Για το πώς εμπνεύστηκε και έγραψε αυτό το τραγούδι, ο Γ. Ζαμπέτας έχει πει, μεταξύ των άλλων, τα εξής: «Ένα βράδυ έβρεχε πολύ, έκανε κατακλυσμό. Βγαίνω να τραγουδήσω (εννοεί στο κέντρο ΤΡΙΑΝΑ ΤΟΥ ΧΕΙΛΑ, όπου έπαιζε τότε), κάνω μια εισαγωγή και πάω να τραγουδήσω ένα τραγούδι αλλά έχω ξεχάσει τα λόγια και δεν ξέρω τι να κάνω. Τι λένε τώρα, σκέφτομαι, θα ξεφτιλιστώ, θα γίνω ρεζίλι. Συνέρχομαι όμως, δεν χάνω την ψυχραιμία μου κι αρχίζω να λέω διάφορα με μουσική υπόκρουση: "Χειμώνας βαρύς, κρύο κάργα κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου". Κα, κα, κα, κα τα γέλια από κάτω ! Σταματάω και πάω να παίξω ένα κανονικό τραγούδι. "Όχι, όχι φωνάζανε από κάτω, το ίδιο θέλουμε" ! Καλά λέω. Σκύβω στη Μοσχολιού και της λέω: "Άκου Βικάκι, για σένα είναι αυτό". "Πες το, πες το, λέει η Βίκυ". Συνεχίζω να αυτοσχεδιάζω: "Εκείνη μονάχη της, έχει ξαπλώσει στην ντιβανοκασέλα της". Από κάτω γινότανε χαμός, χειροκροτήματα, το σώσε! Άλλα ξεκίναγα να πω, άλλα μου ερχόντουσαν στο στόμα κι εγώ γέλαγα μαζί ! Ξαναπές το και ξαναπές το, γινόταν όλο το βράδυ ! Κάθε βράδυ το ζητάγανε κι εγώ συμπλήρωνα συνέχεια την ιστορία με ό,τι σκεφτόμουνα, ό,τι μου ερχότανε στο μυαλό, της στιγμής πράματα ! Το 1972 μου είπανε να το βάλω σε δίσκο. Το έκανα με τίτλο "Αποσπάσματα από έρωτες" αλλά πολύ μαζεμένο. Ήταν η λογοκρισία που τα έκοβε όλα».
Με τρελλενει η πριφορα του Σ..
Για το πώς εμπνεύστηκε και έγραψε αυτό το τραγούδι, ο Γ. Ζαμπέτας έχει πει, μεταξύ των άλλων, τα εξής: «Ένα βράδυ έβρεχε πολύ, έκανε κατακλυσμό. Βγαίνω να τραγουδήσω (εννοεί στο κέντρο ΤΡΙΑΝΑ ΤΟΥ ΧΕΙΛΑ, όπου έπαιζε τότε), κάνω μια εισαγωγή και πάω να τραγουδήσω ένα τραγούδι αλλά έχω ξεχάσει τα λόγια και δεν ξέρω τι να κάνω. Τι λένε τώρα, σκέφτομαι, θα ξεφτιλιστώ, θα γίνω ρεζίλι. Συνέρχομαι όμως, δεν χάνω την ψυχραιμία μου κι αρχίζω να λέω διάφορα με μουσική υπόκρουση: "Χειμώνας βαρύς, κρύο κάργα κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου".
Κα, κα, κα, κα τα γέλια από κάτω ! Σταματάω και πάω να παίξω ένα κανονικό τραγούδι. "Όχι, όχι φωνάζανε από κάτω, το ίδιο θέλουμε" ! Καλά λέω. Σκύβω στη Μοσχολιού και της λέω: "Άκου Βικάκι, για σένα είναι αυτό". "Πες το, πες το, λέει η Βίκυ".
Συνεχίζω να αυτοσχεδιάζω: "Εκείνη μονάχη της, έχει ξαπλώσει στην ντιβανοκασέλα της". Από κάτω γινότανε χαμός, χειροκροτήματα, το σώσε! Άλλα ξεκίναγα να πω, άλλα μου ερχόντουσαν στο στόμα κι εγώ γέλαγα μαζί ! Ξαναπές το και ξαναπές το, γινόταν όλο το βράδυ !
Κάθε βράδυ το ζητάγανε κι εγώ συμπλήρωνα συνέχεια την ιστορία με ό,τι σκεφτόμουνα, ό,τι μου ερχότανε στο μυαλό, της στιγμής πράματα ! Το 1972 μου είπανε να το βάλω σε δίσκο. Το έκανα με τίτλο "Αποσπάσματα από έρωτες" αλλά πολύ μαζεμένο. Ήταν η λογοκρισία που τα έκοβε όλα».
Διοτι ουτως εκ των υστερων απεδειχθει ακατάλληλος 🤣🤣🤣