Remembrance 'in son kısmı

İkimizin yarası vardı
İkimizde zorluklar çektik
İstenmeyen şeyler söyledik
Neydik biz, Bir çiçek miydik?
Sen gül gibiydin, Dikenleri olan
Ben ise o dikenleri elime alan
Sana olan aşkım sayfalara sığmıyordu
Peki neydik biz?
Biz çocuktuk, Aşkın saflığını yaşadık
O evine gidince o kadar ağladım ki
Saatlerce durdum, ağladım
Senin üzülmen beni mahvediyordu
O gülüşün aklımı alıyordu
Fark etmiyordun ama konuştuğun zaman gözlerin büyüyordu
O gözler beni kendine bağlamıştı
Şimdi onlar yok sadece bir ayna
Ve bir adam
Aynaya sürekli bakan bir adam

[@abdulkadiryakti]

Nokta atışı güzel olmuş ama buraya kadar beklemenin de keyfi ayrı hocam

[@arslanbltt]

Derin düşüncelere daldığım zaman burası beni etkiliyordu.

[@serhatcelebi9501]

aslında kendini kandırmaktı umut... -MİTHRA

[@onnyy4291]

sanat