-Her yerde eşya unutabilirim -Zaman körlüğü (time blindness) denen şey kesinlikle gerçek😅 -Overthinking (fazla düşünme) -Herkes hayat enerjine bayılır ama içerde fırtınalar kopuyordurr -Hyperfocus (aşırı odaklanma) -Sakarlık -Empati -Adrenalin kalp ben
Seve seve dinliyorum sizi arkadaşlar, çok hoş bölümleriniz. Bir ekleme istiyorum yapmak. Hassasiyet aslında genetik diyor Gabor Mate, hassas olan bireyler de dış etkenleri daha çok algılıyorlar, bu da daha fazla travma, daha fazla adhd ve s gibi durumlara getiriyor. Hatta çok sevdiğim sözü, adhd (and other mental diseases) is not a disease, it is a normal response of person to toxic environment. Gabor abi beni en çok etkileyen insanlardan birisi, ondan quotelar getirmenize ayrıca sevindim 🥰 təşəkkürler dikkatiniz ve güzel anlatımlarıniz için 💚🙏🏼
Merhaba, psikofarmakolojik bir bilgi hatası var. Ritalin, concerta gibi ilaçlar dopamin hormonu içermez. Dopamin sentetik üretilebilir madde değildir. Bu yüzden Oğulcan abinin "vücudun bir noktadan sonra dopamin üretmiyor ve insanlar dışarıdan alıyorlar hep..." gibi bir söylemi doğru değil. İlaçlar dopamin hormonunu yıkan enzimleri inaktif hale getirip beyinde dopamin birikimi sağlar. Illa ki yan etkileri, bağımlılık yapıcı tarafları olabilir ancak aslında en çok belirli doza karşı duyarsizlasma oluşur ve bu duyarsizlasmayi aşmak için ilaç dozu artırılır ve adhd li birey negatif semptomları geri gelişiyle birlikte bir eksiklik hisseder, yoksunluk biraz daha aşkın bir boyut illa ki yaşayanlar vardır ama genel seyir bu şekildedir.
@@georgehagi9973kontrolsüz hareketler, başkası konuşurken sözünü kesme, tırnak yeme, takıntılar, sakarlık, geç kalma, hızlı konuşma konudan konuya atlama. Herkeste farklı tabi
@@Kindi801aynı şekilde bu dürtüsellik konusunda düşünmeden konuşmada olabilir mi? Şu anda geçmişte söylediklerime saçma şeylere aşırı takıntı yapıyorum ve ciddi anlamada dikkat eksikliğim var çoğu işimi yarım bırakıyorum ama genellikle çocukluğum böyle geçti şu anda yetişkinim ama zorlanıyorum sadece bu hastalığa sahip miyim bilmiyorum
hepinizde, herkes de az çok olan şey dehb değildir. birbirini yeni yeni tanımaya başlayan iki kişinin üstün körü yaptığı goygoyvari bir muhabbet. dehb olan kişilerin neler yaşadığı, neler düşündüğü,mutluluklarının nasıl hissettirdiği ve yaptığı bazı anlamsız hareketleri ya da davranışları, neden yaptığını kendisinin bile çözemediği bir (rahatsızlıkfarklılıkhastalık) bozukluk hakkında bu kadar bilinçsiz yayın yapılabilirdi. hayatta kalmanın, toplum içinde dışlanmadan, o bakışlara maruz kalmadan çalışmanın imkansız olduğunu, ailesinin bile garipsediği ve kabul edilmesinin ömür boyu sevilmesinin imkansız olduğunu anladığında yaşadığı umutsuzluk bu kadar değersiz anlatılabilirdi. dehb e ek bazı otoimmün ve iskelet kas rahatsızlıkları semptom olarak bahsedilse de bunlarla başa çıkamamak ve ben böyleyim boşvermişliğini yaşamak ,sizin ya da ‘ben de kesin dehb var ya hh’ gibi söylemlerde bulunan şımarık ve boş insanların anlayabileceği bir durum değildir. her şeyi de bilmeyiverin, her şey hakkında da ahkam kesmeyiverin.
Özge, teşhis konmamış DEHB ile özellikle kız çocukları ve kadınlarda görülen otoimmun hastalıklar arasındaki doğru orantıya değindin için teşekkür ediyorum. Bilinmiyor, bilinse de konu bunu tartışmaya gelene kadar o kadar çok karşıt görüşle, dogma ile mücadele içinde geçiyor ki hep eksik kalıyor bu tartışma. Bence tam bilmediklerini, eksik kaldıklarını biliyorlar. 😊 Toplum genelindeki genel DEHB algısı ve onunla gelen düşünce kalıplarının çoğunu gördüm videoda...aynı zamanda bunları anlamaya çalıştıkları samimi bir çaba da hissettim. Belki ben öyle görmeyi seçtim, bilemiyorum. Gabor hocaya değinmiş olmaları bile bence olumlu bir şey. Bu videodan sonra çocuğu DEHB teşhisi almış iki ebeveyn Gabor Mate ne diyor baksa, iki kişi yanındaki hamile anne adayına biraz daha özen ve sevgiyle yaklaşmayı seçse bence bu bile olumlu bir gelişme olur. Tekrar tebrik ederim seni DEHB'in otoimmun hastalıkların tetiklenmesindeki baskın rolüne değindiğin için. Yıllardır karşıma çıkan her makaleyi okumaya çalışıyorum ama hala geç tanı konmuş DEHB ve fibromiyalji arasındaki ilişkiyi incelemiş, benim bu konudaki merakımı giderecek bir araştırma sonucuna denk gelmedim. Umarım araştırmalar artar, bizler bunları okuyabiliriz ve en önemlisi bu konuda tıp dünyasının önleyici tıp çalışmalarına şahit olabiliriz. Sağlıkla kal 👍🏼🍀
Hiperaktiviteye ek, iskelet ve otoimmün rahatsızlıkları semptom değildir. Yayın çok kötü gerçekten, haklısınız ama eleştirirken siz de ciddi hatalar yapmışsınız :-) O bahsettiğiniz iskelet rahatsızlıgı ve bağılıklı sistemi hastalıklarına eğilim kromozom bozukluğudur.Hiperaktiviteyle alakası yoktur
Bu rahatsızlığın kişilere göre yoğunluğu ve sıklığı değişen bazı belirtileri: Bazen çok zekice ve akıllıca davranışlar ve sözler Bazen senden beklenmeyecek şekilde, bir anda parlayıp pişmanlıkla sönen davranışlar, aptalca sözler Bazen aşırı anksiyete ve korku. Bazen normal insanların cesaret edemeyeceği şeylere atılmak. Bazen çok yorgun, bazen aşırı enerjik(yaşla değişir) Bazen çok konuşma isteği, bazen tek kelime etmek istememe.( bu da yaşla değişir) En son söylenecek şeyi başta söyleme. Araç kullanmada zorluk. Gideceğin yerleri unutma, yol planını yapamama. Başkası için basit ve sıradan olan şeyleri bile yapmakta zorlanma veya hiç yapamama Plan yapıp uygulamakta zorluk. Bir işi başlatma ve bitirmede zorluk. Karar almada zorluk. İlgini çekmeyen konularda karşıdakini dinliyor gibi davranmak(arada alakalı birkaç kelime söylemek😂) Bir işte sebat etmekte zorlanmak. İlk yıllarda çok başarılı olsan bile, yıllar geçtikçe okullarda başarının düşmesi. Bazen saçma harcamalara sebep olan dürtüsel hareketler. Sır tutamama Normal insanların: Sakince yaptıkları bazı sıradan şeylerde heyecan yapma. Panik yaptıkları şeylerde de sakin kalabilme(ya da sakin gözükme) İşleri önem sırasına göre yapamama, en önemsizden başlayabilme. Bazen bir paragrafı on sefer okuyup yine de bir bok anlamama. Bazen bir günlük işi bir ayda yapma, bazen bir haftalık işi bir günde yapma. Aşırı alınganlık, reddedilmeye karşı hassasiyet. Video oynarken, izlemeyi ve dinlemeyi bırakıp yorumları okuma 😂 Zor arkadaşlar, normal değiliz maalesef. Kompleks travma ile karıştırıp, bu rahatsızlık için kimseyi, özellikle de anne babanızı suçlamayın. Bu durum genetik. Nörotransmitter iletimindeki anormallikten kaynaklı bir bozukluk, gelişimsel bir gerilik.
30 yaş sonrası adhd tanısı almış biri olarak şunu çok net söyleyebilirim ki adhd; tanısı tıbbı olarak netleşmiş yetişkinlerin ‘cool’ olarak bakmadığı bir şey. Cool tarafları var mıdır tabiki tartışılır ama bahsettiğiniz BBC’de konuşan kızın tanımlaması çok doğru. Gabor Mate ile beraber Russel A. Berkley ve Daniel Amen de bu konuya ciddi kafa yoran iki tıp doktoru. UA-cam’da Türkçe alt yazılı bazı sunumları bulabilir ilgilenenler. Malesef adhd konusunda Türkçe kaynaklar çok kısıtlı. Adhd konusunda önemli ve genelde bilinmeyen bir gerçeği paylaşmak isterim; günümüzde kadınlar 30 yaş ve sonrasında adhd teşhisi alıyor -ve bu dünya genelindeki ortalama Türkiye’yi siz düşünün-Neden mi? İşte o ‘hareketli’ dediğimiz çocukların büyük çoğunluğu erkekti ve kız çocuklar hareketlilikleri ile dikkat çekmedikleri için bilimsel araştırmalara dahil edilmemiş ve araştırmalar hep erkek çocuklar üzerinden yapılmış. Tabi istatistikler de buna bağlı elde edilip literatüre geçmiş. Yetişkinlikte bazı semptomlar farklılaştığı ve günlük hayatta zorluk yaratacak hale gelebildiği için kadınlarda sonradan Adhd’ye dair bazı semptomlar fark ediliyor ve dünyada ilk uzun süreli olarak literatüre geçen çalışma kızlar için 2002’de başlıyor.
DEHB tanısı olan, etrafında DEHBli aile bireyi, yakını olan arkadaşlar videoyu az biraz gömmüşler, onlar da haklılar elbet. Bence Zuhat ve Oğulcan da haklı. Linç yememeyi umarak ben başka bir yönden bakmayı seçtim, bu taraf sanki daha renkli tavsiye ediyorum. 😊 Ayrıca yorumlarda bu kadar ilgili ve bu kadar bilgili ve bilinçli insanı görünce çok mutlu oldum ve destan yazdım. Tümünü okumayı seçen özellikle DEHBli arkadaşlarım hakkını helal etsinler. 🩷 (Oğulcan vaktin olup fark edersen soruna elinden geldiğince cevap verdim sonlara doğru) Çoğu insan, en azından benim etrafımdaki çoğu insan DEHB'in ne olduğunu bilmiyor. Bu alanda yapılan tıbbi araştırmaların başını çeken ülkelerde bile DEHB'i kabul etmeyen, kabul etse de anlamakta zorlanan bu yüzden inkar eden ve bir sürü hastayı bu dogmalar yüzünden yıllarca reçeteli aldıkları ilaçları yazmayarak "normal olduklarını gösterme/terbiye etme" görevi edinmiş eblek tıp doktoru var. Olmaması lazım ama varlar. Zıplayan, hareketli her erkek çocuğuna hiperaktif diyen ama disleksiya, diskalkula nedir duymamış olduğu halde karşısındaki anne babaya yargılayıcı bir tonla "çocuğunuzu doktora götürün de ilaç alsın tüm sınıfın huzurunu bozuyor" diyen, deme hakkını kendinde gören cahil eğitimciler var. Bu ortamda bu insanlara dopamin üretimini tetiklenen ve normale yakın seviyeye getiren ilaçların nasıl çalıştığını anlatsan, aralarında kaçı dinleyip de anlar? Bu yüzden "çocuğa sakın ilaç verme" mitini işlemiş olmaları benim hoşuma gitti. On yaşına kadar dopamin açlığı yaşamış bir çocuğun, aldığı küçücük bir haptan sonra önünde duran şeye dikkat edebilme, dışarıdaki arabanın motor sesi, mahalledeki kedinin miyavlaması, mutfakta açılan buzdolabının kapısının sesini arka plana atıp da önündeki hikayeyi tadını çıkartarak okuyabilmesi etrafındaki yetişkinlere "aaa ilaç çocuğu mal yaptı" hissi yaratabilir. O mallık değil işte, o hiç sahip olmadığı anda olabilme hissi diyebilmek için belki aynı yoldan geçmek veya bu konuda çok araştırma yapmak gerek. Araştırma yapılmasını da teşvik ediyorlar videoda, bu da güzel. Elbette konunun tıbbi uzmanı değiller ama ikisi de bence bu duruma samimiyetle yaklaşıyor. İkisi de hem dinleyicilerine hem de kendilerine saygısı olan bireyler. O yüzden konuyu baştan savma anlattıklarını düşünmüyorum. DEHB konusunda bu ikiliden az beş video daha çıkar ve beşincisi belki de çoğumuzu tatmin edici derinlikte olur...da onu dinleyecek kaç kişi olur? 🫣 Gabor Mate başkası olsa sinir olduğum bir insan olurdu ama hayat hikayesini, pozitif enerjisini tanıyıp onu saygı ile okumamak elde değil! DEHBli bireylerin büyük çoğunlukla en az bir ebeveyninde de tanı olmasa bile benzer semptomlar görülmesi yıllarca bu durumun genetik olduğunu düşündürdü. Olabilir de olmayabilir de. Çok şükür diyelim görüntüleme teknolojileri sayesinde artık gerçekliği inkar edilemez duruma geldi. Gabor Hocanın "aslında genetik değil, epigenetikle daha ilişkili ve kuşaklar arasında travma aktarımı vardır ve bu genç kuşakların endokrin sistemlerinin çalışmasını bile etkileyebilir" düşüncesi de tamamen deli saçması gibi gelmiyor bana. Onu da ellerinden geldiğince basit bir şekilde açıklamışlar. Anne tarafında kalırken yaptığı her yaramazlık için "babası kılıklı", baba tarafı ziyaretlerde yaptığı her yaramazlık için de "aha dayısı böyle bunun, soylarında var çocuk napsın" lafı işitmiş bireylerin hiç de az olmadığı canım toplumumuzda konuya "DEHB genetik olmayabilir" diye girmek de bence yerinde olmuş. Bilinçli mi yaptılar bilinçsiz mi bilmiyorum ama bence böyle temel bilgiler sunan bir video için doğru yaklaşım. İlaçlarla ilgili kısım genel toplum algısını birebir yansıtmış. Bu bölüm elbet geliştirilebilir ama bunun için de gerçekten DEHBli bireylerin ilaç kullanım yolculuğu ile bu ilaçları ve merdiven altında üretilen kim bilir kalitesi ne halde olan benzerlerini maalesef yanlış kullanan insanların deneyimlerini birbirinden ayıran araştırmalara yoğunlaşmak lazım- maalesef bu araştırmalar öyle çok sayıda değil. Dopamin üretim sürecinde sorun yaşayan bireyler için DEHB ilaçları numaralı gözlük gibidir diye bir ifade okumuştum. Sizi süper insan yapmaz, sadece bir gözlüğün görüşü düzelttiği gibi sizin odak, içgüdüsellik, uyaranlara aşırı hassasiyet gibi zorlayıcı faktörlerinizi belli bir süre için düzeltir. Ben buna tamamen katılıyorum. Dopamin açlığı gerçekten çok yüksek olan DEHBli bireylerde bile bazen ilaçların tam verim vermediği dönemler oluyor. Dozu arttırmak, hafta içi/hafta sonu doz farkı oluşturmak, ilaç türünü değiştirmek deneniyor. Buna rağmen aylar süren ilaca rağmen verimlilik alınamayan periyotlar bu "ilaç artık işe yaramıyor" mitinin temeli bence. Bu (doğru teşhis konmuş DEHBli bireylere) elbette sırf ilaca bir tür bağışıklık geliştirildi veya doza duyarsızlık oldu açıklanması ile basitleştirmesi doğru olmayan bir durum. Özellikle yetişkinlikte tanı almış arkadaşlara soruyorum: Bir ömür, yirmi yıl, otuz yıl hatta elli yıl DEHB ile farkında olmadan yaşayan sonra kaç kişide DEHB dışında kaygı durum bozukluğu, depresyon, BDD (vücut dismorfik bozukluğu) vb vb gibi ek zorlayıcılar yok? Bunların hayatı ekstra zorlaştırdığı dönemlerde elbette tüm beyin kimyası etkileniyor. Bunu ancak yaşayan insan anlar. Bütün bunları yaşarken, teşhis ile kabul sürecinde, etrafına daha DEHBin seni nasıl etkilediğini anlatmaya çalışırken bu ilaç mevzusunu ve ek zorlayıcı faktörleri işin içine katmaya cesaret edebilen kaç kişi var? Karşıdaki insan annen, baban, sevdiğin, çocuğun yani seni anlamaya en istekli insan bile olsa bütün bu bilgileri birden veririsen ancak bir kısmını sindirerek anlayabilir. Bu derin konuyu bence ancak çoğu neurodivergent olanlar hiperfokus modundayken tamamiyle anlayabilir. 😊 Buna süper güç demek hayatı boyunca yapbozda yerini aramış ama bulamamamış yetişkin bir DEHBli için durumu küçümseyici bir genelleme gibi hissedilebilir ve bence sonuna kadar da haklılar. Ama belki... bütün zorluklar, geçen yıllar, bu yıllarda bu kadar zorlandığınızı fark etmeyen yakınlarınıza duyduğunuz kalp kırıklıkları, altı-sekiz dakikadır destan gibi yazdığım yorumu yarım bırakmadan okuyor olmanız gibi nice zorluğa rağmen burada olmanız ve DEHB'in doğru anlaşılıp doğru anlatılmasına karşı duyduğunuz tutkunuz aslında bir süper güç değil mi? Bir dizi geldi aklıma. Smallville'di sanırım ismi dizinin, CNBC-E de gösterilmişti. Genç Clark Kent'in Lex Luther'ı "normal" görüp onun kendine kıyasla normalliğine, Lara ile kurduğu ilişkide zorlanmıyor olmasına gıpta ettiği bir hikayesi vardı. Süper güç her zaman ballı börek değil, aksine toplumun çoğu tarafından gıpta edilse de süper kahraman için çok zorlayıcı olan bir durum. Hayat yeterince zor, DEHBli olanlar için çok çok çok daha zor. Zorlanılan yıllar, durumlar, yarım bırakılan okullar, birden istifa edilen işler bunlar bunu deneyimlemiş birey için zaten yeterince ağır yükler. Bu yükleri sürekli hatırlatan hatta size kendinizi bunlardan ötürü kötü hissettiren insanlar karşısında belki DEHB'e süper güç demek çok doğru bir stratejidir. Sonuçta onlar daha farkında olmadan, şöyle bir ayaktan saça tarama bakışı, bir beş dakika gözlem ile kötü niyetli insanların kötü niyet haritasını bir filmin başında katilin aslında kim olduğunu anladığınız gibi şıp diye anlamıyor musunuz zaten? 😉😎🎉 Bırakın size "aman bunu zamanında bitiremez, aman o çok maymun iştahlıdır, ben onun ayağını kaydırırım" önyargıları yerine biraz "ben bunun arkasından kuyu kazmaya kalkarsam, bu o kuyuda petrol buluna kadar sondajı yapar sonra da o petrolle beni on kere yakar" temkini ile yaklaşsınlar. Ki yaparsınız! 💪🏼Heyt be, boşverin. Video kötü video değil valla. Konuyu hiç bilmeyenler, şöyle bir duymuş olan çoğu insan için bence güzel video olmuş, emellerine sağlık. Daha da iyilerini bekliyoruz ama. Oğulcan'a verdiğim söz: Tip 1 (hiperaktivitenin yoğun olduğu) ve Tip 3 (hiperaktivite ve dikkat bozukluğunin birlikte görüldüğü) DEHBli yetişkin erkeklerde özellikle hiperaktivite durumunun çocukluklarına göre çok daha kontrol edilebilir olmasının nedeni doğal büyüme sürecinde prefrontal korteksin boyutunun DEHBli olmayan bireylerin prefrontal korteks boyutunu hemen hemen yakalıyor olması. Yedi-sekiz yaş görüntülenebilmiş olan hacim farkının doruk noktasına olduğu yaşlar. Yirmiye kadar en azından bu bölge hacimde DEHBli olmayan bireyleri yakalıyor o yüzden zorlayıcı semptomlarda az buz olmayan bir gerileme gözlemleniyor. Tip 2'nin daha yoğun gözlemlediği düşünülen kadınlar ve kız çocukları için araştırmaların sayısı artıyor, böyle devam etmesini umuyoruz. 😊
O kadar güzel anlatmışsınız ki ne diyeceğimi bilemedim yalnız bu olayın çözümünü 1 yıldır araştırıyorum ama ilaçtan başka çözüm bulamadım. DEHB ile yüksek İQ birlikte(ortaokulda hocam yönlendirdi iq testine) olunca çok kaotik bir süreç oluyor. İlkokulda en gözde öğrenci bendim ortaokulda keza öyle hiç çalışmadan gerçekten tam manasıyla ''0'' ortaokulda dereceler yapıyordum 700 kisilik denemede 2. olmak gibi ve bu 0 çalışma ile gelen başarı hiçbir zaman benim için kıymetli olmadı neden olsun ki ? sıfır enerji ile muhteşem sonuçlar zaten alıyorum :) bu durum güzel gelmiş gibi gelse de şuan diyorum ki keşke iqyu biraz kırpıp o dopamin manyağı beyni düzeltsek ama olmayacak sanırım :D o dediğin bir bakışta insanı tanımakta ayrıca dikkatimi çekti halinden tavrından 10 15 sn versen %90 insanın dökümanını eline veririm ve çoğunlukla dediğim gibi olur. Neyse zihnim dağınık oldugu ıcın konu biraz dağınık olacak ama devam edeyim Liseye başladığımda işler değişti bilgi ve işleme artık birbirini dengeler haline geldi ve bu zeki çocuk artık bir aptal olmasada yinede öne çıkasa bile eski başarısı olmadı. Şahsen derslere önem veren biriydim ama onun yanında çalışamamak aşırı deli ediyordu beni. o hiperfokus olayıda dibine kadar doğru sınavdan önceki son gün 1 hafta boyunca 3 4 saat uykuyla o dersleri halleder yine kısmi yüksek bir not alırdım ve dönemi kapatırdım bazılarına çok yüksek gelmeyebilir ama 1 günlük çalışmayla 86 gibi bir ortalama ile liseyi kapattım fakat YKS benden çok daha fazlasını uzun süreli bir maraton istiyordu. ve bu elbette resmen müthiş yetenekli bir çocuk ama bi o kadarda haylaz beyin tabii ki dayanmak istemedi bile ilk senemde kitap bile açmadan (ciddi). 190k lık bir sıralama yaptım (sadece son 1 hafta olabildiğince çalıştım) ve kendimde gördüğüm bu sorun iyice gözümde belirgenleşti ve ilaç tedavisine başladım ilaç tedavisine başladığım gün günde 0 saatten birden 10 saate çıktım ders çalışma anlamında bu inanılmazdı o süreçte kendini DEHBli gören başka bir arkadaşta ilaca başlamıştı ve onda hiçbir işe yaramamıştı bu bende iyice sorunun kimyasal olduğu gerçeğini kabullenmemi sağladı çünkü araya bir değişken girince dehşet derecede bende fark oluşturdu bu olay genetik midir çevresel midir yoksa birlikte midir hiç bilmiyorum. ama çevresel etkisinin yüksek olduğunu zaman geçtikçe eğilimim artıyor. şu hayatta tek istediğim ilaç kullandığım saatlerdeki gibi her saatte verimli ve üretken olmak istiyorum. bu arada ilaca 2023 aralık sonuna doğru başlamıştım ve konularda sıfıra yakın olduğum için ve sınavda kaydırma etkisinden dolayı 100k yaptım sayısal alanda potansiyelimin çok daha fazla olduğunu geçmiş başarılarım resmen bana haykırıyor o yüzden bu sene bir daha kendime şans verdim ve iyi bir sonuç yapacağıma inancım tam çünkü 2023 sonunda başlarken 1.5 sene okuduğum liseyi yeni inşaa edip üstüne kat çıkmaya başlamıştım artık elimde malzemem var becerim var sıra gökdeleni inşaa etmekte :) Tek merak ettiğim bunun bir şekilde mesela: yaşam stilini değiştirerek sıfır a yaklaştırmak mümkün mü lütfen bildiğiniz kadarıyla açıkar mısınız ?
Hepimizde az çok vardır şahsen bende olduğunu düşünüyorum ama sizin de dediğiniz gibi bunu bahane ederek yaşamak istemiyorum çünkü iletişim konusunda sorunlar oluşturuyor azaltılabilir bunun için uğraşıyorum Birde ben eskiden daha Asosyal bir insandim sosyalleşmeye başlayinca sıkıntılarim olduğunu farkettim eskiden çok takan bir insan değildim şimdi bu aralar aşırı takıyorum,unutkanliğim başladı ,dikkat eksikliğim çok fazla oluştu,ayrıca çok fazla konuşmaya basladim bir yerde susmadan edemiyorum,ses tonum biraz yüksek Bunlarin olması iyi mi kötü oldu bilemiyorum ama zamanla dengenin kurulacağını düşünüyorum 😊😊
Bir insan farklıysa farklıdır bu kadar basit. Zaten o yıllarca kendini uzaylı gibi hissetmiştir, zaten yeterince yalnız kalmıştır, yeterince etikete maruz kalmıştır. Daha ne kadar farklı olabilir? Kendi adıma söylemem gerekirse adhd olduğumu anladığımda bunu gülerek anlattım ve gerçekten mutlu oldum. Bunun sebebi; bunca yıl katlandığım eziyetlerin, duygusal yaralarımın, yetersizliklerimin kaynağını bulmaktı. Örneğin yıllarca en yakınlarınız tarafından maymun iştahlı denilip geçilen durum artık uzmanlar tarafından anlaşıldığınızı hissettiğiniz bir şekilde size sebepleriyle anlatılıyordu. Ayrıca bırakın farklı görünmek için çaba harcamayı sizinle aynı dertten muzdarip insanlar olduğunu bilmek, onları dinlemek o lanet farklı olma duygusunun yalnızlığından sizi kurtarıp bir yerlere daha ait hissettiriyordu. Tabii tanı konulunca tedavinin de birlikte gelmesi zaten artık her şeyin daha iyi olacağını gösteriyordu. Zaten bugüne kadar bununla yaşamışsınız, bundan sonra yani tanı koyulduktan sonra her şey ancak daha iyiye gidebilir
Malesef hayatımı mahveden bir rahatsızlık bu tiyatrocuyum fakat hayatımın kötü bir döneminde boşluğa düşüp kumar bagımlısı oldum bir an da herşeyin farkında olup da kendini resetleyememek yaşarken ölmekle eşdeğer.
Farklı öğrenme şeklimi, yaşıma başıma duruma bakmadan dürtüsel davranışlarımı, kural sevmememi, yüzüme değen bir saça uyuz olmamı,yollarda navigasyonsuz gidemememi, ilgimi çeken konuyu konunun uzmanı gibi anlamaya çalışmamı ve bunu anlatabilmemi,sevdiğim bir şarkıyı defalarca dinlememi anlayamıyordum. Kendi kendime adhd teşhisi koydum, psikiyatriste gittim, benden çok ciddi başarısızlık hikayesi istedi. Başarısızlık yoksa adhd değilsin dedi, zihnimde yaşadığım farklılıklara hiç takılmadı, normalsin dedi, adhd ciddi bir şey dedi bence öyle değil dedim ve araştırmaya devam ediyorum.
Eskiden tanımı yoktu ‘zeki ama çalışmıyor’ çocuklardık. ADD, sevdiğim şeyi aslında çokta iyi yapabileceğimi anladığımda ‘aaa ben geri zekalı değilmişim aslında’ gelen histir.Tabi ben bunu anladığımda üniversitedeydim. Genetik olmamakla birlikte sanırım nasıl bağ kuracağını öğrenmemiş çocuklar olarak bağ kuramayan ebeveynlere dönüştüğümüz için adhd aile dizilimidir diyebiliriz :) Ben 38 yaşındayım umarım gençler benim kadar şanlı olur ve tutkuyla odaklanabilecekleri işlerini bulabilirler. Yaşıtlarım içinde temennim umarım bağ kurmayı güvenmeyi öğrenebiliriz ve bi noktadan sonra sönümlenen tutkularımız yerine yenilerini koyabiliriz 🌸 sevgiler
Merhaba, uzun süredir kanalınızı takip ediyorum ve çok şey kattığınızı düşünüyorum. Önümüzdeki video serisinde günümüzde başa çıkamadığımız iş bulma sorunları ve hayatın gün geçtikçe pahalılaşan can sıkıcı süreçlerine değinebilir misiniz kendi adıma ben çok ama çok zorlanmaya başladım artık. Şimdiden teşekkür ediyorum 🙏
Bu yayın için teşekkürler, farkındalık için konuşmak önemli. Dehb ilaçları , bağımlılık yapmaz . Bu bilgiyi verdiğiniz için üzüldüm . Ne yazık ki uzman değilsiniz ve ilaç kullanan kişi değilsiniz . Keşke bu konuda bukadar iddialı konuşmasaydınız . 😢 ilaca ihtiyacı olacak biri bunu izlerse ,yalnış bir bilgi yüzünden tedavisini almayacak. Dehbnin eşlikcisi depresyon ,anksiyete varken tedaviyi yarım almak sonucu trajedi ile bitirebilir.
Adhd var diyerek, bendeki normal olmayan bazı davranışları (kimseye zararı olmayan) normal görün çünkü benim normalim bu.Diyerek tuhaf bakmamalarını alay etmemelerini sağlamak amaçlı söylenir bence.Çünkü ben tamamen diğer insanların her türlü sözlü veya başka türlü baskılarını bertaraf etmek için söylüyorum bunu.
Kesinlikle çünkü ne adi ne pislik insanlara tahammül gösteriyorlar bize tahammül etmek istememeleri kesinlikle kötü niyetli kavga edelim bunun için çünkü kötü niyetliler
Yakup, çok duru yazmışsın ama aslında çok derin bir mevzu bu. Bir ablan olarak senden rica ediyorum çıkartabiliyorsan çıkart bu insanları hayatından. DEHBli olup karşısındaki her canlıya duyarlı olmayan insan çok az tanıdım. Eğer hayatın ve DEHB'in o hayatta zorlaştırdığı her koşulun altında karşısındakine duyarlı olmayı başarabilen, karşısındakinin zorlandığını fark edip, zorlayan şeyi gözlemleyen ve araştıran insanlara kendini kötü hissettiren neurotypical insan varsa kendi kendilerini yargılasınlar, birbirlerini kötü hissettirsinler. Boşver demek kolay boşvermek zor ama lütfen boşvermeye çalış. Sen kendini açıklamak zorunda değilsin. Onlar sana kendini açıklamak zorunluluğu hissettirdikleri için gelişim/karakter/görgü kurallarındaki eksikleri tamamlamak zorundalar. (neurotypical terimin Türkçesi varsa bilmiyorum, bilen varsa yazsın lütfen)
bu rahatsızlık ve havalı ve de ilgi çekici falan değil çocukluugmdan beri hayatımı kararttı pek çok sıkıntıdan müzdarip oldum milletin diakkat suresi azalınca bnde adhd dehb falannvar sanıyor oyle olmuyor ne yazık ki ben bu illet yuzunden bacadgımı farketmeyip sallayıp agrıdıgı zamanları biliyorum bende dikkat etksikligi ve hiperaktivte aynı adna bvar ilac kulanmak gozluk kullanmak gibi bununla yasamayı ogrenmek lazım zor bir durum
Hastalık çok artmadı bilinçlilik arttı ve küçümseyerek konuşulması iyi arastirilmadan ne olduğunu daha anlamadan anlatmaya çalışmak olmuş herkes herşey hakkında ve özellikle hastalıklar hakkında konusmamali bu tanıyı almayanlar alanları hiçbir zaman anlamayacak Malesef
Öğrenebilmem için fark etmen lazım, ilaç ve ilaçsız durumu analiz etme şansın olursa ve kendini bir üst versiyonuna taşımak istersen öğrenebilirsin. Ayrıca genelde yaşla birlikte azalıyor. Ancak tavsiyem Gabor Mate kitaplarını , çok okumuş olduğunuzu anlamadım ya da daha dikkatli okumanız gerekiyor.
Bu konu üzerinde bu kadar çok durmamın sebebi şu: Ben de bir şeyler oluyor, benim için normal karşılanabilir bir şeyler ama insanlar bana farklı davranma diyor ve ben düşünüyorum ki ben de bir sorun var bu soruna artık bir tanı koymak istiyorum, yoruldum biri bana sen deli misin yahut ne yapmaya çalışıyorsun diye sorduğunda ben de şundan var bu soruna tabiyim, buyum yani demek istiyorum. Artık benle bu konu üzerinde muhabbet kurma beni incitme ben buyum ve bana böyle davran demek için bazı tanımlara ihtiyaç duyuyorum çünkü kendimi anlamakta çok zorlanıyorum başkalarına anlatmakta ise daha çok zorlanıyorum🤷🏻♀️
Ben kendimi hep aptal gibi hissederdim cocukken ama notlarim cok iyiydi cunku herkesten cok calismak zorunda kalirdim. Herkesin 1 kere okuduğunu ben defalarca okumak zorunda kalirdim anlamak ve aklimda tutabilmek icin. Sonra aşırı kaygi basladi, geceleri sınavdan kotu not alicam diye uyuyamazdim, ter basardi, verdigim cevaplar aklima gelir, panik.atak tarzi fizyolojik semptomlar baslardi. Ortaokul ogretmenim dikkati eksik demisti, babam da maymun istahlisin diye yorumlamisti. Beyaz ışık alerjim var, icim sıkılır, evde sadece başucu sari isik kullanabiliyorum. En ufak ses beni deli ediyor. Geceleri araba sesi vs ne olursa bende takinti yapıyor. Basladigim işi bitiremiyorum. Her gün, özellikle yürüyüş yaparken, bir sürü fikir geliyor aklima, evet bu sefer yapicam diyorum, işin basina geçince üşeniyorum, yataga yoneliyorum. Cok radikal kararlar alabiliyorum. İsi bıraktim, evi kapattim yurtdışına ciktim. Sıfır plan. Yapacak birsey bulurum elbet diye. Bazen günlerce sadece abur cubur yemek istiyorum. Odadan cikasim gelmiyor, sonra yine coşuyorum, bu sefer herseyi basaradagim diye. Bende boyle seyler var, hayat mottom 'kafamda deli sorular'. Bilmiyorum nasil duzelir. Sevgiler
Hayvan bakmak için yer almadan önce hayvan bakıcısı arayan yerlere gidin ya da yazın çobanlık yapın, yaylada yaz çobanlığına yazılımcı kadar para veriliyor. Baktınız bu işi sevdiniz, sonra yer alın köye yerleşin, köyde yaşamak sandığınız kadar laylaylom değil😂
İyi yayınlar ben 15 yıldan fazla kaygı ilacı kullanıyorum iyileşme yok erteleme baş tacım kafamda yapılacak işlerin hepsi kafamda ama başlanmıyor yalım 50 çok sıkıntı yapıyor ankisiyete dikkat olabilirmi
9:15 zaten dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu ismi biraz yanlış veya eksik bir tanımlama oluyor bu hastalıkta. bu tamamen dopaminle ilgili ve dopamin işlev bozukluğu demek daha doğru oluyormuş. ki bnce de öyle. beynimizde normal insanlara göre dopamini depolama ve kullanma sistemmiz tabiri caizse bozuk. bu da bizi sğrekli erteleyen, haz mekanizmasıyla sürekli telefona short videeolara yönlendiren şey bu dopamin işlev bozukluğuymuş
Bu rahatsızlık genetik maalesef. Beyinde nörotransmitter iletimindeki anormallikten kaynaklanan bir durum, gelişimsel bir gerilik. Kompleks travma ile karıştırılabiliyor bazen. Çoğunlukla da babadan geçiyormuş.
@@hevesat1920maalesef katılmıyorum. Annenin çocuk yetiştirmesi, ve çocuğun annenin beyin nöronlarını tamamiyle kopyalaması neticesinde (bkz:Ayna nöronlar) genetik olmasa bile, borderline veya adhd’li annenin çocuğa aynalık yapıp yapamaması ile ilgili bir konu. Yani kendi hasarlı beyni ile bakım vermesi… 😊
ben de birkaç yıl önce kendi kendime tanı koydum. doktor bir test verdi ve yapmaya üşendim. sanırım bunu hesap edemedi. 😅 kadınlarda teşhis konulması başka bir konu zaten. teşhis oranları çok daha düşük. aşırı farkındalığım sebebiyle terapiden de fayda göremedim. ilaç kullanma konusunda da çekimserim.
Adhd bu kadar sahiplenip dillendirme sebebi kişinin dışarıdan çok normal görülmesi iş bitirememe, iletişim sorunları, vs gibi durumların yetersizlik yada tembellik gibi algılandıgından dolayı. Çünkü Adhd çok çalışır ama o işi toparlayamaz bitiremez bunun acısını kendisi çok çeker ama dışarıda kimse bilmez. Bu nedenle bunu kişi ben salak yada tembel değilim sadece Adhd m var gibi sebebini insanlara gösterme durumu yani özgü enini koruma çabası sadece
psikolog olarak yorum yapıyorum bu norogelişimsel bir boz. travmalar sisnir sistemini ve beynin gelişimini etkiliyor normal şekilde gelişmiyor. o yüzden 12yaşından önce yaşanmış tanılara ihtiyaç vardır .
Keşke çok iyi araştırmadan ilaçlarla ilgili bu kadar net konuşmasaydınız.Belli ki çok iyi hazırlanmadan çıkmışsınız programa.Bu hastalığı çok yoğun yaşayan ve ilaç kullanmak zorunda kalan çocuklar var.50 yıllık metaanalizler var ilaçlar hakkında biraz araştırsaydınız böyle konuşmazdınız
Selamlar Hülya. "İlaçlar işe yaramıyor." gibi bir ifade kullanmadık ki? "İlaçlarlar tedavi etmiyor, semptomları yok ediyor." gibi bir ifade kullandık. Bunu da bu konudaki en büyük araştırmalardan birini yapan Gabor Mate'nin yazdığı kitaptan ve farklı kaynaklardan okuduğumuz bilgilerle doğrulayarak söylemiştik. Bu konuda aksini "ispatlayan" kaynakları bizimle mail olarak paylaşabilirsen, bir sonraki bölümümüzde düzeltme yapmayı çok isteriz tabii ki. Mail adresimiz: bumuyanipodcast@gmail.com Sevgiler
@@BuMuYanihülya hanım uzun zaman kullanıldıktan sonraki etkileri ve “on tane ritalin onbeş tane conserta” konusuna değinmek istemiş sanırım. Etik değerleri olan hiçbir doktorun bir hastaya “bir ay ara ver sonra on taneyle tatmin olursun”gibi korkunç bir cümle kullanması mümkün değildir. Diyelim ki mümkün, sizin bu cümleyi buraya taşımanız bana doğru gelmiyor. Zira hali hazırda adhd ile savaşan hayatını idame ettirmekte zorlanan ve ilaç kullanmak konusunda tereddütte olan birçok kişiyi bu hikayeyle korkutmuş olmanız muhtemel. Bir tıpçı olarak bende bile ufak bir korku yarattınız. Biz hayatımızı ilaç ve terapi desteği olmadan idame ettiremiyoruz. İyi niyetli olduğunuzdan adım kadar eminim ama daha dikkatli olmanızı dilerdim. Yine de farkındalık oluşturmak adına konuyu gündeminize aldığınız için teşekkür ederim.
bu rahatsızlığın çevresel olduğuyla ilgili tartışmalar sürüyor fakat daha çok, bir çeşit nörogelişimsel bozukluk olduğu ve genetik temelli olduğu üzerinde duruluyor bildiğim kadarıyla.
Video çok yavan kusura bakmayın. ergen muhabbetinden çıkamıyor ne yazık ki. Dehb öyle bende var bence diycegniz bişi diil. Hayatınız o kadar zorlaşıyor ki, hiç uğrasın istemezsiniz. Hiç yaratıcılık filan yok özünde.
Olucak gibi olmayan bi sohbet olmuş. Ayrıştırıcı, küçümseyici, yanlış bilgi ve önyargı dolu. Bunlar hassas önemli konular, şaşırdım gerçekten. ‘Çok fazla insan çok iyi bi şeymiş gibi bunu söylüyo ben böyle birazcık deliyim coolum yapıyo ?’ Skandal bi konuşma. Ardından gelen bipolarlar söylüyo mu falan hakikaten rezalet olmuş. Kötü bi şey de değil iyi bi şey de değil varoluş bu. Kendimizle alakalı istediğimiz bilgiyi istediğimiz şekilde veriririz. Duyulup görülmek anlaşılmak isteriz, tüm insanlar bunu ister. Bunu bu kötü bi şey diye düşünüp saklayacak değiliz, kötü bi şey değil çünkü. Sizin gibi insanlarla yaşamasak :) ‘hayatta özdeğerin düşük olacak, sosyal ilişkilerin zedelenecek, aile kuracaksın problem yaşayacaksın, bağ kuramayacaksın ne yaratacaksın, yaratıcı olacaksın da nolucak?? Barışabilmek için tutunucak dal arıyolar ama kabul edelim ki bardağın çoğu boş ??’ Daha zarar verici sohbet olamazdı. Belli yaş üstü salaklar der geçer ama izleyen gençler varsa dikkate asla almayın bu konuşmayı. Bardağınız herkes kadar dolu, dökmeden nası taşıyacağınızı öğrenmeniz için kendinizi tanımanız önemli. Bunun için doğru insanları profesyonelleri dinleyin, rehberlik alın kendinizi asla saklamayın ❤
Cidden çok cahilce bir yerden ele almışsınız. Nasıl bir title var isminizin önünde. Endokrin doktoru değilsen, bence troid hakkında kesin yargılarla konuşmanız saçmalık.. Mikrofonu olan konuşuyor...
Farklı öğrenme şeklimi, yaşıma başıma duruma bakmadan dürtüsel davranışlarımı, kural sevmememi, yüzüme değen bir saça uyuz olmamı,yollarda navigasyonsuz gidemememi, ilgimi çeken konuyu konunun uzmanı gibi anlamaya çalışmamı ve bunu anlatabilmemi,sevdiğim bir şarkıyı defalarca dinlememi anlayamıyordum. Kendi kendime adhd teşhisi koydum, psikiyatriste gittim, benden çok ciddi başarısızlık hikayesi istedi. Başarısızlık yoksa adhd değilsin dedi, zihnimde yaşadığım farklılıklara hiç takılmadı, normalsin dedi, adhd ciddi bir şey dedi bence öyle değil dedim ve araştırmaya devam ediyorum.
Siz kendinizde, hangi DEHB/ ADHD özelliğini keşfettiniz? Yorumlarınızı bekliyoruz millet! 👇🏻👇🏻
-Dikkat eksikliği
-Unutkanlık
-İlgimi çeken konulara aşırı yoğunlaşma diğer konulara yoğunlaşamama
-Her yerde eşya unutabilirim
-Zaman körlüğü (time blindness) denen şey kesinlikle gerçek😅
-Overthinking (fazla düşünme)
-Herkes hayat enerjine bayılır ama içerde fırtınalar kopuyordurr
-Hyperfocus (aşırı odaklanma)
-Sakarlık
-Empati
-Adrenalin kalp ben
Yayınınızı izleyince şuna karar verdim.İkiniz de hiperaktif değilsiniz, şanslısınız.
bu kadar bilinçli insanın: bilinçsiz yapılan bir yayının altında toplanabileceğini kim tahmin edebilirdi ki 🪼😄 baya hoşuma gitti.
gerekten meraktan izliyorum. ve daha başında senin gibi düşündüm.
Ya 😂2xle izledim ciğerim şişti.yine de köyde yaşamaya vurgu yapmaları videoyu kurtardı bence
Seve seve dinliyorum sizi arkadaşlar, çok hoş bölümleriniz. Bir ekleme istiyorum yapmak. Hassasiyet aslında genetik diyor Gabor Mate, hassas olan bireyler de dış etkenleri daha çok algılıyorlar, bu da daha fazla travma, daha fazla adhd ve s gibi durumlara getiriyor. Hatta çok sevdiğim sözü, adhd (and other mental diseases) is not a disease, it is a normal response of person to toxic environment. Gabor abi beni en çok etkileyen insanlardan birisi, ondan quotelar getirmenize ayrıca sevindim 🥰 təşəkkürler dikkatiniz ve güzel anlatımlarıniz için 💚🙏🏼
Gabor abimizin o sözünü kaçırmışız bak. Yine çok güzel özetlemiş
Merhaba, psikofarmakolojik bir bilgi hatası var. Ritalin, concerta gibi ilaçlar dopamin hormonu içermez. Dopamin sentetik üretilebilir madde değildir. Bu yüzden Oğulcan abinin "vücudun bir noktadan sonra dopamin üretmiyor ve insanlar dışarıdan alıyorlar hep..." gibi bir söylemi doğru değil. İlaçlar dopamin hormonunu yıkan enzimleri inaktif hale getirip beyinde dopamin birikimi sağlar. Illa ki yan etkileri, bağımlılık yapıcı tarafları olabilir ancak aslında en çok belirli doza karşı duyarsizlasma oluşur ve bu duyarsizlasmayi aşmak için ilaç dozu artırılır ve adhd li birey negatif semptomları geri gelişiyle birlikte bir eksiklik hisseder, yoksunluk biraz daha aşkın bir boyut illa ki yaşayanlar vardır ama genel seyir bu şekildedir.
Hocam bu hastalıkta dürtüsellik ne oluyor tam olarak
@@georgehagi9973Dehb in içinde o da maalesef.
@@georgehagi9973kontrolsüz hareketler, başkası konuşurken sözünü kesme, tırnak yeme, takıntılar, sakarlık, geç kalma, hızlı konuşma konudan konuya atlama. Herkeste farklı tabi
@@Kindi801aynı şekilde bu dürtüsellik konusunda düşünmeden konuşmada olabilir mi? Şu anda geçmişte söylediklerime saçma şeylere aşırı takıntı yapıyorum ve ciddi anlamada dikkat eksikliğim var çoğu işimi yarım bırakıyorum ama genellikle çocukluğum böyle geçti şu anda yetişkinim ama zorlanıyorum sadece bu hastalığa sahip miyim bilmiyorum
hepinizde, herkes de az çok olan şey dehb değildir. birbirini yeni yeni tanımaya başlayan iki kişinin üstün körü yaptığı goygoyvari bir muhabbet. dehb olan kişilerin neler yaşadığı, neler düşündüğü,mutluluklarının nasıl hissettirdiği ve yaptığı bazı anlamsız hareketleri ya da davranışları, neden yaptığını kendisinin bile çözemediği bir (rahatsızlıkfarklılıkhastalık) bozukluk hakkında bu kadar bilinçsiz yayın yapılabilirdi. hayatta kalmanın, toplum içinde dışlanmadan, o bakışlara maruz kalmadan çalışmanın imkansız olduğunu, ailesinin bile garipsediği ve kabul edilmesinin ömür boyu sevilmesinin imkansız olduğunu anladığında yaşadığı umutsuzluk bu kadar değersiz anlatılabilirdi. dehb e ek bazı otoimmün ve iskelet kas rahatsızlıkları semptom olarak bahsedilse de bunlarla başa çıkamamak ve ben böyleyim boşvermişliğini yaşamak ,sizin ya da ‘ben de kesin dehb var ya hh’ gibi söylemlerde bulunan şımarık ve boş insanların anlayabileceği bir durum değildir. her şeyi de bilmeyiverin, her şey hakkında da ahkam kesmeyiverin.
Özge, teşhis konmamış DEHB ile özellikle kız çocukları ve kadınlarda görülen otoimmun hastalıklar arasındaki doğru orantıya değindin için teşekkür ediyorum. Bilinmiyor, bilinse de konu bunu tartışmaya gelene kadar o kadar çok karşıt görüşle, dogma ile mücadele içinde geçiyor ki hep eksik kalıyor bu tartışma. Bence tam bilmediklerini, eksik kaldıklarını biliyorlar. 😊 Toplum genelindeki genel DEHB algısı ve onunla gelen düşünce kalıplarının çoğunu gördüm videoda...aynı zamanda bunları anlamaya çalıştıkları samimi bir çaba da hissettim. Belki ben öyle görmeyi seçtim, bilemiyorum. Gabor hocaya değinmiş olmaları bile bence olumlu bir şey. Bu videodan sonra çocuğu DEHB teşhisi almış iki ebeveyn Gabor Mate ne diyor baksa, iki kişi yanındaki hamile anne adayına biraz daha özen ve sevgiyle yaklaşmayı seçse bence bu bile olumlu bir gelişme olur. Tekrar tebrik ederim seni DEHB'in otoimmun hastalıkların tetiklenmesindeki baskın rolüne değindiğin için. Yıllardır karşıma çıkan her makaleyi okumaya çalışıyorum ama hala geç tanı konmuş DEHB ve fibromiyalji arasındaki ilişkiyi incelemiş, benim bu konudaki merakımı giderecek bir araştırma sonucuna denk gelmedim. Umarım araştırmalar artar, bizler bunları okuyabiliriz ve en önemlisi bu konuda tıp dünyasının önleyici tıp çalışmalarına şahit olabiliriz. Sağlıkla kal 👍🏼🍀
Fanın oldum lan ne yazmışsın
Hiperaktiviteye ek, iskelet ve otoimmün rahatsızlıkları semptom değildir. Yayın çok kötü gerçekten, haklısınız ama eleştirirken siz de ciddi hatalar yapmışsınız :-) O bahsettiğiniz iskelet rahatsızlıgı ve bağılıklı sistemi hastalıklarına eğilim kromozom bozukluğudur.Hiperaktiviteyle alakası yoktur
Bu video ancak bu kadar güzel yorumlanabilirdi 👌🏻
Bu rahatsızlığın kişilere göre yoğunluğu ve sıklığı değişen bazı belirtileri:
Bazen çok zekice ve akıllıca davranışlar ve sözler
Bazen senden beklenmeyecek şekilde, bir anda parlayıp pişmanlıkla sönen davranışlar, aptalca sözler
Bazen aşırı anksiyete ve korku.
Bazen normal insanların cesaret edemeyeceği şeylere atılmak.
Bazen çok yorgun, bazen aşırı enerjik(yaşla değişir)
Bazen çok konuşma isteği, bazen tek kelime etmek istememe.( bu da yaşla değişir)
En son söylenecek şeyi başta söyleme.
Araç kullanmada zorluk.
Gideceğin yerleri unutma, yol planını yapamama.
Başkası için basit ve sıradan olan şeyleri bile yapmakta zorlanma veya hiç yapamama
Plan yapıp uygulamakta zorluk.
Bir işi başlatma ve bitirmede zorluk.
Karar almada zorluk.
İlgini çekmeyen konularda karşıdakini dinliyor gibi davranmak(arada alakalı birkaç kelime söylemek😂)
Bir işte sebat etmekte zorlanmak.
İlk yıllarda çok başarılı olsan bile, yıllar geçtikçe okullarda başarının düşmesi.
Bazen saçma harcamalara sebep olan dürtüsel hareketler.
Sır tutamama
Normal insanların:
Sakince yaptıkları bazı sıradan şeylerde heyecan yapma.
Panik yaptıkları şeylerde de sakin kalabilme(ya da sakin gözükme)
İşleri önem sırasına göre yapamama, en önemsizden başlayabilme.
Bazen bir paragrafı on sefer okuyup yine de bir bok anlamama.
Bazen bir günlük işi bir ayda yapma, bazen bir haftalık işi bir günde yapma.
Aşırı alınganlık, reddedilmeye karşı hassasiyet.
Video oynarken, izlemeyi ve dinlemeyi bırakıp yorumları okuma 😂
Zor arkadaşlar, normal değiliz maalesef.
Kompleks travma ile karıştırıp, bu rahatsızlık için kimseyi, özellikle de anne babanızı suçlamayın.
Bu durum genetik. Nörotransmitter iletimindeki anormallikten kaynaklı bir bozukluk, gelişimsel bir gerilik.
Bir de şey yok mu ya bunları yazarken çok mantıklı, akılcı ve tutarlı konuşabilmek ancak yüzyüze iken en basit şeyi açıklamakta zorlanmak
@ stres altında hissettiğimizde hatlar hepten karışabiliyor 😁
😂
30 yaş sonrası adhd tanısı almış biri olarak şunu çok net söyleyebilirim ki adhd; tanısı tıbbı olarak netleşmiş yetişkinlerin ‘cool’ olarak bakmadığı bir şey. Cool tarafları var mıdır tabiki tartışılır ama bahsettiğiniz BBC’de konuşan kızın tanımlaması çok doğru. Gabor Mate ile beraber Russel A. Berkley ve Daniel Amen de bu konuya ciddi kafa yoran iki tıp doktoru. UA-cam’da Türkçe alt yazılı bazı sunumları bulabilir ilgilenenler. Malesef adhd konusunda Türkçe kaynaklar çok kısıtlı. Adhd konusunda önemli ve genelde bilinmeyen bir gerçeği paylaşmak isterim; günümüzde kadınlar 30 yaş ve sonrasında adhd teşhisi alıyor -ve bu dünya genelindeki ortalama Türkiye’yi siz düşünün-Neden mi? İşte o ‘hareketli’ dediğimiz çocukların büyük çoğunluğu erkekti ve kız çocuklar hareketlilikleri ile dikkat çekmedikleri için bilimsel araştırmalara dahil edilmemiş ve araştırmalar hep erkek çocuklar üzerinden yapılmış. Tabi istatistikler de buna bağlı elde edilip literatüre geçmiş. Yetişkinlikte bazı semptomlar farklılaştığı ve günlük hayatta zorluk yaratacak hale gelebildiği için kadınlarda sonradan Adhd’ye dair bazı semptomlar fark ediliyor ve dünyada ilk uzun süreli olarak literatüre geçen çalışma kızlar için 2002’de başlıyor.
DEHB tanısı olan, etrafında DEHBli aile bireyi, yakını olan arkadaşlar videoyu az biraz gömmüşler, onlar da haklılar elbet. Bence Zuhat ve Oğulcan da haklı. Linç yememeyi umarak ben başka bir yönden bakmayı seçtim, bu taraf sanki daha renkli tavsiye ediyorum. 😊 Ayrıca yorumlarda bu kadar ilgili ve bu kadar bilgili ve bilinçli insanı görünce çok mutlu oldum ve destan yazdım. Tümünü okumayı seçen özellikle DEHBli arkadaşlarım hakkını helal etsinler. 🩷 (Oğulcan vaktin olup fark edersen soruna elinden geldiğince cevap verdim sonlara doğru) Çoğu insan, en azından benim etrafımdaki çoğu insan DEHB'in ne olduğunu bilmiyor. Bu alanda yapılan tıbbi araştırmaların başını çeken ülkelerde bile DEHB'i kabul etmeyen, kabul etse de anlamakta zorlanan bu yüzden inkar eden ve bir sürü hastayı bu dogmalar yüzünden yıllarca reçeteli aldıkları ilaçları yazmayarak "normal olduklarını gösterme/terbiye etme" görevi edinmiş eblek tıp doktoru var. Olmaması lazım ama varlar. Zıplayan, hareketli her erkek çocuğuna hiperaktif diyen ama disleksiya, diskalkula nedir duymamış olduğu halde karşısındaki anne babaya yargılayıcı bir tonla "çocuğunuzu doktora götürün de ilaç alsın tüm sınıfın huzurunu bozuyor" diyen, deme hakkını kendinde gören cahil eğitimciler var. Bu ortamda bu insanlara dopamin üretimini tetiklenen ve normale yakın seviyeye getiren ilaçların nasıl çalıştığını anlatsan, aralarında kaçı dinleyip de anlar? Bu yüzden "çocuğa sakın ilaç verme" mitini işlemiş olmaları benim hoşuma gitti. On yaşına kadar dopamin açlığı yaşamış bir çocuğun, aldığı küçücük bir haptan sonra önünde duran şeye dikkat edebilme, dışarıdaki arabanın motor sesi, mahalledeki kedinin miyavlaması, mutfakta açılan buzdolabının kapısının sesini arka plana atıp da önündeki hikayeyi tadını çıkartarak okuyabilmesi etrafındaki yetişkinlere "aaa ilaç çocuğu mal yaptı" hissi yaratabilir. O mallık değil işte, o hiç sahip olmadığı anda olabilme hissi diyebilmek için belki aynı yoldan geçmek veya bu konuda çok araştırma yapmak gerek. Araştırma yapılmasını da teşvik ediyorlar videoda, bu da güzel. Elbette konunun tıbbi uzmanı değiller ama ikisi de bence bu duruma samimiyetle yaklaşıyor. İkisi de hem dinleyicilerine hem de kendilerine saygısı olan bireyler. O yüzden konuyu baştan savma anlattıklarını düşünmüyorum.
DEHB konusunda bu ikiliden az beş video daha çıkar ve beşincisi belki de çoğumuzu tatmin edici derinlikte olur...da onu dinleyecek kaç kişi olur? 🫣
Gabor Mate başkası olsa sinir olduğum bir insan olurdu ama hayat hikayesini, pozitif enerjisini tanıyıp onu saygı ile okumamak elde değil! DEHBli bireylerin büyük çoğunlukla en az bir ebeveyninde de tanı olmasa bile benzer semptomlar görülmesi yıllarca bu durumun genetik olduğunu düşündürdü. Olabilir de olmayabilir de. Çok şükür diyelim görüntüleme teknolojileri sayesinde artık gerçekliği inkar edilemez duruma geldi. Gabor Hocanın "aslında genetik değil, epigenetikle daha ilişkili ve kuşaklar arasında travma aktarımı vardır ve bu genç kuşakların endokrin sistemlerinin çalışmasını bile etkileyebilir" düşüncesi de tamamen deli saçması gibi gelmiyor bana. Onu da ellerinden geldiğince basit bir şekilde açıklamışlar. Anne tarafında kalırken yaptığı her yaramazlık için "babası kılıklı", baba tarafı ziyaretlerde yaptığı her yaramazlık için de "aha dayısı böyle bunun, soylarında var çocuk napsın" lafı işitmiş bireylerin hiç de az olmadığı canım toplumumuzda konuya "DEHB genetik olmayabilir" diye girmek de bence yerinde olmuş. Bilinçli mi yaptılar bilinçsiz mi bilmiyorum ama bence böyle temel bilgiler sunan bir video için doğru yaklaşım.
İlaçlarla ilgili kısım genel toplum algısını birebir yansıtmış. Bu bölüm elbet geliştirilebilir ama bunun için de gerçekten DEHBli bireylerin ilaç kullanım yolculuğu ile bu ilaçları ve merdiven altında üretilen kim bilir kalitesi ne halde olan benzerlerini maalesef yanlış kullanan insanların deneyimlerini birbirinden ayıran araştırmalara yoğunlaşmak lazım- maalesef bu araştırmalar öyle çok sayıda değil. Dopamin üretim sürecinde sorun yaşayan bireyler için DEHB ilaçları numaralı gözlük gibidir diye bir ifade okumuştum. Sizi süper insan yapmaz, sadece bir gözlüğün görüşü düzelttiği gibi sizin odak, içgüdüsellik, uyaranlara aşırı hassasiyet gibi zorlayıcı faktörlerinizi belli bir süre için düzeltir. Ben buna tamamen katılıyorum. Dopamin açlığı gerçekten çok yüksek olan DEHBli bireylerde bile bazen ilaçların tam verim vermediği dönemler oluyor. Dozu arttırmak, hafta içi/hafta sonu doz farkı oluşturmak, ilaç türünü değiştirmek deneniyor. Buna rağmen aylar süren ilaca rağmen verimlilik alınamayan periyotlar bu "ilaç artık işe yaramıyor" mitinin temeli bence. Bu (doğru teşhis konmuş DEHBli bireylere) elbette sırf ilaca bir tür bağışıklık geliştirildi veya doza duyarsızlık oldu açıklanması ile basitleştirmesi doğru olmayan bir durum. Özellikle yetişkinlikte tanı almış arkadaşlara soruyorum: Bir ömür, yirmi yıl, otuz yıl hatta elli yıl DEHB ile farkında olmadan yaşayan sonra kaç kişide DEHB dışında kaygı durum bozukluğu, depresyon, BDD (vücut dismorfik bozukluğu) vb vb gibi ek zorlayıcılar yok? Bunların hayatı ekstra zorlaştırdığı dönemlerde elbette tüm beyin kimyası etkileniyor. Bunu ancak yaşayan insan anlar. Bütün bunları yaşarken, teşhis ile kabul sürecinde, etrafına daha DEHBin seni nasıl etkilediğini anlatmaya çalışırken bu ilaç mevzusunu ve ek zorlayıcı faktörleri işin içine katmaya cesaret edebilen kaç kişi var? Karşıdaki insan annen, baban, sevdiğin, çocuğun yani seni anlamaya en istekli insan bile olsa bütün bu bilgileri birden veririsen ancak bir kısmını sindirerek anlayabilir. Bu derin konuyu bence ancak çoğu neurodivergent olanlar hiperfokus modundayken tamamiyle anlayabilir. 😊
Buna süper güç demek hayatı boyunca yapbozda yerini aramış ama bulamamamış yetişkin bir DEHBli için durumu küçümseyici bir genelleme gibi hissedilebilir ve bence sonuna kadar da haklılar. Ama belki... bütün zorluklar, geçen yıllar, bu yıllarda bu kadar zorlandığınızı fark etmeyen yakınlarınıza duyduğunuz kalp kırıklıkları, altı-sekiz dakikadır destan gibi yazdığım yorumu yarım bırakmadan okuyor olmanız gibi nice zorluğa rağmen burada olmanız ve DEHB'in doğru anlaşılıp doğru anlatılmasına karşı duyduğunuz tutkunuz aslında bir süper güç değil mi? Bir dizi geldi aklıma. Smallville'di sanırım ismi dizinin, CNBC-E de gösterilmişti. Genç Clark Kent'in Lex Luther'ı "normal" görüp onun kendine kıyasla normalliğine, Lara ile kurduğu ilişkide zorlanmıyor olmasına gıpta ettiği bir hikayesi vardı. Süper güç her zaman ballı börek değil, aksine toplumun çoğu tarafından gıpta edilse de süper kahraman için çok zorlayıcı olan bir durum. Hayat yeterince zor, DEHBli olanlar için çok çok çok daha zor. Zorlanılan yıllar, durumlar, yarım bırakılan okullar, birden istifa edilen işler bunlar bunu deneyimlemiş birey için zaten yeterince ağır yükler. Bu yükleri sürekli hatırlatan hatta size kendinizi bunlardan ötürü kötü hissettiren insanlar karşısında belki DEHB'e süper güç demek çok doğru bir stratejidir. Sonuçta onlar daha farkında olmadan, şöyle bir ayaktan saça tarama bakışı, bir beş dakika gözlem ile kötü niyetli insanların kötü niyet haritasını bir filmin başında katilin aslında kim olduğunu anladığınız gibi şıp diye anlamıyor musunuz zaten? 😉😎🎉 Bırakın size "aman bunu zamanında bitiremez, aman o çok maymun iştahlıdır, ben onun ayağını kaydırırım" önyargıları yerine biraz "ben bunun arkasından kuyu kazmaya kalkarsam, bu o kuyuda petrol buluna kadar sondajı yapar sonra da o petrolle beni on kere yakar" temkini ile yaklaşsınlar. Ki yaparsınız! 💪🏼Heyt be, boşverin. Video kötü video değil valla. Konuyu hiç bilmeyenler, şöyle bir duymuş olan çoğu insan için bence güzel video olmuş, emellerine sağlık. Daha da iyilerini bekliyoruz ama. Oğulcan'a verdiğim söz: Tip 1 (hiperaktivitenin yoğun olduğu) ve Tip 3 (hiperaktivite ve dikkat bozukluğunin birlikte görüldüğü) DEHBli yetişkin erkeklerde özellikle hiperaktivite durumunun çocukluklarına göre çok daha kontrol edilebilir olmasının nedeni doğal büyüme sürecinde prefrontal korteksin boyutunun DEHBli olmayan bireylerin prefrontal korteks boyutunu hemen hemen yakalıyor olması. Yedi-sekiz yaş görüntülenebilmiş olan hacim farkının doruk noktasına olduğu yaşlar. Yirmiye kadar en azından bu bölge hacimde DEHBli olmayan bireyleri yakalıyor o yüzden zorlayıcı semptomlarda az buz olmayan bir gerileme gözlemleniyor. Tip 2'nin daha yoğun gözlemlediği düşünülen kadınlar ve kız çocukları için araştırmaların sayısı artıyor, böyle devam etmesini umuyoruz. 😊
Çok tatlı, rahatlatıcı bir yorum olmuş, teşekkürler
O kadar güzel anlatmışsınız ki ne diyeceğimi bilemedim yalnız bu olayın çözümünü 1 yıldır araştırıyorum ama ilaçtan başka çözüm bulamadım. DEHB ile yüksek İQ birlikte(ortaokulda hocam yönlendirdi iq testine) olunca çok kaotik bir süreç oluyor. İlkokulda en gözde öğrenci bendim ortaokulda keza öyle hiç çalışmadan gerçekten tam manasıyla ''0'' ortaokulda dereceler yapıyordum 700 kisilik denemede 2. olmak gibi ve bu 0 çalışma ile gelen başarı hiçbir zaman benim için kıymetli olmadı neden olsun ki ? sıfır enerji ile muhteşem sonuçlar zaten alıyorum :) bu durum güzel gelmiş gibi gelse de şuan diyorum ki keşke iqyu biraz kırpıp o dopamin manyağı beyni düzeltsek ama olmayacak sanırım :D o dediğin bir bakışta insanı tanımakta ayrıca dikkatimi çekti halinden tavrından 10 15 sn versen %90 insanın dökümanını eline veririm ve çoğunlukla dediğim gibi olur. Neyse zihnim dağınık oldugu ıcın konu biraz dağınık olacak ama devam edeyim Liseye başladığımda işler değişti bilgi ve işleme artık birbirini dengeler haline geldi ve bu zeki çocuk artık bir aptal olmasada yinede öne çıkasa bile eski başarısı olmadı. Şahsen derslere önem veren biriydim ama onun yanında çalışamamak aşırı deli ediyordu beni. o hiperfokus olayıda dibine kadar doğru sınavdan önceki son gün 1 hafta boyunca 3 4 saat uykuyla o dersleri halleder yine kısmi yüksek bir not alırdım ve dönemi kapatırdım bazılarına çok yüksek gelmeyebilir ama 1 günlük çalışmayla 86 gibi bir ortalama ile liseyi kapattım fakat YKS benden çok daha fazlasını uzun süreli bir maraton istiyordu. ve bu elbette resmen müthiş yetenekli bir çocuk ama bi o kadarda haylaz beyin tabii ki dayanmak istemedi bile ilk senemde kitap bile açmadan (ciddi). 190k lık bir sıralama yaptım (sadece son 1 hafta olabildiğince çalıştım) ve kendimde gördüğüm bu sorun iyice gözümde belirgenleşti ve ilaç tedavisine başladım ilaç tedavisine başladığım gün günde 0 saatten birden 10 saate çıktım ders çalışma anlamında bu inanılmazdı o süreçte kendini DEHBli gören başka bir arkadaşta ilaca başlamıştı ve onda hiçbir işe yaramamıştı bu bende iyice sorunun kimyasal olduğu gerçeğini kabullenmemi sağladı çünkü araya bir değişken girince dehşet derecede bende fark oluşturdu bu olay genetik midir çevresel midir yoksa birlikte midir hiç bilmiyorum. ama çevresel etkisinin yüksek olduğunu zaman geçtikçe eğilimim artıyor. şu hayatta tek istediğim ilaç kullandığım saatlerdeki gibi her saatte verimli ve üretken olmak istiyorum. bu arada ilaca 2023 aralık sonuna doğru başlamıştım ve konularda sıfıra yakın olduğum için ve sınavda kaydırma etkisinden dolayı 100k yaptım sayısal alanda potansiyelimin çok daha fazla olduğunu geçmiş başarılarım resmen bana haykırıyor o yüzden bu sene bir daha kendime şans verdim ve iyi bir sonuç yapacağıma inancım tam çünkü 2023 sonunda başlarken 1.5 sene okuduğum liseyi yeni inşaa edip üstüne kat çıkmaya başlamıştım artık elimde malzemem var becerim var sıra gökdeleni inşaa etmekte :) Tek merak ettiğim bunun bir şekilde mesela: yaşam stilini değiştirerek sıfır a yaklaştırmak mümkün mü lütfen bildiğiniz kadarıyla açıkar mısınız ?
Kaleminize, emeğinize sağlık. Tarafsız, motivasyon içeren, empatik, harika bir yorum 👏🏻
Bazı konular hakkinda herkes yorum yapmamalı cok kesin yargilar ile konuşuyorsunuz konuyu cok basite indirgemişsiniz
Hepimizde az çok vardır şahsen bende olduğunu düşünüyorum ama sizin de dediğiniz gibi bunu bahane ederek yaşamak istemiyorum çünkü iletişim konusunda sorunlar oluşturuyor azaltılabilir bunun için uğraşıyorum
Birde ben eskiden daha Asosyal bir insandim sosyalleşmeye başlayinca sıkıntılarim olduğunu farkettim eskiden çok takan bir insan değildim şimdi bu aralar aşırı takıyorum,unutkanliğim başladı ,dikkat eksikliğim çok fazla oluştu,ayrıca çok fazla konuşmaya basladim bir yerde susmadan edemiyorum,ses tonum biraz yüksek
Bunlarin olması iyi mi kötü oldu bilemiyorum ama zamanla dengenin kurulacağını düşünüyorum 😊😊
Bende de adhd olduğunu düşünüyorum ama doktora gidip tanı almaya çekiniyorum. Dediğiniz durmadan konuşma ve yüksek sesle konuşma malesef bende de var.
Konuşurken kavga ediyoruz sanıyorlar
Bunu sananlardan tiksinti duyuyorum
Bir insan farklıysa farklıdır bu kadar basit. Zaten o yıllarca kendini uzaylı gibi hissetmiştir, zaten yeterince yalnız kalmıştır, yeterince etikete maruz kalmıştır. Daha ne kadar farklı olabilir? Kendi adıma söylemem gerekirse adhd olduğumu anladığımda bunu gülerek anlattım ve gerçekten mutlu oldum. Bunun sebebi; bunca yıl katlandığım eziyetlerin, duygusal yaralarımın, yetersizliklerimin kaynağını bulmaktı. Örneğin yıllarca en yakınlarınız tarafından maymun iştahlı denilip geçilen durum artık uzmanlar tarafından anlaşıldığınızı hissettiğiniz bir şekilde size sebepleriyle anlatılıyordu. Ayrıca bırakın farklı görünmek için çaba harcamayı sizinle aynı dertten muzdarip insanlar olduğunu bilmek, onları dinlemek o lanet farklı olma duygusunun yalnızlığından sizi kurtarıp bir yerlere daha ait hissettiriyordu. Tabii tanı konulunca tedavinin de birlikte gelmesi zaten artık her şeyin daha iyi olacağını gösteriyordu. Zaten bugüne kadar bununla yaşamışsınız, bundan sonra yani tanı koyulduktan sonra her şey ancak daha iyiye gidebilir
Malesef hayatımı mahveden bir rahatsızlık bu tiyatrocuyum fakat hayatımın kötü bir döneminde boşluğa düşüp kumar bagımlısı oldum bir an da herşeyin farkında olup da kendini resetleyememek yaşarken ölmekle eşdeğer.
Tekrar dog
boşluğa duşmekten kastınız iç sıkıntısı genel bir isteksizlik bıkkınlık halimi
İnternet ten arastirip ve yanlış öğrenip bunun videosunuda yapmazsınız ya
Farklı öğrenme şeklimi, yaşıma başıma duruma bakmadan dürtüsel davranışlarımı, kural sevmememi, yüzüme değen bir saça uyuz olmamı,yollarda navigasyonsuz gidemememi, ilgimi çeken konuyu konunun uzmanı gibi anlamaya çalışmamı ve bunu anlatabilmemi,sevdiğim bir şarkıyı defalarca dinlememi anlayamıyordum. Kendi kendime adhd teşhisi koydum, psikiyatriste gittim, benden çok ciddi başarısızlık hikayesi istedi. Başarısızlık yoksa adhd değilsin dedi, zihnimde yaşadığım farklılıklara hiç takılmadı, normalsin dedi, adhd ciddi bir şey dedi bence öyle değil dedim ve araştırmaya devam ediyorum.
Eskiden tanımı yoktu ‘zeki ama çalışmıyor’ çocuklardık. ADD, sevdiğim şeyi aslında çokta iyi yapabileceğimi anladığımda ‘aaa ben geri zekalı değilmişim aslında’ gelen histir.Tabi ben bunu anladığımda üniversitedeydim. Genetik olmamakla birlikte sanırım nasıl bağ kuracağını öğrenmemiş çocuklar olarak bağ kuramayan ebeveynlere dönüştüğümüz için adhd aile dizilimidir diyebiliriz :) Ben 38 yaşındayım umarım gençler benim kadar şanlı olur ve tutkuyla odaklanabilecekleri işlerini bulabilirler. Yaşıtlarım içinde temennim umarım bağ kurmayı güvenmeyi öğrenebiliriz ve bi noktadan sonra sönümlenen tutkularımız yerine yenilerini koyabiliriz 🌸 sevgiler
Merhaba, uzun süredir kanalınızı takip ediyorum ve çok şey kattığınızı düşünüyorum. Önümüzdeki video serisinde günümüzde başa çıkamadığımız iş bulma sorunları ve hayatın gün geçtikçe pahalılaşan can sıkıcı süreçlerine değinebilir misiniz kendi adıma ben çok ama çok zorlanmaya başladım artık. Şimdiden teşekkür ediyorum 🙏
Bu yayın için teşekkürler, farkındalık için konuşmak önemli. Dehb ilaçları , bağımlılık yapmaz . Bu bilgiyi verdiğiniz için üzüldüm . Ne yazık ki uzman değilsiniz ve ilaç kullanan kişi değilsiniz . Keşke bu konuda bukadar iddialı konuşmasaydınız . 😢 ilaca ihtiyacı olacak biri bunu izlerse ,yalnış bir bilgi yüzünden tedavisini almayacak. Dehbnin eşlikcisi depresyon ,anksiyete varken tedaviyi yarım almak sonucu trajedi ile bitirebilir.
Çok yarım yamalak bilgilendirme içeriyor söyleyişiniz. Tam olarak bilmediğimiz konular hakkında konuşmasak mı acaba ?
Adhd var diyerek, bendeki normal olmayan bazı davranışları (kimseye zararı olmayan) normal görün çünkü benim normalim bu.Diyerek tuhaf bakmamalarını alay etmemelerini sağlamak amaçlı söylenir bence.Çünkü ben tamamen diğer insanların her türlü sözlü veya başka türlü baskılarını bertaraf etmek için söylüyorum bunu.
Kesinlikle çünkü ne adi ne pislik insanlara tahammül gösteriyorlar bize tahammül etmek istememeleri kesinlikle kötü niyetli kavga edelim bunun için çünkü kötü niyetliler
Yakup, çok duru yazmışsın ama aslında çok derin bir mevzu bu. Bir ablan olarak senden rica ediyorum çıkartabiliyorsan çıkart bu insanları hayatından. DEHBli olup karşısındaki her canlıya duyarlı olmayan insan çok az tanıdım. Eğer hayatın ve DEHB'in o hayatta zorlaştırdığı her koşulun altında karşısındakine duyarlı olmayı başarabilen, karşısındakinin zorlandığını fark edip, zorlayan şeyi gözlemleyen ve araştıran insanlara kendini kötü hissettiren neurotypical insan varsa kendi kendilerini yargılasınlar, birbirlerini kötü hissettirsinler. Boşver demek kolay boşvermek zor ama lütfen boşvermeye çalış. Sen kendini açıklamak zorunda değilsin. Onlar sana kendini açıklamak zorunluluğu hissettirdikleri için gelişim/karakter/görgü kurallarındaki eksikleri tamamlamak zorundalar. (neurotypical terimin Türkçesi varsa bilmiyorum, bilen varsa yazsın lütfen)
bu rahatsızlık ve havalı ve de ilgi çekici falan değil çocukluugmdan beri hayatımı kararttı pek çok sıkıntıdan müzdarip oldum milletin diakkat suresi azalınca bnde adhd dehb falannvar sanıyor oyle olmuyor ne yazık ki ben bu illet yuzunden bacadgımı farketmeyip sallayıp agrıdıgı zamanları biliyorum bende dikkat etksikligi ve hiperaktivte aynı adna bvar ilac kulanmak gozluk kullanmak gibi bununla yasamayı ogrenmek lazım zor bir durum
Hastalık çok artmadı bilinçlilik arttı ve küçümseyerek konuşulması iyi arastirilmadan ne olduğunu daha anlamadan anlatmaya çalışmak olmuş herkes herşey hakkında ve özellikle hastalıklar hakkında konusmamali bu tanıyı almayanlar alanları hiçbir zaman anlamayacak Malesef
Bu bir hastalık değil. Hastalık tedavi edilir bozukluk tedavi edilemez. Şimdi şunu anlamınızı bekliyorum bizler hasta değiliz.
Öğrenebilmem için fark etmen lazım, ilaç ve ilaçsız durumu analiz etme şansın olursa ve kendini bir üst versiyonuna taşımak istersen öğrenebilirsin. Ayrıca genelde yaşla birlikte azalıyor. Ancak tavsiyem Gabor Mate kitaplarını , çok okumuş olduğunuzu anlamadım ya da daha dikkatli okumanız gerekiyor.
Bu konu üzerinde bu kadar çok durmamın sebebi şu: Ben de bir şeyler oluyor, benim için normal karşılanabilir bir şeyler ama insanlar bana farklı davranma diyor ve ben düşünüyorum ki ben de bir sorun var bu soruna artık bir tanı koymak istiyorum, yoruldum biri bana sen deli misin yahut ne yapmaya çalışıyorsun diye sorduğunda ben de şundan var bu soruna tabiyim, buyum yani demek istiyorum. Artık benle bu konu üzerinde muhabbet kurma beni incitme ben buyum ve bana böyle davran demek için bazı tanımlara ihtiyaç duyuyorum çünkü kendimi anlamakta çok zorlanıyorum başkalarına anlatmakta ise daha çok zorlanıyorum🤷🏻♀️
Ben kendimi hep aptal gibi hissederdim cocukken ama notlarim cok iyiydi cunku herkesten cok calismak zorunda kalirdim. Herkesin 1 kere okuduğunu ben defalarca okumak zorunda kalirdim anlamak ve aklimda tutabilmek icin. Sonra aşırı kaygi basladi, geceleri sınavdan kotu not alicam diye uyuyamazdim, ter basardi, verdigim cevaplar aklima gelir, panik.atak tarzi fizyolojik semptomlar baslardi. Ortaokul ogretmenim dikkati eksik demisti, babam da maymun istahlisin diye yorumlamisti. Beyaz ışık alerjim var, icim sıkılır, evde sadece başucu sari isik kullanabiliyorum. En ufak ses beni deli ediyor. Geceleri araba sesi vs ne olursa bende takinti yapıyor. Basladigim işi bitiremiyorum. Her gün, özellikle yürüyüş yaparken, bir sürü fikir geliyor aklima, evet bu sefer yapicam diyorum, işin basina geçince üşeniyorum, yataga yoneliyorum. Cok radikal kararlar alabiliyorum. İsi bıraktim, evi kapattim yurtdışına ciktim. Sıfır plan. Yapacak birsey bulurum elbet diye. Bazen günlerce sadece abur cubur yemek istiyorum. Odadan cikasim gelmiyor, sonra yine coşuyorum, bu sefer herseyi basaradagim diye. Bende boyle seyler var, hayat mottom 'kafamda deli sorular'. Bilmiyorum nasil duzelir. Sevgiler
Hayvan bakmak için yer almadan önce hayvan bakıcısı arayan yerlere gidin ya da yazın çobanlık yapın, yaylada yaz çobanlığına yazılımcı kadar para veriliyor. Baktınız bu işi sevdiniz, sonra yer alın köye yerleşin, köyde yaşamak sandığınız kadar laylaylom değil😂
İyi yayınlar ben 15 yıldan fazla kaygı ilacı kullanıyorum iyileşme yok erteleme baş tacım kafamda yapılacak işlerin hepsi kafamda ama başlanmıyor yalım 50 çok sıkıntı yapıyor ankisiyete dikkat olabilirmi
Tesekürler
9:15 zaten dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu ismi biraz yanlış veya eksik bir tanımlama oluyor bu hastalıkta. bu tamamen dopaminle ilgili ve dopamin işlev bozukluğu demek daha doğru oluyormuş. ki bnce de öyle. beynimizde normal insanlara göre dopamini depolama ve kullanma sistemmiz tabiri caizse bozuk. bu da bizi sğrekli erteleyen, haz mekanizmasıyla sürekli telefona short videeolara yönlendiren şey bu dopamin işlev bozukluğuymuş
edebiyat öğretmenim bu konuda beni uyardıktan sonra bu bölümü paylaşmanız pefkspfamkvds😃zamanlama mukemmel
10:24 çok doğru. Her şeyi genetiğe bağlamak kolayına geliyor insanların ama değil maalesef
Bu rahatsızlık genetik maalesef. Beyinde nörotransmitter iletimindeki anormallikten kaynaklanan bir durum, gelişimsel bir gerilik. Kompleks travma ile karıştırılabiliyor bazen. Çoğunlukla da babadan geçiyormuş.
@@hevesat1920maalesef katılmıyorum. Annenin çocuk yetiştirmesi, ve çocuğun annenin beyin nöronlarını tamamiyle kopyalaması neticesinde (bkz:Ayna nöronlar) genetik olmasa bile, borderline veya adhd’li annenin çocuğa aynalık yapıp yapamaması ile ilgili bir konu. Yani kendi hasarlı beyni ile bakım vermesi… 😊
@@bengisusenskatılmıyorum demek ne alaka bilimsel kanıtlanmış bir durum
@@ITheAvengersI bilim de yanlışlanabilir teoriler üretebilir! Ki tarih boyunca da öyledir…
Biz de annemizden gelmiş babadan olduğundan eminmisiniz@@ITheAvengersI
ben de birkaç yıl önce kendi kendime tanı koydum. doktor bir test verdi ve yapmaya üşendim. sanırım bunu hesap edemedi. 😅 kadınlarda teşhis konulması başka bir konu zaten. teşhis oranları çok daha düşük. aşırı farkındalığım sebebiyle terapiden de fayda göremedim. ilaç kullanma konusunda da çekimserim.
Bu problemden son günlerde çok muzdaripken birçok youtuberın adhd hakkında video çekmeye başlaması bi işaret mi acaba dşddğfşdğfğw
Kesinlikle olabilir
Yayını dinlemek istiyorum ama bu hastaligi ingilizce telâffuz etmenizi yadırgıyorum. Dehb demenizi isterdim.
Kufur ve agiz bozuklugu takip sayisini ve begeni sayisini mi artiriyor ki kaliteli ilerlerken bi anda kalite dusuklugu araya girdi?
Adhd bu kadar sahiplenip dillendirme sebebi kişinin dışarıdan çok normal görülmesi iş bitirememe, iletişim sorunları, vs gibi durumların yetersizlik yada tembellik gibi algılandıgından dolayı. Çünkü Adhd çok çalışır ama o işi toparlayamaz bitiremez bunun acısını kendisi çok çeker ama dışarıda kimse bilmez. Bu nedenle bunu kişi ben salak yada tembel değilim sadece Adhd m var gibi sebebini insanlara gösterme durumu yani özgü enini koruma çabası sadece
👏🏼👏🏼👏🏼
Ya şaka gibi yorumlamışsınız, bir doktora danışıp bilgi alsaydınız.
genetik aktarımı vardır adhd’nin
psikolog olarak yorum yapıyorum bu norogelişimsel bir boz. travmalar sisnir sistemini ve beynin gelişimini etkiliyor normal şekilde gelişmiyor. o yüzden 12yaşından önce yaşanmış tanılara ihtiyaç vardır .
Keşke çok iyi araştırmadan ilaçlarla ilgili bu kadar net konuşmasaydınız.Belli ki çok iyi hazırlanmadan çıkmışsınız programa.Bu hastalığı çok yoğun yaşayan ve ilaç kullanmak zorunda kalan çocuklar var.50 yıllık metaanalizler var ilaçlar hakkında biraz araştırsaydınız böyle konuşmazdınız
Selamlar Hülya. "İlaçlar işe yaramıyor." gibi bir ifade kullanmadık ki? "İlaçlarlar tedavi etmiyor, semptomları yok ediyor." gibi bir ifade kullandık. Bunu da bu konudaki en büyük araştırmalardan birini yapan Gabor Mate'nin yazdığı kitaptan ve farklı kaynaklardan okuduğumuz bilgilerle doğrulayarak söylemiştik. Bu konuda aksini "ispatlayan" kaynakları bizimle mail olarak paylaşabilirsen, bir sonraki bölümümüzde düzeltme yapmayı çok isteriz tabii ki. Mail adresimiz: bumuyanipodcast@gmail.com Sevgiler
Hülya Hanım iyi dinlememişsiniz sanırım videoyu
@@BuMuYanihülya hanım uzun zaman kullanıldıktan sonraki etkileri ve “on tane ritalin onbeş tane conserta” konusuna değinmek istemiş sanırım. Etik değerleri olan hiçbir doktorun bir hastaya “bir ay ara ver sonra on taneyle tatmin olursun”gibi korkunç bir cümle kullanması mümkün değildir. Diyelim ki mümkün, sizin bu cümleyi buraya taşımanız bana doğru gelmiyor. Zira hali hazırda adhd ile savaşan hayatını idame ettirmekte zorlanan ve ilaç kullanmak konusunda tereddütte olan birçok kişiyi bu hikayeyle korkutmuş olmanız muhtemel. Bir tıpçı olarak bende bile ufak bir korku yarattınız. Biz hayatımızı ilaç ve terapi desteği olmadan idame ettiremiyoruz. İyi niyetli olduğunuzdan adım kadar eminim ama daha dikkatli olmanızı dilerdim. Yine de farkındalık oluşturmak adına konuyu gündeminize aldığınız için teşekkür ederim.
bu rahatsızlığın çevresel olduğuyla ilgili tartışmalar sürüyor fakat daha çok, bir çeşit nörogelişimsel bozukluk olduğu ve genetik temelli olduğu üzerinde duruluyor bildiğim kadarıyla.
Her konu hakkinda konusunulmak zorunulunda deginil.
soldaki beyefendi de adhd olduğunu düşünmüyorum . Sağdakinde olma ihtimali yüksek evet
öğrenilecek bir şey değil ki dürtü kontrol boz. aynı zamanda . o yüzden ialçlı tedavi daha etkili
Yaş ilerledikçe azalıyor
Video çok yavan kusura bakmayın. ergen muhabbetinden çıkamıyor ne yazık ki. Dehb öyle bende var bence diycegniz bişi diil. Hayatınız o kadar zorlaşıyor ki, hiç uğrasın istemezsiniz. Hiç yaratıcılık filan yok özünde.
bende de HDMI var
Olucak gibi olmayan bi sohbet olmuş. Ayrıştırıcı, küçümseyici, yanlış bilgi ve önyargı dolu. Bunlar hassas önemli konular, şaşırdım gerçekten.
‘Çok fazla insan çok iyi bi şeymiş gibi bunu söylüyo ben böyle birazcık deliyim coolum yapıyo ?’ Skandal bi konuşma. Ardından gelen bipolarlar söylüyo mu falan hakikaten rezalet olmuş. Kötü bi şey de değil iyi bi şey de değil varoluş bu. Kendimizle alakalı istediğimiz bilgiyi istediğimiz şekilde veriririz. Duyulup görülmek anlaşılmak isteriz, tüm insanlar bunu ister. Bunu bu kötü bi şey diye düşünüp saklayacak değiliz, kötü bi şey değil çünkü. Sizin gibi insanlarla yaşamasak :) ‘hayatta özdeğerin düşük olacak, sosyal ilişkilerin zedelenecek, aile kuracaksın problem yaşayacaksın, bağ kuramayacaksın ne yaratacaksın, yaratıcı olacaksın da nolucak?? Barışabilmek için tutunucak dal arıyolar ama kabul edelim ki bardağın çoğu boş ??’ Daha zarar verici sohbet olamazdı.
Belli yaş üstü salaklar der geçer ama izleyen gençler varsa dikkate asla almayın bu konuşmayı. Bardağınız herkes kadar dolu, dökmeden nası taşıyacağınızı öğrenmeniz için kendinizi tanımanız önemli. Bunun için doğru insanları profesyonelleri dinleyin, rehberlik alın kendinizi asla saklamayın ❤
Arda Türkmen in paralel evrendeki yansıması sana da merhaba
Cidden çok cahilce bir yerden ele almışsınız. Nasıl bir title var isminizin önünde. Endokrin doktoru değilsen, bence troid hakkında kesin yargılarla konuşmanız saçmalık.. Mikrofonu olan konuşuyor...
Siz her şeyden önce düzgün Türkçe konuşmayı öğrenin!!!
Farklı öğrenme şeklimi, yaşıma başıma duruma bakmadan dürtüsel davranışlarımı, kural sevmememi, yüzüme değen bir saça uyuz olmamı,yollarda navigasyonsuz gidemememi, ilgimi çeken konuyu konunun uzmanı gibi anlamaya çalışmamı ve bunu anlatabilmemi,sevdiğim bir şarkıyı defalarca dinlememi anlayamıyordum. Kendi kendime adhd teşhisi koydum, psikiyatriste gittim, benden çok ciddi başarısızlık hikayesi istedi. Başarısızlık yoksa adhd değilsin dedi, zihnimde yaşadığım farklılıklara hiç takılmadı, normalsin dedi, adhd ciddi bir şey dedi bence öyle değil dedim ve araştırmaya devam ediyorum.