internecie. Chyba nie mam takiej potrzeby. Może raz na miesiąc wrzucę relacje na FB jak odwiedzę jakieś nowe miejsce. Myślałem, żeby coś wrzucić na insta, bo słyszałem, że dziewczyny czują obawę przed kimś kto nic nie publikuje, a ostatnio chciałbym kogoś poznać:D Pewnie przesadzam
Ja już gdy robie zdjęcia (i niestety robię to często) to nigdy nie dzielę sie tym z ludzmi ja poprostu robię zdjęcia (najczęściej krajobrazów) (do swojej galerii) by później móc to narysować :]]]
nigdy tak szybko nie kliknelam na zaden film
Mam tylko konto na social na fb i nic tam nie wstawiam robi mi to za gg i tyle. Nie raz mi ktoś zarzucał że moje konto jest botem bo nie mam tu swoich zdjęć
Omg babski wieczór 🤍
jupii babski wiecxor
@KlaudiaCloudyK Klaudia, czy twoi odcinek o story time z bitwy na głosy zniknąl z kanału bo nie moge go znaleźć??
mówisz prawde ja kiedy byłam na kącercie i nie nagrywałam ani nic czułam bardzie że realnie tam jestem i że ciesze sie z karzdego momentu
Hej Klaudia, wspomnialaś na początku filmu o grze na pogłębianie relacji, przytoczyłabyś proszę jej nazwę albo ktokolwiek inny znający podobną grę?
Ja ma media społecznościowe ale tylko po to, by patrzec, co dzieje się u innych. Sama nie wrzucam tam zdjęć. Mam tylko jedno zdjęcie na ig i raz na pół roku, może rzadziej, zmieniam profilówkę na fb. Jakoś nie chciałoby mi się robić milion zdjęć i ich przerabiać, i tracić czas
Jaki aparat analogiczny kupiłaś? Zainspirowałaś mnie, jadę za tydzień na wakacje, też bym sobie taki kupiła 😊
kaudia w ciągu pierwszej minuty filmu nie pochwaliła się że jest w dżapan mimo, że miała co najmniej 2 okazje na to coś jest nie tak
Nie wszyscy chcą się chwalię w internecie swoim zyciem
Świetny kanał. Ja czasami śledzę filmiki z kanału japonki mieszkającej w Tokio. Kanał Nami albo Życie Nami. Wyskoczy cokolwiek wpiszecie.
cytując słowa z jednego stand up-u "JA TAK NIE MAM"
Olka Szczęśniak?
@@zosia674 tak
Mnie bawią te laseczki (bo częściej są to kobiety), które spowiadają się ze wszystkiego, ALE zabraniają komentować (tylko negatywnie ofc), bo każdy ma prawo do własnego życia. Szkoda, że nie pamięta, że sama się o to prosi, nie zostawiając dla siebie zupełnie nic.
Hej Klaudia potrzebuję zobaczyć film u Ciebie o Balerina Farm 🙏 pls
Jakiego mikrofonu używasz?
Ta kartka na twojej bluzie to prawdziwa kartka przyklejona na taśmę, czy to nadruk na bluzie jest?