ΕΚΔΡΑΜΟΥΝΤΕΣ ΕΙΣ ΒΙΛΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ Β'

ΕΚΔΡΑΜΟΥΝΤΕΣ ΕΙΣ ΒΙΛΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ Β'
ΒΙΛΙΑ
Οι εκδοχές για την ονομασία Βίλια, είναι πολλές. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, στην αρχή τα Βίλια ονομάζονταν Ειδυλλία, πιθανώς λόγω του ειδυλλιακού τοπίου. Πρώτος που αναφέρει την περιοχή αυτή ως Ειδυλλία είναι ο γεωγράφος Μελέτιος ο Νεώτερος κατά το πρώτο μισό του 17ου αιώνα, ο οποίος λέει ότι στη θέση αυτή «Έστι δε πολίχνη Ειδυλλία ποτέ καλουμένη». Με την πάροδο του χρόνου, επειδή οι Αρβανίτες δεν πρόφεραν σωστά την πολυσύλλαβη λέξη Ειδυλλία, έγινε κατά συγκοπή «Δύλλια» και στη συνέχεια «Βύλλια» με υ και δύο λ, ενώ μετά «Βίλλια» με ι και δύο λ. Σήμερα, μετά τις αλλαγές και τις απλοποιήσεις που έχει "υποστεί" η ελληνική γλώσσα, τα Βίλλια γράφονται με ένα λ (Βίλια). Μία δεύτερη εκδοχή είναι ότι η ονομασία προέρχεται από την λέξη Βίγλα, που σημαίνει παρατηρητήριο, ή από την αρχαία περιοχή της Ηπείρου, Βυλλίδα. Επικρατέστερη πάντως εκδοχή είναι η πρώτη. Μετά την απελευθέρωση του 1821 εξάλλου, και με την σύσταση των Δήμων και Κοινοτήτων του ελληνικού κράτους, φέρεται ως Δήμος Ειδυλλίας. Με βασιλικό διάταγμα της 27 Ιουνίου του 1836 συστήθηκε ως Δήμος Ειδυλλίας ,που μετα το Ναύπλιο που ήταν η πρωτεύουσα της Ελλάδος ήταν ο δεύτερος Δήμος που συστήθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος ,με επίσης βασιλικό διάταγμα της 31 Αυγούστου του 1912 συστήθηκε ως Κοινότης Βιλλίων ή Βυλλίων,ενώ με νομοθετικό διάταγμα της 26 Σεπτεμβρίου του 1946 συστήθηκε και πάλι Δήμος. Σήμερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης ο Δήμος Βιλίων καταργήθηκε και συνενώθηκε στον δήμο Μάνδρας - Ειδυλλίας.
Στη μικρή κωμόπολη ο επισκέπτης συναντά κειμήλια της βυζαντινής και χριστιανικής περιόδου. Ορισμένα από αυτά είναι ο Ιερός Ναός της Μεταμορφώσεως, ο οποίος χρονολογείται στο 1893, κατασκευής του αρχιτέκτονος Ερνέστου Τσίλλερ, ο Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του 1637, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, η Παναγιά της Γκούρας στο Λεστόρι, ο Άγιος Ιωάννης στο Φιλίππη, ο Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 14ου αιώνα μ.Χ και πολλοί άλλοι.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια