Δημητρούλα

Δεν πήγαμε στην Κηπούπολη για βόλτα. Για δουλειά είχαμε βγει με τον διευθυντή παραγωγής και το αυτοκίνητό του. Για να παραλάβουμε απ'το σπίτι της τη Ρόζα Εσκενάζυ. Καλεσμένη μας στη Μουσική βραδιά για την Χάρι Αλεξίου, που ετοιμάζαμε με τον Σταμάτη Χονδρογιάννη τον Μάη του 1976. Σε όλη τη διαδρομή ως την Αγία Παρασκευή η Ρόζα, ξαναμένη, δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό της που θά'βγαινε στην τηλεόραση και που πέρναγε κι από τόσο ωραία τοπία! Εκείνη τη μέρα το προσωπικό της ΕΡΤ είχε στάση εργασίας κι έπρεπε να περιμένουμε σε ένα καφενεδάκι στην πλατεία μέχρι να πάει τρεις. Η Ρόζα, πολύ υπομονετική και με τα μυαλά ακόμη τετρακόσια , μάς διηγόταν ιστορίες. Νόμιζε πως η«Ρόζα η ναζιάρα» των Γιάννη Μαρκόπουλου - Μιχάλη Φακίνου είχε γραφτεί γι'αυτήν. Και είναι αλήθεια πως και η Ρόζα Εσκενάζυ και σκέρτσο είχε και νάζι. Όταν έφτασε η ευλογημένη ώρα και μπήκαμε στην ΕΡΤ, φόρεσε αμέσως τη στολή του Τσακιτζή που είχε φέρει από το σπίτι και χωρίς να υπολογίζει κούραση άρχισε να χορεύει καθώς έκαναν πρόβα οι μουσικοί. Όλοι ήταν άνθρωποι δικοί της, φίλοι από παλιά. Ο Μαθιός Μπαλαμπάνης στα κρουστά, ο Αλέκος Αραπάκης στο βιολί, ο Γιάννης Σούλης ούτι, δεν τους θυμάμαι όλους. Όση ώρα κάναμε το γύρισμα η Ρόζα ήταν χαρούμενη, ζωηρή. Η κούραση φάνηκε μετά. «Καλέ, είναι ακόμα μέρα» μού είπε ξαφνιασμένη όταν ξαναβγήκαμε στο δρόμο. Τα φώτα του στούντιο την είχαν ξεγελάσει. Αλλά ήταν και κάτι ακόμα που δεν είχε καταλάβει εκείνο το απόγευμα η Ρόζα και που μάλλον την στενοχώρησε όταν είδε την εκπομπή. Πως η Μουσική βραδιά ήταν αφιερωμένη στη Χαρούλα, όχι σ'αυτήν. Ευτυχώς η απογοήτευση της δεν κράτησε πολύ. Γιατί το πέρασμα που είχε κάνει στην εκπομπή η Ρόζα ήταν αρκετό για να την ξαναγαπήσει ο κόσμος. Να την θυμηθούνε οι παλιοί και οι νέοι να την γνωρίσουν. Και να γίνει ξανά - και τώρα πια για πάντα - αυτό που ήταν κάποτε: η ξακουστή η Ρόζα.

[@kostissss100]

Πόσο ταπεινά μιλά η κυρία Εσκενάζη!!!!!!!!!!!!!!

[@GeorgeGr]

Τι ωραίος άνθρωπος...

[@СергейСтрельников-й9й]

Моя любимая песня

[@yigit9694]

😢

[@ΓιωργοςΚωστακης-ε9γ]

Καλι