Ekranizacja książki Stevena Kinga "Lśnienie". Kocham za klimat, mrok i strach i zło które czai sie wszędzie, za świetnie zbudowane napięcie. Poprostu mistrzostwo.
Serial Midnight Mass z 2021 ( Nocna Msza) to nieprzeciętny KOZAK... Klimat klasycznego kina grozy, godna uwagi gra aktorska - bohaterowie wciągają nas totalnie w swoją historię. Hamish Linklater wymiata !!! A zdjęcia to prawdziwa uczta dla oka !!! Serial liczy 7 odcinków ciary gwarantowane od początku do końca ! Ja pochłonęłam całość jednego dnia z wypiekami na policzkach !!!
Nigdy nie zapomne o moim pierwszym w zyciu horrorze Film pt. "Dom woskowych ciał" Ogladalem ten film jako maly chlopiec z siostra Ekranizacja zrobiła na nas takie wrazenie,ze oboje balismy sie pójść spac 😂😂😂 Takich momentow sie nie zapomina ❤❤ Polecam wszystkim ten klasyk 😊
Uwielbiam mroczną klasykę! I absolutnie fantastycznie o nich opowiadasz, ten filmik ma swój klimacik. Większość z książek, które prezentujesz już czytałam (i kocham!), jednak mega zaintrygowałaś mnie "W kleszczach lęku", mam ogromną ochotę to przeczytać! Jeśli chodzi o mój ulubiony film "z dreszczykiem" to na zawsze pozostanie nim mój pierwszy horror jaki obejrzałam- „Szósty zmysł”. Byłam wtedy uroczą, totalnie bojącą się duchów piątoklasistką, obdarzoną bardzo wybujałą wyobraźnią. Pamiętam doskonale dzień, w którym telewizyjna jedynka wyemitowała zwiastun tego właśnie filmu, z muzyką „Dies Irae” Mozarta w tle. Zwiastun ten wywarł na mnie piorunujące wrażenie. Klamka zapadła- postanowiłam po raz pierwszy dokonać zbrodniczego aktu nielegalnego seansu horroru. Partnerem w zbrodni miał być mój osobisty, malutki telewizor marki Grundig, umieszczony w małym pokoju. Rodzice zapewne nie pochwaliliby mojego wyboru filmu, jednak w wieku jedenastu lat cieszyłam się dość sporą swobodą wyboru treści które oglądałam. Z wypiekami na twarzy zasiadłam przed telewizorem i absolutnie przepadłam. "Szósty zmysł" nie mógł wyjść z mojej głowy przez dobrych kilka miesięcy. Z jednej strony przerażał mnie, straszne sceny wciąż do mnie wracały i rozbudzały wyobraźnię. Z drugiej strony, uważałam go za totalne arcydzieło, a to za sprawą jednego z najbardziej zaskakujących zakończeń w historii kina.
"Dziecko Rosemary" - chyba do końca życia będę zastanawiać się, jak wyglądało dziecko w kołysce, i chyba to jest w tym wszystkim najlepsze. Lubię grozę, która straszy mnie tym, co niewidoczne. Niezależnie od tego, co myślimy o reżyserze, to film na świetny klimat i muzykę.
Kilka klasyków z Twojej listy przeczytałam, jeszcze kilka przede mną 😊 co do konkursu to mnie zawsze przeraża Obecność , oglądam raz częściowo drugi i nie dałam rady dokończyć . Ta muzyka mnie rozwala ❤😂😂
Jeśli chodzi o te, które lubię najbardziej to te związane z opętaniami, nawiedzeniami itp, zwłaszcza seria Obecność, Zbaw nas ode złego, Diabeł. Jeśli zaś taki, który najbardziej mnie w życiu przeraził to japońska Klątwa. Po niej przez wiele lat bałam się schodzić do piwnicy 🙈😅 Do tej pory (po jakichś 15 latach) nie jestem w stanie obejrzeć jej drugi raz.
Sławomir Sikora "Mój dług", jest rowniez film. Pamietam ciarki grozy podczas czytania, nierówny, niespokojny oddech. Jakbym sama czuła się jak książkowy bohater. Polecam te emocje.
Dla mnie najstraszniejszą ale i najbardziej przygodową książką jaką czytałem był Terror Dana Simomnsa. Fantastyczna fabuła, oryginalny potwór i historia na podstawie prawdziwych wydarzeń. Uwielbiam takie książki.
Pierwszym filmem który mną wstrząsnął była "Obecność". Oglądałem ten film wtulony w poduszkę. Jeszcze bardziej bałem się, kiedy dowiedziałem się, że scenariusz był inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Czytałem później książkę autorstwa Geralda Brittle pt. "Ed i Lorraine Warren DEMONOLODZY". Na końcu książki pod zdjęciem Lorraine i filmową Lorraine jest cytat aktorki, z którego wynika że głównym przygotowaniem do filmu (oprócz scenariusza) była właśnie ta książka i że historie opisane w niej przeraziły ją do szpiku kości. Pozdrowienia dla Wielkiego Buka ❤❤❤
Egzorcyzmy Emily Rose. Jest to pierwszy horror, który obejrzałam. Miałam 11 może 12 lat, kiedy mój brat w tajemnicy przed rodzicami pokazał mi ten film. Od niego zaczęła się moja miłość do horrorów, ale co ciekawe, do tej pory boję się, gdy go oglądam mimo tego, że już sporo straszniejszych oglądałam. Mam lękowy sentyment do tego filmu! 😂
Polecam film "Uciekaj!". To kawał dobrego kina! Film bierze na tapetę rasizm, ale podaje go w sposób, jakiego nie widziałeś wcześniej. Jordan Peele, reżyser, miesza horror z ważnym przekazem społecznym i wychodzi mu to świetnie. Aktorzy, zwłaszcza Daniel Kaluuya, robią kawał dobrej roboty. Od początku siedzisz jak na szpilkach, a zwroty akcji zaskakują na każdym kroku. Plus, film zgarnął Oscara i masę innych nagród, więc to nie tylko moje zdanie, że warto go zobaczyć!
Znakomity pakiet ❤ Długo musiałam się zastanawiać ( bo w sumie nie lubię się bać) ale jakiś czas temu wpadła mi w ręce gra komputerowa Layers of Fear. Można powiedzieć horror psychologiczny gdzie wcielamy się w postać malarza z problemami psychicznymi (bodajże schizofemia) owładniętego lękami, urojeniami które bywają naprawdę straszne. Klimat świetny, bardzo mroczny i nawet powiem że psychodeliczny. Ciągle masz wrażenie że coś cię obserwuje, czekasz aż coś wypadnie na ciebie zza rogu, boisz się otworzyć szafę. Mocne wrażenia gwarantowane 🫣😉👍
"Martwe Zło" z roku 1981, czyli pyszny oryginał to absolutny klasyk wsród horrorów i zarazem mój najulubieńszy horror wszechczasów. Ten film Sama Raimi'ego zapoczątkował serię i pozostaje ikoną gatunku. Jego mieszanka horroru, gore i czarnego humoru wciąż mnie zachwyca. Serial "Ash vs Evil Dead" kontynuujący tę historię także dostarczył mi dawkę pysznej zabawy i znakomicie wpisuje się w klimat filmu. To must-see dla miłośników klasycznego horroru! Gorąco polecam!
Mój ulubiony film grozy to "Lalki" z 1987 r., ponieważ oglądałam go udając, że śpię gdy miałam kilka lat - po filmie bałam się źle traktować swoje zabawki ;)
Mój ulubiony serial to "Penny Dreadful" . Jest to moja perełka i numer 1 wśród seriali grozy jakie obejrzałam 🥰 Ta fabuła w staro wiktoriańskim Londynie kojarząca mi się z grożą jest przecudowna ❤ Nie zapominajmy o nawiązaniu do klasyków grozy takich jak:"Portret Doriana Greya " , "Frankenstein" czy "Dracula" . Jestem zakochana i namawiam każdego kto uwielbia klasyki do obejrzenia 😊
Skoro mowa o klasyce grozy to ja stawiam na film “Ptaki” Alfreda Hitchcocka. Pamiętam, jakie ogromne wrażenie zrobił na mnie ten film przed laty, zresztą nawet teraz, gdy go sobie przypomniałam, wywołuje dreszcze przerażenia. "Ptaki" jest jednym z ikonicznych dzieł w historii kina i ma swoje zasłużone miejsce w historii filmu grozy. To adaptacja opowiadania Daphne du Maurier z 1952 roku, jednak Hitchcock z powodzeniem przekształcił je w coś zupełnie wyjątkowego. Hitchcock doskonale wie, w jaki sposób budować napięcie i trzymać w garści emocje odbiorców. Jednym z najbardziej pamiętnych momentów filmu jest scena, w której ptaki zaczynają gromadzić się przed szkołą w Bodega Bay, a następnie brutalnie atakują uczniów. Hitchcock mistrzowsko balansuje między początkowym spokojem, a gwałtownym horrorem, tworząc niesamowitą atmosferę grozy. To właśnie w tych scenach ptaki stają się symbolem zagrożenia natury, która do tej pory była postrzegana jako przyjazna i bezpieczna dla ludzi. Oczywiście, mam świadomość, że "Ptaki" zostały zrealizowane w czasach, gdy efekty specjalne były znacznie mniej zaawansowane niż dzisiaj. Film może wydawać się przestarzały pod tym względem, ale to nie przeszkadza w odczuwaniu jego niepokojącej atmosfery. To właśnie ta niesamowita atmosfera i zdolność Hitchcocka do budowania napięcia sprawiają, że "Ptaki" nadal potrafią przerażać i wciągać widza, mimo upływu wielu lat. Nie ulega wątpliwości, że Hitchcockowi udało się wykreować, na ekranie i poza nim, autentyczną grozę. Czai się ona przecież tak blisko nas - w świecie fauny, którego bezpieczeństwa zawsze jako ludzie byliśmy pewni. I na koniec taka refleksja - w filmie "Ptaki" Hitchcock porusza temat ludzkiej niepewności wobec przyrody i ukazuje, jak szybko sytuacja może się zmienić, gdy nasza pozycja jako dominującego gatunku na ziemi zostaje zakwestionowana przez naturę. To dzieło jest klasyką gatunku filmu grozy i pozostaje jednym z najlepszych osiągnięć Alfreda Hitchcocka, które nadal potrafi przyciągnąć widzów swoją hipnotyzującą grozą.
William Peter Blatty Egzorcysta i film na podstawie tej powieść z 1973 roku. To cały czas jest przerażające. Oglądałem ten film jako nastolatek i kiedy czytałem książkę, całkiem niedawno, wszystko wróciło, aż strach pisać dalej I prowokować. Żaden kapitan...
Moje ostatnie odkrycie: minserial "Red Rose" z 2002, to historia "Nawiedzonego domu na wzgórzu" oczami Kinga.☄🧟♂️ W klimacie nawiedzonych domów polecam rownież komiks "Dom Pokuty" opowiadający o losach Pani Winchester, której posiadłość stanowiła i stanowi inspiracje dla wielu dzieł literackich i filmowych (co można również dostrzec w polecajce wyżej). "Loteria" Shirley Jackson pojawiła się na mojej liście "do przeczytania" po kursie wprowadzającym do pisania opowiadań grozy i jakże cieszy mnie jej widok w Bezsenną Środę.👻
Jeśli film grozy to niezaprzeczalnie Dziecko Rosemary. Tak, ten Romana Polańskiego z 1968 roku z cudowną Mią Farrow. Oglądałam ten film pierwszy raz jeszcze jako nastolatka i co jakiś czas wracam sobie do niego, tak po prostu dla rozrywki 🙂 Film zaczyna się bardzo niewinnie. Taki sobie zwykły film obyczajowy. Młode małżeństwo wprowadza się do nowego, pięknego mieszkania i początkowo wydaje się, że wszystko jest super. Stopniowo poznają nowych sąsiadów, próbują jakoś się tam urządzić. Po pewnym czasie, gdzieś tam podskórnie da się odczuć, że coś tu jednak nie gra. Sąsiedzi są jacyś dziwni, mąż też zachowuje się inaczej niż zwykle... W końcu zaczyna się wyścig z czasem. Z czasem, no i ze złem, które jednak się ujawnia. Uwielbiam ten film. To taki horror bez krwi i brutalności. Tutaj mamy grę psychologiczną, grę na emocjach. I to właśnie jest fajne. Przyznam szczerze, że ostatnio nowych horrorowych produkcji zbytnio nie oglądam. Zresztą w ogóle mało oglądam. Jeśli już, to raz na jakiś czas wybieram się do kina. Natomiast do tych starych klasyków zawsze chętnie wracam i pomimo, że dokładnie wiem, co będzie dalej, i tak oglądam 😊
Ja jako fanka horrorów nie zlicze ile ich juz obejrzalam, zaczynajac od zwyklych horrorów z mnostwem krwi ,kończąc na tytułach ktore straszą klimatem. Gdybym miala polecic jeden to bylby to film "Autopsja Jane Doe". Pozycja tak niesamowicie klimatyczna, wywołująca ciarki na plecach. Mamy tutaj motyw czarwonicy ,wiec tez fajny dodatek. Polecam obejrzec jeśli jeszcze ktos nie widział. 😊
To rzecz jasna „Carrie” z Sissy Spacek :) Jest to ekranizacja pierwszej powieści Stephena Kinga - chyba najlepsza ekranizacja - moim zdaniem przynajmniej - którejkolwiek z jego książek :) Film ten opowiada smutna historie młodej Carrie White, wychowywanej przez swa ortodoksyjna matkę, której fanatyzm skutecznie separuje dziewczynę od jej szkolnych rówieśników, znęcających się nad nią z powodu jej nieśmiałości. Nastoletnia Carrie White, jak się okazuje jednak, posiada niezwykła moc poruszania przedmiotów za pomocą siły swego umysłu, które to umiejętności postanawia wykorzystać gdy staje się obiektem okrutnego żartu na swym balu maturalnym. Postanawia rozpętać prawdziwe piekło na ziemi, gorsze od tego, o którym zawsze mówiła jej fanatycznie religijna matka. Carrie bardzo różni się od swoich kilkunastoletnich rówieśników - nie tylko nie ma chłopaka, w przeciwieństwie do swej szkolnej koleżanki Sue, której partner, Tommy, postanawia zaprosić ją na bal maturalny, by zadośćuczynić jej za wredny żart swej dziewczyny, ale co więcej - pozostaje całkowicie nieuświadomiona co do zupełnie naturalnych faktów życia. Widzimy to w scenie, gdy Carrie dostaje swego pierwszego okresu i mimo iż jest już niemal dorosła dziewczyną, nie wie nawet co to jest. Wprost przeciwnie - fakt ten powoduje u niej przerażenie, gdyż siedemnastolatka myśli, ze wykrwawia się na śmierć. Pozostałe dziewczęta z klasy - jako że rzecz dzieje się pod prysznicem, po lekcji WF-u - dokuczają jej z tego powodu. Wyśmiewają jej brak uświadomienia, gdy Carrie wpada w histerię. Carrie jest sympatyczna postacią, ale po tym wydarzeniu coś w niej pęka i wkrótce po tym postanawia przeciwstawić się swej matce, gdy ta zabrania jej pójść na szkolny bal. Na samym balu natomiast dochodzi do przerażających zdarzeń, kiedy to Carrie zostaje oblana przez swe złośliwe koleżanki świńska krwią. Jest to wspaniałe dzieło Briana DePalmy, któremu tak spodobała się powieść młodego wówczas Stephena Kinga, iż od razu postanowił nakręcić jej ekranizację. Młoda - jakkolwiek znacznie starsza od swej postaci - Sissy Spacek, która wcieliła się w pannę White, znakomicie odegrała swą rolę, kreując postać nielubianej, zahukanej dziewczyny - ofiarnego kozła swej klasy. Film ten to znakomita opowieść o wykluczeniu i odmienności, ale zarazem o słodkiej jak miód zemście, która przynosi młodej Carrietcie ulgę w ostatnim dniu jej młodego życia. Brian DePalma zrealizował swój film według recepty Hitchcocka, który twierdził ,ze film musi zaczynać się od przysłowiowego trzęsienia ziemi, a później napasiecie musi tylko rosnąc. Owym trzęsieniem ziemi może być tu nazwana scena z pierwszym okresem Carrie White, którego ta młoda dziewczyna dostaje pod prysznicem. Film jest zupełnie pozbawiony humoru, wprost przeciwnie, jest smutny i utrzymany w poważnym tonie. Film DePalmy dysponował bardzo skromnym budżetem, mimo to jednak potrafił on wykreować intrygującą historię, która na zawsze zapisała się w historii kinematografii. „Carrie” odniosła wielki sukces, co pomogło spopularyzować twórczość Stephena Kinga. Sam King był pozytywnie nastawiony do tej ekranizacji swego utworu. Jest to film, jaki śmiało możemy określić mianem kultowego. Zdajemy sobie sprawę, iz takich osób jak Carrie - nieśmiałych, zahukanych i odrzuconych - są tysiące i niejednokrotnie mijamy je na ulicach czy szkolnych korytarzach. Stephen king, a po nim DePalma potrafili znakomicie przedstawić taką osobę. Ten film to kanon gatunku horroru i każdy powinien go obejrzeć. Jest to moim zdaniem najlepsza ekranizacja książek Kinga, jaka powstała. To obowiązkowy film dla wszystkich fanów horrorów.
Tak sobie pomyślałem że do tej pory nic nie udało mi się wygrać w żadnym konkursie starając się podsyłać tytuły książek to tym razem zagram inaczej😂😂😅 Jeżeli chodzi o coś nazwijmy to strasznego, to pamiętam taką grę "The thing". Gra do której inspiracją był film to tym samym tytule z 1982 w którym jedną z głównych ról gra Kurt Russell. Niesamowity klimat. Coś co fani horroru z pewnością potrafią docenić. Odizolowana od świata placówka badawcza i istota, wirus, Coś, co przemienia mieszkańców stacji w potwory. Pamiętam że grałem w to jako młody chłopak i byłem pod dużym wrażeniem. Z pewnością jakbym teraz chciał w to zagrać to rozśmieszyła by mnie grafika ale jak był człowiek młodszy to te mankamenty nadrabiał wyobraźnią... 😊
A tak wogole teraz się zagłębiłem w temat tego tytułu i nie dość że widzę że ekranizacje sięgają dużo wcześniej to jeszcze "światełko w tunelu" opierają się o literaturę. A na deser... Jest coś w twardej od wyd. Vesper (reklama niezamierzona) więc zaraz poleci paczka.🎉
Już od dłuższego czasu nie oglądam horrorów (w zasadzie to nic nie ogladam ostatnio🤣) ale dawno, dawno temu jak jeszcze byłam piękna, młoda, niezamężna i bezdzietna oglądałam Klątwę i Egzorcyzmy Emily Rose. Tak sie bałam, że do dzis boję się te filmy obejrzeć drugi raz😱🙈 być może teraz kiedy mamy jakieś nowosci z super efektami te juz nie straszą ale... ja tam sie bałam po nich spać 😅
Nie oglądam zbyt wielu horrorów, zwłaszcza takich o duchach, a takie właśnie są dla mnie najstraszniejsze. Nigdy nie zdobyłam się na obejrzenie np. Obecności i chyba tak pozostanie. Ale pamiętam, że mocno mnie wystraszył film Lustra, miałam później problem, żeby w nie spojrzeć. Bałam się również podczas seansu Sierocińca, na szczęście zakończenie sprawiło, że ten strach zmalał. I chciałabym wspomnieć neszczeyo 1 filmie, ktory horrorem raczej nie jest ale jedna postać tam ukazana mnie przeraża. To Labirynt fauna i stwór, który ma oczy w dłoniach, brr.
Dla mnie z końcówką października zbliża się grudzień i Boże Narodzenie. A z Bożym Narodzeniem czas na moje ukochane horrory z motywem świątecznym. Wróci na pewno "Krampus. Duch Świąt", o tym, że kiedy utraci się wiarę w Święta, otwiera się bramę dla duchów Zła. Jeśli lubi się filmy o mordercach i czuje lekki niepokój na myśl o brodatym starcu wchodzącym z workiem przez komin, czeka "Cicha noc, śmierci noc" o morderczym Mikołaju. Oczywiście dla wielbicieli baśniowej klasyki też się coś znajdę. "Koszmarna opowieść wigilijna" to prawdziwy zbiór świątecznych perełek. Złe Duchy, Trolle, mordercze Elfy i reszta zgrai, która potrafi nadać Świętom iście krwawy klimat, mój ulubiony 😁
No to ja mam perełkę którą odkryłam niedawno mimo, że nie gram za bardzo - Saturnalia czyli włoska gra w konwencji survival horroru z wątkami detektywistycznymi. Co ciekawe dzieje się na Sardynii i Włosi jak to Włosi dodali bardzo dużo elementów folklorystycznych(chociażby intro gry: pieśń passacaglia );małe wirtualne miasteczko o zawiłych i ciasnych ulicach, tajemnice społeczności, a raczej tego, co się tam dzieje, bez potworów oczywiście się nie obejdzie- postacie gry rozwiązują zagadki i przy tym uciekają w ciemnych uliczkach z jedną zapałką w ręku przed czymś ... tajemniczym i strasznym co zwiastuje swoją obecność dźwiękiem dzwoneczków. Cała gra ogólnie rozgrywa się w ciemności, co ciekawe gdy straci się życia postaci, gra "nie cofa się " w postępie, ale za to zmienia się układ uliczek miasta. Grafika i kolory są dość oryginalne, inspirowane animacją poklatkową i rotoskopową. Budynki w grze są wzorowane na faktycznych budowlach na Sardynii, na murach wystepują graffiti w dialekcie sardyńskim. Czas akcji gry to lata 80te. Myślę, że warto polecić, przyprawia o gęsią skórkę :D polecam i pozdrawiam środowo-horrorowo Olga❤
@@WielkiBuk noo, bo i pomysł mieli mega z tym. Jeszcze zanim zacznie się grać jakiś głos w menu ci szepcze jakieś niezrozumiałe z pozoru wierszyki (zajęło chwilę zanim spisałam i przetłumaczyłam co tam było, bo na szczęście to był italiano standard a nie sardyński dialekt) . Ale koncept gry wspaniały i pomysł żeby właśnie wykorzystać ten folklor Sardynii ❤
Ja chciałabym polecić grę, która absolutnie przeraża. "From The Darkness" to krótka gra, w której poruszamy się po mieszkaniu przypominającym typowe, Polskie mieszkanie z PRL-u. Przez to, otoczenie wydaje się niezwykle znajome, wczuwamy się w grę. Klimat sprawia, że cały czas towarzyszy nam niepewność. To, co się dzieje później, przez resztę gry, stawia w naszej głowie barierę psychiczną, która blokuje nas w postawieniu kolejnego kroku, w obawie przed tym, co zaraz zobaczymy. Naprawdę świetna gra. Jeśli lubicie się bać, to polecam.
Kochana, już kiedyś pod jednym z Twoich filmów to polecałem i zrobię to ponownie. Amnesia: The Dark Descent. Dla mnie absolutny TOP horroru. Zazdroszczę każdemu, kto jeszcze ma tę niezwykłą przygodę przed sobą. Lovecraft byłby zachwycony zamkiem Brennenburg i grozą, którą kryje. Zapewniam, że to dzieło najwyższej próby tylko trzeba nieco wytrwałości i poszanowania tematu. Tzn. Grać samemu, w ciemnosci, nocą bez rozpraszaczy i dobrym audio. Może nawet z poradnikiem bo w grze niektóre zagadki nie są łatwe. Gra ma już swoje lata, ale nadal nie wyszło nic straszniejszego. Zapewniam jako gość kochajacy horror w literaturze, filmie i grach. Weteran. Chętnie zobaczyłbym taki Twój odcinek specjalny z wrażeniami lub przeczytał opinię. POLECAM serdecznie, nawet nie dla wygranej tylko z sympatii do Twojej osoby i grozowej części kanału. Pozdrawiam.❤
Serialem "trochę" grozy, a bardziej SF, do którego mam cały czas ogromny sentyment i chyba powinnam uznać go za najważniejszy i ulubiony jest "Z archiwum X". Serial ten zapoczątkował moją fascynację filmami i książkami o tematyce paranormalnej. Pamiętam z jaką fascynacją oglądałam co tydzień w czwartek kolejne odcinki. Miałam wtedy 6 lat i czwartki były jedynymi wieczorami, kiedy mama pozwalała mi posiedzieć dłużej, abyśmy mogły razem obejrzeć kolejne przygody ulubionych agentów FBI.
Moją ulubioną grą w kategorii horroru jest Silent Hill na playstation. Z racji tego, że gra pod kątem graficznym była dość uboga, to wyobraźnia działa na maksa... szczególnie jeśli grało się w nocy przy zgaszonym świetle. Jeśli chodzi o film to Cronenberg z Muchą, a książka to chyba Nekroskop Lumleya. Mimo wszystko stawiam na Silent Hill jako to co najbardziej "wyrwało z kapci". Z gier polecam jeszcze Sanitarium.
"Nawiedzony dom na wzgórzu" ma jedną z najlepszych adaptacji serialowych od tego samego twórcy co adaptował "Kleszczach leku" i w najbliższym czasie "Zagląda domu Usherow".A "Frankenstein" zawsze u mnie w głowie roi się jako fantastyka niż groza.
Ulubiony film grozy : ,, Kiedy gasną światła ,, z 2016 Klimat napięcie jaki tworzy, gdy gasną tytułowe światła powoduje, ze z przerażeniem gasiłam światło we własnym domu. NIby taka banalna czynność wykonywana miliony razy, a po seansie,.....no właśnie polecam się przekonać ;) Ulubiona ksiazka ,, Wróc przed zmrokiem ,, Rirey Sagera...mój pierwszy przeczytany horror , więc sentyment i odbiór lektury, domu z duchami, wyobraznia i dreszczyk inny niż na ekranie
Zapisuję sobie Wendigo na listę książek do przeczytania 😉 Polecam serial "Supernatural (Nie z tego świata). Pierwszy odcinek jest właśnie o Wendigo. Kolejne równie ciekawie prezentują te znane np. zmiennokształtnych, syreny, wampiry, wilkołaki i mniej znane potwory z bestiariusza. Wspaniała gra aktorska oddaje realizm relacji między braćmi i więzi jaką budują stawiając czoła potworom. To mój ulubiony serial ❤
Biorę udział w konkursie: Polecam filmy Obecność oraz Obecność 2 oraz ekranizacje książki Stevena Kinga "Doktor Sen". Ps. Chyba nigdy nie czytałam nic z klasyki grozy czy horroru; Raczej sięgałam po bardziej współczesne horrory do czytania. Być może to idealny moment aby sięgnąć po jakieś klasyki z tego gatunku. Zdecydowanie bardziej wolę czytać niż oglądać tego typu motywy choć tak czy tak czuję strach i boję się (czasem mniej czasem bardziej) ale czasem warto obejrzeć bądź przeczytać coś z tymi motywami a jak jest to oparte na faktach to dodatkowa ciekawość dlatego takie podałam wyżej tytuły filmów 😉.
Oczywiście że ,, Znaki " ^^ nie jestem foliarzem ufo widziałem :) to wydaje się tak realne po tym co sam przeżyłem ;) poza tym Wielki Buku przecież to nie możliwe że jesteśmy tu sami 👽
Choć nie jest to film, serial albo gra, polecę książkę Stephena Kinga pt. "Desperacja". To była pierwsza książka Kinga, którą przeczytałem i pierwszy klasyczny horror w moim czyteliczym doświadczeniu. Zapewne nie jest to najbardziej znana i najbardziej popularna książka Kinga. Chyba nawet nie będzie tą najlepszą lub chociaż jedną spośród najlepszych. Ale ma w sobie coś, co przyciąga i zapada w pamięć. I moim zdaniem idealnie nadaje się na początek czytelniczej znajomości z Czarodziejem z Bangor w stanie Maine.
Gra akcji "Bloodborne" wyraźnie czerpie inspirację z twórczości H.P. Lovecrafta poprzez przedstawienie kosmicznych horrorów i niepoznanych, przerażających bytów. Podobieństwa do lovecraftowskiego stylu są widoczne w kilku kluczowych elementach: 1. **Kosmiczne Motywy:** Podobieństwo do lovecraftowskiego kosmicznego horroru jest oczywiste w "Bloodborne". W miarę jak fabuła się rozwija, odkrywane są niezrozumiałe i potężne istoty z innych światów, co przypomina elementy znane z dzieł Lovecrafta. 2. **Obłęd i Zakazana Wiedza:** Lovecraft często eksploruje tematy obłędu i zakazanej wiedzy. Podobnie w "Bloodborne", w miarę jak bohater zgłębia tajemnice Yharnam, staje w obliczu obłąkanych kultów i kosmicznych prawd, które są dla ludzkiego umysłu trudne do pojęcia. 3. **Mroczna i Niepewna Atmosfera:** Zarówno w twórczości Lovecrafta, jak i w "Bloodborne", atmosfera jest mroczna, przytłaczająca i pełna niepewności. Gracz czuje się osaczony przez nieznane siły, co wzmaga napięcie i grozę. 4. **Zagubiony Bohater:** Bohater w "Bloodborne" jest w wielu przypadkach zdezorientowany i zdeziluzjonowany, co jest podobne do protagonistów w dziełach Lovecrafta, którzy często stykają się z niezrozumiałymi i zagrażającymi rzeczywistościom.
Omen (2006) Remake legendarnego dzieła Richarda Donnera z 1976 roku. Film opowiada historię rodziny państwa Thorn, której tuż po porodzie umiera dziecko. W trosce o swoją żonę Katherine, która jest nieświadoma śmierci noworodka, jej mąż Robert adoptuje chłopca imieniem Damien. Nieświadomi niczego rodzice przez wiele lat wychowują chłopca nie przypuszczając, kim tak naprawdę jest.
@@WielkiBuk no doobra, plan był polecić opowiadanie, od którego u mnie zaczęła się miłość do opowieści niepokojących. W dzieciństwie, w ukryciu przeczytałam opowiadanie z serii wydawniczej "Nie czytać o zmierzchu!" Opowiadanie "Koleżanki" A.M Burrage. Teraz w mojej głowie to wzór opowieści grozy, nowo zasiedlony STARY DOM, i radosne GŁOSY DZIECI... tylko, że tych dzieci nie powinno tam być.
Blair Witch Project! Prostota w jaki nakręcono ten film, a zarazem oryginalność (kręcili go bohaterowie filmu, którzy zgubili się w nawiedzonym lesie) sprawiła, że efekty specjalne czy dźwiękowe tylko popsuły by ten film. Wystarczyła bardzo dobra historia, a nawet nie musiało się w nim zbyt dużo dziać, mimo to dostawało się gęsiej skórki. Na dodatek można było uwierzyć w to, że wydarzenia te są prawdziwe, a nie wyreżyserowane.
Jeśli ktoś miałby ochotę zagrać w straszną grę , polecam Little Nightmares. Rzecz mała, niepozorna, przepełniona klimatem iście Bartonowskim i potrafiąca wywołać dreszcz grozy. Piękna grafika i ścieżka dźwiękowa na wysokim poziomie. Obskurne pomieszczenia, zamknięte drzwi, mroczne pomieszczenia, mała dziewczynka z zapalniczką, czego chcieć więcej.
Strasznym filmem, naprawdę strasznym, jest Fight Club, albo jak kto woli- Podziemny krąg. Dlatego jest straszny, bo łączy komedię i tragedię, bo łączy sacrum i profanum... Pod płaszczykiem żartu, ironii, satyry, czy absurdu kryje się w tym obrazku straszne zło... Zło wynikające z tych najniższych emocji, najniższych instynktów człowieka w jednostce, jak i człowieka w swej masie. Straszne to jest... Naprawdę straszne!
Przeczytałam w tym roku "Portret Doriana Graya" i po prostu muszę to napisać!! SPOJLER Wiedziałam jak to się kończy, ale myślałam, że Dorian niszczy obraz, bo coś zrozumiał. A tu szok! Poza tym lord Henryk jest cudowny i żałowałam, że jest go tak mało.
Ekranizacja książki Stevena Kinga "Lśnienie". Kocham za klimat, mrok i strach i zło które czai sie wszędzie, za świetnie zbudowane napięcie. Poprostu mistrzostwo.
Uwielbiam "Blair witch projekt", ponieważ to pierwszy film, w którym bohater operuje kamerą i nagrywa to, co się dzieje dookoła, było to pionierskie
Serial Midnight Mass z 2021 ( Nocna Msza) to nieprzeciętny KOZAK... Klimat klasycznego kina grozy, godna uwagi gra aktorska - bohaterowie wciągają nas totalnie w swoją historię. Hamish Linklater wymiata !!! A zdjęcia to prawdziwa uczta dla oka !!! Serial liczy 7 odcinków ciary gwarantowane od początku do końca ! Ja pochłonęłam całość jednego dnia z wypiekami na policzkach !!!
Nigdy nie zapomne o moim pierwszym w zyciu horrorze
Film pt. "Dom woskowych ciał"
Ogladalem ten film jako maly chlopiec z siostra
Ekranizacja zrobiła na nas takie wrazenie,ze oboje balismy sie pójść spac 😂😂😂
Takich momentow sie nie zapomina ❤❤
Polecam wszystkim ten klasyk 😊
Uwielbiam mroczną klasykę! I absolutnie fantastycznie o nich opowiadasz, ten filmik ma swój klimacik. Większość z książek, które prezentujesz już czytałam (i kocham!), jednak mega zaintrygowałaś mnie "W kleszczach lęku", mam ogromną ochotę to przeczytać!
Jeśli chodzi o mój ulubiony film "z dreszczykiem" to na zawsze pozostanie nim mój pierwszy horror jaki obejrzałam- „Szósty zmysł”. Byłam wtedy uroczą, totalnie bojącą się duchów piątoklasistką, obdarzoną bardzo wybujałą wyobraźnią. Pamiętam doskonale dzień, w którym telewizyjna jedynka wyemitowała zwiastun tego właśnie filmu, z muzyką „Dies Irae” Mozarta w tle. Zwiastun ten wywarł na mnie piorunujące wrażenie. Klamka zapadła- postanowiłam po raz pierwszy dokonać zbrodniczego aktu nielegalnego seansu horroru. Partnerem w zbrodni miał być mój osobisty, malutki telewizor marki Grundig, umieszczony w małym pokoju. Rodzice zapewne nie pochwaliliby mojego wyboru filmu, jednak w wieku jedenastu lat cieszyłam się dość sporą swobodą wyboru treści które oglądałam. Z wypiekami na twarzy zasiadłam przed telewizorem i absolutnie przepadłam. "Szósty zmysł" nie mógł wyjść z mojej głowy przez dobrych kilka miesięcy. Z jednej strony przerażał mnie, straszne sceny wciąż do mnie wracały i rozbudzały wyobraźnię. Z drugiej strony, uważałam go za totalne arcydzieło, a to za sprawą jednego z najbardziej zaskakujących zakończeń w historii kina.
"Dziecko Rosemary" - chyba do końca życia będę zastanawiać się, jak wyglądało dziecko w kołysce, i chyba to jest w tym wszystkim najlepsze. Lubię grozę, która straszy mnie tym, co niewidoczne. Niezależnie od tego, co myślimy o reżyserze, to film na świetny klimat i muzykę.
Kilka klasyków z Twojej listy przeczytałam, jeszcze kilka przede mną 😊 co do konkursu to mnie zawsze przeraża Obecność , oglądam raz częściowo drugi i nie dałam rady dokończyć . Ta muzyka mnie rozwala ❤😂😂
Mnie również przeraża 😬
Jestem dopiero na początku mojej horrorowej przygody w postaci książek, dlatego bardzo mnie zaciekawił kanał i cierpliwie czekam na kolejne odcinki
Jeśli chodzi o te, które lubię najbardziej to te związane z opętaniami, nawiedzeniami itp, zwłaszcza seria Obecność, Zbaw nas ode złego, Diabeł. Jeśli zaś taki, który najbardziej mnie w życiu przeraził to japońska Klątwa. Po niej przez wiele lat bałam się schodzić do piwnicy 🙈😅 Do tej pory (po jakichś 15 latach) nie jestem w stanie obejrzeć jej drugi raz.
Sławomir Sikora "Mój dług", jest rowniez film. Pamietam ciarki grozy podczas czytania, nierówny, niespokojny oddech. Jakbym sama czuła się jak książkowy bohater. Polecam te emocje.
Dla mnie najstraszniejszą ale i najbardziej przygodową książką jaką czytałem był Terror Dana Simomnsa. Fantastyczna fabuła, oryginalny potwór i historia na podstawie prawdziwych wydarzeń. Uwielbiam takie książki.
Pierwszym filmem który mną wstrząsnął była "Obecność". Oglądałem ten film wtulony w poduszkę. Jeszcze bardziej bałem się, kiedy dowiedziałem się, że scenariusz był inspirowany prawdziwymi wydarzeniami. Czytałem później książkę autorstwa Geralda Brittle pt. "Ed i Lorraine Warren DEMONOLODZY". Na końcu książki pod zdjęciem Lorraine i filmową Lorraine jest cytat aktorki, z którego wynika że głównym przygotowaniem do filmu (oprócz scenariusza) była właśnie ta książka i że historie opisane w niej przeraziły ją do szpiku kości.
Pozdrowienia dla Wielkiego Buka ❤❤❤
Egzorcyzmy Emily Rose. Jest to pierwszy horror, który obejrzałam. Miałam 11 może 12 lat, kiedy mój brat w tajemnicy przed rodzicami pokazał mi ten film. Od niego zaczęła się moja miłość do horrorów, ale co ciekawe, do tej pory boję się, gdy go oglądam mimo tego, że już sporo straszniejszych oglądałam. Mam lękowy sentyment do tego filmu! 😂
Olga, październik i horror, czego chcieć więcej 😉 Jak zawsze świetne polecajki ❤
Inaczej być nie może - jeszcze na dokładkę środa! :D
Polecam film "Uciekaj!". To kawał dobrego kina! Film bierze na tapetę rasizm, ale podaje go w sposób, jakiego nie widziałeś wcześniej. Jordan Peele, reżyser, miesza horror z ważnym przekazem społecznym i wychodzi mu to świetnie. Aktorzy, zwłaszcza Daniel Kaluuya, robią kawał dobrej roboty. Od początku siedzisz jak na szpilkach, a zwroty akcji zaskakują na każdym kroku. Plus, film zgarnął Oscara i masę innych nagród, więc to nie tylko moje zdanie, że warto go zobaczyć!
Znakomity pakiet ❤ Długo musiałam się zastanawiać ( bo w sumie nie lubię się bać) ale jakiś czas temu wpadła mi w ręce gra komputerowa Layers of Fear. Można powiedzieć horror psychologiczny gdzie wcielamy się w postać malarza z problemami psychicznymi (bodajże schizofemia) owładniętego lękami, urojeniami które bywają naprawdę straszne. Klimat świetny, bardzo mroczny i nawet powiem że psychodeliczny. Ciągle masz wrażenie że coś cię obserwuje, czekasz aż coś wypadnie na ciebie zza rogu, boisz się otworzyć szafę.
Mocne wrażenia gwarantowane 🫣😉👍
Klasyka jest ponadczasowa i ją absolutnie kocham. A klasyka grozy -boska. Bezsenna sroda rządzi😍
Ja w tej chwili czytam mastertona zemsta Manitou uwielbiam takie klimaty Małgorzata ze Szczecina uwielbiam oglądać twoje filmiki kochana olgo
Dziękuję Kochana pięknie!
"Martwe Zło" z roku 1981, czyli pyszny oryginał to absolutny klasyk wsród horrorów i zarazem mój najulubieńszy horror wszechczasów. Ten film Sama Raimi'ego zapoczątkował serię i pozostaje ikoną gatunku. Jego mieszanka horroru, gore i czarnego humoru wciąż mnie zachwyca. Serial "Ash vs Evil Dead" kontynuujący tę historię także dostarczył mi dawkę pysznej zabawy i znakomicie wpisuje się w klimat filmu. To must-see dla miłośników klasycznego horroru! Gorąco polecam!
Mój ulubiony film grozy to "Lalki" z 1987 r., ponieważ oglądałam go udając, że śpię gdy miałam kilka lat - po filmie bałam się źle traktować swoje zabawki ;)
Mój ulubiony serial to "Penny Dreadful" . Jest to moja perełka i numer 1 wśród seriali grozy jakie obejrzałam 🥰 Ta fabuła w staro wiktoriańskim Londynie kojarząca mi się z grożą jest przecudowna ❤ Nie zapominajmy o nawiązaniu do klasyków grozy takich jak:"Portret Doriana Greya " , "Frankenstein" czy "Dracula" . Jestem zakochana i namawiam każdego kto uwielbia klasyki do obejrzenia 😊
"Penny Dreadful" jest MEGA!
@@WielkiBuk Ok miesiąc temu obejrzałam go poraz drugi 🥰
Skoro mowa o klasyce grozy to ja stawiam na film “Ptaki” Alfreda Hitchcocka. Pamiętam, jakie ogromne wrażenie zrobił na mnie ten film przed laty, zresztą nawet teraz, gdy go sobie przypomniałam, wywołuje dreszcze przerażenia.
"Ptaki" jest jednym z ikonicznych dzieł w historii kina i ma swoje zasłużone miejsce w historii filmu grozy. To adaptacja opowiadania Daphne du Maurier z 1952 roku, jednak Hitchcock z powodzeniem przekształcił je w coś zupełnie wyjątkowego.
Hitchcock doskonale wie, w jaki sposób budować napięcie i trzymać w garści emocje odbiorców. Jednym z najbardziej pamiętnych momentów filmu jest scena, w której ptaki zaczynają gromadzić się przed szkołą w Bodega Bay, a następnie brutalnie atakują uczniów. Hitchcock mistrzowsko balansuje między początkowym spokojem, a gwałtownym horrorem, tworząc niesamowitą atmosferę grozy. To właśnie w tych scenach ptaki stają się symbolem zagrożenia natury, która do tej pory była postrzegana jako przyjazna i bezpieczna dla ludzi.
Oczywiście, mam świadomość, że "Ptaki" zostały zrealizowane w czasach, gdy efekty specjalne były znacznie mniej zaawansowane niż dzisiaj. Film może wydawać się przestarzały pod tym względem, ale to nie przeszkadza w odczuwaniu jego niepokojącej atmosfery. To właśnie ta niesamowita atmosfera i zdolność Hitchcocka do budowania napięcia sprawiają, że "Ptaki" nadal potrafią przerażać i wciągać widza, mimo upływu wielu lat. Nie ulega wątpliwości, że Hitchcockowi udało się wykreować, na ekranie i poza nim, autentyczną grozę. Czai się ona przecież tak blisko nas - w świecie fauny, którego bezpieczeństwa zawsze jako ludzie byliśmy pewni.
I na koniec taka refleksja - w filmie "Ptaki" Hitchcock porusza temat ludzkiej niepewności wobec przyrody i ukazuje, jak szybko sytuacja może się zmienić, gdy nasza pozycja jako dominującego gatunku na ziemi zostaje zakwestionowana przez naturę. To dzieło jest klasyką gatunku filmu grozy i pozostaje jednym z najlepszych osiągnięć Alfreda Hitchcocka, które nadal potrafi przyciągnąć widzów swoją hipnotyzującą grozą.
William Peter Blatty Egzorcysta i film na podstawie tej powieść z 1973 roku. To cały czas jest przerażające. Oglądałem ten film jako nastolatek i kiedy czytałem książkę, całkiem niedawno, wszystko wróciło, aż strach pisać dalej I prowokować. Żaden kapitan...
Moje ostatnie odkrycie: minserial "Red Rose" z 2002, to historia "Nawiedzonego domu na wzgórzu" oczami Kinga.☄🧟♂️ W klimacie nawiedzonych domów polecam rownież komiks "Dom Pokuty" opowiadający o losach Pani Winchester, której posiadłość stanowiła i stanowi inspiracje dla wielu dzieł literackich i filmowych (co można również dostrzec w polecajce wyżej).
"Loteria" Shirley Jackson pojawiła się na mojej liście "do przeczytania" po kursie wprowadzającym do pisania opowiadań grozy i jakże cieszy mnie jej widok w Bezsenną Środę.👻
Jeśli film grozy to niezaprzeczalnie Dziecko Rosemary. Tak, ten Romana Polańskiego z 1968 roku z cudowną Mią Farrow. Oglądałam ten film pierwszy raz jeszcze jako nastolatka i co jakiś czas wracam sobie do niego, tak po prostu dla rozrywki 🙂
Film zaczyna się bardzo niewinnie. Taki sobie zwykły film obyczajowy. Młode małżeństwo wprowadza się do nowego, pięknego mieszkania i początkowo wydaje się, że wszystko jest super. Stopniowo poznają nowych sąsiadów, próbują jakoś się tam urządzić. Po pewnym czasie, gdzieś tam podskórnie da się odczuć, że coś tu jednak nie gra. Sąsiedzi są jacyś dziwni, mąż też zachowuje się inaczej niż zwykle... W końcu zaczyna się wyścig z czasem. Z czasem, no i ze złem, które jednak się ujawnia. Uwielbiam ten film. To taki horror bez krwi i brutalności. Tutaj mamy grę psychologiczną, grę na emocjach. I to właśnie jest fajne.
Przyznam szczerze, że ostatnio nowych horrorowych produkcji zbytnio nie oglądam. Zresztą w ogóle mało oglądam. Jeśli już, to raz na jakiś czas wybieram się do kina. Natomiast do tych starych klasyków zawsze chętnie wracam i pomimo, że dokładnie wiem, co będzie dalej, i tak oglądam 😊
Dracula z Keenu Reevsem za kolory których nie ma a się je czuje...za tą grozę która jest wbrew kolorom...i coś jak Susan Hill a ja to lubię!
O tak! Tam są cudowne ujęcia i barwy!
Ja jako fanka horrorów nie zlicze ile ich juz obejrzalam, zaczynajac od zwyklych horrorów z mnostwem krwi ,kończąc na tytułach ktore straszą klimatem. Gdybym miala polecic jeden to bylby to film "Autopsja Jane Doe". Pozycja tak niesamowicie klimatyczna, wywołująca ciarki na plecach. Mamy tutaj motyw czarwonicy ,wiec tez fajny dodatek. Polecam obejrzec jeśli jeszcze ktos nie widział. 😊
Czy zostały podane juz wyniki tego konkursu? :)
To rzecz jasna „Carrie” z Sissy Spacek :) Jest to ekranizacja pierwszej powieści Stephena Kinga - chyba najlepsza ekranizacja - moim zdaniem przynajmniej - którejkolwiek z jego książek :) Film ten opowiada smutna historie młodej Carrie White, wychowywanej przez swa ortodoksyjna matkę, której fanatyzm skutecznie separuje dziewczynę od jej szkolnych rówieśników, znęcających się nad nią z powodu jej nieśmiałości. Nastoletnia Carrie White, jak się okazuje jednak, posiada niezwykła moc poruszania przedmiotów za pomocą siły swego umysłu, które to umiejętności postanawia wykorzystać gdy staje się obiektem okrutnego żartu na swym balu maturalnym. Postanawia rozpętać prawdziwe piekło na ziemi, gorsze od tego, o którym zawsze mówiła jej fanatycznie religijna matka. Carrie bardzo różni się od swoich kilkunastoletnich rówieśników - nie tylko nie ma chłopaka, w przeciwieństwie do swej szkolnej koleżanki Sue, której partner, Tommy, postanawia zaprosić ją na bal maturalny, by zadośćuczynić jej za wredny żart swej dziewczyny, ale co więcej - pozostaje całkowicie nieuświadomiona co do zupełnie naturalnych faktów życia. Widzimy to w scenie, gdy Carrie dostaje swego pierwszego okresu i mimo iż jest już niemal dorosła dziewczyną, nie wie nawet co to jest. Wprost przeciwnie - fakt ten powoduje u niej przerażenie, gdyż siedemnastolatka myśli, ze wykrwawia się na śmierć. Pozostałe dziewczęta z klasy - jako że rzecz dzieje się pod prysznicem, po lekcji WF-u - dokuczają jej z tego powodu. Wyśmiewają jej brak uświadomienia, gdy Carrie wpada w histerię. Carrie jest sympatyczna postacią, ale po tym wydarzeniu coś w niej pęka i wkrótce po tym postanawia przeciwstawić się swej matce, gdy ta zabrania jej pójść na szkolny bal. Na samym balu natomiast dochodzi do przerażających zdarzeń, kiedy to Carrie zostaje oblana przez swe złośliwe koleżanki świńska krwią. Jest to wspaniałe dzieło Briana DePalmy, któremu tak spodobała się powieść młodego wówczas Stephena Kinga, iż od razu postanowił nakręcić jej ekranizację. Młoda - jakkolwiek znacznie starsza od swej postaci - Sissy Spacek, która wcieliła się w pannę White, znakomicie odegrała swą rolę, kreując postać nielubianej, zahukanej dziewczyny - ofiarnego kozła swej klasy. Film ten to znakomita opowieść o wykluczeniu i odmienności, ale zarazem o słodkiej jak miód zemście, która przynosi młodej Carrietcie ulgę w ostatnim dniu jej młodego życia. Brian DePalma zrealizował swój film według recepty Hitchcocka, który twierdził ,ze film musi zaczynać się od przysłowiowego trzęsienia ziemi, a później napasiecie musi tylko rosnąc. Owym trzęsieniem ziemi może być tu nazwana scena z pierwszym okresem Carrie White, którego ta młoda dziewczyna dostaje pod prysznicem. Film jest zupełnie pozbawiony humoru, wprost przeciwnie, jest smutny i utrzymany w poważnym tonie. Film DePalmy dysponował bardzo skromnym budżetem, mimo to jednak potrafił on wykreować intrygującą historię, która na zawsze zapisała się w historii kinematografii. „Carrie” odniosła wielki sukces, co pomogło spopularyzować twórczość Stephena Kinga. Sam King był pozytywnie nastawiony do tej ekranizacji swego utworu. Jest to film, jaki śmiało możemy określić mianem kultowego. Zdajemy sobie sprawę, iz takich osób jak Carrie - nieśmiałych, zahukanych i odrzuconych - są tysiące i niejednokrotnie mijamy je na ulicach czy szkolnych korytarzach. Stephen king, a po nim DePalma potrafili znakomicie przedstawić taką osobę. Ten film to kanon gatunku horroru i każdy powinien go obejrzeć. Jest to moim zdaniem najlepsza ekranizacja książek Kinga, jaka powstała. To obowiązkowy film dla wszystkich fanów horrorów.
Tak sobie pomyślałem że do tej pory nic nie udało mi się wygrać w żadnym konkursie starając się podsyłać tytuły książek to tym razem zagram inaczej😂😂😅
Jeżeli chodzi o coś nazwijmy to strasznego, to pamiętam taką grę "The thing". Gra do której inspiracją był film to tym samym tytule z 1982 w którym jedną z głównych ról gra Kurt Russell.
Niesamowity klimat. Coś co fani horroru z pewnością potrafią docenić. Odizolowana od świata placówka badawcza i istota, wirus, Coś, co przemienia mieszkańców stacji w potwory. Pamiętam że grałem w to jako młody chłopak i byłem pod dużym wrażeniem.
Z pewnością jakbym teraz chciał w to zagrać to rozśmieszyła by mnie grafika ale jak był człowiek młodszy to te mankamenty nadrabiał wyobraźnią... 😊
A tak wogole teraz się zagłębiłem w temat tego tytułu i nie dość że widzę że ekranizacje sięgają dużo wcześniej to jeszcze "światełko w tunelu" opierają się o literaturę.
A na deser... Jest coś w twardej od wyd. Vesper (reklama niezamierzona) więc zaraz poleci paczka.🎉
Już od dłuższego czasu nie oglądam horrorów (w zasadzie to nic nie ogladam ostatnio🤣) ale dawno, dawno temu jak jeszcze byłam piękna, młoda, niezamężna i bezdzietna oglądałam Klątwę i Egzorcyzmy Emily Rose. Tak sie bałam, że do dzis boję się te filmy obejrzeć drugi raz😱🙈 być może teraz kiedy mamy jakieś nowosci z super efektami te juz nie straszą ale... ja tam sie bałam po nich spać 😅
No ja Egzorcyzmów Emily Rose też już drugi raz nie obejrze, bo prawie umarłam za pierwszym razem 🤣🤣🤣
Ja uwielbiam film "Oni" z 1998 roku. Zawsze działał mi na wyobraźnię
Nie oglądam zbyt wielu horrorów, zwłaszcza takich o duchach, a takie właśnie są dla mnie najstraszniejsze. Nigdy nie zdobyłam się na obejrzenie np. Obecności i chyba tak pozostanie. Ale pamiętam, że mocno mnie wystraszył film Lustra, miałam później problem, żeby w nie spojrzeć. Bałam się również podczas seansu Sierocińca, na szczęście zakończenie sprawiło, że ten strach zmalał. I chciałabym wspomnieć neszczeyo 1 filmie, ktory horrorem raczej nie jest ale jedna postać tam ukazana mnie przeraża. To Labirynt fauna i stwór, który ma oczy w dłoniach, brr.
Dla mnie z końcówką października zbliża się grudzień i Boże Narodzenie. A z Bożym Narodzeniem czas na moje ukochane horrory z motywem świątecznym. Wróci na pewno "Krampus. Duch Świąt", o tym, że kiedy utraci się wiarę w Święta, otwiera się bramę dla duchów Zła.
Jeśli lubi się filmy o mordercach i czuje lekki niepokój na myśl o brodatym starcu wchodzącym z workiem przez komin, czeka "Cicha noc, śmierci noc" o morderczym Mikołaju.
Oczywiście dla wielbicieli baśniowej klasyki też się coś znajdę. "Koszmarna opowieść wigilijna" to prawdziwy zbiór świątecznych perełek. Złe Duchy, Trolle, mordercze Elfy i reszta zgrai, która potrafi nadać Świętom iście krwawy klimat, mój ulubiony 😁
No to ja mam perełkę którą odkryłam niedawno mimo, że nie gram za bardzo - Saturnalia czyli włoska gra w konwencji survival horroru z wątkami detektywistycznymi. Co ciekawe dzieje się na Sardynii i Włosi jak to Włosi dodali bardzo dużo elementów folklorystycznych(chociażby intro gry: pieśń passacaglia );małe wirtualne miasteczko o zawiłych i ciasnych ulicach, tajemnice społeczności, a raczej tego, co się tam dzieje, bez potworów oczywiście się nie obejdzie- postacie gry rozwiązują zagadki i przy tym uciekają w ciemnych uliczkach z jedną zapałką w ręku przed czymś ... tajemniczym i strasznym co zwiastuje swoją obecność dźwiękiem dzwoneczków. Cała gra ogólnie rozgrywa się w ciemności, co ciekawe gdy straci się życia postaci, gra "nie cofa się " w postępie, ale za to zmienia się układ uliczek miasta. Grafika i kolory są dość oryginalne, inspirowane animacją poklatkową i rotoskopową. Budynki w grze są wzorowane na faktycznych budowlach na Sardynii, na murach wystepują graffiti w dialekcie sardyńskim. Czas akcji gry to lata 80te. Myślę, że warto polecić, przyprawia o gęsią skórkę :D polecam i pozdrawiam środowo-horrorowo Olga❤
To TAK MEGA BRZMI! 🖤
@@WielkiBuk noo, bo i pomysł mieli mega z tym. Jeszcze zanim zacznie się grać jakiś głos w menu ci szepcze jakieś niezrozumiałe z pozoru wierszyki (zajęło chwilę zanim spisałam i przetłumaczyłam co tam było, bo na szczęście to był italiano standard a nie sardyński dialekt) . Ale koncept gry wspaniały i pomysł żeby właśnie wykorzystać ten folklor Sardynii ❤
Wiele emocji podczas oglądania filmu ,,Obcy ", świetna rola kobieca.
Ja chciałabym polecić grę, która absolutnie przeraża. "From The Darkness" to krótka gra, w której poruszamy się po mieszkaniu przypominającym typowe, Polskie mieszkanie z PRL-u. Przez to, otoczenie wydaje się niezwykle znajome, wczuwamy się w grę. Klimat sprawia, że cały czas towarzyszy nam niepewność. To, co się dzieje później, przez resztę gry, stawia w naszej głowie barierę psychiczną, która blokuje nas w postawieniu kolejnego kroku, w obawie przed tym, co zaraz zobaczymy. Naprawdę świetna gra. Jeśli lubicie się bać, to polecam.
Kochana, już kiedyś pod jednym z Twoich filmów to polecałem i zrobię to ponownie. Amnesia: The Dark Descent. Dla mnie absolutny TOP horroru. Zazdroszczę każdemu, kto jeszcze ma tę niezwykłą przygodę przed sobą. Lovecraft byłby zachwycony zamkiem Brennenburg i grozą, którą kryje. Zapewniam, że to dzieło najwyższej próby tylko trzeba nieco wytrwałości i poszanowania tematu. Tzn. Grać samemu, w ciemnosci, nocą bez rozpraszaczy i dobrym audio. Może nawet z poradnikiem bo w grze niektóre zagadki nie są łatwe. Gra ma już swoje lata, ale nadal nie wyszło nic straszniejszego. Zapewniam jako gość kochajacy horror w literaturze, filmie i grach. Weteran. Chętnie zobaczyłbym taki Twój odcinek specjalny z wrażeniami lub przeczytał opinię. POLECAM serdecznie, nawet nie dla wygranej tylko z sympatii do Twojej osoby i grozowej części kanału. Pozdrawiam.❤
Serialem "trochę" grozy, a bardziej SF, do którego mam cały czas ogromny sentyment i chyba powinnam uznać go za najważniejszy i ulubiony jest "Z archiwum X". Serial ten zapoczątkował moją fascynację filmami i książkami o tematyce paranormalnej. Pamiętam z jaką fascynacją oglądałam co tydzień w czwartek kolejne odcinki. Miałam wtedy 6 lat i czwartki były jedynymi wieczorami, kiedy mama pozwalała mi posiedzieć dłużej, abyśmy mogły razem obejrzeć kolejne przygody ulubionych agentów FBI.
Również mam ogromny sentyment do "Z Archiwum X" 🖤
Moją ulubioną grą w kategorii horroru jest Silent Hill na playstation. Z racji tego, że gra pod kątem graficznym była dość uboga, to wyobraźnia działa na maksa... szczególnie jeśli grało się w nocy przy zgaszonym świetle. Jeśli chodzi o film to Cronenberg z Muchą, a książka to chyba Nekroskop Lumleya. Mimo wszystko stawiam na Silent Hill jako to co najbardziej "wyrwało z kapci". Z gier polecam jeszcze Sanitarium.
"Nawiedzony dom na wzgórzu" ma jedną z najlepszych adaptacji serialowych od tego samego twórcy co adaptował "Kleszczach leku" i w najbliższym czasie "Zagląda domu Usherow".A "Frankenstein" zawsze u mnie w głowie roi się jako fantastyka niż groza.
Ulubiony film grozy : ,, Kiedy gasną światła ,, z 2016 Klimat napięcie jaki tworzy, gdy gasną tytułowe światła powoduje, ze z przerażeniem gasiłam światło we własnym domu. NIby taka banalna czynność wykonywana miliony razy, a po seansie,.....no właśnie polecam się przekonać ;) Ulubiona ksiazka ,, Wróc przed zmrokiem ,, Rirey Sagera...mój pierwszy przeczytany horror , więc sentyment i odbiór lektury, domu z duchami, wyobraznia i dreszczyk inny niż na ekranie
O! Film zapisuję! :D
Zapisuję sobie Wendigo na listę książek do przeczytania 😉 Polecam serial "Supernatural (Nie z tego świata). Pierwszy odcinek jest właśnie o Wendigo. Kolejne równie ciekawie prezentują te znane np. zmiennokształtnych, syreny, wampiry, wilkołaki i mniej znane potwory z bestiariusza. Wspaniała gra aktorska oddaje realizm relacji między braćmi i więzi jaką budują stawiając czoła potworom. To mój ulubiony serial ❤
Lśnienie :) Stevena Kinga :) pozdrawiam cieplutko
Biorę udział w konkursie:
Polecam filmy Obecność oraz Obecność 2 oraz ekranizacje książki Stevena Kinga "Doktor Sen".
Ps. Chyba nigdy nie czytałam nic z klasyki grozy czy horroru; Raczej sięgałam po bardziej współczesne horrory do czytania. Być może to idealny moment aby sięgnąć po jakieś klasyki z tego gatunku. Zdecydowanie bardziej wolę czytać niż oglądać tego typu motywy choć tak czy tak czuję strach i boję się (czasem mniej czasem bardziej) ale czasem warto obejrzeć bądź przeczytać coś z tymi motywami a jak jest to oparte na faktach to dodatkowa ciekawość dlatego takie podałam wyżej tytuły filmów 😉.
Oczywiście że ,, Znaki " ^^ nie jestem foliarzem ufo widziałem :) to wydaje się tak realne po tym co sam przeżyłem ;) poza tym Wielki Buku przecież to nie możliwe że jesteśmy tu sami 👽
To prawda! 🤣😁
Sama się boję horrorów, ale i tak przychodzę do ciebie o nich posłuchać 😁
Choć nie jest to film, serial albo gra, polecę książkę Stephena Kinga pt. "Desperacja". To była pierwsza książka Kinga, którą przeczytałem i pierwszy klasyczny horror w moim czyteliczym doświadczeniu. Zapewne nie jest to najbardziej znana i najbardziej popularna książka Kinga. Chyba nawet nie będzie tą najlepszą lub chociaż jedną spośród najlepszych. Ale ma w sobie coś, co przyciąga i zapada w pamięć. I moim zdaniem idealnie nadaje się na początek czytelniczej znajomości z Czarodziejem z Bangor w stanie Maine.
To jest naprawdę jeden z lepszych Kingów - zawsze o niej zapominam, a była rewelacyjna!
@@WielkiBuk Skoro Ty też się bałaś, Olu, to chyba jednak naprawdę książka musiała być dobra. Pozdrawiam! 😃
Kocham Kinga 🥰
bardzo fajny odcinek bardzo mi się dobrze oglądało
Z każdym następnym filmem o klasyce grozy mogę powiedzieć, że znam te książki
I to jest mega 😁
Gra akcji "Bloodborne" wyraźnie czerpie inspirację z twórczości H.P. Lovecrafta poprzez przedstawienie kosmicznych horrorów i niepoznanych, przerażających bytów. Podobieństwa do lovecraftowskiego stylu są widoczne w kilku kluczowych elementach:
1. **Kosmiczne Motywy:** Podobieństwo do lovecraftowskiego kosmicznego horroru jest oczywiste w "Bloodborne". W miarę jak fabuła się rozwija, odkrywane są niezrozumiałe i potężne istoty z innych światów, co przypomina elementy znane z dzieł Lovecrafta.
2. **Obłęd i Zakazana Wiedza:** Lovecraft często eksploruje tematy obłędu i zakazanej wiedzy. Podobnie w "Bloodborne", w miarę jak bohater zgłębia tajemnice Yharnam, staje w obliczu obłąkanych kultów i kosmicznych prawd, które są dla ludzkiego umysłu trudne do pojęcia.
3. **Mroczna i Niepewna Atmosfera:** Zarówno w twórczości Lovecrafta, jak i w "Bloodborne", atmosfera jest mroczna, przytłaczająca i pełna niepewności. Gracz czuje się osaczony przez nieznane siły, co wzmaga napięcie i grozę.
4. **Zagubiony Bohater:** Bohater w "Bloodborne" jest w wielu przypadkach zdezorientowany i zdeziluzjonowany, co jest podobne do protagonistów w dziełach Lovecrafta, którzy często stykają się z niezrozumiałymi i zagrażającymi rzeczywistościom.
Omen (2006)
Remake legendarnego dzieła Richarda Donnera z 1976 roku. Film opowiada historię rodziny państwa Thorn, której tuż po porodzie umiera dziecko. W trosce o swoją żonę Katherine, która jest nieświadoma śmierci noworodka, jej mąż Robert adoptuje chłopca imieniem Damien. Nieświadomi niczego rodzice przez wiele lat wychowują chłopca nie przypuszczając, kim tak naprawdę jest.
Po tym odcinku stwierdzam że...
Prosimy o liste twoich ulubionych cytatów z horrorów ❤
jestem za
uuu serial, film lub gra... a ja chciałam książkę polecić :D
A poleć, bo ciekawa jestem 😁
@@WielkiBuk no doobra, plan był polecić opowiadanie, od którego u mnie zaczęła się miłość do opowieści niepokojących. W dzieciństwie, w ukryciu przeczytałam opowiadanie z serii wydawniczej "Nie czytać o zmierzchu!" Opowiadanie "Koleżanki" A.M Burrage. Teraz w mojej głowie to wzór opowieści grozy, nowo zasiedlony STARY DOM, i radosne GŁOSY DZIECI... tylko, że tych dzieci nie powinno tam być.
Blair Witch Project! Prostota w jaki nakręcono ten film, a zarazem oryginalność (kręcili go bohaterowie filmu, którzy zgubili się w nawiedzonym lesie) sprawiła, że efekty specjalne czy dźwiękowe tylko popsuły by ten film. Wystarczyła bardzo dobra historia, a nawet nie musiało się w nim zbyt dużo dziać, mimo to dostawało się gęsiej skórki. Na dodatek można było uwierzyć w to, że wydarzenia te są prawdziwe, a nie wyreżyserowane.
Jeśli ktoś miałby ochotę zagrać w straszną grę , polecam Little Nightmares. Rzecz mała, niepozorna, przepełniona klimatem iście Bartonowskim i potrafiąca wywołać dreszcz grozy. Piękna grafika i ścieżka dźwiękowa na wysokim poziomie. Obskurne pomieszczenia, zamknięte drzwi, mroczne pomieszczenia, mała dziewczynka z zapalniczką, czego chcieć więcej.
Trochę wstyd się przyznać, ale z grozą w wersji klasycznej nie jesteśmy po imieniu... Czas to zmienić!
Koniecznie! 😁
Strasznym filmem, naprawdę strasznym, jest Fight Club, albo jak kto woli- Podziemny krąg. Dlatego jest straszny, bo łączy komedię i tragedię, bo łączy sacrum i profanum... Pod płaszczykiem żartu, ironii, satyry, czy absurdu kryje się w tym obrazku straszne zło... Zło wynikające z tych najniższych emocji, najniższych instynktów człowieka w jednostce, jak i człowieka w swej masie. Straszne to jest... Naprawdę straszne!
Dla mnie najlepszym horrorem filmowym pozostaje "Obcy". W ogóle się nie zestarzał.
To prawda! 😁
Olga chciałabym te 📖
Co trzeba zrobić
Przeczytałam w tym roku "Portret Doriana Graya" i po prostu muszę to napisać!! SPOJLER
Wiedziałam jak to się kończy, ale myślałam, że Dorian niszczy obraz, bo coś zrozumiał. A tu szok! Poza tym lord Henryk jest cudowny i żałowałam, że jest go tak mało.
Filmik na październik w sam raz,teraz czas strachów i dziwów.
Cieszy mnie to ogromnie! Mam nadzieję, że trochę zainspiruję :D
Drakula B. Stokera tysiąc razy na tak 😁
Kupiłam książkę którą proponowałaś szpital filomeny
Mega! Dobrej lektury! 😁
Jak dla mnie to cube jest to super straszną serią
Mój ulubiony horror to Hokus Pokus ;)
Takie książki kupuje w antykwariacie
No i super - można upolować za grosze te starsze bardzo stylowe edycje :)
I ogród zła mastertona