Przeżyłem dokladnie to samo o czym mówi pani an filmiku. Współczuję Marysi. U mnie tak samo rodzic jeden i drugi Narcyz. Też mówili po co psycholog on gada głupoty, ci psycholog nie potrzebny tylko lenistwa masz. Gdy nalegałem na to żeby t z poszli do psychologa to obiecali ale nie poszli nigdy. Tak już wcześniej to wiedziałem że psycholog by im wyjaśnił przez co są problemy i oni tez o tym wiedzą. Tacy rodzice bardzo krzywdzą to jest potworne niszczenie. Mam te wszystkie objawy o których Pani mówi to przez dysocjację. Nie da się inaczej tym bardziej w małym mieszkaniu uciec od katow gdy się jest dzieckiem jak w ten sposób. Gdy ja wychodziłem do kuchni żeby odpocząć ojciec przychodził i nękał. Matka gdy przychodziła do lodówki coś wziasc obrażała od skurwys.. ów i wychodziła zaraz znów do pokoju. Po oglądaniu czegoś wyganiała z kuchni do ojca. Gdyby ktoś dziś to zobaczył nagrane na tel kom i udostępnione w sieci myślę że ludzie by ich za..ili. Najgorsze jest to że szkoła nic nie robi przecież przemoc na dziecku widać z daleka i nie chodzi mi o ślady. Ja mam do dziś dysocjację i to bardzo boli ponieważ tak jak Pani mówiła to jest życie za szybą i na dodatek ciężko jest odczuwać. Nie da się w takim stanie żyć pełnią. To sie nie da opisac co tam przeżyłem. W wieku 17 lat moj stan to masakra w wieku 19 lat dysocjacja odcięcie od siebie leżenie w łóżku i nic więcej. Nie potrafie im za to odpuscic i zastanawiam sie czy zrobic z nich pedofilów czy po prostu pobić ich tak jak oni mi to robili. Nie potrafie im odpuscic bo tyle szans okazji mi w zyciu zniszczyli. Nie rozumiem jak mozna dziecko, nastolatka w ten sposób traktować z taka brutalnością.
Przeżyłam i przeżywam coś podobnego.Odrętwienie,osłupienie,koszmary i bezsenność,wrażenie ze serce mam z lodu .Nie doswiadczyłam przemocy fizycznej ale psychicznejj i seksualnej.Całkowita dewaluacja przez otoczenie doprowadziła do dysocjacji,dokladnie tak jak pani to opisała,czasem mam wrażenie,że moje życie to film a ja jestem tylko biernym obserwatorem.Nie ma mnie w ciele,jestem jakby poza.Czekam na przyjęcie do szpitala na oddział nerwic i zaburzeń osobowosci.Leczę się bezskutecznie od 12 lat czyli od pierwszego ataku absolutnej paniki,histerii,rozpadu jakby osobowości.Bywały ataki, w których mnie wykręcało.Zaczelam wpadac w obsesję, że jestem opętana.Słucham pani od jakiegos czasu i odzyskuje wiarę w skuteczność leczenia i terapii.Jak mi nie pomogą na tym oddziale to chyba się do pani zgłoszę. Bardzo dziękuję za materiał i studium przypadku.Bardzo bym chciała aby u mnie rownież doszlo do poprawy jakości życia.A skoro tamtej dziewczynie się udało to mnie może też. Pozdrawiam serdecznie ❤
Ja jestem córką narcystycznej mamy i mam często poczucie pustki, zamyslam się nagle np.robię coś i nagle przerywam kładę się na kanapie i patrzę przez okno, staram się nad tym pracować ale nie jest łatwo, zawsze byłam blada , mam też niskie ciśnienie i w ogóle jest mi często zimno nie tylko dłonie mi marzną., trudni mi otworzyć się przed ludźmi raczej jestem widzem niż uczestnikiem, dziękuję Pani Moniko ❤
To o czym Pani pisze to skutek tzw.stanu zamrozenia w dziecinstwie i przebywanie z narcystyczna "Pani Matka". Znam to marzniecie...bardzo dobrze. Pozdrowienia
Mam jeszcze gorsze wspomnienia.Całe dzieciństwo w trybie na przetrwanie, skamieniała patrzyłam na matkę potwora i czekałam na najgorsze.Świat książek był moją ucieczką.Eskapizm pozwalał mi przetrwać.Kiedy widzę że dzieci zasługują na szacunek, mają prawa i mogą wyrażać swoje zdanie czuję ból i dławienie. Izoluję się przez większość życia, bo tylko wtedy nie czuję spięcia. Mam 60 lat i dopiero od kilku lat zrozumiałam kim jest matka.
Dziękuję za ten film, przybliżyła mi Pani doskonale dolegliwości, które dotyczą też i mnie. Mam nadzieję, że teraz będzie mi się z nimi trochę łatwiej oswoić
Witam. Może to komuś pomoże. U mnie było podobnie choć ataków nie miałam a może mam je wyparte, bo mam ogromne luki w pamięci. Przełom nastąpił ok 51 roku mojego życia. Polegał on na przejściu tzw. Ciemnej nocy duszy czyli nastąpiła dezintegracja pozytywna, którą opisał Kazimierz Dąbrowski. W moim odczuciu to tak jakby mój system operacyjny, moja psychika się zresetowała i zostały mi przywrócone "ustawienia fabbryczne" Teraz sama "wgrywam" w siebie to co chcę. Uczę się życia na nowo, robię to bardzo rozważnie, bo nie chcę " śmieci" w sobie. Życzę każdemu aby przeszedł tą drogę bohatera, było ciężko a niej, ale po drugiej stronie lustra zaczyna się świadome życie. Co mi odpadło? Lęk, wgrane przekonania itd. A co przyszło? Spokój, błogość i otwarcie mojego serca,wolność i najważniejsze ŚWIADOMOŚĆ. Pozdrawiam wszystkich serdecznie💚
Czuje ulgę czytając ten wpis....przechodzę taką drogę/proces ze sobą...u mnie zapalnikiem była relacja z kimś narcystyczno-psychopatycznym...choć i u siebie w cieniu widzę trudne systemy obronne.
Ja przeżyłem ,podobne sytuacje jako młody człowiek,utożsamiam się z bohaterką opowieści,oraz miałem ataki paniki jako nastolatek w szpitalu,później miałem epizod w domu po zażyciu amfetaminy,dostałem pierwszego ataku paniki,oraz stanów lękowych,później było wiele razy,że nagle dostawałem ataków paniki i depresji,lęków .To zdaża się do dziś,choć może nie w takim nasileniu.Bardzo przykre paraliżujące doświadczenie,nagłe udeżenia gorąca i osłupienie.
Ja kobieta 60 letnia cierpie od mlodych lat na nawracajaca depresje.mam corke i kochana wnuczke.do dzisiaj mieszkam w domu rodzinnym z matka(tak mi sie zycie ulozylo).podejrzewam ze narcyzem ukrytym(ideal ktoremu nie mozna nic zarzucic na zewnatrz).dwoje doroslego rodzenstwa.wiezi slabe.wszystko sie krecilo i kreci wokol niej.matka stara jak na swoj wiek sprawna fizcznie.problemy z pamiecia.zawsze bylam przez nia umniejszana,deprecjonowana.ale odbywalo sie to w cztery oczy do rodzenstwa,mojej corki.z czego nie zdawalam sobie tak do konca sprawy.od niedawna zaczelam duzo ogladac sluchac na te tematy i moje przypuszczenia potwierdxily sie.rodzina z problmem alkoholowym.nie moglam zrozumiec co ja zle robie ze jestem kozlem ofiarnym choc cale zycie sie mna wyslugiwala nie mogac liczyc na ojca.nie rozumialam dlaczego corka do mnie ciagle skacze i ma pretensje,ale po przytoczeniu pewnych slow(slowa matki)zrozumialam.to ona sprawila ze jest slaba wiez miedxy nami i rodzenstwem.probowalam niejednokrotnie rozmowy z nia na dany temat ale nic to nie dalo.odwrocila kota ogonem,zrobila salatke .rozmowa jak ze sciana.grala dobra babcie choc w mlodosci faworyzowala dzieci siostry.gdy corka dorosla zrobila z niej zlote dziecko,ale tylko na pewien okres.zdawala relacje corce gdy przyjezdzala z mojej dzialalnosci domowej,ale tylko tej zlej wg.niej oczywiscie.podwazala moj autorytet.teraz wiem ze swoje ukryte cechy przenosila na moja osobe.nie wiem jakby wygladal dom gdyby nie moja praca w nim.przekonalam sie do konca jaka jest babcia dla mojej corki i matka dla mnie gdy wyjezdzalam do dziecka bo mialo i ma powazne klopoty zdrowotne a jest samotna matka i nie ma tam nikogo bliskiego.wybiegla na klatke schodowa krzyczac ze:"zostawiam sama chora matke",ze nalyka sie tabletek,ze pojdzie do domu starcow"-chciala pokazac z jaka niedobra corka mieszka.gdy brat byl powiadomiony o wsxystkim ,dostal wytyczne,mial tylko ew.dokupic jej jakies drobne zakupy jak bedzie trxeba (w podstawowe zakupy byla zaopatrzona).tak mnie pozegnala.u corki pogotowie,sxpitale nikt nie raczyl zadzwonic.ja sama bez wsparcia w stresie i nerwach.ja dzwonilam jak ona sie czuje."w glowie jej sie kreci" juz z dziesiec lat.ciagle to samo" syn"biedny"bo zakupy musi zrobic.a ja?Ja przedmiot do uzycia dla wszystkich.bo siostra musi jechac do corki by zostac z pieskiem bo jada na wczasy jej dxieci.choc maja tam ojca matke.a moja corka sama i pretensja siostry ze moj obowiazek zajmowac sie matka.a kto sie nia zajmuje na codzien ?musze godzic obowiazek i tu i tu.matka sie ze mna nie przeniesie.jestem tam pretensja matki,jestem tu pretensja corki.powiedzialam ze jestem jak prxedmiot do uzycia.bo gdy chorowalam nie dostalam dobrego slowa.musialam polozyc sie do szpitala by wyjsc "w spokoju " z depresjia i to powiedziala ze na wczasy pojechalam i nie chcialio mi sie pracowac.wsparcia psychicznego szukac u kogo?chcialabym miec taka opieke na starosc jak ona ma odemnie.mam wielki zal i bol .nie moge opowiedziec tego w bliskim otoczeniu bo nikt nie uwierzy .raczej w marke dla ludzi.nawet corka manipulowana przez babcie przez tyle lat.Chyba tylko osoby ktore prxez to przeszly i teraz same daja prawde na youtubie.
Choc nie bylam bita przez matke tylko ojca doskonale znam bol tej kobietki i bardxo jej wspolczuje.jak rodzina moze skrzywdzic czlowieka w rozny sposob.chocby niesprawiedliwym osadem.sytuacji bylo duzo i tak zajelam pol strony
Wstrząsający materiał. Gdybym mogła, pociągnęłabym rodziców Marysi do odpowiedzialności. I nagłośniła sprawę. Nie może być tak, że kaci własnych dzieci są bezkarni…
@@herbatkazpsychologiem I to jest problem z przemocą wobec dzieci. Gdy już można zaprowadzić sprawiedliwość, jest za późno, bo przecież nikt nie będzie ciągał po sądach staruszków. Ale w kontrze powiem, że rodzice teraz są starcami, ale Marysia też była bezbronną małą dziewczynką. Tu chodzi o to, żeby rodzice uświadomili sobie swój błąd i co właściwie zrobili własnemu dziecku. Chociaż przez szczera rozmowę.
Czy fantazjowanie o kimś, kto zapewni troskę, miłość, bezpieczeństwo, zamyślanie się, bezmyślne siedzenie na kanapie to dysocjacja. Mało pamiętam z dzieciństwa, urywki tylko, dom alkoholowy.
Bo do okola takich pseudo rodziców są śmieci które uwielbiają gdy dziecko jest bite wtedy czują się lepiej. Przepraszam za określenie ale nie da się inaczej ich nazwać. Ja sam reaguję natychmiast gdy ktoś krzywdzi dziecko nie potrafię stać i się patrzeć.
Marysi ataki trwały 30 lat. Obecnie jest od nich wolna. Jest izolowana od rodziny, ale spełnia się w rodzinie, którą sama założyła. Cierpi na okresową bezsenność, ale z każdym miesiącem jest juz lepiej. Wielu rzeczy nie może sobie przypomnieć.
@@herbatkazpsychologiem ja juz po wieloletniej terapii. Terapeutka i psychiatra to stwierdzili ze tak ciezkiego zaburzenia dysocjacyjnego to nie widzieli.z trudem mnie wyciagneli. Ale uraz do konca zycia juz raczej pozostanie bo juz w mniejszym stopniu ale nadal sie dysocjuje. Dziekuje
Przeżyłem dokladnie to samo o czym mówi pani an filmiku. Współczuję Marysi. U mnie tak samo rodzic jeden i drugi Narcyz. Też mówili po co psycholog on gada głupoty, ci psycholog nie potrzebny tylko lenistwa masz. Gdy nalegałem na to żeby t z poszli do psychologa to obiecali ale nie poszli nigdy. Tak już wcześniej to wiedziałem że psycholog by im wyjaśnił przez co są problemy i oni tez o tym wiedzą.
Tacy rodzice bardzo krzywdzą to jest potworne niszczenie.
Mam te wszystkie objawy o których Pani mówi to przez dysocjację. Nie da się inaczej tym bardziej w małym mieszkaniu uciec od katow gdy się jest dzieckiem jak w ten sposób. Gdy ja wychodziłem do kuchni żeby odpocząć ojciec przychodził i nękał. Matka gdy przychodziła do lodówki coś wziasc obrażała od skurwys.. ów i wychodziła zaraz znów do pokoju. Po oglądaniu czegoś wyganiała z kuchni do ojca.
Gdyby ktoś dziś to zobaczył nagrane na tel kom i udostępnione w sieci myślę że ludzie by ich za..ili.
Najgorsze jest to że szkoła nic nie robi przecież przemoc na dziecku widać z daleka i nie chodzi mi o ślady.
Ja mam do dziś dysocjację i to bardzo boli ponieważ tak jak Pani mówiła to jest życie za szybą i na dodatek ciężko jest odczuwać. Nie da się w takim stanie żyć pełnią.
To sie nie da opisac co tam przeżyłem.
W wieku 17 lat moj stan to masakra w wieku 19 lat dysocjacja odcięcie od siebie leżenie w łóżku i nic więcej.
Nie potrafie im za to odpuscic i zastanawiam sie czy zrobic z nich pedofilów czy po prostu pobić ich tak jak oni mi to robili.
Nie potrafie im odpuscic bo tyle szans okazji mi w zyciu zniszczyli. Nie rozumiem jak mozna dziecko, nastolatka w ten sposób traktować z taka brutalnością.
❤
❤
Bardzo dziękuję. To jest niesłychanie pomocne. I ten Pani spokój. Bezcenny. Sam Pani głos uspokaja.
Bardzo dziękuję!
Potwierdzam. Dobre tematy i spokojny glos Pani Monika, to Balsam na serce.
@@jolantaneeb3296 Dziękuję!
Dramat , dobrze ze jest taki ktos jak pani i pomaga takim osobom.
❤
Jedni niszczą drudzy pomagają. Powinni być surowo ukarani za zniszczenie komuś życia
Przeżyłam i przeżywam coś podobnego.Odrętwienie,osłupienie,koszmary i bezsenność,wrażenie ze serce mam z lodu .Nie doswiadczyłam przemocy fizycznej ale psychicznejj i seksualnej.Całkowita dewaluacja przez otoczenie doprowadziła do dysocjacji,dokladnie tak jak pani to opisała,czasem mam wrażenie,że moje życie to film a ja jestem tylko biernym obserwatorem.Nie ma mnie w ciele,jestem jakby poza.Czekam na przyjęcie do szpitala na oddział nerwic i zaburzeń osobowosci.Leczę się bezskutecznie od 12 lat czyli od pierwszego ataku absolutnej paniki,histerii,rozpadu jakby osobowości.Bywały ataki, w których mnie wykręcało.Zaczelam wpadac w obsesję, że jestem opętana.Słucham pani od jakiegos czasu i odzyskuje wiarę w skuteczność leczenia i terapii.Jak mi nie pomogą na tym oddziale to chyba się do pani zgłoszę.
Bardzo dziękuję za materiał i studium przypadku.Bardzo bym chciała aby u mnie rownież doszlo do poprawy jakości życia.A skoro tamtej dziewczynie się udało to mnie może też.
Pozdrawiam serdecznie ❤
Ja jestem córką narcystycznej mamy i mam często poczucie pustki, zamyslam się nagle np.robię coś i nagle przerywam kładę się na kanapie i patrzę przez okno, staram się nad tym pracować ale nie jest łatwo, zawsze byłam blada , mam też niskie ciśnienie i w ogóle jest mi często zimno nie tylko dłonie mi marzną., trudni mi otworzyć się przed ludźmi raczej jestem widzem niż uczestnikiem, dziękuję Pani Moniko ❤
Przytulam do serca.❤
To o czym Pani pisze to skutek tzw.stanu zamrozenia w dziecinstwie i przebywanie z narcystyczna "Pani Matka". Znam to marzniecie...bardzo dobrze. Pozdrowienia
Mam jeszcze gorsze wspomnienia.Całe dzieciństwo w trybie na przetrwanie, skamieniała patrzyłam na matkę potwora i czekałam na najgorsze.Świat książek był moją ucieczką.Eskapizm pozwalał mi przetrwać.Kiedy widzę że dzieci zasługują na szacunek, mają prawa i mogą wyrażać swoje zdanie czuję ból i dławienie. Izoluję się przez większość życia, bo tylko wtedy nie czuję spięcia. Mam 60 lat i dopiero od kilku lat zrozumiałam kim jest matka.
To przejmująca historia pełna bólu.
❤❤❤❤...😘😘Przytulam do serca...❤️Ja też miałam swoje piekło...
Dziękuję za ten film, przybliżyła mi Pani doskonale dolegliwości, które dotyczą też i mnie. Mam nadzieję, że teraz będzie mi się z nimi trochę łatwiej oswoić
Życzę, żeby się to skończyło. Pięknego wolnego życia w radości!❤️❤️❤️
Dziękuję za film, za to że Pani pomaga ludziom, za Pani dobroć ❤
Bardzo dziękuję za dobre słowa.
Project Monarch oraz MK Ultra - kontrola umysłu poprzez dysocjację, w pewnych środowiskach temat znany od lat.
Bardzo poruszająca opowieść. Odsłuchiwałam w kawałkach. Wspomnienia..
To ja mam zagrożone serce, nie czuje smutku ani radość 😢. Nic, pustka
Witam. Może to komuś pomoże.
U mnie było podobnie choć ataków nie miałam a może mam je wyparte, bo mam ogromne luki w pamięci. Przełom nastąpił ok 51 roku mojego życia. Polegał on na przejściu tzw. Ciemnej nocy duszy czyli nastąpiła dezintegracja pozytywna, którą opisał Kazimierz Dąbrowski.
W moim odczuciu to tak jakby mój system operacyjny, moja psychika się zresetowała i zostały mi przywrócone "ustawienia fabbryczne"
Teraz sama "wgrywam" w siebie to co chcę. Uczę się życia na nowo, robię to bardzo rozważnie, bo nie chcę " śmieci" w sobie.
Życzę każdemu aby przeszedł tą drogę bohatera, było ciężko a niej, ale po drugiej stronie lustra zaczyna się świadome życie.
Co mi odpadło? Lęk, wgrane przekonania itd. A co przyszło? Spokój, błogość i otwarcie mojego serca,wolność i najważniejsze ŚWIADOMOŚĆ. Pozdrawiam wszystkich serdecznie💚
@@lidiawydra5632 Bardzo dziękuję za komentarz . Co wyzwoliło dezintegrację?
Czuje ulgę czytając ten wpis....przechodzę taką drogę/proces ze sobą...u mnie zapalnikiem była relacja z kimś narcystyczno-psychopatycznym...choć i u siebie w cieniu widzę trudne systemy obronne.
Dziekuje za Pani prace, jest bardzo potrzebna❤!!! Ma Pani bardzo kojacy glos, duzo zdrowka i pomyslnosci.
Dziękuję! Życzę wszystkiego dobrego!🩵
Ja przeżyłem ,podobne sytuacje jako młody człowiek,utożsamiam się z bohaterką opowieści,oraz miałem ataki paniki jako nastolatek w szpitalu,później miałem epizod w domu po zażyciu amfetaminy,dostałem pierwszego ataku paniki,oraz stanów lękowych,później było wiele razy,że nagle dostawałem ataków paniki i depresji,lęków .To zdaża się do dziś,choć może nie w takim nasileniu.Bardzo przykre paraliżujące doświadczenie,nagłe udeżenia gorąca i osłupienie.
Dzięki, że prowadzi Pani ten program❣️❣️❣️❣️❣️
Ja kobieta 60 letnia cierpie od mlodych lat na nawracajaca depresje.mam corke i kochana wnuczke.do dzisiaj mieszkam w domu rodzinnym z matka(tak mi sie zycie ulozylo).podejrzewam ze narcyzem ukrytym(ideal ktoremu nie mozna nic zarzucic na zewnatrz).dwoje doroslego rodzenstwa.wiezi slabe.wszystko sie krecilo i kreci wokol niej.matka stara jak na swoj wiek sprawna fizcznie.problemy z pamiecia.zawsze bylam przez nia umniejszana,deprecjonowana.ale odbywalo sie to w cztery oczy do rodzenstwa,mojej corki.z czego nie zdawalam sobie tak do konca sprawy.od niedawna zaczelam duzo ogladac sluchac na te tematy i moje przypuszczenia potwierdxily sie.rodzina z problmem alkoholowym.nie moglam zrozumiec co ja zle robie ze jestem kozlem ofiarnym choc cale zycie sie mna wyslugiwala nie mogac liczyc na ojca.nie rozumialam dlaczego corka do mnie ciagle skacze i ma pretensje,ale po przytoczeniu pewnych slow(slowa matki)zrozumialam.to ona sprawila ze jest slaba wiez miedxy nami i rodzenstwem.probowalam niejednokrotnie rozmowy z nia na dany temat ale nic to nie dalo.odwrocila kota ogonem,zrobila salatke .rozmowa jak ze sciana.grala dobra babcie choc w mlodosci faworyzowala dzieci siostry.gdy corka dorosla zrobila z niej zlote dziecko,ale tylko na pewien okres.zdawala relacje corce gdy przyjezdzala z mojej dzialalnosci domowej,ale tylko tej zlej wg.niej oczywiscie.podwazala moj autorytet.teraz wiem ze swoje ukryte cechy przenosila na moja osobe.nie wiem jakby wygladal dom gdyby nie moja praca w nim.przekonalam sie do konca jaka jest babcia dla mojej corki i matka dla mnie gdy wyjezdzalam do dziecka bo mialo i ma powazne klopoty zdrowotne a jest samotna matka i nie ma tam nikogo bliskiego.wybiegla na klatke schodowa krzyczac ze:"zostawiam sama chora matke",ze nalyka sie tabletek,ze pojdzie do domu starcow"-chciala pokazac z jaka niedobra corka mieszka.gdy brat byl powiadomiony o wsxystkim ,dostal wytyczne,mial tylko ew.dokupic jej jakies drobne zakupy jak bedzie trxeba (w podstawowe zakupy byla zaopatrzona).tak mnie pozegnala.u corki pogotowie,sxpitale nikt nie raczyl zadzwonic.ja sama bez wsparcia w stresie i nerwach.ja dzwonilam jak ona sie czuje."w glowie jej sie kreci" juz z dziesiec lat.ciagle to samo" syn"biedny"bo zakupy musi zrobic.a ja?Ja przedmiot do uzycia dla wszystkich.bo siostra musi jechac do corki by zostac z pieskiem bo jada na wczasy jej dxieci.choc maja tam ojca matke.a moja corka sama i pretensja siostry ze moj obowiazek zajmowac sie matka.a kto sie nia zajmuje na codzien ?musze godzic obowiazek i tu i tu.matka sie ze mna nie przeniesie.jestem tam pretensja matki,jestem tu pretensja corki.powiedzialam ze jestem jak prxedmiot do uzycia.bo gdy chorowalam nie dostalam dobrego slowa.musialam polozyc sie do szpitala by wyjsc "w spokoju " z depresjia i to powiedziala ze na wczasy pojechalam i nie chcialio mi sie pracowac.wsparcia psychicznego szukac u kogo?chcialabym miec taka opieke na starosc jak ona ma odemnie.mam wielki zal i bol .nie moge opowiedziec tego w bliskim otoczeniu bo nikt nie uwierzy .raczej w marke dla ludzi.nawet corka manipulowana przez babcie przez tyle lat.Chyba tylko osoby ktore prxez to przeszly i teraz same daja prawde na youtubie.
Choc nie bylam bita przez matke tylko ojca doskonale znam bol tej kobietki i bardxo jej wspolczuje.jak rodzina moze skrzywdzic czlowieka w rozny sposob.chocby niesprawiedliwym osadem.sytuacji bylo duzo i tak zajelam pol strony
Dzięki ❤🌷🌻🫶
❤️
Teraz wiem ze to co mi sie przydarza to stany dysocjacyjne i mam je od najmlodszych lat. W domu bylam ofiarą przemocy psychicznej i seksualnej
Bardzo współczuję. Czy jesteś pod opieką psychologa?
Dziękuję ❤
Wstrząsający materiał. Gdybym mogła, pociągnęłabym rodziców Marysi do odpowiedzialności. I nagłośniła sprawę. Nie może być tak, że kaci własnych dzieci są bezkarni…
Takich historii jest wiele... Marysia jest już osobą dojrzałą, sama ma dzieci i wnuki. Jej rodzice są starcami.
@@herbatkazpsychologiem I to jest problem z przemocą wobec dzieci. Gdy już można zaprowadzić sprawiedliwość, jest za późno, bo przecież nikt nie będzie ciągał po sądach staruszków.
Ale w kontrze powiem, że rodzice teraz są starcami, ale Marysia też była bezbronną małą dziewczynką.
Tu chodzi o to, żeby rodzice uświadomili sobie swój błąd i co właściwie zrobili własnemu dziecku. Chociaż przez szczera rozmowę.
Dziękuję za poruszenie tego tematu. A jak się odnajduje w tej rodzinie rodzeństwo Marysi? Pozdrawiam
Rodzeństwo przejęte przez narcystycznych rodziców.
Czy fantazjowanie o kimś, kto zapewni troskę, miłość, bezpieczeństwo, zamyślanie się, bezmyślne siedzenie na kanapie to dysocjacja. Mało pamiętam z dzieciństwa, urywki tylko, dom alkoholowy.
To mogłoby być stwierdzone tylko na badaniu psychologicznym.
Brzmi jak pragnienie czy deficyty...
O matko, pieklo przeszla ta Marysia. Ucieklabym z domu
Pani Marysia byla tzw kozlem ofiarnym , moze byla najstarsza....Ja bylam w podobnej sytuacji.
@@magorzataw102 Bardzo współczuję bo to straszne przeżycia. Pozdrawiam serdecznie.
@@herbatkazpsychologiem Dziękuję , pozdrawiam serdecznie 💝
Zniszczyli dziecku życie dlaczego takim potworom uchodzi to na sucho. Powinni być pociągnięci do odpowiedzialności
Bo do okola takich pseudo rodziców są śmieci które uwielbiają gdy dziecko jest bite wtedy czują się lepiej. Przepraszam za określenie ale nie da się inaczej ich nazwać. Ja sam reaguję natychmiast gdy ktoś krzywdzi dziecko nie potrafię stać i się patrzeć.
Opowieść, jak o demonach a nie ludziach. Jak można tak traktować dzieci? Na poziomie metafizycznym to już nie dysfunkcja, a opętanie.
Jak Marysia się teraz czuje?
Marysi ataki trwały 30 lat. Obecnie jest od nich wolna.
Jest izolowana od rodziny, ale spełnia się w rodzinie, którą sama założyła. Cierpi na okresową bezsenność, ale z każdym miesiącem jest juz lepiej. Wielu rzeczy nie może sobie przypomnieć.
@@herbatkazpsychologiem cieszę się że jest coraz lepiej!
Ile czasu trwała terapia Marysi, zanim nastapila znacząca poprawa ?
❤
❤️
No ja cierpie na zaburzenia dysocjacyjne mieszane.
@@izzar1156 Warto rozważyć terapię. Serdecznie pozdrawiam!
@@herbatkazpsychologiem ja juz po wieloletniej terapii. Terapeutka i psychiatra to stwierdzili ze tak ciezkiego zaburzenia dysocjacyjnego to nie widzieli.z trudem mnie wyciagneli. Ale uraz do konca zycia juz raczej pozostanie bo juz w mniejszym stopniu ale nadal sie dysocjuje. Dziekuje
@@izzar1156 Życzę zdrowia i dobrego życia!💚
@@herbatkazpsychologiem dziekuje i z przyjemnoscia slucham pani ciekawych wykladow. Bardzo fajnie pani przekazuje