Maarten en de Violist

Naast dat Maarten 't Hart zeer te spreken is over de schrijfstijl van Marc Daniel van Diemen, maakt hij zich ook zorgen...
Het boek:
Spelen in het Koninklijk Concertgebouworkest is voor de meeste musici slechts een droom. Maar Marc Daniel van Biemen lukte het om op vierentwintigjarige leeftijd een plek als eerste violist in een van ’s werelds beroemdste orkesten te bemachtigen. In Violist neemt hij de lezer mee in de wereld van de klassieke muziek. Waarom is het strijkkwartet de heilige graal? Wat maakt een dirigent zo goed in zijn vak? Hoe ziet het leven on the road eruit? Maar ook de schaduwzijde van het muzikantenbestaan komt aan bod. In ontroerende en aangrijpende passages schetst Marc Daniel een intiem beeld van zijn ingewikkelde jeugd, als kind van een strenge, bevlogen en alcoholistische vader. Dit maakt Violist tot een indringende vertelling over het leven van een jonge musicus in het Concertgebouworkest.

[@WillemvanTwillertOrganist]

Ik vermoed dat er het nodige vanuit de uitgever Thomas Rap is ingegeven. De cliffhangertjes zijn slim aangebracht. Goede bespreking trouwens van Maarten 't Hart.

[@Nierenmeter]

Met ‘1922’ is ‘2022’ bedoeld, denk ik.

[@Emiliaespi]

Ik vind het vertederend hoe breekbaar Maarten aan het geraken is. Ergo: blijf recht staan Maarten!

[@Klaatusuit]

Het is ‘geen klank zonder drank’, Maarten 😊

[@gerkerkhoven]

Minder sterke promotie van een boek. Meneer Maarten blijft uiterst oppervlakkig. Als afzetten tegen anderen de rode draad is stimuleert het mij niet het boek van de bedoelde arrogante strijkende drinker te gaan kopen.

[@WillemvanTwillertOrganist]

nou, nou wat een gemiep