een ding weet ik (glorieklokken 109)

Eens zag de Heer mij, arm en blind,
Gans beroofd van ’t ogenlicht.
Ik smeekte: “Heer gedenk ook mij
op U is mijn hoop gericht”.
Hij legde Zijn doorboorde hand,
op mijn ogen, geest’lijk blind.
De sluimer viel en ‘k zag ’t gelaat,
van Gods Zoon, die mij bemint.
Nu zie 'k Zijn liefde, helder, klaar,
want de zondemist is heen.
Hij nam mijn blindheid weg voorwaar,
en verhoorde mijn gebeen.
Nu prijst mijn hart het bloed van ’t Lam,
dat mij heelde, o glorie.
Ja ik weet één ding, halleluja,
dat ik blind was en nu zie.
Koor: Hij kocht mij vrij, en heelde mij.
Eén ding weet ik dat 'k blind was en nu zie.
'k Prijs Hem, die mijn zonde droeg,
'k weet één ding, dat is genoeg.
Dat ik blind was en nu zie.