Charakter danej rasy to jest jakaś mityczna zmora, która może prowadzić do niezrozumienia i niezaspokojenia potrzeb kota jako gatunku. Przypnij kotu brytyjskiemu czy ragdollowi łatkę kota spokojnego, a przyszły jego dom może stwierdzić, że po co mu wysoki drapak, czy aktywna zabawa, skoro to nie jest kot energiczny i nie będzie się wspinał ani ganiał, a jedynie leżał na kanapie. Nie do końca dobra rada to wysłać osoby poszukujące "swojej" rasy na fora czy grupy miłośników, ponieważ bardzo często tam właśnie są powtarzane i utrwalane mity na temat konkretnych ras. Przeciętny Kowalski ma jednego/dwa koty i na podstawie jednostki wyciąga wnioski, które przedstawia potem jako czynniki charakteryzujące rasę. Często też problemem jest fakt, że wiele osób nie rozróżnia kota rasowego od kota w typie rasy i może być nawet nie świadom, że opisuje charakter kota, który nawet nie jest przedstawicielem żadnej rasy, a jedynie kotem w typie najbardziej podobnej. Kowalski, który ma jednego MCO z hodowli, która nie przyłożyła się do socjalizacji i jednego RUS, który został wyniuniany od małego, może potem twierdzić (i będzie z wielką pewnością siebie twierdził na tych różnych forach i grupach), że nie poleca MCO, bo nie są towarzyskie/miłe/odważne, a za to ruski są najwspanialszymi towarzyszami rodziny i można zrobić z nimi wszystko. Zauważ, że wielu hodowców opisuje swoją rasę w superlatywach typu: kot towarzyszący, koto-pies, który wita człowieka w drzwiach, lubi się przytulać i tak dalej. Czy to cecha rasy, czy po prostu opis dobrze zsocjalizowanego kota w całkowitym oderwaniu od rasowości? ;-) Przejdź się po stronach hodowli różnych ras i przeczytaj te opisy charakteru danej rasy i zwróć uwagę jak podobne do siebie są te opisy, jak podobne cechy kotów opiewają :D Tak naprawdę bardziej - jako przyszły nabywca kota - trzeba zwrócić uwagę na potrzeby gatunkowe kota, które zawsze będą miały prymat nad "specyfiką" danej rasy. Pojedynczy przedstawiciel jednej rasy może się bardzo różnić temperamentem, poziomem lęku czy otwartości, chęcią na kontakt z człowiekiem od swojego brata z tego samego miotu. Tu rolą hodowcy jest umieścić dane kocię w odpowiednim domu, biorąc pod uwagę specyfikę kotojednostki oraz przyszłego domu, jak słusznie zauważyłaś w swoim podcaście. Materiał zawiera dużo dobrych rad i wielkie brawa za podkreślenie minimalnego wieku odbioru kociaka, konieczność podpisania umowy, wydanie rodowodu razem z kociakiem, nacisk na kastrację i wspomnienie o ustawie o ochronie praw zwierząt i jej noweli
Dziękuję za merytoryczny komentarz. 😻 Masz rację, każdy kot ma zestaw potrzeb wynikający z potrzeb gatunkowych, niezależnych od rasy, a niektóre stereotypy mogą być krzywdzące. Z drugiej strony, alternatywą jest wybór rasy na podstawie tylko wyglądu i uważam, że jednak poznanie potrzeb i cech danej rasy może być pomocne, nawet jeżeli część pokrywa się po prostu z potrzebami kota jako gatunku. Zgadzam się, że informacje, zarówno te w sieci, jak i usłyszane od innych osób na żywo, trzeba zawsze przesiewać i sprawdzać. Myślę, że omówienie potrzeb kota i mity z nimi związane to świetny pomysł na jeden z odcinków. Brak drapaka czy zabawy niestety nie jest łączony tylko z "leniwymi" rasami ale też np. z kotami "starymi", które mają już ponad 8 lat... (A przecież przed nimi jeszcze wiele lat życia! I zabaw. 😉)
Bardzo dobry podkast , szkoda tylko że większość kupujących kota patrzą tylko na ilość monet które muszą wydać , chociaż trzeba przyznać że świadomość ludzka się zwiększa i to napawa lekkim optymizmem
Pani autorko, proszę zapoznać sie z regulaminem hodowlanym FIFe - FPL, wydawanie kociąt z hodowli nie może nastąpić przed ukończeniem 14 tygodni !!!! Oddanie kota wcześniej to łamanie regulaminu !!!! Pani mówi 12 tygodni, wprowadza pani odbiorców w błąd !!!!!!
Charakter danej rasy to jest jakaś mityczna zmora, która może prowadzić do niezrozumienia i niezaspokojenia potrzeb kota jako gatunku. Przypnij kotu brytyjskiemu czy ragdollowi łatkę kota spokojnego, a przyszły jego dom może stwierdzić, że po co mu wysoki drapak, czy aktywna zabawa, skoro to nie jest kot energiczny i nie będzie się wspinał ani ganiał, a jedynie leżał na kanapie. Nie do końca dobra rada to wysłać osoby poszukujące "swojej" rasy na fora czy grupy miłośników, ponieważ bardzo często tam właśnie są powtarzane i utrwalane mity na temat konkretnych ras. Przeciętny Kowalski ma jednego/dwa koty i na podstawie jednostki wyciąga wnioski, które przedstawia potem jako czynniki charakteryzujące rasę. Często też problemem jest fakt, że wiele osób nie rozróżnia kota rasowego od kota w typie rasy i może być nawet nie świadom, że opisuje charakter kota, który nawet nie jest przedstawicielem żadnej rasy, a jedynie kotem w typie najbardziej podobnej. Kowalski, który ma jednego MCO z hodowli, która nie przyłożyła się do socjalizacji i jednego RUS, który został wyniuniany od małego, może potem twierdzić (i będzie z wielką pewnością siebie twierdził na tych różnych forach i grupach), że nie poleca MCO, bo nie są towarzyskie/miłe/odważne, a za to ruski są najwspanialszymi towarzyszami rodziny i można zrobić z nimi wszystko. Zauważ, że wielu hodowców opisuje swoją rasę w superlatywach typu: kot towarzyszący, koto-pies, który wita człowieka w drzwiach, lubi się przytulać i tak dalej. Czy to cecha rasy, czy po prostu opis dobrze zsocjalizowanego kota w całkowitym oderwaniu od rasowości? ;-) Przejdź się po stronach hodowli różnych ras i przeczytaj te opisy charakteru danej rasy i zwróć uwagę jak podobne do siebie są te opisy, jak podobne cechy kotów opiewają :D Tak naprawdę bardziej - jako przyszły nabywca kota - trzeba zwrócić uwagę na potrzeby gatunkowe kota, które zawsze będą miały prymat nad "specyfiką" danej rasy. Pojedynczy przedstawiciel jednej rasy może się bardzo różnić temperamentem, poziomem lęku czy otwartości, chęcią na kontakt z człowiekiem od swojego brata z tego samego miotu. Tu rolą hodowcy jest umieścić dane kocię w odpowiednim domu, biorąc pod uwagę specyfikę kotojednostki oraz przyszłego domu, jak słusznie zauważyłaś w swoim podcaście. Materiał zawiera dużo dobrych rad i wielkie brawa za podkreślenie minimalnego wieku odbioru kociaka, konieczność podpisania umowy, wydanie rodowodu razem z kociakiem, nacisk na kastrację i wspomnienie o ustawie o ochronie praw zwierząt i jej noweli
Dziękuję za merytoryczny komentarz. 😻 Masz rację, każdy kot ma zestaw potrzeb wynikający z potrzeb gatunkowych, niezależnych od rasy, a niektóre stereotypy mogą być krzywdzące. Z drugiej strony, alternatywą jest wybór rasy na podstawie tylko wyglądu i uważam, że jednak poznanie potrzeb i cech danej rasy może być pomocne, nawet jeżeli część pokrywa się po prostu z potrzebami kota jako gatunku. Zgadzam się, że informacje, zarówno te w sieci, jak i usłyszane od innych osób na żywo, trzeba zawsze przesiewać i sprawdzać. Myślę, że omówienie potrzeb kota i mity z nimi związane to świetny pomysł na jeden z odcinków. Brak drapaka czy zabawy niestety nie jest łączony tylko z "leniwymi" rasami ale też np. z kotami "starymi", które mają już ponad 8 lat... (A przecież przed nimi jeszcze wiele lat życia! I zabaw. 😉)
Bardzo dobry podkast , szkoda tylko że większość kupujących kota patrzą tylko na ilość monet które muszą wydać , chociaż trzeba przyznać że świadomość ludzka się zwiększa i to napawa lekkim optymizmem
Pani autorko, proszę zapoznać sie z regulaminem hodowlanym FIFe - FPL, wydawanie kociąt z hodowli nie może nastąpić przed ukończeniem 14 tygodni !!!! Oddanie kota wcześniej to łamanie regulaminu !!!! Pani mówi 12 tygodni, wprowadza pani odbiorców w błąd !!!!!!