Geschreven aan het Zelf

*Geschreven aan het Zelf*
In de stilte van de ochtend, waar de wereld nog slaapt,
Daal ik af naar binnen, waar het Zelf zich baadt
In de warme gloed van tijdloze waarheid, zo zacht,
Een plek waar liefde regeert, in eeuwige pracht.
O, Zelf, wie ben jij, in dit spel van licht en schaduw?
Een fluistering van de Eeuwige, een vonk in de eeuw?
Geboren uit de sterren, gegoten in het kleed van vlees,
Jouw ziel, een kompas, wijst naar de hemel, eeuwig en steeds.
In de ruimte tussen gedachten, waar stilte haar bron vindt,
Ontmoet ik jouw essentie, puur, als een zacht briesje in de wind.
Geen ketenen, geen angst, slechts vrijheid, die onbegrensd stroomt,
Een herinnering aan wie we zijn, door liefde omarmd en gekoond.
Je bent het scheppende woord, de dans van licht en leven,
Elke keuze een echo, in het weefsel van het eeuwige geweven.
Jouw pad, jouw weg, is door jou alleen te kiezen,
In vrijheid geworteld, in de aarde, in het diepst van de nachtbliezen.
O, Zelf, vergeet niet te luisteren, naar de stem van binnen,
Die zacht en liefdevol fluistert, in het hart te vinden.
Geen dwaalsporen of illusies kunnen je verblinden,
Want in de kern van jouw wezen, is de waarheid te vinden.
De wereld buiten roept, lokt met duizenden stemmen,
Maar het ware weten, zal altijd uit het Zelf komen.
Keer naar binnen, vind daar de rust en vrede,
Waar liefde als een fontein, zich eeuwig uitspreidt, zonder reden.
Want de grootste liefde, die je ooit zult kennen,
Is de ruimte geven, jezelf te ontplooien, zonder grenzen.
Vertrouw de wijsheid van jouw innerlijk licht,
Want in die straling vindt het Zelf zijn gezicht.
Laat los wat je niet bent, in het vuur van het Zelf,
En uit de as zal herrijzen, een nieuwe eeuw,
Waar liefde en waarheid, hand in hand gaan,
En het Zelf, in vrijheid, haar eigen weg zal slaan.
Geschreven aan het Zelf, in stilte en in licht,
Een reis van binnen naar buiten, van duisternis naar zicht.
Jij bent de schepper, de meester, de vriend,
In de spiegel van de ziel, waar alles opnieuw begint.