Czy warto planować i wyznaczać sobie cele na Nowy Rok? I jak to robić?
Вставка
- Опубліковано 29 гру 2023
- Dzisiaj porozmawiamy o wyznaczaniu sobie celów i dążenia do nich w kontekście Noworocznych postanowień. Takowa praktyka nie musi mieć miejsca akurat w Nowy Rok i osobiście czasem zmieniać i modyfikuję cele, do których dążę i priorytetym gdy jest taka potrzeba w ciągu roku. Niemniej, jest to dobra praktyka i Nowy Rok bardzo do tego zachęca jako, że jest ... Nowy!!! Stare przeminęło i mamy szansę niejako na "nowy" początek. Mam nadzieję, że dzisiejsze odwiedziny w Domu pod Zorzą zachęcą, zainspirują i zmotywują do nowych kroków, do kontynuacji dobrych nawyków i zaprzestanie nie-tak-dobrych :) Zapraszam serdecznie!
@DompodZorza
Nowy odcinek w każdą niedzielę, plus odcinki dodatkowe! Zasubskrybuj, aby nie przegapić!
Strona internetowa: dompodzorza.my.canva.site (mam parę zaległych przepisów do wstawienia na stronę w kolejnych paru dniach! Pamiętam i przepraszam za opóźnienie z powodu choroby).
Codzienne foto-relacje z mojego życia uzupełniające YT kanał na:
Instagramie: / dompodzorza
Facebooku: profile.php?...
Muzyka: Epidemic Sound
Dziękuję, że jesteś ❤ Wszystkiego co najlepsze w Nowym Roku 🎉
Tobie również, kochana!
Magdo, przekazujesz bardzo wartościowe treści, wiele wynoszę z Twoich filmów. Dziękuję, że jesteś. Życzę całej Twojej rodzinie wielu dobrych rzeczy na ten nowy rok.
Dziękuje!! Tobie również 😊❤️
Na pewno będziesz częścią moich niedzielnych poranków❤ 😅. Dziękuję za vlog i życzenia. Będę utrzymywała, że działasz jak przypominajka, o tym, co ważne w życiu😅. ,, Plan akcji" przywołał wspomnienia starej, dobrej polskiej podstawówki i lekcji polskiego. Nigdy nie myślałam o moich planach jak o planach akcji, no ale w sumie życie każdego może być jak ciekawa powieść ze zwrotami akcji😅, byle nie zdominowały naszych ,, planów"😅.
Ciekawe, czy odwrócenie czynności też byłoby skuteczne? Tak, to się chyba nazywa rachunkiem sumienia...nigdy się nad tym problemem nie zastanawiałam. Wiem, że protestanci przywiązują wielką wagę do tego...katolicy powinni, tylko, kto naprawdę robi to? Może podejmiesz temat?
Moje postanowienia na ten rok:1. codziennie jedną rzecz ogarnąć w domu i utrzymywać porządek a nie ,, sprzątać"😅; 2. mniej pracować, mam obszar, z którego mogłabym zrezygnować i trzeba tak zrobić, żeby ,,czuć" życie domowe. Nigdy praca nie była dla mnie priorytetem, ale tak się dzieje, że czasami głupieję...
Życzę Tobie, Twojej rodzinie i wszystkim z tego kanału wszystkie go najlepszego w Nowym Roku 2024🎉 Niech dobry Bóg błogosławi każdemu wedle potrzeb jego❤
Pozdrawiam serdecznie❤
Ahhh cudowny komentarz i bardzo ciekawe refleksje!!! Pomyśle nad tym napewno.
Dobre postanowienia! Życzę wszystkiego naj naj naj!!! ❤️😊
Dziękuję Madziu ❤ nie mogę się doczekać nowej serii, życzę błogosławieństwa Bożego na cały rok 2024🎉❤😊
Błogosławieństwa dla Ciebie również, kochana!!
Uwielbiam rozpoczynac niedzielę z kawą i nowym filmikiem - wizyta w domu pod zorza ❤ bardzo trafne wskazówki, masa motywacji. Ja sie łapie na tym, że za dużo chce a za mało czasu, od nowego roku chce spróbować wprowadzic Flylady i zasadę 15 min. Korzystam i polecam z aplikacji Urzekająca - rozwojowe treści dla kobiet. Uwielbiam tematy dot. Kobiecości i małżeństwa, dlatego bardzo się cieszę na Pani nowa serię 🥰 wszystkiego najlepszego w nowym roku 🎉
Dzięki za zachętę!!
Ja tez zazwyczaj za dużo chce, a za mało czasu haha dlatego ta zasada 15 min jest bardzo pomocna.
Dzięki Magda, otworzyłas mi oczy na kilka spraw😊
Cieszę się!!❤️❤️
Pomyślności w nadchodzącym nowym roku, zdrowia, zdrowia ❤❤❤❤🎉🎉🎉🎉🎉🎉
Nawzajem!! ❤️😊
Dziękuję Madziu, jak ważne przesłanie, aby zaangażować Boga do swoich postanowień ❤
Tak! Zamiast uderzać w strefy na ślepo, najlepiej po prostu zapytać Tego, który wie :)
@@DompodZorza Amen ❤️
❤
❤️❤️
Cześć. Witam cię w nowym roku. Bardzo dziękuję za ten filmik. Jest dla mnie motywacją. Jednak wszystko o czym myślę i marzę przyćmiewa strach przed wojną która jest tak blisko Polski. Nie wiem jak to opanować. Wszystko co robię i o czym myślę jest stłamszone tym strachem. Przepraszam że tak mało optymistycznie ale właśnie tak czuję. Może któraś z Was ma sposób na poradzeniw sobie z tym obciążeniem? Pozdrawiam Agnieszka.
Agnieszko, gdzie mieszkasz? Może boimy się tego samego blisko siebie? Osobiście staram się aż tak o tym nie myśleć, ale zdarzają się takie chwile, że nie mogę powstrzymać lęku.
Bardzo mi przykro i nie ma za co przepraszać - to jest realny lęk!
Moja strategia z takimi lękami (nie w kwestii wojny tylko), to sobie przypominam, że „dosyć ma dzień swojej biedy dzisiaj” i że „jutro samo się będzie martwić” (Jezus w Matt.5). W sensie, że staram się nie wychodzić na przeciw potencjalnym tragediom i nie zamartwiać o coś, co sie jeszcze nie stało, bo mam wystarczająco dzisiaj.
Ale może inne słuchaczki maja inne pomysły w tej konkretnej kwestii ciężaru wojny? Może kawka z Zuzą, która skomentowała powyżej.
@@Zuza-qj9tj niedaleko Warszawy, ale bliska mi osoba mieszka w Lublinie to dość blisko granicy. Poza tym to przy tej technice km w tą czy tamtą zagrożenia są podobne.
@@DompodZorza Bardzo wam dziękuję dziewczyny. Muszę chyba bardziej skupić się na Bogu.
@@AWojt dokładnie, dziś nie ma ograniczeń odległości. Tysiące kilometrów są jak sekundy naszego życia. Musimy wierzyć, że to szaleństwo się skończy. Nie chcę się licytować, ani przytaczać, że inni mają gorzej, ale mieszkam przy samej granicy. W tej chwili bardziej boję się o stan zdrowia jednej z ostatnich w rodzinie bliskiej mi osoby niż wojny. Właściwie o zdrowie mojej rodziny martwię się i boję od 30 lat. Tak się poukładało, że na przestrzeni lat wszyscy po kolei chorowali i odchodzili. Moim zdaniem musimy skupiać się na tu i teraz, a o przyszłości myśleć jako o obietnicy czegoś lepszego. To pomaga mi przetrwać trudności. Nie można myśleć ciągle o czymś, na co nie mamy wpływu. Pamiętam jak na początku wojny spakowałam najpotrzebniejsze rzeczy i leki (też choruję 🥴) oraz ... pobrałam zapas książek na czytnik. Tak, wiem, to absurdalne i dziś mnie śmieszy, ale to właśnie wtedy wydawało mi się najważniejsze do przetrwania w sferze ducha. Dziś rano koleżanka Ukrainka mieszkająca od lat w Polsce opowiedziała mi o świętach, które spędziła z rodziną kilkadziesiąt kilometrów od granicy (po tamtej stronie oczywiście). Na Ukrainę jechała wypełnionym do granic możliwości gośćmi takimi jak ona sama pociągiem. Siedząc przy wigilijnym stole zamiast pierwszej gwiazdki widzieli rakiety lecące do celu i spadające w oddali bomby. Tego z kolei nie jestem w stanie sobie wyobrazić. Trzymaj się Agnieszko, skoncentruj się na czymś, co lubisz, zaakceptuj swój lęk, ale nie pozwól mu zapanować nad sobą. To od Ciebie w dużej mierze zależy jak się czujesz. Stwórz sobie strefę komfortu, która pomoże Ci się odciąć od czarnych myśli choć na część czasu, jaki masz dla siebie. Ps. Bardzo żałuję, że z racji odległości wspólna kawa nie jest możliwa, ale ściskam Cię wirtualnie.