Co czytałam, gdy mnie nie było 📚 | Mam do pana kilka pytań, Chłopki, Głusza, Fatum i Furia 📖
Вставка
- Опубліковано 19 лис 2023
- Cześć! Dzisiaj zapraszam na zbiorczą recenzję czterech książek, które czytałam w ostatnich miesiącach, gdy miałam przerwę na kanale. Miłego oglądania! ❤
***
Jeśli Ci się podobało, zostaw łapkę w górę :)
Subskrybuj mój kanał: bit.ly/2WyO4JQ
***
📩KONTAKT/WSPÓŁPRACE: martaa.wlodarczyk@gmail.com
🟦FACEBOOK: / sezonliteracki
📸INSTAGRAM: / m_reads
🎧TIKTOK: sezonliteracki
📖GOODREADS: / sezonliteracki
📚LUBIMY CZYTAĆ: lubimyczytac.pl/profil/115335...
💭BLOG: www.zyciemiedzywierszami.pl/
🐤TWITTER: / malamiblog
A dla mnie Mam do pana kilka pytań jest świetną powieścią, nawet lepszą od Wierzyliśmy jak nikt. Jeżeli tylko my, dziewczyny, kobiety przyjrzymy się uważnie swoim doświadczeniom, to z niemalże 100%-ową pewnością każda z nas była obiektem seksizmu, słownej przemocy seksualnej (komentarze, niby-żarty, gwizdy), a wiele z nas było także obiektem przemocy fizycznej (ocieranie się w tramwaju, nagły i absolutnie przez nas nie akceptowany zły dotyk). To niosło ze sobą wstyd, upokorzenie, ale się o tym nie mówiło, bo było przecież „normalne”, bo przecież „chłopcy tak się zachowują”. Na szczęście teraz o tym mówimy, krzyczymy, a Rebecca Makkai nam w tym pomaga. Jakże to wielowymiarowa powieść. To nie tylko książka oskarżająca kulturę patriarchatu, ale też rasizm, zmowę milczenia wobec niezdrowo pojmowanej lojalności wobec jakiejś wpływowej grupy, ale też pokazująca siłę mediów społecznościowych - tę niszczącą jednostkę, ale też czasami walczącą o prawdę. To oskarżenie całego zabetonowanego systemu, który przyzwala, lekceważy fakty, bo ważniejsze od prawdy jest utrzymanie fałszywego wizerunku instytucji, w tym wypadku szkoły, ważniejsze jest zachowanie swoistego status quo w określonych społecznościach (szczególnie w małych miasteczkach). I drapieżcy mogą dalej działać bezkarnie. Mało tego, są zaskoczeni i oburzeni, że to, co oni uznają za „męski sposób okazywania zainteresowania”, jest przekraczaniem granic i nadużyciem wobec drugiego człowieka, kobiety, dziewczyny.
Idealnie opisałaś moim zdaniem to, czym ta książka chciałaby być, ale nie jest. Dla mnie te wszystkie ważne wątki są poruszone bardzo powierzchownie i nic z nich właściwie nie wynika. W przeciwieństwie do Wierzyliśmy jak nikt, bo praca włożona w tamtą książkę, cały research i opracowanie tematu były nieporównywalnie większe. Ale super, że Tobie ta książka się podobała i wyniosłaś z niej tyle treści dla siebie! Bo to wszystko ważne tematy, o których warto mówić :)
Chłopki rewelacja😊 Cieszę się że robisz więcej filmów. Czekam z niecierpliwością na następne.
"Głusza" jest rzeczywiście świetna i dużo dobrego robi, jeśli chodzi o szerzenie świadomości o nieprzystosowaniu naszego świata do potrzeb Głuchych. Super, że Ci się podobała i że o niej mówisz!
Jak zwykle opłacało się czekać na zbiorczą recenzję :)
"Fatum i furia" to jedna z moich ulubionych powieści od lat, muszę przeczytać w nowym tłumaczeniu! Stare wydanie jest o sto stron krótsze i ani przez moment nie miałam wrażenia, że coś się dłuży. Kocham tę powieść za wspaniały język, poetycki i zostawiający miejsce do interpretacji oraz przede wszystkim za tę podwójną perspektywę, która obnaża zawodność pamięci - to same wydarzeni może być inaczej zapamiętane i zinterpretowane. A ponadto wiwisekcje wieloletnich związków to jeden z moich ulubionych tematów literackich. O tej tematyce mogę polecić "Kolonię karną. Sceny z życia małżeńskiego" Jastruna oraz "Pan i Pani Fleishman". Myślę, że ta druga ma spore szanse przypaść ci do gustu.
Za to zupełnie nie podobała mi się "Wyspa kobiet" Groff, uważam że jest miałka, tendencyjna i banalna jednocześnie. Ale "Florydę" też lubię!
A "Głusza" wręcz zmiotła mnie z planszy, gdy czytałam ją zaraz po premierze, choć temat jest mi znany od paru lat. Niestety nic się nie zmienia.
Czytałam starszą wersję i nawet nie wiedziałam, że jest taka różnica w liczbie stron 😮 ps mi też bardzo pdobało się tak odmienne odbieranie tych samych zdarzeń, słów czy sytuacji. I tytuł idealnie podsumowuje obie części.
A jeśli chodzi o wieloletnie relacje to polecam "śceny z życia małżeńskiego" Bergmana
Cieszę się, że wróciłaś😊
Z książek, o których mówisz, czytałam oba reportaże i muszę przyznać, że mam podobne odczucia
Czytałam "Fatum i furię" w pierwszym wydaniu, nie pamiętam z niej kompletnie nic, tylko to, jaka była dla mnie tragiczna 😅 Potem zaryzykowałam, dałam autorce drugą szansę, przeczytałam "Florydę" i się zachwyciłam 😊
Ja jeszcze nie czytałam nic Rebeki Makkai, chyba jako pierwsze przeczytam "Mam do Pana kilka pytań" z zastrzeżeniem, że nawet jeśli mnie nie porwie, to dalej będę chciała przeczytać "Wierzyliśmy jak nikt", i koniecznie z otwartą głową. To jest mój chytry plan na potencjalnie dwie udane lektury 😊
Cieszę się, że znów mogłam obejrzeć, co tam książkowo u Ciebie 😘
Bardzo sprytny plan 😄 No właśnie mnie też Floryda się podobała, więc nie skreślam tej autorki 🤔
Po lekturze reportażu Chłopki bardzo doceniam swoją codzienność i spojrzałam w innym świetle, z ogromnym szacunkiem na życie moich śp Babć, które właśnie tak ciężko harowaly na wsi.Bardzo polecam wersję papierową, bo w książce jest dużo ciekawych fotografii.
Dokładnie, to taka książka, po której znacznie więcej się docenia. Słyszałam o zdjęciach już niestety po lekturze, ale muszę kiedyś przekartkować tę książkę, żeby je obejrzeć!
Ja nie dałam rady przeczytać Chłopki. U mnie był DNF.
Jestem w trakcie Makkai i całkowicie się z Tobą zgadzam. Gdyby nie to, że czytam ją na feministyczny klub książki to już bym ją dawno odłożyła. Bardzo chaotyczna narracja, dużo nic nie wnoszących szczegółów, nieciekawa główna bohaterka, nic nowego nie mówiąca o sytuacji kobiet. Dla mnie porażka 🙄 Fatum i furię też uważam za przereklamowaną książkę, ale i tak czytało mi się ją lepiej niż Makkai 😊 Natalia
Co do książki R.Makkai zupełnie się nie zgadzam.Moze dlatego ,że nie znam poprzedniej. Dla mnie znajdzie się w topce najlepszych powieści tego roku. Głównie dlatego że wspaniale łączy gatunki , udowadnia że kryminał można połączyć z literaturą piękną
Jest napisana stylem który wpada w ucho jak muzyka. Nawet to zauważył recenzent że jest jak stru ny fortepianu bez jednego fałszywego dźwięku. Czułam tak samo.
Tym bardziej polecam Wierzyliśmy jak nikt! Jestem ciekawa czy wrażenia byłyby podobne 🙂
@@SezonLiteracki Mam zamiar.
Polski Język Migowy ma własną gramatykę, jest odrębnym językiem, naturalnym językiem osób G/głuchych. Zwykle nie znają polszczyzny osoby, które urodziły się głuche. Jeśli utrata słuchu nastąpiła po opanowaniu mowy znajomość języka polskiego fonicznego jest bardziej prawdopodobna. Osobiście jestem za tzw. dwujęzycznością (posługiwanie się polszczyzną i PJM) Gorąco zachęcam do nauki PJM. Ja przepadłam. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Właśnie ten reportaż wiele z tych rzeczy mi uświadomił! 🙂