"Αριστοτέλους & Αλεξάνδρου" -- Ποίημα και απαγγελία: Δημήτρης Βίκτωρ

Αριστοτέλους & Αλεξάνδρου - (10 Ιουνίου 323 π. Χ.)
Σε Βαβυλώνα ο δραματικός χορός του τέλους.
Μέσα σε μυθικό παλάτι ο άρχων βασιλέων
σε κλίνη ταπεινά ακουμπισμένος
ίσως να ειπεί τα ύστερα τα λόγια, τ’ ακριβά.
Περίλυποι γενναίοι σύντροφοι, πολεμιστές,
μέσα σ’ απόγνωση και περισυλλογή
προσμένουν με δέος την μεγάλη κρίση
του ποιος θα λάβει την μοναδική σφραγίδα.
Μακριά στο Λύκειον ο δάσκαλος αδημονεί
για το αντάμωμα χρόνους και μέρες.
Κάτι σαν μήνι τρέφει προς τον μαθητή,
που εξόκειλε από διδαχές και παραινέσεις
για συμπεριφορές προς άγνωστους βαρβάρους.
Θα ’ναι σπουδαία συνάντησις αυτή, όλοι το λέγουν.
Πρέπει και ποιητής λαμπρός να καταγράψει την στιγμή.
Θα στέρξει το «συνάντησις διώχνει προκατάληψιν»
ή θα επικρατήσει ο εγωισμός ενός απλού ανθρώπου;
Ο μαθητής πολύν καιρό ποθούσε να εξηγήσει
για συμπεριφορές και άγνωστους πολιτισμούς.
Με γρίφο αφήνει τώρα την πολύτιμη σφραγίδα.
Τ’ αποτελέσματα μοιραία θλιβερά.
Ο δάσκαλος πληροφορείται σκεπτικός.
Αμφιβολία για το στέρεον της διδαχής του.
Αποχωρεί μέσα σε νέφος ιδίας μοναξιάς.
Της περισσής και άριστης σοφίας, ήλθεν Τέλος.
Δημήτρης Βίκτωρ
Ιούνιος-2013