✩ 𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟 ✩ 𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟 ✒️ 𝐴𝑠̧𝚤𝑘 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑡𝑟𝑜𝑛𝑢𝑛𝑢𝑛 𝑣𝑢𝑟𝑢𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛𝑢 𝑜̈𝑔̆𝑟𝑒𝑛𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛 ✩✩✩ ☘︎ 𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘 ~ 26 ☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑠𝑜𝑜𝑛 ~ 25 🧸 𝐵𝑒𝑔̆𝑒𝑛𝑚𝑒𝑛𝑖𝑧 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑔̆𝑖𝑦𝑙𝑒... 🪄𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟... 𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒: Çoktan şirkete varmış, odamda Bay Jeon'un bana söylediği projeyi yapmaya çalışıyordum. Eksik bir kaç yeri kalmıştı sadece ve onu da Bay Jeon gelince ona soracaktım. Henüz gelmemişti. Genelde erkenden gelirdi. Dakik biriydi çünkü...Bu gün nedense gecikmişti...Merak etmiyor değildim. İyi mi acaba...Arasamıydım? Hangi hakla arayacaktım...Adam beni sadece çalışanı olarak görüyor. Cesaretim olsaydı da, karşısına çıkıp pat diye 'sana aşığım' diye bilseydim. Ama ben de o cesaret nerede...Yıllardır platonik olmak çok yordu beni...onu sevmek güzeldi ama...onun da beni sevmesini isterdim. Benim onu ne kadar çok sevdiğimi bilmesine isterdim. Aşkıma karşılık vermesini isterdim. Ne yapacağımı bilmiyordum...Her şeyi akışına bırakmak en iyisi her halde... 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘'𝑑𝑎𝑛 Eve sabahın erken saatlerinde varmış, hemen yukarı odama çıkmaya başladım zorlukla. Odaya girip kendimi banyoya attığımda önce üstümdeki kanlı gömleği çıkarmış, kirli sepetine atmıştım. Üzerimdeki diğer kıyafetlerimi de çıkarıp, gömleğimin yanına yollamıştım. Duşa kabine girip soğuk suyu açtım ve duş almaya başladım. Canım acısada dayanmıştım. Duştan çıktıktan sonra yaramdan hala akmaya devam eden kanı bez yardımıyla temizlemeye çalışmıştım. Gerekli olan malzemeleri yanıma almış, kanı durdurmaya çalışıyordum. Biraz da olsa durduktan sonra yarama ilaç sürmüş, sarmaya başlamıştım. Zorlukla da olsa, bir şekilde sarmıştım. Üzerime beyaz gömleğimi ve ceketimi giyerek odadan dışarı çıkmıştım. Evden çıkıp şirkete doğru yola koyulmuştum. Araba süremeyeceğimden bugünlük şoförle gidecektim şirkete. Dün geceden beri bir çatışmanın ortasında kalmıştık, ölümden kıl payı kurtulmuştum. Hastaneyle, doktorla falan uğraşmak istemediğimden yaramı kendim tedavi etmiştim. Zaten gerçek mesleğim doktorluktu. Bazı sorunlardan dolayı çocukluğumdan beri çok sevdiğim mesleğimi yapamamıştım. Şirkete varmış, binaya giriş yapmıştım. Her kes beni görür-görmez selam vermeye ve saygı amaçlı eğilmeye başlamıştı. Asansörün önüne gelmiş düymeye bastım ve içeri girdim. Asansör odamın olduğu katta durunca inmiş, odama doğru ilerlemeye başlamıştım. Tam kapıyı açıp içeri girecekken adımın çağırılmasıyla yanıma doğru döndüm. Çalışanım ve aynı zamanda aşık olduğum kadın bana sesleniyordu. Zorlukla gülümseyerek ona doğru döndüm ve ne diyeceğini bekledim. "Efendim Jungsoon-ah?" Jungsoon: Günaydın efendim. "Günaydın." Jungsoon: Bay Jeon, size hazırlamamı istediğiniz proje hakkında bir şey danışmak istiyordum. "Tabii, ne sormak istiyorsan, neye ihtiyacın varsa, söyleye bilirsin." Jungsoon: Teşekkür ederim efendim. "Şimdi mi gelirsin yanıma, yoksa daha sonra mı?" Jungsoon: Hmm, projeyi alıp geleyim mi şimdi? "Tamam, gel hadi. Bekliyorum." Jungsoon: Tamam efendim. O gittikten sonra odama girmiş, koltuğuma oturmuştum. Başımı arkaya yasladım ve derin-derin soluklanmaya başladım. Canım ilk defa bu kadar çok acıyordu. Telefonu elime almış asistanımı aramıştım, bana bir ilaç getirmesini söylemiş, telefonu kapatmıştım. Kollarımı masaya, başımı da kollarımın üzerine koyup, gözlerimi kapattım. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Kapının çaldığını duymuş, başımı kaldırıp 'gel' komutunu vermiştim. Gelen asistanım Taehyung'du. Elindeki ilaç ve suyu masama bırakarak kenarda durmaya başladı... Taehyung: Bay Jeon, isterseniz bir doktora görünün. İyi görünmüyorsunuz. "İstemiyorum Taehyung. Geçer birazdan." Taehyung: Ama Bay Jeon...yaranız mikrop kapmış ola bilir. Doktora görünmeniz sizin için iyi olur. "Israr etme Taehyung. İstemiyorum dedim. Birazdan geçer." Taehyung: Ahh, tamam. Siz nasıl isterseniz efendim. "Bana bu günün programını söyle." Taehyung: Bu gün sadece bir toplantınız var, o da saat öğleden sonra 16:00'da. Başka bir toplantınız yok. Bir de ortak şirketin ceosuyla birlikte özel iş yemeği olacak. O da akşam 19:00'da. "Tamam. Teşekkür ederim, sen çıka bilirsin." Taehyung hiç bir söylemeden gittikten sonra, deminden beri kendimi sıktığım için derin bir inleme bırakmıştım. Kapının yeniden çalmasıyla derin nefes alıp, kendime gelmeye çalıştım. Daha sonra komut verince kapı açılmış, içeri Jungsoon girmişti. Elindeki proje olduğunu bildiğim büyük kağıt parçasıyla yanıma adımladı ve karşıma koydu. Jungsoon: Bay Jeon, siz iyimisiniz? "Ha? Evet, i-iyiyim. Neden sordun?" Jungsoon: Terlemişsiniz...yüzünüz de bembeyaz olmuş. İyi olduğunuzdan eminmisiniz? Hastalandınız mı yoksa? "Jungsoon-ah...sakin ol. Ben iyiyim..." Jungsoon: İyi görünmüyorsunuz Bay Jeon. "Jungsoon-ah, boş ver sen beni. Hadi gel projene bakalım. Nerede sorun yaşadın?" ... 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑠𝑜𝑜𝑛'𝑑𝑎𝑛 Yarım saatdir Bay Jeon bana projenin eksik yerlerini nasıl tamamlayacağımı anlatıp, gösteriyordu. Zar-zor nefes alması ve terlemesi dikkatimi çekmişti. Bir şeyi vardı, ama söylemiyordu. Anlatmayı durdurması ve elini karnının sağ alt köşesine götürüp oraya bastırması gerçekten bir şeyi olduğunu gösteriyordu. Gözlerini sımsıkı kapamış, acı çekiyor gibi bir hali vardı. Jungsoon: Bay Jeon, siz iyi değilsiniz. Ne oldu size? Neyiniz var? "J-jungsoon-ah..b-bana Taehyung'u çağır lütfen.." Jungsoon: H-hemen efendim. Odadan hızlıca çıkıp, Taehyung'un odasına doğru gitmiştim hızlıca.. Odaya aniden girdiğim için Taehyung korkmuştu. Nefes-nefese konuşmaya başladım; "T-taehyung! Bay Jeon...o-ona bir şey o-oluyor. H-hemen gel." Tae: Ne?! Ne oluyor? "B-bilmiyorum. İyi değil." Taehyung'un odasından çıkıp hemen Bay Jeon'un odasına doğru gitmeye başladık. Odaya girdiğimizde gördüğümüz manzarayla ellerim titremeye, kalbim olduğundan daha hızlı atmaya başladı. Bay Jeon bayılmış, yerde öylece yatıyordu. Taehyung yanına koşup, seslenmeye başladı ona. Ben ise donmuş bir şekilde yerde yatan - 'aşık olduğum' adama bakıyordum... Tae: Jungkook! Jungkook uyan! Lanet olsun! Taehyung Jungkook'un ceketinin önünü açıp baktı. Gördüğüm kırmızı renkle gözlerim şokla açıldı...k-kandı bu...Yaralanmıştı ve yarası kanıyordu. Demek bu yüzden iyi görünmüyordu... Tae: Hemen hastaneye gitmeliyiz. Yarası çok kötü kanıyor. Jungsoon: T-tamam... Korkudan konuşamıyordum bile.Taehyung Bay Jeon'u sırtına alarak dışarı çıktı, ben de peşinden gittim ve birlikte asansöre bindik. Asansör ilk katta durunca hemen inip çıkış kapısına doğru ilerlemeye başladık. Herkes durmuş şok içinde bize doğru bakıyordu, binadan dışarı çıkınca bizi bu halde gören Bay Jeon'un şoförü hemen yanımıza koştu şok olmuş bir şekilde; Ş: B-bay Jeon'a ne o-oldu? Taehyung: Soru sorma, hemen hastaneye gitmeliyiz. Çabuk. Ş: E-emredersiniz... Şoför kapıyı açınca Taehyung Bay Jeon'u arabanın arka koltuğuna yatırdı. Ben de oturdum ve Bay Jeon'un başını kucağıma koydum. Taehyung da öne oturduğunda şoför hastaneye doğru sürmeye başlamıştı. Elimi yüzüne doğru götürmüş, gezdirmeye başladım, bir yandan da ağlıyordum. Ona bir şey olmasından korkuyordum. Gözlerimi kapamış, öyle ağlamaya devam etmiştim; "L-lütfen dayan...Biraz daha dayan. İyi olacaksın. Beni bırakma..." JK: S-seni n-nasıl b-bıraka b-bilirim? Duyduğum sesle gözlerimi açtım, yarı açık gözleriyle bana bakıyordu. Zor dayandığı belliydi... "Yorma k-kendini." JK: J-jungsoon-ah... "K-konuşma, daha f-fazla y-yorma kendini...Lütfen dayan olur mu? Benim için..." JK: G-güzelim...a-ağlama...
𝑫𝒆𝒗𝒂𝒎-1 Yeniden gözlerini kapaması daha çok korkmama ve ağlamama sebep olmuştu...Yüzüne hafifce vurarak belki yine uyanır diye seslenmeye başladım; "J-ju-jungkook? J-jungkook? U-yan lütfen... Aç gözlerini... Taehyung lütfen daha hızlı..." Tae: Neredeyse varıyoruz... Bir süre sonra hastaneye varmıştık. Arabadan inmiş, Taehyung yine Jungkook'u sırtına alarak içeri girmiştik. Bizi gören doktor ve bir kaç hemşire hemen bir sedye getirdiler, Taehyung Jungkook'u sedyeye dikkatli bir şekilde yatırdıktan sonra doktor yarasına bakıp soru sormaya başladı; D: Nasıl oldu bu? Tae: Çatışmada oldu. D: Ne zamandan beri böyle peki? Tae: Dün geceden beri. D: Anladım, tamam. Hastayı hemen ameliyata almamız gerek. "D-doktor!" D: Evet? "O...iyi o-olacak mı?" D: İyi olması için elimden geleni yapacağımdan emin ola bilirsiniz. Doktor yanımızdan ayrıldıktan sonra Taehyung'a döndüm ve ona sabahtan beri sormak istediğim soruyu sordum; "Dünden beri bu halde mi? Yaralandı, ama hastaneye gitmedi? Siz de hiç bir şey yapmadınız?" Tae: Jungsoon-ah... "Bunu bana nasıl söylemezsin?" Tae: Söyleyemezdim...doğrusu söyleyemedim. "Neden ama? Aşık olduğum adam yaralanmış, gözümün önünde bayılıyor. Benim elimden hiç bir şey gelmiyor. Ona bir şey olursa, ne yaparım ben?" Tae: Jungsoon lütfen sakin ol. Tamam mı? Bay Jeon bunu kimsenin bilmesini istemedi. Senin korkacağını biliyordu çünkü. "N-ne?" Tae: Ahh, bak. Jungsoon, sakin olmaya çalış. Korkma...Bu , Bay Jeon'un başına ilk defa gelmiyor. Daha bir çok kez yaralandı. Hem de çok kötü bir şekilde. Ama hepsinden sağ-salim kurtuldu. Bundan da kurtulur elbet. Sen üzülme, hm? "E-elimde değil...Ya ona bir şey olursa?" Tae: Olmayacak...O güçlü biri. Ona bir şey olmayacak. İnan bana... Taehyung'u sadece başımı sallamakla yanıtlamıştım. Umarım ameliyattan sağ-salim çıkardı...Lütfen beni bırakma Jungkook... ... Jungkook'u ameliyata almalarının üzerinden tam bir saat geçmişti. Kimse bize bir şey söylemiyordu. Korkmaya başlamıştım. Oturduğum yerden ayağa kalkıp sağa-sola gidip gelmeye başladım. Taehyung'un derin bir nefes aldığını duydum. Ayağa kalkıp, önüme geldi ve omuzlarımdan tutarak sabit kalmamı sağladı. Boyunu eğerek benimle aynı boya geldi ve konuşmaya başladı; Tae: Jungsoon, dur artık. Böyle yapınca beni de strese sokuyorsun. "Elimde değil. Sakin kalamıyorum. Neden hala çıkmadılar? Neden kimse bize bir şey söylemiyor?" Tae: Ameliyat uzadı her halde. Sadece biraz daha sabretmemiz gerek. "Yapamıyorum Taehyung. Anlamıyorsun...Aşık olduğum adam içerde canıyla uğraşıyor. Sen burda bana sakin olmamı söylüyorsun..." Tae: Ahh, Jungsoon...lütfen yapma böyle. Derin bir nefes alıp başımı yana çevirdim. Ameliyat kapısından çıkan doktor ve hemşireleri gördüğüm an yanlarına koştum, Taehyung da peşimden gelerek doktorun önünde durmaya başladı. Tedirgin bir şekilde doktora bakıyordum. Kötü bir şey söylemesinden çok korkuyordum. Doktorun gülerek konuşmaya başlaması biraz da olsa, rahatlamamı sağlamıştı; D: Korkulacak bir şey yok. Ameliyat iyi geçti. Sadece fazla kan kaybettiği için, bir kez kalbi durdu. Ama hayata tutunmayı başardı. Birazdan normal odaya alacağız. Ondan sonra göre bilirsiniz. "Ç-çok teşekkür ederiz doktor." D: Rica ederim küçük hanım. Geçmiş olsun. Tae: Teşekkür ederiz. ... Aradan üç saat kadar bir süre geçmişti. Jungkook bir saat önce uyanmıştı, durumu iyiydi. Yanında oturmuş, öylece yere bakarak ellerimle oynuyordum. Neden böyle olmuştum ben de bilmiyordum. Jungkook'un bana seslenmesiyle başımı kaldırıp yüzüne baktım; JK: Yanıma gel. "N-neden efendim?" JK: Sen gel. "T-tamam." Oturduğum sandalyeden ayağa kalkıp yanına gittim ve oturdum yan bir şekilde. Hala yüzüne bakmıyordum. Bakamıyordum...ne olmuştu bana ya... JK: Bana baksana Jungsoon. Başımı kaldırıp yüzüne baktım. JK: Neden konuşmuyorsun? "Ne konuşmalıyım?" JK: Ben baygınken ne dediğimi hatırlıyorum...senin dediklerini de hatırlıyorum... "Ahh, şey...ola bilir." JK: Sormayacakmısın neden öyle söylediğimi ? Ya da ben sorayım ilk...Neden 'beni bırakma' dedin? "Y-yani...ben..şey anlamında...işte bizi bırakmayın...Şirketi ve bizleri bırakamazsınız...o anlamda söyledim." JK: Buna inanmalımıyım? "Neden inanmayasınız?" JK: Çünkü doğru söylemiyorsun. "Doğru söylüyorum ben." JK: Tamam...üstüne fazla gelmeyeceğim. Ama sana çok önemli bir şey söylemek istiyorum. "Dinliyorum?" JK: Jungsoon-ah nasıl tepki verirsin bilmiyorum...Biraz korkuyorum desem yeridir. "Neden korkuyorsunuz? Her şeyi bana açıkca söyleye bilirsiniz." JK: Sorun da bu ya işte. Sana bunu açıkca nasıl söyleye bilirim ki? "Nasıl söylemek istiyorsanız öyle söyleyin. Bana her şeyi anlata bilirsiniz." JK: Jungsoon-ah biliyorsun, gözde çalışanımsın. Şirkette en çok sana güveniyorum Taehyung'dan sonra. "Biliyorum efendim. Bunu fazlasıyla hissettiriyorsunuz." JK: Ah, evet. Mm...bak Jungsoon, üç yıldır şirketimdesin. Birlikte çalışıyoruz üç yıldır. Aramızda patron-çalışan ilişkisinden başka hiç bir şey olmadı. Ama son bir yıldır sana olan duygularım seviye atlamış durumda. Yani...sana hoşlantı duymaya başladım ilk. Ama bu hoşlantı zaman geçtikce aşka dönüştü. Sana aşık olduğumu fark ettim. Nasıl tepki vereceğinden korktuğum ve mafya olduğum için belki beni istemezsin diye gelip sana açılamadım. Ama şimdi anlık gelen bir cesaretle sana söylemek istedim. Jungsoon-ah seni seviyorum...Benim sevgilim, kadınım, her şeyim olurmusun? ... ✰2 ℎ𝑎𝑓𝑡𝑎 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎✰ Odamda bir oraya, bir buraya dönüp duruyordum. Karar veremiyordum bir türlü. Ne giyinecektim ben yemeğe...fazla şık olmamalıydım, fazla sade de olmamalıydım. Sade ve güzel olmalıydım...aşırıya kaçmamalıydım. Bir şirket yemeğiydi , ama ne giyineceğimi bilmiyordum. Fazla stres yapmıştım. Dolabımı karıştırıp, kıyafetlerimin hepsini odanın bir koşesine dağıtmıştım. Seçememiştim hiç bir şey. Ne yapacaktım...yemeğin başlamasına bir saat kalmıştı. Bay Jeon'un şoförü beni gelip alacaktı bir saate, ama ben hala hazır değildim. Yeniden dolaba yönelerek karıştırmaya başladım. Belki diğer kıyafetlerimin arasında bir şeyler sıkışıp kalmıştır. Elime gelen kısa ama şirin elbisemle yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Bu kıyafetle hem tatlı, hem de seksi görüne bilirdim. Hemen üstümü çıkarıp giyinmeye başladım. Aynanın karşısına geçip, kendime bakmaya başladım. Çok güzel olmuştum. ( pin.it/76EmaIDV7 ) Makyaj masama geçip, sade, ama güzel bir makyaj yapmıştım. ( pin.it/26G9551Mt ) Son olarak çanta mı da elime aldım ve odamdan dışarı çıktım. Kapının önüne gelip dolaba önceden koyduğum diz altıma kadar gelen çizmelerimi de giydikten sonra tamamen hazırdım. Kapıyı açıp, dışarı çıktım ve asansörün önüne geldim. Düymeye bastım, kapı açılıca içeri girip yeniden düymeye bastım ve asansör aşağıya inmeye başladı. Asansör durunca binadan çıkarak etrafa baktım. Bay Jeon'un şoförü gelmiş, beni bekliyordu. Yanına adımladım, bir-birimize merhaba dedikten sonra kapıyı açıp binmemi bekledi. Ben binince kapıyı kapatıp, şoför koltuğuna geçti ve arabayı sürmeye başladı. Fazla heyecanlıydım...Çünkü o günden sonra Bay Jeon'un yüzüne bakamıyordum. Kaçıyordum ondan sürekli. Bana ettiği aşk itirafından sonra utanmış, cevap bile vermeden çıkmıştım odadan. O günden sonra zaten kendisi de fazla üstüme gelmiyordu...dün beni yanına çağırmış, onunla bugünki yemeğe gelmemi istemişti. Ben de kabul etmiştim. Fazla heyecanlı ve stresliydim. Umarım bu gece her şey güzel olurdu...
𝑫𝒆𝒗𝒂𝒎-2 Arabadan inmiş, restorana doğru ilerlemeye başlamıştım. İçeri girdim ve etrafa göz atmaya başladım. Bay Jeon pencere kenarındaki masada oturmuş telefonundan bir şeyler yapıyordu. Adımlarımı oraya doğru yönelttim. Yanına vardığımda beni fark edince hemen ayağa kalktı. Çok yakışıklı olmuştu...Gözleri parıldayarak bakıyordu bana...ben de aynı şekilde ona...Çok aşıktım... Söylediği sözlerle kendime geldim ve utangaç bir şekilde gülümseyerek teşekkür ettim; JK: Ç-çok güzel olmuşsun Jungsoon. "T-teşekkür ederim Bay Jeon. Siz de çok yakışıklı...olmuşsunuz." JK: Teşekkür ederim. Bay Park ve eşi henüz gelmedi. "Anladım." JK: Hadi gel otur. Yanındaki sandalyeyi çekti oturmam için. Oturduktan sonra o da yanıma oturdu ve Bay Park ve eşinin gelmesini bekledik. Bir süre sonra Bay Jeon'un adının çağırılmasıyla başımızı kaldırıp yanımıza baktık. Bay Park ve eşi gelmişti. Hemen ayağa kalkıp bir-birimizi selamladık. Daha sonra yerlerimize oturduk. Bay Park'ın eşinin söylediği şeyler utançtan yerin dibine girmek istemiştim. Bayan Park: Eşiniz mi Bay Jeon? JK: Ahh, hayır efendim. Jungsoon benim çalışanım. Bayan Park: Ah, üzgünüm. Evli olduğunuzu sandım. Çok yakışıyorsunuz. Evlenseniz keşke. JK: Bilmem ki, efendim. Bunu Jungsoon'a sormak lazım. Bayan Park: Bir-birinizi seviyorsanız eğer neden olmasın ki? Bay Park: Hayatım, çocukları sıkma. Kızı utandırıyorsun. Bayan Park: Üzgünüm canım. "Sorun değil efendim." ... Yemeğin çoğu iş konuşmasıyla geçmişti. Biraz da başka şeylerden konuşuyorduk. Bay Jeon ve Bay Park dışarı çıkmıştı. Biz de Bayan Park'la yalnız kalmıştık. Bayan Park: Jungkook'a aşıksın değil mi? "N-ne?" Bayan Park: Benden çekinmene gerek yok. Ben de geçtim o yollardan. Jungkook'a nasıl baktığını gördüm. Gözlerinin içi parlıyordu. Aynı zamanda onun da sana baktığında gözlerinin içi gülüyordu. "B-ben...evet. Seviyorum onu..." Bayan Park: Doğru tahmin etmişim. Açıldınız mı peki bir-birinize? "O açıldı...ama ben söyleyemedim." Bayan Park: Ama neden? "U-utandım." Bayan Park: Sen de onu seviyorsan açılmalısın. Onu sevdiğini söyle. Aşkına karşılık ver. İlerde her şey için geç ola bilir. "Anlıyorum. Siz doğru söylüyorsunuz. Bunu yapacağım." Bayan Park: Hatta şimdi yapa bilirsin. "Şimdi mi?" Bayan Park: Evet. Ne var ki bunda? "Gideyim mi yanına?" Bayan Park: Git bence. "Heyecanlandım..." Bayan Park: Sakin ol...heyecanlanma. Hadi git ve söyle. Sana şans diliyorum. "Teşekkür ederim efendim." Masadan kalktım ve dışarı çıktım. Bay Jeon ve Bay Park sigara içerek konuşuyordu. Oraya gidip, yanlarında durmaya başladım. JK: Bir şey mi oldu Jungsoon-ah? "Hayır..olmadı. Aslında oldu...iyi bir şey oldu. Eğer her şey yolunda giderse, daha güzel olacak." JK: Neyden bahsediyorsun Jungsoon-ah? Bay Park: Ben en iyisi sizi yalnız bırakayım, konuşacaklarınız vardır. JK: Rahatsız olmayın efendim. Bay Park: Sorun değil Jungkook. İyi konuşmalar size. Bay Park yanımızdan ayrıldıktan sonra Jungkook'a dönüp, gülümseyerek bakmaya başladım yüzüne. "Üzgünüm Jungkook." JK: Jungkook? Hmm...neden üzgünsün? Ne oldu? "Seni o gün orada bırakıp gittiğim için. Saygısızlık yaptım. Ama...utandım işte." JK: Cevap vermeye mi utandın? "Evet. Garip hissettim kendimi bir an. Sen beni sevdiğini söyleyince ne diyeceğimi şaşırdım ve anlık öyle oldu." JK: Sorun değil güzelim. "Bana hep güzelim de." JK: Sen iste yeter ki...ben sana ömrümün sonuna kadar güzelim derim. "Jungkook...Sana aşığım biliyormusun?" JK: Evet! Biliyordum, biliyordum! "Ne?" JK: Biliyordum senin de beni sevdiğini. Sadece sana zaman tanımak istedim. Seni sıkmak istemedim. Ne kadar sevindim biliyormusun? Yıllardır bunu bekliyordum. Beni sevdiğini söylemeni... "Neden bekledim bu kadar ben de anlamıyorum. Ama tek bir şey biliyorum. Seni çok ama çok seviyorum." JK: Ben de sevgilim. Ben de seni çok seviyorum. Aniden dudaklarıma yapışmasıyla donup kalmıştım. Bir süre sonra kendime geldim ve ona karşılık vermeye başladım...Çok aşıktım bu adama... Bay Park: Aynı bizim gençliğimiz hayatım. Bayan Park: Evet..Aynı biz. Çok yakışıyorlar. Bay Park: Değil mi ama... Bayan Park: Ahh şimdiden düğüne hazırlanmamız gerek. Kendime yeni kıyafetler almalıyım. Yeni takılar falan... Bay Park: Başladık yine... ~𝑆𝑂𝑁~
@@winterrbeaar bu arada bu yorumu yazdıktan sonra hemen okumam 🤣 o kadar güzel ve soft olmuştu ki isteğimde bak en az bu kadar güzel olursa en çok ne kadar olur güzel olur düşünemiyorum 🤭💜🤷♀️
Yani bu biraz benim sınır cizgimi gecmis bu kadarda iyi beklemiyordum waowww🖤🤍❤️💜
@@HatemTemizel teşekkürlerr🩷
✩ 𝐼𝑑𝑜𝑙𝑙𝑒𝑟𝑖 𝑘𝑜̈𝑡𝑢̈𝑙𝑒𝑚𝑒𝑘 𝑔𝑖𝑏𝑖 𝑏𝑖𝑟 𝑎𝑚𝑎𝑐𝚤𝑚 𝑦𝑜𝑘𝑡𝑢𝑟
✩ 𝐹𝑖𝑘𝑖𝑟𝑙𝑒𝑟 𝑜̈𝑧𝑔𝑢̈𝑛𝑑𝑢̈𝑟
✒️ 𝐴𝑠̧𝚤𝑘 𝑜𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛 𝑚𝑎𝑓𝑦𝑎 𝑝𝑎𝑡𝑟𝑜𝑛𝑢𝑛𝑢𝑛 𝑣𝑢𝑟𝑢𝑙𝑑𝑢𝑔̆𝑢𝑛𝑢 𝑜̈𝑔̆𝑟𝑒𝑛𝑖𝑟𝑠𝑖𝑛
✩✩✩
☘︎ 𝐽𝑒𝑜𝑛 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘 ~ 26
☘︎ 𝐾𝑖𝑚 𝐽𝑢𝑛𝑔𝑠𝑜𝑜𝑛 ~ 25
🧸 𝐵𝑒𝑔̆𝑒𝑛𝑚𝑒𝑛𝑖𝑧 𝑑𝑖𝑙𝑒𝑔̆𝑖𝑦𝑙𝑒...
🪄𝐾𝑒𝑦𝑖𝑓𝑙𝑖 𝑜𝑘𝑢𝑚𝑎𝑙𝑎𝑟...
𝐻𝑖𝑘𝑎𝑦𝑒:
Çoktan şirkete varmış, odamda Bay Jeon'un bana söylediği projeyi yapmaya çalışıyordum. Eksik bir kaç yeri kalmıştı sadece ve onu da Bay Jeon gelince ona soracaktım. Henüz gelmemişti. Genelde erkenden gelirdi. Dakik biriydi çünkü...Bu gün nedense gecikmişti...Merak etmiyor değildim. İyi mi acaba...Arasamıydım? Hangi hakla arayacaktım...Adam beni sadece çalışanı olarak görüyor. Cesaretim olsaydı da, karşısına çıkıp pat diye 'sana aşığım' diye bilseydim. Ama ben de o cesaret nerede...Yıllardır platonik olmak çok yordu beni...onu sevmek güzeldi ama...onun da beni sevmesini isterdim. Benim onu ne kadar çok sevdiğimi bilmesine isterdim. Aşkıma karşılık vermesini isterdim.
Ne yapacağımı bilmiyordum...Her şeyi akışına bırakmak en iyisi her halde...
𝐽𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑜𝑘'𝑑𝑎𝑛
Eve sabahın erken saatlerinde varmış, hemen yukarı odama çıkmaya başladım zorlukla. Odaya girip kendimi banyoya attığımda önce üstümdeki kanlı gömleği çıkarmış, kirli sepetine atmıştım. Üzerimdeki diğer kıyafetlerimi de çıkarıp, gömleğimin yanına yollamıştım. Duşa kabine girip soğuk suyu açtım ve duş almaya başladım. Canım acısada dayanmıştım. Duştan çıktıktan sonra yaramdan hala akmaya devam eden kanı bez yardımıyla temizlemeye çalışmıştım. Gerekli olan malzemeleri yanıma almış, kanı durdurmaya çalışıyordum. Biraz da olsa durduktan sonra yarama ilaç sürmüş, sarmaya başlamıştım. Zorlukla da olsa, bir şekilde sarmıştım. Üzerime beyaz gömleğimi ve ceketimi giyerek odadan dışarı çıkmıştım. Evden çıkıp şirkete doğru yola koyulmuştum. Araba süremeyeceğimden bugünlük şoförle gidecektim şirkete. Dün geceden beri bir çatışmanın ortasında kalmıştık, ölümden kıl payı kurtulmuştum. Hastaneyle, doktorla falan uğraşmak istemediğimden yaramı kendim tedavi etmiştim. Zaten gerçek mesleğim doktorluktu. Bazı sorunlardan dolayı çocukluğumdan beri çok sevdiğim mesleğimi yapamamıştım. Şirkete varmış, binaya giriş yapmıştım. Her kes beni görür-görmez selam vermeye ve saygı amaçlı eğilmeye başlamıştı. Asansörün önüne gelmiş düymeye bastım ve içeri girdim. Asansör odamın olduğu katta durunca inmiş, odama doğru ilerlemeye başlamıştım. Tam kapıyı açıp içeri girecekken adımın çağırılmasıyla yanıma doğru döndüm. Çalışanım ve aynı zamanda aşık olduğum kadın bana sesleniyordu. Zorlukla gülümseyerek ona doğru döndüm ve ne diyeceğini bekledim.
"Efendim Jungsoon-ah?"
Jungsoon: Günaydın efendim.
"Günaydın."
Jungsoon: Bay Jeon, size hazırlamamı istediğiniz proje hakkında bir şey danışmak istiyordum.
"Tabii, ne sormak istiyorsan, neye ihtiyacın varsa, söyleye bilirsin."
Jungsoon: Teşekkür ederim efendim.
"Şimdi mi gelirsin yanıma, yoksa daha sonra mı?"
Jungsoon: Hmm, projeyi alıp geleyim mi şimdi?
"Tamam, gel hadi. Bekliyorum."
Jungsoon: Tamam efendim.
O gittikten sonra odama girmiş, koltuğuma oturmuştum. Başımı arkaya yasladım ve derin-derin soluklanmaya başladım. Canım ilk defa bu kadar çok acıyordu. Telefonu elime almış asistanımı aramıştım, bana bir ilaç getirmesini söylemiş, telefonu kapatmıştım. Kollarımı masaya, başımı da kollarımın üzerine koyup, gözlerimi kapattım. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Kapının çaldığını duymuş, başımı kaldırıp 'gel' komutunu vermiştim. Gelen asistanım Taehyung'du. Elindeki ilaç ve suyu masama bırakarak kenarda durmaya başladı...
Taehyung: Bay Jeon, isterseniz bir doktora görünün. İyi görünmüyorsunuz.
"İstemiyorum Taehyung. Geçer birazdan."
Taehyung: Ama Bay Jeon...yaranız mikrop kapmış ola bilir. Doktora görünmeniz sizin için iyi olur.
"Israr etme Taehyung. İstemiyorum dedim. Birazdan geçer."
Taehyung: Ahh, tamam. Siz nasıl isterseniz efendim.
"Bana bu günün programını söyle."
Taehyung: Bu gün sadece bir toplantınız var, o da saat öğleden sonra 16:00'da. Başka bir toplantınız yok. Bir de ortak şirketin ceosuyla birlikte özel iş yemeği olacak. O da akşam 19:00'da.
"Tamam. Teşekkür ederim, sen çıka bilirsin."
Taehyung hiç bir söylemeden gittikten sonra, deminden beri kendimi sıktığım için derin bir inleme bırakmıştım. Kapının yeniden çalmasıyla derin nefes alıp, kendime gelmeye çalıştım. Daha sonra komut verince kapı açılmış, içeri Jungsoon girmişti. Elindeki proje olduğunu bildiğim büyük kağıt parçasıyla yanıma adımladı ve karşıma koydu.
Jungsoon: Bay Jeon, siz iyimisiniz?
"Ha? Evet, i-iyiyim. Neden sordun?"
Jungsoon: Terlemişsiniz...yüzünüz de bembeyaz olmuş. İyi olduğunuzdan eminmisiniz? Hastalandınız mı yoksa?
"Jungsoon-ah...sakin ol. Ben iyiyim..."
Jungsoon: İyi görünmüyorsunuz Bay Jeon.
"Jungsoon-ah, boş ver sen beni. Hadi gel projene bakalım. Nerede sorun yaşadın?"
...
𝐽𝑢𝑛𝑔𝑠𝑜𝑜𝑛'𝑑𝑎𝑛
Yarım saatdir Bay Jeon bana projenin eksik yerlerini nasıl tamamlayacağımı anlatıp, gösteriyordu. Zar-zor nefes alması ve terlemesi dikkatimi çekmişti. Bir şeyi vardı, ama söylemiyordu. Anlatmayı durdurması ve elini karnının sağ alt köşesine götürüp oraya bastırması gerçekten bir şeyi olduğunu gösteriyordu. Gözlerini sımsıkı kapamış, acı çekiyor gibi bir hali vardı.
Jungsoon: Bay Jeon, siz iyi değilsiniz. Ne oldu size? Neyiniz var?
"J-jungsoon-ah..b-bana Taehyung'u çağır lütfen.."
Jungsoon: H-hemen efendim.
Odadan hızlıca çıkıp, Taehyung'un odasına doğru gitmiştim hızlıca.. Odaya aniden girdiğim için Taehyung korkmuştu. Nefes-nefese konuşmaya başladım;
"T-taehyung! Bay Jeon...o-ona bir şey o-oluyor. H-hemen gel."
Tae: Ne?! Ne oluyor?
"B-bilmiyorum. İyi değil."
Taehyung'un odasından çıkıp hemen Bay Jeon'un odasına doğru gitmeye başladık. Odaya girdiğimizde gördüğümüz manzarayla ellerim titremeye, kalbim olduğundan daha hızlı atmaya başladı. Bay Jeon bayılmış, yerde öylece yatıyordu. Taehyung yanına koşup, seslenmeye başladı ona. Ben ise donmuş bir şekilde yerde yatan - 'aşık olduğum' adama bakıyordum...
Tae: Jungkook! Jungkook uyan! Lanet olsun!
Taehyung Jungkook'un ceketinin önünü açıp baktı. Gördüğüm kırmızı renkle gözlerim şokla açıldı...k-kandı bu...Yaralanmıştı ve yarası kanıyordu. Demek bu yüzden iyi görünmüyordu...
Tae: Hemen hastaneye gitmeliyiz. Yarası çok kötü kanıyor.
Jungsoon: T-tamam...
Korkudan konuşamıyordum bile.Taehyung Bay Jeon'u sırtına alarak dışarı çıktı, ben de peşinden gittim ve birlikte asansöre bindik. Asansör ilk katta durunca hemen inip çıkış kapısına doğru ilerlemeye başladık. Herkes durmuş şok içinde bize doğru bakıyordu, binadan dışarı çıkınca bizi bu halde gören Bay Jeon'un şoförü hemen yanımıza koştu şok olmuş bir şekilde;
Ş: B-bay Jeon'a ne o-oldu?
Taehyung: Soru sorma, hemen hastaneye gitmeliyiz. Çabuk.
Ş: E-emredersiniz...
Şoför kapıyı açınca Taehyung Bay Jeon'u arabanın arka koltuğuna yatırdı. Ben de oturdum ve Bay Jeon'un başını kucağıma koydum. Taehyung da öne oturduğunda şoför hastaneye doğru sürmeye başlamıştı.
Elimi yüzüne doğru götürmüş, gezdirmeye başladım, bir yandan da ağlıyordum. Ona bir şey olmasından korkuyordum. Gözlerimi kapamış, öyle ağlamaya devam etmiştim;
"L-lütfen dayan...Biraz daha dayan. İyi olacaksın. Beni bırakma..."
JK: S-seni n-nasıl b-bıraka b-bilirim?
Duyduğum sesle gözlerimi açtım, yarı açık gözleriyle bana bakıyordu. Zor dayandığı belliydi...
"Yorma k-kendini."
JK: J-jungsoon-ah...
"K-konuşma, daha f-fazla y-yorma kendini...Lütfen dayan olur mu? Benim için..."
JK: G-güzelim...a-ağlama...
𝑫𝒆𝒗𝒂𝒎-1
Yeniden gözlerini kapaması daha çok korkmama ve ağlamama sebep olmuştu...Yüzüne hafifce vurarak belki yine uyanır diye seslenmeye başladım;
"J-ju-jungkook? J-jungkook? U-yan lütfen... Aç gözlerini...
Taehyung lütfen daha hızlı..."
Tae: Neredeyse varıyoruz...
Bir süre sonra hastaneye varmıştık. Arabadan inmiş, Taehyung yine Jungkook'u sırtına alarak içeri girmiştik. Bizi gören doktor ve bir kaç hemşire hemen bir sedye getirdiler, Taehyung Jungkook'u sedyeye dikkatli bir şekilde yatırdıktan sonra doktor yarasına bakıp soru sormaya başladı;
D: Nasıl oldu bu?
Tae: Çatışmada oldu.
D: Ne zamandan beri böyle peki?
Tae: Dün geceden beri.
D: Anladım, tamam.
Hastayı hemen ameliyata almamız gerek.
"D-doktor!"
D: Evet?
"O...iyi o-olacak mı?"
D: İyi olması için elimden geleni yapacağımdan emin ola bilirsiniz.
Doktor yanımızdan ayrıldıktan sonra Taehyung'a döndüm ve ona sabahtan beri sormak istediğim soruyu sordum;
"Dünden beri bu halde mi? Yaralandı, ama hastaneye gitmedi? Siz de hiç bir şey yapmadınız?"
Tae: Jungsoon-ah...
"Bunu bana nasıl söylemezsin?"
Tae: Söyleyemezdim...doğrusu söyleyemedim.
"Neden ama? Aşık olduğum adam yaralanmış, gözümün önünde bayılıyor. Benim elimden hiç bir şey gelmiyor. Ona bir şey olursa, ne yaparım ben?"
Tae: Jungsoon lütfen sakin ol. Tamam mı? Bay Jeon bunu kimsenin bilmesini istemedi. Senin korkacağını biliyordu çünkü.
"N-ne?"
Tae: Ahh, bak. Jungsoon, sakin olmaya çalış. Korkma...Bu , Bay Jeon'un başına ilk defa gelmiyor. Daha bir çok kez yaralandı. Hem de çok kötü bir şekilde. Ama hepsinden sağ-salim kurtuldu. Bundan da kurtulur elbet. Sen üzülme, hm?
"E-elimde değil...Ya ona bir şey olursa?"
Tae: Olmayacak...O güçlü biri. Ona bir şey olmayacak. İnan bana...
Taehyung'u sadece başımı sallamakla yanıtlamıştım. Umarım ameliyattan sağ-salim çıkardı...Lütfen beni bırakma Jungkook...
...
Jungkook'u ameliyata almalarının üzerinden tam bir saat geçmişti. Kimse bize bir şey söylemiyordu. Korkmaya başlamıştım. Oturduğum yerden ayağa kalkıp sağa-sola gidip gelmeye başladım. Taehyung'un derin bir nefes aldığını duydum. Ayağa kalkıp, önüme geldi ve omuzlarımdan tutarak sabit kalmamı sağladı. Boyunu eğerek benimle aynı boya geldi ve konuşmaya başladı;
Tae: Jungsoon, dur artık. Böyle yapınca beni de strese sokuyorsun.
"Elimde değil. Sakin kalamıyorum. Neden hala çıkmadılar? Neden kimse bize bir şey söylemiyor?"
Tae: Ameliyat uzadı her halde. Sadece biraz daha sabretmemiz gerek.
"Yapamıyorum Taehyung. Anlamıyorsun...Aşık olduğum adam içerde canıyla uğraşıyor. Sen burda bana sakin olmamı söylüyorsun..."
Tae: Ahh, Jungsoon...lütfen yapma böyle.
Derin bir nefes alıp başımı yana çevirdim. Ameliyat kapısından çıkan doktor ve hemşireleri gördüğüm an yanlarına koştum, Taehyung da peşimden gelerek doktorun önünde durmaya başladı. Tedirgin bir şekilde doktora bakıyordum. Kötü bir şey söylemesinden çok korkuyordum. Doktorun gülerek konuşmaya başlaması biraz da olsa, rahatlamamı sağlamıştı;
D: Korkulacak bir şey yok. Ameliyat iyi geçti. Sadece fazla kan kaybettiği için, bir kez kalbi durdu. Ama hayata tutunmayı başardı. Birazdan normal odaya alacağız. Ondan sonra göre bilirsiniz.
"Ç-çok teşekkür ederiz doktor."
D: Rica ederim küçük hanım. Geçmiş olsun.
Tae: Teşekkür ederiz.
...
Aradan üç saat kadar bir süre geçmişti. Jungkook bir saat önce uyanmıştı, durumu iyiydi. Yanında oturmuş, öylece yere bakarak ellerimle oynuyordum. Neden böyle olmuştum ben de bilmiyordum. Jungkook'un bana seslenmesiyle başımı kaldırıp yüzüne baktım;
JK: Yanıma gel.
"N-neden efendim?"
JK: Sen gel.
"T-tamam."
Oturduğum sandalyeden ayağa kalkıp yanına gittim ve oturdum yan bir şekilde. Hala yüzüne bakmıyordum. Bakamıyordum...ne olmuştu bana ya...
JK: Bana baksana Jungsoon.
Başımı kaldırıp yüzüne baktım.
JK: Neden konuşmuyorsun?
"Ne konuşmalıyım?"
JK: Ben baygınken ne dediğimi hatırlıyorum...senin dediklerini de hatırlıyorum...
"Ahh, şey...ola bilir."
JK: Sormayacakmısın neden öyle söylediğimi ? Ya da ben sorayım ilk...Neden 'beni bırakma' dedin?
"Y-yani...ben..şey anlamında...işte bizi bırakmayın...Şirketi ve bizleri bırakamazsınız...o anlamda söyledim."
JK: Buna inanmalımıyım?
"Neden inanmayasınız?"
JK: Çünkü doğru söylemiyorsun.
"Doğru söylüyorum ben."
JK: Tamam...üstüne fazla gelmeyeceğim. Ama sana çok önemli bir şey söylemek istiyorum.
"Dinliyorum?"
JK: Jungsoon-ah nasıl tepki verirsin bilmiyorum...Biraz korkuyorum desem yeridir.
"Neden korkuyorsunuz? Her şeyi bana açıkca söyleye bilirsiniz."
JK: Sorun da bu ya işte. Sana bunu açıkca nasıl söyleye bilirim ki?
"Nasıl söylemek istiyorsanız öyle söyleyin. Bana her şeyi anlata bilirsiniz."
JK: Jungsoon-ah biliyorsun, gözde çalışanımsın. Şirkette en çok sana güveniyorum Taehyung'dan sonra.
"Biliyorum efendim. Bunu fazlasıyla hissettiriyorsunuz."
JK: Ah, evet. Mm...bak Jungsoon, üç yıldır şirketimdesin. Birlikte çalışıyoruz üç yıldır. Aramızda patron-çalışan ilişkisinden başka hiç bir şey olmadı. Ama son bir yıldır sana olan duygularım seviye atlamış durumda. Yani...sana hoşlantı duymaya başladım ilk. Ama bu hoşlantı zaman geçtikce aşka dönüştü. Sana aşık olduğumu fark ettim. Nasıl tepki vereceğinden korktuğum ve mafya olduğum için belki beni istemezsin diye gelip sana açılamadım. Ama şimdi anlık gelen bir cesaretle sana söylemek istedim. Jungsoon-ah seni seviyorum...Benim sevgilim, kadınım, her şeyim olurmusun?
...
✰2 ℎ𝑎𝑓𝑡𝑎 𝑠𝑜𝑛𝑟𝑎✰
Odamda bir oraya, bir buraya dönüp duruyordum. Karar veremiyordum bir türlü. Ne giyinecektim ben yemeğe...fazla şık olmamalıydım, fazla sade de olmamalıydım. Sade ve güzel olmalıydım...aşırıya kaçmamalıydım. Bir şirket yemeğiydi , ama ne giyineceğimi bilmiyordum. Fazla stres yapmıştım. Dolabımı karıştırıp, kıyafetlerimin hepsini odanın bir koşesine dağıtmıştım. Seçememiştim hiç bir şey. Ne yapacaktım...yemeğin başlamasına bir saat kalmıştı. Bay Jeon'un şoförü beni gelip alacaktı bir saate, ama ben hala hazır değildim. Yeniden dolaba yönelerek karıştırmaya başladım. Belki diğer kıyafetlerimin arasında bir şeyler sıkışıp kalmıştır. Elime gelen kısa ama şirin elbisemle yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Bu kıyafetle hem tatlı, hem de seksi görüne bilirdim. Hemen üstümü çıkarıp giyinmeye başladım. Aynanın karşısına geçip, kendime bakmaya başladım. Çok güzel olmuştum.
( pin.it/76EmaIDV7 )
Makyaj masama geçip, sade, ama güzel bir makyaj yapmıştım.
( pin.it/26G9551Mt )
Son olarak çanta mı da elime aldım ve odamdan dışarı çıktım. Kapının önüne gelip dolaba önceden koyduğum diz altıma kadar gelen çizmelerimi de giydikten sonra tamamen hazırdım. Kapıyı açıp, dışarı çıktım ve asansörün önüne geldim. Düymeye bastım, kapı açılıca içeri girip yeniden düymeye bastım ve asansör aşağıya inmeye başladı. Asansör durunca binadan çıkarak etrafa baktım. Bay Jeon'un şoförü gelmiş, beni bekliyordu. Yanına adımladım, bir-birimize merhaba dedikten sonra kapıyı açıp binmemi bekledi. Ben binince kapıyı kapatıp, şoför koltuğuna geçti ve arabayı sürmeye başladı.
Fazla heyecanlıydım...Çünkü o günden sonra Bay Jeon'un yüzüne bakamıyordum. Kaçıyordum ondan sürekli. Bana ettiği aşk itirafından sonra utanmış, cevap bile vermeden çıkmıştım odadan. O günden sonra zaten kendisi de fazla üstüme gelmiyordu...dün beni yanına çağırmış, onunla bugünki yemeğe gelmemi istemişti. Ben de kabul etmiştim. Fazla heyecanlı ve stresliydim. Umarım bu gece her şey güzel olurdu...
𝑫𝒆𝒗𝒂𝒎-2
Arabadan inmiş, restorana doğru ilerlemeye başlamıştım. İçeri girdim ve etrafa göz atmaya başladım. Bay Jeon pencere kenarındaki masada oturmuş telefonundan bir şeyler yapıyordu. Adımlarımı oraya doğru yönelttim. Yanına vardığımda beni fark edince hemen ayağa kalktı. Çok yakışıklı olmuştu...Gözleri parıldayarak bakıyordu bana...ben de aynı şekilde ona...Çok aşıktım...
Söylediği sözlerle kendime geldim ve utangaç bir şekilde gülümseyerek teşekkür ettim;
JK: Ç-çok güzel olmuşsun Jungsoon.
"T-teşekkür ederim Bay Jeon. Siz de çok yakışıklı...olmuşsunuz."
JK: Teşekkür ederim. Bay Park ve eşi henüz gelmedi.
"Anladım."
JK: Hadi gel otur.
Yanındaki sandalyeyi çekti oturmam için. Oturduktan sonra o da yanıma oturdu ve Bay Park ve eşinin gelmesini bekledik.
Bir süre sonra Bay Jeon'un adının çağırılmasıyla başımızı kaldırıp yanımıza baktık. Bay Park ve eşi gelmişti. Hemen ayağa kalkıp bir-birimizi selamladık. Daha sonra yerlerimize oturduk. Bay Park'ın eşinin söylediği şeyler utançtan yerin dibine girmek istemiştim.
Bayan Park: Eşiniz mi Bay Jeon?
JK: Ahh, hayır efendim. Jungsoon benim çalışanım.
Bayan Park: Ah, üzgünüm. Evli olduğunuzu sandım. Çok yakışıyorsunuz. Evlenseniz keşke.
JK: Bilmem ki, efendim. Bunu Jungsoon'a sormak lazım.
Bayan Park: Bir-birinizi seviyorsanız eğer neden olmasın ki?
Bay Park: Hayatım, çocukları sıkma. Kızı utandırıyorsun.
Bayan Park: Üzgünüm canım.
"Sorun değil efendim."
...
Yemeğin çoğu iş konuşmasıyla geçmişti. Biraz da başka şeylerden konuşuyorduk. Bay Jeon ve Bay Park dışarı çıkmıştı. Biz de Bayan Park'la yalnız kalmıştık.
Bayan Park: Jungkook'a aşıksın değil mi?
"N-ne?"
Bayan Park: Benden çekinmene gerek yok. Ben de geçtim o yollardan. Jungkook'a nasıl baktığını gördüm. Gözlerinin içi parlıyordu. Aynı zamanda onun da sana baktığında gözlerinin içi gülüyordu.
"B-ben...evet. Seviyorum onu..."
Bayan Park: Doğru tahmin etmişim. Açıldınız mı peki bir-birinize?
"O açıldı...ama ben söyleyemedim."
Bayan Park: Ama neden?
"U-utandım."
Bayan Park: Sen de onu seviyorsan açılmalısın. Onu sevdiğini söyle. Aşkına karşılık ver. İlerde her şey için geç ola bilir.
"Anlıyorum. Siz doğru söylüyorsunuz. Bunu yapacağım."
Bayan Park: Hatta şimdi yapa bilirsin.
"Şimdi mi?"
Bayan Park: Evet. Ne var ki bunda?
"Gideyim mi yanına?"
Bayan Park: Git bence.
"Heyecanlandım..."
Bayan Park: Sakin ol...heyecanlanma. Hadi git ve söyle. Sana şans diliyorum.
"Teşekkür ederim efendim."
Masadan kalktım ve dışarı çıktım. Bay Jeon ve Bay Park sigara içerek konuşuyordu. Oraya gidip, yanlarında durmaya başladım.
JK: Bir şey mi oldu Jungsoon-ah?
"Hayır..olmadı. Aslında oldu...iyi bir şey oldu. Eğer her şey yolunda giderse, daha güzel olacak."
JK: Neyden bahsediyorsun Jungsoon-ah?
Bay Park: Ben en iyisi sizi yalnız bırakayım, konuşacaklarınız vardır.
JK: Rahatsız olmayın efendim.
Bay Park: Sorun değil Jungkook. İyi konuşmalar size.
Bay Park yanımızdan ayrıldıktan sonra Jungkook'a dönüp, gülümseyerek bakmaya başladım yüzüne.
"Üzgünüm Jungkook."
JK: Jungkook? Hmm...neden üzgünsün? Ne oldu?
"Seni o gün orada bırakıp gittiğim için. Saygısızlık yaptım. Ama...utandım işte."
JK: Cevap vermeye mi utandın?
"Evet. Garip hissettim kendimi bir an. Sen beni sevdiğini söyleyince ne diyeceğimi şaşırdım ve anlık öyle oldu."
JK: Sorun değil güzelim.
"Bana hep güzelim de."
JK: Sen iste yeter ki...ben sana ömrümün sonuna kadar güzelim derim.
"Jungkook...Sana aşığım biliyormusun?"
JK: Evet! Biliyordum, biliyordum!
"Ne?"
JK: Biliyordum senin de beni sevdiğini. Sadece sana zaman tanımak istedim. Seni sıkmak istemedim. Ne kadar sevindim biliyormusun? Yıllardır bunu bekliyordum. Beni sevdiğini söylemeni...
"Neden bekledim bu kadar ben de anlamıyorum. Ama tek bir şey biliyorum. Seni çok ama çok seviyorum."
JK: Ben de sevgilim. Ben de seni çok seviyorum.
Aniden dudaklarıma yapışmasıyla donup kalmıştım. Bir süre sonra kendime geldim ve ona karşılık vermeye başladım...Çok aşıktım bu adama...
Bay Park: Aynı bizim gençliğimiz hayatım.
Bayan Park: Evet..Aynı biz. Çok yakışıyorlar.
Bay Park: Değil mi ama...
Bayan Park: Ahh şimdiden düğüne hazırlanmamız gerek. Kendime yeni kıyafetler almalıyım. Yeni takılar falan...
Bay Park: Başladık yine...
~𝑆𝑂𝑁~
@@winterrbeaarellerine sağlık çok iyi olmuşş❤
Teşekkür ederimm🫶🏻@@SllmaPenahova
@@winterrbeaar 💙
Tabi kiiii gene harika olmuşşşş müq müq mükemmellik fışkırıyor maşallah 💗🥹
@@Ecisiste-15 teşekkür ederimm✨️
@@winterrbeaar ricaaa ederimmm ne demek 🫠💕
Yaaa bu ne güzellik bu ne harikalik boyleee yaaaa💖💖💖cooooo.....kkk guzellll💞💞💞
@@Jeon_jungkook-o6m teşekkur ederimmm💌
Çok güzel ya tam gece kurgusu duygusal ağlamalı sürüklenmeli perfekt👍❤
@@azeaz9064 teşekkur ederim güzelim❤️
@@winterrbeaar bende hikaye için çok teşekkür ederim çileğim 😽🍓🎀❤️
Çoook iyiiii🎉😊
Ellerine sağlık çilek ablam 🍓✨.
Çokkkk güzel olmuş 🤩🤩🤩
@@Kaplantata teşekkürlerrr❤️❤️
Sen sakamisin hikayelerin neden bu kadar guzeeeellll❤❤❤❤❤❤
@@Edosum1x cok teşekkür ederimm❣️
@@winterrbeaaristek alıyormusunn❤❤
@@Edosum1x evet, alıyorum
@@winterrbeaar Jk ile hayal et- gök gürültüsünden korktuğunda mafya eşin seni sakinlestirir(romantik olursa cokk iyi olur🙈🙈) bunu yaparmisin canimmm
@@winterrbeaar bidee jk ile hayal et - patronunla gittiğiniz yemekte çatışmada yaralanırsin yaparmisin😽😽😽😽
Waoww okumadım ama müthiş olmuştur bu arada ilk galiba
İşim olduğu için youtubede 2 gündür aktif değilim 🙅😢 ama şimdide okuyamıyorum işim var akşama okuyup yorum yazacağım 😊❤
@@Jimininserçeparmağı sorun değil güzelim🩷
@@winterrbeaar bu arada bu yorumu yazdıktan sonra hemen okumam 🤣 o kadar güzel ve soft olmuştu ki isteğimde bak en az bu kadar güzel olursa en çok ne kadar olur güzel olur düşünemiyorum 🤭💜🤷♀️
Istegini bulamadım güzelimm🥹 hatirladığın zaman bana soyle lütfen. Yazacağım❤@@Jimininserçeparmağı
@@winterrbeaar tamam 🥲💜
Çok güzel olmuşşş❤❤
Teşekkür ederimm💝
Ilkkk laannn ayy heycanlandim
Aşşırı tatlı bir hikayeydi yaa bayıldım 😍😍💜
harika olmuş aşkımmmmmmmmmmmmmm ya çok tatlış
@@JeonJungkook_Jjk teşekkür ederimmm
@@winterrbeaar 💋🧡💋
Ayy çoksel olmuş ama😻
@@Zoe-12-k6p teşekkur ederimm😚
@@winterrbeaar 💕
Aaaaa aşkım şimdi gördüm hemen okuyoruuum ❤❤
Düzenleme: aayyaayaya sen şaka mısın çok güzel yaaa senden güzel olmasın
Sonu çok güzeldi ❤❤❤
@@Denizinavukatıymışım teşekkur ederimm💝
Fazlasını hakediyosun güzelimmm🍓🍓❤️❤️
Sarkinin adi ne? Bu arada cok guzel olmus🫶
Know me - gemını
@@suyaskinmuyaskin teşekkür ederimm🌷